Πάνω: μεγάλη διαδήλωση στο Λονδίνο στις 22 Γενάρη για το έγκλημα των πλατφορμών, με κεντρικό σύνθημα “Πείτε την αλήθεια”. Μπορεί εκεί να μην κατάφεραν να φτιάξουν κομμουνιστικό κόμμα, έχουν όμως αρκετή ικανότητα συλλογικής αυτενέργειας…
Κάτω: την ίδια ημέρα διαδήλωση στο Τορίνο, με το ίδιο θέμα: Rage against… Έμοιαζε με επιτάφιο με τα εκατοντάδες πλακάτ με τις φωτογραφίες των δολοφονημένων απ’ τις φαρμακομαφίες. Αλλά εκεί υπάρχουν κομμουνιστές δυνατοί, με τις κεραίες τους ανοικτές, μέσα σε συνδικάτα και στο μητροπολιτικό αρχιπέλαγος…
Δευτέρα 6 Φλεβάρη>> Εσείς μιλάτε για βιτρίνες, εμείς μιλάμε για ζωές: ένα παλιό σύνθημα εναντίον των «καταγγελιών» για ζημιές σε οδομαχίες με αφορμή (αστυνομικές) δολοφονίες.
Μάθαμε να χειριζόμαστε την οργή μας (ή την ευαισθησία μας) σε μεμονωμένες, εξατομικευμένες περιπτώσεις βίαιων θανάτων / δολοφονιών∙ στο όνομα της ζωής. Ποτέ δεν προετοιμαστήκαμε (συναισθηματικά, πολιτικά, ηθικά…) για το ενδεχόμενο η προσβολή της ζωής να είναι μαζική και ανελέητη – όπως συμβαίνει στους «κλασσικούς» πολέμους – η προσβολή της ζωής των πληβείων βέβαια: οι στρατηγοί και τα επιτελεία πάντα την βγάζουν καθαρή… Άλλωστε τέτοιοι πόλεμοι δεν θα γίνονταν ποτέ ξανά στα μέρη μας – μόνο αλλού, μακριά… Αυτή δεν ήταν η δεδομένη σοφία;
Δεν προετοιμαστήκαμε κι έτσι, για παράδειγμα, οι εκατοντάδες δολοφονημένοι (άοπλοι) Παλαιστίνιοι στη διάρκεια της Μεγάλης Πορείας της Επιστροφής το 2018 και το 2019 στη λωρίδα της Γάζας ήταν δολοφονίες αδιάφορες, ασήμαντες, ανάξιες οποιασδήποτε οργής ή ευαισθησίας. Ο κυνισμός (μας) θα έλεγε ότι στο κάτω κάτω πρόκειται για τις ζωές των Άλλων, όχι τις δικές μας… γιατί να χολοσκάμε;
Μέχρι που ο θάνατος, όχι σαν μεμονωμένη δολοφονία αλλά μαζικά, ο Μεγάλος Οργανωμένος Θάνατος, επέστρεψε εκεί απ’ όπου κατάγεται: στη δυτική καπιταλιστική μητρόπολη. Μας το είπαν με τον στρεβλό ή τον υπονοούμενο τρόπο που μιλούν τ’ αφεντικά: έχουμε πόλεμο!!
Αυτή τη φορά ήταν οι δικές μας ζωές που ρίχνονταν στον πάγκο του χασάπη. Οι Άλλοι, πολλοί απ’ τους Άλλους, οι ταξικά ίδιοι μ’ εμάς σε διάφορα μήκη και πλάτη του πλανήτη, ήξεραν ή ενστικτώδικα καταλάβαιναν περί τίνος πρόκειται – και κατάφεραν να ξεφύγουν. “Λιποτάκτησαν”. Άγια έκαναν!
Η χρόνια αδιαφορία (για τις ζωές των Άλλων) έγινε ακαριαία παράλυση και πειθαρχία (για τις δικές μας) σ’ αυτόν τον πόλεμο... Τα-καραβάνια-των-επιστρατευμένων-για-το-μέτωπο (τα «κέντρα πλατφορμιασμού»…) ήταν ή παρίσταναν ότι είναι χαρούμενα∙ ότι επιτελούν το «καθήκον» τους∙ ό,τι «σε 2 μήνες θα είμαστε ελεύθεροι»… (Θυμάστε τον Α «κλασσικό» παγκόσμιο πόλεμο; «Τα χριστούγεννα θάμαστε πίσω» έλεγαν το καλοκαίρι του 1914 που ξεκινούσαν για το μέτωπο με χαμόγελα και καμάρι…)
Τα μεγάφωνα του τωρινού πολέμου ούρλιαζαν, έπαιζαν τους κατάλληλους για την περίσταση παιάνες. Τα αφεντικά είχαν καταφέρει να μετατρέψουν τον-φόβο-του-αόρατου (κι ασήμαντου…) εχθρού σε υποχρέωση∙ οι λακέδες έκαναν δωρεάν, με ρυθμό πολυβόλου, μαθήματα «υγιειονομικής ορθότητας»∙ οι πιο βαθιά αλλοτριωμένοι ανέλαβαν τις cyber πλευρές της επιστράτευσης∙ κι αλλοίμονο σ’ όποιον τολμούσε να ελέγξει τις «αλήθειες των ειδικών» και τις «καταστάσεις έκτακτης ανάγκης» κάθε είδους και παράνοιας.
Κι ύστερα; Ύστερα άρχισε η εγωϊστική ή μικρόψυχη ή συμφεροντολογική ή λαχανιασμένη απώθηση των νεώτερων απ’ το μέτωπο∙ προς μεγάλη χαρά των αφεντικών και των λακέδων τους: όλα καλά, ο πόλεμος συνεχίζεται, «νικάμε» παρότι ο εχθρός μεταμορφώνεται… (Ή, αν χρειαστεί, τον μεταμορφώνουμε εμείς, τα αφεντικά σας, χωρίς να το ξέρετε…)
Εδώ βρισκόμαστε. Πολλοί «στρατιώτες του υγιεινιστικού πολέμου» γυρνούν απ’ το μέτωπο σακατεμένοι / ες∙ ή δεν γυρνούν καθόλου… Οι μόνοι που μπορούν και πρέπει να υπερασπιστούν το δίκιο τους, το δίκιο που οι ίδιοι καταλαβαίνουν εκ των υστέρων (αν και όταν το καταλαβαίνουν…) είμαστε εμείς. Που πολεμήσαμε κι αυτόν τον πόλεμο των αφεντικών, όπως θα κάναμε για οποιονδήποτε άλλον, «ορθόδοξο» ή «ανορθόδοξο». Που ξέρουμε τι σόι πόλεμος είναι αυτός, και κυρίως ότι μόλις έχει αρχίσει. Αν δεν το κάνουμε εμείς, αν δεν υπερασπιστούμε κι αν δεν συμβάλλουμε στη χειραφετική ριζοσπαστικοποίηση των «platforms veterans», οι εγκληματίες του συμπλέγματος θα έχουν κερδίσει δεύτερη φορά: θα έχουν γίνει οριστικά «νέα κανονικότητα». (Με την επερχόμενη ευρωπαϊκή νομοθεσία υπέρ των μεταλλαγμένων, άλλο μέτωπο αυτό, συνεχίζουν ήδη τον πόλεμό τους…)
Μειοψηφίες; Είμαστε μειοψηφίες είπατε; Ναι, αυτό είμαστε: αισχρές μειοψηφίες!! Αλλά έτσι δεν γινόταν πάντα;