Εντελώς γαλλικά!

Δευτέρα 18 Μάρτη>> Ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα θέλει να ξαναγίνει βασιλιάς. Της ευρώπης (της αφρικής είναι δύσκολο … προς το παρόν…) Και πως μπορεί να γίνει βασιλιάς της ευρώπης; Αν δείξει πυγμή, αποφασιστικότητα… «έτοιμος για όλα»! Υπέρ του φασιστοΚιέβου υποτίθεται. Και εναντίον της φθονερής Μόσχας…

Η παράσταση προσφέρεται για φτηνό μελόδραμα, αλλά δεν θα έφτανε ούτε καν στα προκριματικά κάποιου διαγωνισμού. Αποπνέει βέβαια (ή το προσπαθεί) μεγαλοπρέπεια. Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά. Το έχει ξαναδοκιμάσει:


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ειδικό «μνημόσυνο»: η «κοινή δεξαμενή»…

Δευτέρα 18 Μάρτη>> Οι άνθρωποι δεν μπορούν να μιλήσουν απ’ τον τάφο. Και οι συγγενείς τους, που υπέφεραν τόσα απ’ τα ενσυνείδητα, εμπρόθετα, εγκληματικά ψέματα που τάισαν την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, που δεν μπορούν να κάνουν καν τις εκταφές (για τους λόγους που ήταν γνωστοί απ’ την αρχή, δεν θα γίνουμε μακάβριοι…), θα μείνουν κι αυτοί σιωπηλοί. Όσο για εμάς; Είναι πικρό, πολύ πικρό, όλοι οι ιερείς και τα εξαπτέρυγα αυτού του μαζικού εγκλήματος που πήρε το ψευδώνυμο «προστασία της δημόσιας υγείας» να νοιώθουν τόσο άνετα ώστε ακόμα και να ομολογούν πια το αίσχος τους – και να μην υπάρχει ούτε ψήγμα εργατικής δικαιοσύνης. Όλα πνίγονται στην αδιαφορία…. Όλα πνίγονται στη λήθη…

Πριν ένα χρόνο έγινε στην Αθήνα το «22ο πανελλήνιο συνέδριο λοιμώξεων».

Όχι, δεν μαζεύτηκαν οι λοιμώξεις να κουβεντιάσουν! Μαζεύτηκαν οι λοιμωξιολόγοι του λαού και του τόπου… Τους θυμάστε μήπως; Κάποιους θα του θυμηθείτε:

Ήταν εκεί και το αφεντικό τους, ως «μεγάλος χορηγός». Ο «μεγάλος σωτήρας»!

Εκεί όπου «α, τι ωραία που τα λέμε μεταξύ μας!», ανάμεσα σε διάφορες ανακοινώσεις και έρευνες των ειδικών, παρουσιάστηκε κι αυτή:

Μελετήθηκαν αναδρομικά οι φάκελοι 530 ανθρώπων που νοσηλεύτηκαν σε 7 αθηναϊκά νοσοκομεία (ηλικίας από 70 ως 90 χρονών), πέθαναν εκεί (από 1 Γενάρη ως 31 Αυγούστου 2022) και δηλώθηκαν ως θάνατοι από covid19: ανοίχτηκε ξανά το πιστοποιητικό θανάτου, ο ιατρικός / νοσηλευτικός φάκελος….

Και το συμπέρασμα; Οι μισοί σχεδόν απ’ τους καταγραμμένους θανάτους (οι 240 απ’ τους 530) ΔΕΝ σχετίζονταν με λοίμωξη λόγω covid19!!!

Δεν πρόκειται για 1, 2 ή 5 θανάτους που από παραδρομή αποδόθηκαν σε λάθος αιτία. Πρόκειται για το 45,3% των θανάτων που δηλώθηκαν «από covid19» (ενώ δεν ήταν έτσι…) με βάση τις «οδηγίες» του υπουργείου και των ειδικών, που ακολούθησαν πιστά τις εντολές του παραμάγαζου των φαρμακομαφιών, του Π.Ο.Υ.! Πρόκειται για την κατασκευή της «κοινής δεξαμενής», της δημιουργικής λογιστικής θανάτου, και της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας! Δεν πρόκειται καν για οργανωμένη κρατικά και παρακρατικά «διασπορά ψευδών ειδήσεων»: πρόκειται για αυτουργία στην τρομοκράτηση του πληθυσμού, εσκεμμένα, σχεδιασμένα, κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση!!

Όμως…. Αν μετά από τόσο καιρό αυτή η (εκ των πραγμάτων κυνική…) ομολογία / παραδοχή παραμένει κρυφή, «κτήμα των ειδικών»… Αν μετά από τόσο καιρό δεν γίνεται να ξεριζωθεί αναδρομικά ο τρόμος… Αν μετά από τόσο καιρό κανένας νεκρός δεν μπορεί να διεκδικήσει δικαιοσύνη για την αντικοινωνική απομόνωσή του όσο ζούσε και για την καπηλεία του θανάτου του… Κι αν μετά από τόσο καιρό όλα βουλιάζουν στην απώθηση, τι απομένει για την ριζοσπαστική, απελευθερωτική κριτική στις καπιταλιστικές εξουσίες;

Σχεδόν τίποτα… Αισχρές μειοψηφίες εδώ κι εκεί…  Απέμειναν όμως οι διάφοροι ατζέντηδες του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, λιγότερο ή περισσότεροι «επώνυμοι», να αφοδεύουν πάνω σε τάφους∙ τωρινούς και μελλοντικούς…

Θεός δεν υπάρχει, το ξέρουμε. Αλλά και ο διάολος βαρέθηκε. Κι έχει κηρύξει απεργία διαρκείας…

Ειδικό «μνημόσυνο»: τα «ασφαλή»…

Δευτέρα 18 Μάρτη>> Ούτε ένας, ούτε δύο, αλλά 36 «ειδικοί» από μερικές δεκάδες πρωτοκοσμικά πανεπιστήμια, δημοσιοποίησαν πριν ένα μήνα (στις 12 Φλεβάρη του 2024) μια έρευνα – μαμούθ για κάποιες απ’ τις παρενέργειες της γενετικής μηχανικής.

Η έρευνα συγκέντρωσε τα στοιχεία 99.068.901 πλατφορμιασμένων (!!) με τις πλατφόρμες των φαρμακομαφιών pfizer (183.559.462 δόσεις) και moderna (36.178.442 δόσεις), και τον γενετικά τροποποιημένο αδενοϊό της oxford/astrazeneka* (23.093.399), σε πρωτοκοσμικές ζώνες υποχρεωτικού πλατφορμιασμού: επαρχίες της αυστραλίας, επαρχίες του καναδά, αργεντινή, δανία, φινλανδία, γαλλία, νέα ζηλανδία, και σκωτία. Τα αποτελέσματα που ανακοινώθηκαν αφορούσαν 5 σοβαρές «παρενέργειες»: σύνδρομο Guillain-Barre, εγκεφαλικές θρομβώσεις, οξεία γενικευμένη εγκεφαλομυελίτιδα, μυοκαρδίτιδα και περικαρδίτιδα.

Τα στοιχεία γι’ αυτές τις σοβαρές «παρενέργειες» προέκυψαν, φυσικά, απ’ τα αρχεία «κίτρινων καρτών» των αντίστοιχων κρατικών υπηρεσιών – για (μόνο) τις πρώτες 42 ημέρες μετά τον πλατφορμιασμό… Έχει σημασία να θυμίσουμε ότι αυτές οι καταγραφές θεωρούνταν ελλειπέστατες πριν την τρομοεκστρατεία: το πολύ το 10% των παρενεργειών καταγράφονταν μέσω αυτού του «παθητικού» συστήματος αναφοράς. Τα ίδια (και χειρότερα) ίσχυσαν σε πολλά κράτη για τις καταγραφές των «παρενεργειών» της γενετικής μηχανικής: η «γραμμή» ήταν να αποδίδονται (απ’ τους γιατρούς) οπουδήποτε αλλού εκτός απ’ τις πλατφόρμες. Συνεπώς ο αριθμός των «παρενεργειών» που συγκέντρωσαν αυτοί οι 36 «ειδικοί» ήταν ο μικρότερος δυνατός – και καθόλου ο πραγματικός!

Η μέθοδος που ακολουθήθηκε είναι λογιστική και μάλλον συνηθισμένη για τέτοιου είδους έρευνες – μαμούθ. ΔΕΝ αναφέρονται οι «απόλυτοι αριθμοί» των έστω ελάχιστα καταγραμμένων «παρενεργειών», αλλά η σύγκρισή τους με τον μέσο όρο των αντίστοιχων «παρενεργειών» όλων των εμβολιασμών (με τα κλασσικά, πραγματικά εμβόλια) απ’ το 2015 ως το 2019 για το ίδιο μέγεθος πληθυσμών. Αυτός ο τρόπος (ένα κλάσμα στην ουσία) λέγεται «παρατηρήθηκαν προς αναμενόμενες»∙ observed to expected / OE.

Να μία απ’ τις αναφορές των ευρημάτων:

– Το σύνδρομο GuillainBarre εκδηλώθηκε 2,49 φορές παραπάνω από εμβολιασμούς του παρελθόντος (αύξηση 249%) μετά την πρώτη δόση του «σωτήριου» της oxford/astrazeneca

– Οι εγκεφαλικές θρομβώσεις εκδηλώθηκαν 3,23 φορές παραπάνω (αύξηση 323%) μετά την πρώτη δόση του ίδιου τηςoxford/astrazeneca

– Η οξεία γενικευμένη εγκεφαλομυελίτιδα εκδηλώθηκε 3,78 φορές παραπάνω (αύξηση 378%) μετά την πρώτη δόση του «σωτήριου» της moderna

– Η μυοκαρδίτιδα εκδηλώθηκε 3,48 περισσότερες φορές (αύξηση 348%) μετά την πρώτη δόση και από 4,01 έως 6,1 περισσότερες φορές (αύξηση από 401% ως 610%) μετά την δεύτερη δόση του «σωτήριου» της moderna

– H μυοκαρδίτιδα εκδηλώθηκε 2,78 περισσότερες φορές (αύξηση 278%) μετά την πρώτη δόση και 2,86 περισσότερες φορές (αύξηση 286%) μετά την δεύτερη δόση του «σωτήριου» της pfizer

– H περικαρδίτιδα εκδηλώθηκε 1,74 φορές περισσότερο (αύξηση 174%) μετά την πρώτη δόση του «σωτήριου» της moderna, και 6,91 περισσότερες φορές (αύξηση 691%) μετά την τρίτη δόση του «σωτήριου» της oxford/astrazeneca

Υπάρχουν ίσως ακόμα οι ηλίθιοι που θα πουν «ααα, δεν καταλάβατε καλά», «ααα, δεν ξέρετε να διαβάζετε τέτοιες έρευνες», «ααα, είστε ψέκα». Τα γνωστά… Και καλά καταλαβαίνουμε, και να διαβάσουμε ξέρουμε (κάνοντας προσεκτική έρευνα για κάθε τεχνικό όρο). Αυτή η έρευνα – μαμούθ δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, μπορεί όμως είτε να κρυφτεί είτε να «μουτσουρωθεί». Κι ας λάβει υπόψη του όποιος θέλει να καταλάβει, τα εξής:

– Οι καταγραφές των συγκεκριμένων 5 σοβαρών «παρενεργειών» είναι πολύ πολύ μικρότερες απ’ την πραγματικότητα.

– Η συγκεκριμένη έρευνα ΔΕΝ ασχολήθηκε με τους θανάτους αρκετών απ’ όσους εμφάνισαν μία ή περισσότερες πιο πάνω «παρενέργειες».

– Η έρευνα ΔΕΝ ασχολήθηκε με άλλες εξίσου σοβαρές «παρενέργειες», όπως οι επιθετικοί (και συχνά θανατηφόροι) καρκίνοι, η εκδήλωση «αυτοάνοσων» ασθενειών κάθε είδους, οι βλάβες στο αναπαραγωγικό σύστημα γυναικών και ανδρών. Όχι επειδή δεν υπάρχουν αυτές! Αλλά επειδή για πρακτικούς λόγους οι ερευνητές περιόρισαν το πεδίο τους.

Χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι άλλο; Υπάρχει κάποιο δικαστήριο ή οποιοσδήποτε άλλος θεσμός στις δυτικές «δημοκρατίες» για να δικάσει και να καταδικάσει όλους εκείνους (δεν είναι καθόλου λίγοι!) που οργάνωσαν και διέπραξαν αυτό το απίστευτο έγκλημα, είτε ενεργητικά είτε ως «ηθικοί αυτουργοί»;

 

* Θα πρέπει να το θυμάστε. Στην αρχή, όταν το συγκεκριμένο «εμβόλιο» διαφημιζόταν, το oxford στο όνομά του λεγόταν δυνατά και καθησυχαστικά: διάολε, είναι πανεπιστημιακό προϊόν πρωτοποριακής πανεπιστημιακής έρευνας, άρα υπεράνω υποψίας… Όταν όμως άρχισαν να πέφτουν κορμιά, το oxford εξαφανίστηκε απ’ το όνομα∙ έμεινε σκέτη και μόνη η συγκεκριμένη φαρμακομαφία.

Τι ρόλο παίζουν, λοιπόν, αυτά τα τόσο διάσημα πανεπιστήμια; Κράχτη φυσικά…

Ειδικό «μνημόσυνο»: τα «σωτήρια»…

Δευτέρα 18 Μάρτη>> Μήπως τουλάχιστον ισχύει το έσχατο παραμύθι που έχουν στην άκρη της γλώσσας τους οι προσκυνημένοι και οι εγκάθετοι, ότι δηλαδή «εντάξει μωρέ, κάποιοι («κάποιοι»… όχι εμείς!) έπαθαν ζημιά αλλά σώθηκαν πολλοί περισσότεροι»;

Η απάντηση και η αποκαθήλωση αυτού του (δήθεν) «ωφελιμιστικού» παραμυθιού, που ούτε λίγο ούτε πολύ εννοεί δεν πα να πεθάνετε όλοι; αρκεί να σώσω εγώ το τομάρι μου! έγινε από μια έρευνα / δημοσίευση του Σεπτέμβρη του 2022.

Μια ομάδα ερευνητών υπό την αιγίδα του Peter Doshi, διευθυντή έκδοσης της πασίγνωστης βρετανικής ιατρικής επιθεώρησης British Medical Journal (την μόνης που στάθηκε τίμια μέσα στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία!) «σκάλισε» τα στοιχεία των ίδιων των φαρμακομαφιών pfizer και moderna απ’ την φάση 3 των κλινικών δοκιμών τους.

Και τι βρήκε εκεί; Αυτό:

Τα εμβόλια κατά της covid-19 της pfizer και της moderna σχετίζονται με τον αυξημένο κίνδυνο σοβαρών παρενεργειών ειδικού ενδιαφέροντος, με αύξηση του απόλυτου κινδύνου στο 10,1 και 15,1 ανά 10.000 εμβολιασμένους σε σχέση με την βάση placebo… Στον συνδυασμό τους τα mRNA εμβόλια σχετίζονται με την απόλυτη αύξηση του κινδύνου εκδήλωσης σοβαρών παρενεργειών ειδικού ενδιαφέροντος σε 12,5 ανά 10.000 εμβολιασμένους [αυτό σημαίνει ότι με βάση τα στοιχεία των ίδιων των φαρμακομαφιών και κατά μέσο όρο ο 1 στους 800 πλατφορμιασμένους θα πάθαινε οπωσδήποτε μια σοβαρή ζημιά υγείας…] Ο υπερβάλλον κίνδυνος σοβαρών παρενεργειών ειδικού ενδιαφέροντος ξεπερνάει την μείωση του κινδύνου νοσηλείας για την covid-19 σε σχέση με την ομάδα placebo στις δοκιμές και της pfizer και της moderna

Τι σημαίνει αυτό; Ότι η επικινδυνότητα των mRNA πλατφορμών (για πρόκληση σοβαρών έως ολέθριων παρενεργειών) ήταν / είναι μεγαλύτερη απ’ την «προστασία» (μέσω της πρόληψης της εισαγωγής σε νοσοκομείο)!!!

Να τονίσουμε αυτά:

– Η συγκεκριμένη έρευνα ΔΕΝ αφορά και δεν συγκρίνει θανάτους, είτε λόγω «παρενεργειών» σε πλατφορμιασμένους, είτε λόγω πετάγματος στην «κοινή δεξαμενή» μετά από νοσηλεία. Αφορά και συγκρίνει ΜΟΝΟ τις πιθανότητες να νοσηλευτεί κάποιος μη πλατφορμιασμένος με τις πιθανότητες να υποστεί κάποια «παρενέργεια» αν πλατφορμιαστεί… Για να το πούμε με αριθμούς: ενώ ο 1 στους 800 πλατφορμιασμένους θα εκδήλωνε / εκδηλώνει κάποια σοβαρή παρενέργεια, μόνο ο 1 στους 900 ή ο 1 στους 1000 (ή δεν ξέρουμε ποια μικρότερη αναλογία) μη πλατφορμιασμένος που θα κόλλαγε τον Sars-Cov-2 θα χρειαζόταν νοσηλεία…

– Η συγκεκριμένη έρευνα ΔΕΝ ήταν έρευνα πεδίου. Ήταν έρευνα στα αρχεία των φαρμακομαφιών, στα δικά τους στοιχεία. Τα οποία ξέρουμε ότι ήταν στον έναν ή στον άλλο βαθμό χαλκευμένα υπέρ της «ασφάλειας» και της «αποτελεσματικότητας» των mRNA πλατφορμών.

Το «ζήσε εσύ κι άστους άλλους να πεθάνουν», αμφίβολο έτσι κι αλλιώς (στη ρωσική ρουλέτα του ο 1 στους 800 κανείς δεν ξέρει αν θα είναι ο ένας ή κάποιος ανάμεσα στους 799!), δεν ήταν / είναι ούτε επιστημονικό ούτε ορθολογικό. Είναι μνησίκακο και διεστραμμένο! Όμως ήταν ένα «μάθημα» που πότισε τα έτσι κι αλλιώς έτοιμα να το υποδεχτούν Εγώ-Κεφάλαια, που αφού παράστησαν για κάποιο διάστημα τα «κοινωνικά υπεύθυνα» («ούτε ένας θάνατος απ’ την covid-19» δεν φώναζαν, υπέρ της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας;) αποδείχθηκαν γρήγορα εκείνο που ήταν και παραμένουν: μικρονοϊκά, βαθιά αντικοινωνικά και ιδιοτελή.

Τέσσερα χρόνια μετά…

Δευτέρα 18 Μάρτη>> To δημαγωγικό, καταθλιπτικό carpet bombing μέσω της «προσευχής των 6.00» άρχισε στα μέρη μας στις 16 Μάρτη του 2020… Η πλήρης (και απόλυτα αντισυνταγματική, για όσους ασχολούνται με καθεστωτικές αντισυνταγματικότητες, π.χ. για τα ι.χ. πανεπιστήμια…) απαγόρευση κυκλοφορίας «καθ’ άπασαν την επικράτειαν» επιβλήθηκε για πρώτη φορά στις 23 Μάρτη του 2020… Έχουν περάσει από τότε τέσσερα χρόνια – και ελάχιστοι θέλουν να θυμούνται, ελάχιστοι θέλουν και μπορούν να κάνουν βαθύ κριτικό αναστοχασμό και απολογισμό… (Για αυτοκριτική; Ας μην παιδιαρίζουμε!)

Τέσσερα χρόνια στα οποία ο κεντρικά κατευθυνόμενος φόβος πότισε εκατομμύρια υποτελείς, τα αισθήματα και τις σκέψεις τους, με τρόπο που δεν αντιστρέφεται εύκολα∙ τέσσερα χρόνια στα οποία οι κοινωνικές σχέσεις πέρασαν (σπρώχτηκαν) σ’ ένα ανώτερο επίπεδο κυνισμού… Αλλά, κυρίως, τέσσερα χρόνια μέσα στα οποία οι θεσμικές, παραθεσμικές, πολιτικές και ιδεολογικές ανατροπές, η «καρδιά» του υγεινιστικού / πληροφορικού πραξικόπηματος που σαν τέτοιο στέφθηκε με επιτυχία, έχουν ανοίξει μια δυσοίωνη κατηφόρα∙ ή, πιο σωστά, την έχουν κάνει λεωφόρο εφόσον τα βασικά της χαρακτηριστικά και περάσματα προϋπήχαν.

Επιμένουμε και θα επιμένουμε: πέρα απ’ τις εξαιρετικά σημαντικές και σοβαρές πληγές που έχουν μείνει σ’ όσους και όσες είχαν την «στατιστική ατυχία» να μην ανήκουν στις 799άδες ή/και στους φίλους και συγγενείς τους, το πολιτικό, ιδεολογικό, ηθικό, αισθητικό, συναισθηματικό έδαφος-και-υπέδαφος των δυτικών κοινωνιών έχει ναρκοθετηθεί με τρόπο που οι παραδοσιακές θεωρίες και αναλύσεις δεν μπορούν ούτε να συλλάβουν ούτε καν να «μυριστούν»! Ο ιστορικός χρόνος έχει σκιστεί σε «προ covid19» και «μετά covid19» εποχή.

Ναι, αυτό το προ- και μετα- είναι συμπύκνωση. Έχει πάρα πολλά πλευρές. Αλλά μια απ’ τις σημαντικές, στρατηγικής σημασίας, είναι ότι οι υποτελείς έγιναν ακόμα περισσότερο τέτοιοι. Πιστεύουν και ξεχνούν – αλλά δεν ερευνούν, με όλο τον κόπο που απαιτεί αυτό.

Γενική (και ανομολόγητη) παράλυση!!! Ζωή με xanax (κι όχι μόνο)!! Αυτό είναι «κεφάλαιο»!! Που τα αφεντικά συνεχίζουν να κατεργάζονται με πολλούς τρόπους… Ο διαλεκτικός ιστορικός υλισμός θα έπρεπε να είναι εδώ και χρόνια “με το μαχαίρι στο στόμα”. Δεν είναι, όχι επειδή λείπουν τα μαχαίρια της κριτικής, αλλά επειδή λείπουν τα στόματα… (Περισσεύει όμως η αναίδεια.)

Η «νέα κανονικότητα» έχει ξεκινήσει! Όσο προχωράει ανεμπόδιστα, τόσο το χειρότερο για όλους και όλες.

Το σκοτάδι μας

Δευτέρα 11 Μάρτη>> Μέσα σ’ αυτούς τους εφιάλτες της πόλης / Θα περπατούσες μαζί μου / Και θα το κουβεντιάζαμε με ιδεαλιστική βεβαιότητα / Ότι δεν θα μας χώριζαν / Κρατάμε τα κεφάλια μας πάνω απ’ το μαυρισμένο νερό / Αλλά δεν υπάρχει χώρος για ιδεώδη σ’ αυτό το μηχανικό μέρος…

Anne Clark Our Darkness – live κάπου στη γερμανία, 2009.

Παλαιστίνη

Σύνθημα στην πρωτεύουσα του ομάν Muscat

Δευτέρα 11 Μάρτη>> Λέγεται πως ένα μαζικό ένοπλο απελευθερωτικό κίνημα ένα μόνο καθήκον έχει όταν δέχεται «ανώτερης τάξης» κρατική επίθεση, καθήκον νίκης: να συνεχίσει να υπάρχει. Η ιστορία των απελευθερωτικών / αντιαποικιακών κινημάτων είναι μια ιστορία ποταμών αίματος – κι ωστόσο τις συντριπτικά περισσότερες φορές υπήρξαν νικηφόρα – εφόσον άντεξαν.

Δείτε, για παράδειγμα, τον ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα των αλγερίνων, κατά της γαλλικής αποικιοκρατίας / ιμπεριαλισμού. Πριν ο γαλλικός στρατός αναγκαστεί να ξεκουμπιστεί το 1962 είχε σκοτώσει περισσότερες από 500.000 αλγερίνους (μπορεί και 1,5 εκατομμύριο σύμφωνα με άλλες καταγραφές)∙ είχε διαπράξει άπειρα εγκλήματα πολέμου (σφαγές αμάχων, βασανιστήρια, μαζικούς βιασμούς)∙ είχε ισοπεδώσει πάνω από 8.000 χωριά και οικισμούς∙ και είχε φυλακίσει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης πάνω από 2.000.000 αμάχους. Κι όμως: οι αλγερίνοι πληβείοι και το απελευθερωτικό μέτωπο (national liberation front / FLN) άντεξαν αυτήν την ασύλληπτη βία για 8 χρόνια, απ’ το 1954 ως το 1962 – και νίκησαν! Πάνω από 900.000 γάλλοι έποικοι (αρκετοί δεύτερης ή και τρίτης γενιάς πρωτοκλασσάτοι πολίτες της αλγερίας…) συνένοχοι του αίματος αναγκάστηκαν τελικά (απ’ τον φόβο τους για τη νέμεση) να φύγουν γυρνώντας στη γαλλία…

Για τα δικά μας πρωτοκοσμικά (και πλέον εντελώς «φλόρικα») δεδομένα, όπου μερικά δακρυγόνα σε μια διαδήλωση θεωρούνται τέτοιο «σοκ» ώστε δικαιούται ο καθένας να γυρίσει σπίτι του γεμάτος «παράσημα» και σπουδαίες αγωνιστικές αναμνήσεις, τέτοιοι αγώνες είναι απλά αδιανόητοι. Και φυσικά στις κοινωνίες του ώριμου θεάματος είναι αδιανόητο το πως μπορούν να αντέχουν ακόμα οι παλαιστίνιοι και οι παλαιστίνιες ύστερα από δεκάδες χιλιάδες δολοφονίες, άπειρες καταστροφές, πείνα, δίψα – υπό τις ευλογίες όλων των δυτικών αφεντικών (όπως γίνεται πάντα). Η απάντηση είναι τόσο απλή όσο το να μεγαλώνει κάποιος στην αιχμαλωσία και να μην σκύβει το κεφάλι: υπάρχει μια απίστευτη «διαφορά κλάσης» ανάμεσα στην υποκειμενικότητα των λίγο πολύ καλομαθημένων πρωτοκοσμικών και των αποικιοκρατούμενων. Μια απίστευτη διαφορά θέλησης, κουράγιου, ηθικής και συναισθηματικής δύναμης. Πρόκειται για ένα διαφορετικό είδος ανθρώπων∙ ή, αν θέλουμε να το πούμε σωστά, Ανθρώπων.

Ένα ασφαλές «σήμα» της επιτυχίας τέτοιου είδους μαζικών, ένοπλων απελευθερωτικών κινημάτων, είναι όταν στο εσωτερικό του όποιου πρωτοκοσμικού, αποικιοκρατικού καθεστώτος εκδηλώνονται σοβαρές πολιτικές και κοινωνικές κρίσεις εξαιτίας της βίαιης καταστολής και παράλληλα μ’ αυτήν – κυρίως εξαιτίας των αποτυχιών της. Το γαλλικό αποικιοκρατικό καθεστώς είναι καλό παράδειγμα αυτής της διαδικασίας διαλυτικής πολιτικής κρίσης, που κράτησε ουσιαστικά ως το αναγκαστικό ξεκίνημα διαπραγματεύσεων μεταξύ του Παρισιού (: Ντε Γκώλ) και του FLN, τo 1960. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς, με αυξανόμενη ένταση ευθέως ανάλογη της αδυναμίας του να καταστείλει την παλαιστινιακή αντίσταση στη Γάζα.

Στο ιδιαίτερα χρήσιμο video με την συνέντευξη του Ilan Pappe στην Darren Abuchaida (του al Jazzera) που βάλαμε στις 26 Φλεβάρη, ο Pappe λέει κάτι που ίσως πέρασε απαρατήρητο (ή χωρίς ιδιαίτερη σημασία). Ότι το εσωτερικό σχίσμα στην ισραηλινή κοινωνία μεταξύ των πλέον θρησκόληπτων θεοναζί (που έχουν γίνει η πλειοψηφία και έχουν σαν αναφορά και «βιβλιογραφία» την παλαιά διαθήκη) και των κοσμικών φασιστών (που είχαν ιστορικά την εξουσία και έχουν ως αναφορά το Ολοκαύτωμα) έχει φτάσει σε εκρηκτικό σημείο∙ και ότι αυτό δείχνει την (αθέλητη προφανώς!!!) υπονόμευση της αποικιοκρατικής «σταθερότητας» και την αρχή της διάλυσης του καθεστώτος. Κανένα απ’ τα δύο μπλοκ δεν εργάζεται υπέρ της κατάρρευσης του «κοινού ονείρου»! Ωστόσο η διαπάλη εξουσίας μεταξύ τους είναι τέτοια που μετά από 5 μήνες θανάτου στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη το σύστημα έχει αποτύχει στρατηγικά, και βρίσκεται σε αδιέξοδο, πιθανότατα όχι διαχειρίσιμο. (Κάτι παρόμοιο τηρουμένων των αναλογιών συμβαίνει και στις ηπα μετά τις διαδοχικές αποτυχίες / ήττες…)

Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτά τα δύο μπλοκ συμφωνούν στο απαρτχάιντ, διαφωνούν όμως σε όλα τα υπόλοιπα, συμπεριλαμβανόμενων και των τακτικών για την διαιώνισή του. Η μετατροπή της θρησκείας (: ιουδαϊσμός…) σε εθνικισμό (το καθαρό και αμόλυντο κράτος-των-εβραίων…) φέρνει στην «πολιτική» ως τεχνική της εξουσίας μεγάλες ποσότητες παράνοιας! Η σύγκρουση μεταξύ τους ξεκίνησε με αφορμή της «τύχη» του συνταγματικού δικαστηρίου. Πίσω και πέρα απ’ την ιδεολογική σκλήρυνση (το γεγονός δηλαδή ότι αυτό το δικαστήριο δεν είναι αρκετά θεοναζί, άρα όχι αντιπροσωπευτικό των ιδεολογικών συσχετισμών…) υπήρχε κι αυτό: το ότι μια φορά στις εκατό ή στις χίλιες έδινε δίκιο σε κάποια προσφυγή αιχμάλωτου, κατεχόμενου παλαιστίνιου.

Η «εισβολή του al Aqsa» στις 7 Οκτώβρη του 2023 επιτάχυνε και όξυνε αυτήν την εσωτερική πόλωση. Με δύο τρόπους. Απ’ την μια μεριά αποδεικνύοντας την δομική (κι όχι συγκυριακή!) αδυναμία του ισραηλινού κατοχικού στρατού. Και απ’ την άλλη μέσω της απαγωγής πάνω από διακοσίων καραβανάδων και έφεδρων (: πολιτών), πράγμα που θα ανάγκαζε το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς να διαπραγματευτεί με την αντίσταση, όχι για κάτι άλλο αλλά για την μαζική απελευθέρωση των χιλιάδων παλαιστινίων κρατούμενων.

Έτσι, στην ήδη εκδηλωμένη λόγω δικαστηρίου πόλωση, προστέθηκε και η απαίτηση της απελευθέρωσης των ομήρων (ακόμα και με τους όρους της παλαιστινιακής αντίστασης!) Είναι φανερό ότι είναι κυρίως το μπλοκ των κοσμικών φασιστών (στην «αντιπολίτευση» τώρα πια) που έχει αυτή την απαίτηση, στρεφόμενο κατά του γκουβέρνου των θρησκόληπτων θεοναζί, που δείχνουν (και έμμεσα το λένε) ότι εν τέλει αδιαφορούν γι’ αυτούς (τους ομήρους) – η παλαιά διαθήκη δεν γράφει κάτι για την περίπτωσή τους… Κι έτσι, ενώ κάθε Σάββατο γίνονται σε διάφορες πρωτοκοσμικές πρωτεύουσες μεγαλύτερες ή μικρότερες διαδηλώσεις με σύνθημα “from the river to the sea Palestine will be free” (κουρελιάζοντας την επί σχεδόν δύο δεκαετίες πανάκριβη εκστρατεία του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος να ποινικοποιήσει ως «αντισημιτισμό» οποιαδήποτε αναφορά στην κατοχή της Παλαιστίνης…) στο Τελ Αβίβ γίνονται κάθε Σάββατο όλο και πιο μαζικές (και όλο και πιο «απείθαρχες») διαδηλώσεις που ζητούν την επιστροφή των ομήρων, αλλά και την παραίτηση του θεοναζί γκουβέρνου, άμεσα εκλογές, κλπ.

Σα να μην έφτανε αυτή η εκδήλωση της εσωτερικής κρίσης του αποικιοκρατικού καθεστώτος, έρχεται τώρα να προστεθεί ένα ακόμα «επίπεδο». Η απαίτηση (των κοσμικών φασιστών) για «πανστρατιά» σκοντάφτει σοβαρά στο κατοχυρωμένο «δικαίωμα των υπερ-ορθόδοξων» (οι περισσότεροι απ’ τους οποίους είναι θεοναζί, αλλά όχι όλοι) να μην στρατεύονται, επειδή «μελετούν τας γραφάς»!!! Ο Yitzak Yosef, αρχιραβίνος των υπερ-ορθόδοξων, απείλησε χθες ότι  αν πιεστούν να στρατευτούν «θα αγοράσουμε εισιτήρια και θα φύγουμε» καθώς «οι κοσμικοί δεν καταλαβαίνουν ότι χωρίς το torah και χωρίς τα κολέγια ταλμουδικών σπουδών ο στρατός δεν θα πετύχει». Πρόκειται ούτε λίγο ούτε πολύ για 66.000 υπερ-ορθόδοξους σε στρατεύσιμη ηλικία… Η πλευρά των κοσμικών, συμπεριλαμβανόμενου του υπουργού πολέμου Gantz, μίλησε σχεδόν για «προδοσία»∙ ενώ ένας άλλος υπουργός, θεοναζί αυτός και «εθνικής ασφάλειας», ο Itamar Ben-Gvir, δήλωσε ότι «δεν στηρίζει την επιβολή της στράτευσης…» και ότι τέτοια προβλήματα «λύνονται με αγάπη» (!!!)

Ενώ, λοιπόν, η γενική ιμπεριαλιστική, αποικιοκρατική συμφωνία εξακολουθεί να ισχύει στην κοινωνική βάση του καθεστώτος, το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια της υποσκάπτεται σταθερά. Χάρη στην παλαιστινιακή αντίσταση, μαζί με το θέμα των ομήρων, έχει προκύψει τώρα (εξαιτίας των σοβαρών απωλειών του ισραηλινού στρατού στη Γάζα) και το πολωτικό ερώτημα ποιος σκοτώνεται και ποιος την γλυτώνει – πάντα υπέρ του «εθνικού καλού» του Τελ Αβίβ.

Είναι σωστό κατά συνέπεια ένα ακόμα σημείο της γνώμης του Pappe: είναι απαραίτητη και η «πίεση-απ’-έξω» (η «διεθνής», κινηματική και όχι μόνο…) και η πολιτική ανασυγκρότηση της παλαιστινιακής αντίστασης (βρίσκεται σε εξέλιξη…), προκειμένου η οξεία εσωτερική κρίση του θεοναζί απαρτχάιντ να μην μείνει «αποκλειστικά δικό του πρόβλημα».

Η πρώτη είναι απαραίτητη για να επιταχυνθεί αυτή η κρίση: BDS και όχι μόνο!

Η δεύτερη είναι απαραίτητη για να αξιοποιήσει υπέρ της (η παλαιστινιακή αντίσταση) αυτήν την διπλή ιστορική κίνηση, μέσα κι έξω απ’ το απαρτχάιντ καθεστώς…

Παιδιά το Χάρβαρντ!!!

Μετεμψύχωση του Γουτεμβέργιου; Ή απλά ένας ακόμα τεχνο-βολονταριστής που απέκτησε εξουσία;

Δευτέρα 11 Μάρτη>> Η υπόσχεση πάει ως εξής: αμερικανικά πολεμικά θα δένουν στον Πειραιά (άντε, στη Σούδα…) και θα ξεφορτώνουν … πανεπιστήμια!!! Τι Χάρβαρντ, τι ΜΙΤ, τι Κέιμπριτζ, τι LSE!!! Απ’ το «κορίτσια ο στόλος!!» περάσαμε (επειδή είμαστε και «correct»…) στο «παιδιά το Χάρβαρντ»!!

Δεν είναι μυστικό: το γκουβέρνο don Rico & Co δεν έκανε ούτε μορφωτική, ούτε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση με τα κατ’ ευφημισμό «μη κρατικά / μη κερδοσκοπικά» ιδρύματα, σε μια επικράτεια που έχει ήδη πλήθος τριτοβάθμιων τέτοιων. (Μπορεί να άνοιξε τον δρόμο για θρησκευτικό πανεπιστήμιο, αλλά αυτό μένει να φανεί). Εκείνο που ενδιαφέρει το γκουβέρνο είναι τα λεφτά. Οι «επενδύσεις» – κι ας είναι ό,τι νάναι, απ’ όπου νάναι. Τελεία και παύλα!

Απ’ αυτήν την άποψη σωστά το φοιτηταριάτο κατάλαβε ότι πρόκειται για ένα ακόμα βήμα (πάντως ούτε το πρώτο, ούτε το δεύτερο, ούτε το τρίτο…) ιδιωτικοποίησης της έτσι κι αλλιώς ΣΔΙΤ τριτοβάθμιας παιδείας. Το από πρώτη ματιά παράξενο αλλά όχι ανεξήγητο είναι όμως πως οι αντίθετοι μ’ αυτό το βήμα δεν ασχολήθηκαν καθόλου με το ότι μιλώντας (με πραγματικές ιστορικές συντεταγμένες) περί «παιδείας», «εκπαίδευσης», κλπ, στην 3η δεκαετία του 21ου αιώνα, αυτό το ένα-ακόμη-βήμα είναι, ουσιαστικά, απάτη! (Όπως, άλλωστε, και διάφορες άλλες πολυδιαφημισμένες «επενδύσεις» υπό τον σοφό σχεδιασμό του don Rico & Co). Ο σε εξέλιξη ριζικός μετασχηματισμός (ένας ακόμα στην ιστορία του θεσμού…) έως κατεδάφιση εκείνου που ιστορικά έχει ονομαστεί «καθολικότητα της γνώσης» (: university…) είναι βέβαια όχι απλά παρόν αλλά έως και ζήτημα «μοντέρνας» λούμπεν φλυαρίας και στα μέρη μας. Κι ωστόσο μοιάζει ως εάν αυτό να συμβαίνει σ’ έναν άλλο κόσμο, σ’ ένα άλλο σύμπαν – έτη φωτός μακριά απ’ την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων α λα ελληνικά!!!

Να θυμίσουμε πρώτα το ιστορικά δυσάρεστο για την πρωτοκοσμική αλαζονεία. Τα πρώτα αληθινά πανεπιστήμια σ’ αυτή τη μεριά του κόσμου ήταν αραβικά – όχι ευρωπαϊκά!!! Την εποχή που στην ευρώπη βούλιαζαν στην θρησκοληψία και στις δεισιδαιμονίες του χριστιανισμού και της φεουδαρχίας, στην επικράτεια του κοσμοπολίτικου, καινοτόμου χαλιφάτου των Αββασιδών έφτιαχναν ακαδημαϊκούς θεσμούς υψηλής πνευματικότητας και έρευνας. Το πρώτο πανεπιστήμιο ιδρύθηκε από γυναίκα, την Fatima al-Fahri, στην πόλη Fes (στο τωρινό μαρόκο): ήταν το πανεπιστήμιο του al-Qarawiyyin… Το 859 μ.χ… Αυτό για να θυμούνται όλοι όσοι βρίζουν ή οικτίρουν τους άραβες και το ισλάμ ότι η πρωτοκοσμική κατοχή (αποικιοκρατία, ιμπεριαλισμός) κατέστρεψε σ’ όλο τον πλανήτη και έκλεψε κάθε τι που βρισκόταν μπροστά της, είτε γνώση, είτε κοινωνικές σχέσεις, είτε εργασία, είτε υλικά, είτε γη, θάλασσα και αέρα, καταδικάζοντας τους αντίστοιχους πληθυσμούς στην περιθωριοποίηση, στην ένδεια και στον συντηρητισμό της «απλής» επιβίωσης…

Ας γυρίσουμε στον τωρινό αιώνα. Τι σημαίνει άραγε ότι στα «καλύτερα δυτικά πανεπιστήμια» επιβάλλεται πλέον λογοκρισία; Τι σημαίνει άραγε ότι στα «καλύτερα αμερικανικά πανεπιστήμια» (αυτά που δήθεν θα ανοίξουν περίπτερα στο ελλαδιστάν…) καρατομούνται πρυτάνεις αν τολμήσουν και καταδικάσουν, έστω και διακριτικά, το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς; Τι συνεπάγεται και τι δείχνει η κυριαρχία των ιδιωτικών «χορηγιών» και «χρηματοδοτήσεων» στα πλέον διάσημα «μη κρατικά – μη κερδοσκοπικά» ιδρύματα; Και, εν τέλει, ποια είναι η οργανική σχέση ανάμεσα στα σύγχρονα ακαδημαϊκά πραξικοπήματα και στη γενική μηχανοποίηση της γνώσης / σκέψης;

Κρατώντας αυτές τις ερωτήσεις (και, κυρίως, τις απαντήσεις!) στο σκοτάδι, κρύφτηκε το ότι οι don Rico & Co είναι κοινοί απατεώνες που οραματίζονται κάτι ανάμεσα σε golden visa και airbnb της «εκπαίδευσης» απλά και μόνο επειδή (και για όσο…) υπάρχουν ακόμα αρκετοί διατεθειμένοι να πληρώνουν για πιστοποιητικά που (κορνιζαρισμένα) θα διακοσμήσουν τα σαλόνια τους!!

Το θέμα είναι σοβαρό, με μεγάλο βάθος και πλάτος, και ξεπερνάει τα περιθώρια της ασταμάτητης μηχανής. Θα επανέλθουμε μέσω του Sarajevo.pdf. Εν τω μεταξύ προτείνουμε σα βουτιά-κατευθείαν-στα-βαθιά (ως εισαγωγή σ’ αυτό το θέμα) το τετράδιο για εργατική χρήση νο 3 (Σεπτέμβρης 2018): η μηχανοποίηση της σκέψης. (Μάταιη λίγο πολύ η πρόταση, αφού ποιος έχει τώρα όρεξη να διαβάσει 100 σελίδες για τον Leibniz και τον Frege, τον Taylor και τον Turing και τον Chomsky… «Άσε ρε φίλε, έχουμε να δούμε σήριαλ τώρα, έχουμε και social, σιγά μη βγάλουμε τα ματάκια μας στο χαρτί». Σωστά…)

Για τις ανάγκες αυτού εδώ του σύντομου σημειώματος: chatGPT! Αν οι ακαδημαϊκοί ανησυχούν και ψάχνουν τρόπους για να σταματήσουν μια μηχανή-που-συναρμολογεί-φράσεις απ’ το να παίρνει τα πτυχία το ένα μετά το άλλο, αυτό δεν είναι πρόβλημα της μηχανής!!! Είναι, απλά, καπιταλιστική εξέλιξη!! Και μάλιστα στον θεωρούμενο ως πρόσφατα περιφρουρημένο έως «ιερό» χώρο της διανοητικής παραγωγής, στο χώρο της ιντελιγκέντσιας! Αφού η παραγωγή διαχωρισμένης γνώσης έφτασε σε τέτοιο σημείο ξετσιπωσιάς ώστε ο χαρακτηρισμός των Καταστασιακών περί «ειδικευμένων ηλίθιων» να είναι χάδι, γιατί να μην μηχανοποιηθεί μέσω σύνθετων αλγόριθμων αυτή η διαχωρισμένη γνώση; Ταιηλορισμός, απλά ταιηλορισμός!!!

Οπότε: τι ακριβώς πρόκειται να πουλάνε τα ιδρύματα (γενικά) και τα «μη κρατικά – μη κερδοσκοπικά» (ειδικά) σε λίγα χρόνια; Εγκεφαλικές φλάντζες για τα neuralinks;

Φύκια για μεταξωτές κορδέλες…

Ο don Rico πάει πόλεμο (και χέζεται…)

Δευτέρα 11 Μάρτη>> Μια εντελώς αξιόπιστη «πηγή» το δημοσιοποίησε ως εξής: ….Ο Μητσοτάκης είπε ότι οι αντιπροσωπείες έμπαιναν στ’ αυτοκίνητά τους όταν άκουσαν την έκρηξη, την οποία αποκάλεσε «έντονη υπενθύμιση» ότι η Οδησσός βρίσκεται υπό τον πόλεμο της Ρωσίας. Είναι ένα το να ακούς περί πολέμου και «εντελώς διαφορετικό το να έχεις την εμπειρία του πολέμου από πρώτο χέρι» είπε ο πρωθυπουργός…

Μάλιστα… Η εντόπια πολιτική βιτρίνα προμηθεύει όπλα και πυρομαχικά το φασιστοΚίεβο αλλά θεωρεί ότι είναι … πυροτεχνήματα…. «Κάτι ακούει» περί πολέμου (στα κενά ανάμεσα σε διάφορες «μεταρρυθμίσεις»…)  Αλλά ωωωωω! μα τις χίλιες βομβαρδισμένες πυροβολαρχίες, είναι άλλο πράγμα το «να έχεις εμπειρία από πρώτο χέρι»…

Τι εμπειρία δηλαδή; Μια έκρηξη κανά χιλιόμετρο μακριά… (Και γέμισε ο αέρας εσάνς ακαριαίας αφόδευσης…).

Εννοείται πως οι φίλοι και οι οπαδοί του μπαρουτοκαπνισμένου πλέον don Rico, εντόπιοι και μη, αξιοποίησαν την «εμπειρία του από πρώτο χέρι» με κάθε διαθέσιμο σούπερ υπερρεαλιστικό τρόπο που είχαν διαθέσιμο! Υποθέτουμε ότι απ’ την άλλη μεριά οι εντόπιοι εχθροί του συντάχτηκαν (οι παλιάνθρωποι!) με την ευρεία έννοια με τον κακό σκύλο Medvedev, που αφού είπε (για τον τοξικό του Κιέβου) «αν είχαμε αυτόν στο σημάδι θα τον είχαμε πετύχει» συμπλήρωσε «αλλά στεναχωριέμαι και λίγο, για τους πυραύλους μας που είναι τόσο ακριβείς και δεν ξαστοχούν λιγουλάκι… Αλλά ξέρετε, ουδέν κακόν αμιγές καλού»….

Γιατί πήγε λοιπόν ο don Rico στην Οδησσό; Επειδή ένοιωσε μια ασυγκράτητη επιθυμία να σφίξει το χέρι του κλόουν του Κιέβου; Και τι έγινε πράγματι εκεί;


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.