Το 1965 ο Che προσπάθησε να οργανώσει το αντι-αποικιακό, επαναστατικό κίνημα στην αφρική, αρχίζοντας απ’ το κονγκό. Το εγχείρημά του αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολο, κυρίως εξαιτίας της υποκειμενικότητας των ριζοσπαστών αφρικανών…
Δευτέρα 1 Αυγούστου>> Οι προσπάθειες του Μικρού Δούκα του Λίγηρα στη δυτική αφρική (σε πρώην γαλλικές αποικίες που έχουν αρχίσει το «έξω οι γάλλοι!»…) συνέπεσαν χρονικά με ένα ταξίδι του ρώσου υπ.εξ. στην ήπειρο, αλλά και του «ειδικού εκπροσώπου» της Ουάσιγκτον για το «αφρικανικό κέρας». Ο Mike Hammer πέρασε απ’ την αιθιοπία, την αίγυπτο και κατέληξε στα αραβικά εμιράτα. Ο Lavrov ξεκίνησε απ’ την αίγυπτο, συνέχισε στην αιθιοπία, στην ουγκάντα και τέλειωσε την δική του βόλτα στην άλλη άκρη της ηπείρου, το κονγκό-Μπραζαβίλ.
Γενικά τα αφρικανικά κράτη έχουν ανεβάσει ιδιαίτερα τις γεωπολιτικές τους προσόδους, φαίνεται όμως ότι ποντάρουν περισσότερα στο ευρασιατικό project (και στα βασικά κράτη μέλη του, την κίνα, την τουρκία, το ιράν και την ρωσία), παρά στην άλλοτε και πάντοτε αποικιοκρατική δύση. Η φράση «500 χρόνια δυτικής κυριαρχίας είναι αρκετά!» είναι ένα σταθερό motto στους αφρικανικούς πληθυσμούς, ειδικά εφόσον η οξυνόμενη (παγκόσμια) αντίθεση δεν είναι ιδεολογική. Ο Lavrov πάντως δεν παρέλειψε να θυμίσει ότι «η Μόσχα πάντα ήταν με την μεριά των αφρικανικών κρατών ενάντια στην αποικιοκρατία»…
Υποτίθεται ότι βασικό μέρος της αποστολής του ρώσου υπ.εξ. ήταν να καθησυχάσει τις πολιτικές βιτρίνες των αφρικανικών κρατών σε σχέση με τις προμήθειες σταριού, αλεύρων και λιπασμάτων. Αλλά η σχέση της Μόσχας (όπως και του Πεκίνου) με την αφρική κοιτάει πολύ μακρύτερα∙ και οι ανταλλαγές επισκέψεων το δείχνουν. Τον περασμένο Ιούνη για παράδειγμα, πέταξαν ως το Sochi για συζητήσεις με την ανεγκέφαλη αλεπού (aka Putin) ο Macky Sall, πρόεδρος της σενεγάλης και της «αφρικανικής ένωσης», και ο Moussa Faki Mahamat, υπ.εξ. της γκάνας και εκτελεστικός διευθυντής της «αφρικανικής ένωσης»… Επιπλέον προς το τέλος της χρονιάς θα γίνει μια ακόμα συνάντηση κορυφής μεταξύ της ένωσης και της Μόσχας, στην αιθιοπία. (Ο νυσταλέος Jo, αν είναι ακόμα στην καρέκλα του, θέλει να κάνει κάτι ανάλογο τον Δεκέμβρη – αλλά στην Ουάσιγκτον..)
Την προηγούμενη φορά που ο δυτικός ιμπεριαλισμός / καπιταλισμός έχανε έδαφος στην αφρική ήταν στις δεκαετίες του ’50, του ’60 και του ’70 με τις αντιαποικιακές / εθνικαπελευθερωτικές επαναστάσεις, τις οποίες στήριζε φανερά ή καλυμμένα η σοβιετική ένωση.
Όμως οι νίκες αυτών των επαναστάσεων έγιναν πικρές όταν, προκειμένου να αναπτύξουν τους καπιταλισμούς τους αυτά τα καινούργια κράτη βρέθηκαν αναγκασμένα να πάρουν δάνεια πρώτα απ’ τις «αγορές» και την παγκόσμια τράπεζα – με τους όρους αυτών των τελευταίων φυσικά – και, στη συνέχεια, απ’ το δντ. Δεν υπήρχε αλλού διαθέσιμο χρήμα εκείνη την ιστορική περίοδο… Αυτό οδήγησε τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 σε μια καταστροφική «κρίση χρέους» των περισσότερων αφρικανικών κρατών – οι τζογαδόροι των χρηματιστηρίων έκαναν «χρυσές δουλειές» με τα ομόλογά τους…
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.