Month: April 2025

On this Earth…

Arafat, Darwish και George Habash (: ο ιστορικός γ.γ. του «Λαϊκού Μετώπου για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης» / PFLP) κάπου το 1980.

Δευτέρα 7 Απρίλη >> O Mahmoud Darwish θεωρείται ο «εθνικός ποιητής» της Παλαιστίνης. Γεννήθηκε το 1941, και απ’ το 1948 βρέθηκε στους δρόμους της εξορίας (στο νότιο λίβανο) μετά την καταστροφή του χωριού του απ’ τον κατοχικό στρατό: Nakba. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο Lomonosov της σοβιετικής ένωσης, και το 1973 εντάχτηκε στην (τότε…) PLO. To 1988, στη διάρκεια της 1ης intifada, έγραψε την «Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του Παλαιστινιακού Λαού» που θεωρείται ιστορικό ντοκουμέντο. Το 1993, μετά την υπογραφή των «συμφωνιών του Όσλο», αποχώρησε απ’ την PLO κατηγορώντας την οργάνωση (και τον Αραφάτ) ότι «υπέγραψε την ισραηλινή λύση για τα ισραηλινά προβλήματα με αντάλλαγμα έναν ρολάκο της PLO σ’ αυτήν την επίλυση».

(Πατάτε το cc για το ποίημα στα αγγλικά)

Ο πυλώνας, του πυλώνα… ω πυλώνα!

Δευτέρα 7 Απρίλη (00.27) >> Ο don Rico έτρεξε στον σύμμαχο χασάπη, και μάλιστα στην Ιερουσαλήμ και όχι στο Τελ Αβίβ (στην Ιερουσαλήμ που έχει «ανακηρύξει πρωτεύουσα» του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος το ψόφιο κουνάβι στην πρώτη θητεία του…) ως ικέτης. Ο don Rico λέει ότι πήγε εκεί για το … καλώδιο (!!!! Κοτζάμ πρωθυπουργάρα / πυλώνας να κάνει τον κόπο για ένα παλιοκαλώδιο; Τους υπουργούς τι τους έχει;). Στην πραγματικότητα πήγε για να παρακαλέσει. Να παρακαλέσει τον αρχιχασάπη να πει στο αμερικανικό λόμπι του να μεσολαβήσει στο ψόφιο κουνάβι ώστε α) να συγχωρέσει τον don Rico που υποστήριξε τον νυσταλέο Jo προεκλογικά, και β) να δώσει στον don Rico μια «πρόσκληση» για το άσπρο σπίτι, αφού διαφορετικά, με τον αιώνιο εχθρό να έχει πάρει ήδη μία, πως θα μπορεί – ο don Rico – να δικαιολογεί στους υπηκόους του την συμμαχία, και το όποιο κόστος της;

Ο παγκόσμιος (rebranded) τενεκεδένιος είχε πάρει μια τέτοια πρόσκληση, τότε, στην «πρώτη φορά»… Ο don Rico με την σειρά του είχε πάρει μία απ’ τον νυσταλέο Jo… Τώρα;

Τώρα είναι άλλο να ακούτε για την επίσκεψη στον αρχηγό του σφαγείου, κι άλλο να βλέπετε – έστω τις τυπικές χαιρετούρες! Ιδού λοιπόν ο εγκληματίας πολέμου / εγκληματίας κατά της ανθρωπότητας και ο «στρατηγικός εταίρος» του. Ο ηχητικός τονισμός δικός μας:

Εντελώς συμπτωματικά, την ώρα που γίνονταν αυτές οι χαρούλες, κάπου στη Γάζα ανακαλυπτόταν η εν ψυχρώ εκτέλεση μέσα στη νύχτα απ’ τον θεοναζί στρατό 15 Παλαιστίνιων νοσηλευτών και διασωστών, που είχαν «χαθεί» για μέρες. Ανακαλύφθηκε ότι τους είχαν θάψει, κάποιους τραυματισμένους αλλά ζωντανούς ακόμα, το επόμενο πρωί της δολοφονίας τους, μαζί με τα ασθενοφόρα τους, για να εξαφανίσουν κάθε ίχνος…

Έχει, πράγματι, πολλές «κοινές αξίες» ο ελληνικός και ο ισραηλινός ιμπεριαλισμός / ρατσισμός, ακόμα κι αν ο πρώτος έχει ρόλο υποστήριξης του δεύτερου σ’ αυτήν την ιστορική φάση. Να μια τέτοια «κοινή αξία»:

Θα πείτε: μα ο don Rico δεν κυνηγάει όσους υποστηρίζουν τον παλαιστινιακό αγώνα… Όπως στο ψοφιοκουναβιστάν, στην αγγλία ή στη γερμανία (ως τώρα)… Πράγματι. (Απλά έχει παραχωρήσει στην επικράτειά του άφθονη άνεση στις απαρτχάιντ υπηρεσίες και στον θεοναζί στρατό, για ό,τι χρειάζονται. Μεταξύ άλλων και για το φακέλωμα των υποστηρικτών της Παλαιστίνης – εννοείται…) Όμως όταν παρακαλάς, όταν ζητάς χάρες, κάτι θα πρέπει να προσφέρεις κι εσύ, έτσι δεν είναι;

Τι επιπλέον θα προσφέρει άραγε ο don Rico στον «κουμπαρά των κοινών αξιών»;

(Ένας ντόπιος προφέσορας, «αναλυτής» και influencer, το έθεσε ως εξής συνεντευξιαζόμενος ραδιο-φονικά: δεν είναι τώρα καιρός για ηθική. Τώρα κοιτάει ο καθένας τα συμφέροντά του… Ελπίζουμε να την θυμούνται αυτή τη «σοφία» όλοι οι χασάπηδες & Co. όταν βρεθούν προσωπικά απέναντι στο τέλος-της-ηθικής, είτε αυτό κρατάει όπλο είτε σκοινί…

Εν τω μεταξύ αν μια πολιτική βιτρίνα είναι ένοχη, «πολιτικά» έστω, για 57 δολοφονίες, τι ακριβώς ισχύει για την περίπτωσή της εάν έχει συν-υποθάλψει ως τώρα 57.000 δολοφονίες αμάχων;;;)

Γιατί η Ιερουσαλήμ / al Quds δεν έχει απελευθερωθεί ακόμα;

Δευτέρα 7 Απρίλη (00.21) >> Όσοι καταναλώνουν ειδήσεις, και μάλιστα άμεσα ή έμμεσα δυτικής προέλευσης (αυτή είναι η νόρμα της εποχής και των γεωγραφικών συντεταγμένων μας!) ανησυχούν: πού χάθηκε ο «άξονας της αντίστασης»; Μήπως ηττήθηκε;

Στη «δική μας» (δυτική) κουλτούρα, μια κουλτούρα διαμορφωμένη από πολεμικές ταινίες, «ντοκιμαντέρ» και την βία / βιασύνη του Θεάματος, ο «άξονας της αντίστασης» θα έπρεπε να έχει νικήσει ήδη∙ ή να βρίσκεται πολύ κοντά στην τελική νίκη…. Αυτή η χωροχρονική μυωπία / μεροληψία διαμορφώνει τα κριτήρια και τις εκτιμήσεις, ακόμα και μεταξύ εκείνων που υποστηρίζουν (λίγο πολύ συναισθηματικά) την απελευθέρωση της Παλαιστίνης: η εξαφάνιση της Ιστορικής Αντίληψης όχι μόνο απ’ τα κεφάλια των ειδικών των δυτικών ολιγαρχιών αλλά και των υποτελών έχει διαμορφώσει ένα μόνιμο «τώρα», που μπορεί μεν να διασταλεί λίγο αλλά δεν αντέχει στη μη-γραμμικότητα των εξελίξεων σε βάθος χρόνου. Ανάλογα συρρικνωμένη έχει γίνει και η κριτική μνήμη…

Μια ερώτηση θα μπορούσε ίσως να ταρακουνήσει τέτοιες βιαστικές και ηττοπαθείς αντιλήψεις: ήδη απ’ το περασμένο καλοκαίρι (όταν τα δεδομένα των αμερικανικών εκλογών του Νοέμβρη είχαν πια οριστικοποιηθεί…) εκείνοι που σχεδιάζουν πραγματικά, είτε στην Παλαιστινιακή αντίσταση, είτε στον «άξονα της αντίστασης», είτε στο μπλοκ της Αστάνα, είτε στο ευρασιατικό project αδιαφόρησαν άραγε για την επερχόμενη αλλαγή φρουράς στην Ουάσιγκτον – και τις συνέπειές της στην ευρύτερη Μέση Ανατολή / ανατολική Μεσόγειο;

Η δική μας, περιθωριακή αλλά καθόλου αυθαίρετη απάντηση είναι: όχι!!! Αντίθετα (εκτιμάμε…) προχώρησαν σε προσαρμογές των τακτικών τους λαμβάνοντας υπ’όψη τους ότι α) το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς μπορεί να αφηνιάσει, και β) ότι το ψοφιοκουναβιστάν είναι «απρόβλεπτο» και οπωσδήποτε χωρίς ιδιαίτερες και ουσιαστικές δυνατότητες. Κάποιες απ’ αυτές τις προσαρμογές παρανοούνται απ’ τα δυτικά μυαλά…

Πρέπει να λαμβάνει κάποιος σοβαρά υπόψη του όλα τα δεδομένα και το σύνολο του «πολιτικού / γεωπολιτικού» εδάφους πάνω στο οποίο θα κριθεί / κρίνεται η απελευθέρωση της al Quds:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Οι «αθάνατοι» της ε.ε.

Δευτέρα 7 Απρίλη (00.13) >> Η κυρία στην κάτω φωτογραφία λέγεται Kaja Kallas και αυτή την εποχή καλοπληρώνεται για «αντιπρόεδρος» της commission (σα να λέμε: «δεξί χέρι» της Ursula…) και, κυρίως, «υπουργός εξωτερικών» της ε.ε. Η πολιτική της εμπειρία είναι ανεκτίμητη: ως δισέγγονη αρχιασφαλίτη με γερμανικές ρίζες και κόρη τραπεζίτη και πρωθυπουργού έγινε κι αυτή πρωθυπουργός της εσθονίας το 2021, ενός κράτους με πληθυσμό 1.300.000. (Αλλού θα ήταν δήμαρχος…) Πρόλαβε να μπλέξει σε οικογενειακά σκάνδαλα, κι αν δεν την έσωζε η Ursula δίνοντάς της προαγωγή, θα ήταν ήδη μια ακόμα αποτυχημένη new model πρωθυπουργός που αναγκάστηκε σε παραίτηση…

Η νεοφιλελεύθερη κυρία Kallas πήρε την δουλειά στην ε.ε. επειδή είναι … ρωσοφάγος…. σύμφωνα με δηλώσεις της. Έχει μεγάλη όρεξη για αγάλματα και άλλα μνημεία της σοβιετικής περιόδου: δεν έχει αφήσει κανένα στην εσθονική πρώην επικράτειά της. Και επειδή οι ρώσοι είναι κάτι ελάχιστα λιγότερο απ’ το ¼ του πληθυσμού εκεί, ποιος ξέρει πόσο μακριά θα πήγαινε αν μπορούσε;

Μπορεί να φταίει η ρωσοφαγία, μπορεί να φταίνε τα παραμύθια που άκουγε μικρή… Πάντως η κυρία Kallas δείχνει ότι ήθελε να ακολουθήσει άλλη καριέρα στη ζωή της: να είναι το «κορίτσι» του James Bond∙ ή, σε κάθε περίπτωση, κάποιου απ’ τις βρετανικές υπηρεσίες. Αντιγράφει – ή, αν τα έχει καταφέρει (γιατί όχι;) απλά επιδεικνύεται:

Μην έχετε αμφιβολία: με τέτοια φλόγα μέσα της η κυρία Kallas θα αφήσει εποχή στον ρόλο της, ξεπερνώντας ακόμα και την αγαπημένη Annalena. Που κινήθηκε βέβαια σε γερμανικό πεδίο, αλλά φαίνεται ότι δημιούργησε «ευρωπαϊκή σχολή».

Θα πέσει πολύ γέλιο και πολύ κλάμα… Και το εισιτήριο γίνεται όλο και πιο πανάκριβο…

Emergency, emergency!!! (O αμερικανικός «χρυσός αιώνας» βρήκε τον δρόμο του…)

Δεν είναι κατάλογος ταβέρνας! Είναι ο “χρυσός αιώνας” για μαθητές δημοτικού!

Δευτέρα 7 Απρίλη >> Μπορεί να φαίνεται ηλίθιος ή διεστραμμένος. Ο «οικονομικός πόλεμος» που κλιμακώνει το ψόφιο κουνάβι εναντίον των πάντων είναι ωστόσο κάτι χειρότερο: πειρατικός∙ και σαν τέτοιος (προσπαθεί να) έχει μια κάποια λογική.

Το ψοφιοκουναβιστάν θέλει να σωθεί∙ βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού οικονομικά / νομισματικά (όπου ένα τέτοιο «χείλος του γκρεμού» δεν μετριέται με ημέρες ή εβδομάδες, αλλά με ελάχιστα χρόνια). Για να σωθεί το ψοφιοκουναβιστάν πρέπει να σώσει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ την διεθνή κυκλοφορία του νομίσματός του δίνοντάς του κάποιο «υλικό αντίκρυσμα». Οι προσπάθειες για την κατάκτηση τέτοιου «υλικού αντικρύσματος» φαίνονται ασύνδετες μεταξύ τους, αλλά δεν είναι εντελώς: απ’ την «κατάκτηση» της Γροιλανδίας και τον προσπορισμό νέων πρώτων υλών, ως τον έλεγχο στρατηγικών θαλάσσιων εμπορικών (και όχι μόνο) διόδων (: διώρυγα του Παναμά)∙ απ’ το τρικ με την μετατροπή του bitcoin σε «αποθεματικό asset / back up του δολαρίου» (περισσότερα στο cyborg 32) ως την συσσώρευση χρυσού, η ίδια «αγωνία» κατατρέχει το ψόφιο κουνάβι και τους υποστηρικτές του στις σπασμωδικές ή όχι κινήσεις τους. Το project των BRICS+ μπορεί σπάνια να λέγεται με το όνομά του (: απώθηση / άρνηση να πεις το όνομα των «σατανάδων»!) αλλά αφήνει ήδη την όλο και πιο τρομακτική σκιά του πάνω στη γενική δύση∙ όλο και πιο τρομακτική ειδικά μετά την στρατηγική ήττα στο ουκρανικό πεδίο μάχης.

Ένας μάλλον άγνωστος ευρύτερα αμερικάνος οικονομολόγος ονόματι Stephen Miran εξέδωσε το Νοέμβρη του 2024, μετά τις αμερικανικές εκλογές, έναν 40σέλιδο User’s Guide to Restructuring the Global Trading System που είναι το manual της γενικής δασμολογικής επίθεσης του ψόφιου κουναβιού. Σ’ αυτό το εγχειρίδιο μπορεί να δει (όποιος ενδιαφέρεται) την λογική (ή την «λογική») του μόνοι μας και όλοι σας:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Αναμνήσεις απ’ το μέλλον

Δευτέρα 7 Απρίλη (00.07) >> … Έχουμε εδώ λοιπόν ένα ακραίο παράδειγμα της δυσαρμονίας μεταξύ ξενικού και ειδικού συμφέροντος. Κάθε κράτος, σε μια προσπάθεια να βελτιώσει την σχετική του θέση, παίρνει μέτρα βλαβερά για την ευημερία των γειτόνων του∙ κι αφού αυτή η τακτική δεν περιορίζεται μόνο σε ένα κράτος, ο καθένας υφίσταται πολύ περισσότερες συνέπειες απ’ τις παρόμοιες λογικές που εφαρμόζουν οι γείτονές του απ’ τα οφέλη που έχει ο ίδιος απ’ αυτές τις επιλογές. Πρακτικά όλα τα λαοφιλή γιατρικά που κυκλοφορούν σήμερα είναι τέτοιου αλληλοεξοντωτικού χαρακτήρα. Ανταγωνιστικές μειώσεις μισθών, ανταγωνιστικοί δασμοί, ανταγωνιστική ρευστοποίηση περιουσιακών στοιχείων στην αλλοδαπή, ανταγωνιστικά οικονομικά προγράμματα – η κατάσταση του θα κάνω τον γείτονα ζητιάνο. Κι αυτό γιατί το έξοδο του ενός είναι κανονικά το έσοδο κάποιου άλλου. Έτσι, καθώς προσπαθούμε να βελτιώσουμε το δικό μας περιθώριο κέρδους, μειώνουμε το περιθώριο κέρδους κάποιου άλλου∙ και εάν η ίδια πρακτική ακολουθηθεί παντού θα χειροτερέψει την κατάσταση όλων. Οποιοσδήποτε ιδιώτης οδηγούμενος από την προσωπική κατάσταση στην οποία βρίσκεται, μπορεί να περικόψει τις συνηθισμένες του δαπάνες, και κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει γι’ αυτό. Αλλά ας μη νομίζει κανείς ότι μ’ αυτόν τον τρόπο υπηρετεί κάποιο συλλογικό συμφέρον.

Ο μοντέρνος καπιταλισμός είναι πλεύση καλού καιρού. Όταν ξεσπάσει η καταιγίδα ο καπιταλιστής εγκαταλείπει τα καθήκοντα του καπετάνιου, και μπορεί να βουλιάξει ακόμα και τις βάρκες που θα τον γλύτωναν, από τη λύσσα του να σπρώξει τον κοντινό του έξω απ’ τη βάρκα για να μπει αυτός…

Σαρκαστικός έως προκλητικός τότε – το ίδιο θα ήταν και σήμερα: ο εξοχότατος John Maynard Keynes, λαμπρό τέκνο της βρετανικής ιντελιγκέντσιας, αλλά τι τέκνο! Δηλητηριώδες.

Ως όνομα διάφοροι (θα πουν ότι) τον ξέρουν. Ως κατατεθειμένες γραπτά απόψεις σιγά μην… (Το απόσπασμα είναι από την διάλεξή του Η κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας, το 1932.*)

Αυτά τα έγραφε ο Keynes τότε, όταν μετά την «Μεγάλη Κρίση» του 1929 τα δυτικά καπιταλιστικά κράτη (οι «μεγάλες δυνάμεις» της δύσης…) άρχισαν να παίρνουν αλυσιδωτά τέτοιου είδους μέτρα για να «προστατέψουν την εσωτερική παραγωγή» τους – σε βάρος των ανταγωνιστών τους.

Ο Keynes διέβλεπε τότε (αν και απευχόταν, τουλάχιστον στα λόγια) ότι τελικά ένας μεγάλης κλίμακας πόλεμος θα έδινε την διέξοδο (στην «κρίση υπερσυσσώρευσης» λόγω τεχνολογικού άλματος τότε) – έτσι έγινε…. Όχι μόνο για την ανακατανομή των «σφαιρών επιρροής» στον πλανήτη. Αλλά και για την πρόκληση καταστροφής τέτοιας κλίμακας ώστε να «αναζωογονηθεί» η καπιταλιστική πραγματοποίηση της υπεραξίας.

Τώρα; Τώρα οι δημαγωγοί της πεντάρας μιλούν ψευτοχαρούμενα για «μιλιταριστικό Κεϋνσιανισμό»…

*Από τις κόκκινες σελίδες – περισσότερα εδώ.