Δευτέρα 30 Γενάρη>> Σε συνθήκες tribal διανοητικής παρακμής είναι αμφίβολο αν μπορούν να εννοηθούν πραγματικά ατράνταχτες (άρα καθολικά αποδεκτές) αποδείξεις. Η πιο πάνω παρουσίαση του Freidman (το 2015, το τονίζουμε!) είναι ωστόσο ακριβώς αυτό: η ατράνταχτη απόδειξη των σχεδίων των αφεντικών του αμερικανικού ιμπεριαλισμού όχι μόνο για την ουκρανία αλλά για το σύνολο των ευρωπαϊκών καπιταλισμών. Κι αυτά τα σχέδια είναι η «λογική συνέχεια» εκείνου που είχε δηλώσει ξεκάθαρα o τότε αμερικάνος υπ.αμ. Rumsfeld, στις αρχές του 2003, τις παραμονές της εισβολής της «συμμαχίας των προθύμων» στο ιράκ, περί διάκρισης και πόλωσης μεταξύ «παλιάς» και «νέας» ευρώπης…
Πρέπει να προσθέσουμε, για χάρη της ιστορικής ακρίβειας, ότι ο Freidman ξεδίπλωσε τους αμερικανικούς σχεδιασμούς ένα χρόνο μετά το υποστηριγμένο και χρηματοδοτημένο απ’ την Ουάσιγκτον φασιστικό πραξικόπημα στο Κίεβο (που κορυφώθηκε στις 22 Φλεβάρη του 2014)∙ ότι «ο στρατός του στρατηγού Hodges» τον οποίο παρασημοφορούσε στις αρχές του 2015 ήταν οι φασίστες που πολιορκούσαν το Donbass εκπαιδευμένοι κυρίως στην πολωνία∙ και ότι οι «συμφωνίες του Μινσκ» (2014, 2015) όπως και η «φόρμουλα Steinmeier» (2019) ήταν οι δειλές, μετέωρες, απελπισμένες και τελικά αποτυχημένες όπως αποδείχθηκε στην πράξη προσπάθειες της «παλιάς» ευρώπης να φρενάρει τις αμερικανικές κινήσεις «παγώνοντας» το πραξικόπημα στο Κίεβο και εξασφαλίζοντας μια λίγο πολύ ειρηνική συνύπαρξη με τη Μόσχα, έτσι ώστε να περιοριστεί / ελεγθεί η στρατιωτικοποίηση της γραμμής Βαλτική – Μαύρη Θάλασσα. Φυσικά (επίσης έχει αποδειχθεί) η περιβόητη «παλιά ευρώπη» δεν ήταν αυτά τα σχεδόν 10 χρόνια συμπαγής απ’ την άποψη των καπιταλιστικών συμφερόντων και, κατά συνέπεια, των μεθοδεύσεων. Το αντίθετο. Για παράδειγμα εκείνο που σημειώνει βιαστικά ο Freidman περί «γερμανικών εξαγωγών» δείχνει το βάρος που είχαν οι αμερικανικές απειλές για «κυρώσεις» ή και οι «κυρώσεις» οι ίδιες εναντίον τμημάτων του γερμανικού κεφάλαιου (και των σημαντικών εξαγωγών του στις ηπα…), ήδη απ’ την εποχή του ψόφιου κουναβιού.
Επιπλέον: το ότι στις αρχές του 2015 ο Friedman μπορούσε αβίαστα να πει ότι «οι τούρκοι θα έβαζαν βέτο για πλάκα» (σε οποιαδήποτε καθαρά νατοϊκή «διαχείριση» της ουκρανίας) είχε συνέχεια: την αφετηρία της δημιουργίας του «μπλοκ της Αστάνα» το φθινόπωρο του 2015 στο συριακό πεδίο μάχης∙ το χάρη στη λαϊκή κινητοποίηση αποτυχημένο πραξικόπημα στην τουρκία τον Ιούλη του 2016 (πραξικόπημα στο οποίο μπορούμε πια να πούμε ότι και το ελλαδιστάν είχε κάποιο ρόλο «βάσης»…)∙ την προέκταση της συνεργασίας Άγκυρας, Μόσχας και Πεκίνου σε διάφορες θέσεις στην Αφρική∙ και άλλα. (Εδώ και καιρό η Άγκυρα είναι ό,τι πιο «αντινατοϊκό» και «αντιαμερικανικό» θα μπορούσε να υπάρχει μέσα στο νατο!!! Εξ ου και όσα ακούτε εναντίον του «σουλτάνου» στα μέρη μας και όχι μόνο… Τι κρίμα για τους εντόπιους «αντιαμερικάνους» και «αντινατοϊκούς» δεξιάς κι αριστεράς! Είναι αθεράπευτα εθνικιστές αντιτούρκοι κυρίως αν όχι αποκλειστικά!!! Και, κατά συνέπεια και αναγκαστικά, φίλοι του άξονα…)
Εν τέλει μόλις τώρα η «παλιά» ευρώπη δηλώνει ότι καταλαβαίνει τον κανιβαλισμό της απ’ την «μεγάλη σύμμαχο», εξαιτίας της πρόσφατης ψευδεπίγραφης αμερικανικής νομοθεσίας περί δήθεν «αντιμετώπισης του πληθωρισμού». Αλλά δεν δείχνει ικανή να τον αντιμετωπίσει αποτελεσματικά.
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.