Δευτέρα 22 Ιούλη (00.16)>> Μια φορά κι έναν καιρό κοροϊδεύαμε τους άγγλους που είχαν πρώτο (μπορεί και μοναδικό…) θέμα στις γρήγορες κουβέντες τους τον καιρό… Πέρασαν τα χρόνια και «γίναμε όλοι άγγλοι» – σε σχέση μ’ αυτήν την κοινοτοπία. Είναι διάφορα που έχουν συμβάλει σ’ αυτό. Απ’ το γεγονός ότι ο καιρός έχει γίνει ένα εύκολο θέμα δημαγωγίας των καθεστωτικών μήντια και μέσω αυτών, ειδικά σε πληθυσμούς που έχουν αστικοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να αντιλαμβάνονται τον καιρό (ειδικά τις θερμοκρασίες εκτός του φάσματος των 20 έως 25 βαθμών Κελσίου…) σχεδόν ως εχθρό… Μέχρι το άλλο γεγονός, ότι διάφοροι εργασιακοί χώροι του τριτογενούς, τα ι.χ. και τα σπίτια έχουν γίνει προεκτάσεις των air condition (τα οποία ταυτόχρονα αυξάνουν, έστω και λίγο, την γενική θερμοκρασία των «εξωτερικών» χώρων…).
Η γενικότερη φιλολογία περί «κλιματικής αλλαγής» (που είναι μια μάλλον υπόγεια μετατόπιση της προηγούμενης φιλολογίας περί «φαινομένου του θερμοκηπίου» αφού αυτή, η «κλιματική αλλαγή», περιλαμβάνει εξ ορισμού όχι μόνο τις ζέστες αλλά και τα κρύα, όχι μόνο τις βροχές και τις πλημμύρες αλλά και τις ανομβρίες, τα χιόνια αλλά και τους πάγους στους πόλους) παίζει κι αυτή τον ρόλο της.
Το κλίμα, σε αντίθεση με τον καιρό, δεν αλλάζει μήνα τον μήνα ή χρόνο τον χρόνο. Η εμπειρική παρατήρηση όλων ημών, δηλαδή το τι ζούμε (και τι θυμόμαστε απ’ το κοντινό ή πιο μακρινό παρελθόν) είναι φτωχή για να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει σοβαρές και μόνιμες αλλαγές στο κλίμα ευρύτερων περιοχών.
Μία έρευνα που κατατέθηκε στο 17ο δασολογικό συνέδριο (τον Οκτώβρη του 2015) παρατηρεί στον επίλογό της την στρατηγική σημασία που έχει το χρονικό εύρος των στοιχείων που συγκεντρώνονται και συγκρίνονται μεταξύ τους. Σημειώνεται εκεί ότι:
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.