Δευτέρα 24 Οκτώβρη>> Το βάθος, η ένταση και η έκταση της χρηματοπιστωτικής «κρίσης» του 2008-2009 κτύπησε πολλά καμπανάκια στους δυτικούς καπιταλισμούς. Ειδικά ωστόσο σε ότι αφορά τον βρετανικό θα πρέπει να θυμίσουμε πως ήταν ο ένας απ’ τους δύο (ο άλλος ήταν ο αμερικανικός) που έκαναν σημαία τους το χρηματοπιστωτικό «άλμα στον ουρανό» απ’ την δεκαετία του 1980 και μετά. Είτε μιλήσει κανείς για «νεοφιλελευθερισμό» είτε για «παγκοσμιοποίηση», το ιμπεριαλιστικό μοντέλο της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου (που ενστερνίστηκαν εν μέρει και άλλοι δυτικοί…) ήταν: φτηνή εργασία στην περίμετρο (κατά προτίμηση στην ασία…), φτηνές πρώτες ύλες απ’ την περίμετρο (με τον «παγκόσμιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας»), και στο κέντρο «το χρήμα γεννάει χρήμα».
Ύστερα απ’ τις καταρρεύσεις (ή/και τις «διασώσεις»…) της χρηματοπιστωτικής κρίσης, οι φράξιες των hard core ιδεολόγων (υπαλλήλων των αφεντικών) άρχισαν να ονειρεύονται ότι «θα κάνουν κίνα» τις δικές τους, «εθνικές» παραγωγικές βάσεις (επαναπατρίζοντας τμήματα της βιομηχανικής παραγωγής που είχαν κάνει εξαγωγή εκεί που ήταν εύκολη η βίαιη εξασφάλιση «φτηνών χεριών»).
Αυτό ήταν το σχέδιο απ’ τις αρχές της δεκαετίας του 2010 στο Λονδίνο. Αυτό ήταν που «γέννησε» το Brexit το 2016.
Aυτό είναι το σχέδιο που έκανε πρωθυπουργό της κυρία Όνομα-και-Πράμα το 2022: δώδεκα απ’ τους υποστηρικτές του FEG πήραν υπουργεία, κι αυτό από μόνο του ήταν δηλωτικό… Όμως δεν είναι καθόλου έξυπνο να δοκιμάσει κάποιος να εφαρμόσει ένα τέτοιο άγριο έως ανελέητο «πρόγραμμα ανάπτυξης» (του βρετανικού καπιταλισμού…) όταν συμβαίνουν ταυτόχρονα τα εξής:
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.