Υπενθύμιση της γεωγραφίας. Δεν προσφέρεται για φλυαρίες σε καφενεία, φυσικά ή ηλεκτρονικά, ούτε χωράει στις οθόνες των κινητών. Απλά υπάρχει…
Δευτέρα 15 Μάη>> Απ’ το 2015 – 2016 ως και το τέλος του 2021 η Άγκυρα προσπαθούσε (ανάμεσα στα υπόλοιπα) να «λύσει το πρόβλημα συρία» όπως είχε διαμορφωθεί στο τέλος μετά από 10 χρόνια πολέμου. Οι μισθοφόροι ουαχαβίτες που είχαν συγκεντρωθεί στο Idlib ήταν ένα δύσκολο ζήτημα, αλλά όχι το κυριότερο για την Άγκυρα. Το βασικό ήταν πως οι ypg είχαν γίνει κανονικά μισθοφόροι και ενεργούμενα της Ουάσιγκτον και του υπόλοιπου άξονα, εξασφαλίζοντας μια «οικονομία» λαθρεμπορίου κλεμμένου συριακού πετρελαίου και άλλων παρόμοιων ευεργημάτων που έκανε βιώσιμο και επέβαλε ad hoc ένα μέρος του αμερικανο-αγγλικού «σχεδίου για τη Νέα Μέση Ανατολή»: την δημιουργία ενός τεράστιου σε έκταση κουρδικού κράτους στη συρία, ως αμερικανική (και όχι μόνο) βάση. Το «μπλοκ της Αστάνα» (Άγκυρα, Μόσχα, Τεχεράνη, διακριτικά Δαμασκός και Ντόχα, και ακόμα διακριτικότερα Πεκίνο…) δημιουργήθηκε νωρίς νωρίς, το 2016, για να αντιμετωπίσει με συντονισμό και καταμερισμό αρμοδιοτήτων τις ιμπεριαλιστικές μεθοδεύσεις του άξονα στη Μέση Ανατολή, άρα και το «κουρδικό πρόβλημα» υπό την αμερικανική κατασκευή και διαχείρισή του. (Προς μεγάλη λύπη των εντόπιων εθνικοφρόνων αλλά και φίλων του «άξονα της αντίστασης» αυτή η συμμαχία θα ήταν αδύνατη χωρίς την Άγκυρα. Χωρίς τους ισλαμοδημοκράτες και τον απαίσιο, αυταρχικό Erdogan).
Η ρωσική εισβολή στην ουκρανία τον Φλεβάρη του 2022 έδωσε καινούργιες αλλά καθόλου απρόσμενες διαστάσεις στη συμμετοχή της Άγκυρας σ’ αυτήν την «αντίσταση» (ιμπεριαλιστική πάντα, σωστά;) Ένα απ’ τα πολλά θέματα συμφωνίας των τούρκων ισλαμοδημοκρατών και του ρωσικού καθεστώτος στις πολλές δεκάδες συναντήσεις Putin – Erdogan απ’ το 2002 και μετά ήταν πως η Μαύρη Θάλασσα μια χαρά είναι υπό τον έλεγχο Μόσχας και Άγκυρας, και ότι δεν πρέπει να επιτραπεί στον άξονα να αποκτήσει μόνιμη και σοβαρή αεροναυτική παρουσία εκεί. Η «δημιουργικά ασαφής» (μόνο για τους ευκολόπιστους) διπλωματία της Άγκυρας έσπευσε να πουλήσει στον τοξικό του Κιέβου drones (απ’ αυτά που βεβαιωμένα είχε εκπαιδευτεί ο ρωσικός στρατός να καταρρίπτει στο λιβυκό πεδίο μάχης…) αλλά το ουσιαστικό που έκανε ήταν να κλείσει αμέσως τα Δαρδανέλια για οποιονδήποτε στόλο – μαντέψτε ποιους έθιγε έτσι! (Μαντέψτε επίσης τι είναι η αμερικανική βάση της Αλεξανδρούπολης…)
Κατά τα υπόλοιπα οι ισλαμοδημοκράτες έκαναν και κάνουν αυτά τα χρόνια εκείνο που αναλογεί στα καπιταλιστικά και γεωπολιτικά τους συμφέροντα! Υποτίμησαν (με διεθνείς όρους) την εργασία και την εργατική δύναμη στην επικράτειά τους φτιάχνοντας μια «μικρή (αλλά εύρωστη παραγωγικά) κίνα» δίπλα στην ε.ε., μια καπιταλιστική αγροτική και βιομηχανική παραγωγή δηλαδή που έχει εκτοξεύσει τις εξαγωγές. (Έκαναν αυτό που θα έκαναν οι εραστές της δραχμής, αν βέβαια είχαν σοβαρή αγροτική και βιομηχανική παραγωγή). Στις αρχές Μάρτη του 2014 η συναλλαγματική ισοτιμία της τουρκικής λίρας προς το ευρώ ήταν 3:1. Στα τέλη Απρίλη του 2023 ήταν 21,4:1. Τρομακτική υποτίμηση μέσα σε σχεδόν 9 χρόνια, που ωστόσο δεν κτυπάει τόσο την εργατική τάξη και τα πληβειακά στρώματα (στο βαθμό που σχεδόν όλα τα είδη που τους αφορούν παράγονται στην τουρκία) όσο τμήματα της τεράστιας μεσαίας τάξης η οποία δημιουργήθηκε στα χρόνια της «ανάπτυξης» υπό τους ισλαμοδημοκράτες, εφόσον καταναλώνουν και εισαγόμενα. Απόδειξη του γεγονότος ότι ο τουρκικός καπιταλισμός δεν καταρρέει (μόνο στο ελλαδιστάν έχουν τέτοιες φαντασιώσεις) είναι ότι παραμονές των εκλογών, τον περασμένο Μάρτη, υπήρξε μια θεαματική αύξηση της κατανάλωσης αλλά και της βιομηχανικής παραγωγής, σε ετήσια βάση. Οι πωλήσεις λιανικής αυξήθηκαν κατά 28,6% (σε σταθερές τιμές) σε σχέση με τον Μάρτη του ’22, ο βιομηχανικός τζίρος κατά 42% και ο τζίρος των κατασκευών κατά 105% (πάντα σε σταθερές τιμές και σε ετήσια βάση). Όσο για την τουριστική βιομηχανία (που σε καμία περίπτωση δεν είναι η βασικότερη); Ας μην μιλήσουμε…
Η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος κτυπάει επίσης τις επιχειρήσεις που έχουν δανειστεί σε ευρώ (ή δολάρια) αλλά εισπράττουν σε τουρκικές λίρες. Είναι αυτή η ταξική διαστρωμάτωση στην εκλογική συμπεριφορά της οποίας ποντάρει η «δύση»;
Υπάρχει όντως (κατά την ταπεινή μας άποψη) «πολιτικό πρόβλημα» στην τουρκική κοινωνία, μόνο που αυτό δεν είναι ούτε οι ισλαμοδημοκράτες ούτε ο Erdogan ο ίδιος.
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.