Month: May 2023

Παρατηρήσεις για την υπνοβασία

Ξεκίνησε την παγκόσμια τουρνέ του εδώ και δυό βδομάδες, και δείχνει να μην θέλει να γυρίσει πίσω στο γραφείο του… Ποιος ξέρει γιατί; Φοβάται μην και τον χρεώσουν; Ξέχασε πάντως τα γυαλιά του, κι ο ήλιος της Jeddah τον πειράζει. Τουλάχιστον υπάρχει κάτι καλό: δεν τα βλέπει όλα μαύρα, όπως οι τύποι που τον κοιτάνε από πίσω…

Δευτέρα 22 Μάη>> Ενώ ο λαός ψέκασε δεξιά κι αριστερά (εκλογικά πάντα) για να διώξει το κακό (και ίσως ο αγέρας φέρει ανάποδα το ψέκασμα…), η τύχη του δουλεύει. Βρίσκεται σε πόλεμο κατά της ρωσίας (κοτζάμ στρατηγός ρημαδοΚούλης τον έχει κηρύξει και, γιατί όχι; θα συνεχίσει!), ποιος ξέρει εναντίον και ποιών ακόμα, το έχει ξεχάσει (εφόσον, όπως θάλεγε μια ψυχή, «δεν πέφτουν βόμβες στο Σύνταγμα») αλλά ο πόλεμος («της πολιτισμένης και δημοκρατικής δύσης κατά της ευρασιατικής βαρβαρότητας»…) συνεχίζεται. Κι ίσως να έχει μπει σε κρίσιμη διασταύρωση. Ίσως.

Μετά από πολύμηνη όχι μάχη αλλά σφαγή, το Bakhmut έπεσε στους μισθοφόρους της Wagner. Ο αρχιστράτηγος τοξικός κλόουν του Κιέβου είχε δώσει σ’ αυτό το μη υπερασπίσιμο σημείο του μετώπου μυθική αξία παρουσιάζοντας την πόλη σαν απόρθητο φρούριο, με αποτέλεσμα δεκάδες χιλιάδες ουκρανοί (πολλοί επιστρατευμένοι με το ζόρι…) να σκοτωθούν μέσα στις λάσπες των χαρακωμάτων και τα μπάζα των βομβαρδισμένων κτιρίων. Ο αρχιστράτηγος και το επιτελείο του έχουν όλο το αίμα στα χέρια τους για το Bakhmut, αλλά δεν είναι σίγουρο ακόμα ότι φτάνει στο λαιμό τους, όπως πρέπει…

Η κατεστραμμένη πόλη θα λέγεται από ‘δω και στο εξής με το σοβιετικό όνομά της, Artyomovsk∙ ωστόσο δεν είναι αυτή η εξέλιξη που θα μπορούσε να ενδιαφέρει ιδιαίτερα το εμπόλεμο ελλαδιστάν. Ούτε το γεγονός ότι ο ουκρανός αρχιστράτηγος Zaluzhnyi κατά πάσα πιθανότητα χαροπαλεύει σε νοσοκομείο του Κιέβου εδώ και 2 βδομάδες, κτυπημένος από ρωσικό πύραυλο στο Dnipropetrovsk (άλλοι υψηλόβαθμοι καραβανάδες σκοτώθηκαν) –  φίλος μας είναι;

Ρωσικά drones κτύπησαν αποθήκες πυρομαχικών στο Khmelnytski πριν καμιά βδομάδα∙ μόνο που δεν ήταν οποιαδήποτε πυρομαχικά. Εκεί ήταν αποθηκευμένες πολλές εκατοντάδες οβίδες με κεφαλή απεμπλουτισμένου ουρανίου που το γενναιόδωρο Λονδίνο παραχώρησε στον τοξικό κλόουν. Η Μόσχα είχε προειδοποιήσει: «μην το κάνετε, θα τις τινάξουμε!» Αυτοί το έκαναν, οι άλλοι τις τίναξαν, και το “μανιτάρι” που άρχισε να ανεβαίνει στον ουρανό του Khmelnytski δεν ήταν συμπτωματικό…

Ήταν ραδιενεργό. Ελαφρότερα από έκρηξη ατομικής βόμβας, αλλά πάντως ραδιενεργό. Και με μεσοπρόθεσμα καταστροφικές συνέπειες. Το σύννεφο που δημιουργήθηκε παρασέρνεται απ’ τους ανατολικούς ανέμους και έχει φτάσει στα σύνορα ουκρανίας – πολωνίας αν δεν τα έχει περάσει ήδη. Οι αιχμάλωτοι του πολωνικού καθεστώτος δεν χαίρονται καθόλου (και δεν μπορούν να κατηγορήσουν την Μόσχα, ο στόχος ήταν νόμιμος…  – οι ένοχοι βρίσκονται στο Λονδίνο και στο Κίεβο)∙ οι δυτικοί «φίλοι του περιβάλλοντος» με ή χωρίς στολή το έχουν βουλώσει πανηγυρικά… Παρ’ όλα αυτά ούτε αυτή η εξέλιξη θα μπορούσε να αγγίξει την μακαριότητα ή την ανία του εμπόλεμου ελλαδιστάν. «Είμαστε μακριά» από το ραδιενεργό σύννεφο…

Εκείνο που είναι βέβαιο ότι έχει προκαλέσει ανατριχίλα και στην Αθήνα και σ’ όλα τα νατοϊκά επιτελεία είναι άλλο:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Παρατηρήσεις (σκέτες)

Δευτέρα 22 Μάη>> Για όσο καιρό ο us army (και το νατο συνολικά) βομβάρδιζε γάμους και βαφτίσια στα υψίπεδα του Ινδοκούς, όλα τα όπλα του ήταν φοβερά και τρομερά. Το ίδιο έγινε όταν εισέβαλε στο ιράκ, το 2003 – και στην κατοχή έκτοτε. Ήταν «πόλεμοι εκ του ασφαλούς» (μόνο 4,5 εκατομμύρια νεκροί ως τώρα…), με την έννοια ότι οι αντίπαλοι δεν είχαν (ταλιμπάν) ή είχαν παλιάς τεχνολογίας (ιράκ) όπλα-στον-αέρα. Έχοντας εκεί το μονοπώλιο, ο us army και οι κατά καιρούς «πρόθυμοι» σύμμαχοί του μπορούσαν να παριστάνουν τους παντοδύναμους. Η ας την πούμε έτσι «ώρα της κρίσης» θα ερχόταν όταν και αν έπρεπε να αντιμετωπίσουν έναν αντίπαλο επιπέδου ανάλογου με το δικό τους.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Η σωστή μεριά της ιστορίας…

Και στο κατάστρωμα ήταν μια χαρά, και στα αμπάρια πάλι εντάξει. Αρκεί να έλειπε εκείνο το παλιοπαγόβουνο…

Δευτέρα 22 Μάη>> Μεγάλη και βαριά κουβέντα το να προδικάζει κάποιος το «ιστορικά σωστό»! Ή καθαρή αλαζονεία: υποθέτουμε ότι το «σωστό» το ανεμίζει ο κάθε φορά νικητής. Πράγμα που σημαίνει, για παράδειγμα, ότι η σφαγή των δεκάδων χιλιάδων αμάχων στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι ήταν «σωστή». Και πολλές ακόμα σφαγές ήταν «σωστές»: αυτή η δυτική ιστορική ορθότητα και δικαίωση είναι αιμοσταγής εδώ και 5 αιώνες.

Το ελλαδιστάν έχει ταχθεί «ολόψυχα» στο πλευρό του άξονα∙ όχι επειδή είναι μέλος του νατο! Μέλος του νατο είναι και η Άγκυρα (γράφτηκε μαζί με την Αθήνα, το 1952) ή η Βουδαπέστη (από το 1999). Μέλος του νατο ήταν η Αθήνα και το 1978 όταν ο δεξιός Καραμανλής, ο «εθνάρχης», ξεκινούσε μια αντιτουρκική ost politik ανοίγοντας παρτίδες με τον κομμουνιστή Todor Zhivkov, πρόεδρο της βουλγαρίας, κράτους μέλους του (αντίπαλου!) συμφώνου της Βαρσοβίας. Συνεπώς όποιος αποδίδει τις επιλογές των εκπροσώπων του ελληνικού ιμπεριαλισμού στις πάγιες «συμμαχικές δεσμεύσεις» τους απλά κοροϊδεύει. Και απαλλάσσει το «νο 1 εθνικό κεφάλαιο» απ’ τις δικές τους πολεμοκάπηλες μεθοδεύσεις.

Το πόπολο (κι αυτό δεν πρέπει να είναι ελληνική ιδιαιτερότητα) αντιλαμβάνεται τους παγκόσμιους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς και πολέμους με μεταφυσικό τρόπο – όσο γίνονται «μακρυά». Και με λιγότερη ή περισσότερη «πατριωτική» μοιρολατρεία όταν σκάνε πάνω του. Αυτά που συμβαίνουν όχι μόνο στο ουκρανικό πεδίο μάχης αλλά, με διάφορες μορφές, σε μεγάλο μέρος του πλανήτη, είναι «μακρυά». Οπότε δεν υπάρχει λόγος να ζητήσει (το πόπολο) λογαριασμό απ’ τις πολιτικές του βιτρίνες που μας σέρνετε κύριοι; Ούτε υπάρχει λόγος να βάλει αυτό το πολεμικό σούρσιμο στην πρώτη θέση των κριτηρίων του για το τι πρόκειται να του συμβεί κοντοπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα. Σαν τους στραβούς στον άδη…

Υπάρχουν σοβαροί, πολύ σοβαροί λόγοι (καπιταλιστικότατοι) που το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, είτε μιλάμε για κράτη, είτε για αφεντικά, είτε για πληθυσμούς και κοινωνίες, θέλει να ξεφορτωθεί τα 500 χρόνια δυτικής ηγεμονίας – και εκτιμάει ότι τώρα μπορεί να το κάνει. Όπως στο ουκρανικό πεδίο μάχης υπάρχουν, αναμετριούνται, δύο εντελώς διαφορετικά σχέδια, δύο εντελώς διαφορετικές μεθοδολογίες εκμετάλλευσης και ελέγχου, έτσι και στην παγκόσμια κλίμακα συγκρούονται δύο διαφορετικά «είδη» καπιταλισμού. Δύο διαφορετικά Παραδείγματα,  δύο διαφορετικά Μοντέλα. Δεν είναι το ένα «δημοκρατικό» και το άλλο «αυταρχικό» – όπως διαδίδουν οι δυτικοί! Αυτά είναι επιφαινόμενα, που αλλάζουν προς το χειρότερο (ειδικά στις δυτικές «δημοκρατίες»…) μέσα σε ελάχιστο ιστορικό χρόνο. Το ένα είναι χρηματοπιστωτικό∙ το άλλο είναι παραγωγικό – αν μπορούμε να συνοψίσουμε μονολεκτικά τα χαρακτηριστικά τους.

Οι υποτελείς της καθεστωτικής «σωστής μεριάς» αγνοούν καν και καν το βάθος αυτής της σύγκρουσης! Αλλά ακόμα κι αν το καταλάβαιναν, το πιθανότερο είναι ότι θα έμπαιναν στον πειρασμό να διαλέξουν μοντέλο – παραμένοντας πάντα υποτελείς! Το ζητούμενο για εμάς εδώ τους περιθωριακούς, ζητούμενο επίμονο και αδιαπραγμάτευτο μεν απ’ τη μεριά μας, αλλά «μάταιο και φαντασιακό» όπως έχει αποδειχθεί τα τελευταία 12 χρόνια (απ’ την στιγμή που το χρηματοπιστωτικό μοντέλο στο οποίο ανήκει σε μεγάλο βαθμό και το ελλαδιστάν, άρχισε να «σκάει»…) είναι το κατά πόσον η οργανωμένη και συνειδητή εργατική τάξη (η ποιά;) μπορεί να αξιοποιήσει τα κενά που σημαδεύουν αναπόφευκτα αυτή τη σύγκρουση επιβάλλοντας τους όρους της! Εν γνώσει και των 2 μοντέλων εκμετάλλευσης και ελέγχου, και εναντίον τους…

Το 2010 είπαμε ότι ο δυτικός καπιταλισμός μας δείχνει επιτέλους τα βρώμικα σωθικά του! Είπαμε ότι για μια σύντομη χρονική διάρκεια δεν μπορεί να κρύψει το τι είναι πραγματικά μέσα από «ψίχουλα και θεάματα» – αρκεί να μην αποστρέψουμε το βλέμμα!… Το ξανάπαμε, το δείξαμε, μερικές φορές ακόμα έκτοτε. Είναι αλήθεια ότι ζούμε την Ιστορία-καθώς-γίνεται με εντελώς μειοψηφικά μυαλά. Αλλά έχουμε δίκιο! Τα τελευταία 13 χρόνια (μετράμε απ’ τις αρχές του 2010) υπήρξαν τουλάχιστον 4 ή 5 σημαντικές εκφάνσεις της δομικής κρίσης / αναδιάρθρωσης των δυτικών καπιταλισμών σε διάφορα επίπεδα (απ’ την χρηματοπιστωτική «κρίση» του 2008 – 2010 ως τις εξεγέρσεις των αράβων και τις σφαγές των Παλαιστίνιων στη Γάζα, και απ’ την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία ως την πόλεμο στο ουκρανικό πεδίο μάχης) που απαιτούσαν, «βοούσαν» θα λέγαμε, για την επικαιρότητα και την ανάγκη της σύγχρονης θεωρητικής και πρακτικής εργατικής κριτικής και δράσης. Σ’ όλο το δυτικό στρατόπεδο γενικά και στο ελληνικό τμήμα του ειδικά. Ούρλιαζε η Ιστορία… εν τη ερήμω! Για την ακρίβεια: έχει ιδιωτικοποιηθεί / tribalοποιηθεί πια ακόμα και η ιστορία σε τέτοιο βαθμό, ώστε οι λέξεις “εργατική τάξη” σε διάφορα φιλολογήματα να ακούγεται σαν βαρετό “αλληλούια” της μιας ή της άλλης σέχτας.

Εκείνοι που έχουν στοιχεία λένε ότι οι πρωτοκοσμικές κοινωνίες έχουν γίνει πια «κοινωνίες Xanax». Κοινωνίες υπό χημική καταστολή. Λέμε ότι οι μεταφυσικές των εξουσιών ποτίζουν όλο και πιο βαθιά σώματα και μυαλά. Αυτό μόνο καταστροφή και αυτο-καταστροφή μπορεί να φέρνει.

Κι αν λοιπόν η αναμονή μιας κάποιας «σωτηρίας» είναι το μόνο που έχει απομείνει, τότε όχι. Δεν είναι η περίπτωσή μας.

ProleteR: The misfit song

Δευτέρα 15 Μάη>> Είναι παλιό, το ξέρετε. Αλλά η υπενθύμιση έχει την αξία της:

Θυμάμαι από τότε που ήμουν νέος. Το πιο ζόρικο ήταν το τέλος του μήνα, ειδικά οι 30 τελευταίες μέρες του. Γιατί τότε ο πατέρας μου δούλευε part time όπως έλεγε. Δούλευε 12 ώρες τη μέρα. Τον υπόλοιπο καιρό έκανε ότι ήθελε. Πήγαινε στη δουλειά με το ποδήλατο, γυρνούσε απ’ τη δουλειά με το ποδήλατο, δούλευε… Έκανε ότι ήθελε. Λοιπόν τότε υπήρχε πολύ δουλειά για τους εργάτες. Δεν έπαιρναν πολλά, αλλά υπήρχε πολλή δουλειά. Τώρα οι εργάτες πληρώνονται πολύ καλύτερα. Αλλά πάει τέλειωσε, δεν υπάρχει δουλειά…

Το DDT της δημοκρατίας

Αυτό κι αν είναι ψέκασμα! Με ιατρική και επιστημονική εγγύηση φυσικά! (Μέχρι που αποκαλύφθηκε η τοξικότητα…)

Δευτέρα 15 Μάη>> Οι μεν θα το ρίξουν στον ένα για να φύγει ο άλλος. Οι δε θα το ρίξουν στον άλλο για να μην έρθει ο ένας. Η θρυλική «γιορτή της δημοκρατίας» είναι επιχείρηση απολύμανσης. Οι υπήκοοι δεν ψηφίζουν∙ ψεκάζουν με το γνωστό παρασιτοκτόνο «μηχείρον».

(Και μετά τους πιάνει φαγούρα, βγάζουν καντήλες, βήχουν και ξεροβήχουν… Μα αυτά είναι δηλητήρια, πρέπει να κρατάς τη μύτη σου όταν τα χρησιμοποιείς…)

Ας είμαστε, όμως, δίκαιοι: το εκλογικό σώμα είναι τσακισμένο ψυχο-συναισθηματικά. Είναι ένα συλλογικό σώμα Xanax, ένα συλλογικό σώμα υπό χημική καταστολή. Το “no future” κάποτε ήταν punk σλόγκαν∙ τώρα το “no present” είναι η σημαία της μεγάλης φυγής προς οτιδήποτε virtual, οτιδήποτε παραισθησιακό, όσο σάπιο κι αν είναι. Η γενική παρακμή του δυτικού καπιταλισμού, όχι μόνο οικονομική και θεσμική αλλά και ηθική, αισθητική, διανοητική, είναι επενδεδυμένη σε κάθε γωνιά του «ανήκομεν εις την Δύσιν». (Για να μην πούμε για την «σωστή μεριά της ιστορίας» και ανατριχιάσετε!) Και σ’ αυτήν εδώ την άκρη της χερσόνησου του Αίμου, που την έβγαζε (και θα ήθελε να συνεχίσει να την βγάζει) με προσόδους (γαιοπροσόδους και αντιπαροχές, προσόδους πολιτικές, προσόδους γεωπολιτικές), η αυτοκριτική δεν ήταν ποτέ mainstream προσόν. Ούτε ατομικό, ούτε συλλογικό. Απομένουν μόνο τα μικροαστικά σωσίβια: η μικρόνοια, η μνησικακία, η μικροψυχία, ο κυνισμός. Και οι ψυχολόγοι.

Panagos rules OK! Τα «μπαρμπαδάκια – μικρές σταγόνες αισιοδοξίας» κυκλοφορούν επικίνδυνα!

Κάτι «έξω-από-δω» πρέπει να φταίει! Κάτι διαβολικό! Κάπου πρέπει να πεταχτούν οι ευθύνες! Η βαθύτερη ιστορική συνέχεια, η μόνη ίσως κληρονομιά απ’ τους «αρχαίους ημών προγόνους», το δείχνει: στον αποδιοπομπαίο τράγο, στον φαρμακό.

Ας αγκαλιάσουμε λοιπόν το «μηχείρον», ας το κρατήσουμε σφικτά, ας δεθούμε με δαύτο: ο μικροαστισμός είναι εδώ και χρόνια μια απότομη, κακοτράχαλη κατηφόρα, μπορεί και γκρεμός. Οπότε ας παραστήσουμε ότι κάνουμε bungee jumping…

(Με μια συζητήσιμη – σίγουρα από γραμματολογική άποψη – ταύτιση υποκειμένου και αντικειμένου στην ίδια φράση, το κκε υποστηρίζει ότι μόνο ο λαός σώζει τον λαό. Χμμμμ…. Σα να έρχεται (το κκε) στα λόγια μας. Η απαισιοδοξία είναι το μεγάλο κοίτασμα κάτω απ’ την επιφάνεια αυτών των λέξεων. Διότι γίνεται λόγος για σωτηρία∙ όχι για απελευθέρωση∙ όχι για κοινωνική χειραφέτηση∙ ούτε καν για εργατική δικαιοσύνη. (Πάνε αυτά. Δεν πουλάνε…)

Όχι, δεν κάνουμε κριτική κομμουνιστικής ορθότητας!! Έτσι κι αλλιώς τα λόγια τα παχιά είναι φτηνά και εύκολα. Πόσοι άραγε δηλώνουν έτοιμοι για την «επανάσταση» (στις 21 Μάη) απ’ αυτούς που κρατικοποιήθηκαν φανερά και πανηγυρικά τα τελευταία 3 χρόνια; Όχι λοιπόν, δεν είμαστε εκπρόσωποι της σύγχρονης εργατικής τάξης (απλά και μόνο μέλη της…) για να κουνήσουμε το δάκτυλο…

Αλλά η σωτηρία σαν πολιτικό ζητούμενο είναι χειρότερη από κινούμενη άμμο. Άλλοι ελπίζουν στη σωτηρία απ’ τον μεγαλο(α)δύναμο. Άλλοι είναι σίγουροι ότι τους έσωσαν οι φαρμακομαφίες. Πολλοί ποντάρουν στη σωτηρία μέσω τζόγου. Όλοι σώζονται απ’ τις καθημερινές δόσεις αντικαταθλιπτικών. Κάποιοι τα βροντάνε και φεύγουν – για να σωθούν. Εν τέλει πολύς λαός θα το ρίξει είτε στον έναν, είτε στον άλλο, είτε στον επόμενο και στον παρεπόμενο, θα ψεκάσει δεξιά κι αριστερά ή θα παραστήσει τον εκλεκτικό, αφού άλλωστε το super market της ολιγαρχικής εκπροσώπησης εκτός από απορρυπαντικά διαθέτει και σάλτσες – για να «σώζεται», για όλα τα γούστα, το κατιτίς τους. Το «βίωμα»….

Το πρόβλημα με την «σωτηρία» δεν είναι ότι λείπει ο κομμουνισμός από τις φλέβες της. Ούτε ότι ακόμα κι αν είναι φανατικά ζητούμενη παραμένει πάντα αβέβαιη. Το πρόβλημα είναι ότι αναβλύζει εσχατολογία και παραίτηση∙ ίσως και μοιρολατρεία. Η σωτηρία ποτέ δεν ήταν μοχλός ριζικού κοινωνικού μετασχηματισμού∙ κουβαλάει μάλλον ένα βαρύ φορτίο απελπισίας.

Εκτός αν κάποιοι προβοκάτορες ολοκληρώσουν το σύνθημα κάνοντάς το τριγωνικό. Ως εξής: μόνο ο λαός σώζει τον λαό – από τον εαυτό του!! Αλλά αυτό τι είναι; Γρίφος; Σοφιστεία; Εξυπνάδα; Ή περιθωριακή αναρχοαυτόνομη σχοινοβασία;

Μόλις ο λαός καταλήξει με ποιόν είναι σε πόλεμο, με την ρωσία; την κίνα; τη λευκορωσία; το ιράν; τις αραβικές πετροχούντες; το ευρασιατικό project; το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη; και κυρίως όταν και όποτε τελειώσει αυτός ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος, θα σας απαντήσουμε σ’ αυτά τα φλέγοντα περί λαού-ενώπιον-των-ευθυνών-του… Ως τότε «σκάσε και σκάβε» – για να το πούμε όσο πιο κομψά γίνεται…)

Μην παραμυθιάζεσθε! Δεν είναι ένα εμπόλεμο σόι! Είναι ένα εμπόλεμο καθεστώς με (σχεδόν) διακομματική συναίνεση…

Πώς το συμπύκνωσε η άλλοτε αυθεντική λαϊκή σοφία; Όπως στρώσεις θα κοιμηθείς; Ε, αυτό.

Η οργανωμένη νοσηρότητα

Δευτέρα 15 Μάη>> Δεν θα κουραστούμε να το φωνάζουμε και να το ξαναφωνάζουμε: οι φαρμακομαφιόζοι, σα βασικός πυλώνας του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, ένα και μόνο ένα συμφέρον έχουν, κι αυτό προωθούν (με την βοήθεια των κάθε είδους λακέδων τους, επώνυμων κι «ανώνυμων»): την γενικευμένη, μόνιμη νοσηρότητα των εκατομυρίων αιχμαλώτων.

Εντάξει. Αυτά τα λέμε εμείς, που είμαστε «ψέκα» (και άλλα πολύ χειρότερα…). Να τα λένε όμως και οι ίδιοι οι φαρμακομαφιόζοι; Γιατί όχι όμως; Ο εθνικός ήρωας κτηνίατρος ceo για παράδειγμα, ΔΕΝ σπάει πέτρες ώσπου να τις κάνει άμμο λεπτή σαν πούδρα όπως θα έπρεπε. Απ’ την μεριά του, μέχρι τώρα, έχει νικήσει∙ και βλέπει με ακόμα μεγαλύτερη αισιοδοξία το μέλλον. Το δικό του και των μετόχων του.

Στα μέσα του περασμένου Μάρτη το μαγαζί του κτηνίατρου ceo εξαγόρασε έναντι του ευτελούς ποσού των 43 δισεκατομμυρίων δολαρίων (ένα μικρό μέρος της γαλαξιακής κερδοφορίας απ’ την δολοφονική εκστρατεία των mRNA πλατφορμών) την «παγκόσμιου βεληνεκούς» (όπως λέει για τον εαυτό της) αμερικανική βιοτεχνολογική εταιρεία Seagen. H οποία ειδικεύεται σε αντικαρκινικές τεχνολογικές καινοτομίες…

Την μέρα της ανακοίνωσης της εξαγοράς (13 Μάρτη 2023) ο θα-έπρεπε-να-σπάει-πέτρες-ως-την-δέκατη-ζωή του ceo θριαμβολογούσε συνεντευξιαζόμενος στο cnbc. Και εξηγούσε ότι το καινούργιο επιχειρηματικό / τεχνολογικό διαμάντι στο στέμμα του φτιάχνει τουρμποκίνητους πυραύλους υψηλής ακρίβειας κατά του καρκίνου… που είναι κάτι σαν τις mRNA πλατφόρμες, αλλά για τον καρκίνο….

Είναι γνωστό (;;;;) πως οι λιπιδοκίνητες mRNA πλατφόρμες προορίζονταν (και δοκιμάστηκαν ξανά και ξανά) επί χρόνια για το χακάρισμα καρκινικών κυττάρων – έτσι ώστε να τα «σκοτώνουν». Αποδείχθηκε ότι σε πάνω απ’ το 50% των δοκιμών έκαναν το ακριβώς αντίθετο: όξυναν την καρκινογένεση! Προκαλούσαν ένθετη μεταλλαξιογένεση, δηλαδή ενεργοποίηση επιπλέον ογκογονιδίων – αντί για την καταστροφή εκείνων που ήδη υπήρχαν.

Η mRNA τεχνολογία εγκαταλείφθηκε ως «αντικαρκινική γενετική θεραπεία» όταν έπεσε η ιδέα ότι μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά κερδοφόρα ως «αντι-ιική γενετική πρόληψη»!! Κι εκεί τα πειράματα σε ζώα αποδείχθηκαν θανατηφόρα, αλλά… καμία καπιταλιστική εγκληματική ιδέα δεν πρέπει να πάει χαμένη!!

Γιατί τώρα ο κτηνίατρος ceo καμαρώνει για την «επένδυση» σε μια διαφορετική γενετική τεχνολογία που υπόσχεται (υποτίθεται) ότι θα είναι τουρμποκίνητη; Επειδή – όπως «προφήτευσε» στην ίδια συνέντευξη με χαρά που δεν κρυβόταν – ο ένας στους τρεις κατοίκους αυτού του πλανήτη πρόκειται να εμφανίσει καρκίνο στη διάρκεια της ζωής του!

Και που το ξέρει αυτό ο κτηνίατρος;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ποιο φυσικό ανοσοποιητικό;

Δευτέρα 15 Μάη>> Οι πύρινοι υπερασπιστές της «επιστήμης» των ceo και των μαφιόζων, αυτοί που διέπρεψαν σα συνήγοροι του μεγαλύτερου εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας «σε καιρό ειρήνης» (τυπικά…), κάπου έχουν λουφάξει. Ή «ασχολούνται με άλλα». Ή παραληρούν. Πάντως δεν αντέχουν να αντικρύσουν την καταραμένη καπιταλιστική πραγματικότητα, που ήδη τους (μας…) φτύνει στα μούτρα.

Η Margery Smelkinson, ερευνήτρια και στέλεχος του «μαγαζιού» που είχε αφεντικό τον αποδεδειγμένα αδίστακτο Fauci, του «Εθνικού Ινστιτούτου Αλλεργιών και Μεταδοτικών Ασθενειών» / NIAID των ηπα, αποφάσισε να ανοίξει το στόμα της καταθέτοντας πριν 2 μέρες σε μια υποεπιτροπή της αμερικανικής βουλής, που κάνει έρευνα για την «διαχείριση της πανδημίας».

Οι δημόσιες υπηρεσίες υγείας των ηπα είπε η Smelkinson επέλεξαν να υποβαθμίσουν την φυσική ανοσία. Πώς το έκαναν αυτό; Η Smelkinson αποκάλυψε ότι κάποια στιγμή στις αρχές του 2021 συναντήθηκαν μυστικά ο Fauci, η Roshelle Walensky (επικεφαλής των CDC..) και άλλοι παρόμοιοι αξιωματούχοι, για να δουν τι θα κάνουν με την φυσική ανοσία και, ειδικά, με την ισχυρή ανοσία μετά από μόλυνση με τον τσαχπίνη, που απειλούσε να τινάξει στον αέρα όλη την εκστρατεία βίαιου πλατφορμιασμού των πάντων. Οι έρευνες, σοβαρές και απανωτές, η μία μετά την άλλη το 2020 και στις αρχές του 2021 (προφανώς σε «μη εμβολιασμένους»…) έδειχναν επίμονα ότι το φυσικό ανοσοποιητικό της συντριπτικής πλειοψηφίας των υπηκόων (με την εξαίρεση όσων είχαν ήδη αδύναμη υγεία, όπως άλλωστε φώναζαν ξανά και ξανά οι κινέζοι γιατροί μετά την Wuhan…) τα κατάφερνε μια χαρά, όχι μόνο απέναντι στην όποια μόλυνση αλλά, επιπλέον, μετά απ’ αυτήν.  

Οι εγκληματίες έπρεπε να απαντήσουν στο αν η μόλυνση και η φυσική ανοσία εξαιτίας της ισοδυναμούσε «με μία ή περισσότερες δόσεις» των mRNA πλατφορμών. Διότι χάρη στην εγκληματική ιδεολογία τους η φυσική ανοσία είχε πλέον μοναδικό «μέτρο» τις δόσεις των πλατφορμών∙ έξω και μακριά από δαύτες απλά δεν υπήρχε… Σα να λέμε: το φυσικό ανοσοποιητικό σύστημα υπήρχε πλέον μόνο (και για όσο) το επέτρεπαν (και το επιτρέπουν…) οι γενετιστές και οι λοιποί μαφιόζοι.

Αποφάσισαν να ανακοινώσουν δημόσια ότι δεν είναι σαφές… εξαρτάται από κάθε άτομο χωριστά… είναι άγνωστο πόσο διαρκεί… Και, τελικά, να διατάξουν πως για «λόγους ασφαλείας» όλοι πρέπει να πάρουν τις δόσεις τους, άσχετα με το αν κόλλησαν ή όχι.

Η υποβάθμιση του φυσικού ανοσοποιητικού συστήματος, ουσιαστικά η επικήρυξή του, ήταν κρίσιμο ιδεολογικό / πολιτικό εργαλείο για τη νομιμοποίηση του μαζικού ξεχαρβαλώματός του απ’ την γενετική μηχανική. Ήταν κρίσιμο ιδεολογικό / πολιτικό εργαλείο για το ξεγύμνωμα των ανθρώπινων σωμάτων, την εμπέδωση της αδυναμίας τους μπροστά στην υποτίθεται «καινούργια», «άγνωστη» και «φονική» απειλή, και την εθελόδουλη παράδοσή τους στους γενετιστές μηχανικούς και στα αφεντικά τους. Η γενετική έγινε αστραπιαία η TINA (: “there is no alternative”) του άλματος προς τις νόρμες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης κάτω από τα θερμά χειροκροτήματα χιλιάδων, εκατομμυρίων ηλίθιων. Και καθάρματα τύπου Fauci και σία ήξεραν όχι μόνο τι έπρεπε να κάνουν αλλά και πως.

Παράδειγμα η διευθύντρια των CDC, η Roshelle Walensky, που συμμετείχε στο μυστικό “πολεμικό συμβούλιο” κατά της φυσικής ανοσίας – μοριακή βιολόγος ως «επιστήμων».

Τον Μάη του 2021 διαλαλούσε την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια των πλατφορμών:

Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, τον Μάρτη του 2022, όταν και η «αποτελεσματικότητα» και η «ασφάλεια» της γενετικής είχαν αρχίσει να βρωμάνε θάνατο και σακατέματα (ακόμα και για τα δικά της ρουθούνια) κλαψούριζε ότι «Όταν το CNN έλεγε ότι είναι αποτελεσματικά κατά 95%… ε, χαρήκαμε…»

Τέτοιο ξεφτιλίκι! Τόλμησε η διευθύντρια των CDC να πει ότι «παρασύρθηκε απ’ το CNN», ότι τα media (της) έδιναν την γραμμή!!! Για να μην αναγκαστεί να παραδεχθεί ότι και στα μήντια και σ’ όλους τους χρυσοπληρωμένους «ειδικούς» και στις πολιτικές βιτρίνες η γραμμή ερχόταν απ’ την ίδια μεριά: απ’ τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος.

Την καταστροφή την πέτυχαν, κι ως τώρα δεν έχουν πληρώσει. Η Walensky «σχόλασε» πρόσφατα, και έβαλε τα κλάματα – όχι από συγκίνηση. Καταλαβαίνει ότι μπορεί, αν χρειαστεί, να «αναλωθεί» υπέρ της προστασίας των πραγματικών αφεντικών της.

Οι ceo ξέρουν…  

 

Ποιες εκλογές; (1)

Τελευταία ενημέρωση (1.00 π.μ. Δευτέρα 15/5)

Οι τρεις επόμενες αναφορές γράφτηκαν σκόπιμα ΠΡΙΝ τις χτεσινές εκλογές στην τουρκία, το Σάββατο 13 Μάη, χωρίς «εκτιμήσεις» για το αποτέλεσμα. Κάτι που, πέρα απ’ τα υπόλοιπα, δεν είναι του γούστου μας. Ας το έχετε λοιπόν στα υπόψη: ΔΕΝ πρόκειται για μετεκλογικές σοφίες, εκ του ασφαλούς… (Μεταφέρουμε αυτούσια, χωρίς την ελάχιστη διόρθωση ή αλλαγή, όσα είχαμε να πούμε πριν την «ετυμηγορία»…)

Σ’ ότι αφορά τα ίδια τα αποτελέσματα το μόνο που θα σημειώσουμε είναι ότι πέρα απ’ το ότι το AKP ήρθε μακράν πρώτο σε αριθμό βουλευτών (267), έχει μαζί με τα συμμαχικά του κόμματα (MHP, τους ακροδεξιούς του Μπαχτελί) άνετη πλειοψηφία στην καινούργια βουλή (600 βουλευτές συνολικά) με λίγο πάνω από 320 βουλευτές. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ακόμα κι αν στον δεύτερο γύρο νικούσε ο εκλεκτός της δύσης, είναι εξαιρετικά αμφίβολο το τι θα μπορούσε να αλλάξει απ’ το ισχύον σύνταγμα αλλά και από την τρέχουσα καθεστωτική πολιτική στην Άγκυρα…

Δευτέρα 15 Μάη>> Αν επί μήνες εξελισσόταν ένα μπαράζ «δημοσιευμάτων και αναλύσεων» των πιο γνωστών πρωτοκοσμικών media, εκείνων που δημοσιοποιούν την θέληση των πολιτικο-οικονομικών αφεντικών τους, με γενική ιδέα το «Μητσοτάκη ξεκουμπίσου!» ή «Τσίπρα τον πούλο!» τι θα λέγατε άραγε; «Ανεπίτρεπτη, προβοκατόρικη ανάμιξη στα εσωτερικά της χώρας» ίσως; Το λιγότερο. Θα βγάζατε αφρούς!…

Εντάξει. Αλλά όταν αυτό συμβαίνει κατά του «αιώνιου εχθρού», είναι μια χαρά! Όχι;

Στο κάτω κάτω δεν ήταν το ελλαδιστάν (η «πρώτη φορά…» αυτοπροσώπως… η πώς την είπαν;) που έκανε ήρωες 8 χουντοκαραβανάδες που προσπάθησαν να σκοτώσουν τον Erdogan το 2016 και, αφού απέτυχαν, ζήτησαν «πολιτικό άσυλο» εδώ; Το ενιαίο, διακομματικό, εθνικόφρον ελλαδιστάν δεν τους έδωσε και χαρτιά, και πλαστά διαβατήρια, για να εξαφανιστούν / κρυφτούν κάπου στον πλανήτη; Γιατί να μην χαίρεται ο λαός και οι ταγοί του με την δηλωμένη πρόθεση της «δύσης» να ξεφορτωθεί τους ισλαμοδημοκράτες, το ΑΚP, στην τουρκία;

Ο εντόπιος «αντιαμερικανικός / αντιαμερικανισμός» κουνάει με χάρη τ’ αυτάκια του. Κάνει το κουνέλι εδώ και πολλά χρόνια. Στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων ποτέ δεν ήταν κάτι άλλο από μασκαρεμένος εθνικισμός του χειρίστου είδους. Το βολικό παραμύθι, με το οποίο προσπαθούσε να κουκουλώσει την αλήθειά του, το ότι «η τουρκία είναι το αγαπημένο παιδί της Ουάσιγκτον» (οπότε το να είσαι κατά της πρώτης είναι απλά το αθώο, εύλογο, «anti-imp» υποσύνολο του να είσαι κατά της δεύτερης…) έχει γίνει κουρέλι εδώ και μια εικοσαετία: απ’ το 2003, όταν ο καινούργιος στη δουλειά Erdogan απαγόρευσε (κάτι πρωτοφανές!) στους αμερικάνους να χρησιμοποιήσουν τουρκικό έδαφος για την εισβολή στο ιράκ απ’ τον βορρά, δυσκολεύοντας την «σοκ και δέος» επίθεση στη Βαγδάτη σε μεγάλο βαθμό.

Ακόμα και οι εντόπιοι φίλοι του «άξονα της αντίστασης» (: ρωσία, κίνα, ιράν, συρία…) έχουν πάθει vertigo απ’ το γεγονός ότι η Άγκυρα είναι ενεργητικότατο μέρος του ευρασιατικού project και, κατά συνέπεια, αντιστασιακότατη (πάντα με καπιταλιστικούς όρους!). Τι να πουν; Viva Erdogan; Viva Putin, viva Assad, viva Xi εντάξει. Αλλά με το τουρκικό καθεστώς;;;;; Να σε πουν «προδότη»; Α πα πα… (Προφανώς και του τουρκικό καθεστώς είναι ολιγαρχικό! Αλλά ποιο δυτικό καθεστώς δεν είναι πλέον;)

Δυστυχώς ή ευτυχώς η πραγματικότητα δεν ασχολείται με την μελαγχολία και τα αδιέξοδα κανενός. Οι ίδιοι (τα ίδια πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά αφεντικά) που ποντάρουν στη συντριβή και στη διάλυση του ρωσικού καθεστώτος στο ουκρανικό πεδίο μάχης, ποντάρουν και ενισχύουν την διάλυση του τουρκικού. Το πραξικόπημα του 2016 απέτυχε, αλλά μια «light χρωματιστή επανάσταση», μέσω καλπών, θα μπορούσε να τους φέρει κάποιες «επιστροφές για την επένδυση» που έχουν κάνει εδώ και χρόνια. Θα μπορούσε…

Γιατί όμως είμαστε τόσο «κάθετοι»; Δεν είναι, άραγε, ίδιον των δημοκρατιών (των ολιγαρχιών πιο σωστά…) η εναλλαγή των κομμάτων στην διακυβέρνηση; Είναι. Μόνο που δεν πρόκειται γι’ αυτό! Δεν είναι αυτό που επιδιώκει η παρακμιακή «συλλογική δύση» στην τουρκική περίπτωση!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ποιες εκλογές; (2)

Υπενθύμιση της γεωγραφίας. Δεν προσφέρεται για φλυαρίες σε καφενεία, φυσικά ή ηλεκτρονικά, ούτε χωράει στις οθόνες των κινητών. Απλά υπάρχει…

Δευτέρα 15 Μάη>> Απ’ το 2015 – 2016 ως και το τέλος του 2021 η Άγκυρα προσπαθούσε (ανάμεσα στα υπόλοιπα) να «λύσει το πρόβλημα συρία» όπως είχε διαμορφωθεί στο τέλος μετά από 10 χρόνια πολέμου. Οι μισθοφόροι ουαχαβίτες που είχαν συγκεντρωθεί στο Idlib ήταν ένα δύσκολο ζήτημα, αλλά όχι το κυριότερο για την Άγκυρα. Το βασικό ήταν πως οι ypg είχαν γίνει κανονικά μισθοφόροι και ενεργούμενα της Ουάσιγκτον και του υπόλοιπου άξονα, εξασφαλίζοντας μια «οικονομία» λαθρεμπορίου κλεμμένου συριακού πετρελαίου και άλλων παρόμοιων ευεργημάτων που έκανε βιώσιμο και επέβαλε ad hoc ένα μέρος του αμερικανο-αγγλικού «σχεδίου για τη Νέα Μέση Ανατολή»: την δημιουργία ενός τεράστιου σε έκταση κουρδικού κράτους στη συρία, ως αμερικανική (και όχι μόνο) βάση. Το «μπλοκ της Αστάνα» (Άγκυρα, Μόσχα, Τεχεράνη, διακριτικά Δαμασκός και Ντόχα, και ακόμα διακριτικότερα Πεκίνο…) δημιουργήθηκε νωρίς νωρίς, το 2016, για να αντιμετωπίσει με συντονισμό και καταμερισμό αρμοδιοτήτων τις ιμπεριαλιστικές μεθοδεύσεις του άξονα στη Μέση Ανατολή, άρα και το «κουρδικό πρόβλημα» υπό την αμερικανική κατασκευή και διαχείρισή του. (Προς μεγάλη λύπη των εντόπιων εθνικοφρόνων αλλά και φίλων του «άξονα της αντίστασης» αυτή η συμμαχία θα ήταν αδύνατη χωρίς την Άγκυρα. Χωρίς τους ισλαμοδημοκράτες και τον απαίσιο, αυταρχικό Erdogan).

Η ρωσική εισβολή στην ουκρανία τον Φλεβάρη του 2022 έδωσε καινούργιες αλλά καθόλου απρόσμενες διαστάσεις στη συμμετοχή της Άγκυρας σ’ αυτήν την «αντίσταση» (ιμπεριαλιστική πάντα, σωστά;) Ένα απ’ τα πολλά θέματα συμφωνίας των τούρκων ισλαμοδημοκρατών και του ρωσικού καθεστώτος στις πολλές δεκάδες συναντήσεις Putin – Erdogan απ’ το 2002 και μετά ήταν πως η Μαύρη Θάλασσα μια χαρά είναι υπό τον έλεγχο Μόσχας και Άγκυρας, και ότι δεν πρέπει να επιτραπεί στον άξονα να αποκτήσει μόνιμη και σοβαρή αεροναυτική παρουσία εκεί. Η «δημιουργικά ασαφής» (μόνο για τους ευκολόπιστους) διπλωματία της Άγκυρας έσπευσε να πουλήσει στον τοξικό του Κιέβου drones (απ’ αυτά που βεβαιωμένα είχε εκπαιδευτεί ο ρωσικός στρατός να καταρρίπτει στο λιβυκό πεδίο μάχης…) αλλά το ουσιαστικό που έκανε ήταν να κλείσει αμέσως τα Δαρδανέλια για οποιονδήποτε στόλο – μαντέψτε ποιους έθιγε έτσι! (Μαντέψτε επίσης τι είναι η αμερικανική βάση της Αλεξανδρούπολης…)

Κατά τα υπόλοιπα οι ισλαμοδημοκράτες έκαναν και κάνουν αυτά τα χρόνια εκείνο που αναλογεί στα καπιταλιστικά και γεωπολιτικά τους συμφέροντα! Υποτίμησαν (με διεθνείς όρους) την εργασία και την εργατική δύναμη στην επικράτειά τους φτιάχνοντας μια «μικρή (αλλά εύρωστη παραγωγικά) κίνα» δίπλα στην ε.ε., μια καπιταλιστική αγροτική και βιομηχανική παραγωγή δηλαδή που έχει εκτοξεύσει τις εξαγωγές. (Έκαναν αυτό που θα έκαναν οι εραστές της δραχμής, αν βέβαια είχαν σοβαρή αγροτική και βιομηχανική παραγωγή). Στις αρχές Μάρτη του 2014 η συναλλαγματική ισοτιμία της τουρκικής λίρας προς το ευρώ ήταν 3:1. Στα τέλη Απρίλη του 2023 ήταν 21,4:1. Τρομακτική υποτίμηση μέσα σε σχεδόν 9 χρόνια, που ωστόσο δεν κτυπάει τόσο την εργατική τάξη και τα πληβειακά στρώματα (στο βαθμό που σχεδόν όλα τα είδη που τους αφορούν παράγονται στην τουρκία) όσο τμήματα της τεράστιας μεσαίας τάξης η οποία δημιουργήθηκε στα χρόνια της «ανάπτυξης» υπό τους ισλαμοδημοκράτες, εφόσον καταναλώνουν και εισαγόμενα. Απόδειξη του γεγονότος ότι ο τουρκικός καπιταλισμός δεν καταρρέει (μόνο στο ελλαδιστάν έχουν τέτοιες φαντασιώσεις) είναι ότι παραμονές των εκλογών, τον περασμένο Μάρτη, υπήρξε μια θεαματική αύξηση της κατανάλωσης αλλά και της βιομηχανικής παραγωγής, σε ετήσια βάση. Οι πωλήσεις λιανικής αυξήθηκαν κατά 28,6% (σε σταθερές τιμές) σε σχέση με τον Μάρτη του ’22, ο βιομηχανικός τζίρος κατά 42% και ο τζίρος των κατασκευών κατά 105% (πάντα σε σταθερές τιμές και σε ετήσια βάση). Όσο για την τουριστική βιομηχανία (που σε καμία περίπτωση δεν είναι η βασικότερη); Ας μην μιλήσουμε…

Η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος κτυπάει επίσης τις επιχειρήσεις που έχουν δανειστεί σε ευρώ (ή δολάρια) αλλά εισπράττουν σε τουρκικές λίρες. Είναι αυτή η ταξική διαστρωμάτωση στην εκλογική συμπεριφορά της οποίας ποντάρει η «δύση»;

Υπάρχει όντως (κατά την ταπεινή μας άποψη) «πολιτικό πρόβλημα» στην τουρκική κοινωνία, μόνο που αυτό δεν είναι ούτε οι ισλαμοδημοκράτες ούτε ο Erdogan ο ίδιος.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.