Year: 2024

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 2 Σεπτέμβρη >> Πόσα λάθη θα μπορούσε να κάνει ο θλιβερός γ.γ. του νατο Stoltenberg μιλώντας μέσα σε λιγότερα από 15 δευτερόλεπτα; Κανένα! Του ξέφυγαν αυτά που ισχύουν!! Kαι οι διορθώσεις του θα προκαλούσαν ειρωνικά γέλια αν το θέμα δεν ήταν τόσο σοβαρό.

Η κατάσταση στο ουκρανικό πεδίο μάχης γίνεται επικίνδυνα περίεργη και (στα δικά μας μυαλά) ιδιαίτερα ανησυχητική. Κατά κάποιους τρόπους το κλειδί αυτής της επικινδυνότητας είναι η «εισβολή στο Kursk» – και η αποτυχία της.

Πριν δυο βδομάδες μεταξύ άλλων γράφαμε σχετικά:

…Τον καιρό που το φασιστοκαθεστώς του Κιέβου θεωρούσε πως έχει τον άνεμο στα πανιά του (και όλους τους δυτικούς συμμάχους του, ψυχή τε και σώματι δίπλα του), στις αρχές του καλοκαιριού του 2023, επιχείρησε κάτι ολοφάνερα παράλογο: να προελάσει μέσα απ’ τις καλοφτιαγμένες ρωσικές γραμμές άμυνας, μία, δύο, τρεις, και να φτάσει στη θάλασσα του Azof (αφού καταλάβει και την Μελιτόπολη…) αποκόβωντας ουσιαστικά την Κριμαία….

Κανείς απ’ τους αρχικαραβανάδες, ουκρανούς, αμερικάνους, άγγλους, γάλλους, γερμανούς δεν αναρωτήθηκε ακόμα κι αν πετύχαινε αυτό το sprint δεκάδων, εκατοντάδων χιλιομέτρων αν θα ήταν δυνατόν (και μάλιστα χωρίς αεροπορία) να κρατηθεί ανοικτός επ’ αόριστον ένας διάδρομος που θα κτυπιόταν απ’ όλες τις μεριές, απ’ τα δυτικά, απ’ τα ανατολικά και απ’ την θάλασσα… Τελικά δεν χρειάστηκε: ο ουκρανικός στρατός «θριάμβευσε» (σύμφωνα με την δυτική δημαγωγία) καταλαμβάνοντας μερικές δεκάδες στρεμμάτα νότια του Orikhiv, αυτοκαταστράφηκε εκεί… και από τότε ακόμα τρέχει στο Donbass, προς την αντίθεση κατεύθυνση…

Ναι! Η «μεγάλη αντεπίθεση για την κατάληψη της Κριμαίας» ήταν παρανοϊκή! Και η μιλιταριστική παράνοια δεν ήταν μόνο ουκρανική! Ήταν ολόκληρης της δύσης. Κι όμως έγινε!!!… Έγινε, κατέληξε στο αντίθετο ακριβώς αποτέλεσμα (όπως ήταν αναμενόμενο λογικά…) και η επόμενη θριαμβολογία ήταν «καλά… θα το ξανακάνουμε καλύτερα του χρόνου!!!»

Η εισβολή στην περιοχή του Kursk καθόλου δεν υπονοεί (κατά την ταπεινή μας γνώμη…) κάποιο λογικό σχεδιασμό!!! Είναι ένα κακέκτυπο της «μεγάλης αντεπίθεσης» του περασμένου καλοκαιριού. Και δείχνει το ακριβώς αντίθετο: το Κίεβο και οι σύμμαχοί του είναι πια τόσο στριμωγμένοι ώστε «κάνουν ό,τι μπορούν – χωρίς αύριο».

…

Υπάρχει ωστόσο θέμα. Το ουκρανικό πεδίο μάχης επιλέχτηκε σαν το κυριότερο (κατά της Μόσχας) απ’ τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς. Αν όμως από ουκρανική επιτυχία σε ουκρανική επιτυχία και από ουκρανικό θρίαμβο σε ουκρανικό θρίαμβο η ήττα μεγαλώνει, τι άλλο παρανοϊκό μπορούν να σκεφτούν και να δοκιμάσουν;

 

Χρειάστηκαν λιγότερες από 10 μέρες έκτοτε για να γίνει η ανοικτή παραδοχή (τίνος άλλου;) της αποτυχίας! Στις ηπα:

Αλλά και απ’ τον ίδιο τον «αρχιστράτηγο των μεγάλων επιτυχιών» (κάποια στιγμή θα μιλήσουμε γι’ αυτόν, έχει ενδιαφέρον):

Ήδη τα κομμάντα που είχαν αναλάβει να καταλάβουν τον πυρηνικό σταθμό του Kursk (όσα έχουν επιζήσει…) ανακαλούνται για να γυρίσουν πίσω και να υπερασπιστούν μια απ’ τις τελευταίες σημαντικές πόλεις που έχουν απομείνει στο Donetsk στο φασιστοΚίεβο, το Pokrovsk – υπό διαρκείς ρωσικούς βομβαρδισμούς στη μάλλον μακριά διαδρομή.

Υπάρχει όμως ένα σοβαρό πρόβλημα τώρα:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Πατερναλισμός και επιτήρηση (της εργατικής τάξης)

Δευτέρα 2 Σεπτέμβρη (00.10)>> Για περίπου έναν αιώνα (τον 20ο) ο άμεσος μισθός και όλες οι έμμεσες μορφές του θεσμοθετήθηκαν σαν αδιαπραγμάτευτο εργατικό δικαίωμα, συλλογικό και ατομικό, στη βάση της αναγνώρισης της σχετικής ανεξαρτησίας της εργατικής τάξης, αλλά και της κεντρικής θέσης της στη δημιουργία του (γενικού) πλούτου. Αν, για παράδειγμα, θεσμοθετήθηκε κάποτε το «επίδομα ανεργίας», αυτό σε καμία περίπτωση δεν ήταν «κρατική παροχή»! Ήταν, αντίθετα, έμμεση αλλά σαφής αναγνώριση αυτών των δύο: πρώτον ότι η εργατική τάξη σα σύνολο δημιουργεί πολύ περισσότερο πλούτο απ’ αυτόν που απολαμβάνει (: απόσπαση υπεραξίας) και δεύτερον ότι (σα συνέπεια του πρώτου) τα μέλη της τάξης που «δεν έχουν δουλειά» προστατεύονται ως ένα σημείο από το ελάχιστο κλάσμα αυτής της κλεμμένης υπεραξίας, με την μορφή του «επιδόματος ανεργίας». Εννοείται πως όπως η «ανάλωση» του μισθού έτσι και η ανάλωση του «επιδόματος ανεργίας» ήταν απόλυτα ελεύθερο δικαίωμα του μισθωτού ή του άνεργου.

Όχι πια! Οι αλλαγές που συμβαίνουν από διάφορες μεριές, αλλαγές υπέρ των αφεντικών 110%, ακυρώνουν αυτό το απόλυτα ελεύθερο δικαίωμα, μετατρέποντας σταθερά τόσο τον μισθό όσο και τις έμμεσες μορφές του σε παροχή, σύμφωνα με τους όρους (δηλαδή τα συμφέροντα) των αφεντικών και του κόμματός τους, του κράτους.

Δείτε την παρακάτω προχθεσινή «μικρή» είδηση:

Τι σημαίνει ότι «το μισό επίδομα ανεργίας…» (το οποίο αναδιαρθρώνεται ήδη, τόσο σαν ποσό όσο και σαν διαδικασία, κάτω απ’ τους ίδιους όρους) «… θα πρέπει να δαπανάται μέσω προπληρωμένης κάρτας»; (όπως και οι άλλες μορφές, το επίδομα τέκνων, γέννησης, αναδοχής και το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα). Το πρώτο που σημαίνει είναι ψηφιακή καταγραφή / επιτήρηση / φακέλωμα της ανάλωσης αυτού του γλίσχρου ποσού: τι αγοράζεις; πότε το αγοράζεις; γιατί το αγοράζεις; παίρνεις πολλές μπύρες; καπνίζεις πολύ; κλπ κλπ.

Το ψηφιακό φακέλωμα είναι η βάση και η πρώτη ατσάλινη μορφή ακύρωσης της ελευθερίας διάθεσης / ανάλωσης. Το δεύτερο βήμα είναι το «κλείδωμα» αυτού του 50% αν δεν αποδέχεσαι τους όρους της «παροχής» του! Η μία ομάδα όρων είναι του είδους: «σου προτείναμε – ως κράτος / ΟΑΕΔ – αυτήν κι αυτήν την δουλειά και τις απέρριψες… άρα είσαι τεμπέλαρος και θα σου κόψουμε το μισό επίδομα / θα παγώσουμε την κάρτα…» Ή: «διέπραξες αυτό το ατόπημα (π.χ.: συμμετείχες σε μη εγκεκριμένη διαδήλωση…) οπότε θα τιμωρηθείς με τρίμηνο ή εξάμηνο πάγωμα… Κι άντε βγάλτα πέρα – στη μαύρη…» Αυτοί οι όροι βρίσκονται ήδη στην ημερήσια διάταξη, κι αν δεν εφαρμόζονται με την ένταση του σχεδιασμού τους, αυτό οφείλεται στη τρέχουσα γενική καπιταλιστική κρίση… Αλλά αυτό είναι προσωρινό. Η άλλη ομάδα όρων, που βρίσκεται στον ορίζοντα και δοκιμάζεται αλλού, είναι «υγιεινιστική». Του είδους «δεν επιτρέπεται να είσαι αλκοολικός ή να τρως αυτά κι εκείνα που σε βλάπτουν… δεν είσαι σωστός υπήκοος και επιβαρύνεις το σύστημα υγείας… άρα για πειθαρχικούς λόγους θα τιμωρηθείς με πάγωμα της κάρτας… κλπ κλπ».

Τηρουμένων των αναλογιών πρόκειται για το ίδιο με την πληρωμή (μέρους) του μισθού με κουπόνια, που μπορούν να εξαργυρωθούν σε συγκεκριμένα σημεία ή/και για συγκεκριμένα είδη. Και στην μία περίπτωση (του κουπονιού) και στην άλλη (της προπληρωμένης κάρτας) ακυρώνεται η απόλυτη εργατική «ιδιοκτησία» πάνω στον μισθό ή στο Χ ή Ψ επίδομα! Είτε ο εργοδότης είτε το κράτος είτε και οι δύο μαζί γίνονται «συνιδιοκτήτες» και καθορίζουν αποφασιστικά την ροή / ανάλωση του χρήματος. Μπορούν να επιβάλλουν τιμωρίες «προστιματικού» είδους και, απ’ την άλλη (το τυράκι στη φάκα της υποτίμησης της εργασίας), μπορούν να «επιβραβεύουν» (;;!!!)

Αυτό το δίπολο ποινής / επιβράβευσης που γίνεται εφικτό μέσα απ’ την βίαιη ψηφιοποίηση του άμεσου ή/και του έμμεσου μισθού, περιστρέφεται γύρω από έναν όρο γνωστό στη διεθνή βιβλιογραφία: loyalty! Πρέπει να είσαι «πιστός», «υπάκουος» στους όρους και στις προϋποθέσεις που βάζει το-χέρι-που-σε-ταϊζει-και-σε-φροντίζει!!! (Το οποίο, εννοείται, πρέπει να αναγνωρίζεις και να αποδέχεσαι ως τέτοιο!) Που σημαίνει ότι σαν εργάτης / εργάτρια (και, άρα, σαν τάξη) δεν έχεις πια ούτε καν την σχετική ανεξαρτησία απέναντι στο κεφάλαιο (και το κράτος) που αναγνώριζαν ως δεδομένη τα αφεντικά (εξαιτίας των σκληρών εργατικών αγώνων…) στη διάρκεια του 20ου αιώνα. Τείνεις μάλλον (και οφείλεις να τείνεις) προς την κατάσταση του εξαρτημένου «ωφελούμενου». (Νηπιοποίηση…)

Στον Μεσαίωνα οι δουλοπάροικοι ήταν εξαρτημένοι απ’ την γη-του-γαιοκτήμονα-αφεντικού τους. Αν η γη άλλαζε χέρια, άλλαζαν κι αυτοί αφεντικό. Ο καπιταλισμός έσπασε αυτήν την εξάρτηση και δημιούργησε το σχετικά ανεξάρτητο (απ’ το αφεντικό του) προλεταριάτο και το σχετικά ανεξάρτητο (απ’ τους εργάτες του) αφεντικό. Στον καπιταλιστικό 21ο αιώνα τα αφεντικά και το κράτος τους ξανασχεδιάζουν και επιβάλλουν νέες μορφές εξάρτησης, πάνω στις γραμμές της καθολικής επιτήρησης και της εγχρήματης πειθαρχίας. Το κάνουν μεθοδικά, υπόγεια και αποτελεσματικά, χάρη στις τεράστιες δυνατότητες που τους δίνει η ψηφιοποίηση, και χάρη στην άγνοια και στη διανοητική οκνηρία της τάξης μας: το σημαντικότερο, και το πραγματικό πολιτικό μέτρο της επιτυχίας τους, είναι ότι δεν συναντούν εμπόδια∙ τα εργατικά εμπόδια που θα έπρεπε.

Θα τα πάρει όλα ο γεροδιάβολος;

Όταν οι ειδικοί ξύνουν το κεφάλι τους

Δευτέρα 2 Σεπτέμβρη (00.07) >> Κι έτσι ξαφνικά φέτος το καλοκαίρι, κόντρα σε προβλέψεις, γραφήματα, καμπύλες και τον Αρμαγεδώνα της «κλιματικής κρίσης» (όπου θα ψηθούμε…) το κομμάτι του Ατλαντικού που βρίσκεται γύρω απ’ τον Ισημερινό (η πιο ζεστή περιοχή του πλανήτη…), άρχισε να ψύχεται! Και μάλιστα με ρυθμούς πρωτοφανείς (για τους ειδικούς)!!!

Ως τις αρχές Ιούνη το πράγμα πήγαινε σύμφωνα με τις καμπύλες: αυτή η περιοχή του ωκεανού ήταν αρκετά ζεστή. Και ξαφνικά, απ’ τους 30 βαθμούς Κελσίου τις πρώτες μέρες του μήνα, το νερό άρχισε να κρυώνει, και μάλιστα γρήγορα, φτάνοντας στους 25 στα τέλη του μήνα.

Οι ειδικοί δεν μπορούν να καταλάβουν τι και πως. «Ξύνουν το κεφάλι τους» – και το παραδέχονται. Αυτό είναι καλό! Είναι καλό επειδή όταν τα μοντέλα αποδεικνύονται άκυρα, ίσως (ίσως λέμε…) αντί να φτιάξουν καινούργια, «διορθωμένα», κάποιοι ασχοληθούν με κάποια απ’ τα πολλά που δεν ξέρουν. Σε σχέση με το κλίμα. Η φράση «και ξαφνικά ο ωκεανός άρχισε να κρυώνει μόνος του!» τυπικά δεν είναι ακριβής∙ ουσιαστικά όμως είναι, αφού όλοι οι (γνωστοί στους ειδικούς) παράγοντες που καθορίζουν την θερμοκρασία των νερών σ’ εκείνη την περιοχή του Ατλαντικού, είτε ήταν αντίθετοι στη ραγδαία ψύξη είτε ήταν άσχετοι μ’ αυτήν.

Δεν ξέρουμε. Αυτό θα ήταν τίμιο, και ίσως να αποκαθιστούσε την κοινωνική αξία εκείνου που λέγεται «επιστήμη». Το κλίμα είναι τόσο σύνθετο «σύστημα» ώστε το δεν ξέρουμε θα ήταν πολύ προτιμότερο απ’ όλον αυτό τον θηριώδη χορό «ειδικών» και εθελοντών που παριστάνει όχι μόνο ότι ξέρει, αλλά κι ότι μπορεί να προβλέπει το μέλλον σε βάθος 2, 5, 10 ή και 20 χρόνων.

Η ανεξήγητη καλοκαιρινή «ανωμαλία» στη μέση του Ατλαντικού είναι μια κάποια παρηγοριά…

 

Της γερακίνας

Δευτέρα 26 Αυγούστου>> Για όλες και όλους εκεί πέρα, τόσο κοντά τόσο μακριά, που δεν ζουν γονατιστοί. Δεν ζουν γονατιστοί στη Γάζα. Δεν ζουν γονατιστοί στη Δυτική Όχθη. Δεν ζουν γονατιστοί ούτε στα κάτεργα των θεοναζί φυλακών…

(Τσιτάνης, Λιζέτα Νικολάου)

Παλαιστίνη, Μέση Ανατολή 1

Δευτέρα 26 Αυγούστου (1.25)>> ….Πώς λοιπόν γίνεται ο μεγαπροβοκάτορας, που με τις ευλογίες και την υποστήριξη της δύσης σκοτώνει όπου και όπως θέλει (και μπορεί), να είναι ταυτόχρονα «διατεθειμένος να διαπραγματευτεί σοβαρά με τους Παλαιστίνιους εχθρούς του»…. τι; Την αποτυχία του να τους εξαφανίσει; Την ήττα του στις συνειδήσεις του μεγαλύτερου μέρους του πλανήτη; Τι;

Και η Ουάσιγκτον γιατί να θέλει «το σφύριγμα του διαιτητή»; Επειδή … έχει εκλογές…; Επειδή … είναι ταραγμένη που κάποιος προσπάθησε να σκοτώσει το ψόφιο κουνάβι; Επειδή η από-δολαριοποίηση προχωράει γρηγότερα απ’ τις προβλέψεις;

Αυτό γράφαμε την περασμένη βδομάδα, ενόσω ο δημαγωγικός θόρυβος περί «πετυχημένων διαπραγματεύσεων» και «εκεχειρίας προ των πυλών» στην Παλαιστίνη ήταν στα φόρτε του. Πολύ γρήγορα αναδείχθηκε για μια ακόμα φορά η δολοφονική φάρσα: η Ουάσιγκτον κάνει ό,τι μπορεί για να εξευμενίσει τον χωροφυλακά της: όχι μόνο τον εξοπλίζει όσο περισσότερο μπορεί, αλλά επιπλέον θεωρεί «πετυχημένη λύση» την συνέχιση της στρατιωτικής κατοχής της λωρίδας της Γάζα… Αυτό στη δυτική αργκώ αντιστροφής της πραγματικότητας λέγεται … «σχεδόν εκεχειρία»…

Κι ενώ οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί «με έργα και σιωπές» δείχνουν ότι τα παίζουν-όλα-για-όλα σε κάθε ενεργό πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου στο οποίο συμμετέχουν, υπάρχουν άλλες διαστάσεις της κατάστασης των «εμπροσθοφυλακών» τους που δείχνουν ακόμα πιο καθαρά το με τι έχουμε να κάνουμε.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Παλαιστίνη, Μέση Ανατολή 2

Δευτέρα 26 Αυγούστου (1.22)>> Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν (μπορούμε να) ξέρουμε τα αποτελέσματα της χθεσινής από αέρα επίθεσης της Χεζμπ’ Αλλάχ (σαν απάντηση για την δολοφονία του Fouad Shokor) σε στρατιωτικούς στόχους του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος. Ούτε σε πιο βαθμό (και αν) η «προληπτική επίθεση» του Τελ Αβίβ (με 100 αεροπλάνα λέει!!! σε οικισμούς και κωμοπόλεις…) σε υποτιθέμενες θέσεις της Χεζμπ’ Αλλάχ μισή ώρα πριν περιόρισε την επίθεσή της. Υπάρχουν όμως ορισμένα στοιχεία ορατά δια γυμνού οφθαλμού, απ’ όσους φυσικά έχουν μάτια για να βλέπουν και να καταλαβαίνουν τι βλέπουν.

Το πρώτο δεδομένο, όχι ακριβώς καινούργιο αλλά δεδομένο που επιβεβαιώθηκε χθες, είναι ότι ούτε η Χεζμπ’ Αλλάχ ούτε κάποιος άλλος απ’ τον «άξονα της αντίστασης» αντιλαμβάνεται την υπεράσπιση της Παλαιστίνης ως έναν πόλεμο που θα έχει αίσιο τέλος με «μια κι έξω» (λίγο πολύ εντυπωσιακή) ενέργεια, οποιουδήποτε είδους. Η Χεζμπ’ Αλλάχ (όπως και όλες οι συνιστώσες αυτού του «άξονα») έχουν την συνείδηση ενός αγώνα που θα κρατήσει καιρό∙ και πάνω σ’ αυτήν την συνείδηση έχουν κτίσει τις τακτικές, τις στρατηγικές, τα μέσα, και τις ενέργειές τους. Το δυτικό κοινό (ακόμα κι εκείνο που εκδηλώνεται φιλικά προς τον αγώνα της Παλαιστίνης) έχει γαλουχηθεί (κινηματογραφικά κατά κύριο λόγο) να περιμένει κάποιο «μεγάλο μπάμ» που κρίνει την έκβαση λίγο πριν το «the end» των πολεμικών ταινιών∙ κι τέτοια είναι η φόρμα των δυτικών / νατοϊκών επιχειρήσεων του είδους «σοκ και δέος», το κυρίαρχο δόγμα του «να πως πολεμάμε εμείς οι ανώτεροι» δυτικοί (ως το 2022 – 2023 και την συντριπτική ήττα του δόγματος στην ουκρανία).

Αυτό το ένας αγώνας που θα κρατήσει καιρό έχει όνομα: λέγεται «πόλεμος φθοράς». Η Χεζμπ’ Αλλάχ κάνει (με επιτυχία ως τώρα) αυτό ακριβώς το είδος πολέμου, εδώ και δέκα μήνες∙ και η χθεσινή επίθεση δεν ήταν εξαίρεση αλλά μια καλά υπολογισμένη αναβάθμιση ενός σταθερού μοτίβου. Απ’ αυτήν την άποψη δεν επρόκειτο για εκδίκηση – αν κάτι τέτοιο περίμενε (και περιμένει) το φιλοθεάμον κοινό…

Το δεύτερο δεδομένο, κατ’ ευθείαν συνέπεια του πρώτου, είναι ότι

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Παλαιστίνη, Μέση Ανατολή 3

Δευτέρα 26 Αυγούστου (1.15)>> Οι στρατηγοί-του-πληκτρολογίου (όπως κάθε άλλη παρόμοια φάρα: μια σύγχρονη πανούκλα!) δεν βασανίζονται από τέτοια ερωτήματα. Θέλουν φάσεις, θέλουν γκολ, θέλουν να ξεσηκώνονται οι ψηφιακές εξέδρες.

Για καλό και για κακό η πραγματικότητα (ναι, υπάρχει!!!) είναι εντελώς διαφορετική. Και πολλές φορές εντελώς θλιβερή. Για παράδειγμα το θρυλικό υπουργείο εξωτερικών των ηπα (υπάρχει άλλο τόσων κυβικών;) ξεφτυλιζόταν σταθερά επί δύο βδομάδες «προβλέποντας» με ανατριχιαστική ακρίβεια την επίθεση / απάντηση της Τεχεράνης στη δολοφονία του Haniyeh: την Τρίτη και την Τετάρτη! – όχι, την Παρασκευή και το Σάββατο! – όχι, την Κυριακή και την Δευτέρα!

Κι ακόμα τίποτα!!!

Τι έπαθαν οι «καλύτερες μυστικές υπηρεσίες του πλανήτη»; Τίποτα ιδιαίτερο ή άγνωστο. Είναι data oversetted! Θα ήταν πολύ απλό για τους ιρανούς «φρουρούς της επανάστασης» να αλλάζουν δυο φορές την βδομάδα την θέση κάποιων εκτοξευτών πυραύλων (ορατών απ’ τους κατασκοπευτικούς δορυφόρους…) για να κτυπάει συναγερμός στην Ουάσιγκτον, στο Τελ Αβίβ, στο Λονδίνο, στο Βερολίνο, στην Αθήνα, στη Λευκωσία…: ετοιμάζονται να την πέσουν σε λίγες ώρες!!!

Δεν έχει όλος ο πλανήτης παβλοφικά αντανακλαστικά στις δυτικής προέλευσης προβοκάτσιες, όπως θα ήθελαν κοινό και «ειδικοί»! Τα κράτη που θίγονται απ’ αυτές τις προβοκάτσιες έχουν (πρέπει να έχουν!) την βασική σοφία της επίγνωσης α) με ποιους έχουν να κάνουν, και β) ότι αυτοί δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο πλέον (αν είχαν ποτέ…)

Γιατί η Χεζμπ’ Αλλάχ επιτέθηκε μόνη της στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς; Πότε θα επιτεθούν η Τεχεράνη και οι Houthis; Έλα ντε!!

Κοινό κράτα την ανάσα σου: ο 4ος παγκόσμιος βρίσκεται σε εξέλιξη…

Ναι, οι ψαροντουφεκάδες!

Δευτέρα 26 Αυγούστου (1.12)>> Το σενάριο (αμερικανο-γερμανικής προέλευσης) για την ανατίναξη των nord stream 1 και 2 (απ’ την δεύτερη γραμμή το ένα απ’ τα δύο σκέλη…) τον Σεπτέμβρη του 2022 πάει περίπου ως εξής: Είναι κάτι τύποι, ουκρανοί πρώην οϋκάδες, που τα πίνουν σ’ ένα μπαρ του Κιέβου. Γίνονται κάγκελο∙ και μες τη σούρα του λέει κάποιος από δαύτους «ρε δεν πάμε για μπάνιο στη θάλασσα μπας και ξενερώσουμε;» «Ωραία ιδέα» λέει η παρέα, «αλλά δεν μπορούμε να πάμε στη Μαύρη Θάλασσα, γιατί την έχουν πιάσει τα ορκς…» «Ε, τότε να πάμε στη Βαλτική, να ρίξουμε και κανά ψάρεμα» λέει ο πιο ψαγμένος ανάμεσα στα «χικ». Ταμάμ!

Παίρνουν τα σέα τους και ξεκινούν, τριαλαρί-τριαλαρό!…  

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Το φάντασμα, η μπατονέτα – και το dna!

Δευτέρα 26 Αυγούστου (1.08)>> Ήταν επί πολλά χρόνια η πλέον μυστηριώδης και ασύλληπτη δολοφόνος. Στη γερμανία και όχι μόνο. Το αστέρι της μεσουράνησε το 2007, μετά την δολοφονία ενός 22χρονου αστυνομικού στην Heilbronn, μια μεσαίου μεγέθους πόλη, ανατολικά της Χαϊδελβέρης. Βρέθηκαν εκεί DNA αποτυπώματά της. Το κακό (και εκείνο που συνεπήρε την γερμανική κοινωνία) ήταν ότι δεν ήταν ο πρώτος φόνος στον οποίο βρίσκονταν τα DNA αποτυπώματά της. Είχαν πρωτοβρεθεί σε σχέση μ’ έναν φόνο του 1993∙ και έκτοτε σε άλλους 4: είχε αποκτήσει ήδη παρατσούκλι, «το φάντασμα». Ένα φονικό φάντασμα πλανιόταν επί 30 χρόνια πάνω απ’ την γερμανία, και η θρυλική αστυνομία της δεν μπορούσε να εντοπίσει τίποτα από δαύτο – εκτός απ’ το DNA του.

Ήταν ένα πολύ δραστήριο φάντασμα: εκτός από φόνους το DNA του είχε βρεθεί σ’ ένα κλεμμένο αυτοκίνητο, σε μια σύριγγα ηρωϊνης∙ είχε εντοπιστεί σε ληστεία αλλά και σε διάρρηξη σχολείου. Συνολικά, μαζί με τους φόνους, το φάντασμα (σίγουρα το DNA του…) είχε εμπλακεί σε τουλάχιστον 40 εγκλήματα… Η αστυνομία το είχε επικηρύξει με 400.000 ευρώ… Είχε καταφύγει (ανεπίσημα κάπως…) ακόμα και σε μέντιουμ μήπως βρει κάτι απ’ την ταυτότητά του/της: αφού κανείς δεν το/την είχε δει, καμία κάμερα δεν είχε πιάσει κάτι. (Υπήρχαν ωστόσο και «αυτόπτες» που ισχυρίζονταν ότι «κάτι είχαν δει» αλλά δεν ήταν σίγουροι αν ήταν γυναίκα, μπορεί να ήταν και άντρας…) Οι φήμες έδιναν και έπαιρναν: είναι απ’ την σλοβακία∙ όχι, απ’ την αλβανία∙ όχι, απ’ την σερβία∙ όχι, απ’ την ρουμανία… (Πάντως όχι απ’ την γερμανία!!!!)

Το (πιθανό) 41ο έγκλημα του φαντάσματος ήταν και το τελευταίο του: όλη η αλήθεια αποκαλύφθηκε! Η αστυνομία, προσπαθώντας να σιγουρέψει την ταυτότητα ενός καμένου πτώματος πιθανότατα μετανάστη που βρέθηκε το 2002, επανεξέτασε τα δακτυλικά αποτυπώματα που είχε δώσει όταν είχε κάνει αίτηση ασύλου. Στα αποτυπώματα βρέθηκε (ξανά) το εγκληματικό DNA!!! «Αδύνατον!!!» σκέφτηκε η υπηρεσία: αυτός ο άνθρωπος ήταν νεκρός απ’ το 2002, συνεπώς δεν θα μπορούσε να έχει σκοτώσει το 2007. Ξαναέκαναν το τεστ DNA αλλάζοντας μπαντονέτα… Κανένα DNA του φαντάσματος!!!

Το μυστήριο λύθηκε!! Μια μεγάλη παρτίδα από μπαντονέτες που χρησιμοποιεί η γερμανική αστυνομία για την λήψη DNA είχαν επιμολυνθεί από έναν εργάτη στο τμήμα συσκευασίας της αυστριακής εταιρείας Greiner Bio-One International AG! (Αθώος ο άνθρωπος, αφού τέτοιου είδους επιμόλυνση είναι πολύ εύκολη). Ένας αστυνομικός ερευνητής δήλωσε ότι «οι μπαντονέτες αυτής της επιχείρησης ήταν μέσα σε διπλή συσκευασία, τις θεωρούσαμε κάτι σαν την Mercedes των μπαντονετών!»… Η εταιρεία ωστόσο έσπευσε να δηλώσει ότι ο έλεγχος για επιμόλυνση από DNA δεν ήταν μέσα στα μέτρα ποιότητας που ήταν υποχρεωμένη να παίρνει… Απέσυρε ωστόσο διάφορες παρτίδες…

Η γερμανική αστυνομία σταμάτησε να κυνηγάει το φάντασμα, και οι 40 υποθέσεις που του είχαν χρεωθεί ξαναγύρισαν στο άγνωστο. Έμειναν ωστόσο μερικά στοιχεία ενός διαφορετικού εγκλήματος το οποίο, φυσικά, δεν αναγνωρίζεται ως τέτοιο: είναι τα θρύψαλα από DNA (ή και από RNA, για να μην ξεχνάμε κάτι κακούργους / τσαχπίνηδες ιούς…) ασφαλής τρόπος ταυτοποίησης του οτιδήποτε; Ή είναι απλά ένα βιομηχανικό / τεχνολογικό hype που κατάφερε να γίνει κοινοτοπία στον καπιταλιστικό 21ο αιώνα;

Ο δικηγορικός σύλλογος του Βερολίνου δεν έχασε τον χρόνο του για να διατυπώσει τις ενστάσεις του: … Οι δικαστές τείνουν να τυφλώνονται τόσο πολύ απ’ την λαμπερή, θεωρητικά τέλεια αποδεικτική αξία του DNA ώστε μερικές φορές αγνοούν την συνολική εικόνα… δήλωσε ο Stefan Konig, μέλος του συλλόγου. Απ’ την μεριά τους οι τεχνικοί της γερμανικής αστυνομίας έχουν πέσει με τα μούτρα σε μια καινούργια έρευνα: σε πόσα σημεία της παραγωγής της μπαντονέτας, απ’ την αρχή ως το τέλος, μπορεί να επιμολυνθεί με DNA; Έχουν ξεκινήσει – όπως και θα έπρεπε… – απ’ την αρχή αρχή: απ’ την καλλιέργεια και την συλλογή του μπαμπακιού! (Καλή τύχη!!!)

Ας το θυμίσουμε (μήπως το έχετε ξεχάσει): η ταυτοποίηση ενός κομματιού DNA (ή RNA…) ΔΕΝ γίνεται με …. ανάκριση, ακόμα κι αν μπλέκεται η όποια αστυνομία! Γίνεται με τα γνωστά PCR, με ότι σημαίνει (ή, πιο σωστά, ΔΕΝ σημαίνει) αυτό.

Εμείς υποστηρίζουμε ότι το δόγμα DNA = ταυτότητα είναι βιομηχανικό / τεχνολογικό hype που πουλάει καλά, όχι μόνο οικονομικά ή αστυνομικά αλλά και ιδεολογικά. Υπάρχουν πολλά επιστημονικά, επιστημονικότατα τεκμήρια επ’ αυτού που είναι όμως κάτι σαν «τα μυστικά στο μπαούλο»: απαγορεύεται να γίνονται κοινή γνώση, γιατί θα προκαλέσουν αμφιβολίες∙ κι ως γνωστόν η αμφιβολία για διάφορες επιστημονικές αλήθειες είναι το ίδιο βαριά όσο και για τις θρησκευτικές. (Πας στην κόλαση!)

Μπορεί να είναι και βαρύτερη: η κόλαση να είναι επί γης…