Year: 2021

Ιδού η απόδειξη!

Πέμπτη 4 Μάρτη. Αν δεν το ξέρετε, μάθετέ το: «αντιτρομοκρατική υπηρεσία» έχει και το κουρδικό φεουδο-κράτος στα βόρεια του ιράκ. Ήρθε η στιγμή να γίνει (υποθέτουμε) διεθνώς γνωστή: έδεσε κάποιον ο οποίος ομολόγησε (εντός ή εκτός εισαγωγικών, διαλέγετε) πως συμμετείχε στην (πετυχημένη) επίθεση με ρουκέτες στο αεροδρόμιο / αμερικανική βάση του Erbil, στις 15 Φλεβάρη.

Και τι αξία έχει μια τέτοια “αντιτρομοκρατική” επιτυχία; Έχει και παραέχει. Διότι ο 37χρονος Haider Hamza al-Bayati εκτός απ’ την συμμετοχή του ομολόγησε (ετοιμάστε τα εισαγωγικά σας) ότι την διαταγή για την επίθεση την πήρε από μια γνωστή οργάνωση της ιρακινής αντίστασης: την Kata’ib Sayyid al-Shuhada.

Δεν είστε υποχρεωμένοι να παρακολουθείτε τις ένοπλες αντικατοχικές οργανώσεις στο ιράκ. Αλλά η Kata’ib Sayyid al-Shuhada, μια αρκετά πολυπληθής πολιτοφυλακή, είναι μέλος των popular mobilization forces, των οποίων τον επικεφαλής (Abu Mahdi al Muhandis) δολοφόνησε το ψοφιοκουναβιστάν μαζί με τον Soleimani στις 2 Γενάρη του 2020, στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης… Και, επιπλέον, η Kata’ib Sayyid al-Shuhada θεωρείται “επιρροή” της Τεχεράνης…

Να, λοιπόν, ένας λόγος που η συγκεκριμένη “αντιτρομοκρατική” επιτυχία έχει τα προσόντα να κάνει διεθνή καριέρα: προσφέρει στην Ουάσιγκτον (και στο Τελ Αβίβ) “αποδείξεις” ότι η Τεχεράνη (μέσω των “πιστών” της) είναι που επιτίθεται στον αμερικανικό στρατό κατοχής… στο ιράκ. Λέτε πως δεν τις χρειάζονται τέτοιες αποδείξεις;

Τις χρειάζονται…. Όπως ήταν εύκολα προβλέψιμο ο πρόσφατος αμερικανικός βομβαρδισμός στο Abu Kamal (Κυριακή 28 Φλεβάρη, Επιστρέφει;) που σκότωσε τουλάχιστον 15 ιρακινούς πολιτοφύλακες, δεν πτόησε την ιρακινή αντίσταση. Χτες χτύπησε με τουλάχιστον 10 ρουκέτες την αμερικανική αεροπορική βάση στην Ain al-Asad (είναι μία απ’ τις δύο που είχαν κτυπηθεί και με ιρανικούς πυραύλους στα «συγκρατημένα» αντίποινα μετά την δολοφονία του Soleimani…).

Ο κατοχικός στρατός του ιράκ δεν πρόκειται να τα καταφέρει εναντίον της ένοπλης αντίστασης. Να γιατί χρειάζεται μια «αναβάθμιση» της (απόδοσης) πολιτικής ευθύνης, προς την μεριά της Τεχεράνης· και να γιατί χρειάζεται «αποδείξεις» αυτής της ευθύνης… Πρόκειται για ένα είδος “στρατηγικής της έντασης” – με άγνωστη (;) κατάληξη.

(φωτογραφία: Δεν είναι το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, αφού δεν έχει ιρακινούς “ινδιάνους” κάπου γύρω γύρω… Είναι η βάση Ain al-Asad…)

mRNA OS

Πέμπτη 4 Μάρτη. Τι είναι πιο δύσκολο; Να παρακολουθεί κάποιος ονόματα και εξελίξεις στη μέση Ανατολή (ή στην Ασία, ή οπουδήποτε έξω απ’ το «εθνικό χωριό» και την δημαγωγία του); Ή να παρακολουθεί τις εξελίξεις στο τεχνολογικό (και σε τελευταία ανάλυση πολιτικό) υπόστρωμα της 4ης καπιταλιστικής επανάστασης; Υποθέτουμε το δεύτερο, επειδή το πρώτο είναι πιο αδιάφορο.

OS σημαίνει operating system. Σε απλά ελληνικά: «λειτουργικό». Κοινότοπη έννοια για τους υπολογιστές… Ας θυμήσουμε, λοιπόν, τι λέει η φαρμακομαφία moderna (και, πρακτικά, το σύνολο των μαφιών της γενετικής μηχανικής) όχι για τους υπολογιστές αλλά για τα κυτταρά σας (μας) – φωτογραφία επάνω:

Το λειτουργικό μας… Αναγνωρίζοντας την ευρύτερη δυναμική της επιστήμης του mRNA, δημιουργούμε μια τεχνολογική πλατφόρμα mRNA που λειτουργεί σε μεγάλη ομοιότητα με το λειτουργικό ενός υπολογιστή. Είναι σχεδιασμένη έτσι ώστε να είναι plug and play [: «την συνδέεις και λειτουργεί»] εναλλάξιμη με διαφορετικά προγράμματα. Στην περίπτωσή μας, το «πρόγραμμα» ή η «εφαρμογή» είναι το mRNA φάρμακό μας – μια μοναδική συχνότητα mRNA που κωδικοποιεί την παραγωγή μιας πρωτεΐνης…

Τα καθάρματα και τα τσουτσέκια του συστήματος λύσσαξαν όταν δημοσιοποιήσαμε το «κρατικό και επιχειρηματικό μυστικό», ότι δηλαδή δεν είναι εμβόλια, είναι πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης των κυττάρων… Στο υποθετικό δικαστήριο εναντίον μας, για «διασπορά ψευδών ειδήσεων», θα είχαμε μάρτυρες τους ίδιους τους κατασκευαστές· αλλά αυτό είναι αδιάφορο… Περσινά ξινά σταφύλια: ο πλατφορμιασμός προχωράει, τόσο γρήγορα όσο επιτρέπουν οι γραμμές βιομηχανικής παραγωγής του «βιολογικού software» για την περίπτωση. Θα ακολουθήσουν άλλα παρόμοια, μέχρι ότου εξαφανιστεί κάθε μνήμη ότι κάποτε τα σώματα δεν ήταν υπολογιστές, ότι η ζωή δεν είχε interchangeably use, και ότι τα ανθρώπινα κύτταρα δεν ήταν plug and play.

Σ’ αυτή την ιστορική φάση (μεταβατική…) υπάρχουν πάντως άφθονοι ηλίθιοι που ξεχυλίζουν επαναστατισμό αλλά δεν μπορούν να κάνουν την πρόσθεση 1 + 1. Δεν μπορούν, δηλαδή, να εντοπίσουν την αιτιακή, λειτουργική, πολιτική (με την έννοια των τεχνικών της εξουσίας) σχέση ανάμεσα στα επίμονα δυτικά πραξικοπήματα, τις psyops και την θανατοπολιτική, τα “λειτουργικά” των φαρμακομαφιών και τα «διαβατήρια εμβολιασμού». (Υπάρχουν κι άλλοι ηλίθιοι, που κολακεύονται με το να τους θεωρούν «υπολογιστές»… Περιμένουν ίσως να φωτογραφηθούν σε κυριλέ γραφεία…)

Πάμε λοιπόν ξανά σ’ ένα απ’ τα πεδία αυτού του πολέμου, που δεν έχει «τριτοκοσμικούς» ένοπλους με περίεργα ονόματα και πρωτοκοσμικά βομβαρδιστικά, αλλά έχει άοπλα (;) αιχμάλωτα κύτταρα και πρωτοκοσμικούς γενετιστές και λοιπούς τεχνοεπιστήμονες:

Η Μicrosoft το 2016: Μπορούμε να προγραμματίσουμε μια γκάμα σύνθετων συμπεριφορών χρησιμοποιώντας το DNA

«Το DNA είναι ιδιαίτερα προγραμματίσιμο, ακριβώς όπως ένας υπολογιστής. Και μπορούμε να προγραματίσουμε μια μεγάλη γκάμα σύνθετων συμπεριφορών χρησιμοποιώντας μόρια DNA».

… Σε ένα video που προβλήθηκε απ’ την εταιρεία το 2016, διάφοροι μηχανικοί και επιστήμονες της Microsoft συζητούν μερικές απ’ τις δυνατότητες αυτού του project, αν και το ευρύτερο κοινό δεν θα μοιραζόταν τον ενθουσιασμό τους…

Το video μπορείτε να το παρακολουθήσετε ενσωματωμένο στο πιο πάνω άρθρο εδώ.

Το ότι το μαγαζί του κυρ Βασίλη, του Άρχοντα Θυρών και Παραθύρων έχει και έναν βιοτεχνολογικό βραχίονα δείχνει (υποθέτουμε…) το ότι η άρθρωση ανάμεσα στις big tech και στις big pharma είναι προχωρημένη υπόθεση. Όσο για το «βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα»; Καταλαβαίνουμε ότι κάθεται άσχημα στο λαρύγγι πολλών, σα να λέμε Kata’ib Sayyid al-Shuhada… Ωστόσο κάποια στιγμή θα το αντιγράψουν (αυτοί που μας συχαίνονται…) – και θα το πουλάνε για δικό τους. Λογοκλοπή και αχαριστία, as usual.

Παρ’ όλα αυτά εξακολουθεί να θεωρείται μπελάς να συλλάβει κανείς την τωρινή ιστορική περίοδο σαν στιγμή σε μια καπιταλιστική (και κρατική) εξέλιξη που έχει παρελθόν και μέλλον· σίγουρα ως προς τους προσανατολισμούς και τους στόχους. Θεωρείται γενικότερα μπελάς η αντίληψη της πραγματικότητας· καλύτερα τα ψέματα, τα παραμύθια. Κι αν έχουν καλές δόσεις συγκινήσεων much much better!

Οπότε η προτελευταία ευχή ή κατάρα της ασταμάτητης μηχανής πάει κάπως έτσι: Να ξέρεις ότι θα μπορούσες να ξέρεις. Να ξέρεις ότι το «δεν ήξερα» ή το «ήταν δύσκολο» ή το «δεν προλάβαινα να ασχοληθώ» δεν θα σε γλυτώσει…

«Πάμε γερά ρε!! Όλοι μέσα!»

Τετάρτη 3 Μάρτη. Αν κάποιος έλεγε πριν ένα χρόνο ότι η κυκλοφορία των ιών δεν αντιμετωπίζεται με μαζική κατ’ οίκον φυλάκιση (και κάποιοι «αιρετικοί» ειδικοί τόλμησαν να το πουν) θα αντιμετωπιζόταν επιεικώς σαν ηλίθιος· ή, πιο εύκολα, σαν «απάνθρωπος», «συνωμοσιολόγος», κλπ. Η κατ’ οίκον φυλάκιση (ακόμα και τα “βραχιολάκια”…) ήταν επίδειξη “κοινωνικής ευθύνης”…

Ένα χρόνο μετά, τον τωρινό Μάρτη, του 2021, διάφοροι αρχιστράτηγοι του «πολέμου κατά του αόρατου εχθρού» μοιάζουν σαν τους στρατηγούς του Obama… Που όταν αναρωτήθηκαν τι να κάνουν για να νικήσουν στο αφγανιστάν, στις αρχές του 2009, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι χρειάζεται «ακόμα περισσότερο» απ’ αυτό που είχαν ήδη κάνει απ’ την εισβολή τον Οκτώβρη του 2001 (και μετά από 7,5 χρόνια είχε ηττηθεί): ακόμα περισσότερο στρατό κατοχής. Ήταν η «big surge» που ανέβασε τον κατοχικό στρατό (αμερικανικό + υπόλοιποι του νατο) στις 85.000. Σε τρεις μήνες ο Obama άλλαξε επικεφαλής στρατηγό («η ομάδα δεν τράβαγε»…), και ο καινούργιος (Stanley McCrystal) ανακάλυψε ότι δεν είναι αρκετός ο στρατός, οπότε το καλοκαίρι του 2010 η «big surge» έγινε «bigger surge» με την προσθήκη άλλων 30.000 αμερικάνων πεζοναυτών…

Αποτέλεσμα; Ως γνωστόν η Ουάσιγκτον συνεχίζει να ηττάται στο αφγανιστάν από τότε ως σήμερα όπως συνέβαινε μέχρι τότε· μια ακόμα απόδειξη του ότι το να πολλαπλασιάζεις μια αποτυχημένη μέθοδο ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα βγάλει το «σωστό αποτέλεσμα» είναι αληθινά βλακώδες. (Εκτός αν είναι κάτι άλλο…)

Αλλά… οι αρχιστράτηγοι και το ιερατείο του «πολέμου κατά του αόρατου εχθρού» αποκλείεται να παραδεχτούν ότι … η κυκλοφορία των ιών δεν αντιμετωπίζεται με μαζική κατ’ οίκον φυλάκιση. Ετοιμάζονται για ένα ακόμα «big surge», ίσως «bigger surge», ίσως ακόμα και «the biggest ever surge» (μέχρι την επόμενη), μια επανάληψη της τρομοκρατικής και φονικής συνταγής του lock out – για δύο βδομάδες λένε. Ίσως και για περισσότερες. (Επιδιώκουν μια “χαλάρωση” γύρω απ’ την εθνική επέτειο (για προφανείς λόγους), ξανασφίξιμο στη συνέχεια που να περιλαμβάνει και το πάσχα, και ελεγχόμενη χαλάρωση απ’ τον Μάιο μπας και μπαλωθεί κάπως η τουριστική σαιζόν. Απλοί υπολογισμοί, επαρχιώτικοι…)

Έτσι φαίνονται τα πράγματα… αλλά δεν είναι έτσι! Η υγιεινιστική «surge» των πραξικοπημάτων και των ελιγμών τους δεν είναι ο στόχος. Είναι το μέσο! Όχι το μέσο για την εξαφάνιση του τσαχπίνη· αλλά το μέσο για την συντήρηση της τρομοεκστρατείας στο όνομά του!!

Φυσικά το λάθος να μπερδεύονται τα μέσα με τους στόχους και έτσι να ξεμπερδεύουν πολιτικά διάφοροι κατηγορώντας τα πρώτα και αγνοώντας τους δεύτερους, είναι ένα λάθος δημοφιλές. Ωστόσο μόνο επειδή είναι μέσο τα lock out μπορούν να επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά, με διάφορες εντάσεις, μέχρις ότου επιτευχθεί ο στόχος.

Όσο ο στόχος της κατοχής (επί του κοινωνικού εργοστάσιου, δηλαδή επί των κοινωνικών σχέσεων) μένει ανέγγιχτος, τα μέσα για να επιτευχθεί θα εναλλάσσονται. Τα αφεντικά, άλλωστε, το έχουν πει καθαρά: αν δεν σας αρέσουν οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας … να πάτε τρέχοντας να πλατφορμιαστείτε (και να βγάλετε κι ένα «διαβατήριο υγείας»…)

«Bizarre!»

Τετάρτη 3 Μάρτη. Σκαλίζοντας αυτό που συμφέρει τα αφεντικά και τους λακ΄δες τους να μένει θαμμένο, τα ντοκουμέντα της Ιστορίας, βρίσκει κανείς ενδιαφέροντα στοιχεία. Όπως το πιο πάνω δημοσίευμα της καθεστωτικής washington post, στις 10 Ιούνη του 2020. Τίτλος και πνεύμα του ρεπορτάζ: οι κατασκευαστές εμβολίων θέλουν κρούσματα, πολλά κρούσματα! Να ένα ενδεικτικό απόσπασμα:

… Ο Pascal Soriot, διευθύνων σύμβουλος της AstraZenaca – μιας βρετανο-σουηδικής εταιρείας που έχει συνεταιριστεί με μια ομάδα απ’ το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και έχει πάρει μια ενίσχυση 1,2 δις δολαρίων απ’ την αμερικανική κυβέρνηση για να αναπτύξει το εμβόλιό της – είπε σε μια πρόσφατη συνέντευξη ότι η πορεία της μετάδοσης του ιού έχει προσθέσει ένα καινούργιο είδος χρονικής πίεσης.

«Τώρα το πρόβλημα που θα έχουμε όλοι, νομίζω, είναι ότι τρέχουμε κάπως ενάντια στον χρόνο, γιατί βλέπουμε ήδη πως η αρρώστια στην Ευρώπη μειώνεται» είπε ο Soriot. «Πολύ σύντομα η ένταση της αρρώστιας θα είναι χαμηλή κι έτσι θα είναι δύσκολο να εκτιμήσουμε την αποτελεσματικότητα στις δοκιμές εμβολίων».

Ο Adrian Hill, διευθυντής του Ινστιτούτου Jenner της Οξφόρδης, είπε στην εφημερίδα Sunday Telegraph ότι η ομάδα του ήταν «σε αγώνα ενάντια στην εξαφάνιση του ιού».

Ο Hill, που είναι συν-επικεφαλής της προσπάθειας του πανεπιστημίου της Οξφόρδης για το εμβόλιο, είπε «Βρισκόμαστε στην παράξενη θέση να θέλουμε να παραμείνει ο covid, έστω για λίγο. Αλλά τα κρούσματα μειώνονται»…

Δεν θα περιμένατε τόσο ωμές εξηγήσεις, αλλά υπάρχουν: τα συμφέροντα των φαρμακομαφιών ήταν (και παραμένουν) υπέρ της «παραμονής του ιού»… Και, ακόμα περισσότερο, υπέρ της θρυλικής «επικινδυνότητάς» του! Το ότι αυτά εξασφαλίζονται με την απάτη των τεστ, και ότι τα κατορθώματα αυτής της απάτης νομιμοποιούν (;) τα lock out, είναι η συμπλήρωση της αλυσίδας: αν σήμερα ή αύριο, ξανά και ξανά, διατάσσονται μαζικές απαγορεύσεις διαφόρων βαθμών έντασης είναι επειδή μεθαύριο και παραμεθαύριο είστε (είμαστε) υποχρεωμένοι να πλατφορμιαστείτε…

Δεν είναι σκέτος καπιταλισμός (ηλίθιε)… Είναι και ιμπεριαλισμός!

Τετάρτη 3 Μάρτη. Τα έχουμε γράψει, τα έχουμε αναλύσει (επί ματαίω;), τα έχουμε αποδείξει (επί ματαίω;). Οι caradinieri / pfizerοι θα ανατριχιάσουν με το θράσος μας να επιμένουμε, αλλά η πραγματικότητα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας είναι ακριβώς αυτή:

Είναι παλιά αξία στις συναλλαγές ότι οι κατασκευαστές προσφέρουν συγκεκριμένες βασικές εγγυήσεις στους εν δυνάμει αγοραστές για την ποιότητα και την ασφάλεια των προϊόντων τους. Αλλά ο αμερικανικός φαρμακευτικός γίγαντας Pfizer θέλει να το γυρίσει ανάποδα καθώς προωθεί το πειραματικό εμβόλιο mRNA σε διάφορες απελπισμένες κυβερνήσεις ανά τον κόσμο. Κατά την Pfizer είναι ο αγοραστής – και όχι ο πωλητής – που θα πρέπει να δώσει όλες τις εγγυήσεις. Κι αυτό σημαίνει ότι διάφορα κράτη θα πρέπει να βάλουν διάφορα κυριαρχικά περιουσιακά τους στοιχεία, όπως τα αποθέματα των κεντρικών τραπεζών τους, κτίρια πρεσβειών και στρατιωτικές βάσεις, σαν κάλυψη για οποιοδήποτε κόστος θα έχει η εταιρεία από μηνύσεις εναντίον της για το εμβόλιο της Pfizer / BioNtech. Το Γραφείο Διεθνούς Δημοσιογραφίας (Bureau of International Journalism / TBIJ) γράφει:

Στην περίπτωση μιας χώρας οι αξιώσεις της φαρμακευτικής οδήγησαν σε τρίμηνη καθυστέρηση της συμφωνίας για το εμβόλιο. Η Αργεντινή και η Βραζιλία δεν προχώρησαν καν σε εθνικές συμφωνίες.

Αξιωματούχοι απ’ την Αργεντινή και μια άλλη λατινοαμερικανική χώρα της οποίας το όνομα δεν μπορούμε να αναφέρουμε αφού υπέγραψε εμπιστευτική συμφωνία με την Pfizer, λένε ότι οι διαπραγματευτές της εταιρείας απαιτούσαν επιπλέον εγγυήσεις αποζημιώσεων απέναντι σε οποιεσδήποτε μηνύσεις που θα μπορούσαν να κάνουν οι πολίτες εξαιτίας των παρενεργειών μετά τον εμβολιασμό τους. Απ’ την Αργεντινή και την Βραζιλία η Pfizer ζήτησε να μπουν κρατικά περιουσιακά στοιχεία σαν collateral έναντι οποιασδήποτε μελλοντικής νομικής αξίωσης.

Ένας αξιωματούχος που ήταν παρών στις διαπραγματεύσεις του ανώνυμου κράτους περιέγραψε τις απαιτήσεις της Pfizer σαν «μπούλινγκ υψηλού επιπέδου» και ότι η κυβέρνησή του αισθάνθηκε σαν να ήταν «όμηρος που έπρεπε να δώσει λύτρα» ώστε να έχει πρόσβαση στα συγκεκριμένα εμβόλια.

… Ειδικοί του δικαίου θεωρούν ότι οι απαιτήσεις της Pfizer είναι κατάχρηση δύναμης…

Εννιά λατινοαμερικάνικα κράτη έχουν ως τώρα συμφωνήσει να αγοράσουν εμβόλια απ’ την Pfizer. Η Χιλή, η Κολομβία, η Κόστα Ρίκα, το Εκουαδόρ, το Μεξικό, ο Παναμάς, το Περού, η Ουρουγουάη και η Δομικιανή Δημοκρατία. Οι όροι αυτών των συμφωνιών είναι άγνωστοι εφόσον όλες καλύπτονται από εμπιστευτικότητα. Στην περίπτωση της Αργεντινής, η κυβέρνηση υπέκυψε σε σχεδόν όλες τις απαιτήσεις της Pfizer. Αλλά επέμεινε ότι η Pfizer θα είναι που θα πρέπει να πληρώσει στην περίπτωση αμέλειας. Ακόμα κι αυτό θεωρήθηκε υπερβολική παραχώρηση απ’ την μεριά της εταιρείας.

Αυτά έγραφε χτες το γνωστό site naked capitalism. Η μαφιόζικη δράση της pfizer (και οι υπόλοιπες φαρμακομαφίες στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται…) είναι ολοφάνερη! Όπως και η ιμπεριαλιστική διάσταση αυτής της δράσης… Αφού κάθε βιολογική δηλητήριαση απ’ αυτές που είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσουν μεσο-μακροπρόθεσμα οι πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης των κυττάρων, αν φτάσει σε δικαστήρια, θα καταλήγει ακόμα και στο να αυξάνει την περιουσία της pfizer με διάφορα κρατικά assets! Και φυσικά η pfizer (όπως και όλοι οι γενετιστές αυτού του εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας) είναι βέβαιη ότι θα υπάρξουν σοβαρές παρενέργειες· όχι απλά πυρετός για κανά δυο μέρες!!! Είναι τόσο σίγουρη ώστε δεν διστάζει να απαιτήσει την “κάλυψή” της με τόσο ωμό και απροκάλυπτο τρόπο!

Εκείνο που είναι ίσως λιγότερο φανερό είναι ότι για να μπορούν οι φαρμακομαφίες να ακουμπάνε τα κουμπούρια τους πάνω στον πάγκο έπρεπε πριν να έχουν κατασκευάσει τον «απόλυτο υγιεινιστικό τρόμο», αν όχι αποδεκτό από μια κυβέρνηση εδώ ή εκεί, σίγουρα ενδοφλέβιο για τους πληθυσμούς! Τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, δηλαδή τα αφεντικά των big pharma, των big tech, των big insurance, διάφορων κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών συν τα αφεντικά των media μικρότερων ή μεγαλύτερων, έδρασαν σαν αγέλη κυκλώνοντας τα θυράματά τους, τις μάζες των υποτελών εδώ κι εκεί… Όπου μπορούσαν.

Να γιατί είναι τραγικό το λάθος το να μπερδεύονται (εξαιτίας, μερικές φορές, δειλίας· και άλλες φορές εξαιτίας μιας ασυγχώρητης «συνδικαλιστικής» αντίληψης για τον εργατικό ανταγωνισμό) τα μέσα των μαφιών, των αφεντικών, με τους σκοπούς τους· και οι δεύτεροι να βγαίνουν εκτός ορίζοντα, εκτός αντιπαλότητας!

Οι ειρηνευτές

Τρίτη 2 Μάρτη. Αν είναι να πάρει κανείς τοις μετρητοίς την κοινή δήλωση των υπεξ ηπα, αγγλίας, γαλλίας και γερμανίας (στις 18 Φλεβάρη) τότε μόνο να τον ζώσουν τα φίδια μπορεί.

Το δεύτερο τηλε-ραντεβού μεταξύ τους (ο αμερικάνος υπ.εξ. Blinken ανέλαβε επίσημα στις 21 Γενάρη – συνεπώς διαφαίνεται μια κάποια βιασύνη εκ μέρους του) αφιερώθηκε κυρίως στο ιράν (και την συμφωνία 5 + 1) και την υεμένη. Σ’ ότι αφορά το πρώτο, παρότι δεν απαγορεύεται σε κανέναν να μιλάει με οποιονδήποτε, είναι το λιγότερο χοντροκομένο να εμφανίζονται αυτοί οι 1 + 3 σαν οι «θεματοφύλακες» της συμφωνίας του 2015 αγνοώντας ότι εκείνη την συμφωνία την είχαν συνυπογράψει (και άρα εγγυηθεί) και η Μόσχα και το Πεκίνο.

Όμως αυτό ακριβώς κάνουν… Κατ’ αρχήν αποδεχόμενοι την αμερικανική άποψη πως πρώτα θα πρέπει η Τεχεράνη να «επανέλθει» στην συμφωνία και ύστερα θα της κάνει την χάρη η Ουάσιγκτον, λες και ήταν το ιράν που την έσκισε· πράγμα που θα χαρακτηριζόταν παρανοϊκή απαίτηση αν δεν ήταν απλά ιμπεριαλιστική…. Ύστερα κατηγορώντας την Τεχεράνη για τον περιορισμό της πρόσβασης στις εγκαταστάσεις της εκ μέρους των επιθεωρητών του ΙΑΕΑ, αν και αυτό ήταν το αναγγελμένο απ’ το ιρανικό καθεστώς βήμα εάν η Ουάσιγκτον δεν σταματούσε τις εναντίον του «τιμωρίες» («δεν»…). Τρίτον, με ουσιαστικά ακυρωμένη πια την συμφωνία του 2015, ονειρευόμενοι ότι θα την «ενισχύσουν», μαζί με «εταίρους στην περιοχή» (: πετροχούντες των σαούντ και των εμιράτων…), περιλαμβάνοντας σ’ αυτήν το πυραυλικό πρόγραμμα της Τεχεράνης καθώς και τις «περιφερειακές δραστηριότητές» της…

Στον παλιό καπιταλιστικό κόσμο, πριν την έφοδο της εικονικής πραγματικότητας, τέτοιες απαιτήσεις διατυπώνονταν μετά την ήττα ενός αντιπάλου, σε βάρος του. Έχει ηττηθεί η Τεχεράνη; Μήπως έχει ηττηθεί το ευρασιατικό project του οποίου είναι οργανικό τμήμα; Όχι. Μήπως πρόκειται να ηττηθούν όλοι αυτοί σύντομα; Όχι. Τότε; Στην παράλληλη πραγματικότητα της δυτικής παρακμής τα αφεντικά είναι πάντα νικητές!

Σε ότι αφορά το υεμενίτικο πεδίο μάχης, ύστερα από 5 χρόνια αεροπορικών σφαγών σε βάρος αμάχων απ’ τα πολεμικά των πετροχουντικών και των μισθοφόρων, αφού οι 1 + 3 υπ.εξ. δήλωσαν την διαθεσιμότητά τους υπέρ της ειρήνης (ανατριχιαστικό: εκτός απ’ το Βερολίνο οι υπόλοιποι αρκεί να αποσύρουν τους μισθοφόρους και τους «συμβούλους» τους…) εξέφρασαν την ανησυχία τους για την πρόσφατη επίθεση των Houthi στην Marib και τις επιθέσεις εναντίον πολιτικών υποδομών στη σαουδική αραβία (!). Η Marib είναι προάστειο του Παρισιού ή του Λονδίνου άραγε; Η σαουδική αραβία της οποίας τα αεροδρόμια δέχονται πυραυλικές επιθέσεις δίνει ιερό αμυντικό αγώνα κατά … της εισβολής των Houthi άραγε;

Φιλοπόλεμη αυτή η «κοινή δήλωση» – αλλά τι είναι πραγματικό πίσω απ’ τις γραμμές της; Ο άξονας (Ουάσιγκτον – Λονδίνο – Τελ Αβίβ – Ριάντ, το ελλαδιστάν και η Λευκωσία σηκώνουν παραπάνω κουβέντα) χάνουν στη μέση Ανατολή· το Παρίσι, σαν παλιό ιμπεριαλιστικό αφεντικό στην ευρύτερη περιοχή θα προτιμούσε να επωφεληθεί απ’ αυτήν την ήττα παρά να την μοιραστεί (όμως ο βασιλιάς Macron θα πρέπει ρίξει τα μούτρα του στη Μόσχα, στην Άγκυρα και στην Τεχεράνη…)· όσο για το Βερολίνο δεν έχει κανένα λόγο να υιοθετήσει ούτε τα αμερικανικά, ούτε τα αγγλικά, ούτε τα γαλλικά ιμπεριαλιστικά αδιέξοδα.

Δεν είναι ωστόσο η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που οι ευρωπαϊκοί ιμπεριαλισμοί, ένας ένας ή/και (καμμιά φορά…) περισσότεροι μαζί «χάνουν τον βηματισμό» τους τόσο στη μέση Ανατολή όσο και στην Αφρική, βόρεια και υποσαχάρια. Κι αν θεωρούν το ιρανικό καθεστώς «εύκολη περίπτωση» για να εξωτερικεύουν τις φαντασιώσεις τους, αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότι διασώζονται… στην πραγματική πραγματικότητα…

Η άγνωστη επανάσταση

Τρίτη 2 Μάρτη. Μακριά απ’ την δύση (που είναι, ως γνωστόν, το κέντρο του κόσμου…) και κάτω απ’ το δεδομένο υποτιμητικό βλέμμα του οριενταλισμού της, η εξέγερση / επανάσταση στην υεμένη, το 2011, είναι η τρίτη που γιόρτασε τα 10χρονά της τον περασμένο Γενάρη, μετά από εκείνη στην τυνησία και στην αίγυπτο. (Στην αίγυπτο φανερά δεν γιόρτασε κανένας).

H επίσημη αφετηρία της υεμενίτικης intifada τοποθετείται στις 27 Γενάρη (του 2011). Πάνω από 20.000 διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας Sana’a (και πολλοί ακόμα σε άλλες πόλεις) απαιτώντας την παραίτηση του προέδρου / δικτάτορα Ali Abdullah Saleh, που κρατούσε την καρέκλα του για 3 δεκαετίες, σκοπεύοντας να ορίσει διάδοχό του (με εκλογές πάντα…) τον γυιό του.

Οι διαδηλώσεις εξελίχθηκαν ακαριαία σε καταλήψεις πλατειών / sit-in διαρκείας. Αρχικά ο Saleh προσπάθησε να ελιχθεί προτείνοντας οικονομικές παροχές. Ο ελιγμός δεν πέρασε, οπότε απ’ τις αρχές Φλεβάρη άρχισε να κατεβάζει εναντίον των εξεγερμένων τους οπαδούς του – συχνά ένοπλους. Στις 20 Φλεβάρη το πανεπιστήμιο της Sana’a βρισκόταν υπό κατάληψη, και η καταστολή είχε αγριέψει. Στις 18 Μάρτη οι οπαδοί του Saleh σκοτώσαν τουλάχιστον 50 άοπλους διαδηλωτές στη Sana’a – πράγμα που προκάλεσε κρίση στον στρατό. Δυο μέρες μετά, στις 20 Μάρτη, ο στρατηγός Ali Mohsen al-Ahmar δήλωσε ότι συμπαραστέκεται στους εξεγερμένους και ότι αναλαμβάνει την προστασία τους. Έτσι ακολούθησε η κατάληψη της πρωτεύουσας από αντίπαλα τανκς…

Προς τα τέλη Μάρτη, έχοντας σοβαρό πρόβλημα με τον στρατό στη Sana’a, ο Saleh ανακάλεσε τις μονάδες του από άλλα σημεία της υεμένης. Αυτό διευκόλυνε την ένοπλη εξέγερση των Houthi, καταπιεζόμενης μειονότητας του υεμενίτικου βορρά, που τάχτηκαν στο πλευρό της εξέγερσης. Ήδη η εξέγερση του Γενάρη εξελισσόταν σε κανονικό εμφύλιο.

Απρίλη και Μάη ο Saleh προσπάθησε να κρατήσει την καρέκλα του άλλοτε με μαστίγιο και άλλοτε με καρότο υποσχέσεων. Στις 3 Ιούνη μια βόμβα που είχε τοποθετηθεί στο προεδρικό μέγαρο σκότωσε 7 φύλακες του Saleh και τραυμάτισε σοβαρά τον ίδιο. Την επόμενη μέρα μεταφέρθηκε στο Ριάντ (που ήταν ο πραγματικός «φύλακάς» του) και άρχισαν διαπραγματεύσεις για μια «συναινετική λύση». Ο Abd Rabbuh Mansur Hadi, εκλεκτός επίσης του Ριάντ και ως τότε αντιπρόεδρος, ανέλαβε προσωρινά το προεδρικό πόστο. Εξίσου μισητός με τον Saleh ο Hadi «κέρδισε» τις εκλογές που προκήρυξε στις 21 Φλεβάρη του 2012 με 99,8% – αλλά είχε ψηφίσει μόνο το 35% των ψηφοφόρων.

Για δύο περίπου χρόνια οι εξεγερμένοι του 2011 κινούνταν μεταξύ καταστολής και υποστηρίξης στο κίνημα των Houthi, οι οποίοι είχαν την στήριξη και ενός τμήματος του στρατού. Τον Σεπτέμβρη του 2014 οι Houthi και ο εξεγερμένος στρατός κατέλαβαν την Sana’a διώχνοντας τον Hadi (έτρεξε να κρυφτεί πού αλλού; στο Ριάντ…). Άλλα τμήματα του στρατού που ήταν στο παρελθόν «πιστά» στον Saleh πέρασαν στην αντιπολίτευση. Ως τον επόμενο Μάρτη (του 2015) είχαν καταλάβει όλες τις πόλεις στη δυτική υεμένη, φτάνοντας στα προάστια του Aden, όπου βρισκόταν η βασική συγκέντρωση οπαδών (και του υπόλοιπου στρατού) του Hadi. Ο κίνδυνος να καταληφθεί το υψηλής γεωπολιτικής σημασίας λιμάνι του Aden απ’ τους Houthi και το μεγαλύτερο μέρος του υεμενίτικου στρατού που επεδίωκαν την χειραφέτηση απ’ τον έλεγχο του Ριάντ αφορούσε και άλλους στον πλανήτη: την Ουάσιγκτον, το Λονδίνο…

Η εισβολή μισθοφόρων των δύο πετροδικτατοριών (μετά από αίτημα του «νόμιμου, εξόριστου προέδρου Hadi»…) δεν είχε απλά «ευλογίες». Ουάσιγκτον, Λονδίνο, Παρίσι, και Κάιρο (όπου η χούντα του Sisi είχε αποκαταστήσει την τάξη…) υποστήριξαν τους εισβολείς είτε με όπλα, είτε με «συμβούλους» και «intelligence», είτε και πιο άμεσα (το ναυτικό του Sisi για παράδειγμα). Φαινόταν μια εύκολη δουλειά, με αεροπορικούς βομβαρδισμούς στο ψαχνό (οι Houthi και ο υεμενίτικος στρατός που είναι μαζί τους δεν έχει αξιόμαχη αεροπορία ή αεράμυνα)…

Ας το θυμίσουμε: την ίδια εποχή, την άνοιξη του 2015, ο υποστηριζόμενος απ’ τα ίδια δυτικά και μεσανατολικά αφεντικά isis είχε ουσιαστικά δημιουργήσει δικό του κράτος στη συρία και στο ιράκ, και ετοιμαζόταν να στριμώξει τον Άσαντ σε μια λωρίδα της ανατολικής συρίας, στην άκρη της Μεσογείου. Οι τοξικοί του Ριάντ και του Αμπού Ντάμπι ένοιωθαν παντοδύναμοι, κυρίαρχοι… Οι σύμμαχοί τους το ίδιο… Η εισβολή στην υεμένη φαινόταν εύκολη δουλειά…

Αλλά δεν ήταν! Οι σκληροτράχηλοι Houthis (και το μεγαλύτερο μέρος των υεμενιτών) αποδείχθηκαν ικανοί όχι μόνο να αντέξουν τους δεκάδες χιλιάδες άμαχους νεκρούς απ’ τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς και την αρχική προώθηση των μισθοφόρων, όχι μόνο την χολέρα που έσκασε το 2016, αλλά να περάσουν εδώ και αρκετούς μήνες στην αντεπίθεση ανακαταλαμβάνοντας σταδιακά εδάφη. Με την λίγο πολύ δεδομένη βοήθεια τόσο της Τεχεράνης όσο και της Χεζμπ’ αλλάχ του λιβάνου, αναβάθμισαν το γερασμένο πυραυλικό οπλοστάσιο του υεμενίτικου στρατού, έφτιαξαν και έμαθαν να χειρίζονται drones, κι άρχισαν να κτυπάνε μέσα στο σαουδαραβικό έδαφος, αεροπορικές ή/και πετρελαϊκές υποδομές. Η επίθεσή τους με drones στις 14 Σεπτέμβη του 2019 στις κεντρικές εγκαταστάσεις / διυλιστήρια της aramco στο Abqaiq και στο Khurais, στην ανατολική σαουδική αραβία, πάνω από 1000 χιλιόμετρα μακρυά απ’ την υεμένη, τρόμαξε πολλούς… (φωτογραφία επάνω).

Κι έτσι ο αμερικάνος και οι 3 ευρωπαίοι «ειρηνευτές» υπ.εξ. εκφράζουν τώρα πια …την ανησυχία τους για την πρόσφατη επίθεση των Houthi στην Marib και τις επιθέσεις εναντίον πολιτικών υποδομών στη σαουδική αραβία…

(φωτογραφία κάτω: Ο «εξόριστος» Hadi με έναν άλλο αμερικάνο υπ.εξ. με ανησυχίες, του Obama αυτός, τον Kerry, στο Ριάντ στις 7 Μάη του 2015….)

Ο γνωστός ιμπεριαλισμός

Τρίτη 2 Μάρτη. Η απόσταση ανάμεσα στην Αθήνα και την Sana’a (και το Ριάντ) είναι αρκετά μεγάλη ώστε οι υπήκοοι να αδιαφορούν και να ασχολούνται με τα δικά τους· όχι όμως τόσο μεγάλη ώστε, για παράδειγμα, να μην θέλει (μια φορά κι ένα καιρό…) το φαιορόζ γκουβέρνο να πουλήσει 300.000 (βλήματα) στην πετροχούντα του τοξικού… για να τα στείλει άλλα στον isis στη συρία και άλλα στους μισθοφόρους του στην υεμένη. (Θυμάστε την περίπτωση που όμορφα, ωραία και διακομματικά κουκουλώθηκε;) Ή για να μην θεωρεί η Αθήνα τα εμιράτα και την χούντα τους “τμήμα της ανατολικής Μεσογείου”… ε;

Εκείνο που είναι πιο κοντά είναι ο «αιώνιος εχθρός». Η Άγκυρα. Ποιά είναι η θέση των τούρκων ισλαμοδημοκρατών σ’ αυτό το πλέγμα πολεμικών αναμετρήσεων; Και πως αυτή η θέση εξηγεί την πολιτική τους είτε στην ανατολική Μεσόγειο, είτε στο Αιγαίο, είτε στη Μαύρη Θάλασσα; Είναι ο υποτιθέμενος «ανθελληνισμός» τους που τους κινεί, όπως κολακεύεται να πουλάει ο ελληνικός εθνικισμός; Ή κάτι πολύ ευρύτερο στο οποίο τα ελληνικά αφεντικά σέρνουν τους υπνοβάτες υπηκόους τους, μέσα στην ομίχλη πότε του ενός πιασάρικου δημόσιου θεάματος και πότε του άλλου; Η Άγκυρα δεν εμπλέκεται (απ’ όσο ξέρουμε) στην υεμένη· η υεμένη όμως είναι μόνο ένας κρίκος της αναμέτρησης. Επίσης τα εμιράτα που έχουν εισβάλει με μισθοφόρους, έχουν καταλάβει υεμενίτικα εδάφη και παραχωρούν εκεί βάση στο Τελ Αβίβ (το νησί Socotra στον κόλπο του Aden …) δεν είναι κράτος της ανατολικής Μεσογείου· αλλά η ανατολική Μεσόγειος είναι επίσης ένας κρίκος της ίδιας αναμέτρησης.

Στην καθεστωτική «καθημερινή» της περασμένης Κυριακής (28 Φλεβάρη) ο τίτλος «Σε νέες βάσεις οι σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ» είχε διπλό, όχι και τόσο υπαινιχτικό νόημα. Εκεί θα μπορούσε να διαβάσει κανείς μεταξύ των άλλων κι αυτό (ο τονισμός δικός μας):

… Στην πραγματικότητα οι συζητήσεις ανάμεσα στις δύο πλευρές αφορούν τη διάρκεια της MDCA (συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας) και τη χρήση νέων στρατοπέδων ή βάσεων. Έως τώρα έχουν τεθεί στο τραπέζι συνολικά 23 τοποθεσίες (εκτός, βεβαίως, από Σούδα, Στεφανοβίκειο, Λάρισα, Αλεξανδρούπολη)…

Μπορεί να θαυμάσει κανείς την συνέχεια και την συνέπεια της ελληνικής «εξωτερικής» ιμπεριαλιστικής τακτικής ανάμεσα στους φαιορόζ και στο ρημαδογκουβέρνο που τους διαδέχτηκε. Όπως και την λεπτή διαφορά στο στυλ: ο ψεκασμένος φαιός υπ.αμ. (τότε) διαλαλούσε την προσφορά στρατιωτικών βάσεων στο (τότε) ψοφιοκουναβιστάν σα μανάβης σε λαϊκή: «πάρε πάρε!!!»· τώρα η δουλειά γίνεται πιο διακριτικά. Ωστόσο πρόκειται για συμμαχική προσφορά στην ίδια Ουάσιγκτον, που ανησυχεί για την υεμένη, το ιράκ, στην συρία, την ουκρανία, τα βαλτικά κράτη… αλλά και για την κίνα, την ρωσία, το ιράν, την τουρκία….

Ο ίδιος δημοσιογράφος / εκπρόσωπος τύπου του ελληνικού υπ.αμ., στο ίδιο άρθρο, δεν είχε κανένα πρόβλημα να γράψει κι αυτά, όλο καμάρι για την χρησιμότητα του ελληνικού ιμπεριαλισμού / μιλιταρισμού:

… Ο τουρκικός εκνευρισμός αφορά βεβαίως την αμερικανική προσπάθεια να διαλύσει την «ανίερη» συμμαχία Άγκυρας, Μόσχας, Τεχεράνης, αλλά και τη δραστηριοποίηση των ΗΠΑ αρκετά δυτικότερα. Οι Τούρκοι είναι ιδιαιτέρως ενοχλημένοι από τη χρήση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης … για τη μεταφορά αμερικανικών ελικοπτέρων στη Ρουμανία, αλλά και για μια σειρά επικείμενων ασκήσεων στην περιοχή της Θράκης, ιδιαίτερα στο νομό Ξάνθης.

Η “Defender 2021” θα εξελιχθεί τον Μάρτιο, ενώ αμερικανικά στρατεύματα, ελικόπτερα και τεθωρακισμένα θα συμμετάσχουν και σε μια σειρά από ασκήσεις σε αυτή την ακριτική περιοχή της Ελλάδας τον Απρίλιο και τον Μάιο…

Από πρώτη ματιά αυτό το μιλιταριστικό φορτσάρισμα έχει στόχο την Μόσχα, όχι την Άγκυρα. Από πρώτη ματιά… Από δεύτερη;

Με 23 προτεινόμενες νέες τοποθεσίες για αμερικανικές βάσεις και την Αλεξανδρούπολη να έχει γίνει μιλιταριστικό Μαϊάμι, είναι ενδιαφέρον που εκνευρίζεται η Άγκυρα αλλά όχι ο ελληνικός πασιφισμός (της κάθε είδους αριστεράς). Καταλαβαίνουμε φυσικά ότι πάντα υπάρχουν πιο φλέγοντα ζητήματα για να βγαίνουν τα «πολιτικά μεροκάματα». Ξέρουμε επίσης ότι πίσω απ’ τα παχιά λόγια και τις ακόμα πιο παχιές παπαρολογίες ο εθνικισμός είναι το κοινό όλης της πολιτικής σκηνής· με μικροδιαφοροποιήσεις, έτσι, για να υπάρχει ποικιλία. Πάντως το γεγονός ότι το ελλαδιστάν συμμετέχει στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο δεν είναι καθόλου μυστικό: το διατυμπανίζουν οι ίδιοι οι υπηρέτες του ντόπιου ιμπεριαλισμού. Χωρίς να διακινδυνεύουν από ερωτήσεις καν και καν τόσο «αθώες» όπως γιατί το ελλαδιστάν ανακατεύεται στη διάλυση «ανίερων» συμμαχιών άλλων; Ή οι «ιερές» συμμαχίες ποιές είναι και γιατί;

Δεν πειράζει. Έτσι κι αλλιώς, χάρη στις άοκνες προσπάθειες πολλών και διαφόρων, «βάσεις» καλές έχουν αποκτήσει και οι φαρμακομαφίες τύπου pfizer, moderna και σία. Ο καθένας σκοτώνει με τον τρόπο του και ο θάνατος είναι πάντα της μόδας….

(φωτογραφία: Αμερικανικά ελικόπτερα λιάζονται στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης: τουρισμός από ατσάλι και μολύβι λέγεται… Ε;)

Περιπλάνηση

Δευτέρα 1 Μάρτη. Amoudou, στα tachelhit, μια διάλεκτο των βερβέρων του μαρόκου, σημαίνει «ταξίδι» – αλλά όχι τουρισμό. Σημαίνει την περιπλάνηση των νομάδων, σκόπιμη ή άσκοπη, όπου κι αν βρίσκονται. Σημαίνει…. αυτά που απαγορεύονται πια…

Για την Tarwa N Ayur δεν ξέρουμε τίποτα, εκτός απ’ το ότι (κατά πάσα πιθανότητα) είναι μαροκινή. Το στούντιο D2 όμως είναι στην Σαγκάη…