Οι συνέπειες της ήττας 1

Το έχετε δει, σίγουρα. Οπότε θεωρείστε το ως εισαγωγή στα επόμενα…

Δευτέρα 3 Μάρτη (01.07) >> Επιτρέψτε μας σοβαρές αμφιβολίες για το αν ο τοξικός του Κιέβου πήγε στην Ουάσιγκτον για να καυγαδίσει on air. Μάλλον για κατ’ ιδίαν καυγά ήταν προετοιμασμένος – αυτό που λέγεται «σκληρή διαπραγμάτευση». Απ’ την άλλη μεριά οι καλοί τρόποι επιβάλουν στον (όποιο) οικοδεσπότη να είναι ευγενικός και συγκρατημένος, κατ’ αρχήν δημόσια… Δεν είναι αυτή η περίπτωση του ψοφιοκουναβιστάν∙ σίγουρα δεν ήταν την περασμένη Παρασκευή: ο τοξικός του Κιέβου έφαγε ξύλο, στη βάση εντός ρεαλισμού του είδους «λοιπόν, μαλακάκο, άσε τα κόλπα και δώσε γρήγορα το πράμα…»

Κάποιοι θα πουν πως ήταν ένα «σόου πυγμής» για εσωτερική (αμερικανική) κατανάλωση… Ίσως, αλλά με μια απαράβατη προϋπόθεση. Ότι ο τοξικός του Κιέβου θα γυρίσει κλαίγοντας, μετανιωμένος, θα πέσει στα γόνατα του ψόφιου κουναβιού (και του αντιπροέδρου του) και θα τα δώσει όλα. Αν δεν γίνει έτσι, κι αν ο χαμένος από χέρι τοξικός συνεχίσει να ζορίζει τις επιθυμίες της Ουάσιγκτον, τότε η «πυγμή» θα εξαϋλωθεί.

Υπάρχει ωστόσο πολύ σοβαρός λόγος για τον εκνευρισμό του ψοφιοκουναβιστάν. Κι αυτός βρίσκεται εδώ:

Στις 16 Γενάρη ο πρωθυπουργός της αυτού εξοχότητας του βασιλιά αγγλίας, ουαλίας, σκωτίας, βόρειας ιρλανδίας, καναδά, αυστραλίας, κλπ Starmer έκανε μια βόλτα στο Κίεβο για να υπογράψει μια αρκετά γενναιόδωρη «εκατονταετή [!!!!] συμφωνία φιλίας και συνεργασίας» μεταξύ μιας παρακμιακής πολύ πρώην υπερδύναμης και ενός κράτους με ερωτηματικό∙ μεταξύ Λονδίνου και Κιέβου.

Μ’ αυτή τη συμφωνία, έναντι αυξημένης στρατιωτικής (και όχι μόνο) προστασίας (όχι τόσο του κράτους όσο κυρίως του τοξικού και των φίλων του – ας σημειώσουμε εδώ ότι η επικράτεια της αυτού εξοχότητας έχει όλους κι όλους 80.000 στρατιώτες…) και «επενδύσεων», το Λονδίνο παίρνει αρκετά. Παίρνει (για την ακρίβεια: επισημοποιεί) την επέκτασή του στην ουκρανία, παίρνει τουλάχιστον μια ναυτική βάση (ή όπως αλλιώς ονομαστεί…) στην Οδησσό… Και παίρνει κι αυτά:

Τσιμέντωμα (;;;) της συνδιαχείρισης (της στρατηγικής) των «critical minerals» – να ένα απ’ αυτά που προβλέπει η «100ετής φιλία»… Όμως τα πήρε οριστικά το Λονδίνο;


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Comments are closed.