Year: 2021

Οι ξένοι φταίνε!

Κυριακή 21 Φλεβάρη. «Θα μας κάνετε κόκκινους; Όχι βέβαια!!!» Ο βετεράνος (10 χρόνια δήμαρχος Μετσόβου και 20 χρόνια νομάρχης και περιφερειάρχης Ιωαννίνων) Καχριμάνης ύψωσε το ανάστημά του!

… Η εμφανιζόμενη επιδημιολογική επιβάρυνση όμως της περιφεριακής ενότητας Ιωαννίνων των τελευταίων εβδομάδων κατά κύριο λόγο,  οφείλεται σε εξωγενείς παράγοντες και ειδικότερα στις αθρόες διακομιδές και εισαγωγές στα νοσοκομεία ασθενών από τη γειτονική Αλβανία, οι οποίες αποφασίζονται και εγκρίνονται από το Υπουργείο Εξωτερικών.

Σήμερα το 50% των νοσηλευόμενων στις Μονάδες Λοιμωδών των νοσοκομείων των Ιωαννίνων προέρχεται από την Αλβανία, από την οποία προέρχεται και το σύνολο των νοσηλευόμενων στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας.

Βαρύ το θέμα! Πρώτον επειδή προκύπτει πως “οι ξένοι (και μάλιστα οι “αλβανοί”) μας παίρνουν τις κλίνες”! Δεύτερον προκύπτει ότι αυτοί οι “ξένοι” (και μάλιστα οι “αλβανοί”) χαλάνε τα νούμερά μας! Τρίτον και σα συνέπεια των δύο προηγούμενων φταίνε για τις απαγορεύσεις που μπορεί να μας επιβληθούν!…

Δεν είναι ρητά “προτροπή σε πράξεις βίας”… Είναι έμμεσα. Αν επρόκειτο ο βετεράνος της τοπικής εξουσίας να πείσει τους ανώτερούς του στην Αθήνα ότι δεν χρειάζονται καθολικές απαγορεύσεις, θα ήταν αρκετό να τους τα πει τηλεφωνικά. Η έκδοση / δημοσιοποίηση επίσημης ανακοίνωσης απευθύνεται πολύ λιγότερο στην κεντρική κυβέρνηση και πολύ περισσότερο στους ψηφόφορους του και στο τοπικό κοινό. Είναι διαφορετικού είδους εργαλείο: καναλιζάρει τις όποιες εύλογες αντιδράσεις των ντόπιων στις απαγορεύσεις και (ή ακόμα κυρίως) προς αυτούς τους “ξένους” βαφτίζοντάς τους σε αιτία (των απαγορεύσεων).

Δεν υποδαυλίζει άραγε αυτή η τακτική το ρατσιστικό μίσος; Το υποδαυλίζει… Δεν το καταλαβαίνει ο βετεράνος; Το καταλαβαίνει – χαζός δεν είναι…

Το μετέωρο πόδι (που μπορεί να ρίξει κλωτσιά…)

Κυριακή 21 Φλεβάρη. Με ένα γράμμα του προς το «συμβούλιο ασφαλείας» του οηε ο εκτελών χρέη πρεσβευτή στον οργανισμό αμερικάνος Richard Mills διεμήνυσε ότι οι «κυρώσεις του οηε κατά του ιράν», που τον περασμένο Σεπτέμβρη ξαναζέστανε το ψόφιο κουνάβι, «θεωρούνται τερματισμένες». Αυτό σημαίνει ότι απ’ όλο τον όγκο κυρώσεων και τιμωριών που έβαλε το ψοφιοκουναβιστάν στην Τεχεράνη, «αφαιρείται» η αναβίωση των οηέδικων, που είχαν καταργηθεί με την συμφωνία του 2015… Οι άλλες, οι καθαρά αμερικανικής έμπνευσης τα τελευταία χρόνια, παραμένουν σε ισχύ.

Αυτό παρουσιάζεται απ’ την Ουάσιγκτον σαν «κίνηση καλής θέλησης» εν όψει του γεγονός ότι σήμερα τελειώνει η διορία που της είχε δώσει η Τεχεράνη για να πάρει πίσω όλες τις κυρώσεις, τις απαγορεύσεις και τις τιμωρίες που έχει επιβάλει· διαφορετικά (έχει πει το ιρανικό καθετώς) θα περιορίσει σημαντικά την πρόσβαση των επιθεωρητών του οηε στις πυρηνικές του εγκαταστάσεις. Η κυρία Merkel τηλεφώνησε στον ιρανό πρόεδρο Rouhani για να του πει να μην προχωρήσει σ’ αυτά που έχει αναγγείλει: «Τώρα είναι καιρός για θετικά σήματα ώστε να δημιουργηθεί εμπιστοσύνη και να αυξηθούν οι ευκαιρίας για μια διπλωματική λύση» του είπε, άγνωστο σε τι τόνο…

Δεν ξέρουμε πως θα απαντήσει η Τεχεράνη στην λίγο πολύ προσχηματική κίνηση του Joνυσταλεάν. Εκείνο που επιδιώκει το νέο αμερικανικό γκουβέρνο είναι ακριβώς το ίδιο που επεδίωκε και το προηγούμενο: να σύρει την Τεχεράνη σε «διαπραγματεύσεις» για το πυραυλικό της πρόγραμμα· με άλλα λόγια να επιβάλει απαγορεύσεις και σ’ αυτό. Η διαφορά μεταξύ ψοφιοκουναβιστάν και Joνυσταλεάν είναι μόνο στο στυλ· γι’ αυτό και τώρα στην Ουάσιγκτον έχουν την εντύπωση ότι μπορούν να έχουν και την πίτα ολόκληρη και στον σκύλο χορτάτο. Και τις (περισσότερες) τιμωρίες σε ισχύ, και τις «διαπραγματεύσεις» όπως τις θέλει… Ζουν σε κάποιο σήριαλ του netflix…

Μας είναι δύσκολο να φανταστούμε το γιατί το ιρανικό καθεστώς θα έπεφτε σε μια τέτοια μαύρη τρύπα βάζοντας το πυραυλικό του πρόγραμμα (το πιο σοβαρό αμυντικό μέσο που διαθέτει) στα πόδια του άξονα· και μάλιστα με το κεφάλι πάνω στον πάγκο του χασάπη… Πριν ένα μήνα ο νέος αμερικάνος υπ.εξ. ήταν ωμός τόσο ώστε να μην σηκώνει παρεξήγηση:

… Το ιράν δεν συμμορφώνεται σε μια σειρά ζητημάτων και θα χρειαστεί κάποιο χρόνο αν αποφασίσει να συμμορφωθεί, και θα χρειαστούμε κι εμείς κάποιο χρόνο για να βεβαιωθούμε ότι τηρεί τις υποχρεώσεις του… Μ’ άλλα λόγια, ενώ ήταν η Ουάσιγκτον που έσκισε την συμφωνία του 2015, το νέο γκουβέρνο θεωρεί υπεύθυνη την Τεχεράνη. Αυτό είναι μια ευθεία προέκταση της τακτικής του ψόφιου κουναβιού και καθόλου κλαδί ελιάς!

Ούτε γι’ αστείο. (Για τις δολοφονίες του Soleimani και του al-Muhandis τι λέει το Joνυσταλεάν; Περασμένα ξεχασμένα;)

Με ξύλα και πέτρες

Κυριακή 21 Φλεβάρη. Την μάχη στον Γρανικό ποταμό την χάσατε (λόγω ηλικίας…) Αλλά χάρη στην τεχνολογία μπορείτε να πάρετε μια ιδέα απ’ την μάχη στην κοιλάδα του Galwan (για φαράγγι δείχνει το συγκεκριμένο σημείο) μεταξύ ινδικού και κινεζικού στρατού, σε μια αμφισβητούμενης κυριαρχίας περιοχή στα Ιμαλάια, το περασμένο καλοκαίρι.

Στρατός στρατός, κρατικές αντιθέσεις, μεγάλα κράτη οι αντίπαλοι, αλλά … κάποια παλιά συμφωνία (;) απαγορεύει σ’ αυτούς τους ακρίτες κι απ’ τις δύο μεριές να έχουν πυροβόλα… Συνεπώς η αναμέτρηση έγινε με λοστάρια και μπάτσικες ασπίδες (ίσως και με τσεκούρια; σπαθιά; δεν ξέρουμε…). Κράτησε κανά δυο μέρες (και νύχτες), υπήρξαν μερικές δεκάδες νεκροί και απ’ τα δύο μέρη,  το αποτέλεσμα ήταν “Χ”… και… Και μετά συμφωνήθηκε μια (εύθραυστη) «αποκλιμάκωση»… (Μάλλον αυτοσυγκρατούνται, γιατί αλλιώς θα καταλήξουν στα πυρηνικά…)

Υπάρχει ηθικό δίδαγμα; Πώς δεν υπάρχει; Αν η πατρίς το απαιτεί και με πέτρες μπορεί να αντιμετωπιστεί ο οχτρός!

(Το video είναι κινεζικής προέλευσης, αλλά στην εδώ προβολή του είναι αναπαραγωγή από ινδικό κανάλι, που το σχολιάζει. Το μπούγιο με τις ασπίδες που περνάει το ποτάμι είναι ινδικός στρατός, και εκείνος που προσπαθεί να τους σταματήσει ανοίγωντας τα χέρια του (λες και είναι συνταξιούχοι διαδηλωτές…) είναι ο επικεφαλής της κινεζικής φρουράς στο σημείο…)

Οτιδήποτε άλλο (εκτός από εμβόλια)

Σάββατο 20 Φλεβάρη. Τι βασιλιάς (γαλλίας και πάσης ευρώπης) θα ήταν … αν δεν έδειχνε πονοψυχιά και γενναιοδωρία; Ο Macron «έσπασε» απ’ την παγκόσμια αδικία, και αποκάλυψε τον άνθρωπο πίσω απ’ τον σκληρό και αποφασισμένο ηγέτη. Συνεντευξιαζόμενος τις προάλλες (από απόσταση) με τους financial times σπάραξε:

…Επιτρέπουμε στους εαυτούς μας την ιδέα να κλείσουμε εκατοντάδες εκατομμύρια εμβολίων για τις πλούσιες χώρες, και οι φτωχές να ξεμείνουν… Αυτό είναι μια χωρίς προηγούμενο επιτάχυνση της παγκόσμιας ανισότητας και της πολιτικής αστάθειας, γιατί έτσι ανοίγουμε έναν πόλεμο επιρροής μέσω των εμβολίων… Βλέπετε την κινεζική στρατηγική, και επίσης την ρωσική…

«Πόλεμος επιρροής»; Μα ο βασιλιάς / στρατηγός δεν είχε πει ότι πρόκειται για «πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού»; Έγινε, επιτέλους, ορατός; Έτσι φαίνεται!…

… Το να δώσουμε το 4% ή το 5% απ’ τις δόσεις που παίρνει η ευρώπη στην αφρική δεν θα κάνει διαφορά για ‘μας· αλλά πρέπει να γίνει το γρηγορότερο… Το κλειδί είναι να κινηθούμε γρήγορα. Δεν μιλάμε για εκατομύρια δόσεις αμέσως, ή για δισεκατομύρια και δισεκατομύρια ευρώ…. Αν κάθε χώρα βάλει στην άκρη έναν μικρό αριθμό δόσεων απ’ αυτές που έχει… αλλά πολύ γρήγορα, ώστε ο κόσμος να δει τι κάνουμε…

Λαχάνιασε απ’ την βιασύνη ο βασιλιάς! Και στο Joνυσταλεάν έχουν αρχίσει να ιδρώνουν! Και στο Λονδίνο επίσης! «Χάνουμε την αφρική» φωνάζουν απελπισμένοι (κι όχι μόνον αυτήν, θα προσθέταμε)! “Χάνουμε τον κόσμο (που επρόκειτο να κερδίσουμε μέσω της τρομοεκστρατείας) απ’ τους παλιορώσους και τους παλιοκινέζους!”

Για παράδειγμα η κυρία Ursula (von den Leyen), συνεντευξιαζόμενη την περασμένη Τετάρτη, σπάραξε κι αυτή:

… Αναρωτιόμαστε ακόμα γιατί η ρωσία προσφέρει, θεωρητικά, εκατομύρια επί εκατομυρίων δόσεις ενόσω δεν προχωράει αποτελεσματικά στον εμβολιασμό του λαού της… Πρέπει να βρεθεί η απάντηση… Κυρία Ursula: αν διαβάζατε ασταμάτητη μηχανή θα την ξέρατε εδώ και καιρό!!! Αλλά μπορείτε, αν θέλετε, να επιβάλετε κυρώσεις στη Μόσχα με την κατηγορία ότι “δεν φροντίζει τον λαό της” – ε;

Και οι καθεστωτικοί new york times σπαράζουν επίσης. Ένα χθεσινό άρθρο τους (φωτογραφία επάνω) ξεκινούσε έτσι:

Στην εξωτερική της πολιτική η ρωσία τείνει να επιλέγει την σκληρή δύναμη των στρατιωτικών μέσων και τις εξαγωγές πετρελαίου και αερίου. Αλλά τους τελευταίους μήνες, το Κρεμλίνο έχει πετύχει μια σαρωτική διπλωματική νίκη από μια μεριά που δεν ήταν αναμενόμενη: την επιτυχία του εμβολίου της για τον κορονοϊό, του Sputnik V.

Ενόσω οι ηπα και τα ευρωπαϊκά κράτη σκέφτηκαν ή επέβαλαν απαγορεύσεις στις εξαγωγές εμβολίων, η ρωσία κέρδισε επαίνους μοιράζοντας το εμβόλιό της σε χώρες σ’ όλο τον κόσμο σε μια ξεκάθαρη πράξη πεφωτισμένου συμφέροντος.

Ως τώρα περισσότερα από 50 κράτη απ’ την λατινική αμερική ως την ασία έχουν παραγγείλει 1,2 δισεκατομύρια δόσεις απ’ το ρωσικό εμβόλιο, γυαλίζοντας την εικόμα της ρωσικής επιστήμης και ανεβάζοντας την επιρροή της Μόσχας σ’ όλο τον κόσμο…

Ακριβώς αυτό: οι λέξεις “δεν ήταν αναμενόμενη” δείχνουν στην καρδιά της δυτικής υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας και των σκοπών του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος!!!! Τρομακτικά πράγματα συμβαίνουν· πολύ πιο τρομακτικά απ’ τον τσαχπίνη… Αλλά ο ανταποκριτής των n.y.t. είναι καθησυχαστικός: δεν μπορούν να τα φτιάξουν (τόσα εμβόλια) οι ρώσοι… Και έχουν οικονομικά προβλήματα… Και δεν εμπιστεύονται τον Putin (μόνο τον Navalny….) Και… θα διαλυθούν (όχι, αυτή είναι ελληνική προσευχή, για τον “αιώνιο εχθρό”!)… Αλλά… «θα τους περιποιηθούμε!» (Προς το παρόν το sputnik V έχει πατήσει πόδι εκτός απ’ την βενεζουέλα στην αργεντινή και στην βολιβία – στην «πίσω αυλή» της Ουάσιγκτον. Τα κινέζικα, ως γνωστόν, στη χιλή, στη βραζιλία και στο περού… Έρχεται και το κουβανέζικο…).

Τελικά τι είναι αυτά τα εμβόλια, οι πλατφόρμες γενετικής μηχανικής, τα πλασμίδια dna; Και ο τσαχπίνης; Αυτός τι είναι; Πού ακριβώς έχει κάνει λάθος στις αναλύσεις, τις εκτιμήσεις και την άποψή της εδώ κι ένα χρόνο η ασταμάτητη μηχανή;

Ας μας πουν οι ντόπιοι pfizerοι… Και γι’ αυτό: τα data; Με τα data τι γίνεται; Τα προσωπικά δεδομένα όσων πλατφορμιάζονται ποιός τα παίρνει προς επεξεργασία; Ε;

Να τους περιποιηθούμε μαζί!

Σάββατο 20 Φλεβάρη. Στην πρώτη διεθνή του εμφάνιση ο νυσταλέος Jo μίλησε χτες (τηλε-) με τους υπόλοιπους g6. Για ποιο πράγμα; Για την απο κοινού, συμμαχική, αντιμετώπιση της Μόσχας και του Πεκίνου. Εμπορικά, οικονομικά, τεχνολογικά βέβαια· δεν μίλησε για πόλεμο. Αλλάζοντας τακτική (σε σχέση με το ψόφιο κουνάβι) ο νυσταλέος καλοπιάνει τα 4 ευρωπαϊκά κράτη και το Τόκιο – την Οττάβα την θεωρεί δεδομένη.

Δεν είναι όλα στην ίδια φάση της κρίσης / αναδιάρθρωσης. Το Λονδίνο για παράδειγμα, ονειρεύεται να ξαναγίνει παγκόσμια δύναμη· κι αυτό το όνειρο δεν είναι παρενέργεια της γενετικής μηχανικής!… Η Ρώμη (που είναι κατ’ όνομα “g”) και το Βερολίνο (που είναι “g” με τα όλα του) για διαφορετικούς λόγους βλέπουν με κάποια οικονομική συμπάθεια το ευρασιατικό project. Η μεν Ρώμη επειδή ελπίζει ότι μέσω αυτού θα ξανασταθεί στα πόδια της (αυξάνοντας την επιρροή της στα πέριξ – προς μεγάλο εκνευρισμό του ελλαδιστάν)· το δε δεύτερο για προφανείς λόγους. Όσο για τον βασιλιά Μacron; Αφού νομοθέτησε υπέρ του ανύπαρκτου «σωστού ισλάμ» ετοιμάζεται να κουβαλήσει με τα χεράκια του κασόνια με πλατφόρμες στη ζώνη του Sahel. (Δεν είναι σίγουρο ότι τις έχουν ζητήσει, αλλά θα τις πάρουν, θέλουν δεν θέλουν…) Ήταν επίμονος χτες:

… Πρέπει να δώσουμε στην αφρική 13 εκατομύρια εμβόλια για να καλυφθούν όσοι δουλεύουν στα συστήματα υγείας… είπε, κι ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό του. …Αν είναι να ανακοινώσουμε σήμερα ότι θα δώσουμε μερικά δισεκατομύρια για να τους πάμε εμβόλια σε έξι μήνες, σε οκτώ μήνες, σ’ ένα χρόνο, οι φίλοι μας στην αφρική, κάτω απ’ την δικαιολογημένη πίεση των λαών τους, θα αγοράσουν δόσεις απ’ τους κινέζους και τους ρώσους… Και τότε η δύναμη της δύσης θα είναι απλά μια ιδέα, όχι η πραγματικότητα…

Κρίμα…

Μπορεί να υπάρξει αναβίωση του ιστορικού «ατλαντισμού»; Κι αν ναι με τι όρους και σε ποιον βαθμό; Καθαρά απ’ τον β παγκόσμιο ως και το τελευταίο ξέσπασμα της κρίσης / αναδιάρθρωσης, το 2009, η Ουάσιγκτον μπορούσε να εμφανίζεται (και στο μεγαλύτερο διάστημα να είναι) ο «ηγεμόνας». Αλλά οι σοβαρές ρωγμές εκδηλώθηκαν υποδειγματικά ήδη το 2003, όταν Παρίσι και Βερολίνο αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στην εισβολή και στην κατοχή του ιράκ, για να βαφτιστούν από έναν άλλο γιγαντιαίο Donald, τον υπ.αμ. του Μπους του Β, τον Rumsfeld, «παλιά ευρώπη» (παλιοευρώπη δηλαδή…). Ήταν από τότε ξεκάθαρο πως οι ιμπεριαλιστικοί προσανατολισμοί τόσο του Παρισιού όσο και του Βερολίνου δεν συνέπιπταν με τον αμερικανικό (και θα μπορούσαν να είναι ακόμα και αντίπαλοί του).

Δεν έχουν έρθει κοντύτερα από τότε· το αντίθετο. Το ψόφιο κουνάβι και όσοι εκπροσωπεί κινήθηκαν ενεργητικά πάνω στην γραμμή του παθητικού παράπονου του Obama, ότι δηλαδή Λονδίνο και Παρίσι χρησιμοποίησαν τον αμερικανικό στρατό κατά της λιβύης για να εξυπηρετήσουν αποκλειστικά τα δικά τους συμφέροντα. Με δυο λόγια είπε σχεδόν ανοικτά (το ψόφιο κουνάβι προς τους ευρωπαίους) ότι «αν θέλετε να μας χρησιμοποιείτε σαν στρατιωτική υπερδύναμη θα μας πληρώνετε – αγοράζοντας τα όπλα μας». Και, επίσης, «θα βάζουμε περιορισμούς στις εξαγωγές σας στις ηπα για να πουλάνε οι δικές μας εταιρείες».

Ήταν ζήτημα στυλ αυτή η στάση ώστε να αλλάξει απ’ τον νυσταλέο; Ή ανάγκη; Το δεύτερο… Όμως μετά την αποτυχία της ανάσχεσης του Πεκίνου και της καταστροφής της Τεχεράνης (με οικονομικά μέσα) η Ουάσιγκτον έχει μεγαλύτερη ανάγκη παρά ποτέ κάποιους συμμάχους· κι αυτοί το ξέρουν. Ή, για να το πούμε πιο σωστά: έχει ανάγκη λιγότερους εχθρούς, επειδή έχει ήδη αρκετούς και αρκετά ισχυρούς. Όμως σ’ αυτόν τον μάταιο αλλά καπιταλιστικό κόσμο εξακολουθεί να ισχύει ότι «δεν υπάρχουν ‘φιλοι’ κι ‘εχθροί’, υπάρχουν μόνο συμφέροντα». Αν τέτοιοι είναι οι καινούργιοι κανόνες του παιχνιδιού, κι αν (αρέσει δεν αρέσει στην Ουάσιγκτον) ο πλανήτης είναι περισσότερο «πολυπολικός» από ποτέ τα τελευταία 70 χρόνια, το Joνυσταλεάν θα πρέπει να πληρώνει αντί να το πληρώνουν για να κρατήσει μια κάποια συμβατική σχέση με κράτη / μείζονες ιμπεριαλισμούς της δυτικής ευρώπης.

Μπορεί; Έχει το περιθώριο; Το αντέχει; Κι αν η απάντηση αποδειχθεί «ναι», νομίζουν εκεί στην Ουάσιγκτον ότι οι rivals θα φοβηθούν;

Πάθη στην άγρια δύση

Σάββατο 20 Φλεβάρη. Μπορεί να εμπνεύσει φόβο το Joνυσταλεάν; Μόνο εξαιτίας των πυρηνικών του· αλλά τέτοια έχουν σε ικανή ποσότητα και οι rivals. Κατά τα υπόλοιπα; Ο βασιλιάς είναι γυμνός πια· και μόνο παρακμιακοί ιμπεριαλιστές σαν τους έλληνες κάνουν ότι δεν το βλέπουν.

Μπορεί να εκτιμήσει κανείς τα εξής απλά. Το ψόφιο κουνάβι, όντας πρόεδρος, φώναζε απ’ την άνοιξη του 2020 ότι οι δημοκρατικοί θα κάνουν νοθεία στις εκλογές του περασμένου Νοέμβρη μέσω των επιστολικών ψήφων. Κάθε λογικός άνθρωπος θα περίμενε ότι έχοντας εξουσία (οπότε και μηχανισμούς) θα φρόντιζε να κάνει τσακωτούς τους αντιπάλους του έτσι και τολμούσαν – ώστε να τους εξαφανίσει. Μετά τις εκλογές συνέχισε να φωνάζει για νοθεία, χωρίς να καταφέρει να ντοκουμεντάρει τίποτα. Έγινε η νοθεία; Δεν έγινε; Το βέβαιο είναι ότι το ψόφιο κουνάβι και οι οπαδοί του στους μηχανισμούς απέτυχαν ακόμα και σ’ αυτό το απλό: να δείχνουν τους «κακούς» έχοντας αδιάσειστες αποδείξεις των έργων τους.

Στη συνέχεια οι δημοκρατικοί αποφάσισαν να «τελειώσουν» με το ψόφιο κουνάβι, καταδικάζοντάς το για προτροπή σε βία. Ήλπιζαν ότι με την παραπομπή του θα διαλύσουν τους ρεπουμπλικάνους σαν κόμμα; Έτσι φαίνεται. Απέτυχαν σε κάτι τόσο απλό όσο το να έχουν εξασφαλισμένους τους ρεπουμπλικάνους γερουσιαστές που χρειάζονταν πριν ξεκινήσουν την παραπομπή· διαφορετικά να κλείσουν την υπόθεση σεμνά και ταπεινά για να μην εκτεθούν… Εκείνο που πέτυχαν, παρά την θέλησή τους, ήταν να επιβεβαιώσουν την show ηγεμονία του ψόφιου κουναβιού στην αμερικανική «δεξιά», και να δημιουργήσουν τον μύθο του «ατσαλάκωτου» ψόφιου κουναβιού: ήταν η δεύτερη φορά που προσπάθησαν να τον «φάνε»…

Οι δύο πλευρές του αμερικανικού καθεστώτος ή οι δύο «γραμμές» (αποτυχημένες και οι δύο) δεν κατάφεραν ως τώρα να εξουδετερώσουν η μία την άλλη παρότι το προσπάθησαν ειλικρινά σ’ αυτόν τον «εσωτερικό» σκυλοκαυγά· κι έτσι οι united states παραμένουν πολωμένες (γύρω από αντίπαλα φαντάσματα μεγαλείου) εντονότερα ίσως απ’ ότι πριν ένα χρόνο. Αυτή τη φορά (κι αν δεν κάνουμε λάθος είναι πρωτοφανές στην αμερικανική πολιτική ιστορία) το μεγαλύτερο μέρος των συντηρητικών ψηφοφόρων στις usa έχει αρχηγό εκτός θεσμών και οργάνων! Κι αυτό ακριβώς, το «εκτός», λύνει τα χέρια του ψόφιου κουναβιού: αν καταφέρει (κι αυτός θα είναι ένας βασικός στόχος του) στις ενδιάμεσες εκλογές του 2022 να εκλεγούν «δικοί» του βουλευτές και γερουσιαστές και να πάρει τον έλεγχο και των δύο νομοθετικών σωμάτων, τα επόμενα δύο χρόνια ως τις εκλογές του 2024 θα είναι σκέτος βάλτος για το Joυσταλεάν.

Εν τω μεταξύ ο νυσταλέος Jo και το γκουβέρνο του θα πρέπει να κρατάνε δεμένους όλους όσους τους ψήφισαν σαν το μικρότερο κακό. Θα πρέπει να πείσουν (για παράδειγμα) την αριστερή τους πτέρυγα ότι «ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα» ταιριάζει μια χαρά με την υποστήριξη στο απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ και την πώληση όπλων στη χούντα του Καΐρου…

Ποιός εκτός συνόρων θα φοβηθεί αυτές τις united states που θα είναι μόνιμα σε “προεκλογική περίοδο” καθώς η μία “γραμμή” θα συνεχίσει να προσπαθεί να εξοντώσει την άλλη όταν, απ’ την άλλη μεριά, βρίσκεται ένα όλο και πιο αποφασισμένο και καλά εξοπλισμένο μπλοκ κράτων; Η “μόνη υπερδύναμη” έχει τελειώσει και κανένας δεν φοβάται την σκιά της ούτε την νοσταλγεί. Κι ωστόσο μια τέτοια νοσταλγία είναι που σέρνει τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα και δολάρια… για όσο καιρό ακόμα θα έχουν global αξία αυτά τα τελευταία…

Το μόνο που πραγματικά φοβίζει είναι το σοβαρό ενδεχόμενο να προσπαθήσει τελικά η Ουάσιγκτον να κάνει τη νοσταλγία της πραγματικότητα δια της βίας.

(φωτογραφία: Άσπρο Σπίτι, 19 Γενάρη 2021, δύο βδομάδες μετά το “ντου”: ο εχθρός παραμονεύει εντός των πυλών… Μήπως να αναλάβουν κυανόκρανοι απ’ την αφρική και την ασία;)

Ιμπεριαλιστικά νέα

Παρασκευή 19 Φλεβάρη. Κουβέντιασαν συνετά, κουβέντιασαν με βαθιά σκέψη, κουβέντιασαν ηλεκτρονικά σε δύο (ημερήσιες) δόσεις. Αλλά είναι οι υπουργοί πολέμου των κρατών μελών του νατο, και τι μπορεί να περιμένει κανείς από δαύτους; Να γίνουν καστανάδες;

Ανάμεσα στα πολλά που είχαν να συζητήσουν με τη νέα αμερικανική διοίκηση ήταν κι αυτά τα δύο. Η «αποστολή» του νατο στο αφγανιστάν (δηλαδή η κατοχή του), και η «εκπαιδευτική αποστολή» του νατο στο ιράκ (δηλαδή η κατοχή του). Τι ανακοίνωσαν ότι αποφάσισαν (χτες); Για το αφγανιστάν ότι πρέπει να περιμένουν λίγο ακόμα για να αποφασίσουν… Και για το ιράκ ότι πρέπει να αυξήσουν τους «εκπαιδευτές» από 500 σε 4.400· και να τους σκορπίσουν σε περισσότερες βάσεις, εκτός Βαγδάτης. Λέγαμε μερικά πράγματα χτες (δυνατό τεστ): καλώς ήρθατε λοιπόν στην φρεσκαρισμένη μεσανατολική κόλαση!

Ας τα δούμε ένα ένα.

Για το αφγανιστάν τα (υπόλοιπα) μέλη της συμμαχίας περιμένουν τις τελικές αποφάσεις του Joνυσταλεάν. Στην ενημερωτική συνέντευξή του ο κομψός δανός εκπρόσωπος τύπου της Ουάσιγκτον και των πιο στενών συμμάχων της στην ευρώπη (λέγεται Jens Stoltenberg και πληρώνεται σαν γ.γ. του στρατεύματος) τα μάσαγε. Ναι μεν υπάρχει μια καταληκτική ημερομηνία στις 1 Μάη (για να ξεκουμπιστούν απ’ τα υψίπεδα) αλλά «ξέρετε, η κατάσταση είναι εύθραυστη, και δεν ξέρουμε, πρέπει να περιμένουμε να δούμε, δεν πρέπει να χάσουμε αυτά που κερδίσαμε…» – ιμπεριαλιστική σοφία… Όμως, απ’ την άλλη μεριά, ο Abdul Ghani Baradar, νο 2 στην ιεραρχία των ταλιμπάν και επικεφαλής του «πολιτικού τμήματος» πια (;), δημοσίευσε την περασμένη Τρίτη (μια μέρα πριν την «σύνοδο του νατο») μια ανοικτή επιστολή – προς αυτούς. Όπου καλούσε την Ουάσιγκτον να τιμήσει την υπογραφή της στη «συμφωνία της Doha» (και να τα μαζέψει ως το τέλος Απρίλη), αλλιώς… Αλλιώς οι ταλιμπάν ετοιμάζονται ήδη για την «εκστρατεία της άνοιξης», τις επιχειρήσεις που κάνουν κάθε χρόνο μόλις το τέλος του χειμώνα τους το επιτρέψει. Αυτή τη φορά είναι σαφές ότι ο κατοχικός στρατός δεν θα είναι δευτερεύον στόχος (σε σχέση με τον αμερικανοθρεμμένο «αφγανικό στρατό») αλλά ο κύριος. Το εξυπνότερο που μπορούν να κάνουν οι ταλιμπάν, για τυπικούς λόγους, είναι να μην ξεκινήσουν αυτές τις επιχειρήσεις κατά του κατοχικού στρατού πριν την λήξη της συμφωνίας· και την επίσημη ακύρωση της «συμφωνίας της Doha»… Μετά…

Για το ιράκ όμως οι νατοϊκοί συμφώνησαν… Ότι μπορεί ο isis να ηττήθηκε, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει (στο ιρακινό έδαφος). Οπότε, καλού κακού, πρέπει να αυξηθούν οι κατοχικοί «εκπαιδευτές». Ιμπεριαλιστική σοφία!

Είναι αναμενόμενο ότι απ’ τους 3.500 επιπλέον τέτοιους, το μεγαλύτερο μέρος θα είναι αμερικάνοι… Είναι αναμενόμενο επίσης ότι θα αυξηθούν οι στόχοι για το ιρακινό αντάρτικο, όποιοι κι αν είναι. Το Joνυσταλεάν δείχνει αποφασισμένο να ακολουθήσει την τακτική «για να νικήσουμε φορτώνουμε στρατό», εκείνην δηλαδή που ακολούθησε το αφεντικό του νυσταλέου, ο Obama στο αφγανιστάν· μόνο για να ηττηθεί πανηγυρικά.

Τι μορφή θα έχει η επόμενη, ακόμα πιο εμφατική, ήττα της Ουάσιγκτον; Δεν ξέρουμε…

(φωτογραφία: Η αναμνηστική χειραψία μετά την υπογραφή της “συμφωνίας της Doha”. Δεξιά ο Abdul Ghani Βaradar. Αριστερά ο ειδικός εκπρόσωπος της Ουάσιγκτον για το “αφγανικό ζήτημα” Zalmay Khalilzad.)

Ιατρικά νέα (!)

Παρασκευή 19 Φλεβάρη. Δεκατρείς ερευνητές / τριες απ’ το αυτόνομο πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, συν ένας απ’ του βέλγιο, συν μία απ’ την αργεντινή… Μία έρευνα… Μία προ-δημοσίευση στη γνωστή επιθεώρηση Lancet στις 18 Γενάρη: δεν θα την βρείτε πια! «Κατέβηκε»… «Κατέβηκε» ακόμα και η περίληψή της! Γιατί; Σύμφωνα με την επιθεώρηση …due to concerns about the description of the research in this paper… Που σημαίνει … εξαιτίας ανησυχιών για την περιγραφή της έρευνας σ’ αυτό το paper…

Μα τι θέμα είχε αυτή η «ύποπτη» έρευνα; Ο τίτλος της στα αγγλικά: Calcifediol treatment and Covid-19-Related Outcomes…. Που σημαίνει, με λιγότερο τεχνική ορολογία: Η βιταμίνη D και τα αποτελέσματά της στην αντιμετώπιση του covid… Ουπς;?;?!!;? Συμβαίνει κάτι;

Ίσως……

Σύμφωνα με τους ερευνητές, 551 νοσηλευόμενοι (εκτός εντατικής) με συμπτώματα covid πήραν ελεγχόμενες υψηλές δόσεις καλσιφεδιόλης (είναι η ενδιάμεση μορφή της βιταμίνης D, μια προ-ορμόνη που σχηματίζεται στο συκώτι και ύστερα στα νεφρά γίνεται καλσιτριόλη, που μέσω του αίματος πηγαίνει σ’ όλους τους ιστούς του σώματος ενισχύοντας το ανοσοποιητικό σύστημα…) έναντι 379 (πάντα εκτός εντατικής) που δεν πήραν. Η σύγκριση μεταξύ των δύο ομάδων ασθενών έδειξε (πάντα σύμφωνα με την μελέτη) εντυπωσιακά αποτελέσματα. Η χορήγηση της βιταμίνης D (το λέμε έτσι για να συνεννοούμαστε) μείωσε κατά 80% τις εισαγωγές στην εντατική, και κατά 64% τους θανάτους!

Δεν είναι η πρώτη έρευνα με θέμα τον ρόλο της βιταμίνης D στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού σε σχέση (και) με τον τσαχπίνη. Τον περασμένο Οκτώβρη είχε δημοσιευτεί μια πιλοτική παρόμοια έρευνα, με ασθενείς από νοσοκομείο της Cordova στην Ανδαλουσία, με ανάλογα αποτελέσματα. Ο αριθμός όσων πήραν βιταμίνη D ήταν ωστόσο σχετικά μικρός (76 άτομα)· κι αυτό αξιοποιήθηκε για να «πνιγεί». Επιπλέον, άλλες «πνιγμένες» έρευνες (τις οποίες πάντως δεν έχει διαβάσει αυτούσιες η ασταμάτητη μηχανή), έχουν δείξει ότι οι νοσηλευόμενοι για covid στη μεγάλη τους πλειονότητα έχουν χαμηλά ή εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D (: καλσιτριόλης) στο αίμα τους.

Τι συμβαίνει, λοιπόν; Εδώ και χρόνια υπάρχουν αξιόπιστες μελέτες που δείχνουν ότι η βιταμίνη D είναι αποτελεσματική στην αντιμετώπιση λοιμώξεων του κατώτερου αναπνευστικού και, επίσης, στην αντιμετώπιση μιας γκάμας αυτο-άνοσων ασθενειών. Αλλά η βιταμίνη D έχει δύο μειονεκτήματα για τα αφεντικά της βιομηχανίας της υγείας. Πρώτον σχηματίζεται το ανθρώπινο σώμα «από μόνη της», με την έκθεση στον ήλιο… Και δεύτερον η τεχνητή εκδοχή της (: η καλσιφεδιόλη) είναι πολύ φτηνή… Πράγμα που σημαίνει με απλά λόγια: δεν συμφέρει… (Οπότε αυτές οι έρευνες είναι ανύπαρκτες! Κι όποιος τολμήσει να τις επικαλεστεί είναι “ψέκα”…)

Εν τω μεταξύ είναι (ή, μήπως, ήταν;) κοινή γνώση ότι η κλεισούρα σε εσωτερικούς χώρους (π.χ. στο σπίτι…) κάνει τους ανθρώπινους οργανισμούς ασθενικούς, σε αντίθεση με την έκθεση στον ήλιο (και γενικότερα στον καιρό). Η κοινή γνώση δεν πάει πολύ παραπέρα, αν και η ευεργετική επίδραση της βιταμίνης D είναι ευρύτερα γνωστή· δεν είναι θέμα «ειδικών».

Ας επαναλάβουμε, λοιπόν. Πρόκειται όντως για πόλεμο. Σε παραπάνω από ένα πεδία. Μία απ’ τις βασικές πλευρές αυτού του πολέμου είναι η «τύχη» του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος. Η βιομηχανία της υγείας, στην χωρίς φρένα προέλασή της, δεν το αναγνωρίζει. Σκοπεύει στην ελαχιστοποίηση των φυσικών δυνατοτήτων του, και στην φαρμακευτική / βιοτεχνολογική μεσολάβηση / αντικατάστασή του.

Οτιδήποτε συμβάλει στη φυσική ενίσχυσή του είναι ανάθεμα για το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα! Απαγορεύεται! Μπορεί αυτό το «οτιδήποτε» να είναι η άποψη του κινεζικού κράτους / κεφάλαιου, εκφρασμένη απ’ τον Tong Xiaolin (δύση εναντίον κίνας και το ανάποδο… νο 8 – Κυριακή 27 Δεκέμβρη):

…Αν υποθέσουμε ότι ο κορονοϊός είναι μια φυτεία, τότε η δυτική ιατρική θα εστιάσει κατευθείαν στο να την κάψει, ενώ η παραδοσιακή κινέζικη ιατρική θα φροντίσει να αδρανοποιήσει το έδαφος απ’ το οποίο εξαρτιέται αυτή η φυτεία, βελτιώνοντας συνολικά την φυσική κατάσταση του ασθενούς…

Μπορεί να είναι και η θεραπευτική αξία της βιταμίνης D… του να ζει το είδος μας κάτω απ’ τον ήλιο. Αντίστροφα, το «κλειστείτε μέσα» είναι βασική οδηγία παθογένειας· πέρα, ίσως πολύ πιο πέρα, απ’ τον συγκεκριμένο τσαχπίνη. Μόνο οι caradinieri πίστεψαν ότι η κατ’ οίκον φυλάκιση είναι … υπέρ τους….

Αλλά ποιός είναι τόσο αφελής ώστε να νομίζει ότι ο καπιταλισμός (της 4ης βιομηχανικής επανάστασης) θέλει το καλό της υγείας μας; Ποιός;

Το έχουμε πει και δεν είναι πρωτότυπο: ΑΥΤΟΙ μας αρρωσταίνουν!

Ιδεοκοινωνικό, ταυτοτικό dumping

Παρασκευή 19 Φλεβάρη. Ίσως κάποιοι / κάποιες ξέρετε τι σημαίνει dumping, και επίσης τι σημαίνει μισθολογικό dumping. Στην αρχική του έννοια αφορά τον ανταγωνισμό μεταξύ ομοειδών επιχειρήσεων και τον αθέμιτο ανταγωνισμό μεταξύ τους με όρους τιμών· κυρίως το «πουλάω κάτω του κόστους» (για να οδηγήσω τους ανταγωνιστές μου σε χρεωκοπία πετώντας τους έξω απ’ την αγορά… Μόλις την κατακτήσω ανεβάζω τις τιμές κατά βούληση και υπερ-ρεφάρω.)

Το μισθολογικό dumping είναι, κατά κάποιον τρόπο, προέκταση αυτού του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Φτιάχνω (ή αξιοποιώ) συνθήκες «χαμηλού εργατικού κόστους» για να πετάξω απ’ την αγορά ανταγωνιστές μου που πληρώνουν μεγαλύτερους μισθούς. Πέρα και δίπλα απ’ το στενά εννοημένο πεδίο των συγκρούσεων μεταξύ αφεντικών, το μισθολογικό dumping επιδιώκει (και συχνά πετυχαίνει) την σύγκρουση μεταξύ εργατών: οι «ακριβοί» εναντίον των «φτηνών» και το ανάποδο. Οι τρόποι, φυσικά, που δημιουργούνται δια της βίας οι «φτηνοί», είναι γνωστοί. Αν, όμως, αγνοηθούν (κυρίως απ’ τους «ακριβούς») κι αν επικρατήσει η αναμέτρηση εμείς ενάντια σ’ εσάς μέσα στην τάξη μας, με όρους «φτήνιας» (που είναι εκβιασμένη), είναι εύλογο ποιοί κερδίζουν συνήθως: τα αφεντικά.

Τι θα μπορούσε να είναι το ιδεοκοινωνικό, ταυτοτικό dumping (εκτός από δικός μας αυθαίρετος όρος); Χμμμμ… Ας το πούμε με κάπως στριφνό τρόπο: θα μπορούσε να είναι η σχεδιασμένη, εκ μέρους των αφεντικών, επιστράτευση μιας διαταξικής ιδεοκοινωνικής ταυτότητας εναντίον μιας άλλης διαταξικής ιδεοκοινωνικής ταυτότητας. Έτσι ώστε αφενός να σπάσει (ξανά και ξανά και ξανά) οποιαδήποτε «υποψία» περί της ταξικής διαστρωμάτωσης των καπιταλιστικών κοινωνιών και στον 21ο αιώνα, και αφετέρου να λαδωθούν τα γρανάζια της όποιας αναδιάρθρωσης, επιμέρους ή γενικότερης.

Δεν μιλάμε με γρίφους. Τα παραδείγματα είναι πολλά, ακόμα και προκαπιταλιστικά. Εύκολο: ο τρόπος που αντιμετώπιζε ο χριστιανισμός τους Άλλους (ή ο τρόπος που αντιμετώπιζαν οι κάθε φορά ηγεμονικές φράξιές του τους «αιρετικούς») είναι μια μορφή ιδεοκοινωνικού dumping: επιστατεύεται η μία ταυτότητα (ο σωστός πιστός) για να σφάξει την άλλη (τον αιρετικό).

Ωστόσο αυτή η αρχαιολογία είναι χρήσιμη ως ένα σημείο, σε ότι αφορά το τυπικό μέρος του ζητήματος (παρότι οι χριστιανοί συνεχίζουν να σφάζουν τους μουσουλμάνους, όπως έκαναν και πριν 1000 χρόνια…). Το πολιτικά σημαντικό ζήτημα στους τωρινούς καπιταλιστικότατους καιρούς είναι το ποιές ιδεοκοινωνικές ταυτότητες επιστρατεύονται εναντίον ποιών· από ποιούς, και για ποιούς σκοπούς.

Έχουν γίνει οι δυτικές («αναπτυγμένες καπιταλιστικά») κοινωνίες tribal; Ο ταυτοτισμός κατέληξε σε μητροπολιτικό postmodern φυλετισμό; Μήπως ήταν απ’ την αρχή τέτοιος; Οι δυτικές κοινωνίες έχουν γίνει ιδεοκοινωνικά, ταυτοτικά, φυλετικές; Αν ναι, πού ωφείλεται αυτό; Και ποιοί κερδίζουν;

Τροφή για σκέψη…