Το Normandy Format δημιουργήθηκε στις 6 Ιούνη του 2014, απ’ τις κεντρικές πολιτικές βιτρίνες του Παρισιού, του Βερολίνου, της Μόσχας και του Κιέβου (αργότερα προσκλήθηκε κι εκείνη του Μινσκ) για να βρεθεί μια ειρηνική λύση στην «ουκρανική κρίση». Σ’ αυτή την αναμνηστική φωτογραφία δεν φαίνεται οι τρεις στα δεξιά να κάνουν «κερατάκια» πίσω απ’ το κεφάλι των άλλων δύο…
(Από αριστερά προς τα δεξιά: Λουκασένκο, Πούτιν, Μέρκελ, Ολάντ, Ποροσένκο)
Δευτέρα 2 Γενάρη>> Δεν ήταν αρκετή η παραδοχή της κυρίας Μέρκελ. Ξεφύτρωσε κι ο γάλλος Francois Hollande, πρόεδρος της 5ης γαλλικής δημοκρατίας (καλύτερα να διαβαστεί σε εισαγωγικά) απ’ το 2012 ως το 2017. Ο σοσιαλδημοκράτης Hollande είναι βέβαια πολιτικός νάνος σε σύγκριση με την κυρία Μέρκελ. Ωστόσο συνυπέγραψε τις 2 «συμφωνίες του Μινσκ» το 2014 και το 2015, συνεπώς έχει γνώση για το που έβαλε την υπογραφή του.
Συνεντευξιαζόμενος πριν λίγες μέρες στην Kiev Independent ρωτήθηκε αν συμφωνεί με την γερμανίδα πρώην πρωθ. ότι οι συμφωνίες είχαν στόχο να «παγώσουν» την σύγκρουση στην ουκρανία και όχι να λύσουν τα προβλήματα. Ο παρακμιακός κυρ Francois απάντησε:
Ναι, η Angela Merkel έχει δίκιο. Οι συμφωνίες του Minsk σταμάτησαν για κάποιο διάστημα την ρωσική επίθεση… Ήταν σημαντικό να δούμε το πως η Δύση θα επωφελούνταν από αυτό το διάλειμμα…. Ήταν χάρη σ’ αυτές τις συμφωνίες που ο ουκρανικός στρατός μπόρεσε να εκπαιδευτεί και να εξοπλιστεί καλύτερα…
Είναι μια πρόκληση για την ανάλυση το να αναρωτηθούμε τι θα πουν αυτές οι τόσο σπουδαίες πολιτικές βιτρίνες των δύο τόσο σπουδαίων «ευρωπαϊκών δυνάμεων» στην περίπτωση που η Μόσχα νικήσει αμετάκλητα στο ουκρανικό πεδίο μάχης. Μπορεί να υποθέσει κάποιος, χωρίς αυτό να είναι ελαφρυντικό για καμία από δαύτες, ότι λένε αυτά που λένε τώρα επειδή οτιδήποτε άλλο θα έβγαζε-στη-σέντρα (με μεγάλη καθυστέρηση) τόσο το κλόουν του Κιέβου όσο και τον προκάτοχό του, αποδίδοντάς τους την ευθύνη για το σκίσιμο εκείνων των συμφωνιών. Σ’ αυτούς και σε Ουάσιγκτον – Λονδίνο. Συνεπώς μιλούν … καθεστωτικά ουκρανικά επειδή είναι πολύ αργά για να μιλήσουν οποιαδήποτε άλλη γλώσσα!
Όμως αυτές οι «κρίσεις ειλικρίνειας» (ή «κρίσεις προσαρμογής στο τώρα»…) έχουν ήδη μια συνέπεια και μία προϋπόθεση.
Η συνέπεια είναι πως όλο και λιγότερες πολιτικές βιτρίνες στον πλανήτη γη θα εμπιστεύονται τους ευρωπαίους ομοίους τους σε οποιαδήποτε συμφωνία∙ οι αμερικάνοι έχουν «καεί» ήδη, απ’ την εποχή του ψόφιου κουναβιού και της ακύρωσης της συμφωνίας για τα πυρηνικά του ιράν. Να θυμίσουμε ότι οι «συμφωνίες του Minsk» έγιναν αποφάσεις του οηε, πράγμα που σημαίνει ότι Βερολίνο και Παρίσι δείχνουν τώρα το μεσαίο δάκτυλο όλων των χεριών τους στον «διεθνή οργανισμό» για το κύρος του οποίου μέχρι χτες κόπτονταν. Τίνος τ’ αυτί θα τραβήξουν απο ‘δω και στο εξής ότι “δεν σέβεται τον οηε”;
Η προϋπόθεση είναι ότι το Κίεβο θα καταφέρει να νικήσει, έτσι ώστε το «διάλειμμα» που επέτρεψε την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό του στρατού του να «βγάλει τον κόπο» του Βερολίνου και του Παρισιού στα ψέματα. Αν, αντίθετα, αποδειχθεί πως αυτό το «διάλειμμα» ήταν μόνο προετοιμασία για την καταστροφή μεγάλου μέρους της ουκρανίας (και οπωσδήποτε των ουκρανών γένους αρσενικού), ή, ακόμα χειρότερα, αν τελικά ο πολωνικός στρατός αξιοποιήσει αυτήν την εξελισσόμενη καταστροφή και εισβάλει για να «πάρει πίσω» ένα καλό κομμάτι της βορειοδυτικής ουκρανικής επικράτειας, τότε αυτές οι δυτικές πονηρούτσικες πολιτικές βιτρίνες (και οι τωρινοί αντικαταστάτες τους…) θα είναι βαριά συνένοχες, και μάλιστα αναδρομικά και με δόλο.
Θα πείτε: και ποιοι θα αποδώσουν τις ευθύνες σε συνταξιούχους πολεμοκάπηλους; Θα πρέπει να τελειώσει ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος για να στηθούν τα μεγάλα δικαστήρια… Κι ως τότε…
Σωστά.