Δευτέρα 15 Νοέμβρη>> Ζωντανός στο Δουβλίνο πριν 7 χρόνια ο αθάνατος ποιητής:
… Everybody knows ότι έρχεται η Πανούκλα
Everybody knows ότι έρχεται γρήγορα
Everybody knows ότι o γυμνός άντρας και η γυμνή γυναίκα
Είναι απλά ένα λαμπερό τεχνούργημα του παρελθόντος
Everybody knows ότι η σκηνή είναι νεκρή…
Δευτέρα 15 Νοέμβρη>> Η british medical journal (BMJ) είναι μια παγκόσμια αξιοσέβαστη επιθεώρηση άρθρων και ερευνών ιατρικής… απ’ αυτές που δίκαια μπορεί και πρέπει να υποψιάζεται ο καθένας ότι δεν είναι «καθαρή» απέναντι στις πανίσχυρες φαρμακομαφίες…
Φαίνεται όμως ότι καθώς η καταστροφή των πλατφορμών γενετικής μηχανικής απλώνεται, ο τωρινός διευθυντής της Peter Doshi θέλει να διασώσει την υπόληψη της BMJ. Δεν λέει όσα ξέρει (απ’ τη θέση του και μόνο ξέρει πολλά…), αλλά κάτι λέει. Η αλήθεια είναι ότι απ’ την αρχή της χρονιάς η BMJ είχε εκφράσει μια επιφυλακτικότητα για την “αποτελεσματικότητα” των πλατφορμών… Αλλά δεν πρόκειται δα για κάποιο άνδρο του αντι-καπιταλισμού!
Δείτε λοιπόν το επόμενο 5λεπτο video για μερικά απ’ τα κατορθώματα της καθεστωτικής δημαγωγίας.
(Κάποιοι έκατσαν φιλότιμα και έκαναν υποτιτλισμό του video, στα ελληνικά. Η αστυνομία του διαδικτύου το πήρε χαμπάρι και το “κατέβασε”. Αυτή εδώ η εκδοχή κάπου έχει διαφύγει, και υπάρχει ακόμα – ελπίζουμε να υπάρχει ως την ώρα που θα την αναζητήσετε. Θα σας προτείναμε – όπως και για κάθε υλικό που σας ενδιαφέρει – να το “κατεβάσετε” το video και να το αποθηκεύσετε στον δικό σας σκληρό δίσκο. Η λογοκρισία έχει αφηνιάσει και θα αφηνιάσει ακόμα περισσότερο.
Για την διευκόλυνσή σας μεταφράσαμε ακούγοντας και παραθέτουμε κάτω απ’ το video τα πιο σημαντικά σημεία της ομιλίας του Doshi).
Στην φαρμακευτική σχολή διδάσκω ένα προαπαιτούμενο για το πως να γίνεται κριτική προσέγγιση στην ιατρική βιβλιογραφία. Διδάσκουμε τους φοιτητές να πηγαίνουν πέρα απ’ την περίληψη της [κάθε] έρευνας και να προσεγγίζουν με κριτικό τρόπο το σύνολό της∙ όχι να την παίρνουν τοις μετρητοίς κατευθείαν…
…Θα ξεκινήσω με μερικά παραδείγματα του «μα αυτό το ξέρουν όλοι» [που χρειάζονται κριτική προσέγγιση]…. «Όλοι ξέρουν ότι αυτή είναι μια πανδημία των ανεμβολίαστων». Αν όμως οι νοσηλείες και οι θάνατοι αφορούσαν αποκλειστικά τους ανεμβολίαστους, τότε γιατί είναι απαραίτητες οι επιπλέον (booster) δόσεις; Ή γιατί οι στατιστικές είναι τόσο διαφορετικές στο ενωμένο βασίλειο όπου οι περισσότερες νοσηλείες λόγω covid αφορούν τους πλήρως εμβολιασμένους;Υπάρχει ένα κενό εδώ, κάτι που πρέπει να κάνει τον καθένα προσεκτικό…
… «Όλοι ξέρουν ότι τα εμβόλια για την covid σώζουν ζωές». Όμως εκείνο που ξέρουμε ήδη απ’ τις αρχές του 2021, είναι ότι οι κλινικές δοκιμές απέδειξαν μεν ότι κάτι τέτοιο ισχύει… ήταν όμως αλήθεια; Όπως βλέπετε εδώ σ’ ένα άρθρο του Φλεβάρη 2021 … καταγράφτηκε μόνο ένας θάνατος, μόνο ένας!, μεταξύ των σχεδόν 70.000 που συμμετείχαν στις δοκιμές της pfizer και της moderna… Τώρα που έχουμε στη διάθεσή μας περισσότερα στοιχεία βλέπουμε ότι παρόμοια ήταν τα νούμερα και στις ομάδες placebo… Οι δοκιμές δεν δείχνουν κάποια μείωση θανάτων. Ακόμα και σε σχέση με θανάτους απ’ την covid, 2 θάνατοι αναφέρονται στην ομάδα placebo και 1 στην ομάδα των εμβολιασμένων…. Η κριτική μου εστιάζει στο ότι ο ισχυρισμός πως οι δοκιμές έδειξαν ότι τα εμβόλια σώζουν ζωές είναι λάθος: οι δοκιμές δεν πιστοποιούν κάτι τέτοιο.
… Ας μιλήσουμε τώρα για τους αντι-εμβολιαστές. «Όλοι το ξέρουν ότι δεν πρέπει να παίρνουμε στα σοβαρά αυτά που λένε οι αντι-εμβολιαστές». Αλλά τι σημαίνει αυτός ο όρος; Το λεξικό Merriam Webster προσδιορίζει [τον “αντι-εμβολιαστή”] ως «το άτομο που αντιτίθεται στη χρήση εμβολίων Ή στους νόμους που κάνουν υποχρεωτικό τον εμβολιασμό». Το πρώτο μέρος του ορισμού είναι αναμενόμενο. Το δεύτερο; Υπάρχουν ολόκληρα κράτη, απ’ το ενωμένο βασίλειο ως την ιαπωνία που δεν έχουν κάνει υποχρεωτικό τον παιδικό εμβολιασμό. Και στα δύο κράτη επιτυγχάνεται υψηλός βαθμός εμβολιασμού. Αλλά όχι μέσω νόμων υποχρεωτικότητας…. Τελικά μια μεγάλη μειοψηφία, ή ίσως και η πλειοψηφία του πληθυσμού του πλανήτη, ταιριάζει σ’ αυτόν τον ορισμό του αντι-εμβολιαστή.
Ένας άλλος ορισμός που χρειάζεται έλεγχο είναι το «εμβόλιο». Ανήκω στους καθηγητές πανεπιστημίου που υποστηρίζουν ότι αυτά τα προϊόντα mRNA που ονομάζονται «εμβόλια» είναι από ποιοτική άποψη εντελώς διαφορετικά απ’ τα στάνταρ εμβόλια. Συνεπώς με εντυπωσίασε το γεγονός ότι το λεξικό Merriam Webster άλλαξε τον ορισμό του λήμματος «εμβόλιο» στις αρχές του χρόνου, φέτος. Τα προϊόντα mRNA δεν ανταποκρίνονται στον ορισμό του «εμβολίου» που υπήρχε εδώ και 15 χρόνια στο λεξικό Merriam Webster, αλλά ο ορισμός διαστάλθηκε έτσι ώστε και τα προϊόντα mRNA να χωράνε σ’ αυτόν.
… Και ρωτάω: πώς θα σας φαινόταν το να κάνουμε υποχρεωτικά κάποια εμβόλια αν δεν τα ονομάζαμε «εμβόλια»; Τι θα συνέβαινε αν αυτή η ένεση ονομαζόταν “φάρμακο” αντί για «εμβόλιο»; Σε τέτοια περίπτωση θα υπήρχε ένα [διαφορετικό] σενάριο. [Σου λένε]: Έχουμε αυτό το “φάρμακο”, και έχουμε στοιχεία ότι δεν προλαμβάνει την μόλυνση, ούτε εμποδίζει την μετάδοση του ιού, αλλά υπάρχει η εκτίμηση ότι το φάρμακο μειώνει την πιθανότητα να αρρωστήσεις σοβαρά ή να πεθάνεις απ’ την covid. Θα παίρνεις μια δόση αυτού του φαρμάκου κάθε έξι μήνες πιθανόν για την υπόλοιπη ζωή σου; Αν αυτή είναι η αποτελεσματικότητα του φαρμάκου, τότε εκτός απ’ το παίρνεις εσύ θα υποστηρίξεις το να γίνει υποχρεωτικό να το παίρνουν και όλοι άλλοι γύρω σου;
[Και θα πεις]: Για σταθείτε δυο λεπτά! Αν έτσι έχουν τα πράγματα γιατί να μην πάρω ένα συνηθισμένο φάρμακο απ’ αυτά που υπάρχουν και παίρνουμε όταν αρρωσταίνουμε για να γίνουμε καλύτερα; Και γιατί να το κάνετε υποχρεωτικό;
Το θέμα είναι ότι απλά και μόνο επειδή τα βαφτίσαμε «εμβόλια» αυτά τα καινούργια προϊόντα δεν συνεπάγεται ότι είναι σαν τα υπόλοιπα παιδικά εμβόλια που έχουν γίνει υποχρεωτικά. Κάθε προϊόν είναι διαφορετικό και ο κόσμος φαίνεται να συμφωνεί στο να γίνουν υποχρεωτικά επειδή είναι «εμβόλια», και «έχουμε κάνει κι άλλα εμβόλια υποχρεωτικά».
… Νομίζω ότι έχει φτάσει η ώρα να κάνουμε ενέσεις κριτικής σκέψης σ’ αυτές τις συζητήσεις…
Δευτέρα 15 Νοέμβρη>> Είναι «στατιστικές εξαιρέσεις», ε; Το δόγμα ότι οι δολοφονημένοι και οι σακατεμένοι απ’ τις φαρμακομαφίες (από τα αφεντικά ενός σχεδίου γενετικής κυριαρχίας δηλαδή…) είναι λιγότεροι απ’ τους νεκρούς που η δημιουργική λογιστική θανάτου και η «κοινή δεξαμενή» αποδίδουν στον sars-cov-2 συνεχίζει να ανεμίζει καταθλιπτικά. Οι θάνατοι διατιμώνται: εκείνοι της κοινής δεξαμενής είναι υψηλής συμβολικής αξίας, συνεπώς χρήσιμοι. Οι άλλοι, οι δολοφονίες, είναι ενοχλητικοί κι ασήμαντοι, και δεν πρέπει να ασχολείται κανείς μαζί τους.
Κάποτε, για να αντικρουστεί η δημιουργική λογιστική ανεργίας των αφεντικών και των κρατών τους, υπήρχε η απάντηση πως κάθε άνεργος είναι 100% τέτοιος. Ισχύει και τώρα: κάθε δολοφονημένος ή σακατεμένος απ’ τις φαρμακομαφίες είναι 100% τέτοιος.
Μερικές φορές αυτό το μαζικό έγκλημα φαίνεται ανοικτά. Μην ανησυχείτε όμως: η τρομοκρατία τύπου “φέρετρα στο Bergamo” κερδίζει (ακόμα)… Και σίγουρα θα βρεθούν τα τσακάλια που θα πουν: όχι, δεν είναι απ’ τους πλατφορμιασμούς αυτοί οι θάνατοι σε δημόσια θέα∙ άλλαξαν τα κοκτέιλ της ντόπας, αυτό τους σκοτώνει!
Εεεε; Και τους προπονητές;
Δευτέρα 15 Νοέμβρη>> … Μαθεύτηκε ότι μας πηδάνε, πλακώσανε και οι συνταγματολόγοι! Οι «ειδικοί» αυτής της κατηγορίας (όπως άλλωστε και όλοι οι υπάλληλοι του κράτους) δεν ασχολούνται μ’ αυτό που σαν αυτόνομοι ονομάζουμε τυπικό σύνταγμα (των σχέσεων εκμετάλλευσης). Όχι. Δεν είναι «τυπολάτρες»! Είναι στην συντριπτική πλειοψηφία τους καιροσκόποι, φίλοι και υποστηρικτές των πραγματικών συσχετισμών δύναμης υπέρ της όποιας εξουσίας. Η δουλειά τους στον πυρήνα της είναι απλή: «που μας παίρνει, που δεν μας παίρνει, τι μας παίρνει, τι δεν μας παίρνει». Αυτό είναι το πραγματικό σύνταγμα (των ταξικών σχέσεων) κι όταν τα αφεντικά έχουν το πάνω χέρι δεν δίνουν σε κανέναν λογαρισμό. Ιδού λοιπόν:
… Θα ξεκινούσα από τα κίνητρα και θα έλεγα για παράδειγμα ότι στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ θα επιτρέπεται να λάβουν μέρος μόνο εμβολιασμένοι. Επίσης, στον ιδιωτικό τομέα να επιτρέπονται προσλήψεις μόνο εμβολιασμένων. Επιπλέον, θα μπορούσαν να αποκλείονται οι προαγωγές ανεμβολίαστων υπαλλήλων. Μιλάμε για κλιμάκωση με πρώτο μέτρο την πεθώ. Το δεύτερο, για όσους εργάζονται, είναι η υποχρεωτικότητα με κάποιες κυρώσεις που μπορούν να κλιμακώνονται, δηλαδή να πεις σε κάποιον να δουλεύει από το σπίτι και η απόλυση να είναι το έσχατο. Προφανώς δεν θα ευχόμουν κάτι τέτοιο, μιλάμε για την «εσχάτη των ποινών». Σε μια ακραία περίπτωση θα έβλεπα και αυτό και εκτιμώ ότι δεν θα έχει συνταγματικό πρόβλημα. Δεν μπορούμε να επικαλούμαστε το Σύνταγμα για να αδρανούμε, γιατί αυτό είναι ίδιον κακής κυβέρνησης που έχει χάσει τη δυναμική της…
Τάδε έφη ο γνωστός πασοκοδεξιός προφέσορ συνταγματικού δικαίου στη νομική της Αθήνας κύριος Νίκος Αλιβιζάτος, ραδιοσυνεντευξιαζόμενος την προηγούμενη εβδομάδα. Δεν είναι ένας απλός μαιτρ της αντικοινωνικότητας. Είναι σπεσιαλίστας της θεσμισμένης αντικοινωνικότητας! Σε ότι αφορά τις ποινές δεν έχει να προσθέσει τίποτα στις λούμπεν, παρανοϊκές ιδέες πολλών – απλά τις ασπάζεται απ’ το ύψος της ακαδημαϊκής θέσης του. Εκείνο που συνεισφέρει είναι η ειδικότητά του: «εκτιμώ ότι δεν θα υπάρχει συνταγματικό πρόβλημα»…
Και γιατί να υπάρχει; Αν (λέμε «αν»…) το σύμπλεγμα και οι λακέδες του θέλουν να κτίσουν έναν «νέο-νέο παρθενώνα» θα ανοίξουν την Γυάρο, την Μακρόνησο, θα βρουν και τίποτα ακατοίκητες βραχονησίδες να εμπλουτίσουν το ιστορικό ρεπερτόριο – δεν θα υπάρχει πρόβλημα συνταγματικό ή άλλο! ( Ή, όπως στην αυστρία του φασίστα Kurz, θα μετατρέψουν τα σπίτια σε τόπους εξορίας…) Και, φυσικά, αν το μέλλον μας είναι στα ξερονήσια, δεν θα μας ταϊζουν για να κοπριτεύουμε και να «κάνουμε διακοπές». Να μας βάλουν να δουλεύουμε: στρατόπεδα συγκέντρωσης / εργασίας για τους «ανεμβολίαστους»… Να βγάζουν τα “έξοδα νοσηλείας” τους, αν υπάρξουν τέτοια…
Γειά σου κυρ νομικέ με τα ωραία σου! Τώρα που (νομίζεις ότι) σε παίρνει υπογράφεις για το υγιειονομικό «τάμα του έθνους» – έτσι δεν είναι;
Όταν θάρθει ο καιρός της αποχουντοποίησης και της αποκατάστασης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας θα σου κρατήσουμε μια βαριοπούλα. Ξέρεις: για τις πέτρες…
Δευτέρα 15 Νοέμβρη>> Αν το υποστήριζε κάποιος άλλος (και υπήρξαν έντιμοι που το έκαναν) θα ριχνόταν αμέσως στο πυρ το αιώνιο, ως «ψέκα»… Αλλά τώρα είναι ένας επίσημος θεσμός του ιταλικού κράτους: το Istituto Superiore di Sanita (ISS). Μέσα στα άλλα το ISS μελετούσε (απ’ την αρχή της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας) τις καταγραφές θανάτων που χρεώνονταν στον τσαχπίνη. Μια στατιστική / ταξινομητική κατά βάση δουλειά, απ’ αυτές που χρειάζονται οι σοβαρές (κρατικές) γραφειοκρατίες, για να ξέρουν «που πηγαίνουν».
Η τελευταία έκθεση του ISS περιλαμβάνει σημαντικά στοιχεία που (κατά τη γνώμη μας) απομυθοποιούν οριστικά την δήθεν φονικότητα του κορωνοϊού, αποκαλύπτωντας το μέγεθος των ψεμμάτων της δημιουργικής λογιστικής θανάτου πάνω στην οποία στήθηκε η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία. Χρειάζεται όμως προσοχή και όχι βιασύνη στην κατανόηση αυτών των στοιχείων – για όσους θέλουν να καταλάβουν το πως (και πόσο εύκολα) τ’ αφεντικά του συμπλέγματος κατάφεραν να διαστρέψουν την πραγματικότητα.
Στην πρώτη παράγραφο η έκθεση αυτοπαρουσιάζεται: Η παρούσα έκθεση περιγράφει τα χαρακτηριστικά των 130.468 ασθενών sars-cov-2 που πέθαναν στην ιταλία απ’ την αρχή της καταγραφής ως τις 5 Οκτώβρη του 2021… Συμπεραίνει κάποιος ότι 130.468 ιταλοί και ιταλίδες αρρώστησαν ΚΑΙ πέθαναν ΕΞΑΙΤΙΑΣ του τσαχπίνη∙ αυτή είναι οπωσδήποτε η κυρίαρχη βιοπολιτική αφήγηση…
Όμως στην 3η σελίδα, με την «ουδετερότητα» της απλής αριθμητικής, η έκθεση (αναφερόμενη στα υπο-κείμενα νοσήματα…) περιγράφει την πραγματικότητα. Ο τονισμός με bold δικά μας:
Ο πίνακας 1 παρουσιάζει τις πιο συχνές συν-νοσηρότητες που είχαν διαγνωστεί πριν την μόλυνση από sars-cov-2, σ’ ένα δείγμα ασθενών που βρέθηκαν θετικοί στον sars-cov-2. Τα data των ασθενειών … ήταν διαθέσιμα για 7.910 ασθενείς που πέθαναν στα νοσοκομεία, για τους οποίους ήταν εφικτό να αναλυθούν οι κλινικές καταγραφές…. Σε κάθε περίπτωση το δείγμα είναι ευκαιριακό: αντιπροσωπεύει θανάτους μόνο ατόμων που χρειάστηκαν νοσηλεία… Ο μέσος όρος ασθενειών ήταν 3,7. Συνολικά, το 2,9% του δείγματος δεν παρουσίαζε άλλες ασθένειες, το 11,4% (902 άτομα) είχε μία, το 18% (1.424 άτομα) είχε δύο και το 67,7% (5.354 άτομα) από τρεις και πάνω.
Δεν ξέρουμε το γιατί για πάνω από 120.000 «δεν έγινε εφικτό» να υπάρξουν στατιστικά αξιοποιήσιμες κλινικές καταγραφές… Ας μείνει σαν ερώτημα. Από κει και πέρα είναι σαφέστατο: το 2,9% των 7.910 ασθενών που πέθαναν στα ιταλικά νοσοκομεία χρεωμένοι στον τσαχπίνη, δηλαδή 230 άτομα, πέθαναν, πράγματι, ΑΠΟ παρενέργειες (οξείες πνευμονίες) της μόλυνσης. Αυτοί/ες πέθαναν ΑΠΟ τον sars-cov-2, αφού ήταν (πριν την μόλυνση) υγιείς… (Και δεν αναρωτιόμαστε για θανάτους εξαιτίας λαθεμένων θεραπειών ή άλλων ιατρικών λαθών…). Οι υπόλοιποι 7.680; Από τι πέθαναν; Αν (για χάρη της κατανόησης των συγκεκριμένων στοιχείων) θεωρήσουμε ότι τα positive αποτελέσματα των αναξιόπιστων τεστ ήταν σωστά, τότε το μόνο βέβαιο είναι ότι ενώ 230 άτομα πέθαναν ΑΠΟ τον τσαχπίνη, 7.680 πέθαναν ΜΕ τον τσαχπίνη… Η διαφορά του ΑΠΟ με το ΜΕ είναι τεράστια! (Kάποιοι αιρετικοί ούρλιαζαν απ’ την άνοιξη του 2020 ότι πρέπει να υπάρχει διάκριση ανάμεσα στους θανάτους ΑΠΟ και στους θανάτους ΜΕ τον ιό, διαφορετικά πρόκειται για συστημική παραπλάνηση…)
Η έκθεση καταγράφει και τις επιπλοκές που αποδόθηκαν στον τσαχπίνη (στο σύνολο των 7.910 ατόμων). Σύνδρομο οξείας αναπνευστικής ανεπάρκειας, οξεία νεφρική ανεπάρκεια, οξεία καρδιακή ανεπάρκεια, συν-λοίμωξη. (Εδώ πρόκειται για τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις – και είναι μάλλον προβοκατόρικο το να παρουσιάζονται οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις σαν “επιπλοκή του ιού”…) Αυτοί οι αριθμοί δείχνουν ότι το μεγαλύτερο μέρος των 7.910 εμφάνισε σοβαρό αναπνευστικό πρόβλημα∙ κι αφού στο σύνολό τους οι επιπλοκές ήταν 11.547, ο καθένας και η καθεμιά εμφάνισαν (κατά μέσο όρο…) 1,46 επιπλοκές. Άρα «και κάτι επιπλέον» των αναπνευστικών προβλημάτων.
Όμως: όταν το 70%, το 80%, το 90% όσων στο γενικό πληθυσμό φέρονται (μέσω τεστ…) να έχουν μολυνθεί ΔΕΝ εμφάνισε ή εμφανίζει καμία σοβαρή παρενέργεια (οι περισσότεροι/ες μπορεί να μην έχουν καταλάβει καν ότι «κόλλησαν»), γιατί στο μικρό εκείνο ποσοστό υπηκόων που έχει ήδη ένα, δύο, τρία, πέντε σοβαρά προβλήματα υγείας γίνεται λόγος για «παρενέργεια του ιού» και όχι για συνέπειες της κακής κατάστασης της υγείας τους σε συνδυασμό με μια ξαφνική, σκληρή, μοναχική νοσηλεία κατά την οποία απαγορευόταν να βλέπουν οτιδήποτε άλλο εκτός απ’ το ταβάνι; Πολλοί ηλικιωμένοι με προβλήματα υγείας, για παράδειγμα, πέφτουν και σπάνε την λεκάνη τους∙ καταλήγουν στο νοσοκομείο και συχνά πεθαίνουν από έναν συνδυασμό παραγόντων… Ποιος, όμως, θα χρησιμοποιούσε το “κάταγμα ισχύου” σαν απειλή θανάτου για τον γενικό πληθυσμό, αξιοποιώντας, ουσιαστικά, μια τρομοκρατική ορολογία;
Απαντούν οι συν-νοσηρότητες στην ερώτηση πόσοι απ’ τους 7.680 πέθαναν ΑΠΟ και όχι ΜΕ τον τσαχπίνη; Κατά την γνώμη μας όχι. Ο καθένας πεθαίνει μόνος του και όχι σαν τμήμα στατιστικής∙ και δεν μπορεί να πει ο ίδιος τι ακριβώς ήταν εκείνο που τον σκότωσε… Συνεπώς το τι δηλώνεται σαν αιτία θανάτου από εκείνους που κρατούν τα σχετικά πρακτικά είναι το στατιστικά (και πολιτικά) κρίσιμο∙ όχι η πραγματική αιτία για κάθε θάνατο χωριστά.
Χρειάζεται να κάνουμε εδώ μια όχι ευχάριστη παρέκβαση.
Δευτέρα 15 Νοέμβρη>> Εκείνο που έχει ορίσει η ιατρική σαν θάνατο είναι το σταμάτημα της καρδιάς. Συνεπώς σαν «αιτία θανάτου» θεωρείται εκείνο που προκαλεί το σταμάτημα της καρδιάς. Όμως όταν υπάρχει συν-νοσηρότητα αυτό δεν είναι απλό. Πρακτικά εκείνος που συντάσσει την «έκθεση των αιτίων θανάτου» (στην περίπτωση της τρομοεκστρατείας αυτήν την δουλειά την έκαναν ακόμα και θυρωροί…) πρέπει να κρίνει ποια θεωρεί σαν «κύρια» αιτία∙ και, να προσθέσει από κάτω, οτιδήποτε κρίνει σαν «δευτερεύουσα», αν έχει χρόνο και όρεξη. Είναι πιθανό ότι αυτό διαφοροποιεί τις περιπτώσεις των 7.680 θανάτων απ’ όλες τις υπόλοιπες: για την μεγάλη μάζα των πιστοποιητικών θανάτου ασθενών με συν-νοσηρότητα, η αιτιολόγησή του ήταν (έγινε) μονολεκτική, “τυπική”, διεκπεραιωτική, τόσο πρόχειρη ώστε να είναι χρήσιμη μόνο για το γραφείο κηδειών… Ένα είδος μαζικής παραγωγής πιστοποιητικών θανάτου…)
Γιατί και που όμως αυτή η καταγραφή έχει σημασία; Για εκείνον που έχει πεθάνει δεν έχει καμία… Για τους οικείους του (που ανησυχούν για το αν θα ζήσει ή όχι) η ακριβής αιτιολόγηση έχει μικρή (και αν) σημασία, ειδικά αν ο άνθρωπός τους πάσχει από διάφορες αρρώστιες. (Συνήθως περισσότερη σημασία έχει το να έχουν πεισθεί ότι «έγινε ό,τι ήταν δυνατόν για να αποφευχθεί το μοιραίο»).
Αντίθετα η καταγραφή της αιτίας-θανάτου (ή των αιτίων-θανάτου) από αρρώστια/ες έχει μεγάλη σημασία για την επιδημιολογία του κράτους. Για την «βιοπολιτική» του. Στις αγαθές περιπτώσεις (υπάρχουν και τέτοιες) η γνώση ότι απ’ την τάδε ή την δείνα αιτία έχει αυξηθεί το θανατικό στην επικράτεια κινητοποιεί τους πόρους-φροντίδας-υγείας (που διαθέτουν τα δημόσια συστήματα υγείας) για την καλύτερη αντιμετώπιση του (γενικού) προβλήματος που έχει προκύψει. Όπως κάθε απογραφή πληθυσμού έτσι και οι ετήσιες απογραφές θανάτων και των αιτίων τους είναι βάση άσκησης κρατικής πολιτικής. Ουσιαστικά η γενική εικόνα της υγιειονομικής κατάστασης ενός πληθυσμού μπορεί να διαμορφωθεί ή να παραμορφωθεί σ’ αυτήν ακριβώς την κλίμακα, της κρατικής πολιτικής.
Αυτό αποσαφηνίζει κάτι κρίσιμο από πολιτική άποψη. Ο καταγραφέας, με την όποια έτσι κι αλλιώς υποκειμενική του γνώμη (άρα και η καταγραφή) συνδιαλέγεται με το κράτος και όχι με τον νεκρό ή τους οικείους του. Στο κράτος απευθύνεται η κάθε γνωμάτευση περί αιτίας-θανάτου κι ακόμα περισσότερο η συγκέντρωση, η ταξινόμηση, η στατιστικοποίηση όλων των γνωματεύσεων∙ άσχετα με την ακρίβειά τους. Το ζητούμενο αυτής της ακρίβειας δεν είναι ζήτημα «ηθικής»: κανένας νεκρός δεν θα αναστηθεί αν η γνωμάτευση για την αιτία του θανάτου του είναι λάθος! Είναι μάλλον ζήτημα πολιτικής σχέσης (με την κυριολεκτική σημασία της λέξης «πολιτική»: τεχνική της εξουσίας) ανάμεσα σε καθέναν και το σύνολο των καταγραφέων με την κεντρική διεύθυνσή (τους).
Κατά συνέπεια μπορεί να περιμένει κάποιος μια στοιχειωδώς αυθεντική (ακόμα κι όχι πάντα ακριβή) καταγραφή της αιτίας / των αιτιών κάθε θανάτου ΜΟΝΟ αν αυτή γίνεται αποκλειστικά και μόνο απ’ την υποκειμενική εκτίμηση του γιατρού που φροντίζει κάθε ασθενή χωριστά. Αντίθετα, αν υπάρχει κεντρική οδηγία για το ποια πρέπει να είναι η γνωμάτευση, τότε η καταγραφή (το σύνολό της) αντανακλά την εντολή και μόνον αυτήν! Χωρίς να δημιουργείται ιδιαίτερο «ηθικό» πρόβλημα για τον καταγραφέα εφόσον αυτός ξέρει καλά ότι το καθήκον του απευθύνεται και σχετίζεται μ’ εκείνον που του έδωσε την εντολή… Αν υπάρχουν αλήθειες ή συμφεροντολογικά ψέμματα για τις αιτίες των θανάτων, το κράτος και η βιοπολιτική του είναι ο διαχειριστής τους∙ είτε έτσι είτε αλλιώς. Αν θέλει ψέμματα… θα τα έχει… Γιατί οι καταγραφείς να εναντιωθούν; (Μόνο για λόγους προσωπικής ή/και επαγγελματικής ηθικής. Αλλά…)
Ξέρουμε ότι τέτοια οδηγία / εντολή δόθηκε σε σχέση με τον τσαχπίνη. Δόθηκε απ’ τον π.ο.υ., από εκεί διαβιβάστηκε στα κράτη και στα υπουργεία υγείας, απ’ τα υπουργεία στα νοσοκομεία (και στα μήντια), απ’ τις διοικήσεις των νοσοκομείων στους γιατρούς, στους σεκιουριτάδες, στους θυρωρούς, και σ’ όποιον άλλον ανέλαβε να συμπληρώνει τα σχετικά έγγραφα σ’ ένα καθήκον που ήταν ξεκάθαρα “copy / paste”. Έφτασε η εντολή εν τέλει στο σύνολο του πληθυσμού: όταν σας λένε «covid» για τον θάνατο του οικείου σας να βγάζεται τον σκασμό! Η οδηγία / εντολή έλεγε: όποιος / όποια βρίσκεται θετικός/η στον sars-cov-2 και πεθαίνει από οποιονδήποτε λόγο ακόμα κι ένα μήνα μετά την έξοδό του από δομή νοσηλείας (ως υγιής φυσικά…) να καταγράφεται σα νεκρός/η απ’ τον sars-cov-2! (Στην αγγλία ο ένας μήνας τους φάνηκε λίγος, και τον έκαναν τρεις: βάζοντας στην “κοινή δεξαμενή” θανάτους από τροχαία, από εργατικά ατυχήματα, ίσως και αυτοκτονίες…)
Ολοφάνερα η όποια ιατρική σχολαστικότητα για την όσο πιο ακριβή αιτιολόγηση των θανάτων όχι μόνο αχρηστεύτηκε αλλά θα έδειχνε και επικίνδυνη κάτω από μια τέτοια εντολή! Η οποία, φυσικά, δεν ήταν ιατρική. Ήταν πολιτική, πολιτικότατη! Είπαμε όμως ήδη πως τέτοια είναι, ουσιαστικά, η καταγραφή η ίδια. Συνεπώς αυτή η απροειδοποίηση «συγκεντροποίηση των γνωματεύσεων για την αιτία-θανάτου» (ένα είδος «συγκεντροποίησης κεφαλαίου ζωής / θανάτου») απ’ τα κράτη απλά αντέστρεψε την διαδικασία: αντί οι θεράποντες να ενημερώνουν το κράτος για το τι συμβαίνει με τους θανάτους των ασθενών (τους), το κράτος «ενημέρωσε» (δηλαδή διέταξε) τους γιατρούς και κάθε άλλον «εμπλεκόμενο» για το τι θα ήθελε να ισχύει με τους θανάτους των υπηκόων του!
Καθόλου «απλά»!
Δευτέρα 15 Νοέμβρη>> Με αυτά τα δεδομένα, το μόνο ακριβές και έντιμο θα ήταν να πει κάποιος: α) 7.910 άτομα που πέθαναν στα ιταλικά νοσοκομεία είχαν βγει «θετικά» (με άχρηστα τεστ…), β) 230 απ’ αυτά πέθαναν όντως ΑΠΟ πνευμονικές επιπλοκές λόγω της μόλυνσής τους από τον sars-cov-2, γ) οι υπόλοιποι 7.680 πέθαναν ΜΕ τον κορωνοϊό… αλλά μας διέταξαν να μην τα πολυψάχνουμε όταν συμβαίνει το κακό και, αφού ήταν ΜΕ, να γράψουμε «τυφλά» ότι πέθαναν ΑΠΟ… Πράγμα που έκανε αυτήν την μάλλον βαρετή δουλειά της αιτιολόγησης πολύ πιο εύκολη∙ τόσο εύκολη ώστε δεν χρειαζόταν καν να την κάνουμε εμείς (οι θεράποντες / επιβλέποντες γιατροί), αλλά μπορούσε να την κάνει ο οποιοσδήποτε…
Κατά την καθόλου ταπεινή μας άποψη τα στοιχεία του ISS όταν τραβηχτούν απ’ τα στενά ιατρικά πλαίσια και εννοηθούν στα πολιτικά πλαίσια (στα οποία πραγματικά ανήκουν) δείχνουν ότι οι θάνατοι που μπορούν όντως να αποδοθούν στον τσαχπίνη είναι το 2,9%, έστω 3% της «κοινής δεξαμενής»!!
Αυτό για την ιταλική περίπτωση, απ’ την αρχή της τρομοεκστρατείας ως τις 5 Οκτώβρη του 2021, σημαίνει 3.914 «θύματα της covid» – και όχι 130.468 όπως θέλει η δημιουργική λογιστική θανάτου. Ούτε ένας παραπάνω!!! Γιατί; Επειδή οπουδήποτε υπήρχε μια (τουλάχιστον) επιπλέον νοσηρότητα απαγορεύτηκε να αξιολογηθεί σαν αιτία-θανάτου! Επειδή, εν τέλει, οπουδήποτε η βιοπολιτική του κράτους/κεφάλαιου αποκτά το μονοπώλιο των ορισμών και της διαχείρισης (για παράδειγμα: στο τι είναι «έγκλημα» και ποιες είναι οι σωστές ποινές…) η πραγματικότητα παραμορφώνεται. Τόσο όσο χρειάζεται για να ταιριάζει και να δικαιολογεί / νομιμοποιεί την άσκηση της εξουσίας. (Αν θεωρηθεί «αντικειμενική» η αντίληψη των εγκληματολόγων του συστήματος, τότε σχεδόν όλοι οι ρομά μπορεί να αντιμετωπιστούν σαν εγκληματίες… για παράδειγμα).
Όταν οι πολιτικές βιτρίνες διέταξαν ότι από δω και στο εξής θα θεωρείστε όλοι άρρωστοι έδειξαν την απόφασή τους να διαστρέψουν και να κωδικοποιήσουν την πραγματικότητα κατά τα συμφέροντα του συμπλέγματος. Η διαταγή ήταν απόλυτα διαφανής και ως προς το νόημα και ως προς τους σκοπούς της. Δυστυχώς οι υποτελείς δεν κατάλαβαν…
Το θανατόμετρο των αφεντικών του συμπλέγματος ήταν (και παραμένει) πολιτικό εργαλείο – εργαλείο τεχνικής της εξουσίας. Γι’ αυτό όχι απλά δικαιούμαστε αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να το αμφισβητήσουμε (μαζί με τους σχεδιασμούς και τις προθέσεις τους) πολιτικά – σαν τέχνη της αντιεξουσίας!…
Δευτέρα 15 Νοέμβρη>> Γράφαμε πριν μια βδομάδα:
Είναι πολλοί, πάρα πολλοί, εκείνοι που «κοιτάνε αλλά δεν βλέπουν» απ’ τις αρχές της περασμένης χρονιάς. «Δεν το χωράει ο νους τους» και εύκολα γλυστράνε σε παρερμηνείες και απωθήσεις: δεν μπορούν να αντιληφθούν την τρελή επιτάχυνση της καπιταλιστικής και κρατικής βίας, για λογαριασμό της αναδιάρθρωσης – των – πάντων.
Το ζήτημα δεν είναι φιλοσοφικό, του είδους αν ο Ιστορικός Χρόνος έχει σταθερή, αργή και αμετάβλητη ροή ή όχι. Το ζήτημα είναι πολιτικό και μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο ιδεολογικό. Κάποιος που έχει ζήσει 50 χρόνια καπιταλιστικής «ειρήνης» (άρα είναι πρωτοκοσμικός…) θεωρεί αδιανόητο «ξαφνικά» να ξεσπάσει ένας θερμός πόλεμος που θα τον εμπλέκει. Αντιλαμβάνεται αυτό το «ξαφνικά» σαν ανεξήγητη και απαράδεκτη τομή, και θα προσπαθήσει να την απωθήσει με διάφορους τρόπους. Είτε αποδίδοντάς την σε «μυστηριώδεις» και «αφύσικες» διαδικασίες (άρα σε κάποιου είδους «συνωμοσία»), είτε αντιμετωπίζοντάς την σαν καιρικό φαινόμενο, με μια αντίδραση του είδους «άντε, να τελειώνουμε γρήγορα»…
Να τώρα μια ενδεικτική λίστα αναγνώρισης (με χαρά και καμάρι!) αυτής της «τρελής επιτάχυνσης» την οποία οι θιγόμενοι δεν μπορούν να κατανοήσουν σαν καπιταλιστική διαδικασία, προερχόμενη (η λίστα) απ’ την μεριά των αφεντικών. Το απόσπασμα είναι από άρθρο οικονομικής εφημερίδας στις 11 Νοέμβρη (ο τονισμός με bold δικός μας):
«Τα πρόσφατα δεδομένα δείχνουν ότι σε περίπου οκτώ εβδομάδες έχουμε κάνει άλμα πέντε ετών όσον αφορά την ψηφιακή προσαρμογή από πλευράς καταναλωτών και επιχειρήσεων» ανακοίνωσε η εταιρεία συμβούλων McKinsey τον Μάιο του 2020. Και αναφορικά με τις online αγορές στην Αμερική, η πρόοδος ήταν ακόμα γρηγορότερη: «Ανάπτυξη δέκα ετών σε τρεις μήνες».
Η Netcomm, μια ιταλική κοινοπραξία λιανικής, λέει ότι οι αγορές στη χώρα – έναν ουραγό του ηλεκτρονικού εμπορίου – πραγματοποίησαν «εξελιγκτικό άλμα δέκα ετών» προς την ψηφιακή πλευρά. Στον τραπεζικό τομέα, οι ειδικοί που ρωτήθηκαν σε έρευνα του “Economist” εκτιμούν ότι το μερίδιο των συναλλαγών χωρίς μετρητά παγκοσμίως αυξήθηκε σε επίπεδα που περίμεναν να δουν έπειτα από δύο έως πέντε χρόνια. Στην ιατρική, ένας Βρετανός γιατρός είπε στους “New York Times” ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας είχε υποστεί αλλαγές δεκαετίας μέσα σε μία βδομάδα, καθώς οι γιατροί έκαναν στροφή στην εξ αποστάσεως συμβουλευτική.
Είναι ξεκάθαρο από τις παραπάνω εξελίξεις ότι το επιχειρείν και η τεχνολογία βρίσκονται σε στάδιο επιτάχυνσης, μια τάση που το 2022 θα έχει σημαντικές επιπτώσεις…
Συνήθως οι «αναπτύξεις» και τα ανάλογα καπιταλιστικά κατορθώματα μετριούνται σε αναγωγές επί τοις εκατό (%), πράγμα που είναι βαρετό για την μέση σκέψη. Το γεγονός ότι στα πιο πάνω παραδείγματα το μέτρο είναι ο χρόνος κάνει το πράγμα πολύ πιο παραστατικό. Και, ίσως, κατανοητό. (Που να δείτε τι χρονικό, με την έννοια των κοινωνικών σχέσεων, «εξελιγκτικό άλμα» έχει γίνει στην μαζική εφαρμογή των βιοτεχνολογικών κατορθωμάτων∙ και τι πρόκειται να ακολουθήσει, πατώντας πάνω σ’ αυτά τα «εξελιγκτικά άλματα», όταν γενικευτούν οι 5G επικοινωνίες. Ιλιγγιώδης επιτάχυνση!)
Το θέμα μας βρίσκεται ωστόσο στο εξής: για να μπορούν οι δυναμικοί τομείς του κεφάλαιου να κάνουν «εξελιγκτικά άλματα» τόσο διευρυμένα και τόσο βίαια, πρέπει να έχουν ήδη συγκεντρώσει «δυνάμεις», “πυρομαχικά”, σε ικανή ποσότητα και ποιότητα. Αφενός με την μορφή τεχνολογικών δυνατοτήτων, αφετέρου με την μορφή γνώσεων-πάνω-στις-κοινωνικές-σχέσεις. Γνώσεων σχετικών με το κοινωνικό εργοστάσιο…
Χρειάζεται προετοιμασία χρόνων σε διάφορα «επίπεδα» – για να το πούμε αλλιώς. Αυτή η καπιταλιστική προετοιμασία ΔΕΝ έγινε κρυφά! Το αντίθετο: έγινε υπερβολικά φανερά, εν μέρει σαν επίδειξη δυνατοτήτων-σε-αναμονή, και εν μέρει σαν ιδεολογική προετοιμασία του πρώτου κύματος, της εμπροσθοφυλακής των «πιστών». Το γεγονός, μοιραίο σίγουρα, ότι όλοι οι αυτο-χαρακτηριζόμενοι/ες σαν «εχθροί του συστήματος» δεν πήραν χαμπάρι και πιάστηκαν με τα βρακιά κατεβασμένα (αναλαμβάνοντας, εξ αρχής, να κρατήσουν το φανάρι στην καπιταλιστική έφοδο) δεν οφείλεται στο ότι τα αφεντικά συνωμοτούσαν! Οφείλεται στο γεγονός ότι αυτοί οι υποτελείς βρίσκονταν εκτός ιστορικής πραγματικότητας πολύ πριν την επιτάχυνση της κρατικής / καπιταλιστικής εφόδου. Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά: όταν σταματάς να κατοπτεύεις τις κινήσεις του εχθρού επειδή έχεις «άλλα πράγματα να κάνεις» δεν σημαίνει ότι ο εχθρός εξαφανίστηκε! (Το ίδιο, εκτός-ιστορικής-πραγματικότητας, ισχύει φυσικά και για τους «γενικούς πληθυσμούς» σχεδόν στο σύνολό τους).
Το να ζει ο καθένας και πολλοί μαζί σε μια αν-ιστορική κατάσταση δεν μοιάζει προβληματικό όταν η κρατική / καπιταλιστική κίνηση είναι (ή φαίνεται πως είναι) αργή, χωρίς εξάρσεις, χωρίς μεγάλες εντάσεις. Το προετοιμασμένο και άρα όχι απρόβλεπτο αλλά σίγουρα απότομο μαρσάρισμα των καπιταλιστικών διαδικασιών έχει το ίδιο αποτέλεσμα όπως κάθε επιτάχυνση: εκείνοι που χάζευαν πέφτουν απ’ την καρότσα – της Ιστορίας. Τρώνε την σκόνη∙ και από ένα βαθμό ναρκισσισμού και πάνω νομίζουν ότι πετάνε στα σύννεφα. Η περίπτωση του inside job της 11η Σεπτέμβρη 2001 στις ηπα σαν “καταλύτη επιτάχυνσης της ιστορίας” (ύστερα από προετοιμασία τουλάχιστον μιας δεκαετίας…) θα έπρεπε να έχει γίνει μάθημα. Δεν έγινε…
Η γενική ιδέα ήταν πως το «φαινόμενο covid» (δηλαδή η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία) είναι κάτι «περαστικό». Και τέτοια παραμένει παρότι έχουν περάσει ήδη 22 μήνες∙ τίποτα πιο μόνιμο απ’ την «προσωρινότητα»! Η ιστορική ακρισία έχει τώρα γαλβανωθεί από έναν συνδυασμό εκνευρισμού και καιροσκοπισμού.
Εν τω μεταξύ η «τρελή επιτάχυνση» έχει και επόμενες φάσεις…
Τρίτη 9 Νοέμβρη>> O Jimmy de Vela είναι εδώ. Με μια ακόμα εκπομπή, απ’ τα κόκκινα μαντήλια.
Τρίτη 9 Νοέμβρη>> Τον θρησκευτικό (και ειδικά τον χριστιανικό) σκοταδισμό είναι εύκολο και να τον εντοπίσει κάποιος και να τον καταγγείλει. Τα θρησκευτικά / χριστιανικά καταστήματα έχουν ιστορία σχεδόν 2.000 χρόνων, μια ιστορία αίματος (συνήθως των Άλλων) και μιζέριας (των πιστών). Τα δόγματα της «εξ αποκαλύψεως αλήθειας» και του «πίστευε και μη ερεύνα» δεν κατασκευάστηκαν τυχαία. Η αποκλειστικότητα της (όποιας) γνώσης απ’ την μεριά της (όποιας) εξουσίας ήταν ίσως ο καθοριστικότερος όρος επιβολής της δεύτερης. Κι όταν η αστική τάξη αποφάσισε ότι οι πληβείοι πρέπει να εκπαιδεύονται, το έκανε τόσο όσο την συνέφερε σε σχέση με την κρατική γραφειοκρατία, αλλά και επειδή η εργατική τάξη είχε ήδη αρχίσει να (αυτο)μορφώνεται στα ριζοσπαστικά συνδικάτα και κόμματά της… Οι σοσιαλιστές και οι αναρχικοί του 19ου αιώνα ήταν εκείνοι που προσπάθησαν και κατάφεραν να σπάσουν τις αλυσίδες της άγνοιας και της διανοητικής καθήλωσης των πληβείων τότε.
Όμως τα βασικά χριστιανικά δόγματα προς μαζική χρήση, ακριβώς επειδή υπήρξαν απ’ την αρχή συναρτημένα με την άσκηση εξουσίας, δεν έμειναν θρησκευτικά μυστικά, πατέντες αποκλειστικά των επισκόπων και των μοναστηριών. Οι βασιλιάδες στην ευρώπη ήταν «ελέω θεού», νομιμοποιούσαν δηλαδή την θέση και την εξουσία τους (πέρα απ’ την κληρονομικότητα) στην πρόνοια-του-μεγάλου-αφεντικού. Και η έννοια της πίστης απλώθηκε και αξιοποιήθηκε πολύ μακρύτερα απ’ τους ναούς, από εντελώς κοσμικούς μηχανισμούς.
Όλα αυτά είναι γνωστά έως τετριμμένα. Αυτό που μας αφορά εδώ είναι: υπάρχει σκοταδισμός που να μην είναι χριστιανικός; Ενδιαφέρον ερώτημα σε μια ιστορική στιγμή που κόμματα εξουσίας, τα οποία όχι μόνο δεν έκαναν κάτι τις καν και καν για τον θρυλικό «διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας» αλλά φίλησαν πολλές φορές «άγιο» χεράκι, όπως για παράδειγμα το κόμμα της Κουμουνδούρου, εμφανίζονται να ανεμίζουν, σχεδόν, τις σημαίες του Διαφωτισμού – ενάντια στους ποιμένες που συμβουλεύουν το ποίμνιό τους να μην πλατφορμιαστεί… Είναι, λοιπόν, ο συ.ριζ.α. το «κόμμα του ορθολογισμού» οπότε δικαιούται να αγανακτεί με την θρησκευτική / χριστιανική μεταφυσική που βάζει-σε-κίνδυνο-την-δημόσια-υγεία;
Ο ορθολογισμός και κάποιες mainstream επιστήμες του σαν την κοινωνιολογία ή/και την ανθρωπολογία, δείχνουν πως η σχέση ανάμεσα σε ιδεολογία και κοινωνικές σχέσεις είναι πολύ «σφικτή». Αυτό δεν ισχύει μόνο για τους κλασσικούς θρησκευάμενους. Ισχύει και για τους «συριζαίους»… Μια τέτοια σχέση δεν διαλύεται με διαταγές! Μπορεί μόνο να στριμωχτεί μ’ έναν συνδυασμό απειλών, τιμωριών και φόβων. Αυτός (ο συνδυασμός) μπορεί πράγματι να επιβληθεί μέσω διαταγών. Όμως ούτε οι απειλές, ούτε οι τιμωρίες, ούτε η τρομοκρατία περιλαμβάνονται στο ρεπερτόριο του ορθού λόγου. Όσο κι αν αρέσουν και οι απειλές, και οι τιμωρίες και η τρομοκρατία στα αριστερά εξαπτέρυγα…
Τι ακριβώς έχει να επιδείξει η αριστερά του κράτους και του κεφάλαιου σ’ όλο τον δυτικό κόσμο, άρα και το κόμμα της Κουμουνδούρου, ενάντια στο πίστευε και μη ερεύνα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας; Ποιο εμπόδιο, πιο ανάχωμα δημιούργησε και υπερασπίστηκε ενάντια στην μεταφυσική του «τρόμου και της τιμωρίας» απ’ την στιγμή μηδέν, απ’ την εκκίνηση της τρομοεκστρατείας πριν 22, 23 μήνες; Πότε και ποιοι απ’ αυτές τις κρατικές, καθεστωτικές κομματικές φράξιες έβαλαν κάτω από αυστηρό λογικό έλεγχο την μεταφυσική της «σωτηρίας» απ’ τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής, των οποίων τα χαρακτηριστικά και τις «πολλαπλές χρήσεις» εξακολουθούν να αγνοούν απόλυτα; Πότε και ποιοι απ’ την δυτική καθεστωτική αριστερά (άρα και το κόμμα της Κουμουνδούρου) ανέδειξαν το ποιόν και το παρελθόν των φαρμακομαφιών; Πότε και ποιοι ερεύνησαν ψυχρά την εξαφάνιση / απαγόρευση των φαρμακευτικών μεθόδων υπέρ όσων πράγματι αρρωσταίνουν απ’ τον sars-cov-2∙ πότε και ποιοι ερεύνησαν αντικειμενικά και χωρίς προκαταλήψεις αν τέτοιες ιαματικές μέθοδοι υπάρχουν και εφαρμόζονται αποτελεσματικά και ακίνδυνα αλλού στον πλανήτη;
Τι ακριβώς έκανε το κόμμα της Κουμουνδούρου εδώ και 22 μήνες για την σφαιρικότερη εκπαίδευση των υπηκόων μέσα από την παρουσίαση διαφορετικών ή και αντίθετων απόψεων ειδικών για το θέμα; Απόλυτα τίποτα… Τι έκανε ο συ.ριζ.α ή τα στελέχη του με την διακήρυξη του Great Barrington την οποία κατέθεσαν στις 4 Οκτώβρη του 2000 ενώπιον της ιατρικής όλου του κόσμου έντιμοι αριστεροί ειδικοί και την οποία έχουν υπογράψει ως τώρα 860.000 γιατροί και σχετικοί με την φροντίδα υγείας απ’ όλο τον πλανήτη; Απόλυτα τίποτα… Τι έκανε με την διακήρυξη της Ρώμης, την οποία υπέγραψαν στις 27 Σεπτέμβρη του 2021 μέσα σε λίγες ώρες 5.500 χιλιάδες γιατροί, με την οποία «θυμίζουν» κάτι «παλιό» αλλά πάντα σημαντικό, ότι οποιοσδήποτε θεραπευόμενος είναι υποκείμενο της θεραπείας και όχι αντικείμενο μιας επικερδούς βιομηχανίας ψεμάτων, απειλών, τρομοκρατίας και θανάτου που παριστάνει τον γιατρό; Απόλυτα τίποτα… Τι έκανε ο συ.ριζ.α με το μπόι της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το γεγονός ότι οι παρενέργειες των πλατφορμιασμών ΔΕΝ καταγράφονται στο ελλαδιστάν, κρύβονται δηλαδή και μάλιστα συστηματικά, και για το γεγονός ότι οι «κίτρινες κάρτες» έχουν γίνει κωλόχαρτο; Απόλυτα τίποτα… Το ξέπλυμα των φαρμακομαφιών είναι σπονδή στην επιστήμη; Είναι όλα αυτά παρότρυνση στο μην πιστεύετε – ερευνήστε;
Κι όμως. Η «αριστερά της προόδου» (του κράτους και του κεφάλαιου) έκανε πολλά, πάρα πολλά αυτούς τους 22 μήνες! Πρώτα και κύρια αγκάλιασε το κυρίαρχο δόγμα, το πίστεψε, το διέδωσε, φρόντισε να επιβληθεί σαν «αλήθεια». Ύστερα φρόντισε να καταστραφεί, να υποτιμηθεί, να ελεεινολογηθεί κάθε αμφισβήτηση αυτού του δόγματος, ειδικά όταν προερχόταν από κοσμικούς γνώστες του θέματος που δεν έχουν καμμία σχέση με θεούς, δαίμονες και τερατολογίες. Έκρυψε την αλήθεια για το τι είδους και πόσο εγκληματίες είναι οι «σωτήρες», απ’ τις φαρμακομαφίες μέχρι τους εξαγορασμένους λακέδες τους. Έκρυψε το ότι η γενετική μηχανική δεν είναι «εμβόλιο» και ότι οι φονικές παρενέργειές της δεν είναι τυχαίες. Με δυο λόγια: έκανε κάθε τι που μπορούσε για να στηρίξει και να ενισχύσει την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία και την εγκληματική μεταφυσική της.
Είναι ευνόητο: όσα ΔΕΝ έκανε η καθεστωτική αριστερά μαζί με όσα έκανε είχαν ένα και μόνο αποτέλεσμα: την ενίσχυση της γενικής συσκότισης. Το ότι μέσα σ’ αυτό το τρομοκρατικό σκοτάδι κινούνται, όπως το ψάρι στο νερό, οι βετεράνοι του θρησκευτικού σκοταδισμού, του ανορθολογισμού, της αντικατάστασης της νεώτερης τρομοκρατίας απ’ την παλιότερη (και πιο «έγκυρη»), ε αυτό δεν θέλει ιδιαίτερη φιλοσοφία για να το καταλάβει κάποιος!!! Όμως ποτέ και πουθενά ο ανορθολογισμός, η μεταφυσική, η πίστη δεν αντιμετωπίστηκαν με έναν άλλο ανορθολογισμό (της μαζικής προπαγάνδας και των psyops…), μια άλλη μεταφυσική (της βιομηχανίας της υγείας), μια άλλη πίστη. Πουθενά τα τερατώδη ψέματα των «ειδικών» Α τύπου δεν αντιμετωπίστηκαν με τα τερατώδη ψέματα των «ειδικών» Β τύπου∙ εάν, φυσικά, μιλάμε για ζωές και όχι για αναμέτρηση τυράννων…
(φωτογραφία: Αυτός στη μέση πρέπει νάναι ο “εξαποδώ”. Ανάλογα με την πίστη του καθενός μπορεί να είναι ο εωσφόρος, ο κορωνοϊός, ή ότι άλλο…)