Month: November 2024

Soundtrack to the struggle

Δευτέρα 4 Νοέμβρη >> Δύο κομμάτια απ’ το πρόσφατο (κυκλοφόρησε πριν μια βδομάδα) άλμπουμ του Lowkey, με την συμμετοχή της Mai Khalil.

Palestine will never die:

Vietnam:

Αυτοί που έκαναν τα λιγότερα / έχουν να λένε τα περισσότερα∙

κι εκείνοι που έκαναν τα περισσότερα / είναι λιγομίλητοι.

Τα λόγια εκείνων που μετά βίας είναι έτοιμοι να μιλήσουν

σημαίνουν λίγα για εκείνους που είναι έτοιμοι να πεθάνουν.

Δεν ξέρω για σένα, αλλά όλοι οι δικοί μου ήρωες / πολέμησαν αποικιοκράτες.

Δεν ξέρω για σένα, αλλά όλοι οι δικοί μου ήρωες / πολέμησαν κατακτητές.

….

Παλαιστίνη, μέση Ανατολή 1

Δευτέρα 4 Νοέμβρη (00.16) >> Γράφαμε την περασμένη βδομάδα ότι το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς ΔΕΝ επιτέθηκε (στις 26 Οκτώβρη) στο ιράν με τον «φούλ» τρόπο που θα ήθελε επειδή έχει ήδη σοβαρά προβλήματα τόσο στη Γάζα όσο και στα σύνορά του με τον λίβανο… Οπωσδήποτε αυτά τα «κακά μαντάτα» δεν πρόκειται να τα μάθετε απ’ τους επαγγελματίες δημαγωγούς / υπηρέτες των δυτικών ιμπεριαλισμών. (Άλλωστε, σύμφωνα με δαύτους, ο τοξικός κλόουν του Κιέβου μόλις πολύ πρόσφατα «άρχισε να ηττάται»!!!…)

Τα δημαγωγικά ψέμματα μπορούν ακόμα να πουληθούν διεθνώς, στους συμμάχους. Γιατί τα όσα λέγονται μέσα στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς τις τελευταίες εβδομάδες είναι αποκαλυπτικά από μόνα τους!

Στις 27 Οκτώβρη, μια μόλις μέρα μετά την επίθεση σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις της Τεχεράνης, ο ισραηλινός υπ.αμ. δήλωσε ανοικτά (και μέσα-απ’-τα-δόντια…) ότι «δεν πάμε καλά» ζητώντας …. αναπροσδιορισμό των στόχων της σφαγής στη Γάζα και της επίθεσης στη Hezb’ Allah:

Προσέξτε παρακαλούμε την ομοιότητα των διατυπώσεων / διαπιστώσεων, συγκρίνοντας την ομολογημένη πια ήττα στο ουκρανικό πεδίο μάχης (η φωτο κάτω απ’ τον καθεστωτικό economist) με την ανομολόγητη (και πως-θα-την-αποφύγουμε;) ήττα στο μεσανατολικό:

«Κάτι πρέπει να αλλάξουμε… Στόχους βρε παιδί μου…»

O Gallant ήξερε: ακόμα και στη ρημαγμένη Γάζα, στη Γάζα όπου το μόνο που μπορεί να κάνει το φασισταριό του Τελ Αβίβ είναι να σκοτώνει – σκοτώνει – σκοτώνει αμάχους, η αντίσταση κρατάει γερά:

Η Jabalya, ο προσφυγικός καταυλισμός που έχει αναδειχθεί στο Στάλινγκραντ της παλαιστινιακής αντίστασης (ο θεοναζί στρατός έχει «νικήσει» εκεί – λέει – τρεις ή τέσσερεις φορές απ’ τον περασμένο Οκτώβρη∙ και ωστόσο συνεχίζει να αιμορραγεί προσπάθωντας να καταβάλει τους ξυπόλυτους, κάτι που δεν έχει καταφέρει ποτέ εδώ και δεκαετίες παρά τις πάμπολλες προσπάθειες και τους ανελέητους βομβαρδισμούς).

H Ha’aretz στις 30 Οκτώβρη υποδεικνύει κάτι «κενά» (ή, ίσως, χάσματα…) σχετικά με την Jabalya:

Το κενό ανάμεσα στη ρητορική και στα γεγονότα επί του εδάφους

Η επιχείρηση του ισραηλινού στρατού στην Jabalya, στα βόρεια της Λωρίδας, είναι ένα καλό παράδειγμα του κενού ανάμεσα στην ανένδοτη ισραηλινή ρητορική και στα γεγονότα στο έδαφος. Ο στρατός μπήκε στον προσφυγικό καταυλισμό στις αρχές Οκτώβρη για να ξεριζώσει τις τρομοκρατικές υποδομές που είχε ξαναστήσει εκεί η Hamas, αποτελούμενες από κάμποσες εκατοντάδες τρομοκράτες. Ήταν μια προσπάθεια προώθησης της επιβολής του αυτοαποκαλούμενου «σχεδίου των στρατηγών», που επεδίωκε βαριά πίεση στον τοπικό πληθυσμό για να αναγκάσει εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιων στο βορρά της Λωρίδας να μετακινηθούν στα νότια του θύλακα. Η δημοσιοποίηση του σχεδίου, που δεν έχει υιοθετηθεί επίσημα, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στη Δύση και την απαίτηση της διοίκησης Biden για εξηγήσεις απ’ το ισραήλ.

Πρακτικά, αν και δεκάδες χιλιάδες πολιτών έχουν μετακινηθεί προσωρινά απ’ τον καταυλισμό, δεν πήγαν νότια. Σύμφωνα με τα στοιχεία του IDF, στη διάρκεια 3 ημέρων την τελευταία εβδομάδα, ένας αριθμός μεταξύ 12 και 19 ανθρώπων την ημέρα πέρασαν προς το νότο μέσω του διαδρόμου Netzarim. Και αφού το ισραήλ ηθελημένα διέκοψε την είσοδο φορτίων ανθρωπιστικής βοήθειας προς τα βόρεια της λωρίδας, αναγκάστηκε να υποχωρήσει…

Το σχέδιο για την Jabalya και όλο το βορρά της λωρίδας ήταν να αδειάσουν, και να δολοφονηθούν όσοι μείνουν – ως «τρομοκράτες». Αλλά παρά τις απειλές και τους βομβαρδισμούς οι εκατοντάδες χιλιάδες άμαχοι ούτε τρομοκρατούνται ούτε φεύγουν. Μόνο μετακινούνται μέσα στον βορρά, αλλάζοντας θέση μέσα στα ερείπια του θύλακα κατά ελάχιστα χιλιόμετρα: υπερασπίζονται την γη τους ακόμα και χωρίς όπλα αρνούμενοι να γίνουν για μια ακόμα φορά πιόνια στα δυτικά real estate σχέδια. Ταυτόχρονα η αντίσταση στήνει ενέδρες και κτυπάει τον κατοχικό στρατό όπου τον βρίσκει… Υπάρχει πράγματι ένα τεράστιο κενό ανάμεσα στις θεοναζί, απαρτχάιντ θριαμβολογίες περί «καταστροφής της Hamas» και στην πραγματικότητα!!!

Ένα «κενό» (!!!) μεταξύ ρητορίας και παραγματικότητας στη Γάζα, άλλο ένα βορειότερα. Πριν 2 μέρες η καθεστωτική yedioth ahronoth παραπονιόταν (ή διαπίστωνε με κάποια απελπισία) ότι μετά από ένα μήνα μαχών, και παρά την αεροπορική υποστήριξη (δηλαδή τους carpet bombings), 50.000 ισραηλινοί στρατιώτες (τριπλάσιος αριθμός σε σχέση με την εισβολή του 2006) δεν έχουν καταφέρει να καταλάβουν ούτε ένα χωριό στο νότιο λίβανο:

Παλαιστίνη, μέση Ανατολή 2

Δευτέρα 4 Νοέμβρη (00.14) >> Ακόμα πιο παραστατικές της διαγραφόμενης (κατ’ εμάς βέβαιης!) στρατιωτικής αποτυχίας / ήττας του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος και στα δύο μέτωπα, και στη Γάζα και στο νότιο Λίβανο, παρά την αιματοχυσία που συνεχίζει να προκαλεί εναντίον αμάχων, είναι οι πιο κάτω ομολογίες∙ και οι δυο πριν μια βδομάδα.

Η πρώτη είναι απ’ αυτό το κάθαρμα, που η θέση του είναι να αιωρείται τρία μέτρα πάνω απ’ την γη κάπου απέναντι απ’ το al Aqsa: ο αρχιφασίστας υπουργός Smotrich κλαίει (ή το παριστάνει…) για τις μεγάλες απώλειες που έχει ο στρατός του!

Κι αυτός είναι ο Lapid, επικεφαλής της υποτιθέμενης «αντιπολίτευσης» του φασιστοκαθεστώτος, δηλώνει έξαλλος για τον μεγάλο αριθμό απωλειών…

Ποιοί τραυματίζουν και ποιοι σκοτώνουν τους κατοχικούς στρατιώτες του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, έχοντας οδηγήσει σ’ ένα όλο και μεγαλύτερο κύμα «αρνήσεων επιστροφής» στο μέτωπο μετά τις άδειες, σ’ ένα όλο και μεγαλύτερο κύμα «μετατραυματικών σοκ» και ψυχοφαρμάκων, και στο τελευταίο που συμβαίνει πάντα στους κατοχικούς στρατούς όταν συναντούν αποφασισμένη αντίσταση, σε αυτοκτονίες; Ποιοί; Η εξαφανισμένη Παλαιστινιακή αντίσταση και η τσακισμένη Hezb’Allah;

Το προκεχωρημένο φυλάκιο των δυτικών ιμπεριαλισμών εξαντλεί σταθερά τις «δυνατότητές» του, και το μόνο που του έχει απομείνει είναι οι βόμβες που στέλνουν τα αφεντικά του για τα αεροπλάνα του…. Αλλά ο πόλεμος (που δεν είναι όπως θα τον ήθελαν όλα αυτά τα καθάρματα) είναι ακόμα στην αρχή του…

(Α ναι: απομένουν και τα πυρηνικά…)

Η ηθική πλευρά… της αποικιοκρατίας

Δευτέρα 4 Νοέμβρη (00.12) >> Είναι παράξενο (και οπωσδήποτε εξαίρεση!) αλλά υπάρχουν (και υπήρξαν επίσης στο παρελθόν) αξιωματούχοι του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος που αναγνώριζαν το δίκαιο της παλαιστινιακής αντίστασης (χωρίς, φυσικά, να την θεωρούν αποδεκτό εταίρο στη διαμόρφωση ενός ενιαίου, δημοκρατικού κράτους!)

Αυτός που θα δείτε στο σύντομο video στη συνέχεια λέγεται Ami Ayalon, και μεταξύ άλλων υπήρξε το «αφεντικό» της «υπηρεσίας γενικής ασφάλειας» (Shin Bet) απ’ το 1996 ως το 2000. Το 2007 ήταν υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου, ενώ διετέλεσε και επικεφαλής του ναυτικού του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος.

Το περασμένο Μάρτη έδωσε συνέντευξη στο αμερικανικό καθεστωτικό ABC, όπου υποστήριξε ότι «ο πόλεμος στη Γάζα δεν πρόκειται να κερδηθεί», ενώ την ίδια άποψη επανέλαβε σε συνέντευξή του στην καθεστωτική εφημερίδα maariv τον περασμένο μήνα, επαναλαμβάνοντας: Αν ήμουν Παλαιστίνιος θα πολεμούσα χωρίς όρια αυτούς που έκλεψαν τη γη μου…

Δείτε τον live:

Στο τέλος βέβαια είναι … αυτός που είναι: αξιωματούχος, έστω πρώην, ενός εποικιστικού, αποικιοκρατικού, ρατσιστικού καθεστώτος… Γιατί κατά τη γνώμη του η «ασφάλεια» του καθεστώτος μπορεί να επιτευχθεί με την ελπίδα των αυτοχθόνων, αποικιοκρατούμενων∙ όχι με την ελευθερία τους! (Η απελευθέρωσή τους θα είναι η καταστροφή της σε βάρος τους αποικιοκρατίας).

Σκεφτείτε όμως: σε πόσων τα μούτρα θα μπορούσατε να τρίψετε την αναγνώριση του παλαιστινιακού δίκαιου από έναν πρώην απαρτχάιντ αρχιασφαλίτη;;!!!

Αν τα φοβερά σχέδιά του απέτυχαν τι θα αποκάνει το ελλαδιστάν; (4)

Δευτέρα 4 Νοέμβρη (00.10) >> (Δεύτερο μέρος)

Wellcome 2021… (Με τις mRNA πλατφόρμες σου, τις μεγάλες κατ’ οίκον κρατήσεις, και τα λοιπά…)

Τον Φλεβάρη του 2021 ο don Rico στα πόδια του θεοναζί…

Τον Απρίλη του 2021 ο κόνδορας ‘n’ friends σε νέες πρωτοβουλίες…

Τον ίδιο μήνα ο γενναιόδωρος κόνδορας προσφέρει (με το αζημίωτο…) μια πυροβολαρχία Patriot και 100 χειριστές της στον τοξικό του Ριάντ … για να αντιμετωπίσει τους Houthis (λέτε να το θυμούνται ακόμα τώρα;)…

Γρήγορος σαν τον άνεμο τον Ιούνιο του 2021 ο κόνδορας μπετονάρει την «περιφερειακή σταθερότητα» παρέα με τα εμιράτα (που, κατά την γνώμη του, βρέχονται απ’ την Μεσόγειο…) – μην του πάρει κάνας άλλος την δουλειά…

Αλλά και ο don Rico δεν κάθεται απαθής. Πάλι τον Ιούνιο του 2021 ρίχνει θεμέλια με τον καραβανοχασάπη…

… που τον Οκτώβρη του 2021 έχουν στεγνώσει, ξεκαλουπώνονται, και στέκονται εμπόδιο στον «αποσταθεροποιητικό ρόλο» (σιγά! τι άλλο θα ήταν;) ξέρετε τίνος…

Άλλες εποχές θα πάντρευαν τα παιδιά τους ο ένας οίκος με τον άλλο και θα ήταν ήσυχοι! Τώρα; Ταξίδια, συζητήσεις, ξανά ταξίδια, ξανά συζητήσεις, χαμόγελα, χειραψίες, υποσχέσεις, δεσμεύσεις, δηλώσεις, υπηρεσίες, μπίζνες…  

Το 2022 ήταν μια διαφορετική χρονιά: το ελλαδιστάν (μαζί όλη την μιλιταριστική δύση) κήρυξε τον πόλεμο στη Μόσχα… Δεν είναι δύσκολο να ανακαλύψει κανείς και εδώ τα συμφέροντα του νο 1 εθνικού κεφάλαιου, των εφοπλιστών. Οι απαγορεύσεις στη διακίνηση ρωσικών πετρελαίων ήταν η πρώτης τάξης ευκαιρία για τρελά κέρδη μέσω της κατεξοχήν «επιχειρηματικής δραστηριότητας» στις θάλασσες: του λαθρεμπορίου…

Αλλά προς το τέλος της χρονιάς σα να άρχισαν να εμφανίζονται κάποια συννεφάκια στον ορίζοντα της κυριαρχίας στην ανατολική Μεσόγειο: ο φίλος κι αδελφός αρχιχασάπης του Καϊρου, τόσο χρήσιμος στην αντιτουρκική συμμαχία, άρχισε να βλέπει με διαφορετικό μάτι τους τούρκους ισλαμοδημοκράτε… Προδοσία!!!:

Λίγο μετά, την ίδια χρονιά, συνέβη και το «ατυχές περιστατικό»… στην Τρίπολη της λιβύης. Ο κόνδορας πήγε για να το παίξει «και στα δύο ταμπλώ» εκεί, βάζοντας μάλιστα όρους (;;;) για το με ποιόν θα μιλήσει και ποιόν όχι! Η ομόβαθμή του υπ.εξ. της αναγνωρισμένης κυβέρνησης της λιβύης Najla Mangoush δεν του έκανε – είναι βαρύμαγκας. Μόλις βγήκε στην πόρτα του αεροπλάνου στο αεροδρόμιο της Τρίπολη και την είδε να περιμένει να τον υποδεχθεί, έκανε μεταβολή, ξαναμπήκε μέσα, και διέταξε «πάμε Βεγγάζη»… Αρτίστας!!! Performer!!!

Τι και πως θα επηρέαζε το ουκρανικό πεδίο μάχης τα ελληνικά ιμπεριαλιστικά σχέδια στην ανατολική Μεσόγειο; Στο δεύτερο μισό του 2023, όταν έγινε σαφές ότι ο πόλεμος με τη Μόσχα θα χαθεί, η πυξίδα ξαναγύρισε νοτιοανατολικά:

Με τον αρχιχασάπη του Καϊρου τον Αύγουστο του 2023∙ με τον θεοναζί αρχιχασάπη τον Σεπτέμβρη του 2023∙ και ο κόνδορας στο Ριάντ το Νοέμβρη του 2023…

Αλλά η πιο χαρακτηριστική ήταν η πτήση του don Rico στο Τελ Αβίβ τον Οκτώβρη του 2023, λίγες μέρες μετά την «εισβολή του al Aqsa» και την έναρξη της σφαγής στη Γάζα…

Για να υποστηρίξει το «δικαίωμα στην αυτοάμυνα» ενός κατοχικού καθεστώτος που ακριβώς επειδή είναι τέτοιο ΔΕΝ έχει κανένα «δικαίωμα στην αυτοάμυνα» σύμφωνα με την διεθνή νομοθεσία… (Εκτός αν είχε τέτοιος και ο γερμανικός στρατός στη διάρκεια της κατοχής «δικαίωμα στην αυτοάμυνα»… Γιατί η Γάζα είναι χίλιες φορές η Κάνδανος και τα Καλάβρυτα – όχι;)

Όλες οι «προσωπικότητες» του πρωτοκοσμικού ρατσισμού / ιμπεριαλισμού έτρεξαν να αγκαλιάσουν τον αναξιοπαθούντα αρχιχασάπη: η Ursula, ο νυσταλέος Jo, ο αμερικάνος υπ.αμ. Austin, ο άγγλος πρωθ. Sunak, ο «άσσος στο ημίχρονο – δύο τελικό» θλιβερός Scholz, η φασιστοΜελόνι, ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα, ο ολλανδός Rutte, o ισπανός Sanchez, εννοείται ο φασίστας της αργεντινής μανιακός-με-το-αλυσοπρίονο φασίστας Milei… και ο don Rico – απ’ τους πρώτους.

Αν τα φοβερά σχέδιά του απέτυχαν τι θα αποκάνει το ελλαδιστάν; (5)

Δευτέρα 4 Νοέμβρη (00.08) >> Δεν χρειάζεται μεγάλη παρατηρητικότητα για να προσέξει κανείς ότι αφενός η ήττα της δύσης στο ουκρανικό πεδίο μάχης και αφετέρου οι σοβαρές αλλαγές που έχει φέρει ο πόλεμος στο μεσανατολικό πεδίο μάχης (και η διαγραφόμενη ήττα του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος – περισσότερα πιο πάνω…) αλλάζουν ριζικά τα δεδομένα πάνω στα οποία στηρίχτηκε για σχεδόν 10 χρόνια ο σχεδιασμός του ελληνικού ιμπεριαλισμού:

– η χούντα του Καϊρου έχει αποκαταστήσει πλήρεις (οικονομικές και διπλωματικές) σχέσεις με την Άγκυρα∙

– οι πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου επιχειρούν να ισορροπήσουν πάνω στους νέους παγκόσμιους συσχετισμούς δύναμης, κοιτώντας όλο και πιο συστηματικά προς το ευρασιατικό project, απέναντι στο οποίο το ελλαδιστάν είναι ξεκάθαρα εχθρικό (: «πόλεμος με τη ρωσία»…)

– η μία μετά την άλλη οι άλλοτε δυτικές «μεγάλες δυνάμεις» τρεκλίζουν και παρακμάζουν, είτε οικονομικά είτε κοινωνικά είτε και τα δύο μαζί, σα συνέπεια της ήττας τους στο ουκρανικό πεδίο μάχης αλλά και της θηριώδους ανάπτυξης του κινεζικού κράτους / κεφάλαιου∙

– το νο 1 εθνικό κεφάλαιο αισθάνεται όλο και πιο έντονα την πίεση της «εθνικής» διαχείρισης των διεθνών θαλάσσιων μεταφορών απ’ την μεριά του κινεζικού κράτους, ενώ απ’ την άλλη μεριά οι σχέσεις του με το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς το έχουν κάνει «πρώτο στόχο» για το μπλοκ της αντίστασης:

(από τη «ναυτεμπορική», 29 Οκτώβρη 2024. Η «επιχείρηση ασπίδες» στην οποία ηγείται ο κόνδορας, ως υπ.αμ. πλέον, δεν φαίνεται να κάνει δουλειά…)

Σίγουρα το νο 1 εθνικό κεφάλαιο δεν θα εξαφανιστεί! Είναι όμως υποχρεωμένο να ξαναδεί τις συμμαχίες του…

– ο «αιώνιος εχθρός» (η Άγκυρα) βγαίνει ως τώρα όχι απλά ατσαλάκωτος απ’ αυτούς τους δύο πολέμους, αλλά ενισχυμένος∙ και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί με κάνενα τρίκ ούτε στην ξηρά ούτε στη θάλασσα∙

– όσο για τις συμμαχίες με τον τζενεράλ της Βεγγάζης; Κάπου θα είναι κι αυτή η ψυχή…

Θεωρούμε δεδομένο ότι επί τουλάχιστον 10 χρόνια το ελλαδιστάν μαστόρευε (για τον έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου) μια κάποια ιμπεριαλιστική ανεξαρτησία, συγχρονισμένη οπωσδήποτε με τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου, αλλά με υψηλή (ελληνική) γεωπολιτική «προστιθέμενη αξία».

Όμως τώρα τα πραγματικά δεδομένα για μια τέτοια ιμπεριαλιστική ανεξαρτησία έχουν λιγοστέψει δραματικά∙ αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν ακόμα. Ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος κλιμακώνεται, και έχουμε αμφιβολίες για το αν οι πολιτικές βιτρίνες στο ελλαδιστάν θα ήθελαν να φτάσει με όλο το μπαρούτι του μπροστά στα μούτρα τους.

Εκείνο που απομένει είναι ασφυκτικές επιμελητειακές απαιτήσεις και εργολαβίες για λογαριασμό των δυτικών ιμπεριαλισμών, έχοντας όμως απέναντι όχι έναν «αιώνιο εχθρό» που-όπου-νάναι-καταρρέει, αλλά ένα τουρκικό καθεστώς που ακολουθεί μια πετυχημένη και αποδοτική γραμμή ουδετερότητας ευμενούς προς το ευρασιατικό project. Σε περίπτωση ακόμα μεγαλύτερης διεθνούς όξυνσης το ελλαδιστάν κινδυνεύει να βρεθεί στην «πρώτη γραμμή» της αναμέτρησης στην ευρύτερη περιοχή – σίγουρα οι θάλασσες, που κάποτε ονειρευόταν για ολοδικές του: το Αιγαίο και η ανατολική Μεσόγειος…

Αν χρειάζεται ένα παράδειγμα του τι σημαίνουν ήδη οι ραγδαίες εξελίξεις, αυτό λέγεται νότια κύπρος.

Ένα ακόμα αβύθιστο αεροπλανοφόρο…

Δευτέρα 4 Νοέμβρη (00.06) >> Ένα άρθρο στο καθεστωτικό politico στις 17 Ιούνη του 2024 περιγράφει την ωμότητα των περιστάσεων:

«Βλέπετε την κύπρο σαν πρόβλημα» είπε ο πρόεδρος Νίκος Χριστοδουλίδης σε μια ομάδα αμερικάνων επισκεπτών την ώρα του φαγητού την περασμένη βδομάδα. «Αλλά αυτό είναι λάθος. Πρέπει να δείτε την κύπρο ως λύση».

Ο κύπριος πρόεδρος έχει δίκιο. Οι αμερικάνοι έβλεπαν για χρόνια την κύπρο σαν πρόβλημα – κυρίως επειδή έχει υπάρξει πηγή σύγκρουσης μεταξύ δυο βασικών συμμάχων των ηπα, της ελλάδας και της τουρκίας, όντας ένα νησί διαιρεμένο επί 50 χρόνια. Μια γρήγορη ματιά στην σελίδα του αμερικανικού υπουργείου εξωτερικών για «τις σχέσεις των ηπα με την κύπρο» επιβεβαιώνει αυτή την πραγματικότητα, εστιάζοντας στη σύγκρουση στην κύπρο αμέσως μετά την πρώτη φράση.

Αλλά η χώρα – μέλος της ε.ε. απ’ το 2004 – έχει πολύ περισσότερα να προσφέρει πέρα απ’ την ατυχή θέση της μέσα στις τουρκικές περιφερειακές φιλοδοξίες.

… Η αξία του νησιού τονίστηκε στις 7 Οκτώβρη, όταν οι βίαιες επιθέσεις της Hamas στο ισραήλ προκάλεσαν ένταση στην περιοχή… Αν και δεν είναι μέλος του νατο – μια προοπτική που είναι χλωμή εξαιτίας του βέβαιου βέτο της τουρκίας – η κύπρος χρειάζεται ισχυρότερες στρατιωτικές σχέσεις και σχέσεις ασφάλειας με την Ουάσιγκτον. Και τα τελευταία χρόνια οι ηπα άρχισαν να ανταποκρίνονται. Υπέγραψαν το 2018 μια διμερή δήλωση αμοιβαίας συνεργασίας σε ζητήματα ασφάλειας, άνοιξαν την πρεσβεία τους σε στρατιωτικούς ακόλουθους και ήραν ένα μακρόχρονο εμπάργκο στην πώληση όπλων. Αλλά αυτά είναι μόνο μικρά βήματα – οι δυνατότητες για πραγματική συνεργασία σε ζητήματα ασφάλειας είναι πολύ μεγαλύτερες.

Τους τελευταίους οκτώ μήνες οι ηπα έμαθαν την στρατηγική αξία του νησιού για στρατιωτικές και ανθρωπιστικές επιχειρήσεις, και τώρα υπάρχει η δυνατότητα ενός βαθύτερου στρατιωτικού συνεταιρισμού…     

Υποθέτουμε ότι δεν χρειάζονται βαθυστόχαστες αναλύσεις: η Ουάσιγκτον ζητάει και παίρνει κάθε διαθέσιμη βάση στη νότια κύπρο, πέρα απ’ τις υπάρχουσες αγγλικές στο Ακρωτήρι και την Δεκέλεια (οι οποίες υπάρχουν ως «αγγλικό έδαφος» ακριβώς επειδή…  – ας το αφήσουμε προς το παρόν, χρειάζεται πιο λεπτομερές ξεκαθάρισμα απ’ την μεριά μας…).

Η πρόσφατη επίσκεψη του προέδρου Χριστοδουλίδη στην Ουάσιγκτον αυτό το σκοπό είχε: να κανονιστούν οι λεπτομέρειες του deal. H νότια κύπρος θα πάρει αμερικανικά όπλα για να αντικαταστήσει τα ρωσικά που είχε ως τώρα (θα τα στείλει στο ουκρανικό πεδίο μάχης να γίνουν παλιοσίδερα; μάλλον…) και θα «προσφέρει τις διευκολύνσεις» που χρειάζεται ο us army στη μέση Ανατολή. Η συνάντηση του don Rico με τον νοτιοκύπριο πρόεδρο κατά την επιστροφή του προς Λευκωσία ήταν για να μάθει ο πρώτος τις «λεπτομέρειες» του deal…

Με δυο λόγια η μεν νότια κύπρος γίνεται το δεύτερο «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» μετά την Κρήτη∙ ενώ το άλλοτε θρυλικό «ενιαίο αμυντικό δόγμα ελλάδας – κύπρου» (το θυμάται κανείς πια;) έχει εξελιχθεί σε καθαρόαιμο μεσανατολικό επιθετικό δόγμα του άξονα κατά του ευρασιατικού project: η αεροπορική βάση «Ανδρέας Παπανδρέου» στην Πάφο και η ναυτική βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» στο Ζύγι θα πρέπει να θεωρούνται πλέον βάσεις του άξονα – μαζί, φυσικά, με τις αγγλικές.

Οι πατριώτες, οι πολεμόκαβλοι, οι φίλοι των ιμπεριαλισμών γενικά και ειδικά του ελληνικού και των συμμάχων του θα αγαλλιάσουν! Επιτέλους (θα πουν, μην έχετε καμία αμφιβολία) το εθνικό μας οικόπεδο αποκτά μεγάλη γεωπολιτική αξία!

– Είναι ο ιμπεριαλισμός σας ένας πιστός υπηρέτης άλλων ιμπεριαλισμών;

– Ναι, από κατασκευής! Ελπίζω όταν πεθάνουν οι άλλοι…

Όλα καλά λοιπόν (από εθνική άποψη). «Πυλώνες σταθερότητας» και τα λοιπά. Ή μήπως όχι; Μήπως τώρα που ως καθεστώτα το ελλαδιστάν και η νότια κύπρος εμφανίζονται σα «λύση» στα προβλήματα των δυτικών ιμπεριαλισμών στη μέση Ανατολή (ελπίζοντας στο «κάτι τις»…), τώρα που γίνονται «μεθόριος», μήπως λοιπόν τώρα γίνονται ένα σκληρό, πολύ σκληρό πρόβλημα για όλους εμάς τους εντόπιους υποτελείς, συμπεριλαμβανόμενης της μάζας των υπνωτισμένων, υπνοβατών, κλπ;

Δυο μέρες μετά την «κρίσιμη συνάντηση» του Χριστοδουλίδη με τον νυσταλέο Jo (και όχι μόνο…) στην Ουάσιγκτον, ο us army ανακοίνωσε ότι «φορτώνει» τις βάσεις του στη μέση Ανατολή με ιπτάμενα και πλεούμενα κάθε είδους προς υπεράσπιση του ισραήλ…

Μισή αλήθεια, μισό ψέμα: υπάρχουν «κάποιοι» που είναι εξαιρετικά ενοχλημένοι με αυτήν την προώθηση του us army στην ανατολική Μεσόγειο με όλο τους το δίκιο, και πρόκειται να πάρουν-τα-μέτρα-τους. Αυτό για τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς είναι προεξοφλημένο… Αλλά για τον ελληνικό είναι (λέμε…) πρόβλημα.

Για να το πούμε απλά: ο άξονας «φορτώνει» με όπλα τις βάσεις του στην ανατολική Μεσόγειο (και τις γύρω θάλασσες) εναντίον της Μόσχας – κατ’ αρχήν. Και του ευρασιατικού project συνολικά!

Αφού έτσι κι αλλιώς «είμαστε σε πόλεμο με τη ρωσία» θα πρέπει να είμαστε χαρούμενα έτοιμοι και διατεθειμένοι… Για αυτές τις εξελίξεις… Και για τις κοντοπρόθεσμες και μεσοπρόθεσμες συνέπειές τους…

Όχι; Θα χυθεί πολύ αίμα ακόμα λέτε;

Rodeo: η απάντηση στο ερώτημα «αν τα φοβερά σχέδιά του απέτυχαν τι θα αποκάνει το ελλαδιστάν;»

Δευτέρα 4 Νοέμβρη (00.04)>> Ο τούρκος υπ.εξ. Hakan Fidan (που δεν είναι κάποιος τυχαίος στο τουρκικό καθεστώς όπως είναι, για παράδειγμα, ένας Γεραπετρίτης στο ελληνικό…) ξεκαθάρισε έγκαιρα τα πράγματα, ήδη απ’ τα τέλη του περασμένου Ιούνη, είτε το αντέχει το στομάχι των εθνικοφρόνων της εντόπιας δεξιάς και της εντόπιας αριστεράς είτε όχι:

Ο υπ.εξ. της τουρκίας Hakan Fidan σήμανε συναγερμό σε σχέση με την κλιμάκωση στην ανατολική Μεσόγειο, τονίζοντας ιδιαίτερα τις απειλές που αναδύονται απ’ τους ελληνοκύπριους.

«Όταν θέσαμε το ζήτημα, ξαφνικά μας είπαν ότι πρόκειται για επιμελητειακή βάση. Το να στρατιωτικοποιηθεί και να χρησιμοποιείται κρυφά για επιχειρήσεις στη μέση Ανατολή δεν θα οφελήσει τους ελληνοκύπριους και την ελλάδα» δήλωσε ο Fidan σε μια αποκλειστική συνέντευξή του στο τηλεοπτικό κανάλι haberturk.

«Αν γίνεις μέρος των σε εξέλιξη πολέμων στη μέση Ανατολή, αυτή η φωτιά θα έρθει και θα σε βρει. Αφού ανήκουμε στην ίδια γεωγραφική περιοχή, θα βρει κι εμάς επίσης» προειδοποίησε ο Fidan.

Ήταν ο δεύτερος στη σειρά που προειδοποιούσε τη Λευκωσία μετά τον Nasrallah της Hezb’ Allah για την απόβαση των δυτικών στρατών στο «χρυσοπράσινο φύλλο». Ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης κλαψούριζε τότε «μα γιατί τα λέτε αυτά, εμείς για καθαρά ανθρωπιστικούς λόγους παραχωρούμε ξηρά, θάλασσα και αέρα…» και άλλα παρόμοια κωμικοτραγικά.

Κι αν ο Nasrallah είναι νεκρός, δεν είναι το καθόλου νεκρή η καθαρή και με χρονικό βάθος επίγνωση τόσο της λιβανέζικης αντιστασιακής οργάνωσης όσο και όλου του μπλοκ της αντίστασης στη μέση Ανατολή (και των μελών του ευρασιατικού project) για το τι σημαίνει η «στρατιωτικοποίηση» της (νότιας) κύπρου. Όπως, φυσικά, και το τι σημαίνουν οι βάσεις τόσο εκεί όσο και στο ελλαδιστάν:

Με μπλε οι αμερικανικές βάσεις σε νότια κύπρο (καινούργιες…) και ελλαδιστάν∙ με κόκκινο οι αγγλικές βάσεις στη νότια κύπρο∙ με πράσινο οι ρωσικές βάσεις στη συρία∙ με ανοικτό μπλέ η «σε αναμονή» βάση στον Άραξο, στην Αχαϊα∙ και με σκούρο καφέ η ισραηλινή βάση στη Σητεία…

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις γεωγραφίας για να καταλάβει κάποιος ότι οι αμερικανο-αγγλικο-ισραηλινές βάσεις σε ελλαδιστάν και νότια κύπρο καταλαμβάνοντας την ζώνη Αιγαίο / ανατολική Μεσόγειος απ’ την μια μεριά «επιτηρούν» την ρωσική ναυτική έξοδο προς την συρία, το Σουέζ και την κεντρική Μεσόγειο, ενώ απ’ την άλλη κυκλώνουν απ’ τα δυτικά και τα νότια την τουρκική επικράτεια, με τέτοιον τρόπο ώστε να αφαιρέσουν απ’ την Άγκυρα και απ’ την Μόσχα οποιοδήποτε έλεγχο.

Η άμεσα αρμόδια να «απαντήσει» σ’ αυτήν την περικύκλωση είναι η Άγκυρα, και εκτιμάμε πως αυτό θα κάνει.

Κατ’ αρχήν μπορεί να επαναφέρει ένα παλιότερο σχέδιο (που μπήκε-στον-πάγο για να μην δημιουργηθούν προκλήσεις…) για δημιουργία αεροναυτικής βάσης στη βόρεια κύπρο. Αν συμβεί κάτι τέτοιο δεν θα αρέσει στους νοτιοκύπριους επειδή «θα υπονομεύει την λύση του κυπριακού», αλλά ποιος είναι τόσο ηλίθιος για να τα πιστεύει αυτά; Πρώτον έχουν κάνει ό,τι μπορούσαν για να μην υπάρξει ποτέ εύλογη λύση (την τελευταία φορά στο Κραν Μοντανά το καλοκαίρι του 2017, παρέα με τον «πρώτη-φορά-κάτι…» ογκόλιθο υπ.εξ.)∙ και έπειτα κάνουν ό,τι μπορούν για να γίνει η νότια κύπρος αμερικανο-θεοναζί έδαφος.

Όμως η Άγκυρα κοιτάει και προς το Αιγαίο: είναι προφανές ότι δεν έχει κανένα συμφέρον (ούτε, άλλωστε η Μόσχα) για να γίνει … «αμερικανική λίμνη»! Δεν κάνουμε προβλέψεις επ’ αυτού, αλλά αφού το ελληνικό καθεστώς ξύνεται-στη-γκλίτσα-του-τσοπάνη… (παριστάνοντας το «περιστέρι»…) Σε κάθε περίπτωση το αναντίρρητο γεγονός ότι ανατολική όχθη του Αιγαίου είναι τουρκική δίνει στην Άγκυρα δικαιώματα (ή/και διαμορφώνει τα συμφέροντά της) με τρόπο που την φέρνει σε κρίσιμη αντιπαράθεση με οποιονδήποτε θέλει να το μετατρέψει σε εμπροσθοφυλακή του άξονα κατά των ανατολικών κρατών / καπιταλισμών.

Ενδιαφέρον έχει η μελλοντική στάση της Μόσχας απέναντι στη Λευκωσία. H μεταφορά του παραδοσιακού «ξεπλύματος» απ’ τις τράπεζες του νότου σ’ εκείνες του κυπριακού βορρά θα πρέπει να είναι εύκολη δουλειά, κι ίσως έχει προχωρήσει ήδη αρκετά… Η δημιουργία μιας κάποιας ρωσικής «προξενικής αρχής» στο βορρά, κάτι που συζητιέται εδώ και κάποιους μήνες, δεν θα είναι μεν κατευθείαν αναγνώριση βορειοκυπριακού κράτους, αλλά θα είναι ό,τι πιο κοντά σ’ αυτήν. Μπορεί επίσης να κάνει το ίδιο και το Baku – και δεν είναι δύσκολο να ακολουθήσουν και άλλα κράτη…

Σε κάθε περίπτωση θα ήταν τραγική αφέλεια να ελπίζει ο οποιοσδήποτε ότι ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος στο μεσανατολικό πεδίο μάχης θα σταματήσει … στη νότια κύπρο! Το ελλαδιστάν συμμετέχει ήδη, και θα συμμετάσχει ακόμα περισσότερο (η γενική αποβλάκωση / νηπιοποίηση του μεγαλύτερου μέρους των υπηκόων βοηθάει…). Θεωρούμε ωστόσο αδύνατο πια να ανταμειφθεί με κάτι απ’ τα όνειρα της περασμένης δεκαετίας.

Ποιες υπολογίζουν τώρα τα αφεντικά ότι θα είναι οι γεωπολιτικές τους πρόσοδοι απ’ την «σωστή μεριά της ιστορίας», δηλαδή την συμμετοχή τους στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο στο πλευρό το άξονα; Αποβλέπουν σε κάτι συγκεκριμένο; Ή η όποια «πίεση στις δουλειές τους» που διαφαίνεται στον ορίζοντα απ’ την μετατόπιση του καπιταλιστικού κέντρου βάρους στην ανατολή τους αφήνει σαν κύρια ελπίδα την «ανάσταση» των θαλασσοκρατιών του Λονδίνου και της Ν. Υόρκης;

Μόλις μάθετε πείτε το και σ’ εμάς…

(Καλού κακού ας το θυμάστε: οι πύραυλοι καλύπτουν μεγάλες αποστάσεις. Και πολύ πιο γρήγορα απ’ τα αεροπορικά ταξίδια… Αλλά τα αφεντικά του νο 1 εθνικού κεφάλαιου δεν μένουν εδώ. Συνεπώς δεν έχουν και καμία «ευθύνη» για την τύχη των ντόπιων υποτελών.

Το έχουν αποδείξει…)

Πόσο rodeo όμως;

Στις αρχές Ιούλη οι «αξιωματούχοι» στην Ουάσιγκτον προέβλεπαν ότι η Μόσχα δεν πρόκειται να καταφέρει σπουδαία πράγματα ως τον χειμώνα… επειδή έχει πολύ μεγάλες απώλειες… Τέσσερεις μήνες μετά οι ίδιοι τρέχουν και δεν προλαβαίνουν να μετράνε την ταχύτητα με την οποία ό,τι έχει απομείνει απ’ τον ουκρανικό στρατό υποχωρεί αφήνοντας στη Μόσχα οικισμούς, χωριά, κωμοπόλεις, πόλεις, οχυρώσεις… Η ερώτηση «μα τι πίνουν;» έχει χάσει πια ακόμα και την γελοιογραφική αξία της: έπεσαν «μικροί» (μετά το τέλος του 3ου – «ψυχρού» – παγκόσμιου πολέμου) στα βαρέλια, και δεν βγήκαν ποτέ από εκεί… Και συνεχίζουν τους πολέμους τους…

Δευτέρα 4 Νοέμβρη (00.02) >> Θα το πούμε όσο πιο επιγραμματικά γίνεται, δεν είναι εδώ το μέρος για περισσότερα: τόσο επί 500 χρόνια οι «δυτικοί» όσο και επί σχεδόν 200 χρόνια το ελλαδιστάν

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.