Δευτέρα 6 Γενάρη (00.35) >> Την προηγούμενη εβδομάδα (οι ψεκασμένοι;) είπαμε δυο λόγια για την αφετηρία των σοβαρών επιφυλάξεων έως αρνήσεων απέναντι στα παιδικά εμβόλια απ’ την δεκαετία του 1980 και μετά (τα παιδικά ήταν τότε τα μόνα εμβόλια ευρείας χρήσης) στις ηπα∙ κάνοντας την παράλληλη αναφορά με την φονικότητα του λεγόμενου «τριπλού» παιδικού εμβολίου (διφθερίτιδας – τετάνου – κοκκύτη / DPT) στην Guinea-Bissau στη δεκαετία του ’80, όπως αυτή αποδείχθηκε / καταγράφηκε εκ των υστέρων από δύο επίσημες (και επίσημα δημοσιευμένες…) έρευνες του 2017 και του 2018. Πρόκειται γι’ αυτές τις σοβαρές επιφυλάξεις έως αρνήσεις τις οποίες οι δημαγωγοί των φαρμακομαφιών φρόντισαν να λοιδωρήσουν ως «αντι-εμβολιαστικό κίνημα», «αντιεπιστημονισμό», ήδη από τότε.
Σημειώσαμε πως αν όχι η αφετηρία σίγουρα η γενίκευση αυτών των σοβαρών επιφυλάξεων έως αρνήσεων ξεκίνησε όταν το αμερικανικό κράτος αποφάσισε να προσφέρει ασυλία στις φαρμακομαφίες έναντι οποιωνδήποτε κατηγοριών / μηνύσεων για σοβαρές βλάβες ή και θανάτους εξαιτίας των εμβολίων τους, με νόμο που πέρασε το 1982. Κάναμε λάθος στην χρονολογία, αλλά ευτυχώς υπάρχουν φίλοι της ασταμάτητης μηχανής πιο προσεκτικοί (ευχαριστούμε Γ.!) για να μας διορθώνουν. Ο νόμος είναι του 1986, επί διοίκησης Ρήγκαν:
Ποια ήταν όμως η αιτία για να αναλάβει το αμερικανικό κράτος την προστασία του αμερικανικού φαρμακοκεφάλαιου;
Ήταν αυτό ακριβώς το DPT εμβόλιο! Απ’ την δεκαετία του 1970 άρχισαν να συσσωρεύονται περιπτώσεις εγκεφαλοπάθειας σε παιδιά μετά τον εμβολιασμό τους με το «τριπλό». Αυτό οδήγησε φυσιολογικά σε ανάλογη αύξηση των μηνύσεων / απαιτήσεων υψηλών αποζημιώσεων κατά των φαρμακοκατασκευαστριών∙ η νομοθεσία επέτρεπε τέτοιες προσφυγές στη δικαιοσύνη… Μπροστά στη βεβαιότητα ότι αυτές οι εταιρείες (στα πρώτα βήματα του να γίνουν μαφίες) θα χάσουν τα κέρδη τους ή, ακόμα, θα χρεωκοπήσουν, απείλησαν μποϋκοτάζ στην παραγωγή εμβολίων γενικά, βάζοντας την αμερικανική διοίκηση σε ρόλο «διαιτητή», και προστάτη όχι πλέον της δημόσιας υγείας αλλά των φαρμακοσυμφερόντων και, επιπλέον, των εξαγωγών τους!!! Γιατί είχε γίνει εμπειρικά σαφές ότι α) κάτι στη «σύνθεση» αυτών των «τριπλών» είχε σοβαρές έως καταστροφικές παρανέργειες, και ότι β) αν καταδικαζόταν εντός έδρας (πράγμα βέβαιο με βάση την τότε ισχύουσα νομοθεσία!) η αμερικανική φαρμακοβιομηχανία ως σύνολο θα δυσφημιζόταν (και θα καταστρεφόταν) παγκόσμια!
Απόσπασμα από new york times, 15 Νοέμβρη 1986
Έτσι, την ίδια χρονική περίοδο που στην Guinea-Bissau (και, υποθέτουμε, κι αλλού στην Αφρική) τα πιτσιρίκια πάθαιναν σοβαρές ζημιές ή/και πέθαιναν απ’ το DPT, η διοίκηση Ρήγκαν αποφάσισε να κάνει κάτι που μόνο με όρους (φονικού) ιμπεριαλισμού θα μπορούσε να εννοηθεί: α) απάλλαξε τις αμερικανικές φαρμακομαφίες απ’ τις ευθύνες τους για τις «παρενέργειες» των εμβολίων τους∙ β) αποφάσισε να «κρατικοποιήσει» αυτές τις ευθύνες, δημιουργώντας ένα «ταμείο αποζημιώσεων» για τους αμερικάνους υπηκόους αποκλειστικά, με πολύ αυστηρό «ταβάνι» για τα ποσά που θα έδινε (ψίχουλα σε σχέση μ’ εκείνα που θα επιδίκαζαν τα δικαστήρια σε βάρος κάθε φαρμακομαφίας)∙ και γ) αποφάσισε να επιτρέψει την εξαγωγή αυτών των εμβολίων σε 21 τρίτα κράτη ακόμα κι αν ο FDA δεν τα έχει εγκρίνει – θα ήταν αρκετό να τα εγκρίνουν οι «ελεγκτικοί μηχανισμοί» αυτών των κρατών.
Είναι απόλυτα λογικό (ποιος αντέχει να διαφωνήσει;) ότι εκείνο που συνέβη μετά απ’ αυτόν τον νόμο ήταν ότι οι αμερικανικές οικογένειες που είχαν παρακολουθήσει αυτή την εξέλιξη έκαναν αυτήν την απλή σκέψη: αν δεν υπήρχαν σοβαρές «παρενέργειες» από διάφορα παιδικά εμβόλια γενικά, εντοπισμένες ή όχι, γιατί το κράτος να απαλλάξει τις φαρμακομαφίες απ’ τις ευθύνες τους; Και γιατί να αναλάβει το δημόσιο ταμείο (δηλαδή οι φορολογούμενοι) τις ζημιές ιδιωτικών επιχειρήσεων; Σε οποιοδήποτε σημείο του γαλαξία αυτή η απλή σκέψη θα οδηγούσε σε όξυνση των σοβαρών επιφυλάξεων έως αρνήσεων∙ σε οποιοδήποτε σημείο του γαλαξία εκτός απ’ τα μυαλά των σφουγγοκωλάριων του καπιταλισμού…
(Να σημειώσουμε επί τη ευκαιρία εδώ πως οι αμερικανικές οικογένειες στην πρώτη γραμμή αυτών των επιφυλάξεων / αρνήσεων ΔΕΝ προέρχονταν απ’ τα γκέτο. Ανήκαν στη λεγόμενη μεσαία και ανώτερη τάξη, στα «επιστημονικά ειδικευμένα» στρώματα της αμερικανικής κοινωνίας, με status και αναγνώριση: εκεί ήταν που η προστασία-της-υγείας-των-παιδιών-μας ήταν ύψιστη αξία… Οι εναλλακτικές ιατρικές προσεγγίσεις στις δυτικές μητροπόλεις στηρίχτηκαν σ’ αυτές ακριβώς τις κοινωνικές κατηγορίες, και το ζήτημα των παιδικών εμβολίων ήταν κεντρικό…)
Υπήρξε όμως και μια δεύτερη συνέπεια του νόμου. Χάνοντας επιρροή και «αγορά» εντός έδρας οι αμερικανικές εμβολιαστικές φαρμακομαφίες, τόσο πριν το νόμο H.R.5546 όσο και μετά απ’ αυτόν, έκαναν πιο επιθετική την αναζήτηση «αγορών» στον υπόλοιπο πλανήτη. Ειδικά εκεί που οι «ελεγκτικοί μηχανισμοί» ήταν «χαλαροί», «μπόσικοι» ή ελάχιστα υπαρκτοί και ικανοί… Κι έτσι στην αφρικάνικη Guinea-Bissau (και αλλού…) έκαναν εκείνα που δυσκολεύονταν να κάνουν στις δυτικές μητροπόλεις…
Η «ασπίδα» του 1986 δεν ήταν η μοναδική! Αντίθετα ήταν η αρχή, το «παράδειγμα», το «μοντέλο». Συν τω χρόνω οι φαρμακομαφίες βελτίωσαν το «επιστημονικό» λόμπινγκ τους, με «επιστημονικές» έρευνες που «αποδείκνυαν» την παντοτινή αθωώτητά τους. Δεν τα κατάφερναν βέβαια πάντα όταν τα θύματά τους κατέφευγαν στα δικαστήρια. Το ποινικό μητρώο τους μεγάλωνε και μεγαλώνει. Το μεταφρασμένο στα ελληνικά βιβλίο του Peter Gotzsche Φονικά Φάρμακα και Οργανωμένο Έγκλημα: πως οι μεγάλες εταιρείες φαρμάκων έχουν διαβρώσει την υγεία παραμένει ένας καλός οδηγός.
Αντίστοιχα όμως με την εκτόξευση της εγκληματικότητας της βιομηχανίας της νοσηρότητας, ακόμα πιο κυνική και επιθετική γίνεται η κρατική προστασία της! Ιδού η πιο πρόσφατη κίνηση: ο νυσταλέος Jo, ένα βήμα πριν την σύνταξη, αφού έδωσε χάρη στον γυιό του (και στον εαυτό του) για τις βρώμικες δουλειές τους στην ουκρανία, έδωσε άλλα 5 χρόνια νομική ασυλία στους υποστηρικτές του, την pfizer και την moderna, για το πρόσφατο έγκλημα-διαρκείας-κατά-της-ανθρωπότητας:
Καλούνται λοιπόν όλοι οι γενναίοι και μοιραίοι «συνήγοροι της επιστήμης» (της ποιάς;) να αρχίσουν την αγόρευσή τους…