Year: 2022

Reptila

Δευτέρα 26 Δεκέμβρη>> Μια γυναικεία μπάντα απ’ την χιλή, σχετικά καινούργια. Ξεκίνησε το 2018 (ως Reptilian beats τότε) και πειραματίζεται, από παραδοσιακή μουσική των Άνδεων ως ηλεκτρονική, και από afro beat ως punk.

Εδώ στην ταράτσα ενός μπαρ στο Santiago στα πρώτα της βήματα, τον Μάη του 2018:

Bonus track (στη θέση της ευχής «καλή χρονιά» που σχεδόν δεν τολμάμε να ξεστομίσουμε!): οι επίσης χιλιανοί (πιο γνωστοί στην ασταμάτητη μηχανή) Newen Afrobeat – με τον νιγηριανό Oghene Kologbo, απ’ το τσούρμο του Fela Kuti: άνοιξε τα μάτια σου!

(Το video είναι μεταξύ Lagos και Santiago).

Sarajevo 175a: η αναδιάρθρωση του νόμιμου

…Τα υποκείμενα του νόμου πρέπει να μάθουν να υπακούουν. Δεν θεωρείται πλέον de facto ότι θα το κάνουν, εκτός αν υπάρχουν στοιχεία πως πράγματι υπακούουν. Κι αυτός ο καταναγκασμός δεν επιβάλλεται με το πιστόλι στον κρόταφο ή με την επίδειξη επιμέρους αναπαραστάσεων απ’ την μεριά της νόμιμης εξουσίας. Αντίθετα προκύπτει από το βλέμμα∙ τα συστήματα διαρκούς παρατήρησης συνδυασμένα με την αυτο-επίγνωση ότι είσαι διαρκώς υπό παρατήρηση διαμορφώνουν μια σειρά συμπεριφορών που σχετίζονται με τον χαρακτήρα της παρατήρησης…

Το κουρέλιασμα των τυπικών (δυτικών) συνταγμάτων που υποδείξαμε στη διάρκεια της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας δεν ήταν μια στιγμή ούτε παρένθεση. Η αόριστη «νέα κανονικότητα» που τόσο έντονα διαφημίστηκε απ’ τους δημαγωγούς ήδη απ’ το ξεκίνημα της τρομοεκστρατείας, έφτιαξε τα θεμέλιά της ως «κοινωνικά αναγκαία».

Όσοι έχουν μυαλό στο κεφάλι τους και δυνατότητα κριτικής σκέψης καλό είναι να ξέρουν τι βρίσκεται σε εξέλιξη και απ’ αυτήν την πλευρά: της αναδιάρθρωσης του νόμιμου…

[ Προχωρήστε για να διαβάσετε ή κατεβάσετε το pdf αρχείο ]

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Για την υποστήριξη στο project Sarajevo / αόρατες πόλεις

Δευτέρα 26 Δεκέμβρη>> Τελειώνοντας ο Δεκέμβρης, για την ακρίβεια στις 31 Δεκέμβρη στις 12.01 το βράδυ, το λογισμικό που στηρίζει τις συνδρομές θα «παγώσει» την πρόσβαση στα «κλειστά» κείμενα που θα ακολουθήσουν το 2023. Προσοχή: η πρόσβαση στα κείμενα και στα pdf του 2022 θα παραμείνει διαθέσιμη επ’ άπειρον για όσους / όσες στήριξαν το εγχείρημα το 2022. Με τους κωδικούς που έχουν. Αλλά για το 2023 θα πρέπει η υποστήριξη να ανανεωθεί (για τους υποστηρικτές του 2022) ή να αρχίσει πρώτη φορά (για τους καινούργιους).

Οπότε:

– Οι «παλιοί» που θα θελήσουν να ανανεώσουν, ας το θυμηθούν έγκαιρα. Με τα στοιχεία που έχουν – ισχύουν.

– Οι «καινούργιοι» ας πάρουν τον χρόνο τους να σκεφτούν αν αυτή εδώ η ιστορία αξίζει. Μετά θα πρέπει να επικοινωνήσουν μέσω mail στο sarajevomail@gmail.com, για να συνεννοηθούμε.

Κατά τα υπόλοιπα δεν έχουμε λόγους να αισιοδοξούμε ότι το 2023 θα είναι καλύτερο απ’ το 2022… Αλλά: το κεφάλι ψηλά και τα πόδια στη γη…

Ψηφιακή επιτήρηση και φακέλωμα

Δευτέρα 26 Δεκέμβρη>> «Δεν έχω κάτι να κρύψω»: αυτή είναι η αφελής, νηπιακή απάντηση του μέσου αιχμάλωτου υπηκόου όταν κάποιος του υποδείξει το εύρος και το βάθος του ψηφιακού ελέγχου. Στην ίδια κατηγορία νηπιακής άγνοιας ανήκουν και τα «τι να τα κάνουν τα στοιχεία μου;» (ξαφνικά ο σπουδαίος Εγώ-Κεφάλαιο γίνεται ασήμαντος!!…), «σιγά μην ενδιαφέρονται για το dna μου» (ναι, δεν είσαι ο Αθάνατος του παλιού σήριαλ…) και άλλα παρόμοια. Η διαρκής επιτήρηση θεωρείται απ’ όλους αυτούς κάτι «κανονικό», «ομαλό», που δεν χρειάζεται να τους απασχολεί. Ούτε να τους ενοχλεί.

Η διάκριση ανάμεσα σε ιδιωτική και δημόσια σφαίρα της ζωής δεν θεσμοθετήθηκε κάποτε ως … νεοφιλελεύθερη πονηριά, όπως διέδιδαν διάφορα τσακάλια του anti-social underground το 2020 και το 2021, όταν τα πραξικοπήματα του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος είχαν κορυφωθεί (εννοώντας, προφανώς, πως όποιος είναι κατά του νεοφιλελευθερισμού πρέπει να θεωρεί τέτοιες διακρίσεις από ύποπτες έως αντικοινωνικές…). Όχι! Η διάκριση αυτή θεσμοθετήθηκε με πόνο και αίμα, για να διαφυλάξει ένα καλό μέρος της καθημερινής ζωής απ’ τις ορέξεις και την εξουσία του οποιουδήποτε άρχοντα. Είτε ήταν βασιλιάς, είτε ήταν επίσκοπος, είτε ήταν καραβανάς, είτε ήταν το (αστικό…) κράτος. Οι ιδιωτικοί χώροι / χρόνοι δεν είναι … κρυψώνες – υπάρχουν πολλές τέτοιες στους δημόσιους χώρους! Είναι το όριο πέρα απ’ το οποίο η «περιέργεια της εξουσίας» (και, κατά συνέπεια, οι «γνώσεις» της και ο έλεγχος που στήνει πάνω σ’ αυτές) δεν μπορεί να περάσει. Ή έτσι ήταν…

Τώρα, με ρυθμό άγριου καλπασμού, αυτό το όριο εξαφανίζεται∙ και μάλιστα όχι πάντα μέσω της άσκησης βίας, αλλά συνήθως με χαρά και καμάρι! Σου έδειξα το καινούργιο μου wearable; (Την ηλεκτρονική χειροπέδα δηλαδή που κατ’ ευφημισμό λέγεται «βραχιόλι»… όταν πρόκειται για κρατούμενους… Αλλιώς είναι σπουδαίο αξεσουάρ…)

Η μικρο-υλικότητα των ηλεκτρικών σημάτων που εκπέμπονται από όλο και περισσότερες συσκευές / μηχανές καθημερινής χρήσης (σημάτων που συγκεντρώνονται με συγκεκριμένους τρόπους…) έχει κάνει «αόρατη» αυτήν την «περιέργεια της εξουσίας», είτε είναι επιχειρηματική, είτε κρατική, είτε παρακρατική. Το να ντύνεται ο καθένας και η καθεμιά τα μισοκακόμοιρα κουρέλια του «σιγά μην ασχολούνται μ’ εμένα» δεν είναι απλά ηλιθιότητα μεγάλου βεληνεκούς. Είναι, επίσης, νομιμοποίηση της εξουσίας / γνώσης, εξουσίας και γνώσης που μόνο τα αφεντικά ξέρουν πως και πότε θα αξιοποιούν.

Να τώρα ένας μικρός κατάλογος της μεγάλης ποικιλίας μέσων και τρόπων ψηφιακής επιτήρησης και ελέγχου, αφιερωμένος σ’ όλους αυτούς που «δεν έχουν κάτι να κρύψουν»!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ο πόλεμος των νομισμάτων

Δευτέρα 26 Δεκέμβρη>> Υπάρχουν ενδιαφέρουσες εξελίξεις στον θολό κόσμο της γεωπολιτικής που αξίζει να αναφερθούν. Ο πόλεμος των νομισμάτων ανεβαίνει και μοιάζει όλο και πιο πιθανό ότι ο κόσμος έχει αρχίσει να φεύγει απ’ το δολάριο σαν αποθεματικό νόμισμα – ο χρυσός ή τα κρυπτονομίσματα είναι στην πρώτη γραμμή να το αντικαταστήσουν…

Έτσι ξεκινούσε στις αρχές Δεκέμβρη ένα άρθρο σε γνωστή αγγλόφωνη οικονομική ιστοσελίδα στις αρχές Δεκέμβρη. Δεν έχει σημασία ποια: η σχετική με το μέλλον του δολαρίου αρθρογραφία μπορεί να εντοπιστεί διάσπαρτη εδώ κι εκεί επί πολλούς μήνες. Κι έτσι θα συνεχίσει.

Η αφορμή (αν και όχι η αιτία…) είναι τα διαδοχικά κύματα «κυρώσεων» κατά της Μόσχας∙ με πιο πρόσφατη την απόφαση περί ορίου τιμής στο ρωσικό πετρέλαιο. Φημολογείται πως ανάλογα με το αν και πως θα «περπατήσει» αυτή η απόφαση, ίσως δοκιμαστεί μια ακόμα για την τιμή του ρωσικού φυσικού αερίου. Και έπεται συνέχεια.

Το λιγότερο σχολιασμένο σε σχέση με τέτοιου είδους «ποινές» είναι ότι προέρχονται από κράτη / κεφάλαια που θεσμοθέτησαν εδώ και δεκαετίες και έχουν στο έδαφός τους τα σημαντικότερα χρηματιστήρια πρώτων υλών (συνεπώς και υδρογονανθράκων) ανοίγοντας και στρώνοντας τις λεωφόρους για το ατέλειωτο τζογάρισμα πάνω σ’ αυτές τις τιμές, και κατά συνέπεια για την άκρατη λογιστική (και συχνά εικονική) κερδοφορία του «το χρήμα – γεννάει – χρήμα». Έχει μείνει λοιπόν ανεξήγητο το τι είδους «μετάνοια» είναι αυτή απ’ την μεριά των δυτικών κρατών / κεφαλαίων, όταν σαν οι κατ’ εξοχήν ειδικοί του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού βλέποντας ότι χάνουν την επιρροή τους αποφασίζουν να δράσουν ανάποδα σαν αγορανομία εναντίον των βασικών κρατών / κεφαλαίων πρώτων υλών και εμπορευμάτων. Ο γρίφος (καθόλου τέτοιος…) της «μοίρας» ενός νομίσματος που θεμελίωσε την παγκόσμια επιρροή του σαν ο «γενικός μεσολαβητής» στην αγορά στρατηγικών πρώτων υλών (: «πετροδόλαρο») για να εξελιχθεί και να εκτοξευτεί σαν ο «γενικός μεσολαβητής» του αντίθετου καπιταλιστικού είδους, του χρηματοπιστωτισμού δηλαδή, βρίσκεται ακριβώς σ’ αυτήν την παράξενη (και ανομολόγητη…) αντινομία.

Το πράγμα αρχίζει να ξεκαθαρίζει κάπως αν βγάλουμε απ’ την μέση τον πόλεμο στην ουκρανία και τις αντιρωσικές κυρώσεις, και δούμε από κάποια απόσταση αυτό το κρίσιμο γεγονός: τα κράτη / κεφάλαια που είναι κατά κύριο λόγο καπιταλισμοί υλικών εμπορευμάτων (στρατηγικών πρώτων υλών αλλά καθόλου μόνο) δείχνουν πια ότι μπορούν και θέλουν να χειραφετηθούν απ’ τα κράτη / κεφάλαια (: τα δυτικά) που έχουν εξελιχθεί σε καπιταλισμούς τζογαρίσματος – και, κατά συνέπεια, μπορούν και θέλουν να χειραφετηθούν απ’ όλους τους μηχανισμούς «ελέγχου των τιμών» και εκμετάλλευσής τους, συμπεριλαμβανομένων των διεθνώς ηγεμονικών νομισμάτων (: δολάριο…), των θεσμών εκκαθάρισης των διεθνών συναλλαγών (: swift), των με global αξιώσεις δυτικο- και αμερικανο-ελεγχόμενων θεσμών του Bretton Woods (δντ, παγκόσμια τράπεζα) κλπ. (Το ενδιαφέρον είναι ότι οι δυτικοί καπιταλισμοί χρησιμοποιούν όλα αυτά τα μέσα σαν «όπλα» πιστεύοντας ότι έχουν ακόμα ισχύ∙ και το μόνο που πετυχαίνουν είναι να επιταχύνουν την εις βάρος τους αναδιάρθρωση. Είναι σα να δίνεις όπλα στους τοξικούς του Κιέβου για να διαλύσουν την ρωσία, και ύστερα να λες στον κλόουν «δεν μπορώ να σου δώσω τα καλύτερα απ’ το οπλοστάσιό μου, γιατί αν το κάνω θα διαλυθεί το νατο»!…)

Ο αποφασιστικός παράγοντας γι’ αυτήν την χειραφέτηση, που αγκαλιάζει το μεγαλύτερο μέρος των ασιατικών, των αφρικανικών και των λατινοαμερικάνικων κρατών / κεφαλαίων είναι βέβαια το Πεκίνο. Πρέπει όμως εντελώς τηλεγραφικά να θυμίσουμε ότι το κρίσιμο θέμα αυτής της ενδοκαπιταλιστικής πόλωσης ανάμεσα στους παραγωγούς πρώτων υλών και εμπορευμάτων και στους διαχειριστές του χρήματος, των νομισμάτων και των διεθνών τιμών δεν είναι καθόλου καινούργιο. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ήταν ο ισχυρά ανερχόμενος γιαπωνέζικος καπιταλισμός που προσπάθησε (σαν «εκφραστής» του πρώτου καπιταλιστικού είδους) να αντιπαρατεθεί με τους εκφραστές του δεύτερου, κυρίως την Ουάσιγκτον∙ ηττήθηκε με ταπεινωτικό τρόπο όταν εξαπολύθηκαν εναντίον του γιεν τα «χρηματοπιστωτικά πυρηνικά» της δύσης… Στα τέλη των ’00, ειδικά μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης 2008 – 2009, ήταν ο γερμανικός καπιταλισμός (τα βιομηχανικά αφεντικά του) που προσπάθησε να θέσει, πολύ διακριτικά και προσεκτικά είναι η αλήθεια, το ίδιο ζήτημα, που σχηματικά εστίαζε στις διεθνείς ισοτιμίες των νομισμάτων∙ εισπράττει τώρα την απάντηση του άξονα, όχι τόσο με όρους νομισμάτων (: η ισοτιμία ευρώ / δολαρίου) όσο με κτυπήματα κατευθείαν στην παραγωγική καρδιά του (: «κρίση ενέργειας»).

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Apartheid plus

Κατά τους ισραηλινούς φασίστες η κεντρώα Ha’aretz είναι «εφημερίδα της Hamas»… Αφού η ακτίνα δράσης του περιορίζεται, ο σύγχρονος κανιβαλισμός επιστρέφει εκεί που γεννήθηκε και τον αγάπησαν: στις δυτικές “δημοκρατίες”…

Δευτέρα 26 Δεκέμβρη>> Οι φίλοι του ρατσιστικού καθεστώτος του Τελ Αβίβ, επαγγελματίες ή όχι, νοιώθουν κάπως άβολα. Σε μια κοινωνία της οποίας η συντριπτική πλειοψηφία των υπηκόων διαφοροποιείται ιδεολογικά στο εσωτερικό της κυρίως ως προς τον βαθμό σκληρότητας και βαρβαρότητας της κατοχής επί των Παλαιστινίων, οι πρόσφατες (1η Νοέμβρη 2022) εκλογές ανέδειξαν στην εξουσία έναν συνασπισμό κομμάτων που όχι μόνο δεν έχει να ζηλέψει κάτι απ’ τις «καλύτερες παραδόσεις» του διεθνούς φασισμού, αλλά δεν έχει και κανένα λόγο να το κρύψει. Το ακροδεξιό «κοσμικό» Likud, του κανονικά-θα-έπρεπε-να-είναι-βαθιά-πίσω-απ’-τα-κάγκελα Netanyahu («φίλου κι αδελφού» του ελλαδιστάν) ήρθε πρώτο (23,4% των ψήφων, 32 καρέκλες στην 120 εδρών ισραηλινή βουλή / knesset). Και οι εταίροι στο καινούργιο γκουβέρνο είναι επίσης «εκλεκτοί», τόσο πολύ ώστε ακόμα και τα πιο σκληρά επίθετα δεν μπορούν να αποδώσουν την «αξία» τους: το κόμμα «θρησκευτικού» φασισμού Religious Zionism σε συνεργασία με το ακροδεξιό, φανατικά ρατσιστικό Otzma Yehudit και το ακροδεξιό Noam (10,85% και 14 θέσεις), το επίσης «θρησκευτικό» Shas (8,25% και 11 θέσεις), το εξίσου «θρησκευτικό» United Torah Judaism (5,88% και 7 θέσεις): αυτή είναι η ακροδεξιά κυβερνητική κομματική εξάδα στο Τελ Αβίβ, εκπροσωπώντας το καθόλου ευκαταφρόνητο 48,4% των ψηφοφόρων.

Με τέτοια σύνθεση ανάλογη πρέπει να είναι η κατανομή των νευραλγικών πόστων, έτσι δεν πάει; Έτσι, για παράδειγμα, ο Itamar Ben-Gvir, γνωστός παρακρατικός «έποικος» στη κατεχόμενη Δυτική Όχθη (αρχηγός του Otzma Yehudit: «εβραϊκή δύναμη») έγινε υπουργός δημόσιας τάξης / εθνικής ασφάλειας∙ ενώ ο σύμμαχός του Bezalel Smotrich (του Religious Zionism) έγινε υπουργός άμυνας «υπεύθυνος για τους οικισμούς και τις άκτιστες περιοχές» (της Δυτικής Όχθης)… Για τον ακόμα πιο γρήγορο και βίαιο εποικισμό της…

Με τα όσα υφίστανται ήδη εδώ και δεκαετίες (κι όλο και πιο συστηματικά εδώ και μήνες) οι Παλαιστίνιοι της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης δεν μπορούν ίσως να φανταστούν τι χειρότερο μπορεί να τους περιμένει. Αλλά οι προαγωγοί και οι εκτελεστές του ισραηλινού partheid μπορούν πάντα να σκεφτούν και να μεθοδεύσουν «κάτι παραπάνω». Και οι διεθνείς δυτικοί υποστηρικτές τους, κρατικοί και παρακρατικοί, θα πρέπει να κάνουν ακόμα πιο έντονα ότι «δεν βλέπουν», ότι «δεν ξέρουν» και ότι «δεν καταλαβαίνουν».

Ο γνωστός δημοσιογράφος Jonathan Cook σημείωνε μεταξύ άλλων στις 6 Δεκέμβρη:

… Η μόνιμη πλέον κατοχή θα διοικείται από ηγέτες εποίκων. Και θα είναι αυτοί που θα καθορίζουν την πολιτική τόσο για την αστυνομία εντός Ισραήλ όσο και για την συνοριακή αστυνομία που δρα κυρίως στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και στην Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Το δόλιο επιχείρημα ότι υπάρχει κάποιο είδος διαχωριστικής γραμμής μεταξύ του «κυρίως Ισραήλ» και των κατεχόμενων περιοχών, με την μια μεριά να είναι μια πρότυπη δημοκρατία που διοικείται από πολιτικούς και την άλλη να είναι η απαραίτητη «ζώνη ασφαλείας» που διαχειρίζεται ο στρατός, θα καταρρεύσει.

Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι πολύ ξεκάθαρο: το Ισραήλ και οι κατεχόμενες περιοχές λειτουργούν σαν ενιαίος πολιτικός χώρος, όπου οι νόμιμοι φασίστες ελέγχουν, καταπιέζουν, εκκαθαρίζουν και σκοτώνουν τους Παλαιστίνιους χωρίς να κάνουν διακρίσεις ανάμεσα σε «πολίτες» και υποκείμενα της κατοχής.

Αυτό ακριβώς απαιτούσαν εδώ και καιρό οι Ben–Gvir και Smotrich και οι οπαδοί τους. Υποστηρίζουν ότι η αποκαλούμενη «πράσινη γραμμή» που διαχωρίζει την επίσημη ισραηλινή επικράτεια απ’ τις κατεχόμενες περιοχές είναι μια επικίνδυνη αυταπάτη, και ότι οι ισραηλινοί δεν πρέπει να απολογούνται όταν κυβερνούν με ατσάλινη γροθιά την «γη της επαγγελίας».

Αυτή η άποψη κέρδισε στις εκλογές…. Οι ακροδεξιοί, συχνά σε συνεργασία με την αστυνομία, κτυπούν και κυνηγούν τους Παλαιστίνιους στις ελάχιστες περιοχές εντός Ισραήλ όπου ο εθνοτικός διαχωρισμός δεν είναι ακόμα απόλυτος – αυτό που το Τελ Αβίβ αποκαλεί παραπλανητικά «μεικτές πόλεις». Και η ακροδεξιά εξαπλώνεται σταθερά στην αστυνομία, όπως νωρίτερα έκανε στον στρατό.

… Οι δυτικές πρωτεύουσες θα συνεχίσουν αναμφίβολα να υπερασπίζονται το ισραηλινό απαρτχάιντ ως «φάρο της δημοκρατίας», αφού είναι πολύ πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο στη Μέση Ανατολή για να θυσιαστεί. Αλλά ο μύθος ενός «δημοκρατικού Ισραήλ» γίνεται όλο και πιο δύσκολο να διατηρηθεί. Οι Ben–Gvir και Smotrich μπορεί να είναι το τελευταίο καρφί στο φέρετρό του.

Τόσο τα αφεντικά των δυτικών ολιγαρχιών όσο και οι αγαπημένοι τους φασίστες μπορούν να ζήσουν μια χαρά ακόμα και χωρίς «μύθους περί δημοκρατίας». Γιατί πλέον (κι αυτό αρνούνται ακόμα να το καταλάβουν οι όποιοι αιχμάλωτοι των δυτικών ολιγαρχιών) η συστημική βία (όχι πάντα σωματική αλλά πάντα συναισθηματική, αισθητική, διανοητική και ψυχολογική) θα γίνεται όλο και πιο συμπαγής στο εσωτερικό αυτών των «δημοκρατιών»: τα εισιτήρια της μετάβασης στους παραδείσους της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, στις «νέες κανονικότητες», θα είναι ματοβαμμένα.

Πάντα έτσι γινόταν… Γι’ αυτό ακριβώς (ή, πιο σωστά και γι’ αυτό) οι αγνοούμενοι, οι περιθωριοποιημένοι, οι «να ξεμπερδεύουμε με δαύτους», στην Παλαιστίνη και οπουδήποτε αλλού, κουβαλούσαν και κουβαλούν πάνω τους το σήμα του κινδύνου – για όλους…

Το σήμα κινδύνου που οι πρωτοκοσμικοί απωθούν.

Sarajevo 175 – η αναδιάρθρωση του νόμιμου

…Τα υποκείμενα του νόμου πρέπει να μάθουν να υπακούουν. Δεν θεωρείται πλέον de facto ότι θα το κάνουν, εκτός αν υπάρχουν στοιχεία πως πράγματι υπακούουν. Κι αυτός ο καταναγκασμός δεν επιβάλλεται με το πιστόλι στον κρόταφο ή με την επίδειξη επιμέρους αναπαραστάσεων απ’ την μεριά της νόμιμης εξουσίας. Αντίθετα προκύπτει από το βλέμμα∙ τα συστήματα διαρκούς παρατήρησης συνδυασμένα με την αυτο-επίγνωση ότι είσαι διαρκώς υπό παρατήρηση διαμορφώνουν μια σειρά συμπεριφορών που σχετίζονται με τον χαρακτήρα της παρατήρησης…

Το κουρέλιασμα των τυπικών (δυτικών) συνταγμάτων που υποδείξαμε στη διάρκεια της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας δεν ήταν μια στιγμή ούτε παρένθεση. Η αόριστη «νέα κανονικότητα» που τόσο έντονα διαφημίστηκε απ’ τους δημαγωγούς ήδη απ’ το ξεκίνημα της τρομοεκστρατείας, έφτιαξε τα θεμέλιά της ως «κοινωνικά αναγκαία».

Όσοι έχουν μυαλό στο κεφάλι τους και δυνατότητα κριτικής σκέψης καλό είναι να ξέρουν τι βρίσκεται σε εξέλιξη και απ’ αυτήν την πλευρά: της αναδιάρθρωσης του νόμιμου…

[ Προχωρήστε για να διαβάσετε ή κατεβάσετε το pdf αρχείο ]

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Για την υποστήριξη στο project Sarajevo / αόρατες πόλεις

Οι βρετανοί The Durutti Column, στο Sketch for Dawn. Εδώ είναι από συναυλία στο Τόκιο το 1985, το τραγούδι περιλαμβανόταν στον 2ο δίσκο τους με τίτλο LC (Lotta Continua)

Δευτέρα 19 Δεκέμβρη>> Τελειώνοντας ο Δεκέμβρης, για την ακρίβεια στις 31 Δεκέμβρη στις 12.01 το βράδυ, το λογισμικό που στηρίζει τις συνδρομές θα «παγώσει» την πρόσβαση στα «κλειστά» κείμενα που θα ακολουθήσουν το 2023. Προσοχή: η πρόσβαση στα κείμενα και στα pdf του 2022 θα παραμείνει διαθέσιμη επ’ άπειρον για όσους / όσες στήριξαν το εγχείρημα το 2022. Με τους κωδικούς που έχουν. Αλλά για το 2023 θα πρέπει η υποστήριξη να ανανεωθεί (για τους υποστηρικτές του 2022) ή να αρχίσει πρώτη φορά (για τους καινούργιους).

Οπότε:

– Οι «παλιοί» που θα θελήσουν να ανανεώσουν, ας το θυμηθούν έγκαιρα. Με τα στοιχεία που έχουν – ισχύουν.

– Οι «καινούργιοι» ας πάρουν τον χρόνο τους να σκεφτούν αν αυτή εδώ η ιστορία αξίζει. Μετά θα πρέπει να επικοινωνήσουν μέσω mail στο sarajevomail@gmail.com, για να συνεννοηθούμε.

Κατά τα υπόλοιπα δεν έχουμε λόγους να αισιοδοξούμε ότι το 2023 θα είναι καλύτερο απ’ το 2022… Αλλά: το κεφάλι ψηλά και τα πόδια στη γη…

Ζήτω η επιστήμη!!!

Δευτέρα 19 Δεκέμβρη>> Ήταν και παραμένουν αρκετοί εκείνοι που στη διάρκεια των τελευταίων 3 χρόνων υπερασπίστηκαν την «κοινωνική ευθύνη» (ενώ στην πραγματικότητα υπερασπίζονταν την βαρβαρότητα του νέου καπιταλιστικού παραδείγματος)∙ τον «ορθολογισμό» (ενώ υπερασπίζονταν την τεχνοκρατία)∙ και οπωσδήποτε, πάνω απ’ όλα, την «επιστήμη» (δηλαδή την «παρασημοφόρησή» τους ως “ειδικοί” με κάποιο πτυχίο ή, ακόμα καλύτερα, με κάποιο υπερεξειδικευμένο και κατά πάσα πιθανότητα βαρετό έως άχρηστο διδακτορικό). Σ’ όλους αυτούς λοιπόν τους «φίλους της επιστήμης» 5 δευτερόλεπτα αφιερωμένα εξαιρετικά. ‘Ολοι ξέρουν «το πρόσωπο της επιστήμης»… Ας το χειροκροτήσουν επιτέλους!

Μία, δύο, πολλές gates

Δευτέρα 19 Δεκέμβρη>> Η επιλογή του κράτους που θα «φιλοξενούσε» το παγκόσμιο εθνικών ομάδων μπάλας το 2022 έγινε απ’ την (παγκόσμια) fifa το μακρινό, «προϊστορικό» 2010. Σ’ εκείνη την διαδικασία αποφασίστηκε (και έτσι έγινε) να δοθούν μαζεμένες δύο αναθέσεις: για το 2018 (πήγε στη ρωσία) και για το 2022. Η πιθανολογούμενη επικρατέστερη υποψηφιότητα (για το 2022) ήταν των ηπα: την μέρα της εκλογής οι αμερικάνοι ήταν τόσο σίγουροι ότι θα κερδίσουν ώστε έστειλαν στη Ζυρίχη τον πρώην πρόεδρο Clinton, παρέα μ’ ένα μήνυμα απ’ τον Obama και μερικές περσόνες ακόμα – για τα πανηγύρια. Προς μεγάλη έκπληξη των αμερικάνων (και όχι μόνο…) η fifa έδωσε το τουρνουά στο κατάρ. Εξαιτίας, μάλιστα, της κλιματικής κατάστασης αυτής της περιοχής του κόσμου, αποφασίστηκε να γίνει χειμώνα (στο βόρειο ημισφαίριο), διακόπτοντας τα εθνικά πρωταθλήματα∙ μια απόφαση που σίγουρα δείχνει εύνοια.

Αν υπήρχε ζήτημα δωροδοκίας θα έπρεπε να εντοπιστεί σ’ εκείνη την απρόσμενη επιλογή. Παρά τις σχετικές έρευνες δεν βρέθηκαν ακλόνητα στοιχεία. Πρέπει να θυμίσουμε όμως ότι το 2010 πρόεδρος της (ευρωπαϊκής) ουεφα ήταν ο πολύς Platini, κολλητός φίλος του τότε γάλλου προέδρου Sarkozy. Αν κάποιοι εκπρόσωποι στη fifa πληρώθηκαν απ’ το σεϊχάτο της Ντόχα είναι πολύ πιθανό ότι το Παρίσι έπαιξε τον δικό του χωριστό ρόλο υπέρ της υποψηφιότητας του κατάρ: ένας απ’ τους μεγαλύτερους πωλητές φυσικού αερίου μπορεί πάντα να κάνει ενδιαφέρουσες επιχειρηματικές προσφορές – με κάποια ανταλλάγματα – στην total (ας πούμε…)

Τα εργατικά ατυχήματα / δολοφονίες (μεταναστών) εργατών στην κατασκευή των γηπέδων άρχισαν να γίνονται γνωστά λίγο μετά την έναρξη των έργων. Όπως και οι άθλιες / βάρβαρες συνθήκες δουλειάς στα εργοτάξια. Ποια όμως πρωτοκοσμική πολιτική βιτρίνα ενδιαφέρεται για την ζωή των εργατών, ειδικά σε «εξωτικές» περιοχές του πλανήτη, κι ακόμα χειρότερα αν πρόκειται για αναλώσιμους ασιάτες μετανάστες; Επί σχεδόν 12 χρόνια το μακελειό στο κατάρ ήταν ασήμαντη λεπτομέρεια∙ εν τω μεταξύ το φυσικό αέριό του έγινε (υγροποιημένο…) ακόμα πιο πολυπόθητο στα ευρωπαϊκά κράτη / καπιταλισμούς το 2022, απ’ την στιγμή που έπεσε σημαντικά η παροχή ρωσικού φυσικού αερίου μέσω αγωγών…

Κι εκεί άρχισαν τα παρακάλια. Και τα προβλήματα. Στις 18 του περασμένου Οκτώβρη το reuters είχε ένα ρεπορτάζ με τίτλο Η QatarEnergy επεκτείνεται στο LNG, δεν θα εκτρέψει προμήθειες προς την Ευρώπη (φωτο επάνω).

Στο ρεπορτάζ μπορούσε κάποιος να διαβάσει μεταξύ άλλων κι αυτά:

Η QatarEnergy δουλεύει για να επεκτείνει την παραγωγή αερίου και το εμπόριό του καθώς η παγκόσμια ζήτηση αυξάνεται, και δεν θα εκτρέψει υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) για το οποίο υπάρχουν συμβόλαια με ασιάτες αγοραστές προς την Ευρώπη αυτόν τον χειμώνα, δήλωσε ο ceo Saad al–Kaabi.

Το Qatar είναι ήδη ανάμεσα στους μεγαλύτερους παγκόσμια εξαγωγείς LNG και διάφορα Ευρωπαϊκά κράτη, έχοντας να αντιμετωπίσουν τις τιμές της ενέργειας και ελλείψεις στην προμήθεια, βρίσκονται σε συζητήσεις με το κράτος του αραβικού κόλπου για να μειώσουν την εξάρτησή τους απ’ τις ρωσικές ενεργειακές πηγές.

«Το Qatar είναι απόλυτα δεσμευμένο στην ιερότητα των συμβολαίων… Συνεπώς, όταν υπογράφουμε μ’ έναν Ασιάτη ή έναν Ευρωπαίο αγοραστή, μένουμε σταθεροί στη συμφωνία. Οπότε ο όγκος που θα πάει στην Ευρώπη είναι αυτός για τον οποίο υπάρχουν συμβόλαια. Αλλά το να κόψουμε από Ασιάτες αγοραστές για να το δώσουμε στην Ευρώπη, αυτό δεν πρόκειται να συμβεί».

Αναίδεια; Ανταρσία!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.