Δευτέρα 21 Οκτώβρη (00.20) >> Οι θεοναζί και τα δυτικά αφεντικά τους πανηγυρίζουν για τον θάνατο του Sinwar (και του συντρόφου του Mahmoud Hamdam, αξιωματικού της Hamas, του οποίου ο θάνατος επίσης με το όπλο στο χέρι έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα)… Δεν πανηγυρίζουν όμως καθόλου γι’ αυτά, που είναι πολλά στη Γάζα – για να μη μιλήσουμε για το νότο του Λιβάνου:
Το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να μου κάνει ο εχθρός είναι να με σκοτώσει… Είμαι 59 χρονών, και θέλω να μαρτυρήσω από ένα f-16 ή από ρουκέτες, παρά να πεθάνω από κορωνοϊό ή από συγκοπή… Hajj Yahya al-Sinwar, 2021.
Ο 62χρονος πια πολεμιστής ‘Abu Ibrahim’ ήταν τέτοιος ως το τέλος. (Ίσως πήρε και έναν εχθρό μαζί του, σίγουρα τον τραυμάτισε σοβαρά με χειροβομβίδα ενώ ήταν ήδη με σοβαρά κτυπημένο το ένα του χέρι). Ποιος ηλίθιος θεοναζί είχε την ιδέα να προβάλει το video με τον τραυματισμένο αλλά ζωντανό ακόμα Sinwar μέσα στο ερειπωμένο κτήριο πριν κτυπήσει το τανκ; Τώρα οι καρδιές των κατεχόμενων ξεχυλίζουν ακόμα περισσότερο από δικαιολογημένη περηφάνεια.
Ένας, δύο, τρεις, πολλοί Sinwar λένε όσοι ζουν, αναπνέουν και πολεμούν μέσα στα ερείπια. Το να πεθαίνεις για την απελευθέρωση με το όπλο στο χέρι; Αυτό ούτε να το καταλάβουν μπορούν οι κατοχικοί και οι σύμμαχοί τους – ούτε να το καταβάλουν.