Πέμπτη 31 Μάρτη>> Είναι ανθρώπινο και κατανοητό ότι ο καθένας και η καθεμιά, είτε σαν άτομα είτε σαν (δυτικές) κοινωνίες συνολικά έχει συναισθηματική ανάγκη να ξεσκάσει τους επόμενους μήνες, άνοιξη και καλοκαίρι, μετά από δυο γεμάτα χρόνια υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας. Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο: να ξεσκάσει και (γιατί όχι;) να ξεχάσει…
Όμως…. Είναι δυσάρεστο να βρισκόμαστε στην παρεξηγήσιμη θέση του Κασσανδρικού εγχειρήματος που προσπαθεί να χαλάσει την ζαχαρένια των ανθρώπων. Την ανάγκη της διαφυγής, ας το ξέρετε, την έχει και η ασταμάτητη μηχανή. Έντονα…
Ξαναλέμε: όμως… Όμως «ο πόλεμος κατά των αόρατων εχθρών» (εναντίον ημών και υμών δηλαδή) δεν τέλειωσε, ακόμα κι αν γίνεται παράλληλα και ταυτόχρονα με τον πόλεμο κατά των rivals. Τα αφεντικά του δυτικού συμπλέγματος ανασυντάσσονται. Το επόμενο φθινόπωρο και ο επόμενος χειμώνας δεν θα είναι καθόλου «ειρηνικοί» – αυτή είναι η πρόβλεψή μας.
Έχουμε λίγους, πολύ λίγους μήνες όχι μόνο για να βγάλουμε στέρεα συμπεράσματα απ’ τα δύο προηγούμενα χρόνια, αλλά επίσης για να προετοιμάσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα τις αντιστάσεις για τον επόμενο γύρο.
Αυτή η αναγκαιότητα δεν περιλαμβάνεται στο ρεπερτόριο του ξεσκάσματος και της απώθησης. Είναι Ιστορική. Το ποιος θα σταθεί στο ύψος της δεν το ξέρουμε. Ξέρουμε όμως ότι τα «δεν ήξερα», που πληρώθηκαν πολύ ακριβά τα δύο προηγούμενα χρόνια, θα γίνουν βαριά ισόβια γραμμάτια – αν δεν σηκωθεί το εργατικό, ανταγωνιστικό, κομμουνιστικό μπόι έγκαιρα.
Συγχωρείστε μας την πρόγνωση…