Δευτέρα 28 Αυγούστου>> Καλά κάνουν οι πανέλληλες, άρχοντες και αρχόμενοι, που δεν ασχολούνται με τέτοια τριτεύοντα θέματα όπως … οι brics… Θα πείτε: όταν καίγεται το πελεκούδι δεν υπάρχουν περιθώρια για τέτοιες «διεθνείς έγνοιες». Σωστά. Αλλά δεν είναι μόνον αυτός ο λόγος. Γιατί το ελλαδιστάν, άρχοντες και αρχόμενοι, είχε μια σύντομη «σχέση» με το project των brics, μια «σχέση» έντονη, κάτι σαν «έρωτα κεραυνοβόλο», όταν καιγόταν όχι πελεκούδι αλλά τα μπατζάκια μας… Εκεί γύρω στο 2015, ίσως και λίγο μετά… Μια σχέση που έσβησε άδοξα κι αθόρυβα μέσα στο χρόνο σα να μην υπήρξε ποτέ.
Υπήρξε όμως!!! Η λήθη δεν αρέσει στην ασταμάτητη μηχανή. Να λοιπόν λίγο φρεσκάρισμα:
Λίγος λυρισμός για τόνωση – το καλοκαίρι του 2016…
Έφταιγαν οι ζέστες; Καλοκαίρι του 2017 και το “όνειρο είναι ακόμα ζωντανό”…
Ήταν ένα αστείο, ένα διεθνές αστείο, χοντροκομμένο και κακόγουστο. Το φαιορόζ γκουβέρνο (τότε) ήθελε να πιστεύει ότι το χρεωκοπημένο ελλαδιστάν θα γίνει «μέλος» για να μπορεί να δανείζεται και απ’ την (υπό δημιουργία τότε) «νέα αναπτυξιακή τράπεζα» των brics… H άλλη πλευρά πιθανότατα αντιμετώπιζε τις πολιτικές βιτρίνες του ελλαδιστάν σαν ηλίθιους – όχι άδικα. Εν τέλει το ειδύλλιο ήταν μονομερές και συμφεροντολογικό: το ελλαδιστάν ήθελε να πάρει (επειγόντως) προίκα, αλλά «δεν»…
Ο καιρός πέρασε, το ελλαδιστάν έγινε προκεχωρημένο φυλάκιο του 4ου παγκόσμιου κατά του ευρασιατικού project (και του project bricks φυσικά!), έχει σαν καλύτερους φίλους έναν Menendez και κάποια κυρία Ursula, οπότε τώρα πια δεν υπάρχει λόγος ενασχόλησης με τα «τούβλα» (: «bricks») απ’ το ελλαδιστάν (που παραμένει το «κέντρο του κόσμου», η «χρυσή βίδα», κλπ).
Αλλά κι αυτοί οι brics δεν αποδέχτηκαν σαν ήττα την απαξίωσή τους απ’ το ελλαδιστάν. Δεν έκατσαν στ’ αυγά τους…