Δευτέρα 30 Δεκέμβρη (01.49) >> Συμβαίνει κάτι παράξενο, απάνθρωπο – αν έχει κάποιος τα κριτήρια του 20ου αιώνα. Κριτήρια όχι «αντικειμενικά» ή «θεσμικά»∙ κριτήρια ανταγωνιστικά, αντικρατικά και αντικαπιταλιστικά. «Τότε», στις δεκαετίες του1960 και του 1970 δεν ήταν αναγκαίο για παράδειγμα να διαγνωστεί γενοκτονία σε βάρος των βιετναμέζων αμάχων στο πόλεμο του u.s. army κατά των vietcong (που γινόταν!!!) για να ριζοσπαστικοιηθεί το δυτικό αντιπολεμικό κίνημα και να γίνει αντι-ιμπεριαλιστικό. Ήταν αρκετό εκείνο που συνέβαινε, ελάχιστα ψήγματα του οποίου έφταναν στη δύση.
Τώρα ισχύει το ακριβώς αντίθετο! Με 24/7 «video κάλυψη» της σφαγής των θεοναζί στην Παλαιστίνη εδώ και 15 μήνες (στη Γάζα κυρίως αλλά σε μικρότερο βαθμό και στην Δυτική Όχθη)∙ με διαπιστώσεις περί συστηματικής γενοκτονίας απ’ την μεριά των επίσημων φρουρών του δυτικού ανθρωπισμού («διεθνής αμνηστία», «human rights watch», «γιατροί χωρίς σύνορα»…)∙ με ένα ICJ που «το σκέφτεται και το ζυγίζει» εδώ και πολλούς μήνες (με 14 κράτη να έχουν προστεθεί σ’ εκείνο της νότιας αφρικής υπέρ του κατηγορητηρίου..)∙ η γενοκτονία στην Παλαιστίνη μοιάζει όλο και περισσότερο σα μια λέξη ανάμεσα σε πολλές άλλες της τρέχουσας κοινωνικής φλυαρίας, λέξη και νόημα με μεγάλο βάρος ίσως αλλά που οι ώμοι της όποιας συμπαράστασης στον Παλαιστινιακό αγώνα δεν μπορούν να σηκώσουν. Τι σημαίνει «δεν μπορούν να σηκώσουν»; Σημαίνει ότι οι δυτικοί συμπαραστάτες ΔΕΝ μπορούν να ξεπεράσουν το στάδιο του ανθρωπισμού, ΔΕΝ μπορούν να ριζοσπαστικοποιηθούν κατά των «δικών τους» κρατών, ΔΕΝ μπορούν να περάσουν στο δύσκολο έδαφος του μαζικού αντι-ιμπεριαλισμού που τους αντιστοιχεί.
Μέσα σ’ αυτήν (και μέσα απ’ αυτήν) την συλλογική πρωτοκοσμική αδράνεια ή δειλία της κοινωνικής βάσης, μέσα απ’ αυτόν τον πρωτοκοσμικό ανθρωπιστικό φορμαλισμό των «ευαίσθητων ανθρώπων», μέσα τελικά απ’ τον αυτo-ευνουχισμό του what are we fighting for, αναδύεται ωστόσο «κάτι» που δεν θα το πληρώσουν στο κοντινό μέλλον οι Παλαιστίνιοι και οι Παλαιστίνιες. Aλλά όλοι εμείς οι κατά βάθος (ή όχι και τόσο…) φοβισμένοι, ηττημένοι-χωρίς-επίγνωση-και-αυτοκριτική, οι εν τέλει και εν γένει μοιρολάτρες. Όση απώθηση κι αν φαίνεται διαθέσιμη, εκείνο που κάνουν τα δυτικά αφεντικά λίγα χιλιόμετρα μακριά προορίζεται (και) για εμάς…
Ο Olof Skoog είναι ο ειδικός αντιπρόσωπος της ε.ε. για τις «παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» στον πλανήτη… (Πρόκειται για κατ’ επιλογή όπλο των δυτικών αφεντικών στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό). Μετά από αίτημα της Μαδρίτης και του Δουβλίνου τον περασμένο Φλεβάρη «να μελετηθεί κατά πόσον τον ισραήλ παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα στην κατεχόμενη Παλαιστίνη (!!!;;;)» έτσι ώστε να διακοπούν οι διπλωματικές και στρατιωτικές σχέσεις μεταξύ ε.ε. και Τελ Αβίβ, ο Skoog ανέλαβε την αποστολή να συντάξει μια έκθεση σχετικά. Τυπική, κλασσική, ωμή ευρωπαϊκή γραφειοκρατία: «να αναλάβει μια επιτροπή»…
Αλλά η επιτροπή υπό τον Skoog έκανε σε κάποιο βαθμό εκείνο που της ανατέθηκε, και κατέθεσε μια έκθεση 35 σελίδων στην πρόσφατη σύνοδο των ευρωπαίων υπ.εξ., στις 18 Νοέμβρη. Ο Skoog δεν ρώτησε την Hamas την γνώμη της!!! Απευθύνθηκε σε ευρωπαϊκούς μηχανισμούς «επεξεργασίας δεδομένων» και πληροφοριών, λαμβάνοντας υπόψη και εκθέσεις του οηε. Και κατέληξε (η έκθεση…) ότι στη Γάζα γίνονται εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και (κάτι που μοιάζει με…) γενοκτονία – καλώντας (με βάση την θρυλική «διεθνή νομιμότητα») τα κράτη μέλη της ε.ε. να διακόψουν κάθε εξαγωγή όπλων προς τους θεοναζί, και κάθε «πολιτική σχέση» μαζί τους. (Πολύ περισσότερο που κάποια «κεφάλια» είναι καταζητούμενα…)
Και λοιπόν; Ακόμα κι αν ήταν η διαπίστωση μιας «δικής τους», εντελώς πρωτοκοσμικής και ευρωπαϊκής επιτροπής, οι υπ.εξ. της ε.ε. (δηλαδή τα ίδια τα κράτη με τις “έχει δικαίωμα στην αυτοάμυνα” πολιτικές βιτρίνες τους) πέταξαν στα σκουπίδια την έκθεση – και απλά φρόντισαν να μην δημοσιοποιηθεί… Όσο για το γεγονός ότι αυτή η εντελώς «δική τους» έρευνα προειδοποιούσε πως αν συνεχίσουν να στηρίζουν αυτό το καθεστώς κινδυνεύουν να θεωρηθούν συνένοχοι και να κατηγορηθούν για υποστήριξη γενοκτονίας σε κάποιο διεθνές δικαστήριο; Αυτό ήταν το πιο εύκολο: «Στα genitals μας!!! Αν δεν ηττηθούμε πανηγυρικά στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο αποκλείεται να υπάρξει Νυρεμβέργη για εμάς!!!»
Μπορείτε να σκεφτείτε ό,τι θέλετε, και να ξεσπάσετε σε οποιοδήποτε anti-social μήντιο είναι της αρεσκείας σας… Μην ελπίσετε πάντως στην δικαιοσύνη-μετά-από-έναν-4ο-παγκόσμιο-πόλεμο!!! Το ατσάλινο γεγονός τώρα, χτες, σήμερα, αύριο είναι αυτό: τα αφεντικά κάνουν ό,τι γουστάρουν τόσο έξω όσο και μέσα στα σύνορά τους επειδή ξέρουν ότι δεν απειλείται στα σοβαρά η εξουσία τους. (Έχουν κατασκευάσει και κάτι ακροδεξιά ξόανα ως «εναλλακτική» τους!!!)
Με το συμπάθειο: αν δεν είσαι σε θέση, μετά από τόσο αίμα και θάνατο, να βάλεις στο κέντρο της συμπαράστασης στην Παλαιστίνη το υπουργείο εξωτερικών του κράτους «σου», τότε δεν θα μπορέσεις να βάλεις στο κέντρο κανένα «σημείο» της άσκησης της εξουσίας ακόμα κι αν πρόκειται για πιο άμεσα και «καυτά ζητήματα» που σε απασχολούν.
Αυτή η παραίτηση απ’ τον ουσιαστικό ταξικό ανταγωνισμό είναι που τους τρέφει∙ αυτή παραίτηση είναι που τους αφήνει ανοικτό τον δρόμο για… οτιδήποτε…
Ιδού ένα μικρό μεν αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα. Πόσες διαδηλώσεις έχουν γίνει στην Αθήνα και όχι μόνο υπέρ της Παλαιστίνης και κατά των θεοναζί εδώ και μήνες; Πολλές… Ε, και λοιπόν; Τίποτα μα τίποτα δεν εμποδίζει το γκουβέρνο του don Rico & Co να υπογράφει «συμφωνίες» με τους θεοναζί – μόλις προχτές.
Γιατί όχι (απ’ την μεριά τους); Έχουν να φοβηθούν κάτι ειδικά ή γενικά; Όχι βέβαια!!! «Τα λέμε στις επόμενες εκλογές» – δεν τρέχει τίποτα…
