Year: 2021

Αυτοάνοσα – και ανοσοκαταστολή… (3)

Πέμπτη 14 Γενάρη. Να θυμίσουμε ότι ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα υπεξαίρεσης / εκμετάλλευσης / πειθάρχησης που προχωράει (μαζί με τα μέσα του, των τεχνο-επιστημονικών περιλαμβανόμενων) μέσα απ’ την σπάνη, την σπανιότητα, την έλλειψη – ως το σημείο να τις κατασκευάζει; Να θυμίσουμε ότι εκατομμύρια αιχμάλωτων σ’ αυτόν τον πλανήτη πεινούν και διψούν ακριβώς εξαιτίας της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης (ό,τι και να λένε τα φιλάνθρωπα αφεντικά);

Υπάρχει, λοιπόν, λόγος για τον οποίο η επίκτητη ανοσοποιητική ανεπάρκεια θα ήταν αδιάφορη από καπιταλιστική άποψη; Δεν βρίσκουμε κάποιον – οι καλοθελητές ας δείξουν έναν… Εφόσον τα άγνωστης προέλευσης και αιτίας (για την «επιστημονική γνώση») αυτο-άνοσα γίνονται αντικείμενο διαχείρισης μέσω ανοσοκαταστολής, μέσω δηλαδή τεχνητής ανοσοποιητικής ανεπάρκειας, κι αφού αυτή, με τη σειρά της, προκαλεί αυξημένη ζήτηση διαφόρων ειδών φαρμάκων, μήπως η τεχνητή ανοσοποιητική ανεπάρκεια έχει φτάσει να συνορεύει επικίνδυνα, να είναι μεσοτοιχία, με την πρόκληση τεχνητής ζήτησης φαρμάκων και λοιπών υπηρεσιών, μια κατ’ εξοχήν πρακτική της βιομηχανίας της υγείας;

Πολλοί θα αγανακτήσουν με αυτές τις ερωτήσεις· αλλά δεν φταίει η ασταμάτητη μηχανή για τον καπιταλισμό! Ένα σύστημα που, για παράδειγμα, αποδεδειγμένα στηρίζεται στην παραγωγή όπλων μαζικής καταστροφής και θανάτου, και θα ξαναστηριχτεί ακόμα καλύτερα όταν και αν αυτά χρησιμοποιηθούν, το μόνο που δεν διαθέτει είναι το «τεκμήριο της αθωώτητας». Η βιομηχανία της υγείας δεν εξαιρείται.

Αν, λέμε αν (και ευχόμαστε ολόψυχα το αντίθετο!) η γενετική τροποποίηση των κυττάρων για, υποτίθεται, θεραπευτικούς λόγους – ενώ η παλιά τεχνολογία των συνηθισμένων εμβολίων είναι επαρκέστατη – και η απόπειρα πειρατείας στο ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα προκαλέσει, σε μερικούς μήνες ή και παραπάνω, ένα μεγάλο κύμα αυτο-άνοσων (τα οποία, φυσικά, αποκλείεται να χρεωθούν στους «μάγους» της γενετικής!…), η «επιστημονική απάντηση» είναι έτοιμη: ανοσοκαταστολή. Τότε δεν θα υπάρχει επιστροφή· τότε ο δρόμος θα είναι μονόδρομος· τότε οι μόνοι που δεν θα χάσουν (το αντίθετο…) θα είναι οι πραγματικοί υπεύθυνοι.

Ξέρουμε βέβαια πως υπάρχουν όλοι εκείνοι οι πιθανόν (;) καλοπροαίρετοι που σαν μόνο αρμό της σύγχρονης βιομηχανίας της υγείας και του σύγχρονου καπιταλισμού (4ης βιομηχανικής επανάστασης, για να μην ξεχνιέται κανείς) βρίσκουν τον αριθμό των γιατρών, των κρεβατιών εντατικής και της τιμής των φαρμάκων. Εντάξει – αλλά…. Δεν ξέρουν; Δεν θέλουν να ξέρουν; Αγνοούν τις εξελίξεις στις βιοτεχνολογίες, στις νευροεπιστήμες, στις «επιστήμες της συνείδησης», στη συνθετική βιολογία, στη φυσική νέων υλικών; Αγνοούν και τις σχετικές διακηρύξεις ακόμα; Ζουν νοσταλγικά στην «πολιτική ζεστασιά» των μέσων του 20ου αιώνα;

Όπως και νάχει οι δράστες και οι δράστριες του σημαντικού αγώνα εναντίον των μεταλλαγμένων φυτών και ζώων, που ήταν (από ιστορική άποψη) το προηγούμενο κύμα βιοτεχνολογικού εμπορίου / όπλου / πολέμου, δεν περίμεναν «να δουν πρώτα τι θα συμβεί» και μετά να αποφασίσουν να κινηθούν!

Σωστά και άγια έκαναν! Οι γενετικές παρεμβάσεις / μεταλλάξεις σαν θεραπευτικά μέσα θα μπορούσαν να νομιμοποιηθούν, ίσως, μόνο για εκείνες τις περιστάσεις που θυμήσαμε χτες εκ μέρους του Tri Wibawa: όταν κάποιος βαριά ασθενής πορεύεται προς τον θάνατο, οπότε ίσως (ίσως…) υπάρχει μια πιθανότητα ζωής. Σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις, είτε σε ανθρώπους είτε σε άλλα έμβια όντα, θα έπρεπε να απαγορεύονται ρητά και κατηγορηματικά – δεν υπάρχει κανένας λόγος αναμονής του είδους “ας δούμε πρώτα τι θα γίνει”.

Η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία με τον τσαχπίνη οδήγησε μεθοδικά σ’ εκείνη την ιστορική στιγμή όπου η γενετική μηχανική ετοιμάζεται να επιβληθεί α) σε πολύ μεγάλους αριθμούς υγιών ανθρώπων, β) σε μεγάλους αριθμούς ανθρώπων που πιθανόν είναι positive αλλά είτε δεν αρρωσταίνουν είτε αρρωσταίνουν ελαφριά ή μέτρια, γ) σε μια ασθένεια που στις συντριπτικά περισσότερες περιπτώσεις μπορεί να αντιμετωπιστεί εύκολα με πολύ ήπια, συμβατικά και ιστορικά επιβεβαιωμένα μέσα (όπως αποδεικνύει η χρήση της παραδοσιακής κινέζικης, πιθανόν και αφρικάνικης ιατρικής) και, κυρίως δ) με καθολικό τρόπο εναντίον του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος!

Αν δεν είναι τώρα η ιστορική περίοδος να μπουν οι γενετιστές / μαθητευόμενοι μάγοι της 4ης βιομηχανικής επανάστασης στη θέση τους, πότε νομίζετε ότι θα είναι; Αν δεν φρενάρουμε τώρα το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα πότε νομίζετε ότι θα είναι η κατάλληλη στιγμή;

Και ως πειραματόζωα έσεσθε

Τετάρτη 13 Γενάρη. … Η εφεύρεση ενός πετυχημένου και πλατιά αποδεκτού covid-19 εμβολίου θα είναι ένα μεγάλο άλμα εμπρός για το ανθρώπινο είδος, αλλά υπάρχουν διάφορα εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν:

1) η έλλειψη κατανόησης της παθογένεσης και του προγνωστικού ρόλου των εμβολίων στην κλινική εξέλιξη ατόμων που έχουν μολυνθεί με τον sars-cov-2·

2) μια τεράστια διαφωνία μεταξύ των ειδικών για το πως θα προσδιοριστούν τα επίτομα και τα αντιγόνα του sars-cov-2·

3) το εύρημα ότι η εξαρτημένη ενίσχυση αντισωμάτων (antibody-dependent enchncement / ADE) μπορεί να συμβάλει στην υπερενίσχυση της ασθένειας που προκαλεί ο sars-cov-2·

4) την έλλειψη καθιερωμένων ζωϊκών μοντέλων για τον έλεγχο των προβλημάτων για covid-19 εμβόλιο, κάτι το οποίο έχει ενισχύσει την εικασία για την χρήση ελεγχόμενης ανθρώπινης μόλυνσης (controlled human infection / CHI) σαν πιθανή προσέγγιση, και τελικά

5) εικασίες ότι η διάρκεια της προστασίας απ’ την ανοσο-αντίδραση στην φυσική μόλυνση δεν θα είναι αρκετά μακρόχρονη.

… Οι τεχνολογίες που βασίζονται στο mRNA και στο DNA εφαρμόζονται στους ανθρώπους, ειδικά σαν υποψήφια εμβόλια. Έχουν διατυπωθεί διάφορες ανησυχίες για τα mRNA εμβόλια, πέρα απ’ τα υποσχόμενα εν δυνάμει πλεονεκτήματά τους. Οι πιο σημαντικοί κίνδυνοι περιλαμβάνουν την πιθανότητα ότι τα mRNA εμβόλια μπορεί να προκαλέσουν ισχυρή αντίδραση της ιντερφερόνης 1, που μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονές και συνθήκες αυτο-ανοσοποίησης. Οι ανησυχίες για την ασφάλεια των βασισμένων στο DNA εμβολίων περιλαμβάνουν την πιθανότητα ότι η στόχευση του DNA στο χρωματοσωματικό DNA του λήπτη μπορεί να προκαλέσει μεταλλαξιογόνες συνέπειες στο λειτουργικό γονίδιο που βρίσκεται στη θέση της εισόδου.

Η στρατηγική των εμβολίων DNA είναι όμοια με την γενετική θεραπεία ως προς το ότι το σύστημα μεταφοράς, όπως τα πλασμίδια, μεταφέρει συγκεκριμένο DNA στα κύτταρα, όπου μεταφράζεται σε πρωτεΐνες που προκαλούν την ανοσολογική αντίδραση του λήπτη στο να παράξει συγκεκριμένα Τ-κύτταρα και αντισώματα. Έχουμε εμπειρία χρήσης του DNA σε διάφορες γονιδιακές θεραπείες που κυρίως σχετίζονται με κληρονομικές ασθένειες ή οικογενειακές προδιαθέσεις. Οι mainstream επιστήμονες γονιδιακής θεραπείας δηλώνουν ότι η γονιδιακή θεραπεία είναι κατάλληλη μόνο για ασθενείς που βρίσκονται στο τελικό στάδιο επειδή οι κίνδυνοι είναι πολύ μεγάλοι. Η διαχείριση μέσω εμβολίων είναι εντελώς διαφορετική απ’ τις παρεμβάσεις με γονιδιακή θεραπεία εφόσον τα εμβόλια προορίζονται για υγιείς ανθρώπους, και κατά συνέπεια η εκτίμηση της σχέσης κινδύνου – οφέλους πρέπει να είναι εντελώς διαφορετική. Τόσο τα άτομα που βρίσκονται στο τελικό στάδιο της ασθένειάς τους όσο και οι υγιείς διατρέχουν τον ίδιο κίνδυνο με την εισαγωγή ξένου DNA στο σώμα τους, αλλά οι ασθενείς σε τελική φάση μπορεί να ωφεληθούν έχοντας μια ευκαιρία να θεραπευτούν απ’ την θανατηφόρα ασθένεια, ενώ οι υγιείς μπορεί να μην έχουν κανένα όφελος αφού ποτέ δεν μολύνθηκαν με τον συγκεκριμένο παθογόνο οργανισμό…

Αυτά γράφει μεταξύ άλλων (εξίσου ενδιαφερόντων) ο Tri Wibawa στην ευρωπαϊκή επιθέωρηση τροπικής ιατρικής και διεθνούς υγείας, με ημερομηνία ανάρτησης 4 Οκτώβρη 2020. Το ότι είναι καθηγητής μικροβιολογίας στο τμήμα ιατρικής της δημόσιας υγείας πιθανόν να δίνει επιπλέον βάρος στην επισκόπησή του πάνω στις «νέες τεχνολογίες» που εμφανίζονται σαν μάνα εξ ουρανού κατά του τσαχπίνη. Το ότι είναι καθηγητής στο πανεπιστήμιο Gadjah Mada της ινδονησίας θα ανακουφίσει κάθε οπαδό, θιασώτη, ινστρούχτουρα του «πάμε γερά όλοι στις πλατφόρμες!»: σιγά, τώρα, μην πάρει οποιοσδήποτε λευκός υπόψη του έναν ινδονήσιο… Δείχνει επίσης να υπηρετεί την επιστήμη και όχι τις βιομηχανίες…

Δεν σκοπεύουμε να πείσουμε κανέναν απ’ τους διαφημιστές των πλατφορμών, «απ’ οπουδήποτε κι αν προέρχονται». Ο Wibawa κάνει επισκόπηση 35 «προσπαθειών» να αντιμετωπιστεί ο τσαχπίνης χωρίς την φυσική δράση του ανθρώπινου ανοσοποιητικού. Απ’ αυτές οι 6 είναι πλατφόρμες γενετικής μηχανικής mRNA (τέσσερεις από δυτικές φαρμακευτικές, μία από ιαπωνική, καθώς και του κινέζικου στρατού, που πιθανόν έχει σταματήσει τα σχετικά πειράματα….), οι 4 πλατφόρμες γενετικής μηχανικής DNA (τρεις δυτικές και μία ιαπωνική) – και 6 κανονικά εμβόλια, χωρίς «παραλλαγή», (τα 4 κινέζικα, ένα ινδικό και ένα του καζακστάν).

Όσοι / όσες δεν είναι κλακαδόροι της γενετικής μηχανικής ας ξέρουν περί τίνος πρόκειται – και το πολιτικό και ιδεολογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο οι γενετιστές και το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο συμπλέγμα προσπαθούν να επιβληθούν / νομιμοποιηθούν. Τα “εμπόδια”, η άγνοια και οι κίνδυνοι περιγράφονται απ’ τον Wibawa καθαρά. Αντίθετα οι “εγγυήσεις” πως όλα είναι ο.κ. είναι, απλά, αυτό που κάνουν οι φαρμακο-μαφίες εδώ και πολλά χρόνια…

Κινέζικο μοντέλο

Τετάρτη 13 Γενάρη. Ενώ οι αμερικανικές και οι ευρωπαϊκές φαρμακο-μαφίες ζορίζονται στην παραγωγή των πλατφορμών, σίγουρα σε σχέση με τα συμβόλαια που έχουν υπογράψει, οι κινεζικές φαρμακευτικές δείχνουν να δουλεύουν «ρολόι». Ο χαρακτηρισμός δεν είναι λογοτεχνικός: τόσο οι αλυσίδες παραγωγής των εμβολίων όσο και οι αλυσίδες παραγωγής όλων των απαραίτητων (φιαλίδια, βελόνες, κλπ) δουλεύουν 24/7… Κι αυτό παρότι η επαρχία Shijiazhuang, όπου εδράζεται το 80% της κινεζικής φαρμακευτικής παραγωγής, βρίσκεται σε καθεστώς (προληπτικού) αποκλεισμού αυτές τις μέρες.

Πώς γίνεται αυτό; Θα μπορούσε να είναι μια πλευρά του κινεζικού παραδείγματος που τα δυτικά αφεντικά ζηλεύουν αλλά δυσκολεύονται ακόμα να επιβάλουν; Κρίνεται μόνοι σας: προκειμένου να μην διακοπεί η παραγωγή εξαιτίας των απαγορεύσεων, οι βιομηχανικοί εργάτες κοιμούνται σε κοιτώνες μέσα στις εγκαταστάσεις των εργοστασίων! Τόσο απλά: δεν γυρνούν στα σπίτια τους, είναι με δυο λόγια αιχμάλωτοι. Εννοείται: δουλεύουν 7 μέρες την εβδομάδα, χωρίς διακοπή. Οι εναλλαγές στις βάρδιες είναι επίσης εναλλαγές ύπνου και φαγητού.

Πρόκειται, εν τέλει, για τον “πυρήνα” της συνταγής των lockdown που τόσο έχουν αγαπήσει οι ντόπιοι caradinieri: το στρατόπεδο εργασίας που προστατεύει και την υγεία των εργατών (αλλοίμονο, ποιο σοβαρό αφεντικό θέλει κάτι άλλο;) και την ομαλότητα της παραγωγής· μιας παραγωγής κρίσιμης για την προστασία της δημόσιας υγείας… Ενώ σε αρκετές περιοχές του τριτογενούς τομέα «κάτεργο εργασίας» γίνεται το δικτυωμένο σπίτι (και το πράγμα φαίνεται πιο ήπιο – συγκριτικά είναι, αλλά…), στον δευτερογενή, στην βιομηχανική παραγωγή, συμβαίνει το ανάποδο: οι εργάτες δεν έχουν σπίτι, σπίτι τους είναι οι κοιτώνες του εργοστασίου· κουζίνα τους είναι το εστιατόριο του εργοστασίου· τουαλέτες, ντουζιέρες, κλπ το ίδιο.

Όταν, στη δύση, τα συνδικάτα ανέθεσαν στ’ αφεντικά την ευθύνη της προστασίας των εργατών απ’ τον τσαχπίνη, εννοώντας (ή και λέγοντας καθαρά) ότι τα εργοστάσια πρέπει να κλείσουν (και οι εργάτες να μείνουν σπίτι πληρωνώμενοι) αυτά τα αφεντικά δεν είχαν σκεφτεί (ή δεν μπορούσαν) να απαντήσουν ότι «αναλαμβάνοντας τις ευθύνες τους» μπορούν να κρατήσουν και την πίτα (της υγείας) ολόκληρη και τον σκύλο (της κερδοφορίας) χορτάτο. Όμως το κινέζικο παράδειγμα είναι εκεί, για να «φωτίζει τον δρόμο» προς την καπιταλιστική αναδιάρθρωση, in case of emergency – και όχι μόνο.

Αυτό είναι το μεγαλείο του να είναι κανείς πειθαρχημένος στρατιώτης στον πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού: κάπου σ’ αυτόν τον καπιταλιστικό πλανήτη ορθώνεται η πιο καθαρή εκδοχή του πράγματος… κι άντε μετά να πει στον καθρέφτη του «δεν εννοούσα αυτό»…

Ήταν λαγωνικό τελικά!

Τετάρτη 13 Γενάρη. Ο φίλος κι αδελφός του ελλαδιστάν και του (κοψονουρισμένου) ιμπεριαλισμού του, ο plus one του ημιάξονα Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ, ο σκληροπυρηνικός ευαγγελιστής που κοιμάται με την βίβλο στο κομοδίνο του, ο Πομπηίας, άφησε τα καλύτερα για το (προς το παρόν) τέλος της υπουργικής καριέρας του! Αφού σχεδόν αναγνώρισε την ταϊβάν σαν ανεξάρτητο κράτος (χθεσινή αναφορά) αποκάλυψε και κάτι ακόμα: η al-Qaeda έχει φτιάξει βάση / στρατηγείο στην ιρανική επικράτεια…

Φταίει, μήπως, ότι δεν ήταν υπουργός του Μπους του Β, τότε που ήταν ηλίου φαεινότερο ότι η al-Qaeda είχε βάσεις και συνεργαζόταν με το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν; Μπορεί – η ζήλεια και η ματαιοδοξία είναι ανθρώπινα κίνητρα.

Είναι γεγονός ότι ο bin Laden, την εποχή που δεν ήταν ακόμα παγκόσμια γνωστός, είχε μια «πανισλαμική» προσέγγιση στον αγώνα εναντίον των αμερικάνων και των δυτικών. Στον όρο «πανισλαμική» εννοούσε την υπέρβαση των όποιων αντιπαλοτήτων μεταξύ σουνιτών και σιιτών, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα κοινό μέτωπο του μουσουλμανικού κόσμου (των πιο ριζοσπαστικών τμημάτων του) απ’ το μαρόκο ως τις φιλιππίνες. Αλλά αυτό είναι παλιό – της δεκαετίας του ’90.

Τώρα πια, αφενός το μπλοκ της Αστάνα, όπου η σιιτική Τεχεράνη συνεργάζεται μια χαρά με την σουνιτική Άγκυρα (και την σουνιτική Ντόχα), αφετέρυ η προσθήκη της (σουνιτικής) Ισλαμαμπάντ στο ευρασιατικό project, μαζί με την χριστιανική Μόσχα και το «κομφουκιανό» Πεκίνο, έχουν μεταφέρει την σύγκρουση με τα ιμπεριαλιστικά ευρωπαϊκά κράτη, το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ και το Joνυσταλεάν σε πεδία πολύ πιο σύνθετα απ’ αυτά ενός «θρησκευτικού» μετώπου. Συνεπώς η «ανακάλυψη» του Πομπηία, πέρα από προβοκατόρικη είναι και πολύ μπαγιάτικη· απόδειξη των αδιεξόδων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Υποτίθεται πως ο νυσταλέος Jo πρόκειται να «μαλακώσει» κάπως την αμερικανική στάση απέναντι στην Τεχεράνη. Λέμε «υποτίθεται» επειδή οι σχετικές εκτιμήσεις είναι μάλλον μέρος της διαφημιστικής εκστρατείας υπέρ του παρά ένα πραγματικό ενδεχόμενο.Το Joνυσταλεάν επιδιώκει απλά μερικούς ελιγμούς στη μέση Ανατολή, για να φέρει με πιο ενεργητικό τρόπο μαζί του κυρίως τον γαλλικό και τον αγγλικό ιμπεριαλισμό· και ο πυρήνας αυτών των ελιγμών είναι να γίνει διεθνές ζήτημα όχι μόνο η πυρηνική αλλά και η πυραυλική τεχνολογία της Τεχεράνης. Με αντάλλαγμα την «επιστροφή των ηπα» στην συμφωνία 5 + 1…

Εκείνη την συμφωνία την είχαν συνυπογράψει η Μόσχα και το Πεκίνο – σαν μόνιμα μέλη του συμβουλίου ασφαλείας του οηε, συν το Βερολίνο. Στα ερείπιά της, απ’ το 2017 και μετά, κτίστηκαν (ενισχύθηκαν) άλλες συμμαχίες. Όση al-Qaeda κι αν βρίσκει ο Πομπηίας ή δεν βρίσκει ο διάδοχός του Blinken στην ιρανική επικράτεια, όλο και λιγότεροι «τρομάζουν» με την πρώην – πρώην υπερδύναμη…

Το μέτωπο του Ειρηνικού – 1

Τρίτη 12 Γενάρη. Μπορεί το ψόφιο κουνάβι να έχει σχολάσει ουσιαστικά, όμως η κυβέρνησή του είναι ενεργή τυπικά· και ένας τουλάχιστον υπουργός του «δουλεύει σκληρά». Πρόκειται για τον φίλο και αδελφό του ελλαδιστάν Πομπηία.

Ενώ την προσοχή τραβάει το (πρωτοφανές για αμερικανικά δεδομένα) ντου στο Καπιτώλιο, απ’ το περασμένο Σάββατο ο Πομπηίας έχει «τραβήξει όπλο». Κατά του Πεκίνου, με βόμβα την Ταϊβάν:

…Ανακοινώνω σήμερα ότι αίρω όλους τους περιορισμούς που μόνοι μας είχαμε βάλει στις σχέσεις των αξιωματούχων μας με εκείνους της Ταϊβάν. Η Ταϊβάν είναι μια εξαιρετική δημοκρατία και ένας αξιόπιστος εταίρος των ΗΠΑ, και παρ’ όλα αυτά επί δεκαετίες το υπουργείο εξωτερικών δημιούργησε περίπλοκους εσωτερικούς περιορισμούς για την συμπεριφορά των διπλωματών μας, των υπαλλήλων, και άλλων αξιωματούχων στις σχέσεις τους με τους ομολόγους τους της Ταϊβάν. Η αμερικανική κυβέρνηση πήρε αυτές τις αποφάσεις μονομερώς, σε μια προσπάθεια να καθησυχάσει το κομμουνιστικό καθεστώς του Πεκίνου. Αυτό δεν ισχύει πια….

Οι «αυτο-περιορισμοί» που κατάργησε ο Πομπηίας ίσχυαν απ’ το 1979 (επί προεδρίας Carter) και ήταν συνέπεια της αναγνώρισης εκ μέρους της Ουάσιγκτον (όπως ισχύει διεθνώς) της «μίας κίνας» (δηλαδή του κινεζικού κράτους) και όχι ενός δεύτερου (του ταϊβανέζικου). Συνεπώς ο Πομπηίας, με τις αποφάσεις του, έμεινε μισό βήμα μόνο πριν την επίσημη αναγνώριση της Ταϊβάν σαν ανεξάρτητου κράτους. Αυτό λίγες ημέρες πριν την επίσημη επίσκεψη της αμερικάνας πρέσβειρας στον οηε Kelly Craft στην Taipei, μια επίσκεψη τόσο υψηλού επιπέδου ώστε το Πεκίνο να την έχει ήδη καταγγείλει σαν «τρελή προβοκάτσια»…

Όπως είχε προβλέψει (δύσκολο δεν ήταν!) η ασταμάτητη μηχανή, μετά τα προβλήματα που απέκτησε η Ουάσιγκτον στην κορεατική χερσόνησο, κυρίως εξαιτίας του νοτιοκορεάτη σοσιαλδημοκράτη προέδρου Moon (δεν ήταν μόνο η επίθεση φιλίας που έκανε σε συνεννόηση με τον βορειοκορεάτη Kim στις αρχές του 2018 αλλά και μια ακόμα σειρά «όχι και τόσο βολικών» προς τις ηπα κινήσεων…) θα έριχνε το βάρος της επιθετικότητάς της στο κύριο μέτωπο του 4ου παγκόσμιου στην ταϊβάν. Έτσι έγινε και το 2019 και το 2020, κυρίως με στρατιωτικά μέσα: άλλοτε πωλήσεις όπλων στην Taipei, άλλοτε με λίγο πολύ προβοκατόρικες κινήσεις των αμερικανικών πολεμικών (μερικές φορές αεροπλανοφόρων) στα «στενά της ταϊβάν», την ζώνη δηλαδή μεταξύ της ηπειρωτικής κίνας και του ταϊβανέζικου νησιού.

Συνεπώς η απόφαση του Πομπηία ανήκει σε μια αλληλουχία πράξεων αυξημένης επιθετικότητας που κράτησε 2 χρόνια, επί ψόφιου κουναβιού. Είναι όμως και κλιμάκωση. Σε αντίθεση με άλλες ψοφιοκουναβικές ενέργειες, ειδικά μετά τις εκλογές του Νοέμβρη, η συγκεκριμένη ούτε καταδικάστηκε απ’ το επερχόμενο Joνυσταλεάν, ούτε θεωρήθηκε απ’ τα καθεστωτικά μήντια (και όχι μόνο τα αμερικανικά, συνολικά απ’ τα δυτικά) σαν μια ακόμα απόδειξη του πόσο επικίνδυνο είναι το γκουβέρνο του ψόφιου κουναβιού. Με δεδομένο ότι και ο νυσταλέος Jo αναμένεται να ακολουθήσει μια «αντι-κινεζική» πολιτική σε παρόμοιο μήκος κύματος, με μικρές διαφορές στο ύφος, θα υποθέταμε βάσιμα ότι ο Πομπηίας «ξεκλείδωσε» τα τελευταία εμπόδια για την de facto αναγνώριση της ταϊβάν σε συνεννόηση με τους διαδόχους του.

(φωτογραφία: Craft και Πομπηίας…)

Το μέτωπο του Ειρηνικού – 2

Τρίτη 12 Γενάρη. Αλλά το Πεκίνο έχει θυμώσει πολύ – και το δείχνει. Μεταφέρουμε αποσπάσματα από ένα χθεσινό editorial των κινεζικών καθεστωτικών global times, που θεωρούνται η «φωνή» του εκεί γκουβέρνου:

… Ο Pompeo τόλμησε να καταπιαστεί με το ζήτημα της Ταϊβάν, για το οποίο πιστεύει ότι είναι το καλύτερο μέρος να κτυπήσει την Κίνα και το καλύτερο μέρος για να ξεχαρβαλώσει τις σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. Οπότε το ζήτημα της Ταϊβάν έγινε το μεγαλύτερο στοίχημά του.

Είναι λυπηρό αλλά αυτοί οι άνθρωποι έχουν μεθύσει απ’ την ίδια τους την ύβρι και έχουν ξεχάσει ότι τα στενά της Ταϊβάν είναι το μέρος που η Κίνα γίνεται όλο και πιο δυνατή. Το Πεκίνο έχει συγκρατηθεί απ’ το να αναλάβει δράση, στην προοπτική μιας ειρηνικής επανένωσης. Αλλά η γρήγορα αναπτυσσόμενη δύναμη της Κίνας είναι στην καλύτερη θέση για να χρησιμοποιηθεί σ’ αυτήν την περιοχή, κάτι που θα προκαλέσει μεγάλη ζημιά στην αλαζονεία των ΗΠΑ.

… Πρέπει να δούμε αυτήν την κατάσταση σαν μια σπάνια ευκαιρία για την ηπειρωτική κίνα να κάνει κάτι σε σχέση με το ζήτημα της Ταϊβάν. Οι ΗΠΑ έχουν μπλέξει σ’ έναν σοβαρό χάος που έχει προκληθεί απ’ την απώλεια ελέγχου στην επιδημία και την ανώμαλη μετάβαση της εξουσίας. Η κυβέρνηση Trump έχει χάσει το κύρος της, και η ικανότητά της να κινητοποιήσει κόσμο και να αναλάβει δράση έχει παραλύσει. Είναι ανίκανη να κάνει μια στρατηγική σύγκρουση με την Κίνα σε σχέση με τα βασικά συμφέροντα της τελευταίας, με οποιονδήποτε τρόπο.

… Όταν ξεπερνάνε το όριο σχετικά με το ζήτημα της Ταϊβάν, οφείλουμε να απαντήσουμε κτυπώντας σταθερά και σκληρά. Πρέπει να κάνουμε την μάχη εναντίον τους στις τελευταίες 10 ημέρες της κυβέρνησης Trump μια διαδικασία που θα ξεκαθαρίσει τα πράγματα με τις ΗΠΑ και το νησί της Ταϊβάν, δείχνοντας και στους δύο τις σοβαρές συνέπειες που θα υπάρξουν ακόμα κι αν ακουμπήσουν σ’ αυτό όριο – είναι μια διαδικασία επιβεβαίωσης του κύρους της Κίνας.

Αν δεν δράσουμε έτσι, οι ΗΠΑ και το νησί της Ταϊβάν θα σκεφτούν ότι το Πεκίνο μάλλον ανέχεται τις προβοκάτσιές τους, για χάρη μακροπρόθεσμων συμφερόντων. Οι ενέργειες του Pompeo και των ομοίων του να παγιδεύσουν το ζήτημα της Ταϊβάν και τις Σινο-αμερικανικές σχέσεις θα «νομιμοποιηθούν», και η κυβέρνηση Biden θα θεωρήσει λανθασμένα ότι έχει μεγαλύτερο περιθώριο να πιέσει την ηπειρωτική κίνα. Αυτό θα κάνει την έναρξη των Συνο-αμερικανικών σχέσεων για τα επόμενα τέσσερα χρόνια πιο επιζήμια για την Κίνα.

Μπορεί να αντιμετωπίσουμε μια κρίση στα στενά της Ταϊβάν, ακόμα και μια θύελλα, τις επόμενες 10 ημέρες αν ο Pompeo και οι όμοιοί του γίνουν πιο επιθετικοί και προβοκάτορες πριν φύγουν απ’ τα πόστα τους. Η κρίση θα δώσει ένα μάθημα στους αποσχιστές της Ταϊβάν και θα κρεμάσει τον Pompeo και τους όμοιούς τους στον στύλο της ντροπής. Ακόμα κι αν αυτό προκαλέσει ένα σοκ στις Σινο-αμερικανικές σχέσεις στην περίοδο της μεταβίβασης εξουσίας στις ΗΠΑ, θα φέρει περισσότερα οφέλη στην ομαλή ανάπτυξη των διμερών σχέσεων μακροπρόθεσμα.

Αυτό το «αν…» (…αν ο Pompeo και οι ομοιοί του…) μπορεί να ερμηνευτεί σαν ότι δεν έχει πέσει ακόμα η τελευταία σταγόνα που θα ξεχυλίσει το (κινέζικο) ποτήρι… Όμως ποια είναι αυτή η τελευταία σταγόνα που θα μπορούσε να στάξει ως και τις 19 Γενάρη; Η Craft πρόκειται να πάει στον Taipei απ’ τις 13 ως τις 15 του μήνα, και είναι η πιο υψηλόβαθμη αμερικάνα αξιωματούχος (θεωρείται ισότιμη υπουργού) που έχει κάνει τέτοιο ταξίδι – αυτό θα θεωρήσει το Πεκίνο σαν αφορμή για το «αρκετά»;

Δεν ξέρουμε – θα φανεί. Τα υπόλοιπα πάντως είναι σαφή. Και στο γράμμα και στο πνεύμα. Είτε για τις επόμενες 9 ημέρες, είτε για τα επόμενα 9 χρόνια· για οποτεδήποτε…

Το μέτωπο του Ειρηνικού – 3

Τρίτη 12 Γενάρη. Διαφορετικούς μπελάδες – αλλά μπελάδες! – θα έχει το Joνυσταλεάν και με την Πγιονγκγιάνγκ. Ο Kim έστελνε ραβασάκια στο ψόφιο κουνάβι και παρότι σωματοφύλακες σαν τον Πομπηία εμπόδισαν μια κάποια συμφωνία με το βορειοκορεατικό καθεστώς, ρεαλιστικά μιλώντας, το ότι βγήκε απ’ το κάδρο των αμερικανικών απειλών για σχεδόν 3 χρόνια ήταν το καλύτερο που θα μπορούσε να επιτευχθεί.

Ενόψει της αλλαγής φρουράς στο άσπρο σπίτι ο Kim ανήγγειλε προχτές (10 Γενάρη) ένα καινούργιο εξοπλιστικό πρόγραμμα: απ’ την κατασκευή “τακτικών” πυρηνικών (πυρηνικά μικρότερης έντασης που μπορούν να χρησιμοποιούν σε συμβατικές μάχες…) ως την βελτίωση του βεληνεκούς των διηπειρωτικών πυραύλων του, ώστε να φτάνουν ως την ανατολική ακτή των ηπα, δηλαδή την Ουάσιγκτον… Επιπλέον, την κατασκευή «βόμβας υδρογόνου» – ίσως μεγέθους 15 μεγατόνων, που μπορεί (ενδεικτικά) να ισοπεδώσει μεγάλο μέρος της κορεατικής χερσονήσου…

Αν τέτοια νέα είναι κακά για την Ουάσιγκτον είναι ακόμα χειρότερα για το Τόκιο. Το «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ» (Μόσχα, Πεκίνο, Σεούλ, Πγιονγκγιάνγκ) είχε κάνει την εκτίμηση ότι μπορεί να ρυμουλκήσει το ψόφιο κουνάβι ταΐζοντας τον ναρκισσισμό του. Η εκτίμηση ήταν σωστή, αλλά οι σωματοφύλακες αγρυπνούσαν. Με τον νυσταλέο Jo και το επιτελείο του δεν υπάρχουν τέτοια περιθώρια· και η σχετική ηρεμία στα πέριξ της κορεατικής χερσονήσου δεν δείχνει να έχει σοβαρές πιθανότητες μεσοπρόθεσμα.

Ωστόσο, μετά από τις διαδοχικές αμερικανικές αποτυχίες, πρώτα με το asia pivot του Obama και ύστερα με τον οικονομικό πόλεμο του ψόφιου κουναβιού, δεν έχουν απομείνει «καινούργιες ιδέες» για την Ουάσιγκτον για το πως θα επιβληθεί στους απείθαρχους ανατολικο-ασιάτες. Αντίθετα έχει γίνει δυσκολότερο να «πιέζει» ταυτόχρονα το θυμωμένο Πεκίνο και την «άνετη» Πγιονγκγιάνγκ· ακόμα κι αν το Τόκιο πρόκειται να παραδοθεί 100% στον αμερικάνικο μιλιταρισμό (αντί να αναπτύξει τον δικό του).

Είναι εύλογο ότι (και) η Πγιονγκγιάνγκ θα ήταν ιδιαίτερα ευχαριστημένη με το ψόφιο κουνάβι αν επρόκειτο οι οπαδοί του να δημιουργούν συνεχώς εσωτερικά προβλήματα στον νυσταλέο Jo. Σε μια τέτοια περίπτωση περισσότερα ραβασάκια και (γιατί όχι;) μια πρόσκληση για ιδιωτική επίσκεψη στις βορειοκορεάτικες παραλίες (που το ψόφιο κουνάβι, σαν real estater, είχε βρει εξαιρετικές για τουριστική ανάπτυξη) θα μπορούσε να είναι η μελλοντική αναγνώριση αυτής της πλατωνικής αμοιβαίας φιλίας…

Μόνο που ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός δύσκολα θα περιμένει να ξεκαθαρίσει πρώτα τους εσωτερικούς του λογαριασμούς…

Bluesbrakers

Δευτέρα 11 Γενάρη. Λευκοί bluesmen, στα ακκόρντα και στους ρυθμούς των αφρικάνων μαστόρων.

Bluesbrakers, John Mayall, Eric Clapton, στο Stormy Monday, απ’ το μακρινό 1965:

Τριάντα οκτώ χρόνια μετά, “πουρόκερς”, το 2003, σε συναυλία στο Liverpool – με το Hideway:

Αυτά τότε και πάντα: καλή δύναμη.

Ψάχνοντας την μηχανοποίηση…

Δευτέρα 11 Γενάρη. …Όχι, τα εμβόλια mRNA που κωδικοποιούν ένα μικρό κομμάτι κρίσιμης πρωτεΐνης κορονοϊού και, αφού παραχθεί η πρωτεΐνη, καταστρέφονται, δεν συνιστούν παρέμβαση στο ανθρώπινο γονιδίωμα. Οι ιοί είναι εξαιρετικά περίπλοκες μορφές ζωής που, στην περίπτωση που προσβάλλουν τον άνθρωπο, για να επιβιώσουν και να πολλαπλασιαστούν, χρησιμοποιούν τα ανθρώπινα κύτταρα. Ενσωματώνονται στα κύτταρα, οικειοποιούνται τα «μέσα παραγωγής» (κυρίαρχα τα ριβοσώματα, που βρίσκονται εκτός του πυρήνα του κυττάρου) και, αφότου οικοδομήσουν τα χρειαζούμενα μόρια, συγκροτούν νέα θυγατρικά ιϊκά σωμάτια και βγαίνουν από τα κύτταρα, συνήθως καταστρέφοντάς τα κατά την έξοδο. Κάποιοι DNA ιοί μπορούν να μπουν στον πυρήνα και να δώσουν τις εντολές δημιουργίας πρωτεϊνών από εκεί. Κανένας RNA ιός εκτός από τους ρετροϊούς (HIV και HTLV) δεν μπορεί να κάνει το ίδιο. Οι ιοί αυτοί, διαθέτουν ένα μοναδικό στο είδος του ένζυμο, την ανάστροφη τρανσκριπτάση, που τους δίνει αυτήν τη δυνατότητα. Ο κορονοϊός δεν διαθέτει αυτό το ένζυμο. Ας υποθέσουμε όμως, ότι αυτό μπορεί να συμβεί. Τότε και τα 81,7 εκατομμύρια μολυσμένων συνανθρώπων μας που έχουν δεχτεί υπερπληθώρα κορονοϊών στο σώμα και στα κύτταρά τους, έχουν ήδη μεταλλαγμένο DNA!…

Αν αυτή η σειρά προτάσεων διατυπώθηκε δίκην “επιχειρήματος” (υπέρ των φαρμακομαφιών και της γενετικής μηχανικής) τότε εκείνοι / ες που την σκέφτηκαν θα πρέπει να θεωρούν ότι ήταν συντριπτική! Δυστυχώς δεν πρόκειται απλά για “επιχείρημα”. Πρόκειται για την σπονδυλική στήλη πολιτικών αποφάσεων (ακροαριστερού σχήματος) που καλεί σε γενικό “εμβολιασμό” (έτσι ονομάζει τον πλατφορμιασμό) σαν “άμεσο αίτημα” – με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και της γνώσης και της επιστήμης να αχνοφέγγει στο βάθος σαν απώτερος στόχος, σε “αρμονία με τα άλλα έμβια όντα”, και τα υπόλοιπα τα συγκινητικά…*

Φτηνός συνδικαλισμός με ψευτοεπαναστική, βερμπαλιστική γαρνιτούρα. Όσοι έχουν εμπειρία από αμφιθέατρα τον αναγνωρίζουν εύκολα· πόσοι έχουν την διάθεση; Δυστυχώς όμως, όπως συμβαίνει κατά κόρον με τους εντόπιους συνδικαλιστές, η πραγματικότητα έχει κακά μαντάτα για τους συμβιβασμούς (τους) τώρα – ενόψει των επαναστάσεων στο μακρινό επέκεινα!

Ο πυρήνας του επιχειρήματος είναι ευδιάκριτος για την ασταμάτητη μηχανή – και ελπίζουμε για αρκετούς άλλους: εφόσον το Χ γίνεται με φυσικό τρόπο, γιατί να μην γίνει και με τεχνητό; Ή, πιο συγκεκριμένα: εφόσον οι ιοί “οικειοποιούνται τα μέσα παραγωγής” (τα ριβοσώματα των κυττάρων) γιατί να μην τα οικειοποιηθεί και η pfizer; – λέμε ένα όνομα, έτσι, στην τύχη… Γιατί, λοιπόν, να ανησυχούμε; Έλα ντε…

Αυτό, ακριβώς, είναι το ένα απ’ τα δύο επιχειρήματα των βιοτεχνολόγων και των γενετιστών εδώ και δεκαετίες!!! Αφού «γίνεται στη φύση γιατί να μην το κάνουμε κι εμείς;» Το ότι αυτό είναι ένα λαθραίο, βρώμικο και de facto φονικό εγχείρημα «φυσικοποίησης» του καπιταλισμού ήταν κοινότοπη γνώση στις παρέες των ριζοσπαστών μέχρι πριν… χμμμμ… ας πούμε 3 δεκατίες· έτσι ώστε κανένας αριστεριστής δεν θα τολμούσε όχι να το υποστηρίξει φαρδιά πλατιά αλλά ούτε καν να το υπονοήσει! Πέρασε όμως καιρός από τότε, κι έτσι η τεχνο-κρατία της 3ης και της 4ης βιομηχανικής επανάστασης έχει βρει για τα καλά «αριστερούς (κατά τη γνώμη τους) ψάλτες».

Το ένα, λοιπόν, επιχείρημα υπέρ των μεταλλαγμένων, ήδη απ’ την δεκαετία του ’80, ήταν ακριβώς αυτό: «Μα τι λέτε; Οι μεταλλάξεις είναι φυσικό γεγονός! Τι πρόβλημα έχετε;». Το άλλο επιχείρημα, που είναι των ‘00s, έχει κι αυτό «φύση», αλλά σε διαφορετική θέση: Η φυσική εξέλιξη έχει φτάσει στα όριά της… Τώρα πια μόνο με τεχνολογικά μέσα μπορεί να συνεχιστεί η εξέλιξη… Σ’ αυτό το «επιχείρημα» η «φύση» δεν είναι το παράδειγμα αλλά το όριο. Η χρεωκοπία. Το μέλλον είναι το engineering of everything, το human plus, η life plus. Σε διαδοχικές (τεχνολογικές) «γενιές», όπως τα λειτουργικά των υπολογιστών. Human plus 1.0, 2.0, 2.1, κλπ… Πλατφόρμα για τον covid 1.0, 2.0. 2.1, κλπ…

* «Ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε». Αλλά δεν είναι δύσκολο να βρει όποιος ενδιαφέρεται την άκρη: «μύθοι και πραγματικότητα περί εμβολίων και άλλων ‘δαιμονίων’»…

Ευχαριστώντας την μηχανοποίηση…

Δευτέρα 11 Γενάρη. Η «οικειοποίηση των μέσων παραγωγής» (της ζωής) απ’ την καπιταλιστική βιο-μηχανία και τις υπηρέτριες βιο-πληροφορικο-τεχνολογίες είναι φυσικό φαινόμενο, ή έχει ένα φυσικό ανάλογο (τους ιούς) που τη νομιμοποιεί – αυτό λέει η αριστερή αποκάλυψη της αλήθειας για τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής… Σαν δικαιολόγηση της προτροπής «όλοι στις πλατφόρμες!» Και που ακριβώς τελειώνει αυτή η «οικειοποίηση» άραγε;

Τα αριστερά δεκανίκια της γενετικής μηχανικής απογείωσης, έχοντας υπονομεύσει προ πολλού τον εργατικό ανταγωνισμό με τους συνδικαλιστικούς ελιγμούς τους, πάσχουν (δικαιολογημένα!) από οξεία μυωπία. Η τωρινή γενετική «οικειοποίηση των μέσων παραγωγής» δεν είναι κάτι μια κι έξω, κάτι με ημερομηνία λήξης, ούτε το τέλος της διαδρομής. Είναι η αρχή της. Κάπου στη μέση αυτή η διαδρομή γράφει ευγονική 2.0. Δεν το καταλαβαίνουν, δεν το υποψιάζονται – τι κρίμα! Αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Η «επιβίωση του ισχυρότερου» φυσικά επιχειρήματα επικαλέστηκε πριν ένα αιώνα· και δεν είχε ακόμα ιδέα για την «οικειοποίηση» των κυττάρων ως «μέσων παραγωγής μιας υγιούς ζωής». Την φανταζόταν όμως. Τώρα σχεδιάζεται σ’ έναν ευρύτερο καταμερισμό εργασίας…

Χάσκουν έτσι σαν γκρέμια αναπάντητα τα ερωτήματα που δεν θέλει να απαντήσει κανείς αριστερός ψάλτης:

– Γιατί οι δυτικές φαρμακο-μαφίες έπεσαν με τα μούτρα απ’ την στιγμή 0 στην προώθηση, σαν δήθεν «θεραπείας για την φονικότητα του covid», των πλατφορμών γενετικής μηχανικής (που τις προετοιμάζουν εδώ και χρόνια ως το σημείο να «μαρσάρουν» περιμένοντας τον πυροβολισμό της εκκίνησης της γενικής εφαρμογής τους…) και όχι στην κατασκευή κλασσικών εμβολίων (όπως η εξόχως καπιταλιστική κίνα), που είναι το ίδιο αποτελεσματικά;

– Γιατί όλοι αυτοί οι εντόπιοι αριστεροί ψάλτες υποστηρίζουν τον πλατφορμιασμό που ως σήμερα είναι εφαρμογή του δυτικού καπιταλισμού και όχι τον εμβολιασμό με τα κανονικά εμβόλια, π.χ. του rival Πεκίνου, όπως για παράδειγμα κάνει ο «αιώνιος εχθρός» (τουρκία); Είναι αυτή υγιειονομική απόφαση ή μήπως είναι πολιτική / γεωπολιτική επιλογή, εναρμονισμένη απόλυτα με τις «χαρούλες» του ρημαδογκουβέρνου με τον κάθε κύριο pfizer; Μήπως υιοθετούν σιωπηρά αλλά κατηγορηματικά τον ενδοκαπιταλιστικό τεχνολογικό ανταγωνισμό, ακόμα κι αν πρόκειται για την τόσο πολύτιμη «υγεία του λαού»; Μήπως παραδέχονται ότι έχουν ενσωματωθεί στα τάγματα των «πειθαρχημένων στρατιωτών στον πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού» – εξοπλισμένοι από συγκεκριμένες μεριές; Μετά το φιάσκο του «έξω απ’ την ε.ε. – ζήτω η δραχμή» της προηγούμενης δεκαετίας κατέληξαν στο  «μέσα στην ε.ε. – ζήτω οι δυτικές φαρμακο-μαφίες»;

– Γιατί όλοι αυτοί οι επαναστάτες και υπερασπιστές (υποθέτουμε) της «λαϊκής δικαιοσύνης» παρακάμπτουν τη νομική ασυλία που έχουν εξασφαλίσει οι «σωτήρες» μας; Μήπως επειδή συμφωνούν; Ή μήπως το ζήτημα θα αντιμετωπιστεί μετά την επανάσταση, την κοινωνικοποίηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και τα υπόλοιπα τα όμορφα;

– Γιατί όλοι αυτοί οι φλογεροί υπερασπιστές της φυσικότητας (και της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας) της γενετικής μηχανικής δεν λένε κουβέντα για το κοινό μυστικό ότι οι πλατφορμιασμοί, για όλο το 2021 και το 2022, είναι μέρος της «φάσης 3» των δοκιμών και ότι, κατά συνέπεια, οι πλατφορμιαζόμενοι είναι τα δωρεάν πειραματόζωα – μέχρι να βγουν τα οριστικά συμπεράσματα για την θεραπευτική αξία των πλατφορμών; Το αντέχει η επαναστατική τους συνείδηση ότι εκεί που οι φαρμακο-μαφίες έπρεπε να πληρώνουν τα πειραματόζωα στις προηγούμενες φάσεις των πειραμάτων, τώρα πληρώνονται γενναία; Απ’ ότι φαίνεται ναι. Το αντέχει και το παρα-αντέχει…

– Γιατί δεν λένε κουβέντα για τις διαταγές που ετοιμάζονται για τον καταναγκαστικό πλατφορμιασμό; Τους αρέσει το υγιειονομικό, και προσεχώς γενετικό απαρτχάιντ; Ξέχασαν άραγε τι σημαίνει «απαγορεύεται η διέλευση στους μη εγκεκριμένους»; Ξέχασαν ότι τις απαγορεύσεις δεν τις επιβάλουν οι ιοί αλλά τ’ αφεντικά; Ξέχασαν ότι υπάρχει ακόμα απαρτχάιντ στα κοντινά του πλανήτη, στην κατεχόμενη απ’ το ρατσιστικό /μιλιταριστικό Τελ Αβίβ Παλαιστίνη; Μήπως έφτασε η ώρα να το θαυμάσουν (όπως κάνουν εδώ και χρόνια κάτι άλλα λαμόγια);

Δεν είναι λίγα όλα αυτά. Που δείχνουν ότι το να ξεπετάει κανείς τον καπιταλισμό και τον νεοκρατισμό του 21ου αιώνα με ένα «ελάτε ρε, πως κάνετε έτσι;» είναι εγκληματική (και συνειδητή) συνενοχή. Δεν έχουμε μπροστά μας και γύρω μας την «οικειοποίηση» αλλά την απαλλοτρίωση της ζωής (τώρα πια και της ανθρώπινης) στην κλίμακα του κυττάρου, του RNA, του DNA, απ’ τα αφεντικά της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε κι άλλα (ερωτήματα)… αλλά έτσι κι αλλιώς δεν περιμένουμε απαντήσεις.

Όποιος έχει δει τα σάπια δόντια του ενσωματωμένου συνδικαλισμού ξέρει τι είδους «απάντηση» είναι η στρεψοδικία…

(Οι απαιτήσεις για περισσότερους γιατρούς; Ναι, σωστές είναι… Είναι όμως το ίδιο σωστές όσο σωστό ήταν να ζητάει η γερμανική σοσιαλδημοκρατία γάζες και φάρμακα για τους φαντάρους που η ίδια έστειλε να σαπίζουν και να σκοτώνονται και να σκοτώνουν στα χαρακώματα του Α παγκόσμιου… Τι έπρεπε, δηλαδή, να κάνει εκείνη η εθνικιστική και πολεμοκάπηλη σοσδιαλδημοκρατία; Να αδιαφορήσει για τον στρατό; Σωστά τον νοιαζόταν…

Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι….)

(φωτογραφίες: Απ’ την χθεσινή διαδήλωση μνήμης στο Βερολίνο. Η καταστολή της έγινε για καθαρά υγιεινομικούς λόγους… Αλλά υπάρχουν περισσότεροι τρόποι για να δολοφονείται τακτικά η Roza…)