Δευτέρα 23 Δεκέμβρη (00.24) >> Θέλουν δηλαδή να μας πείσουν ότι η έξοδος του ευρασιατικού project στην ανατολική Μεσόγειο (και, από κει στην βόρεια Αφρική) ηττήθηκε από …. 400 (350 είπε η ανεγκέφαλη αλεπού… Θέλετε 500; ‘Αντε 1.000..) ουαχαβίτες με λιανοντούφεκα – κι απ’ το cnn; Θέλουν δηλαδή να μας πείσουν ότι η «συνολική δύση» που έχοντας κάνει τα πάντα (εκτός απ’ το να χωθεί επίσημα μαζικά ως τώρα) στο ουκρανικό πεδίο μάχης ηττάται εκεί (πανηγυρικά!) νίκησε στο συριακό πεδίο μάχης χάρη σε … 400 (άντε 1.000…) τύπους που παρέλασαν θριαμβευτικά απ’ το Χαλέπι ως την Δαμασκό κάνοντας ανενόχλητοι 360 χιλιόμετρα μέσα σε 10 ημέρες;
Από το ιρανικό καθεστωτικό pressTV, στις 21 Δεκέμβρη
Αυτό είναι που πρέπει να πιστέψουμε; Αυτό λέγεται «νικηφόρος πόλεμος»; Ή «οργανωμένη αλλαγή φρουράς»; (Οργανωμένη, όμως, από ποιους; Εδώ σε θέλω!!!!) Θα ήταν αρκετά δύο μόνο τάγματα του συριακού στρατού με συριακή αεροπορική κάλυψη για να κρατήσουν (τουλάχιστον) την Δαμασκό… Θα ήταν υπεραρκετοί μερικοί απ’ τους 4.000 ένοπλους των ιρανικών «φρουρών της επανάστασης» που βρίσκονταν σε συριακό έδαφος για να κρατήσουν, μαζί με έστω ένα μέρος του συριακού στρατού, τις όποιες εκατοντάδες ουαχαβιτών έξω απ’ Aleppo. Ή, έστω, μακριά απ’ την Δαμασκό… Οι «ειδικές δυνάμεις» του συριακού στρατού (εκπαιδευμένες απ’ την ρωσία…) ήταν συγκεντρωμένες στη Hama – κι όμως αντί να αντιμετωπίσουν τους υποδεέστερους ουαχαβίτες πριν καν φτάσουν εκεί «σηκώθηκαν και έφυγαν» (κατόπιν διαταγής; κανείς δεν τολμάει να το πει!), και τώρα φαίνεται να έχουν μεταφερθεί στο λυβικό Tobruk, υπό ρωσική προστασία.
«Μυστήρια» πράγματα. «Ανεξήγητα»… (Ή ίσως όχι…)
Η κυρίαρχη «αφήγηση» που όπως αναμενόταν έχει υιοθετηθεί άκριτα από πολλούς και διάφορους, είναι γεμάτη περίεργα κενά και καθεστωτικές συνωμοσιολογίες… Είναι απλά προπαγάνδα… Τα φαινόμενα συχνά απατούν!! Σ’ ένα άρθρο του στο middle east eye πριν 3 μέρες ο διευθυντής του David Hearst έχοντας (λέει) ως «πηγές» στελέχη των υπηρεσιών ασφαλείας των κρατών της περιοχής αναποδογυρίζει εντελώς τα φαινόμενα, προτείνοντας στοιχεία για το ότι
α) ο Άσσαντ είχε «αλλαξοπιστήσει» και βρισκόταν (ως την μέρα που έχασε και την Δαμασκό…) υπό την επιρροή της πετροχούντας των εμιράτων και του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος∙ φήμες κυκλοφορούσαν εδώ και μήνες και όχι μόνο στη συρία, αλλά έμοιαζαν σκέτες φήμες:
Αποσπάσματα από ρεπορτάζ στο αγγλόφωνο αραβικό site the new arab (καταριανής ιδιοκτησίας, θεωρείται «αντίβαρο» του aljazzera) για τις πρόσφατες σχέσεις Assad και θεοναζί. Μπορεί να είναι «κατασκευασμένη» η ενοχοποίηση του Άσσαντ; Δεν το ξέρουμε, αλλά στις αρχές της δεκαετίας του 2000 το καθεστώς του ίδιου Άσσαντ είχε δείξει συγκεκριμένες «φιλικές διαθέσεις» προς την Ουάσιγκτον και είχε συνεργαστεί με την cia…
Ηθικό δίδαγμα: για τους οπορτουνιστές όλα είναι δυνατά!
β) ότι αυτό το ήξεραν έγκαιρα όλα τα μέλη του μπλοκ της Αστάνα (θα μπορούσε να συμβαίνει αλλιώς;) αλλά και η Hezb’ Allah∙
γ) ότι το ισραηλινό – εμιρατινό – αμερικανικό σχέδιο που είχε αποδεχθεί εδώ και ένα χρόνο ο Άσσαντ για να κρατήσει το παλάτι του σε μια μικρότερη επικράτεια υπό τον έλεγχό του ήταν η ελεγχόμενη «φιλική» διάλυση της συρίας, με την δημιουργία οπωσδήποτε «κουρδικού κράτους» – το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που ήταν και είναι στόχος του μπλοκ της Αστάνα∙
δ) ότι με βάση αυτό το σχέδιο οι “εξημερωμένοι” ουαχαβίτες του Idlib έπρεπε να κρατηθούν μακριά από την Δαμασκό∙ και
ε) ότι εν τέλει η αβίαστη προέλασή τους και η άκοπη κατάληψη της πρωτεύουσας (που στηρίχτηκε μεν απ’ την Άγκυρα αλλά ευνοήθηκε και «ευλογήθηκε» απ’ την «αποχή» των υπόλοιπων κρατών μελών του μπλοκ της Αστάνα αλλά και της Hezb’ Allah – πιθανολογούμε πλέον και από τμήματα του Ba’ath…) κατέστρεψε τον προγραμματισμό του άξονα Ουάσιγκτον – Λονδίνο – (Αθήνα) – Τελ Αβίβ!!! Ο τίτλος του άρθρου που μνημονεύουμε είναι χαρακτηριστικός: Αποκάλυψη: Πώς το σχέδιο του ισραήλ να διαλύσει την συρία ματαιώθηκε από την πτώση του Άσαντ.
Αυτό είναι άλλο άρθρο, απ’ την ισραηλινή ha’aretz στις 15 Δεκέμβρη 2024
Ο χειρισμός που επιλέχτηκε απ’ το μπλοκ της Αστάνα μοιάζει ανορθόδοξος, και ως ένα βαθμό ριψοκίνδυνος. Πράγματι. Χάθηκε (ή παραδόθηκε) έδαφος∙ κάτι που μοιάζει το πιο σημαντικό απ’ όλα. Ωστόσο το «έδαφος» δεν είναι μια χρωματισμένη επιφάνεια στους χάρτες όπως δείχνει η προβοκατόρικη καθεστωτική ιδεολογία. Είναι μάλλον η πολιτική εξουσία με σύνθετους προσδιορισμούς, συμπεριλαμβανόμενων και των χωρικών αλλά όχι μόνο αυτών: συνθετότητα (αυτής της εξουσίας), περιεκτικότητα, ακρίβεια, αποτελεσματικότητα, ποιοτικά και ποσοτικά όρια, έλεγχος, συσχετισμοί δύναμης είναι επίσης βασικοί προσδιορισμοί πίσω και πάνω απ’ το «έδαφος». Για παράδειγμα η στρατιωτική εφαρμογή της «παγίδας» σημαίνει παραχώρηση εδάφους στον αντίπαλο φροντίζοντας εν τέλει να μην μπορεί να ελέγξει την έδρασή του σ’ αυτό – και να εγκλωβιστεί. Απ’ αυτή την άποψη το έδαφος είναι το παν μόνο για εκείνους που όντως μεθοδεύουν κατακτήσεις …και ονειρεύονται κατοχή «απ’ την Μεσόγειο ως τον Τίγρη»….
Σε κάθε περίπτωση ως τώρα έχουμε δει μια μόνο «πράξη» σε μια αλληλουχία σημαντικών γεγονότων με παρελθόν, παρόν και μέλλον∙ άγνωστο σ’ εμάς αυτό το τελευταίο. Υπάρχουν «συμφραζόμενα» που αν είναι του παρελθόντος πρέπει να μπουν στη θέση τους, και αν είναι του μέλλοντος να διαπραχτούν∙ έτσι να ολοκληρωθεί το νόημα του τι συμβαίνει (και θα συμβεί) όχι μόνο στο συριακό αλλά στο ευρύτερο μεσανατολικό πεδίο μάχης.
Θα μπορούσε (το πιο πάνω άρθρο του Hearst) να είναι ένας ακόμα δημαγωγικός αποπροσανατολισμός; Θεωρητικά ναι. Μόνο που αυτά που αποκαλύπτονται (και ως ένα βαθμό τεκμηριώνονται) αφενός μεν εξηγούν διάφορα «παράξενα» έως κενά της κυρίαρχης αφήγησης (καθώς και το λαχάνιασμα των δυτικών ιμπεριαλισμών να «αγκαλιάσουν» τον Jolani με πολύ αυστηρούς εκβιασμούς υπέρ των συμφερόντων τους, πράγμα που σημαίνει ότι δεν τον θεωρούν δεδομένο εξάρτημά τους!!), αφετέρου ταιριάζουν με ή συμπληρώνουν άλλα στοιχεία που η ασταμάτητη μηχανή έχει συγκεντρώσει / διασταυρώσει, στοιχεία από άλλες «πηγές». Για παράδειγμα: τι άραγε να περιελάμβανε (σχετικά μ’ αυτές τις εξελίξεις) το top secret γράμμα που έστειλε επειγόντως ο Putin στον Xi, στο Πεκίνο, με «ταχυδρόμο» τον Medvedev στις 12 Δεκέμβρη (ενέργεια μάλλον ασυνήθιστη, που φυσικά δεν απασχολεί την καινούργια (;) «αφήγηση-για-το-μεσανατολικό»…); Δεν ξέρουμε κι ούτε θα μάθουμε∙ αλλά δεν είναι κι αυτό ένα βασικό-στοιχείο-της-υπόθεσης; Είναι! (Δεν θα πρέπει να ξέρει ο αυτοκράτορας, που δεν έχει ανθρώπους στην περιοχή αλλά τον ενδιαφέρει, από έμπιστο πρώτο χέρι, τα «μυστικά» των εξελίξεων; Πράγμα που σημαίνει ότι όσα φαίνονται δεν είναι ολόκληρη η ιστορία – ή δεν είναι καθόλου…)
Ας το θυμίσουμε σε κάθε περίπτωση εδώ επιγραμματικά επειδή η καθεστωτική δημαγωγία, ο βομβαρδισμός εντυπώσεων αλλά και η «μελαγχολία» το παρακάπτουν συστηματικά ως ασήμαντο. Απ’ την μια μεριά το (δυτικό) μπλοκ των ιστορικά ιμπεριαλιστικών αλλά παρακμάζουσων πια ολιγαρχιών, που προσπαθεί να συντηρηθεί μέσω της αποσταθεροποίησης του οτιδήποτε δεν μπορεί να ελέγξει ολοκληρωτικά στον πλανήτη… Απ’ την άλλη μεριά η αναδυόμενη σύνθεση των αναπτυσσόμενων ολιγαρχιών των οποίων το όφελος προκύπτει μέσα απ’ την σταθεροποίηση… Απ’ την μια η ρευστοποίηση, η «καμένη γη». Απ’ την άλλη η καπιταλιστική (ανα)συγκρότηση. Ακόμα και υπό … τους (μετακατοχικούς) Ταλιμπάν (στο αφγανιστάν) αν έτσι πρέπει και μπορεί να γίνει…
…Όπως ήταν φυσικό, η Τουρκία, η Ρωσία και το Ιράν συγχρονίζουν τα ρολόγια τους. Η Τεχεράνη αποκάλυψε το Σαββατοκύριακο ότι ανοίγει ξανά την πρεσβεία στη Δαμασκό, και ότι ο HTS προσφέρθηκε να παρέχει ασφάλεια για τη λειτουργία της αποστολής. Καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης που διήρκεσε 3,5 ώρες στη Μόσχα την περασμένη Πέμπτη, ο Πούτιν δεν εξέφρασε ούτε μια φορά κάποια κριτική για την υποστήριξη της Τουρκίας προς το HTS ούτε αμφισβήτησε τη νομιμότητα των δηλωμένων ανησυχιών της Άγκυρας για την κατάσταση στη Συρία∙ αν και παραμένει σκεπτικός για το εάν το ζήτημα της κουρδικής εθνικότητας που περιλαμβάνει 30 – 35 εκατομμύρια Κούρδους που κατανέμονται στην Τούρκια, τη Συρία, το Ιράκ και το Ιράν προσφέρεται για λύση…
… Ο Πούτιν προειδοποίησε ότι αναμένονται «περισσότερες επιπλοκές στη συνέχεια» καθώς η ισραηλινή κατοχή θα μπορούσε «τελικά να οδηγήσει στον κατακερματισμό της Συρίας». Απ’ αυτήν την άποψη η Ρωσία μοιράζεται την ίδια αντίληψη με την Τουρκία, το Ιράν και τα Αραβικά κράτη.
Αυτά έγραψε στις χτες (22 Δεκέμβρη) ο M.K. Bhadrakumar, ινδός βετεράνος πρωτοκλασάτος διπλωμάτης, με θητείες ως πρεσβευτής του Ν. Δελχί σε διάφορες πρωτεύουσες (Μόσχα επί εσσδ, Τεχεράνη, Βόννη, Άγκυρα, Σεούλ, Ισλαμαμπάντ, κ.α.). Η διάγνωσή του για τα «αραβικά κράτη» δεν είναι ακριβής, όχι για το σύνολό τους.
Σε κάθε περίπτωση άντε τώρα να τον πείσουν οι εγκάθετοι δυτικοί «ειδικοί» – και ειδικά οι έλληνες! – πως Μόσχα, Άγκυρα και Τεχεράνη βρίσκονται στα μαχαίρια!!
Ας θυμίσουμε ακόμα κι αυτό: η τουρκική επικράτεια είναι πάντα «υποψήφια» για διάλυση – απ’ τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς. Το (αποτυχημένο) πραξικόπημα του 2016, που είχε στόχο όχι την αλλαγή κεντρικών βιτρινών αλλά την αποσταθεροποίηση και τον εμφύλιο, είναι πολύ πρόσφατο για να ξεχνιέται. Όπως επίσης και το ότι η ρωσική επικράτεια «καλό θα ήταν» (για τους δυτικούς) να διαλυθεί… Ποιος λοιπόν μπορεί να αγνοεί την βασική κοινότητα σκοπών (αν και όχι αναγκαστικά και μεθόδων) Μόσχας και Άγκυρας; Ποιος δεν έχει μάθει (απ’ την περιθωριακή ασταμάτητη μηχανή) για την «τακτική της πένσας»;
Πολλοί!!!
(Περισσότερα προσεχώς, στο Sarajevo.pdf 182a)