Year: 2022

Anticapital 2

Δευτέρα 4 Ιούλη>> Ενώ από καθαρά τεχνολογική άποψη είναι ίσως εύκολο να καταλάβει η καθεμιά, ο καθένας, τι είναι εκείνο που ιντριγκάρει τους γενετιστές (: το να θεωρούν το κύτταρο, τα γονίδια, σαν εναλλάξιμα μηχανικά εξαρτήματα με σκοπό πότε τον έναν και πότε τον άλλο…) τι είναι εκείνο που έχει στρατηγική σημασία για την βιο-πολιτική του κεφάλαιου στον 21ο αιώνα; Ειπωμένο διαφορετικά: γιατί η καπιταλιστική εκμετάλλευση / πειθάρχηση δεν σταμάτησε στην κλίμακα που περιέγραψε ο Foucault όταν μας εκπαίδευσε στα ‘70s πάνω στην έννοια της βιοπολιτικής, δηλαδή στην κλίμακα του «ατόμου», συσχετισμένη και συνδυασμένη φυσικά με την κλίμακα του πλήθους; Εν τέλει: ποιο είναι το καπιταλιστικό συμφέρον σ’ αυτήν την «διάσπαση / διάλυση του ατόμου» (: του φυσικού / κοινωνικού όντος) σε κύτταρα, dna, rna, γονίδια, πρωτεϊνες; Ποιο είναι το κρίσιμο καπιταλιστικό συμφέρον σ’ αυτήν την κατάδυση / μηχανοποίηση των κυττάρων, των γονιδίων, των φαινοτύπων; Ποιο είναι το στρατηγικό όφελος απ’ την αιχμαλωσία των κυττάρων; Γιατί η «υγιεινιστική κρίση» με αφορμή έναν ιό δοκιμάστηκε το 2005, ξανά το 2009, για να πετύχει τελικά το 2020; Αιρετικές ερωτήσεις που αφορούν όχι το εποικοδόμημα, αλλά την παραγωγική βάση και τις σχέσεις γύρω απ’ αυτήν όταν πρόκειται για κύτταρα οργανισμών. Και πάλι: αιρετικές ερωτήσεις που αφορούν τον κυτταρικό έλεγχο, την οργανωμένη παραγωγή νοσηρότητας (άρα την μόνιμη εξάρτηση απ’ τις «βιομηχανίες της ζωής»), τον ταιηλορισμό σε κυτταρική κλίμακα.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Anticapital 3

Το μάθημα ανατομίας απ’ τον δόκτωρα Nicolaes Tulp: η γνωστή ελαιογραφία του Rembrandt, απ’ το 1632, εικονογραφεί την πρώιμη κατάδυση του αστικού (χειρουργικού) βλέμματος στα ανθρώπινα όργανα / εξαρτήματα…

Δευτέρα 4 Ιούλη>> «Μα τι είναι αυτά;» θα απαντήσει έξαλλος κάθε γνήσιος caradinieri/pfizeroi!. «Πάντα η (δυτική) ιατρική κατέβαινε επισκευαστικά, διορθωτικά, στα υποσύνολα του σώματος, στα όργανα, όπου δεν υπήρχε καμία συνείδηση»!!! Πράγματι, το «αστικό βλέμμα» πάντα ήταν ένα βλέμμα που κομμάτιαζε, ψαχουλεύοντας όλο και μικρότερες κλίμακες μέσα στο ανθρώπινο σώμα. Αλλά μόνο 4 «υγιειονομικά προβλήματα» απ’ τα πάμπολλα που αντιμετωπίζει το ανθρώπινο είδος έγιναν «σχολεία» διαμόρφωσης μιας ορισμένης αναπαράστασης για την ζωή – η Sontag έδειξε τα 3 πρώτα: την φυματίωση, τον καρκίνο, το aids. Τώρα, 4ος στη σειρά, προστέθηκε ο «κορώνας»! Η διάλυση της ολότητας του σώματος (ατομικού και κοινωνικού) και η ανασύνθεση / ανασυναρμολόγησή του είναι η σταθερά της δυτικής επιστήμης εδώ και τουλάχιστον 2 αιώνες∙ με τις επιτυχίες και τις αποτυχίες της. Αλλά δεν χρησιμοποιείται / αξιοποιείται κάθε βήμα της σαν «μάθημα» για ευρεία κοινωνική χρήση / αναδιάρθρωση.

Ο «κορώνας» είναι το πιο πρόσφατο βήμα και, επιπλέον, εκείνο που αλλάζει οριστικά την κλίμακα του «υγιούς» και του «παθογόνου», του «παραγωγικού» και του «καταστροφικού», έτσι ώστε να καταστρέψει στρατηγικά κάθε συνειδητό εμπόδιο. Η καθεστωτική προσπάθεια συγκλίνει στο να αλλάξει και η εμπειρία πάνω στο «υγιές» και στο «άρρωστο» στο όνομα «υπόγειων απειλών», στατιστικών ενδεχόμενων, και τα λοιπά. Εκείνη η κουβέντα που ακούστηκε σαν διαταγή την άνοιξη του 2020 σε πάμπολλες δυτικές πρωτεύουσες από πολιτικές βιτρίνες και “ειδικούς”, το “δεν είστε υγιείς, θα συμπεριφέρεστε σαν άρρωστοι”, αναποδογύρισε το εμπόδιο της απλής, κοινής εμπειρίας – και το έκανε σκόπιμα και με προοπτικές.

Στην κυτταρική κλίμακα δεν μπορούμε να μιλάμε για αρνήσεις (ακόμα λιγότερο για εργατικές…) ή για συνειδητές επιλογές (των κυττάρων…). Μπορούμε να μιλάμε μόνο για “erros” τα οποία, όπως συμβαίνει με την πληροφορική / κυβερνητική, είναι αρμοδιότητα των ειδικών. Σε κάθε περίπτωση: η «σωστή» κυτταρική λειτουργία μας είναι η «δουλειά» τους, ή αυτό πρέπει να αποδεχτούμε.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Στα σκουπίδια! (1)

Πέμπτη 2 Ιούνη>> Ο εντόπιος φύλακας άγγελος της υγείας μας και η αγέλη του, ορέγονται μια «τέταρτη δόση» πλατφορμιασμού τον ερχόμενο Σεπτέμβρη. Θα πρέπει να τους συμβούλεψε επ’ αυτού ο κτηνίατρος ceo, στο πρόσφατο σύντομο πέρασμά του απ’ τα μέρη μας… Μια τόση δα δοσούλα (που προφανώς θα γίνει καταναγκαστική) – πώς κάνετε έτσι;

Υπάρχει ένα προβληματάκι βλέπετε. Το ομολογεί ένας ceo της φαρμακομαφίας moderna. Ένας απλός ceo; Όχι δα. Ο γάλλος Stephane Bancel που είναι στεναχωρημένος στο πιο κάτω video είναι ένας 50άρης δισεκατομυριούχος επιχειρηματίας, που ξεκίνησε σαν πλασιέ της φαρμακομαφίας Eli Lilly και ανέβηκε (όπως ο κτηνιάτρος ceo της pfizer…) καταφέρνοντας με την αξία του να έχει το 8% των μετοχών της moderna… Και τα λοιπά και τα λοιπά.

Εξομολογείται λοιπόν. Όχι στον παπά του…. Στο παρακμιακό πλέον «παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ» του Davos… Κι αν είναι-για-πέταμα τόσα εκατομμύρια δόσεις πλατφορμών γενετικής μηχανικής της moderna αφού ο κόσμος έχει χαμπαριάσει και δεν γουστάρει, πόσες δόσεις απ’ τα 4 δισεκατομύρια που έχει φτιάξει να έχει-για-πέταμα η άλλη φαρμακομαφία, το δίδυμο pfizer/biontech; Μισό; Ένα δισεκατομύριο; Παραπάνω;

Μόνο ευχάριστη είναι αυτή η αλλού σιωπηλή και αλλού ηχηρή απόρριψη!!! «…Οι άνθρωποι δεν τα θέλουν… Στις ηπα οι άνθρωποι δεν τα θέλουν… Σ’ όλο τον κόσμο πολλοί άνθρωποι δεν τα θέλουν…»! Ενστικτώδικα, εμπειρικά, εκατοντάδες εκατομμύρια αιχμάλωτοι σ’ αυτόν τον πλανήτη έχουν καταλάβει πόσο φονικές / καταστροφικές είναι οι πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης των κυττάρων!!

Τώρα τα αφεντικά του συμπλέγματος ψάχνουν να βρουν μπράτσα υπνωτισμένων, πρόθυμων, “μαχητών της κοινωνικής ευθύνης” σύμφωνα με τις κρατικές προσταγές… Για μια «4η δόση», ή/και για μια «νέα version», ή/και για μια «mRNA πλατφόρμα κατά της γρίπης»… Και θα τα βρουν….

(Ευχαριστούμε τον Στ. για την υπόδειξη και τον Β. για τον υποτιτλισμό).

Στα σκουπίδια! (2)

Πέμπτη 2 Ιούνη>> Και που να ήξεραν αυτοί οι τελευταίοι!

Όπως θυμούνται οι σταθεροί αναγνώστες της ασταμάτητης μηχανής, ήδη απ’ το 2020 είχαμε μεταφέρει τις σοβαρές ανησυχίες ανοσολόγων για τις πιθανότητες να προκαλούν οι «γενετικές θεραπείες» (δηλαδή οι πλατφόρμες) αυτοάνοσα νοσήματα σε όσους / όσες πλατφορμιάζονται. Οι ανησυχίες δεν ήταν ούτε αυθαίρετες ούτε ανεδαφικές – το αντίθετο! Ο ίδιος ο μηχανισμός δράσης αυτών των τεχνολογιών, δηλαδή η μαζική αποικιοποίηση / χακάρισμα των ανθρώπινων κυττάρων, είναι «αντιγραφή» της αυτοάνοσης αντίδρασης των οργανισμών: το ανοσοποιητικό στρέφεται κατά του ίδιου του σώματος θεωρώντας το εχθρικό! Αν και οι λεγόμενοι «επιστήμονες» έχουν μεσάνυχτα για την αιτία που (γενικά) μπορεί να προκαλέσει τέτοια «αυτοκτονική δράση» του νο 1 συστήματος προστασίας του σώματος (: του ανοσοποιητικού), οι βιοτεχνολόγοι και οι γενετιστές έχουν βρει τρόπο να την αντιγράφουν και να την χρησιμοποιούν! Αυτή είναι η κεντρική ιδέα των δήθεν θεραπευτικών πλατφορμών γενετικής μηχανικής, κυρίως των mRNA αλλά ως ένα βαθμό και των vector DNA: να στρέψουν το ανοσοποιητικό εναντίον των ίδιων των κυττάρων του σώματος!!!

Διάφοροι πονηρούληδες τσατσορούφιανοι υποστήριξαν ότι (δήθεν) αυτό ακριβώς συμβαίνει και στη φυσική μόλυνση από έναν ιό: ο ιός μπαίνει μέσα σε κάποια κύτταρα, εκεί πολλαπλασιάζεται, τα κύτταρα μετατρέπονται σε παθολογικά, και το ανοσοποιητικό τα καταστρέφει… Αλλά αυτό είναι ημιμάθεια και ψέμα. Για διάφορους λόγους – ας δείξουμε δύο σοβαρούς που μπορούν να εξηγηθούν με απλές κουβέντες.

Πρώτον, όταν ιός μπει, απλά μπει σ’ ένα σώμα (ας πούμε μέσω της αναπνευστικής οδού) γίνεται αμέσως αντιληπτός απ’ το ανοσοποιητικό, σαν «ξένο σώμα»! Συνεπώς το ανοσοποιητικό μαθαίνει εξ’ αρχής την ύπαρξη ξένου σώματος, και αρχίζει την δράση του έγκαιρα. Αντίθετα, στις mRNA πλατφόρμες, χρησιμοποιείται μια τεχνική τυφλώματος του ανοσοποιητικού: τα «νανολιπίδια», εκατομμύρια τέτοια σε κάθε δόση «εμβολίου», οι «πλατφόρμες» δηλαδή που μεταφέρουν το τεχνητό mRNA, είναι φτιαγμένα έτσι ώστε να «κρύβονται» απ’ το ανοσοποιητικό, να το αποπροσανατολίζουν, μέχρι να επιτεθούν στα κύτταρα. Είναι το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που κάνουν τα κανονικά εμβόλια, αδρανοποιημένου ή νεκρού ιού (ή τεχνητής απομίμησης της πρωτεϊνης του): στα κανονικά εμβόλια δεν προσβάλλονται τα κύτταρα, αλλά η παρουσία «ξένου σώματος» (που δεν έχει μολύνει…) είναι αρκετή α) για να αναγνωριστεί απ’ το ανοσοποιητικό και β) να παραχθούν τα κατάλληλα αντισώματα.

Οι γενετιστές κάνουν το αντίθετο! Και το κάνουν συνειδητά και σκόπιμα!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Στα σκουπίδια! (3)

Πέμπτη 2 Ιούνη>> Μια σχετικά πρόσφατη έρευνα (Δεκέμβρης του 2021), κινέζικης προέλευσης, δημοσιευμένη στην επιθεώρηση immunology (ανοσολογία) ασχολήθηκε με τα καινούργια-επιθετικά αυτοάνοσα φαινόμενα μετά τον εμβολιασμό για την covid-19. Στην αρχική περίληψη της έρευνάς τους οι 7 κινέζοι πανεπιστημιακοί ερευνητές σημειώνουν (ευχαριστούμε τον Στ. για την υπόδειξη):

… Πρόσφατα αναφέρονται με αυξητική τάση καινούργια-επιθετικά αυτοάνοσα φαινόμενα μετά τον εμβολιασμό για την covid-19 (π.χ. αυτοάνοση θρομβωτική θρομβοκυτοπενία, αυτοάνοσες ηπατίτιδες, σύνδρομο Guillain–Barre [σ.σ.: νευρική παράλυση…], νεφροπάθεια οφειλόμενη στην ανοσοσφαιρίνη Α, ρευματοειδής αρθρίτιδα,  συστηματικός ερυθηματώδης λύκος [σ.σ.: αυτοάνοση φλεγμονή που κτυπάει διάφορα όργανα, κατά περιόδους]) Η μοριακή απομίμηση [σ.σ.: το φαινόμενο κατά το οποίο συγκεκριμένα ανθρώπινα κύτταρα «αντιγράφουν» στη δομή τους έναν παθογόνο παράγοντα… κάτι ανάλογο, δηλαδή, με το χακάρισμα που σχεδιασμένα γίνεται μέσω των πλατφορμών…], η δημιουργία συγκεκριμένων αυτο-αντισωμάτων και ο ρόλος συγκεκριμένων συστατικών των εμβολίων δείχνουν να είναι σημαντικοί παράγοντες πρόκλησης αυτών των αυτο-άνοσων φαινομένων….

Ο πιο κάτω πίνακας (απ’ την έρευνα) είναι χαρακτηριστικός (κάντε μόνοι σας την μετάφραση!)

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ασφαλιστικές μπίζνες 1

Πέμπτη 2 Ιούνη>> Αναφερόμαστε συστηματικά στο βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα, αλλά δεν έχουμε δώσει ως τώρα την έμφαση που πρέπει στο τρίτο συνθετικό, στο «ασφαλίτικο». Αν και σ’ αυτό μπορούν και πρέπει να συμπεριληφθούν τα κρατικά συμπλέγματα της ασφάλειας (αστυνομίες, μυστικές υπηρεσίες, κλπ) που σαφέστατα έχουν συμφέρουν απ’ το ηλεκτρονικό φακέλωμα των πάντων, σ’ αυτό το συνθετικό συμπεριλαμβάνονται οπωσδήποτε (εφόσον μιλάμε για ηλεκτρονικό φακέλωμα υγείας) σε κεντρική θέση οι ασφαλιστικές εταιρείες, είτε είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις, είτε δημόσια συστήματα («ταμεία»). Ποια είναι, λοιπόν, τα συμφέροντα των ασφαλιστικών επιχειρήσεων πίσω και μέσα από πλευρές της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, ειδικά μέσα απ’ τις διάφορες μορφές ηλεκτρονικού φακελώματος υγείας;

Ορισμένα κρίσιμα στοιχεία, που αφορούν μεν το γερμανικό κράτος / κεφάλαιο αλλά προφανώς έχουν πολύ ευρύτερη αξία και εφαρμογή, μας δίνει ο εξαιρετικός κύριος Wolfgang Wodarg (: γερμανός γιατρός και πρώην βουλευτής, αποκάλυψε και κυνήγησε το «σκάνδαλο» με το tamiflu, την τεχνητή κρίση / τρομοκρατία της «γρίπης των χοίρων» το 2009 / 2010, και στην απαλλοτρίωση του παγκόσμιου οργανισμού υγείας απ’ τις φαρμακομαφίες ήδη από τότε…)

Η βελτίωση των πρωτοκοσμικών συστημάτων υγείας στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, σε συνδυασμό με την άνθηση του υγιεινισμού, την κερδοφορία των φαρμακομαφιών και την βελτίωση (αλλά και αύξηση του κόστους) των μηχανών που χρησιμοποιούνται για διαγνωστικούς ή/και θεραπευτικούς λόγους, αύξησε τα κόστη των συστημάτων υγείας. Για να το πούμε με τις σωστές λέξεις: η φροντίδα υγείας αφορά την κοινωνική και φυσική αναπαραγωγή των υπηκόων, κυρίως της εργατικής τάξης. Συνεπώς «αυξανόμενα κόστη του συστήματος υγείας» σημαίνουν «αυξανόμενα κόστη για την εργατική φυσική και κοινωνική αναπαραγωγή», όπου η λέξη «αναπαραγωγή» πρέπει να θεωρηθεί με την ευρεία έννοια: δεν αφορά μόνο την δημιουργία οικογένειας, αλλά οπωσδήποτε και την δυνατότητα να είναι διαθέσιμη καθημερινά η εργατική τάξη (προς εκμετάλλευση)∙ άρα υγιής (ή, με τη νέα ορολογία, «λειτουργική», κάτι που είναι στρατηγικά διαφορετικό απ’ το «υγιής»…)

Με βάση το μοντέλο του κοινωνικού κράτους αυτό το κόστος βάραινε κυρίως τους εργοδότες / τα αφεντικά, ατομικά και σα σύνολο. Το «ατομικά» αφορά τις (ασφαλιστικές) εισφορές κάθε αφεντικού χωριστά, το «σα σύνολο» αφορά την οικονομική (και οργανωτική) συμμετοχή του κράτους. Φυσικά συμπεριελήφθηκε (δεν ξέρουμε την ιστορία του πράγματος) και η χρηματική συμμετοχή του κάθε μισθωτού. Στα δημόσια συστήματα αυτή η συμμετοχή αφαιρείται αυτόματα απ’ τον μισθό. Στα ιδιωτικά συστήματα πληρώνεται κάθε μήνα με βάση ιδιωτικό συμβόλαιο ασφάλισης.

Φυσιολογικά (βάλτε το σε εισαγωγικά: φυσιολογικά, στο βαθμό που οι εργατικές τάξεις θεωρούσαν αυτό το κόστος της κοινωνικής και φυσικής αναπαραγωγής τους σαν κόστος των αφεντικών, σαν «επιστροφή» απ’ την κλεμμένη υπεραξία) η άνοδος του κόστους των συστημάτων υγείας (που συνδέεται πάντως άμεσα με την κερδοφορία των φαρμακομαφιών και των εταιρειών κατασκευής μηχανών…) θα έπρεπε να συνεπάγεται μεγαλύτερη συνεισφορά των αφεντικών, ατομικά και σα σύνολο (: κράτος). Ο νεοφιλελευθερισμός ήταν η «οικονομική ορθοδοξία» που στόχευε να αλλάξει αυτήν την «φυσιολογικότητα», και το επιχείρησε με διάφορους τρόπους. Αφενός ιδεολογικά, κατασκευάζοντας την ιδέα του Εγώ-Κεφάλαιο για κοινωνική χρήση, που σήμαινε πως ο καθένας και η καθεμιά είναι υπεύθυνος /η για την κατάσταση της υγείας του… Αφετέρου οικονομικά / χρηματικά: αφότου τα αποθεματικά των ταμείων (και των ιδιωτικών ασφαλιστικών επιχειρήσεων) έγιναν η μεγάλη θάλασσα ρευστού που άλλαξε χέρια μέσω του χρηματιστηριακού τζόγου στα ‘90s και στα ‘00s, αυτές οι δομές κηρύχτηκαν ως ευρισκόμενες στο χείλος της πτώχευσης… Πράγμα που απαιτούσε είτε την αύξηση των εισφορών των αφεντικών, είτε…

Ασφαλιστικές μπίζνες 2

Πέμπτη 2 Ιούνη>> Πάνω σ’ αυτό το «είτε…» μας διαφωτίζει ο Wodarg, μέσα απ’ την εξέλιξη του γερμανικού παραδείγματος. Ο τωρινός υπ.υγείας (απ’ τον Δεκέμβρη του 2021) Karl Lauterbach είχε προτείνει σε ανύποπτο χρόνο ένα είδος εξισορρόπησης της ασφαλιστικής δομής (σαν ουσιαστικού τμήματος του κόστους της φροντίδας υγείας και της διαχείρισης αυτού του κόστους). (Ο προηγούμενος υπ.υγ. στο Βερολίνο, στη διάρκεια της τρομοεκστρατείας, ήταν πρώην τραπεζίτης και υπ.οικ…)

Ο όρος είναι τεχνοκρατικά μυστηριώδης. Τι σήμαινε αυτό το “structure rebalance”; Σήμαινε ότι τα ασφαλιστικά συστήματα (δημόσια ή ιδιωτικά…) δεν θα έπρεπε να περιορίζονται στη γνώση της κατάστασης της υγείας των ασφαλισμένων όταν αυτοί εμφανίσουν κάποιο πρόβλημα, αλλά πριν το εμφανίσουν! Όχι εκ των υστέρων – εκ των προτέρων.

Τι «εξισορρόπηση» προσφέρει αυτή η αλλαγή στις γνώσεις / πληροφορίες που έχουν οι «υπεύθυνοι» για την κοινωνική και φυσική αναπαραγωγή της εργατικής τάξης; Αν οποιοσδήποτε ασφαλισμένος όντας υγιής εμφανίσει σε κάποια στιγμή της ζωής του, νεώτερος ή ηλικιωμένος, κάποιο πρόβλημα υγείας (που σημαίνει: «κόστος»), αυτό πρέπει να καλυφθεί υποχρεωτικά! Ούτε δημόσιες ούτε ιδιωτικές δομές μπορούν να πουν στους ασφαλισμένους τους, ααααα, πληρώνατε κι εσείς (και οι εργοδότες σας, και το κράτος) όσο δεν είχατε κόστος, αλλά μόλις αποκτήσετε κάποιο εμείς δεν έχουμε καμία σχέση!!! Η εκ των υστέρων γνώση (των «υπεύθυνων»…) σήμαινε και σημαίνει ότι πρέπει να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, χωρίς παζάρια και «α, δεν το ήξερα».

Η εκ των προτέρων γνώση όμως, που όπως θα δούμε μπορεί να είναι εκτίμηση, πιθανολόγηση (αλλά και πολύ περισσότερα), αλλάζει αυτήν την σχέση. Πρώτον, επειδή αν πιθανολογηθεί πως ο τάδε ή ο δείνα υγιής ασφαλισμένος μπορεί στο μέλλον να εμφανίσει το Α ή το Β πρόβλημα υγείας (: δηλαδή κόστος…) τότε, κρατώντας τη νεοφιλελεύθερη «κατάκτηση» του Εγώ-Κεφάλαιο, μπορεί να του προταθεί ή και να του επιβληθεί  ένας συγκεκριμένος τρόπος ζωής … Έτσι ώστε να μην εμφανίσει μελλοντικά … κόστος… Δεύτερον, επειδή αν πιθανολογηθεί κάτι τέτοιο, μπορεί η (χρηματική) συνεισφορά του να διατιμηθεί: άλλη η συνεισφορά (στη δομή, δημόσια ή ιδιωτική) κάποιου που για παράδειγμα δεν «προβλέπεται» να εμφανίσει καρδιακό πρόβλημα μετά από 10 ή 20 χρόνια, άλλη εκείνου που «προβλέπεται»…

Η εξατομίκευση και η χρηματική διατίμηση του κόστους αναπαραγωγής (σε ότι αφορά την κατάσταση της υγείας) είναι πολύ περισσότερο δόλια απ’ ότι φαίνεται αρχικά. Κατ’ αρχήν συμφέρει την ασφαλιστική βιομηχανία, αφού περιορίζει τα έξοδά της (σε σχέση με τα έσοδά της). Ωστόσο η ιδέα ότι «ο καθένας είναι υπεύθυνος για την υγεία του, συνεπώς πρέπει να πληρώνει ανάλογα, ακόμα και ανάλογα με τις πιθανότητες να αρρωστήσει κάποια στιγμή στη ζωή του», είναι βρώμικη. Οι νοσογόνοι παράγοντες ακόμα και στις πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικά κοινωνίες ΔΕΝ είναι εξατομικεύσιμοι, όπως για παράδειγμα η συσχέτιση καπνίσματος και καρκίνου των πνευμόνων, ή διατροφής και ορισμένων καρδιακών προβλημάτων. Στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων οι νοσογόνοι παράγοντες είναι ευρείας κλίμακας, συχνά άγνωστοι (ή ανομολόγητοι: π.χ. τα χημικά των απορριπαντικών ή οι γενετικές μεταλλάξεις των τροφίμων…) Η εξατομίκευση και η χρηματική διατίμηση τηυς «κατάστασης υγείας» είναι λοιπόν αυξημένα άμεσα οικονομικά κέρδη για την ασφαλιστική βιομηχανία ΚΑΙ άμεσα ιδεολογικά κέρδη για τον καπιταλισμό σα σύστημα συνολικά: η δομική νοσηρότητά του εξαφανίζεται «ως δια μαγείας».