Δευτέρα 30 Γενάρη>> Θυμόμαστε. Και τιμούμε. Πριν 12 χρόνια βρισκόταν σε εξέλιξη η αλυσίδα των σημαντικότερων ως τώρα πληβειακών επαναστάσεων του 21ου αιώνα, αντάξιων με πολλές από εκείνες του 20ου. Μετά την τυνησία, στις 25 Γενάρη του 2011 ξεκινούσε η επανάσταση στην αίγυπτο – θα ακολουθούσαν άλλες σχεδόν παντού στα αραβικά κράτη / κοινωνίες.
Οι περισσότερες απ’ αυτές καταστάλθηκαν. Αλλά κι εκείνες που αρχικά νίκησαν (τυνησία, αίγυπτος) συκοφαντήθηκαν όσο ήταν δυνατόν. Απ’ τους δυτικούς, δημαγωγούς και «κοινό». Τις είπαν «επαναστάσεις του twitter» – λες και οι επαναστάσεις στην ευρώπη τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα ήταν «επαναστάσεις του σιδηροδρόμου» (!!!) – για να τις μειώσουν, να τις υποβιβάσουν σε κάτι τεχνικό και οπωσδήποτε πρωτοκοσμικό… Είπαν ότι τις οργάνωσε η cia (!!!) ξεχνώντας ή αποσιωπώντας το τι έγινε όταν στην Αλεξάνδρεια χιλιάδες εξεγερμένοι άρχισαν να πολιορκούν (και τελικά κατέλαβαν και έκαψαν) το κτήριο / έδρα των κεντρικών γραφείων της cia στον αραβικό κόσμο, υπεύθυνο μεταξύ άλλων για την «μοιρασιά» των αιχμάλωτων απ’ το αφγανιστάν και το ιράκ σε διάφορα κάτεργα…
Η επανάσταση της 25η Γενάρη στην αίγυπτο νίκησε παρά τους εκατοντάδες δολοφονημένους διαδηλωτές και διαδηλώτριες, τις χιλιάδες συλλήψεις και τα βασανιστήρια στα χέρια της αστυνομίας και των χουντικών παρακρατικών. Τον Ιούνιο του 2012 έγιναν οι πρώτες (και τελευταίες…) πραγματικά ελεύθερες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές εκεί, τις οποίες κέρδισε ο υποψήφιος της μουσουλμανικής αδελφότητας Mohamed Morsi. Αυτό δεν μπορούσε να γίνει ανεκτό ούτε απ’ τα αιγυπτιακά αφεντικά ούτε απ’ τους διεθνείς (δυτικούς) συμμάχους τους. Ένα χρόνο μετά, στις 3 Ιούλη του 2013, ένα καινούργιο στρατιωτικό πραξικόπημα επανέφερε την σιγή νεκροταφείου στην αιγυπτιακή κοινωνία, κάτω απ’ τα φανερά και κρυφά χειροκροτήματα όλης της δύσης, συμπεριλαμβανόμενων των συνηθισμένων «φίλων της δημοκρατίας και της ελευθερίας»… (Ο Morsi δολοφονήθηκε στις φυλακές).
Από τότε ο χασάπης δικτάτορας στρατηγός Sisi, δολοφονώντας και «εξαφανίζοντας» χιλιάδες αντικαθεστωτικούς, επικεφαλής μιας χούντας που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα σε βαρβαρότητα και αίμα απ’ τις λατινοαμερικάνικες του 20ου αιώνα, είναι ο επίσημος και αναγνωρισμένος συνομιλητής και συνεργάτης των δυτικών ιμπεριαλισμών (αλλά και του ρωσικού…). Εννοείται ότι είναι φίλος κι αδελφός όλων των κατά καιρούς κυβερνητικών πολιτικών βιτρινών του ελλαδιστάν.
Γι’ αυτό θυμόμαστε και τιμούμε: αν η μισή μας καρδιά βρίσκεται εδώ, η άλλη μισή στις αραβικές φτωχογειτονιές βρίσκεται…
