Δευτέρα 27 Γενάρη >> Όπως το είπαμε πριν 2 βδομάδες (δεν ήταν σοφία): το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς, έχοντας ηττηθεί στη Γάζα, τοκίζει την βαρβαρότητά του στη δυτική Όχθη – με τις ευλογίες των συμμάχων του και οπωσδήποτε του «φιλειρηνικού» ψοφιοκουναβιστάν: προς το παρόν στην Jenin, αλλά δεν βρίσκονται μόνο εκεί οι πυρήνες της ένοπλης αντίστασης.
Μπορεί αυτοί οι πυρήνες να μην έχουν την ακτινοβολία της αντίστασης στη Γάζα, όμως έχουν την δική τους μακριά ιστορία. Στην τωρινή συγκυρία εκτός απ’ τις δικές τους δυνατότητες έχουν πια στο πλευρό της και την εμψύχωση της νίκης στη Γάζα.
Να θυμίσουμε (αν χρειάζεται…) πως εδώ δεν υπάρχει καν και καν το παραμύθι των «βιασμών» και των «αποκεφαλισμένων μωρών» της 7ης Οκτώβρη∙ δεν υπάρχει καν και καν το «δικαίωμα του ισραήλ στην αυτοάμυνα»!! Εδώ υπάρχει μόνο απ’ την μια μεριά η προσπάθεια του θεοναζί καθεστώτος να αποτρέψει μια βέβαιη 3η intifada∙ και απ’ την άλλη η βιασύνη του να εντατικοποιήσει τον εποικισμό και το απαρτχάιντ, ως την ολοκληρωτική «απαλλοτρίωση» της δυτικής Όχθης.
Κάτω απ’ την πίεση της αποτυχίας / ήττας στη Γάζα ο «σιδερένιος τοίχος» (το όνομα της θεοναζί εκστρατείας στη δυτική Όχθη) είναι τόσο «βαρύς» ώστε απαιτεί αναγκαστικά απ’ την Κουίσλιγκ «παλαιστινιακή αρχή» και την μαφία της Ramallah να παραταχτούν ανοικτά και καθαρά στο πλευρό των αφεντικών τους! Επειδή έχουν ειδικό και επείγον συμφέρον: μια ακόμα intifada στη δυτική Όχθη θα «σκουπίσει» οριστικά τα όποια προδοτικά απομεινάρια!
Η «παλαιστινιακή αρχή» υποτίθεται πως νομιμοποιείται σαν «αρωγός» των αιχμάλωτων στα μπαντουστάν της δυτικής Όχθης. Ξέρουμε πια οριστικά πως κάνει το αντίθετο: σ’ ένα διάλειμμα των θεοναζί επιθέσεων στη Jenin ανέλαβε πρόσφατα να «καθαρίσει αυτή». Απέτυχε∙ κι έτσι, τώρα, παραμένοντας στην περίμετρο του προσφυγικού καταυλισμού «κρατάει το φανάρι» στον θεοναζί, απαρτχάιντ στρατό – και στους εποίκους…
Κι έτσι συμβαίνει αυτό: η αντίσταση στη Γάζα απειλούσε (και συνεχίζει να απειλεί) την «ευστάθεια» του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος∙ και η αντίσταση στη δυτική Όχθη απειλεί, ακόμα πιο έντονα, την ύπαρξη αυτού του σημαντικού στηρίγματος / συμμάχου των θεοναζί, της «παλαιστινιακής αρχής»!!!
Ο απελευθερωτικός, αντιαπαρτχάιντ αγώνας των Παλαιστινίων χρειάζεται τώρα ένα είδος Revolução dos Cravos (:”Επανάσταση των Γαρυφάλλων”) για να αποκτήσει την συνοχή και την εμβέλεια που θα τον φέρει σ’ ένα «ανώτερο επίπεδο» – όχι στρατιωτικά αλλά πολιτικά…