Ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά του πιάνεται: το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς, πιεζόμενο απ’ τις όλο και πιο εκρηκτικές εσωτερικές του αντινομίες, αποφάσισε ότι δεν αντέχει να περιμένει να παραλάβει όλους τους ομήρους, και ότι «τώρα» πρέπει να πετύχει εκείνο στο οποίο απέτυχε επί 16 μήνες: να τσακίσει την Παλαιστινιακή αντίσταση, να καταλάβει τη λωρίδα της Γάζα, να εξανδραποδίσει τους Παλαιστίνιους…
Οι οργανώσεις της αντίστασης έχουν προετοιμαστεί. Οι επιτυχημένες κινήσεις τους το προηγούμενο διάστημα, ειδικά απ’ τους τελευταίους μήνες του 2024 και μετά, είναι μια πολύτιμη εμπειρία… Η ισραηλινή ιστοσελίδα Hadashot B’zman το έθεσε ως εξής: «Όσοι ισχυρίζονται στα μμε ότι η Hamas διαλύθηκε ζουν σε φαντασιώσεις. Η Hamas έχει ξαναρχίσει την παραγωγή ρουκετών τους τελευταίους μήνες και, ακόμα χειρότερα, αξιοποιεί τα εκρηκτικά βομβών που δεν έσκασαν. Διατηρεί τις δυνατότητές της και δεν έχει κλιμακώσει μεν τις επιχειρήσεις της αλλά προετοιμάζεται για την εκ νέου εισβολή μας. Μην πιστεύετε όσους λένε ότι η Hamas έχει αποδυναμωθεί…»
Δευτέρα 24 Μάρτη >> Μετά τον γενοκτόνο νυσταλέο Jo το γενοκτόνο ψόφιο κουνάβι. Αλλά όχι, δεν είναι «προσωπικό» θέμα. Επίσης (όπως άφησε να εννοηθεί ο «διαπραγματευτής» Witkoff συνεντευξιαζόμενος στον φίλο του Carlson…) η συνέχιση της σφαγής στη Γάζα δεν είναι … αυτοσκοπός. Είναι, απλά, ένα «διαπραγματευτικό χαρτί»… Για να αναγκαστεί η παλαιστινιακή αντίσταση να αφοπλιστεί, να παραδοθεί – αφού πρώτα απελευθερώσει όλους τους ομήρους χωρίς ανταλλάγματα, κι αφού ύστερα υποστεί (γιατί όχι;) άλλο ένα «διαπραγματευτικό χαρτί» αίματος, κι άλλο ένα, what ever it takes…
Μα… Δεν ήταν το ψόφιο κουνάβι που ανάγκασε τον αρχιχασάπη του Τελ Αβίβ να δεχτεί μια συμφωνία σε 3 στάδια, με κατάληξη την οριστική αποχώρηση του στρατού του απ’ τη Γάζα, κι όχι απλά να την δεχτεί προσωπικά, αλλά να την κάνει απόφαση του υπουργικού του συμβουλίου και της βουλής του; Αυτήν ακριβώς που τώρα παραβιάζει (αν η λέξη «παραβίαση» αντέχει τόσο θάνατο…), ε; Ναι. Αλλά στο «διαπραγματευτικό στυλ» των σφαγέων δεν υπάρχει όριο στο τι «χαρτιά» μπορεί να προσθέσουν, εφόσον μπορούν. (Αρκεί να μην πάρουν φωτιά τα οπίσθιά τους … διαπραγματευόμενα…)
Έτσι το γενοκτόνο ψόφιο κουνάβι, παρά την μεγάλη ιδέα «ειρηνοποιού» που έχει στο κρανίο του, απλά συνεχίζει, αναδεικνύει και βροντοφωνάζει εκείνο που ήταν η «διαπραγματευτική τακτική» του προκατόχου του. Mafia style: σε σκοτώνω, σκοτώνω τους πάντες, μέχρι να παραδεχτείς πως είμαι το απόλυτο αφεντικό της ζωής σου… Και μόλις το παραδεχτείς θα συνεχίσω να σε σκοτώνω με διάφορους τρόπους, για «προληπτικούς λόγους»…
Μα… Δεν ήταν το ψόφιο κουνάβι που έστειλε τους «διαπραγματευτές» του (Witkoff και Boehler) να συζητήσουν με εκπροσώπους της Hamas στη Doha, και δεν εξασφάλισαν αυτοί την απελευθέρωση ενός ζωντανού (και την παράδοση 4 νεκρών) αμερικανο-ισραηλινών ομήρων με αντάλλαγμα την συνέχιση της «ανθρωπιστικής βοήθειας»; Δεν καταστρέφεται τώρα αυτή η συμφωνία και, επιπλέον, δεν υπάρχει ο σοβαρός κίνδυνος να δολοφονηθεί απ’ τον θεοναζί, απαρτχάιντ στρατό και ο ζωντανός αμερικανο-ισραηλινός όμηρος;
Ναι – αλλά κοιτάξτε: δεν είναι δυνατόν οι «βόμβες μας» να είναι όμηροι της ζωής του ενός και του άλλου, ακόμα κι αν είναι «δικός μας»! Το δόγμα Hannibal είναι η αναβάθμιση της Entebbe raid (: 1976…), οπότε φροντίστε να ξεστραβωθείτε: δεν είναι δυνατόν μετά από 57.000, 67.000 ή 167.000 δολοφονίες αμάχων, οι «δικοί μας» όμηροι να βγαίνουν και να φιλούν στο μέτωπο τους τρομοκράτες!!! Για καθαρά προληπτικούς λόγους καλύτερα να τους «καθαρίσουμε» όλους…
Ξεστραβωθήκαμε! Κυνισμός, ναι. Κυνισμός της εξουσίας. Κι ακόμα χειρότερα ο κυνισμός των ηττημένων «μεγάλων»: η παράταση του αίματος, της σφαγής, πρέπει να ερμηνευτεί απ’ τους υποτελείς ως «συνεχίζουμε» – οπότε, αφού-συνεχίζουμε-πάει-να-πει ότι δεν έχουμε ηττηθεί…