Δευτέρα 18 Απρίλη>> Ο Steinmeier δεν είναι κάποιος τυχαίος, ένα ανδρείκελο του γερμανικού κράτους / κεφάλαιου (υπάρχουν πλέον και τέτοια επί σκηνής στο Βερολίνο). Είναι καίρια πόστα εδώ και 25 χρόνια. Από υπεύθυνος των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών και «προσωπάρχης» της καγκελαρίας ως αντιπρόεδρος, υπ.εξ. για αρκετά χρόνια, και πρόεδρος απ’ το 2017 (η δεύτερη θητεία του υπερψηφίστηκε δέκα μέρες πριν την ρωσική εισβολή στην ουκρανία). Απ’ την θέση του υπ.εξ. ξέρει πολύ καλά και το «ουκρανικό πρόβλημα» (που αρχικά δημιούργησε η κυβέρνηση στην οποία συμμετείχε, στα τέλη του 2013) και τις «προσπάθειες ειρηνικής λύσης»: ήταν παρών στις διαπραγματεύσεις για την υπογραφή της δεύτερης «συμφωνίας του Minsk» το 2015. Και, φυσικά, συμμετείχε σ’ όλη τη «δουλειά» για την υπογραφή του ομώνυμου σχεδίου, της «φόρμουλας Steinmeier» (δες αναφορά 14 Μάρτη) απ’ τον κλόουν, το φθινόπωρο του 2019. Μ’ άλλα λόγια οι δύο (Steinmeier και Zelensky) γνωρίζονται πολύ καλά και προσωπικά (φωτογραφίες επάνω και κάτω).
Σε κάθε περίπτωση το τι κάνει ένας φτηνός ρολίστας είναι δευτερεύον∙ συγκινεί μόνο όσους είναι media victims. Το ερώτημα, το ουσιαστικό ερώτημα, είναι: τι θέλει το γερμανικό κεφάλαιο και, κατά συνέπεια, το κράτος σαν το κόμμα του; Για δεύτερη φορά μέσα σε λιγότερο από 10 χρόνια, κι αυτή τη φορά πολύ πιο δραματικά, η «εξωτερική πολιτική» αυτού του κράτους / κεφάλαιου δείχνει να πιάνεται με τα βρακιά κατεβασμένα. Και, προφανώς, όχι απλά και μόνο για μια περιοχή κάπου στον πλανήτη∙ αλλά για την σχέση του (ή την μη σχέση του) με το ευρασιατικό project. Την πρώτη φορά ήταν το 2013 / αρχές του 2014 όταν η «πολιτικο/οικονομική πίεση» της ε.ε. προς την τότε ουκρανική κυβέρνηση άνοιξε το δρόμο για την αμερικανο-αγγλική υποστήριξη στο φασισταριό, την σφαγή στην Meidan, και αμέσως μετά το πραξικόπημα.
Πριν 2 βδομάδες (Τεχνικές της εξουσίας: συντριπτικές;) κάναμε μια καταμέτρηση του αμερικανο-αγγλικού “fuck Berlin”: 1η (με την οργανωμένη εμφάνιση των φασιστών στο Κίεβο στα τέλη του 2013), 2η (με το πραξικόπημα ενάντια στην συμφωνία που είχε υπογραφτεί μια μέρα πριν τον Φλεβάρη του 2014), 3η (με το σκίσιμο των συμφωνιών του Minsk το 2015), 4η (με το σκίσιμο της συμφωνίας πάνω στην «φόρμουλα Steinmeier στα τέλη του 2019). Τώρα είναι η 5η, κι έρχεται απ’ τον «μικρό σφουγγοκωλάριο» απευθείας! Έχει γίνει κάτι σαν συνήθεια: στο Βερολίνο τους φτύνουν, αλλά οι εκεί πολιτικές βιτρίνες (ως τώρα) παριστάνουν ότι ψιχαλίζει!
Απ’ την μεριά τους τα καθεστώτα του «άξονα», και ειδικά το αμερικανικό, μιλούν έξω απ’ τα δόντια:
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.