Year: 2021

Οι ιοί μεταλλάσονται – τα ανθρώπινα κύτταρα όχι!

Πέμπτη 28 Γενάρη. Ο λόγος περί επικίνδυνων μεταλλάξεων του covid έχει και μια ακόμα συνέπεια, ηθελημένη ή όχι, σχεδιασμένη ή όχι, δεν κάνει διαφορά: αν υπάρχει ζήτημα μεταλλάξεων την σήμερον ημέρα αυτές συμβαίνουν αποκλειστικά και μόνο στον covid ή στους ιούς· όχι στα ανθρώπινα κύτταρα!

Είναι γνωστό πόσο ερεθίστηκαν περισσότερο και λιγότερο επώνυμες Β.Α./Ε.Κ. όταν στα ντουβάρια υποστηρίξαμε εκείνο που ξέρουν καλά οι βιοτεχνολόγοι και λοιποί γενετιστές, οι ignorants / πειραματόζωα όμως πρέπει να αγνούν. Ό,τι, δηλαδή, τόσο οι mRNA πλατφόρμες (pfizer/biontech και moderna) όσο και DNA πλατφόρμες (astrazeneca και άλλοι) δεν είναι εμβόλια με την ιστορική έννοια αλλά εργαλεία γενετικής τροποποίησης των ανθρώπινων κυττάρων, που πλασσάρονται σαν «εμβόλια» επειδή χρησιμοποιούνται σύριγγες.

Οι λέξεις γενετική τροποποίηση είναι ευφημισμός μιας άλλης, κακόηχης: μετάλλαξη. Περί αυτού πρόκειται, ωμά και καθαρά. Μπορεί κάποιος να βάλει όσα στοιχήματα θέλει για το αν αυτές οι δήθεν «θεραπευτικές» μεταλλάξεις θα είναι μόνιμες ή προσωρινές· το πραγματικό «επιστημονικό» γεγονός όμως είναι ότι α) κανείς δεν ξέρει, και β) σε κάθε περίπτωση οι μεταλλαξιογόνες συνέπειες είναι άγνωστες.

Ο covid μεταλλάσσεται από μόνος του. Κι ενώ είναι εφικτό να εντοπιστούν οι αλλαγές στο RNA του, όλη η βιοτεχνολογική αφρόκρεμα του πλανήτη, αυτή κι άλλη τόση, δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πως (και με τι βάθος) θα τροποποιηθεί η συμπεριφορά του. Αυτό ενώ δεν πρόκειται καν για κύτταρο, και φυσικά δεν πρόκειται για έναν πολυκυτταρικό σύνθετο οργανισμό όπως είναι τα ανώτερα θηλαστικά, π.χ. το είδος μας. Ενόσω αναγνωρίζεται αυτή η θεμελιώδης τεχνοεπιστημονική αδυναμία (εστιασμένη, φυσικά, στο ζήτημα του αν η γενετική μηχανική των σχεδιασμένων πλατφορμών θα μπορεί να «κουμπώσει» και με τις μεταλλάξεις του covid) υπάρχει μια μεγάλη γκάμα οπαδών της γενετικής μηχανικής, απ’ τις φαρμακο-μαφίες και τους δημαγωγούς τους ως τον πιο τελειωμένο γιάπη των antisocial media και της ντόπιας ιντελιγκένσιας γενικά, που υποστηρίζουν με μεγάλη βεβαιότητα πως ξέρουν ότι η γενετική τροποποίηση των ανθρώπινων κυττάρων είναι … ακίνδυνη και ασφαλής!

Είναι αντίφαση; Δεν ξέρουν τι μπορεί να συμβεί σ’ έναν οργανισμό χωρίς dna και όργανα· ξέρουν όμως για έναν σύνθετο πολυοργανικό οργανισμό; Όχι, δεν είναι αντίφαση. Είναι η αναμενόμενη παράνοια όταν ο τεχνοεπιστημονικός τυχοδιωκτισμός δένεται με τον επιχειρηματικό οππορτουνισμό· και οι δυο μαζί για να φουσκώσουν και να ανακατέψουν τον βούρκο της μικροαστικής εθελοδουλείας.

Triple σημαίνει «τρίπλες»!

Πέμπτη 28 Γενάρη. Να ένα παράδειγμα της ολοφάνερα τακτικής ηλιθιότητας που θέλει να υπηρετήσει την στρατηγική της αναδιάρθρωσης των κοινωνικών σχέσεων η οποία, υποστηρίζουμε, είναι high tech: η αναβίωση διαταγών low tech, με απεριόριστο καραγκιοζιλίκι.

Αν στα μέρη μας η “συζήτηση για τις μάσκες” έχει επανακάμψει (επιστροφή “στο κουτάκι νο 1”…) και η ανανεωμένη εκδοχή της είναι ότι «οι υφασμάτινες δεν κάνουν, ούτε και οι χειρουργικές, πρέπει να πάρετε τις πιο …. advanced» (αυτές που είναι σαν φίλτρο γαλλικού, τις οποίες ανέλαβε να διαφημίσει και ο ρημαδοΚούλης· είναι βρωμοδουλειά, αλλά τι να κάνει; το έχει υποσχεθεί τους «επενδυτές» της pfizer και της microsoft…) στο φιλικό και σύμμαχο Joνυσταλεάν έχουν ακόμα πιο γελοίες ιδέες.

Κοτζάμ καθεστωτικό cnbc ανέλαβε να ενημερώσει τους υπηκόους ότι: μια μάσκα προστατεύει μόνο κατά 50% («καινούργια δεδομένα» που λένε και οι κανάγιες ειδικοί!!)· δύο μάσκες, η μία πάνω στην άλλη, ανεβάζουν την προστασία σε … 75%… Και τρεις είναι ακόμα καλύτερα: η προστασία φτάνει στο 90%, λίγο πιο πριν την τελειότητα που, ασφαλώς, θα εξασφαλίσουν οι τέσσερεις μάσκες μαζί.

Είναι βλακώδες (και προκάλεσε τα αναμενόμενα στα εκεί antisocial media), ωστόσο – ας μας επιτραπεί – είναι τυπικά αμερικανικό! Όταν το ψόφιο κουνάβι πέταξε κάτι για «χλώριο» επειδή αυτό πρόλαβε να συγκρατήσει απ’ την υδροξυχλωροκίνη, ήταν σίγουρο ότι θα βρεθούν αρκετοί υπηκοοί του που θα πιούν σφινάκια το αραιωμένο χλώριο που ρίχνουν στο νερό για τα χρυσόψαρά τους… Κι αν το αγαπημένο κανάλι πει «να φοράτε τις μάσκες δέκα δέκα» κάποιοι θα φτιάξουν βοηθητικά αυτιά για να τις κρατάνε.

Η γελοιότητα δεν πρέπει να κρύψει ωστόσο το γεγονός ότι η τακτική έρχεται σαν γραμμή απ’ τα πάνω· απ’ τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος! Δεν έχουν πια αυτές οι ακόμα πιο διεστραμμένες «αναβιώσεις» του νο 1 «κουτακίου» την πειστικότητα που είχαν οι ακαριαίοι εκβιασμοί, η original εκδοχή, πριν σχεδόν ένα χρόνο.

Μπείτε όμως στη θέση τους: τι άλλο να κάνουν;

(φωτογραφία πάνω: Ο ρημαδοΚούλης παίζοντας την ζωή του κορώνα γράμματα, όπως και οι υπόλοιποι, φοράει / φοράνε χειρουργικές μάσκες.

Φωτογραφία κάτω: Ο ρημαδοΚούλης σώθηκε, προτείνοντας τη νέα collection. «Τα δεδομένα άλλαξαν»…)

Ζωολογικός κήπος

Πέμπτη 28 Γενάρη. Στην αρχή μας κόπηκαν τα πόδια! Ζούσαμε σε τέτοια άγνοια; Υπήρχαν δύο κουνάβια στην Ουάσιγκτον, ένα ψόφιο και ένα ζωντανό, και δεν είχαμε καταλάβει τίποτα; Ένα ρεπορτάζ (μεταφρασμένη περίληψη μάλλον) της καθεστωτικής «καθημερινής» με προχθεσινή ημερομηνία και τίτλο «το δράμα του Φαούτσι και οι μύθοι του Τραμπ» ξεκινούσε έτσι:

Τις δυσκολίες της συνεργασίας με τον Λευκό Οίκο του Ντόναλντ Τραμπ περιέγραψε σε συνέντευξή του στους Times της Νέας Υόρκης ο επιδημιολόγος Αντόνι Φάουτσι, παρομοιάζοντας τον εαυτό του με κουνάβι που επέμενε να χαλάει με τη δυσάρεστη οσμή του το πικνίκ….

Ωιμέ! Αν ήταν έτσι τότε το ψόφιο κουνάβι πέθανε (πολιτικά μιλώντας), το ζωντανό ζει – και ο αγώνας για την υγεία του πλανήτη συνεχίζεται…

Αλλά η ασταμάτητη μηχανή δεν αφήνει τίποτα χωρίς διασταύρωση· ούτε καν τέτοιες χαριτωμενιές που δίνουν υλικό για δυσώδεις σκέψεις. Λάθος στην μετάφραση, λοιπόν! Ο πολύς Fauci δεν είπε «κουνάβι»… Είπε «νυφίτσα»! Skunk. (Και ο τίτλος του πρωτότυπου ρεπορτάζ ήταν «Η νυφίτσα στο πικνίκ»: o δρ. Anthony Fauci για την δουλειά του με τον Trump).

Άλλο κουνάβι (ακόμα και ψόφιο) κι άλλο νυφίτσα (ζωντανή)!! Απ’ τα κάμποσα είδη κουναβιού μόνο ένα βρωμάει, το “βρωμοκούναβο” (mustela putorius). Επίσης – έτσι για να ξέρετε… – NOKIA (η γνωστή φινλανδική φίρμα κινητών) είναι το όνομα ενός είδους κουναβιού. Το κουνάβι, τέλος, το κυνηγούν για την γούνα του σε διάφορα μέρη και σε διάφορες εποχές. Αντίθετα η νυφίτσα εκκρίνει (απ’ την κωλοτρυπίδα της) ένα δύσοσμο υγρό – σαν αμυντικό όπλο… Βρωμοβόμβα… Δεν έχει σπουδαία γούνα, οπότε έχει λιγότερους μπελάδες με το ανθρώπινο είδος.

Ούτε που θέλουμε να φανταστούμε το γιατί κοτζάμ Fauci αναγκαζόταν να κάνει (για αμυντικούς λόγους υποθέτουμε…) αυτό που κάνουν οι νυφίτσες. Απ’ την άλλη, στη ντόπια λαϊκή αργκώ, «νυφίτσα» χαρακτηρίζεται κάποιος που είναι κατεργάρης, πονηρός, αρπακτικούλης στα μουλωχτά…

Αυτή η διευκρίνιση είναι καθησυχαστική. Μπορεί η Ουάσιγκτον να έχει γίνει «φάρμα των ζώων» – κουνάβι όμως είναι ένα και μοναδικό. Το ψόφιο!

Και η μπόχα της νυφίτσας μπόχα!

Αλληλλούια….

(φωτογραφία επάνω: Η νυφίτσα ανφάς. Τον άλλον ποιός τον είδε ποιος τον ξέρει!)

Μην ανησυχείτε!

Τετάρτη 27 Γενάρη. Ο καπιταλισμός θα διορθώσει τον καπιταλισμό!! Και το μέλλον (του) θα είναι λαμπρό!

Αυτό υπόσχεται ένας οργανισμός απ’ τους αρμόδιους – ή, πιο σωστά, απ’ αυτούς που αναδύθηκαν μέσα απ’ την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία σαν ένα κράμα «προφήτη» και «σωτήρα»… Το φετεινό «Davos» που οργανώνει, όπως, πάντα το «παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ», αφιερώνεται … στην προπαγάνδα! Είναι, ίσως, μια έμμεση παραδοχή ότι το carpet bombing του 2020 δεν πέτυχε όσα ήλπιζαν τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος. Συνεπώς το σύνθημα / τίτλος «built trust» του φετεινού «Davos» μπορεί (και πρέπει) να μεταφραστεί σαν πως θα εμπλουτίσουμε τους εκβιασμούς μας με «θετικά» μηνύματα… Για την «συνεργασία των πολλών», για «αυτο-περιορισμό του καπιταλισμού των (συμφερόντων των) μετόχων», «περιορισμό των ανισοτήτων», «συνεργασία των ιδιωτικών επιχειρήσεων με τα κράτη (και το ανάποδο)» – πασπαλισμένα με αρκετή σωτηρία της υγείας και της φύσης… Ωωωω! Υπέροχος θα είναι ο “θαυμαστός καινούργιος κόσμος”!!!

Τι θα έπρεπε να διακρίνουμε «πίσω απ’ τις γραμμές» απ’ αυτόν τον σπαραξικάρδιο ανθρωπισμό του δυτικού κεφάλαιου; Πιθανότατα την ανησυχία των αφεντικών του για το πως θα εξελιχθούν οι άμορφες, πολυσυλλεκτικές και μαζικές αντιδράσεις που έχει προκαλέσει η «προέλαση του τρόμου» στις δυτικές μητροπόλεις.

Ενόσω οι διαδηλώσεις κατά των απαγορεύσεων και της επιτήρησης γίνονται πιο βίαιες, η γνωστή ανθρωπιστική οργάνωση oxfam δημοσιοποίησε μια έκθεση για τις κρατικές / καπιταλιστικές «επιτυχίες» του 2020 σ’ εκείνες τις περιοχές του κόσμου που έχουν υποστεί την πιο βίαιη επίθεση όχι του τσαχπίνη αλλά …. της αντιμετωπισής του! Η έκθεση της oxfam με τίτλο «ο ιός της ανισότητας» (the inequality virus) δημοσιοποιήθηκε την ίδια μέρα με το «άνοιγμα» του (με ψηφιακή μεσολάβηση) «συνεδρίου του Davos 2021». Συνεπώς είναι υποχρεωτικό για την εργατική κριτική μας να συνδέσουμε τις «διαγνώσεις» της πρώτης με τις «διακηρύξεις» του δεύτερου.

Ιδού λοιπόν τα ευρήματα της oxfam:

– Η ύφεση τελείωσε για τους πιο πλούσιους. Οι δέκα πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη αύξησαν τον πλούτο τους συνολικά κατά 500 δισεκατομύρια δολάρια στη διάρκεια της πανδημίας… Την ίδια περίοδο εκατοντάδες εκατομμύρια μισθωτών είναι είτε προσωρινά είτε μόνιμα άνεργοι…

– Οι γυναίκες κτυπήθηκαν περισσότερο…

– Η ανισότητα στοιχίζει ζωές. Οι βραζιλιάνοι αφρικανικής καταγωγής είναι κατά 40% πιθανότερο να πεθάνουν εξαιτίας του covid σε σχέση με τους λευκούς. Σχεδόν 22.000 αφροαμερικάνοι και λατίνοι στις ηπα θα είχαν ζήσει αν είχαν το ίδιο ποσοστό θνητότητας με τους λευκούς. Οι μολύνσεις και η θνησιμότητα είναι μεγαλύτερη στις φτωχότερες περιοχές κρατών όπως η ινδία, η γαλλία και η ισπανία. Στις πιο φτωχές περιοχές της αγγλίας η θνησιμότητα είναι διπλάσια σε σχέση με εκείνη των πλουσιότερων…

– Η μεγαλύτερη οικονομική δικαιοσύνη είναι κλειδί για την γρήγορη οικονομική ανάκαμψη απ’ τον covid…

Άξιο προσοχής: στα παραδείγματα της μεθοδευμένης ταξικής / εργατικής καταστροφής περιλαμβάνονται η γαλλία, η αγγλία, η ισπανία, οι ηπα… και όχι, για παράδειγμα, η ακτή του ελεφαντοστού ή η νότια κορέα…

Τόσοι έξυπνοι και «επαναστάτες» οι caradinieri απέτυχαν να καταλάβουν το βασικό: ότι τα lock-down που τόσο αγάπησαν ήταν/είναι (στην πραγματικότητα, απ’ την πρώτη στιγμή) lock-out που επιβλήθηκαν απ’ τα πιο δυναμικά τμήματα του δυτικού κεφάλαιου, εκείνα που έχουμε ονομάσει βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα. Αν είχαν καταλάβει (ή αν είχαν κρατήσει τα πληκτρολόγιά τους σιωπηλά…) μπορεί να μην άλλαζε θεαματικά ο ρους της ιστορίας· σίγουρα, ωστόσο, η σύγχιση θα ήταν πολύ μικρότερη.

Τώρα το σχεδιαζόμενο προπαγανδιστικό ανακάτεμα της τρομοεκστρατείας με διάφορες «ελπιδοεκστρατείες» θα σπρώξει το μαχαίρι της σύγχισης ακόμα πιο βαθιά. Τα δυτικά αφεντικά ξέρουν καλά τι θέλουν. Ο κρατικο-επιχειρηματικο-τεχνολογικός πατερναλισμός θα προσπαθήσει να επεκταθεί πέρα απ’ το πεδίο «του στρατού της σωτηρίας» μέσω γενετικής μηχανικής και data φυλακίσεων και μαζί μ’ αυτό, σε μοντέλα αναδιοργάνωσης της εκμετάλλευσης της εργασίας (συμπεριλαμβανόμενου του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος»), της κατανάλωσης, της καθημερινής ζωής.

Όσοι Β.Α./Ε.Κ. νόμισαν ότι είδαν τον (δυτικό…) καπιταλισμό να αυτοκαταστρέφεται εξαιτίας του υποτιθέμενου «φονιά» ας καθησυχαστούν. Είναι καλά στην υγεία του – με μεγαλύτερους και πιο κοφτερούς κυνόδοντες.

Και τους στέλνει τα χαιρετίσματά του…

Μέση ανατολή

Τετάρτη 27 Γενάρη. Η εκλογή του νυσταλέου Jo, το επιτελείο που διόρισε σε διάφορα κρίσιμα πόστα, μαζί με την αποτυχία της τακτικής του ψόφιου κουναβιού («οικονομικός πόλεμος») είναι αρκετά πιθανό να εντείνουν την αναμέτρηση στο δευτερεύον πεδίο του 4ου παγκόσμιου, αυτό που απλώνεται πια απ’ την αφρική ως την κεντρική ασία.

Στο συριακό πεδίο μάχης τόσο η Μόσχα όσο και η Ουάσιγκτον «φορτώνουν» όπλα, στρατό και «επιχειρήσεις» – κυρίως σε σχέση με το κατεχόμενο απ’ το Joνυσταλεάν και τους βασάλους του των ypg ανατολικό τμήμα της επικράτειας. (Η κυρία Hilary Clinton σκοπεύει να φτιάξει και ταινία με τα κατορθώματα αυτών των τελευταίων…) Η Deir ez Zor έχει ξαναγίνει «θερμή ζώνη», ενώ κάποιοι θύλακες του isis που είχαν απομείνει στην έρημο της κεντρικής συρίας έχουν «αναστηθεί» – εντελώς συμπτωματικά… Το Τελ Αβίβ κτυπάει συστηματικά (ή προσπαθεί να κτυπήσει) συριακές και ιρανικές θέσεις στη δυτική συρία. Η Ουάσιγκτον δημιουργεί καινούργιες βάσεις στην επικράτεια του τοξικού, δύο αεροπορικές και μία ναυτική στην Ερυθρά Θάλασσα, πέρα απ’ αυτήν που έχει ήδη, μια αεροπορική βορειοανατολικά του Ριάντ με 2500 πεζοναύτες. Απ’ την μεριά τους οι ιρακινές σιιτικές πολιτοφυλακές κτυπούν όλο και πιο συστηματικά είτε τις μεταφορές του αμερικανικού κατοχικού στρατού, είτε και την ίδια την «πράσινη ζώνη» στη Βαγδάτη, γύρω απ’ την αμερικανική πρεσβεία / βάση.

Νοτιότερα οι υεμενίτες Houthis, που προχωρούν αργά αλλά σταθερά σε βάρος των μισθοφόρων του Ριάντ και του Ντουμπάι, είτε με την ιρανική βοήθεια είτε με δικές τους τεχνικές γνώσεις, έχουν κάνει ήδη απόπειρες να κτυπήσουν την πρωτεύουσα και τα παλάτια του τοξικού (το Ριάντ βρίσκεται πολύ μακριά απ’ την εμπόλεμη ζώνη της υεμένης αλλά σταθερά πια μέσα στην εμβέλεια των πυραύλων και των drones των Houthis).

Στο λιβυκό πεδίο μάχης, που είναι σταθερά μοιρασμένο ανάμεσα στην Άγκυρα και στη Μόσχα, ο νυσταλέος Jo (υποτίθεται ότι) θα κάνει προσπάθεια πιο άμεσης αμερικανικής στρατιωτικής εμφάνισης· μια προσπάθεια που είχε γίνει και επί ψόφιου κουναβιού, αλλά απέτυχε. Ρωσικά και τουρκικά μεταγωγικά πηγαινοέρχονται τακτικά, τα πρώτα απ’ τις ρωσικές βάσεις στο συριακό πεδίο μάχης προς και από την Benghazi, τα δεύτερα από την Istanbul προς και από την Tripoli. Νοτιότερα στην αφρικανική ήπειρο, κάτω απ’ το (με γαλλικές βάσεις) τσαντ, στην κεντροαφρικανική δημοκρατία, η Μόσχα ενισχύει επίσης διαρκώς την στρατιωτική της παρουσία μέσω «συμβούλων» (μισθοφόρων δηλαδή) κατά εκατοντάδες· αλλά και μέσω όπλων. Επιπλέον μισθοφόροι απ’ την ρουάντα συμπληρώνουν την “παρέα”…

Είναι αναμενόμενο ότι το Joνυσταλεάν θα προσπαθήσει αφενός να αντιστρέψει τις απώλειες που (λαθεμένα και οπορτουνιστικά) χρεώνει στο ψόφιο κουνάβι και, αφετέρου, να περάσει σε κάποιο είδος αντεπίθεσης έναντι των ανταγωνιστών του. Αν έχουμε δίκιο (θα φανεί σύντομα) τα σφυριά και οι σφυροκέφαλοι θα κάνουν όλο και περισσότερο κουμάντο…

30 μοίρες βόρεια του ισημερινού…

Τετάρτη 27 Γενάρη. Ονομάστηκαν (απ’ τους δυτικούς) «αραβική άνοιξη» για να ξεδοντιαστούν απ’ το επαναστατικό του περιεχόμενο, τόσο από κοινωνική και από πολιτική άποψη, όσο και από γεωπολιτική. Τρόμαξαν τόσο πολύ τον δυτικό οριενταλισμό / ιμπεριαλισμό ώστε διαστρεβλώθηκαν όσο περισσότερο γινόταν: εξεγέρσεις / επαναστάσεις με εκατοντάδες δολοφονημένους, χιλιάδες αιχμάλωτους να βασανίζονται, διάρκεια εβδομάδων, αποδόθηκαν …. στα “social media”…. στις αμερικανικές εταιρείες “κοινωνικής δικτύωσης” δηλαδή!!… Και πάλι ο λευκός ήταν ο “κρίσιμος παράγοντας” είπαν οι δυτικοί λευκοί!!! (Αλλοίμονο, ποιός άλλος;)

Έχει περάσει μια δεκαετία απ’ τις μαζικές εξεγέρσεις / επαναστάσεις στις περισσότερες αραβικές κοινωνίες, που – φυσικά – έχουν θαφτεί. Με την εξαίρεση της πρώτης, στην τυνησία, που αιφνιδιάζοντας τόσο τους ντόπιους καθεστωτικούς όσο και τα δυτικά τους στηρίγματα κατάφερε να ολοκληρωθεί θεσμικά, οι υπόλοιπες είτε καταστάλθηκαν με πολύ αίμα άμεσα, είτε λίγο αργότερα.

Ανάμεσα σ’ αυτές τις επαναστάσεις εκείνη της 25ης Γενάρη του 2011 στην αίγυπτο είναι αυτή που καθόρισε, σημάδεψε το Sarajevomag, από πολλές πλευρές, απόψεις, προσεγγίσεις (ακόμα και συναισθηματικά). Μπορεί η πλατεία Tahrir να έγινε ένα ρηχό, πρόχειρο και στρεβλωμένο σύνθημα για διάφορους ντόπιους που αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα μόνο μέσα από οθόνες, αλλά η αληθινή πλατεία Tahrir, στο κέντρο του Καΐρου, η πλατεία του αίματος και της υπερηφάνειας, υπήρξε ένα μοναδικό εγχείρημα ανταγωνιστικής πολιτικοποίησης εν θερμώ, πίσω απ’ τα οδοφράγματα, πάνω απ’ την κρατική βία. Ένα πολιτικό γεγονός / παράδειγμα που θα έπρεπε να θεωρηθεί, μαζί με όλα τα ανάλογα σε άλλες αραβικές κοινωνίες, ως προς τον πλούτο, την ένταση και τις δυνατότητες που απελευθέρωσε, ισοδύναμο του «παγκόσμιου Μάη» το ’68… Με την διαφορά ότι το 2011 ήταν καθαρά αραβικό – πράγμα ασυγχώρητο!!

Σαν ελάχιστο φόρο τιμής και μνήμης σ’ εκείνη την επανάσταση, σ’ εκείνη την έφοδο στον ουρανό 30 μοίρες βόρεια του ισημερινού, μερικές φωτογραφίες.

Διαδηλωτής επιστρέφει δακρυγόνο στη διάρκεια συγκρούσεων με την αστυνομία κοντά στο θηριώδες “υπουργείο εσωτερικών”, δυο γωνίες απ’ την πλατεία Tahrir…

Τα γραφεία του «κόμματος» του δικτάτορα Mubarak στο Κάιρο καίγονται, στις 28 Γενάρη 2011…

H θρυλική μάχη της γέφυρας Kasr πάνω απ’ το Νείλο. Αν και άοπλοι οι χιλιάδες διαδηλωτές ανάγκασαν την στρατοαστυνομία σε άτακτη υποχώρηση…

Χιλιάδες διαδηλωτές στην Αλεξάνδρεια, στις 1 Φλεβάρη…

Σκληρές μάχες, σώμα με σώμα, των εξεγερμένων με ορδές πληρωμένων οπαδών και χαφιέδων του Mubarak, που επιχείρησαν να ανακαταλάβουν την πλατεία Tahrir, στις 2 και στις 3 Φλεβάρη…

Μια απέραντη γιορτή στο Κάιρο και σ’ όλες τις πόλεις της αιγύπτου: ο για τους δυτικούς «ακλόνητος» επί δεκαετίες δικτάτορας Mubarak, έχοντας εξαντλήσει όλη την διαθέσιμη καταστολή, ανακοινώνει την παραίτησή του στις 8 Φλεβάρη στους πραγματικά ακλόνητους εξεγερμένους…

Τα ωραία τους rafale

Τρίτη 26 Γενάρη. Ποιός θα το περίμενε; Στα 200χρονα της φετεινής επετείου ελληνικός στρατός θα βρίσκεται και στο μάλι! Η σεμνότητα και ταπεινότητα του ρημαδογκουβέρνου ίσως δεν επιτρέψει να συμπεριληφθεί κι αυτή η εκστρατεία στους εορτασμούς, όμως αυτό δεν μειώνει την αξία της! Κριμαία, κορέα, σομαλία, αφγανιστάν… Μάλι!!! Sahel!!! Στο πλευρό του βασιλιά Μακρόν, για χάρη των ελληνικών συμφερόντων, οι greek special forces θα βρεθούν στο σημάδι των ένοπλων Touareg, τους οποίους η ασταμάτητη μηχανή σέβεται και τιμά.

Νατοϊκή δεν είναι η επιχείρηση, κάτι που ίσως δυσκολέψει όσους επιμένουν να ζυγίσουν τον ελληνικό ιμπεριαλισμό με την ζυγαριά της δήθεν εξάρτησής του απ’ την Ουάσιγκτον. Ευρωπαϊκή είναι, αλλά κυρίως είναι γαλλική. Συνεπώς θα μπορούσε να θεωρηθεί αντίδωρο για την γρήγορη (;) άφιξη μερικών (μεταχειρισμένων) rafale στο ελλαδιστάν.

Καλά το πάει το ρημαδογκουβέρνο… Ας σταυροκοπηθεί μόνο μην κάτσει καμμιά στραβή και πρέπει να υποδεχθεί απώλειες…

(φωτογραφίες επάνω και μέση: «Γίνε κάποιος» λέει η διαφήμιση του γαλλικού μιλιταρισμού. Εύκολο είναι να γίνεις: πτώμα…)

Ο θάνατος στη Δύση (1)

Τρίτη 26 Γενάρη. Χτες το διατυπώσαμε με την μορφή ερωτήματος: πως είναι δυνατόν στον δυτικό (κατά κύριο λόγο) καπιταλιστικό κόσμο ο covid να εμφανίζεται σαν ο απόλυτος φονιάς ενώ στον ανατολικό (με παράδειγμα την κίνα) καπιταλιστικό κόσμο να μην ισχύει καθόλου αυτό και να μην εγείρονται – στον δυτικό κόσμο – τεράστια ερωτήματα για το τι (ΤΟΥ) συμβαίνει;; Είχαμε ξανακάνει το ίδιο πριν ένα μήνα (25 Δεκέμβρη: δύση εναντίον κίνας και το ανλαποδο: η περίπτωση ενός τσαχπίνη – 4) αναφερόμενοι όχι στον ανατολικό καπιταλιστικό κόσμο αλλά στον παγκόσμιο νότο, ειδικά στη δυτική αφρική, στα κράτη γκάνα, σενεγάλη, ακτή ελεφαντοστού και μπουρκίνα φάσο.

Η ασταμάτητη μηχανή, σαν περιθωριακή που είναι, δεν μπορεί να ελπίζει σε κάποια σοβαρή απάντηση απ’ τους διάφορους caradinieri και φίλους των pfizer κλπ. (Αυτοί είναι, συνήθως, περισπούδαστοι άνθρωποι, που στέκονται πολύ ψηλά… Η ασταμάτητη μηχανή είναι εργάτρια, και η ταξική θέση παίζει πάντα τον ρόλο της…). Αλλά το ερώτημα παραμένει: σε 5 καπιταλιστικά δυτικά κράτη (γαλλία, ιταλία, ισπανία, μεγάλη βρετανία, ηπα) 570.883 δηλωμένοι θάνατοι απ’ τον covid μέσα σε 9 μήνες. Σε 1 καπιταλιστικό ανατολικό κράτος (κίνα) με υπερδιπλάσιο πληθυσμό σε σχέση με το σύνολο των 5 συγκεκριμένων δυτικών, 3 (τρεις) δηλωμένοι θάνατοι απ’ τον covid μέσα στο ίδιο 9μηνο. Η διαφορά ανάμεσα στον αριθμό 570.883 και τον αριθμό 3 είναι τεράστια, ό,τι κι αν μετράει κανείς! Πολύ περισσότερο αν πρόκειται για θανάτους που αποδίδονται στην ίδια ακριβώς αιτία…

Γιατί, λοιπόν, ο μέσος (ή ο «ανώτερος μορφωτικά») δυτικός άνθρωπος δεν γυρνάει το βλέμμα του, γιατί δεν αναρωτιέται «βρε, τι να γίνεται στην κίνα;» (ή στην μπουρκίνα φάσο…), γιατί δεν ψάχνει να βρει και να εκπλαγεί άσχημα; Ή, πράγμα που είναι το ίδιο, γιατί τα δυτικά αφεντικά και οι δημαγωγοί τους μιλάνε και ξαναμιλάνε για παγκόσμιο πρόβλημα, για την παγκόσμια συμβολή των (δυτικών) φαρμακο-μαφιών γενετικής μηχανικής στην σωτηρία της ανθρωπότητας και αυτό γίνεται πιστευτό απ’ τους υπηκόους; Πως ανανεώνεται διαρκώς η δυτική κατασκευή ενός «κόσμου» που ταυτίζεται (όταν βολεύει…) αποκλειστικά με τον δυτικό καπιταλισμό;

Μια απάντηση την οποία προτείνουμε στην ερώτηση του «πως είναι δυνατόν να μην συγκρίνει κανείς την κατάσταση εδώ ή εκεί» είναι, απλά, το ότι το «εκεί» δεν υπάρχει! Δεν υπάρχει στο κοσμοείδωλο του δυτικού αν αυτό το «εκεί» δεν έχει την μορφή και το περιεχόμενο που τον βολεύει: να είναι κατώτερο απ’ την δύση σε διάφορους τομείς, να είναι αξιολύπητο… Δεν υπάρχει, επιπλέον, κανένα «εκεί» που να αμφισβητεί με οποιονδήποτε τρόπο την δυτική (καθολική) ανωτερότητα: στους θεσμούς, στην ηθική, στις ιδέες, στις τεχνικές, στις επιστήμες!! Τέτοιο «εκεί» δεν υπάρχει – να γιατί (προτείνουμε) κανείς δεν γυρνάει το βλέμμα του σε αυτές τις περιστάσεις που λέγονται «πανδημία». Το μόνο «εκεί» που έχει γίνει ιστορικά δεκτό για την μυθολογία της δυτικής ανωτερότητας είναι το «εκεί» που είναι εχθρικό, μοχθηρό, ύπουλο, επικίνδυνο, νοσηρό, απολίτιστο…

Όταν ο Edward Said εξέδωσε τον Οριενταλισμό μας άνοιξε τα μάτια!! Μας έδειξε με τον πιο λεπτομερή, αναλυτικό και συνεκτικό τρόπο το πως η δυτική μυθολογική ανωτερότητα αυτο-κατασκευάστηκε κατασκευάζοντας ταυτόχρονα το «κατώτερο Άλλο»· τις βολικές (για την «αυταπόδεικτη») δυτική ανωτερότητα εννοήσεις και παραστάσεις για τον ισλαμικό κόσμο της «εγγύς ανατολής». Θα μπορούσε κάποιος άλλος να κάνει ακριβώς το ίδιο έργο για το πως η δυτική μυθολογία κατασκεύασε την κατωτερότητα των αυτοχθόνων της «νέας ηπείρου» (την «άγρια δύση» της αμερικανικής) ή της αυστραλίας· την κατωτερότητα των ινδών, των ασιατών, των αφρικανών. Παντού όπου άπλωνε τα χέρια του (τα όπλα του και τους σταυρούς του) η δυτική αποικιοκρατία / ο δυτικός ιμπεριαλισμός αυτο-νομιμοποιούνταν μέσα απ’ την κατασκευή κατώτερων· κατώτερων που χρειάζονταν άλλοτε την ευεργετική «καθοδήγηση» του λευκού, χριστιανού κατακτητή και άλλοτε την εξόντωσή τους (συχνά και τα δύο μαζί).

Σε κάποιο σημείο ο Said συμπυκνώνει αυτήν την διαδικασία σε μια φράση: …Το πλέγμα της γνώσης και της εξουσίας που δημιουργεί τον «Ανατολίτη» και κατά μία έννοια τον εξαφανίζει ως ανθρώπινο ον δεν είναι λοιπόν για μένα ένα αποκλειστικά ακαδημαϊκό πρόβλημα…. Είναι αλήθεια. Η διαδικασία της κατασκευής της δυτικής πολιτιστικής, ηθικής, τεχνικής, θεσμικής, αισθητικής, ιδεολογικής “παγκόσμιας” ανωτερότητας ήταν (και παραμένει…) διαδικασία εξαφάνισης των Άλλων ως ανθρώπινων όντων – με τις δικές τους πολιτιστικές, ηθικές, τεχνικές, θεσμικές, αισθητικές και ιδεολογικές ποιότητες. Η γυμνή ζωή που ο Agamben παρατήρησε να φτιάχνεται τώρα στις δυτικές ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις επιβαλλόταν επί αιώνες σαν «εξαγώγιμο είδος». Πριν και μετά τον 19ο αιώνα. Πιο σωστά: επειδή έγινε εφικτή η άγρια, πρωταρχική συσσώρευση σε βάρος αυτών των βίαια απογυμνωμένων / υποτιμημένων ζωών σ’ όλο τον πλανήτη, σε συνδυασμό με το «προτεσταντικό πνεύμα», έγιναν εφικτά τα πρώτα καπιταλιστικά βήματα – στη δύση. Που εδραίωσαν την «παγκόσμια» δυτική ανωτερότητα…. Μέχρι χτες. (Θα δούμε αργότερα πως και γιατί αυτό που ήταν κυρίως «για χρήση εξωτερικού» επιστρέφει τώρα στις δυτικές μητροπόλεις· κι αν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο).

Να γιατί, υποψιαζόμαστε, ότι είναι αδιανόητο, απίστευτο, έξω από οποιονδήποτε (δυτικό) κανόνα εννοήσεων του κόσμου το να υπάρχουν μεγάλα μέρη αυτού ακριβώς του ίδιου κόσμου, του ίδιου πλανήτη, όπου ο θρυλικός covid19-φονιάς δεν σκοτώνει· σίγουρα όχι έτσι όπως δηλώνεται πολιτικά ότι συμβαίνει στην δύση. Να γιατί δεν υπάρχει καμμία απάντηση στα ερωτήματά μας: αυτά θεωρούνται α-νόητα!!!

Αυτή η δυτική «παγκόσμια» ανωτερότητα φτιάχτηκε συστηματικά επί τουλάχιστον 500 χρόνια. Ανανεώθηκε, διορθώθηκε, έγινε πιο «λεπτή» και πιο διειδυτική, εξοπλίστηκε ξανά και ξανά τόσο με μπαρούτι όσο και με «ανθρωπιστικές επιστήμες» (κοινωνιολογία, ανθρωπολογία, ψυχολογία, σημειολογία) επί πάμπολλες γενιές. Είμαστε όλοι τέκνα της, στον ένα ή στον άλλο βαθμό. Η τελευταία φορά που γυαλίστηκε ήταν μετά το τέλος του 3ου παγκόσμιου και την εξαφάνιση του μοχθηρού, επικίνδυνου (αλλά και κατώτερου σε καθε τι εκτός απ’ τα όπλα) «Άλλου» που αντιπροσώπευε στο δυτικό φιλελεύθερο φαντασιακό η (εν πολλοίς «δυτική») ε.σ.σ.δ. Τότε κάποιοι διακήρυξαν «το τέλος της ιστορίας»· και πολλοί περισσότεροι το δέχτηκαν με ανακούφιση: το αιώνιο παρόν (του αιώνιου παλιμπαιδισμού…) θα ήταν, σίγουρα, δυτικό. Δηλαδή: δικό μας!

Το ερώτημα του ενός δισεκατομυρίου νεκρών είναι τώρα αυτό: τι θα συμβεί (και τι συμβαίνει ήδη!) σ’ αυτόν τον δυτικό κόσμο αν η 5 αιώνων ανωτερότητά του όχι απλά αμφισβητείται αλλά έχει ουσιαστικά ξεπεραστεί εκεί που πονάει περισσότερο, στις τεχνοεπιστήμες και στις εφαρμογές τους; Το ερώτημα μπορεί να διατυπωθεί διαφορετικά: αν ο «μέσος» (ή και «ανώτερος»…) γάλλος, ιταλός, ισπανός, αμερικάνος, καναδός, άγγλος, έλληνας, ούγγρος, πολωνός γυρίσει το βλέμμα του στα ανατολικά (ή στα νότια…) και διαπιστώσει πόσο κατώτερος είναι ΗΔΗ στην «αντιμετώπιση της πανδημίας» – αυτό το τόσο «φλέγον ζήτημα» της δυτικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης – πώς θα νοιώσει; Τι θα σκεφτεί; Πόσο έδαφος θα χάσει κάτω απ’ τα πόδια του;

Και πώς, με πόση λύσσα και με τι μέσα θα επιχειρήσει να ανακτήσει την ανωτερότητά του;

(φωτογραφία: Καραβάνι στον παλιό “δρόμο του μεταξιού”)

Ο θάνατος στη Δύση (2)

Τρίτη 26 Γενάρη. Η ορατή αμερικανική παρακμή είναι «αμερικανική» μόνο κατά ένα μέρος. Κατά ένα άλλο, ουσιαστικό, είναι δυτική παρακμή. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα εκδηλωθεί (ή ότι εκδηλώνεται) και στην ευρώπη με τους ίδιους τρόπους.

Ένας «αντι-αμερικάνος» συνταξιούχος σύμβουλος επιχειρήσεων ονόματι Larry Romanoff, κάτοικος Σαγκάης, περιέγραφε πρόσφατα (με αρκετή ειρωνεία) την σχέση ανάμεσα στην μυθολογία της αμερικανικής ηθικής ανωτερότητας και την πράξη της:

… Τα λεξικά γενικά εξηγούν την λέξη “παρέκκλιση” σαν μια έξοδο απ’ το κανονικό ή το τυπικό, ένα γεγονός ή χαρακτηριστικό που μπορεί να είναι δυσάρεστο ή ακόμα και εγκληματικό αλλά συμβαίνει σπάνια. Το 1975 μια επιτροπή της αμερικανικής γερουσίας ερευνούσε τις τεκμηριωμένες υποθέσεις της εμπλοκής της cia σε εκτεταμένες δολοφονίες ηγετών διάφορων κρατών που ήταν εχθρικοί στην αμερικανική ηγεμονία. Το συμπέρασμά της;

«Η επιτροπή δεν πιστεύει ότι οι πράξεις δολοφονιών που εξετάστηκαν αντιπροσωπεύουν τον πραγματικό χαρακτήρα της αμερικής. Δεν αντανακλούν τις ιδέες που ο λαός αυτής της χώρας και ο κόσμος ελπίζουν για μια καλύτερη, πιο πλήρη και πιο δίκαιη ζωή. Θεωρούμε τα σχέδια δολοφονιών σαν παρεκλίσεις».

Συνεπώς … οι δολοφονίες που έκανε η cia, 50 εθνικών ηγετών και 100 μικρότερης αξίας στόχων, επί 50 χρόνια, που συνεχίζονται με αδιάκοπο ρυθμό επί της προεδρίας 12 διαφορετικών αμερικάνων προέδρων, είναι απλές “παρεκκλίσεις” που δεν αντανακλούν “τον πραγματικό αμερικανικό χαρακτηρα”…. Αξίζει να ξαναδιαβάσει κάποιος το πιο πάνω απόσπασμα απ’ την δήλωση της επιτροπής… Δεν αρνείται τις δολοφονίες όλων αυτών των ξένων ηγετών· αντίθετα τις περιγράφει σαν ασυμβίβαστες με το αμερικανικό ουτοπικό ιδεώδες, και είναι αυτό το ιδεώδες και όχι οι πράξεις της με την οποία η αμερική κρίνει τον εαυτό της· αυτό το εικονικό ουτοπικό ιδεώδες είναι που παρέχει το αληθινό μέτρο της αμερικανικής ηθικής υπεροχής…

Ακολουθώντας αυτήν την γραμμή αιτιολόγησης, μια αμερικάνα συγγραφέας ονόματι Dana Williams έγραψε ένα αξιόλογο άρθρο στο οποίο περιέγραφε με λεπτομέρειες ότι οι αμερικανικές στρατιωτικές επεμβάσεις πάντα γίνονταν μόνο υπέρ των συμφερόντων των μεγάλων επιχειρήσεων και των ελίτ· αλλά ύστερα συμπλήρωσε: «ο πιο πολύτιμος θησαυρός της αμερικής είναι οι δημοκρατικές αξίες και η αυξανόμενη αίσθησή της για τα ανθρώπινα δικαιώματα». Τι; Μια αυξανόμενη αίσθηση για τα ανθρώπινα δικαιώματα; Που αποδεικνύεται πώς; Αυτή η γυναίκα έγραψε για την όλο και πιο αποσταθεροποιητική αμερικανική λιτανεία εγκλημάτων και καταστροφών σε τόσα πολλά μέρη του κόσμου και, αμέσως, σχεδόν χωρίς να πάρει ανάσα, μας λέει για την πολυτιμότητα αυτής της ίδιας χώρας και τον όλο και πιο μεγάλο θησαυρό δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, χωρίς να συνειδητοποιεί την σύγκρουση στα λόγια της…

Δεν είναι δύσκολο να βρει κανείς κι άλλα παραδείγματα αυτής της μαζικής ψευδαίσθησης. Ο αμερικάνος πρόεδρος Obama ρωτήθηκε για το πως τα κατάφεραν οι ηπα να ενισχύονται επί 200 χρόνια χωρίς εμφανείς αποτυχίες. Η απάντηση του ήταν το να πει «Η πραγματική δύναμη του έθνους μας δεν προκύπτει απ’ την δύναμη των όπλων μας ή το μέγεθος του πλούτου μας, αλλά από την διαρκή δύναμη των ιδεών μας για την δημοκρατία, την ελευθερία, τις ευκαιρίες και την ανυποχώρητη ελπίδα». Συγχωρείστε μας αν αναρωτηθούμε για την πνευματική κατάσταση του ανδρός, μιας που είπε μια τόσο χοντροκομμένη ανοησία.

… Το 2014 μια ομάδα αμερικανικού ποδοσφαίρου ακύρωσε το συμβόλαιο ενός απ’ τους πιο διάσημους παίκτες της επειδή είχε επιτεθεί βίαια στη σύζυγό του. Στο ξενοδοχείο ενός καζίνο, η κάμερα του ασανσέρ έγραψε τον τύπο να κτυπάει την γυναίκα του στο κεφάλι τόσο δυνατά ώστε το κεφάλι της κτύπησε στον ατσάλινο τοίχο, κι ύστερα έπεσε αναίσθητη. Λίγο μετά η κάμερα στο χωλ του ξενοδοχείου τον έγραψε να τραβάει το αναίσθητο σώμα της γυναίκας του έξω απ’ το ασανσέρ και να την παρατάει στο πάτωμα σαν χαλασμένη κούκλα. Όταν κυκλοφόρησαν αυτά τα video, ο τύπος έκανε μια δήλωση στα μήντια λέγοντας “Δεν είναι το είδος του ανθρώπου που είμαι”. Αλλά φυσικά αυτό ακριβώς το είδος ήταν· ήταν η τρίτη φορά που ανακατευόταν η αστυνομία σε παρόμοιες πράξεις του. Όμως, όπως οι περισσότεροι αμερικάνοι και το έθνος τους συνολικά, δεν συνέκρινε τον εαυτό του με την πραγματικότητα των πράξεών του αλλά μάλλον με τις ουτοπικές ιδέες που παρίστανε ότι έχει στο κεφάλι του. Έτσι ώστε ενώ κι άλλες φορές είχε κτυπήσει την γυναίκα του σε βαθμό να την αφήσει αναίσθηση, δεν ήταν ο χαρακτήρας που ήταν. Αυτή η ιστορία είναι μια τέλεια απεικόνιση της αμερικής σήμερα…

Αυτή η «διπλή ηθική» βρίσκεται στην καρδιά της δυτικής ιμπεριαλιστικής «παγκόσμιας» ανωτερότητας, και ίσως μπορεί να αποδοθεί στην θρησκευτική (χριστιανική) προέλευση του δυτικού καπιταλισμού στα πρώτα κρίσιμα βήματά του. (Δεν ξέρουμε αν είναι γνωστό αλλά ο χριστιανισμός είναι μια ειδωλολατρική θρησκεία που υποκρίνεται το αντίθετο….) Όπως και νάχει αν οι δυτικές κοινωνίες έχουν υπάρξει τόσο περήφανες για αυτήν την ανωτερότητα, δεν είναι για κανέναν άλλο λόγο παρά μόνο επειδή εξασφάλιζαν στα αφεντικά τους την λεηλασία του υπόλοιπου «κατώτερου» πλανήτη· και στους υπηκόους λίγα ψίχουλα απ’ αυτήν.

Στη διάρκεια αυτών των 5 αιώνων, που αρχίζουν χοντρικά στα τέλη του 15ου αιώνα, ποτέ αυτή η δυτική υπεροψία δεν αμφισβητήθηκε στην καρδιά της. Ήττες των δυτικών ιμπεριαλισμών υπήρξαν, αρκετές και σημαντικές. Αρκεί να θυμίσουμε την αμερικανική ήττα στο βιετνάμ και την γαλλική στην αλγερία. Αλλά αυτά κρίνονταν σαν «μεμονωμένα» περιστατικά και πάντως σε καμμία περίπτωση κλονισμοί του βάθρου της δυτικής «παγκόσμιας» ανωτερότητας. Απόδειξη, αν χρειάζεται κάποια, ο «προληπτικός πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» που ξεκίνησε η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της το 2001: ποιος θα τολμούσε να αμφισβητήσει όχι την στρατιωτική δύναμη αλλά και την «ηθική υποχρεώσή» τους να σώσουν τον κόσμ» απ’ αυτούς τους απολίτιστους γενειοφόρους που μισούσαν επειδή ζήλευαν αυτήν την «δυτική ποιότητα»· και την ζήλευαν επειδή δεν μπορούσαν να την φτάσουν;

(φωτογραφία: Υποδούλωση και εμπόριο σκλάβων…)

Ο θάνατος στη Δύση (3)

Τρίτη 26 Γενάρη. Όμως αυτή η ηθικά, πολιτικά, πολιτιστικά, τεχνικά ανώτερη δύση δεν έσπειρε τον θάνατο μόνο στον υπόλοιπο πλανήτη. Τα αφεντικά της τον έσπειραν, χωρίς αναστολές ή φειδώ, και στο εσωτερικό των δικών τους κοινωνιών! Οι δύο «θερμοί» παγκόσμιοι πόλεμοι στον 20ο αιώνα έχουν εξηγηθεί επαρκώς σαν σύγκρουση αντίπαλων ιμπεριαλισμών. Αλλά αυτοί οι αντίπαλοι ιμπεριαλισμοί δεν περιόρισαν την αναμέτρησή τους «εκεί», στα μακρινά «εκεί» των κατώτερων. Τα αφεντικά την έφεραν, με όλη την θηριωδία που μπορούσαν, μέσα στα σύνορά τους. Τόσο από πολιτική και ιδεολογική όσο και από ανθρωπολογική άποψη θα υποστηρίζε κάποιος χωρίς λάθος ότι η βία που ασκούσε και ο θάνατος που επέβαλε η δυτική «ανωτερότητα» στα «εκεί» του πλανήτη μεταφέρθηκε στις δυτικές μητροπόλεις· και όχι μόνο μία αλλά δύο συνεχόμενες φορές. Θα μπορούσε να έχει υπάρξει και τρίτη ως τα τέλη της δεκαετίας του 1980 αν δεν υπήρχε η αβεβαιότητα του τελικού αποτελέσματος ενός πυρηνικού πολέμου με βαλιστικούς πυραύλους…

Οι δύο + ένας παγκόσμιοι πόλεμοι του 20ου αιώνα έχουν μελετηθεί, αναλυθεί και «εξηγηθεί» από διάφορες πλευρές· δεν είναι δουλειά της ασταμάτητης μηχανής να εμπλακεί σε μια ιστορική αναδίφηση τέτοιου μεγέθους. Υπάρχει όμως κάτι που φαίνεται ότι έχει διαφύγει απ’ την συνείδηση (και την μνήμη…) των δυτικών υπηκόων, και αποδεικνύεται με ελεεινό τρόπο τώρα, με την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία στη δύση. Αυτή η όποια δυτική «ανωτερότητα» ποτέ δεν μοιράστηκε ισότιμα στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών· οι «μερίδες» της ήταν πάντα ταξικά προσδιορισμένες. Τα δυτικά αφεντικά δεν ήταν αδίστακτα μόνο απέναντι στους «ανατολίτες», στους «άγριους», στους «πίθηκους» ή όποιον άλλο χαρακτηρισμό εφηύραν οι ειδικοί τους για τους κατώτερους. Ήταν αμείλικτα και απέναντι στους δικούς τους «ανώτερους» υπηκόους αν επρόκειτο να κερδίσουν έναν πόλεμο, έναν παγκόσμιο πόλεμο, μια καλύτερη θέση στον καταμερισμό εξουσίας και κερδών απ’ την καπιταλιστική εκμετάλλευση όλων όσων μπορούσαν!

Πριν 40 ή 50 χρόνια αυτό θα ήταν ίσως κοινότοπο για τα πιο ριζοσπαστικά τμήματα των δυτικών κοινωνιών. Όχι πια, εδώ και 30 ή 20 χρόνια, όπου ενσωματώθηκε η πεποίθηση στους πρωτοκοσμικούς υπηκόους ότι είναι, κατά κάποιον τρόπο, ισότιμοι μέτοχοι της δυτικής ανωτερότητας, ότι η κοινωνική άνοδος τους περιμένει αργά ή γρήγορα (άσχετα με το τι στοιχίζει αυτό το σύστημα στον υπόλοιπο ανθρώπινο πλανήτη)· και ότι τα κράτη και τα αφεντικά προστατεύουν αυτά τα μικρά, ατομικά μερίδια ανωτερότητας των Εγώ-Κεφάλαιο, σεβόμενα την αξία τους, την ζωή και την υπόληψη των υπηκόων τους.

Ξέχασαν (ολέθριο!) ότι τα αφεντικά τους δεν σκοτώνουν μόνο στη συρία, στο ιράκ, στο αφγανιστάν ή στο μάλι· σκοτώνουν άνετα και τους δικούς τους αν κρίνουν πως αυτό θα τους φέρει κέρδη στον παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό. Τα πιο πρόσφατα πετυχημένα τεστ (πετυχημένα για τα αφεντικά) έγιναν με τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» και τις σφαγές στο ψαχνό μέσα στις μητροπόλεις – μια πρώτη φάση του 4ου παγκόσμιου… Ήταν μικρές μεν αλλά έντονες και χαρακτηριστικές δόσεις θανάτου τις οποίες οι υπήκοοι προτιμούσαν να αποδώσουν σ’ αυτούς τους «απολίτιστους» «τρομοκράτες», «ζηλόφθονους», «φανατικούς», «παρανοϊκούς» που τους υποδείκνυαν τα αφεντικά τους· παρά να διαρρήξουν τις σχέσεις συνενοχής (και νομής ψίχουλων) που πατούσαν πάνω σ’ αυτήν την μυστηριώδη «κοινή μοίρα του ανώτερου δυτικού, πέρα και πάνω από την όποια ταξική διαστρωμάτωση».

Μπορεί (και πρέπει) να μας ρωτήσει κάποιος: δηλαδή αυτοί οι 570.883 νεκροί (έναντι των 3…) που ενδεικτικά υποδείξαμε από 5 μόνο δυτικά κράτη και για 9 μόνο μήνες ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία των «θυσιασμένων» απ’ τα δυτικά αφεντικά προκειμένου να…; Να…; Να τί;

Ναι και όχι! «Όχι», επειδή ξέρουμε ότι δεν είναι πραγματικοί νεκροί του covid· είναι μια εικονική παρέλαση θανάτου, μέσα και γύρω από κοινές δεξαμενές, με διάφορους κρίσιμους πειθαρχικούς στόχους, που τα μεν δυτικά αφεντικά ονομάζουν «great reset» εμείς δε καπιταλιστική αναδιάρθρωση.

«Ναι», όμως, επειδή αυτοί οι κρίσιμοι πειθαρχικοί στόχοι είναι αναπόσπαστο τμήμα του εξελισσόμενου 4ου παγκόσμιου πολέμου, και των προσπαθειών των δυτικών αφεντικών να «αναμετρηθούν στα ίσα» με τον «ανατολίτη» ανταγωνιστή τους που όχι απλά απειλεί την ανωτερότητά τους αλλά πιθανόν την έχει ξεπεράσει ήδη! Δεν είναι όλοι αυτοί οι πραγματικοί νεκροί της «θερμής» κορύφωσης του 4ου παγκόσμιου· δεν έχει φτάσει ακόμα αυτή η στιγμή… Είναι οι εν μέρει εικονικοί και εν μέρει πραγματικοί νεκροί της επιτάχυνσης των προετοιμασιών γι’ αυτήν την κορύφωση! Εν μέρει εικονικοί και εν μέρει πραγματικοί απ’ τα αγχωμένα, ανεξέλεγκτα ιατρικά πειράματα θεραπειών· απ’ την ανάγκη να εξασφαλιστεί πελατεία για τις δυτικές βιοτεχνολογικές επιχειρήσεις και την δυτική γενετική μηχανική· απ’ την ανάγκη περιορισμού των πολλών πολλών ελευθεριών προς όφελος των τεχνο-πειθαρχικών σ.δ.ι.τ. και της γενίκευσης της αλγοριθμικής επιτήρησης…

Όλα αυτά, βέβαια, υπό έναν όρο: ότι οι δυτικοί υπήκοοι δεν θα κοιτάξουν ανατολικά (ή νότια…) για να βρουν ένα μη δυτικό μέτρο των καταστάσεων που τους έχουν επιβληθεί.

Είναι άλλη μια πετυχημένη εκδοχή του οριενταλισμού! Και κινδυνεύει να είναι εκείνη που θα ηττηθεί πανηγυρικά…

(φωτογραφία: Το εμπόριο σκλάβων έχει “αναγεννηθεί”. Τα ευρωπαϊκά κράτη προσπαθούν να εμποδίσουν μετανάστες και πρόσφυγες απ’ την αφρική· και οι λιβυκές συμμορίες αναλαμβάνουν την “αξιοποίηση” αυτών των εμποδίων, για λογαριασμό είτε ντόπιων είτε πρωτοκοσμικών αφεντικών…)