Τετάρτη 3 Ιούλη>>
Η «πολιτικοποίηση» του θυμικού είναι 99 φορές στις 100 αντιδραστική…
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
Τετάρτη 3 Ιούλη>> Στη διάρκεια της πρόσφατης υγιειονομικής τρομοκρατικής εκστρατείας, νωρίς νωρίς, βρεθήκαμε μπροστά στον σοβαρό κίνδυνο η εργατική αντικαπιταλιστική / αντικρατική κριτική να είναι ξανά απούσα, και το κενό της να καλυφθεί εντελώς (και με προοπτικές για το μέλλον!!!) απ’ τις αντιδράσεις των συντηρητικών ως τις όποιες hard core φασιστικές εκφάνσεις τους. Με σκληρή και επίμονη δουλειά τα «κόκκινα μαντήλια» και άλλες αντιεξουσιαστικές ομάδες κατάφεραν να αναδείξουν αυτήν την κριτική, τόσο θεωρητικά όσο και πολιτικά: με διαδηλώσεις, αφίσες, καμπάνιες έντυπης μαζικής αντιπληροφόρησης. (Αυτή ήταν στο σύνολό της, απ’ όλους και όλες που συμμετείχαν, η μοναδική τέτοια περίπτωση δύσκολης και αποτελεσματικής πολιτικής δουλειάς στην ευρώπη – όχι όμως και σε σχέση με ανάλογα που έγιναν σε άλλα μέρη του πλανήτη… Απ’ τις ινδίες ως την αφρική οι ριζοσπάστες έκαναν εκείνο που έπρεπε!)
Εννοείται ότι οι πρωτοκοσμικές μάζες της «αριστεράς» αντί να κάνουν έστω την έσχατη στιγμή το καθήκον τους εξαντλήθηκαν σε κατηγορίες για «ψέκα» και τσουβαλιάσματα ενισχύοντας μ’ αυτόν τον τρόπο παραδειγματικά τους συντηρητικούς, τον οργανικό φόβο που προκαλεί η αναδιάρθρωση, άρα τελικά το κράτος και το κεφάλαιο! Με άλλα λόγια «δούλεψαν γι’ αυτούς»…
Όλα τα πιο πάνω είναι ενδεικτικά και τηλεγραφικά – τα πολύ περισσότερα και αναλυτικότερα δεν χωρούν εδώ. (Για παράδειγμα: τι θα σημαίνει, αν και εφόσον γίνει, η επιβολή / καθιέρωση αποκλειστικά «ψηφιακών» νομισμάτων και συναλλαγών; Ή τι θα σημαίνει για την κοινωνική εργατική αναπαραγωγή η γενίκευση της «ενοικίασης» των βασικών της καθημερινής ζωής; Ή τι σημαίνει η όλο και πιο κτηνώδης συγκέντρωση και επεξεργασία προσωπικών δεδομένων από εταιρείες και κρατικές υπηρεσίες; Ή τι θα προκαλέσει στις ζωές των δυτικών πληβείων η από-δολαριοποίηση; Ή… κλπ κλπ)
Διαβεβαιώνουμε εν τέλει: ενώ το μπετονάρισμα των πληθυσμών μέσα από εθνοκρατικές, «σκληρά» εγωϊκές, νηπιακές (ακόμα κι αν είναι μιλιταριστικές…) θέσεις ήταν / είναι η προβλέψιμη κατεύθυνση των αφεντικών σε συνθήκες αφενός 4ης βιομηχανικής επανάστασης και άρα ανακατανομής των αναγκών τους για πρώτες ύλες και εργασία και αφετέρου όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, η ιδεο-οργανωτικο-πολιτική καθήλωση στον καπιταλισμό των μέσων του 20ου αιώνα (δηλαδή η εξαφάνιση της σύγχρονης εργατικής κριτικής και στη βάση της της σύγχρονης εργατικής οργάνωσης) έχει τα ίδια και χειρότερα αποτελέσματα με … την σοσιαλδημοκρατία!
Είναι η αόρατη πλευρά της.
Πέμπτη 27 Ιούνη>> Όπως έχουμε ενημερώσει ήδη, για ένα διάστημα ως και την πρώτη εβδομάδα του Ιούλη η ασταμάτητη μηχανή θα είναι … άτακτη. Θα εμφανίζεται όταν κάτι τέτοιο θα είναι τεχνικά εφικτό, κι αυτό μπορεί να συμβαίνει οποιαδήποτε ημέρα της εβδομάδας. Επιπλέον είναι αρκετά δύσκολο (λόγω ποιότητας δικτύου) το ανέβασμα φωτογραφιών ή video ως ντοκουμέντων…
Δείξτε κατανόηση…
Πέμπτη 27 Ιούνη>> To 1187 o γάλλος Guy de Lusignan, «βασιλιάς της Ιερουσαλήμ» (αποικιοκράτης σταυροφόρος δηλαδή) ήθελε οπωσδήποτε έναν πόλεμο – κατά του Salah ad-Din Yusug ibn Ayyub, γνωστότερου ως Salahadin. Τον ήθελε, τον προκάλεσε και τον έκανε. Ήταν σίγουρος για τη νίκη του… Στην αποφασιστική μάχη του Hattin τον Ιούλη του 1187 ο Salahadin συνέτριψε τον στρατό των σταυροφόρων, και μπήκε ελευθερωτής στην Ιερουσαλήμ / al Quds. O Lusignan, αφού έμεινε ένα χρόνο φυλακισμένος του Salahadin, κατέληξε «βασιλιάς της κύπρου», και σαν τέτοιος πέθανε. Το όνομά του ξεχάστηκε, αντίθετα ο Salahadin έγινε θρύλος όχι μόνο στον ισλαμικό κόσμο αλλά και στην χριστιανική ευρώπη: δεν έσφαξε κανέναν χριστιανό ή μη μουσουλμάνο (το ακριβώς αντίθετο απ’ όσα έκαναν οι σταυροφόροι σε βάρος των μουσουλμάνων…) και επέτρεψε σ’ όσους ήθελαν να φύγουν με ασφάλεια απ’ την al Quds μαζί με όσα πράγματα μπορούσαν να πάρουν μαζί τους…
Το 2024 ένας άλλος Igonnabe «βασιλιάς της Ιερουσαλήμ», πιστή έκφραση του πρωτοκοσμικού αποικιοκρατικού ιμπεριαλισμού / φασισμού, λέει ότι θέλει οπωσδήποτε έναν (ακόμα) πόλεμο. Κατά της Χεζμπ’ Αλλάχ. Το στρατιωτικό σκέλος του συγκεκριμένου λιβανέζικου πολιτικού κόμματος θεωρείται ο καλύτερος μη-κρατικός στρατός στον κόσμο απ’ την σκοπιά της οργάνωσης, του οπλισμού / εξοπλισμού και του σχεδιασμού. Ο Nasrallah δεν είναι βέβαια ο «νέος Salahadin», αλλά δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ένας πόλεμος σαν αυτόν που θέλουν οι θεοναζί του ισραηλινού απαρτχάιντ θα καταλήξει στην ήττα τους και στη διάλυση του καθεστώτος τους. (Στην απελευθέρωση της Ιερουσαλήμ δηλαδή…)
Γιατί δείχνουν να επιμένουν σε μια τέτοια αναμέτρηση όταν είναι γνωστό ότι ηττήθηκαν σε μια παρόμοια το 2006, όπου ο δικός τους στρατός ήταν ο ίδιος όπως τώρα ενώ η Χεζμπ’ Αλλάχ ήταν πολύ λιγότερο εξοπλισμένη και έμπειρη; (Θυμίζουμε ότι τμήματα της Χεζμπ’ Αλλάχ πολέμησαν επί χρόνια στη συριακή επικράτεια εναντίον των σκληροτράχηλων ουαχαβιτών του isis μαζί με τους ιρανούς φρουρούς της επανάστασης – μια εκπαίδευση στην πράξη την οποία οι πρωτοκοσμικοί στρατοί ούτε στον ύπνο τους δεν έχουν….)
Προς τι λοιπόν η λιβανέζικη καούρα των θεοναζί ενώ έχουν αποτύχει κατά της παλαιστινιακής αντίστασης;
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
Πέμπτη 27 Ιούνη>> Η προειδοποίηση του Nasrallah προς τη Λευκωσία να μην συνεργαστεί με το θεοναζί καθεστώς και να μην του παραχωρίσει αεροδρόμια σε περίπτωση πολέμου (γιατί αν το κάνει θα γίνει στόχος…), τάραξε για μια ασήμαντη μονάδα χρόνου την μακάρια δημοσιότητα στο ελλαδιστάν. Εμείς; είπαν οι νοτιοκύπριοι… Εμείς είμαστε πάντα με την ειρήνη!
Και το θέμα το πήραν τα μελτέμια…
«Με την ειρήνη»; Όχι ακριβώς:
Το (μισό) χρυσοπράσινο-φύλλο-ριγμένο-στο-πέλαγο είναι εδώ και χρόνια «πεδίο βολής και ασκήσεων» του ισραηλινού στρατού: για έναν πόλεμο κατά της Χεζμπ’ Αλλάχ. Απ’ την άλλη μεριά ο IDF θα χρειαζόταν πράγματι για τα πολεμικά του κυπριακό έδαφος μόνο αν έμπλεκαν σε αερομαχίες στην ευρύτερη περιοχή και ξέμεναν από καύσιμα κάνοντας αδύνατη την επιστροφή στις βάσεις τους· ή αν έχαναν τις βάσεις τους. Το πρώτο δεν προβλέπεται…
Αλλά οι προειδοποιήσεις αυτές δεν έγινε στον αέρα, όσο κι αν ο don Rico & Co παριστάνει τον άσχετο. Πρώτον επειδή η Λευκωσία έχει συμφωνίες για «παροχή εξυπηρετήσεων» σε λιμάνια με το Παρίσι και την Ουάσιγκτον… Αυτές τις διευκολύνσεις θα τις χρειάζονταν αν Παρίσι και Ουάσιγκτον αποφάσιζαν να βοηθήσουν «αυτοπροσώπως» τους θεοναζί. (Συνεπώς τα νοτιοκυπριακά λιμάνια θα γίνονταν στόχος).
Δεύτερον οι αγγλικές βάσεις στη νότια Κύπρο είναι πολύ πιθανόν να δώσουν ένα χέρι στο Τελ Αβίβ. (Συνεπώς μπορεί να γίνουν κι αυτές στόχος).
Ο υπ.εξ. της τουρκίας Fidan πήγε την προειδοποίηση ακόμα πιο μακριά: περιέλαβε στη συμβουλή «κρατηθείτε έξω» και την Κρήτη. Τι έχει εκεί; Στο οροπέδιο της Ζήρου στο Λασίθι έχει εγκατασταθεί στρατιωτικό ραντάρ υπό ισραηλινό έλεγχο – μια ακόμα έκφραση της «στρατηγικής συμμαχίας» του ελλαδιστάν με το φασισταριό του Τελ Αβίβ…
Άσχετα με τον ρόλο του σε μια ενδεχόμενη επίθεση στο νότιο Λίβανο, αυτό το σημείο είναι εύλογο να περιλαμβάνεται στη λίστα των στόχων της Χεζμπ’ Αλλάχ και των συμμάχων της.
Μην ανησυχείτε όμως! «Είμαστε με την ειρήνη»!…
Πέμπτη 27 Ιούνη>> Μετά τις βόμβες-στο-ψαχνό στις αρχές της χρονιάς, στο ιράν, στο πλήθος που συμμετείχε στο μνημόσυνο της δολοφονίας του Soleimani (πάνω από 100 νεκροί, εκατοντάδες τραυματίες) και την επίθεση στο Crocus City Hall στα περίχωρα της Μόσχας στις 22 Μάρτη (137 νεκροί, σχεδόν 200 τραυματίες), ενέργειες που ανέλαβε ο …. νεκραναστημένος isis (!!!!), είχαμε σημειώσει το καθόλου πρωτότυπο ότι ο άξονας Ουάσιγκτον – Λονδίνο – Τελ Αβίβ και οι στενοί τους σύμμαχοι μετά την αποτυχία / ήττα τους στο ουκρανικό πεδίο μάχης θα χρησιμοποιήσουν (και) αυτή τη μέθοδο με την ελπίδα να προκαλέσουν εσωτερική κρίση σε κράτη μέλη του ευρασιατικού project.
Το περίεργο είναι ότι αυτήν την μέθοδο, της «ισλαμικής τρομοκρατίας», την χρησιμοποίησαν διαδοχικά διάφορες πρωτοκοσμικές υπηρεσίες (ηπα, αγγλία, ισπανία, γαλλία) εναντίον των δικών τους πληθυσμών, όχι βέβαια για να προκαλέσουν εσωτερική κρίση στα ίδια τους τα κράτη αλλά για το ακριβώς αντίθετο! Για να «μπετονάρουν» τους υποτελείς τους μέσω του διάχυτου φόβου. Γιατί τώρα θεωρούν ότι στην ρωσική, στην ιρανική (και μελλοντικά ποιος ξέρει σε ποια άλλη;) επικράτεια θα πετύχουν το αντίθετο αποτέλεσμα, την διάλυση;
Δεν έχει λογική, αν υποθέσουμε ότι οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί χρησιμοποιούν ακόμα αυτό το είδος που λέγεται λογική. Φαίνεται μάλλον πως «κάνουν αυτό που ξέρουν και μπορούν» μέσα στην απελπισία τους. Αν πάρουμε τις μετρητοίς τις σχετικές ανακοινώσεις του ρωσικού στρατοαστυνομικού συμπλέγματος ότι έχει προλάβει / ακυρώσει τους τελευταίους μήνες πολλές δεκάδες τέτοιες επιθέσεις εν τη γενέσει τους, συμπεραίνουμε ότι διάφοροι μηχανισμοί των δυτικών κρατών / καπιταλισμών βρίσκονται σε κατάσταση μανιώδους λύσσας, κάτι που αν ισχύει (και υπάρχουν σοβαροί λόγοι να ισχύει) δείχνει απλά την αδυναμία τους.
Η πιο πρόσφατη επίθεση σε εκκλησίες και συναγωγή στο Dagestan δεν θα είναι η τελευταία. Και – προφανώς – αυτό το φονικό «σήριαλ» δεν θα έχει το ζητούμενο αποτέλεσμα: ο τωρινός υπερχασάπης, το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς έχει δολοφονήσει ως τώρα πάνω από 40.000 αμάχους για να «σπάσει» την υποστήριξη των κρατούμενων στη Γάζα προς την ένοπλη αντίστασή τους….
Και έχει πετύχει το ακριβώς αντίθετο…
Πέμπτη 27 Ιούνη>> Δεν ήταν λίγοι (αντίθετα, ήταν πολλοί και «ειδικοί») εκείνοι που μετά την εισβολή του ρωσικού στρατού στην ουκρανική επικράτεια τις 24 Φλεβάρη του 2022 και για πολλούς μήνες, σχεδόν ως το καλοκαίρι του 2023, υποστήριζαν ότι η ανεγκέφαλη αλεπού (aka Putin) «έπεσε στην παγίδα που του είχαν στήσει οι δυτικοί»… Προφανώς έπαιρναν τις επιθυμίες τους για πραγματικότητα. Όσο για τους «ειδικούς»; Η συντριπτική πλειοψηφία τους είναι του σκοινιού και του παλουκιού.
Υπάρχει ένα ντοκουμέντο το οποίο αγνοήθηκε τότε και αγνοείται ακόμα: η «στρατηγική εθνικής ασφάλειας» της ρωσίας, ένα 44σέλιδο έγγραφο που υπέγραψε η ανεγκέφαλη αλεπού 8 μήνες πριν την εισβολή, στις 2 Ιούλη του 2021, αναθεωρώντας ουσιαστικά το προηγούμενο αντίστοιχο σχέδιο, που ήταν το 2015. Κι εκεί περιγράφεται η ρωσική οπτική για τον κόσμο σήμερα και αύριο:
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
Πέμπτη 27 Ιούνη>> Συγκρατείστε τώρα απ’ το πιο πάνω σημείωμα το συμπέρασμα: … Η ηγεμονία της Δύσης υποχωρεί αλλά αυτή η υποχώρηση θα οδηγήσει σε περισσότερες συγκρούσεις ολοένα και πιο σοβαρές καθώς η Δύση θα προσπαθεί να κρατήσει τις επιρροές της…
Γράψαμε επ’ αυτού πριν 3 βδομάδες, στις 3 Ιούνη (: ουκρανικό πεδίο μάχης). Ο πόλεμος στο ουκρανικό πεδίο μάχης όχι μόνο δεν έχει τελειώσει αλλά εκεί ακριβώς, μετά την αποτυχία όλων των δυτικών σχεδιασμών, εκτιμήσεων και ελπίδων, «εκκρεμεί» πάντα η πρωτοβουλία της κλιμάκωσης. Ενώ οι δυτικές πολιτικές βιτρίνες συνεχίζουν να επιβάλλουν «γύρους κυρώσεων» τον έναν μετά τον άλλο (η ε.ε. έχει φτάσει στον 14ο and still counting…) εν γνώσει ότι αυτές θα αποτυγχάνουν σταθερά, καταλαβαίνουν ότι το μόνο μέσο που τους έχει απομείνει είναι ο μιλιταρισμός τους. Αλλά κι εκεί τα δεδομένα είναι δύσκολα. Οι όλο και πιο αναβαθμισμένες στρατιωτικές «βοήθειες» (όπλα, οι χειριστές τους, σχεδιασμοί) προς το καθεστώς του Κιέβου αποδεικνύουν ότι με συμβατικά μέσα ΔΕΝ μπορούν να αναμετρηθούν με την Μόσχα ελπίζοντας σε νίκη. Τι απομένει; Το καταλαβαίνετε: όχι η παραδοχή της (δυτικής) αδυναμίας!!!!
Η συζήτηση περί πυρηνικών γίνεται στη δύση με τέτοιο τρόπο ώστε να παρουσιάζεται η ανεγκέφαλη αλεπού σαν ο «τρελός που θέλει να ισοπεδώσει τα πάντα». Σ’ αυτό βοηθούν διάφορες δηλώσεις «επώνυμων» ρώσων, μη εξαιρουμένου του «σκύλου-που-γαυγίζει» Medvedev. Κρύβεται έτσι το γεγονός ότι και στη δυτική δημόσια στρατόσφαιρα γίνεται από καιρό «συζήτηση» περί χρήσης τακτικών πυρηνικών (κατά της ρωσίας) ώστε να αναγκαστεί (η Μόσχα) να αποδεχθεί μια ρύθμιση του «ουκρανικού ζητήματος» … σε βάρος της. (Πίσω απ’ αυτές τις ιδέες δεν βρίσκεται μόνο η διάσωση του δυτικού ιμπεριαλιστικού κύρους, αλλά και των πολύτιμων «επενδύσεων» της Blackrock σε πολλών ειδών πρώτες ύλες της ουκρανικής επικράτειας…)
Πόσο πιθανή είναι η εφαρμογή τέτοιων «ιδεών»; Θα θέλαμε να απαντήσουμε ΚΑΘΟΛΟΥ!!! Όμως δεν έχουμε υπόψη κανένα ιστορικό προηγούμενο (ειδικά στην καπιταλιστική ιστορία του πλανήτη) όπου κάποια ηγεμονική «δύναμη» να αποφάσισε να περιορίσει ή και να χάσει την ηγεμονία της ειρηνικά και γενναιόδωρα απέναντι στον / στους διάδοχο / διαδόχους της.
Εμφανίζονται τώρα στην πρώην υπερδύναμη κάποιοι που πουλούν αυταπάτες. Ένας από δαύτους λέγεται Ben Rhodes και διετέλεσε για χρόνια σύμβουλος εθνικής ασφάλειας και λογογράφος του Obama. Γνωστός καιροσκόπος (άλλοτε με το θεοναζί καθεστώς και άλλοτε εναντίον του…) σε άρθρο του στο καθεστωτικό foreign policy στις 18 Ιούνη, αφού αναγνωρίζει ότι η παλιά διεθνής τάξη δεν υπάρχει πια συμβουλεύει τον νυσταλέο Jo (αν κρατήσει την καρέκλα του στις εκλογές του Νοέμβρη) ούτε λίγο ούτε πολύ να γίνει πρόεδρος μιας καλοκάγαθης Ουάσιγκτον που (θα) συμπαθεί τους αδύνατους και δεν (θα) ανακατεύεται σε καυγάδες:
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
Πέμπτη 27 Ιούνη>> Εκείνο που διαφοροποιεί τις ολιγαρχίες απ’ τις απολυταρχίες (κάνοντάς τες να μοιάζουν «κάπως» με «δημοκρατίες»…) είναι η συμβολική νομιμοποίηση των αρχόντων. Η εξουσιοδότησή τους απ’ τους υποτελείς. Αυτή η εξουσιοδότηση μπορεί να γίνεται μέσω «εκλογών»… δια βοής… ακόμα και (ποιος το αποκλείει για το μέλλον;) μέσω likes… Σε κάθε περίπτωση η συμβολικότητα αυτής της νομιμοποίησης αρχίζει και τελειώνει στο «μα με εγκρίνατε!» απέναντι σε οποιαδήποτε γκρίνια ή μισο-αμφισβήτηση (των προσώπων, όχι των δομών!) Ενώ εκφράζεται με την εφεύρεση των «ποσοστών»: η νομιμοποίηση είναι απλά μια γραμμή (: αφαίρεση / σύμβολο…) απ’ την οποία διάφοροι παίρνουν ένα κομμάτι, μικρότερο ή μεγαλύτερο.
Σε χρόνο (καθόλου…) ανύποπτο αναλύσαμε αυτήν την κυβερνητική διάσταση των σύγχρονων δυτικών κρατών (συμπεριλαμβανομένου του ελληνικού), με την βοήθεια του Claus Offe (: κοινοβουλευτισμός, εξουσία, κράτος στα Sarajevo νο 78 Νοέμβρης 2013, νο 80 Γενάρης 2014, και νο 90 Δεκέμβρης 2014). Αισχρή μειοψηφία είμασταν τότε, το ίδιο και τώρα, και επιπλέον δεν έχει πια κανείς όρεξη (ούτε αξιόπιστη μέθοδο) να αναλύσει το σύγχρονο (καπιταλιστικό) κράτος στην ιστορική του εξέλιξη. Το ελληνικό ή οποιοδήποτε άλλο.
Παραμένει ωστόσο πάντα διασκεδαστικός ο τρόπος που γίνονται αντιληπτές (τόσο απ’ τους υποτελείς όσο και απ’ τις τωρινές πολιτικές βιτρίνες) οι πιρουέτες των δυτικών ολιγαρχιών τώρα που «πιέζονται» όλο και περισσότερο απ’ την όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Ποια σκηνή να πιάσουμε; Την αμερικανική; Την καναδική; Την γερμανική; Την αγγλική; Την γαλλική; Την ελληνική; Την φινλανδική; Ποια;
Εφόσον η γοητεία έχει γίνει το κυριότερο (και συχνά το μοναδικό) μέσο εξασφάλισης των εξουσιοδοτήσεων, προκύπτουν όλα όσα θα περίμενε κάποιος απ’ το καθαρό, ωμό Θέαμα. Οι απόφοιτοι της «σχολής ηγετών Schwab» και όσοι / όσες τους μιμούνται, είναι αλαζονικά καθάρματα. Θυμηθείτε, για παράδειγμα, την δήλωση της αγαπημένης Annalena ότι «δεν με ενδιαφέρει τι γνώμη έχουν οι ψηφοφόροι μου, εγώ κάνω πόλεμο κατά της ρωσίας» για να έχετε μια συμπυκνωμένη έκφραση της πραγματικής σχέσης μεταξύ εξουσιοδοτών και εξουσιοδοτούμων στις σύγχρονες ολιγαρχίες.
Απ’ αυτή την άποψη το να μετακινούνται οι υποτελείς απ’ τον ένα στον άλλο «εκπρόσωπο» ενώ στην πραγματικότητα πιάνονται από διαφορετικά επιπλέοντα προσχήματα μέσα στον ίδιο βάλτο, είναι μόνο ένα τρυκ συντήρησης αυτής της αγοράς των συμβόλων που λέγεται “καθεστωτική πολιτική”. Κι όταν ένα κόμμα γίνεται φανερά εκείνο που είναι όλα, γίνεται δηλαδή καθαρά εταιρεία (όπως η περίπτωση του κόμματος της Κουμουνδούρου) θα μπορούσε κάποιος να χειροκροτήσει: επιτέλους η ολιγαρχία κάνει στριπτίζ!
Όχι όμως! Άλλοι υποφέρουν, άλλοι χαίρονται, άλλοι αδιαφορούν. Όλα αυτά είναι ουσιαστικά αυτοκτονικά – σε μια εποχή όμως που ο θάνατος είναι η κυρίαρχη μόδα…
Πριν πάνω από 10 χρόνια κάποιος (δεν έχει σημασία ποιος!) είχε γράψει σ’ ένα διεθνές (αγγλικής προέλευσης) καθεστωτικό έντυπο:
… Όταν ο άξονας εξουσίας κράτους – επιχειρήσεων έχει ξεπεράσει την δημοκρατία και γελοιοποιεί την διαδικασία των εκλογών, όταν το σύστημα πολιτικής χρηματοδότησης εξασφαλίζει ότι τα κόμματα μπορούν να αγοραστούν και πουληθούν, κι όταν τα μέλη των τριών κυριότερων κομμάτων κάθονται και αγναντεύουν τις δημόσιες υπηρεσίες που γίνονται βορά των επιχειρηματιών, τι έχει απομείνει απ’ αυτό το σύστημα που να εμπνέει την συμμετοχή;
Η εύλογη απάντηση θα ήταν τότε «καμία συμμετοχή! συλλογική, μεθοδική, εργατική καταστροφή αυτού του συστήματος!». Τώρα η απάντηση δυστυχώς είναι: σκάσε και δούλευε – το παλάτι έχει έξοδα!
Παρασκευή 21 Ιούνη>> Όπως έχουμε ενημερώσει ήδη, για ένα διάστημα ως και την πρώτη εβδομάδα του Ιούλη η ασταμάτητη μηχανή θα είναι … άτακτη. Θα εμφανίζεται όταν κάτι τέτοιο θα είναι τεχνικά εφικτό, κι αυτό μπορεί να συμβαίνει οποιαδήποτε ημέρα της εβδομάδας. Επιπλέον είναι αρκετά δύσκολο (λόγω ποιότητας δικτύου) το ανέβασμα φωτογραφιών ή video ως ντοκουμέντων…
Δείξτε κατανόηση…