Year: 2021

Άσκοπες μετακινήσεις (4)

Κυριακή 7 Μάρτη. Τι έχουμε λοιπόν; Έχουμε το βίαιο σπρώξιμο συμπεριφορών και πρακτικών από τον urban «αναλογικό» χώρο στις ψηφιακές προσομοιώσεις τους. Στις νέου τύπου μηχανές! Αυτό θα ήταν ιδεώδες για τον Taylor και την «φιλοσοφία» του, αν μπορούσε πριν έναν αιώνα να το φανταστεί…

Ποιο είναι το όφελος απ’ αυτό το σπρώξιμο, και για ποιούς; Το όφελος είναι η εξουδετέρωση των «νεκρών (δηλαδή μη παραγωγικών ή καταναλωτικών) χρόνων» λόγω μετακίνησης σε συνθήκες «ώριμων» (δηλαδή: πολυάνθρωπων) urban συγκεντρώσεων. Είτε η μετακίνηση αφορά την παραγωγή (: εργασία), είτε την κατανάλωση, συμπεριλαμβανόμενης της διασκέδασης, της εκπαίδευσης, της υγείας…

Έχουμε ταυτόχρονα την γενικευμένη μηχανική (: ψηφιακή) μεσολάβηση όσο το δυνατόν περισσότερων διαδικασιών, καθημερινών πρακτικών· και την εντατικοποίησή τους. Έχουμε την «τεχνική ορθολογικοποίηση» των συμπεριφορών απ’ τις οποίες αφαιρέθηκε ο «χαμένος χρόνος» τους, θεωρούμενος σαν χρόνος «υγιειονομικά επικίνδυνος»… Όχι επειδή είναι πράγματι τέτοιος, αλλά επειδή «υγεία» είναι πια ένας άλλος τρόπος να ονομαστεί η εν-σωμάτωση του μηχανικού (: ψηφιακού) «ορθολογισμού», η εν-σωμάτωση δηλαδή της σχέσης ενέργεια – έργο – απόδοση με βάση τις προδιαγραφές (απόδοση, προς κοινωνικό όφελος, ήταν και το βασικότερο επιχείρημα του Taylor). Έχουμε επίσης την τυποποίηση – μέσω – της – ψηφιακής – μεσολάβησης: τα big, very big data… Έχουμε, τέλος, ένα μεγάλο άλμα στην ανακατασκευή του δημόσιου χώρου / χρόνου: εμφανίζεται σαν αναπαράσταση της αναπαράστασης στις οθόνες, εξατομικευμένος και αδιαφοροποίητος.

Ανακατασκευάζοντας τα περιβάλλοντα ανακατασκευάζονται και οι συμπεριφορές: το ξέρουν και το φωνάζουν οι μπηχεβιοριστές, που είναι βασικοί σύμβουλοι της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας! Μέσω των πραξικοπημάτων, μέσω των καθολικών απαγορεύσεων και μέσω της τυποποίησης των «σκόπιμων μετακινήσεων» έγινε ακαριαία (και καθόλου μαγικά) μια σύντομη (αν και καθόλου οριστική ακόμα) έκλειψη των πόλεων – όπως αυτές διαμορφώθηκαν ως το τέλος του 20ο αιώνα. Οι υπήκοοι δέχτηκαν με πολιτική ταπεινότητα ότι πράγματι «σκόπιμο» είναι να μετακινείται κάποιος μόνο για να δουλέψει, να ψωνίσει αυτά που ακόμα δεν είναι εφικτό (ή δεν μπορεί, για πολιτιστικούς λόγους) να παραγγείλει ηλεκτρονικά, να ξεμουδιάσει (: άσκηση…), να πάει σε γιατρό ή φαρμακείο, να στηρίξει κάποιον άρρωστο συγγενή, ή να βγάλει για χέσιμο το pet του. Αυτή η σύντομη λίστα είναι τα “απολύτως απαραίτητα” της παρουσίας του στην πόλη, υπό την προϋπόθεση πως όλα τα υπόλοιπα μπορούν να γίνουν ψηφιακά / ηλεκτρονικά. Αντίστροφα, ό,τι είναι εφικτό να μεσολαβηθεί απ’ τις πληροφορικές μηχανές είναι άσκοπο (ακόμα χειρότερο: κοινωνικά ανεύθυνο έως επικίνδυνο) να γίνεται με άλλους τρόπους… Με απλά λόγια: είναι άχρηστο από της καπιταλιστική άποψη της 4ης βιομηχανικής επανάστασης.

Από τις πόλεις, τις πόλεις της 2ης βιομηχανικής επανάστασης, έτσι όπως τις αντιμετώπισαν οι καταστασιακοί (αλλά και κάθε είδους ρέμπελοι, ερωτευμένοι, χαμένοι) μοιάζει πως δεν μένει σχεδόν τίποτα· σίγουρα όχι σε συνθήκες υγιεινιστικής τρομοκρατίας… Υπάρχει, τότε, κάποιο άλλο είδος πόλεων που να ταιριάζει στις προδιαγραφές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης;

Ενδιαφέρουσα ερώτηση. Να μια ακόμα: το δυστοπικό L.A. στο Βlade Runner του Ridley Scott είναι το πιθανό υπόλοιπο ενός μετασχηματισμού του «αστικού τοπίου» που είναι πια περισσότερο πιθανός παρά fiction και που (αυτονόητο) δεν θα χωράει τους πάντες και για υγιειονομικούς λόγους; Για να το πούμε διαφορετικά: χωρίς πραγματικές αστικές τάξεις εδώ και δεκαετίες τι μπορεί να είναι το «άστυ»;

Εν τω μεταξύ το μαγαζί του Schwab διάλεξε να διαφημίσει την εκκένωση / εγκατάλειψη της ιστορικής βιομηχανικής πόλης ως βελτίωσή της δείχνοντάς την από μια συγκεκριμένη οπτική γωνία: από ψηλά, από πάνω. Πέρα απ’ τις προθέσεις όσων την διάλεξαν (και με δεδομένο ότι υπάρχουν άπειρες φωτογραφίες άδειων δρόμων και νεκρών πόλεων λόγω υγιεινιστικής τρομοκρατίας) αυτό το “απολαμβάνουμε την εγκατάλειψη από τα πάνω” θα μπορούσε απλά να υποδηλώνει το υπερ-οπτικό / παν-οπτικό της εξουσίας…

Δεν θα έπρεπε να περιμένει κανείς κάτι άλλο από τέτοια καθάρματα.

Έκτακτη είδηση!

Σάββατο 6 Μάρτη. Η επιδημία [Χ] «γονατίζει» τα εθνικά συστήματα υγείας σε χώρες της Ευρώπης.

Στη Γαλλία η κατάσταση στα τμήματα επειγόντων περιστατικών έφτασε σε οριακό σημείο.

Για το λόγο αυτό αποφασίστηκαν έκτακτα μέτρα.

Μεταξύ άλλων, όπως είπε η υπουργός Υγείας, θα αναβληθούν τα μη επείγοντα χειρουργεία, ώστε να αποσυμφορηθούν τα νοσοκομεία

«Παραμένουμε σε κινητοποίηση, απαιτείται διαρκής ενημέρωση. Τα νοσοκομεία σήμερα αντιμετωπίζουν μια τεταμένη κατάσταση. Βρίσκονται στα όριά τους και εμείς αντιμετωπίζουμε αυτήν την πίεση με την εφαρμογή των μέτρων που λάβαμε», τόνισε η Μαρισόλ Τουρέν, μετά την σύσκεψη που έγινε στο Μέγαρο των Ηλυσίων για το θέμα.

Στη Βρετανία, το Εθνικό Σύστημα Υγείας βρίσκεται το τελευταίο διάστημα υπό κατάρρευση, γεγονός που προκαλεί σφοδρή πολιτική αντιπαράθεση.

Στην Αγγλία 23 νοσοκομεία βρίσκονται σε «μαύρο συναγερμό» και ανακοίνωσαν ότι δεν μπορούν να εγγυηθούν στο εξής την ασφάλεια των ασθενών.

Μάλιστα αποφασίστηκε να αναβληθούν χειρουργεία για καρκίκους ή αποφασίστηκε να εξετάζονται ενήλικες σε παιδιατρικές κλινικές.

Μια ασθενής δηλώνει συγκλονισμένη.

«Φοβήθηκα τόσο πολύ, ήθελα μόνο να γυρίσω σπίτι μου. Δεν υπήρχε καμιά φροντίδα, τίποτε απολύτως. Ζητούσες βοήθεια αλλά δεν σου την παρείχαν. Έβλεπες ανθρώπους να προσπαθούν να σηκωθούν από το κρεββάτι, προφανώς καταβεβλημένοι, και ουδείς τους πρόσεχε», δηλώνει χαρακτηριστικά.

Για κατάρρευση των τμημάτων επειγόντων περιστατικών και στην Ισπανία μιλούν τα ΜΜΕ της χώρας, λόγω της εκρηκτικής αύξησης των κρουσμάτων [Χ]

Αυξημένα περιστατικά [Χ] καταγράφονται και στην Ελλάδα.

Πριν λίγες ημέρες έγινε γνωστό ότι στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας ο αριθμός των ασθενών που προσήλθαν, μόνο σε ένα 24ωρο, ξεπέρασε τους 400.

Καταλάβατε, έτσι δεν είναι; Η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη!! Τα συστήματα υγείας καταρρέουν … εξαιτίας της επικινδυνότητας του ιού (όχι για άλλους λόγους, ε; όχι λόγω της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης του συνόλου της βιομηχανίας και της ιδεολογίας της υγείας, ε;)

Συνεπώς η απάντηση στην ερώτηση τι είναι το [Χ] είναι εύκολη: ο τσαχπίνης φυσικά!

Αμ δε! Κανένας τσαχπίνης!! Είναι η εποχική γρίπη!… Χρονολογία; 12 Γενάρη 2017…. (Ευχαριστούμε την Π. που ξετρύπωσε το ρεπορτάζ). Το θυμάστε μήπως; Μόλις πριν 4 χρόνια έγινε αυτή η καταστροφή… Όχι, δεν το θυμάστε: τότε δεν εκδόθηκαν ιατρο-πολιτικο-εισαγγελικές αποφάσεις για μαζική κατ’ οίκον φυλάκιση των υπηκόων, ούτε εντάλματα σύλληψης, εξοστρακισμού, προβοκαρίσματος, χρηματικής τιμωρίας των αντιφρονούντων….

Όποιος δεν έχει καταλάβει ακόμα τι είναι η πρόσφατη υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, ποιά είναι η γενεαλογία, η προετοιμασία και οι σκοποί της, ποιά είναι τα αφεντικά της και τι επιδιώκουν, να σηκώσει το μανίκι απ’ το μπράτσο του!

(φωτογραφία: Ο.Κ., δεν είχε φέρετρα η εικονογράφηση της “υγιειονομικής έκτακτης ανάγκης”… Το 2017 ίσως να μην ήταν σίγουροι οι δημαγωγοί και τ’ αφεντικά τους για το πόσο carpet θα πρέπει να είναι το bombing… Το 2020 ήταν… Όπως είπε, άλλωστε, εκείνο το γνωστό κάθαρμα, ο Ferguson, αν δεν υπήρχε η Κίνα τα πράγματα θα ήταν αλλιώς…)

Ώστε έτσι;

Σάββατο 6 Μάρτη. Δεν το περιμέναμε… Αλλά συμβαίνει… Έρευνες (επιστημονικές το δίχως άλλο…) καμμιά φορά υποστηριγμένες από εκπαιδευτικούς «βραχίονες» φιλάνθρωπων ζάμπλουτων (όπως η της πάνω φωτογραφίας, απ’ το Rockefeller University…) αποκαλύπτουν όλη την αλήθεια: ο τσαχπίνης είναι αυτοάνοσος ιός!!… Με την έννοια ότι προκαλεί «αδέσποτη» ανοσολογική αντίδραση που καταλήγει να στρέφεται (αυτή η αντίδραση) κατά του οργανισμού…

Περίεργο, στ’ αλήθεια περίεργο. Η πρόκληση αυτοάνοσων ασθενειών είναι ακριβώς εκείνο που φοβούνται (όσοι δεν πληρώνονται απ’ τις φαρμακομαφίες ή δεν είναι κρατικά σιτιζόμενοι…) ότι είναι πιθανό να συμβεί μεσοπρόθεσμα εξαιτίας των πλατφορμών γενετικής τροποποίησης των κυττάρων – που κάνουν πειρατεία στο ανοσοποιητικό σύστημα! Περίεργο, στ’ αλήθεια περίεργο: με το που άρχισαν οι εγκρίσεις για μαζική πειραματική χρήση αυτών των πλατφορμών, άρχισαν να εμφανίζονται και τέτοιες έρευνες (επιστημονικές το δίχως άλλο…): αν σας εμφανιστεί αυτο-άνοσο … θα φταίει ο τσαχπίνης.

Υπάρχουν διάφορα ενδιαφέροντα σ’ αυτές τις «δίχως άλλο…» Για παράδειγμα: έγιναν σε ασθενείς λόγω τσαχπίνη που νοσηλεύτηκαν σε νοσοκομεία – ωστόσο δεν αναφέρεται πουθενά τι είδους (πειραματική;) θεραπεία υπέστησαν εκεί κι αν αυτή θα μπορούσε να είναι η αιτία της εμφάνισης των αυτο-άνοσων (που σε αρκετές περιπτώσεις κατέληξαν σε θάνατο). Ή, μια άλλη «δίχως άλλο…» που δημοσιοποιήθηκε τον περασμένο Γενάρη διαπίστωσε (στο δείγμα που μελέτησε) πως οι μισοί απ’ όσους νοσηλεύτηκαν για τον τσαχπίνη είχαν αυτο-αντισώματα, σε σχέση με το 15% των υγιών. (Αυτά τα αυτο-αντισώματα ονομάζονται έτσι επειδή στρέφονται εναντίον χρήσιμων πρωτεϊνών του οργανισμού… Σας το έχουμε πει, ε; Αυτό το «πρωτεΐνες» συγκρατείστε το: το θέμα έχει πολύ γενετική μηχανική…)

Αν, όμως, το 15% των υγιών ανθρώπων έχει αυτο-αντισώματα και παραμένουν υγιείς (ούτε αρρωσταίνουν ούτε πεθαίνουν), μήπως το ότι στους νοσηλευόμενους για τον τσαχπίνη το ποσοστό πήγε στο 50% οφείλεται όχι στον τσαχπίνη αλλά στη χημεία με την οποία ποτίστηκαν;

Ερωτήματα αδαών (;) – αλλά εξαιρετικά καχύποπτων! Οι θάνατοι από λίγες ώρες μέχρι λίγες ημέρες μετά τους πλατφορμιασμούς δεν αναφέρονται καν και καν· και υπάρχει μια επιμέλεια σε όσες περιπτώσεις θανάτων ή σοβαρών (νευρολογικών κατά κύριο λόγο) παρενεργειών γίνονται γνωστές να αποσυνδέονται απ’ τις πλατφόρμες, σχεδόν ακαριαία. «Καμμία σχέση»!!! Αυτό το «καμμία σχέση» το διατρανώνουν ειδικοί που δεν έχουν ιδέα καν και καν για το πως δουλεύουν είτε οι πειρατικές πλατφόρμες είτε το ανοσοποιητικό· ίσως, όμως, ξέρουν τα βασικά σχετικά με την βιοτεχνολογική βιομηχανία της υγείας και τα συμφέροντά της… Και είναι κατηγορηματικοί και «κάθετοι» παρότι υπάρχουν (ανεπίτρεπτο!!…) έρευνες που τις θεωρούμε (εμείς οι αδαείς) έντιμες, οι οποίες τεκμηριώνουν σοβαρές ανησυχίες για την πιθανότητα οι παρενέργειες της γενετικής πειρατείας να είναι (και) σοβαρές νευρολογικές…

Τώρα προετοιμάζεται το έδαφος για το “καμμία σχέση!” στην εμφάνιση αυτο-άνοσων μετά τους πλατφορμιασμούς και εξαιτίας τους: «κάπου, κάπως, θα κόλλησες covid πριν, δεν είχες συμπτώματα, αλλά το κακό στο έκανε…» Να δείτε που ο Johnny Bananas θα βγει απ’ τους πρώτους να το υποστηρίξει!

Μια χαρά δεν είναι; Καλά δεν το πάνε;

Δεν είναι υγιεινομικά σωστό!

Σάββατο 6 Μάρτη. Σα να τους βλέπουμε να χαμογελούν σαρδόνια.. Είναι οι caradinieri (καθόλου λίγοι) που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αναλάβουν τα αφεντικά την υγεία μας… Μπορεί να μην είναι όλοι, σίγουρα όμως είναι αρκετοί. Φώναξαν και ξαναφώναξαν «η υγεία πάνω απ’ τα κέρδη», ξεκαθάρισαν ότι «η υγεία είναι πάνω απ’ την ελευθερία», ζήτησαν ακόμα πιο αυστηρά πραξικοπήματα, ζήτησαν μπάτσους να δένουν όσους παραβιάζουν τα «μέτρα», ζήτησαν «αστυνομία κοινωνικής ευθύνης»…

Τώρα άρχισαν οι απολύσεις… όσων «αρνούνται να εμβολιαστούν»… Μα τι άλλο διάβολε; Δεν είναι κοινωνικά ανεύθυνοι αυτοί οι τύποι, οι «αρνητές»; Δεν είναι σχεδόν εγκληματίες; Κοιτάνε το τομάρι τους και όχι το «γενικό καλό» (όπως το διέταξε το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα).

Το αφεντικό που έκανε τις απολύσεις (και καμαρώνει) είναι ο αρχιτράγος Ηλείας:

… Ο σεβασμιώτατος αναφερόμενος στις απομακρύνσεις δύο εργαζομένων από το ίδρυμα «Παναγία Καθολική» δήλωσε: «Ο εμβολιασμός είναι αναγκαίος. Ήδη πρέπει να σου πω ότι απολύσαμε χθες  δύο εργαζόμενους από ίδρυμα της Ιεράς Μητροπόλεως , από το Γηροκομείο «Παναγία η Καθολική» στην Γαστούνη. Τους απολύσαμε γιατί ενώ πήγε το κλιμάκιο να κάνει εμβόλιο αυτοί οι δύο εργαζόμενοι είπαν «εμείς δεν κάνουμε». Τους δώσαμε και 15 μέρες άδεια να πάνε για εμβολιασμό ή σε γιατρό να τους δώσει χαρτί ότι δεν ενδείκνυται εμβολιασμός   αλλά οι εργαζόμενοι ήταν ανένδοτοι. «Εγώ δεν το κάνω ότι και να γίνει» είπαν. Δυστυχώς τους απολύσαμε για να μην κινδυνεύσει η υγεία των φιλοξενούμενων ηλικιωμένων και των εργαζομένων»…

Δίκιο δεν έχει ο εκπρόσωπος του μεγαλο-αδύναμου ω “φίλοι της εργατικής τάξης”; Καλά δεν έκανε;…..

Χμμμμ… Δυο λεπτά. Μέχρι να σκάσουν οι πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης των κυττάρων πώς γινόταν η δουλειά στο γηροκομείο; Ένα χρόνο τώρα; Αυτοί οι δύο εργαζόμενοι (ή άλλοι) είχαν “κολλήσει” (και ξεκάνει) τους φιλοξενούμενους; Όχι βέβαια!!! Και γιατί, λοιπόν, δεν θα μπορούσαν να δουλεύουν όπως δούλευαν επί ένα χρόνο πριν; Από που ως που η εμφάνιση των πλατφορμών μετατρέπει όσουν πουν “όχι” σε δαύτους σε δημόσιο κίνδυνο σε σχέση με πριν;

Αυτά είναι ερωτήσεις που δεν γίνονται· αλλά καλό είναι να συγκρατηθούν και να χρησιμοποιηθούν! Η εμφάνιση νέων απαιτήσεων απ’ τη μεριά του αφεντικού, είτε είναι αρχιτράγος είτε όχι, πρέπει να αποδεικνύει πως αν η δουλειά συνεχίσει να γίνεται όπως γινόταν πριν (τις νέες απαιτήσεις) θα υπάρξει κάποιου είδους επιδείνωσή της, σε βάρος άλλων. Όμως ο εκβιασμός των πλατφορμιασμών δεν αλλάζει τις συνθήκες που ίσχυαν νωρίτερα!!! Κάποια μέτρα λαμβάνονταν απ’ την μεριά των εργαζόμενων· ε, με τα ίδια θα συνέχιζαν.

Κι αν κάποιοι βρουν παρηγοριά α λα ελληνικά, “έλα μωρέ, ένας παπάς είναι, δεν θα γίνουν αυτά αλλού”, ιδού μια ακόμα μητρόπολη, “μητρόπολη υγείας” αυτή (γνωστή και ως Πατουλιστάν) που ανησυχεί για το τι θα γίνει με τους γιατρούς και τους λοιπούς υγιειονομικούς “που άσκησαν το δικαίωμά τους να μην εμβολιαστούν” (οποία συναδελφική κομψότης! προφανώς δεν είναι λίγοι αυτοί που άσκησαν το δικαίωμα…). Τι θα γίνει κύριε υπουργέ αν μας κάνουν μήνυση ότι κόλλησαν από “ανεμβολίαστο εργαζόμενο”;

Προσχήματα για διώξεις! (Μήπως υπάρχουν μύχιες σκέψεις για διαγραφές απ’ τον ιατρικό σύλλογο; Έχουμε ακούσει και τέτοιες απειλές….) Η απάντηση θα έπρεπε να είναι διπλή: Πρώτον, ποιός ρουφιάνος θα δώσει λογαριασμό για το ποιός είναι “εμβολιασμένος” και ποιος “ανεμβολίαστος”, ε; Δεύτερον και σημαντικότερο: Όταν δεν υπήρχαν πλατφόρμες πόσες μηνύσεις έγιναν για ενδονοσοκομειακή λοίμωξη κύριε Άρχοντα του Πατουλιστάν; Θα είχαν κλείσει προ πολλού τα ελληνικά νοσοκομεία!!!

Προσχήματα…

Όμως το γράψαμε έγκαιρα. Εκείνοι που ανέθεσαν στα αφεντικά να γίνουν οι φροντιστές της υγείας μας έτσι, χωρίς να κάνουν δεύτερη σκέψη, ας τα συγχαρούν τώρα που έχουν τα όπλα για να παίξουν τον βασικό τους ρόλο, των νομιμοποιημένων νταβάδων στην “αγορά εργασίας”. Είναι συνένοχοι όλοι οι caradinieri. Δεν χρειαζόταν πολύ μυαλό για να καταλάβουν που θα πήγαινε η ιστορία· αλλά δεν τους ενδιέφερε.

Ήταν πιστοί και υπάκουοι στρατιώτες στον πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού… Έφαγαν τη φόλα, καμάρωναν, έβγαζαν και γλώσσα…

Ιδεολογικός αγώνας (ανθρώπινο κρέας μυρίζει πάντα…)

Σάββατο 6 Μάρτη. Ίσως είναι προϊόν του χριστιανισμού, από τότε που έγινε εξουσία: η αντιμετώπιση και η εξόντωση των αντιπάλων δεν γίνεται με πεζά, χρησιμοθηρικά επιχειρήματα αλλά με την επίκληση κάποιου είδους «ανώτερου σκοπού». Τόσο «ανώτερου» ώστε να νομιμοποιεί κάθε είδους κάθαρμα να κάνει ότι καλύτερο (δηλαδή ότι χειρότερο) μπορεί.

Τα δυτικά βασίλεια και οι δυτικές αυτοκρατορίες ποτέ δεν κατέκτησαν τον πλανήτη και ποτέ δεν εξόντωσαν τους πληθυσμούς εδώ κι εκεί για να τους κλέψουν τους πόρους ή για να τους κάνουν σκάβους, είλωτες. Ποτέ δεν είπαν κάτι τέτοιο. Πάντα σκότωναν, λεηλατούσαν, κατακτούσαν, υπηρετώντας μια «ανώτερη αποστολή». Τον εκπολιτισμό, τον εκχριστιανισμό… Οι διάδοχοί τους, οι αυτοχαρακτηριζόμενες «δημοκρατίες» της δύσης, ποτέ δεν έκαναν κανένα πόλεμο, είτε παγκόσμιο είτε περιφερειακό, για να λεηλατήσουν πρώτες ύλες, να υποδουλώσουν ζωντανή εργασία, να εκμεταλλευτούν γεωγραφικές θέσεις, ότι είναι πρακτικά ο ιμπεριαλισμός. Πάντα δρούσαν με την συναίσθηση ενός ανώτερου καθήκοντος: για το καλό της ελευθερίας και της δημοκρατίας… Οι σταυροφορίες είναι ο αιώνιος τύπος αυτής της “ανωτερότητας”…

Σ’ αυτό το (ιστορικά) πρωτόγονο σημείο βρίσκεται πάντα ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός. Οι απειλές εναντίον του είναι γνωστές. Σ’ ένα διάγγελμά του πριν 3 ημέρες με τίτλο Μια Εξωτερική Πολιτική για τον Αμερικανικό Λαό ο Παρωπίδας έδειξε την ιερή αποστολή που αναλαμβάνει το Joνυσταλεάν και ο ίδιος:

… Όσα περισσότερα μπορούμε να κάνουμε, εμείς και άλλες δημοκρατίες, για να δείξουμε στον κόσμο τις ικανότητές μας, όχι μόνο για τον δικό μας λαό αλλά και για κάθε άλλο, τόσο περισσότερο θα μπορέσουμε διαψεύσουμε το ψέμα που οι αυταρχικές χώρες αγαπούν να λένε, ότι ο δικός τους τρόπος είναι καλύτερος στην εξυπηρέτηση των βασικών ανθρώπινων αναγκών και ελπίδων. Είναι στο χέρι μας να αποδείξουμε ότι κάνουν λάθος.

Συνεπώς το ερώτημα δεν είναι αν θα υποστηρίξουμε την δημοκρατία σ’ όλο τον κόσμο αλλά πως θα το κάνουμε.

Θα χρησιμοποιήσουμε την δύναμη του παραδείγματός μας. Θα ενθαρρύνουμε άλλους να κάνουν βασικές μεταρρυθμίσεις, να βάλουν στην άκρη κακούς νόμους, να πολεμήσουν την διαφθορά και να σταματήσουν τις άδικες πρακτικές. Θα ενισχύσουμε την δημοκρατική συμπεριφορά.

Αλλά δεν θα προωθήσουμε την δημοκρατία με πολυέξοδες στρατιωτικές επεμβάσεις ή προσπαθώντας να ανατρέψουμε αυταρχικά καθεστώτα δια της βίας. Δοκιμάσαμε αυτές τις τακτικές στο παρελθόν. Αν και είχαν καλές προθέσεις δεν δούλεψαν. Έβγαλαν κακό όνομα στην προώθηση της δημοκρατίας, και έχασαν την εμπιστοσύνη του Αμερικανικού λαού. Θα κάνουμε τα πράγματα με διαφορετικούς τρόπους.

Μετατρέπονται, λοιπόν, οι ηπα σε μια μκο-με-πυρηνικά; Όχι βέβαια! Εννοείται ότι θα συνεχίσουν να στηρίζουν τον κάθε Guaido και τον κάθε Navalny, αυτούς τους «αγωνιστές της ελευθερίας και της δημοκρατίας» – και εννοείται ότι θα στηρίξουν κάθε πραξικόπημα και κάθε χούντα που θα φυλάει το χεράκι της Ουάσιγκτον με όρκους υπέρ της «δημοκρατίας και της ελευθερίας» – όπως το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς, την χούντα του Καΐρου… Εννοείται επίσης ότι θα αξιοποιήσουν κάθε διαθέσιμο proxy, όπως έκαναν τα προηγούμενα χρόνια. Εννοείται, τέλος, ότι δεν κάνουν βήμα για να φύγουν απ’ το αφγανιστάν, το ιράκ, την συρία, την υποσαχάρια αφρική…

Εκείνο που κάνει διαφορά απ’ την τετραετία του ψόφιου κουναβιού είναι η έμφαση στην αναζήτηση συμμάχων. Η Ουάσιγκτον έχει ηττηθεί ήδη· ονειρεύεται, λοιπόν, κάποιου είδους «κοινές σταυροφορίες» ώστε να αντιμετωπίσει την άλλοτε αργή και άλλοτε γρήγορη προώθηση των αντιπάλων της. Θα προσπαθήσει να αναστήσει το αγαπημένο της δίπολο στη διάρκεια του 3ου παγκόσμιου («ψυχρού») πολέμου, δημοκρατία εναντίον απολυταρχίας – ελπίζοντας ότι θα ξανανικήσει.

Έχει ελπίδες; Όχι! Πρώτον επειδή το κινέζικο κράτος / κεφάλαιο έχει ελάχιστα κοινά με το σοβιετικό καθεστώς· και κυρίως επειδή σε αντίθεση μ’ εκείνο πολεμάει (και νικάει) στο κατ’ εξοχήν γήπεδο των δυτικών ολιγαρχιών: το εμπόρευμα. Και μάλιστα όχι το φτηνό εμπόρευμα, αλλά το αναβαθμισμένο τεχνολογικά. Αν όμως η πολιτική απολυταρχία είναι πολύ περισσότερο αποδοτική τεχνολογικά και εμπορευματικά, κι αν επιπλέον δεν αναγκάζει κανέναν να την μιμηθεί, τότε από ιστορική άποψη διαθέτει κάθε καπιταλιστικό τεκμήριο εγκυρότητας και δύναμης!

Κι εκεί βρίσκεται το δεύτερο στοιχείο του εγκλήματος. Το 2020 δεν ήταν το Πεκίνο που προσπαθούσε να αντιγράψει το Λονδίνο, το Παρίσι, την Ουάσιγκτον ή το Βερολίνο, αλλά το ακριβώς αντίθετο: οι δυτικές ολιγαρχίες άρχισαν να ξεπερνούν επιθετικά και δια της βίας τις «ελευθεριάζουσες» και «δημοκρατικές» συνήθειές τους, υπέρ πιο απολυταχικών μορφών διοίκησης και ελέγχου. Με άλλα λόγια ο κινέζικος καπιταλισμός είναι ταυτόχρονα αντίπαλος και παράδειγμα προς μίμηση – όπου συμφέρει τα δυτικά αφεντικά.

Δεν είναι οι σταυροφόροι υπερασπιστές της δημοκρατίας και της ελευθερίας· ποτέ δεν ήταν! Προσπαθούν, μόνο, να τις μετατρέψουν ξανά σε όπλα, την ίδια ιστορική περίοδο που τις απολιθώνουν σχεδόν εντελώς.

Ψάχνουν δηλαδή, και πάλι, για φτηνό και υπάκουο κρέας…

Quo Vadis, Aida?

Παρασκευή 5 Μάρτη. Η Jasmila Zbanic είναι βόσνια (γεννημένη στο Sarajevo το ’74) σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Έχει στο ενεργητικό ήδη δυο ταινίες, την Grbavica τo 2006 (η ιστορία της νεαρής Esma στο Sarajevo με “φόντο” τους βιασμούς βόσνιων γυναικών απ’ τους σερβοφασίστες), και το Na putu («On the path») του 2010 (η ιστορία ενός ζευγαριού νεαρών βόσνιων στο Sarajevo μετά το 1995).

Τώρα η ταινία Quo Vadis, Aida? αφορά την Σρεμπρένιτσα, μ’ έναν ντοκυμαντερίστικο τρόπο. Ξεκινάει στις 11 Ιούλη του 1995, την ημέρα της εισβολής των σερβοφασιστών στην πόλη, και εστιάζει στην Aida Selmanagic (μια διασκάλα που δουλεύει σαν μεταφράστρια για τους ολλανδούς «ειρηνευτές» του οηε στην πόλη) που προσπαθεί να βρει και να σώσει τον άντρα και τους γυιούς της απ’ τους σερβοφασίστες.

Επειδή είναι μάλλον απίθανο να παιχτεί στα μέρη μας (η γενικευμένη εθνική συνενοχή στις σφαγές στη Βοσνία και στη Σρεμπρένιτσα είναι αιώνια…), ψάξτε το· κι αν το βρείτε (προς το παρόν παίζεται σε διάφορα διεθνή φεστιβάλ) δείτε το – για να θυμηθείτε.

Εδώ μόνο 2 σύντομα trailers.


Διεθνείς δικαστές 1…

Παρασκευή 5 Μάρτη. Πώς θα σας φαινόταν (κάντε το σαν άσκηση σκέψης) κάποιο «διεθνές δικαστήριο» με έδρα, ας πούμε την Σελήνη, να ξεκινούσε στα τέλη του 1942 έρευνα για τα εγκλήματα πολέμου του γερμανικού στρατού στο Στάλινγκραντ; Ή για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης / εξόντωσης; Για να μην παιδευθείτε: καμμία τέτοια δίκη δεν θα μπορούσε να γίνει, ακόμα και απ’ τους πιο έντιμους δικαστές του γαλαξία, αν ο εξεταζόμενος Χ ή ο Ψ πόλεμος δεν έχει τελειώσει…

Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο με έδρα την Χάγη (International Criminal Court / ICC*) είναι ίσως ο πιο πρόσφατος διεθνής θεσμός που προώθησε ο δυτικός καπιταλιστικός κόσμος σε μια εποχή που μπορούσε ακόμα να θεωρεί τον εαυτό του νικητή (ιδεολογικά, πολιτικά, οικονομικά) του 3ου παγκόσμιου πολέμου. Τον Ιούλιο του 1998, στη Ρώμη, συνομολογήθηκε η (διακρατική) συνθήκη της Ρώμης που δημιούργησε το ICC σαν υπεύθυνο και αρμόδιο να δικάζει τους ενόχους για γενοκτονία, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, εγκλήματα πολέμου και το έγκλημα της καταπίεσης (στο οποίο περιλαμβάνονται η στρατιωτική κατοχή μιας περιοχής, η προσάρτησή της, ακόμα και η χρήση μισθοφόρων…). Το ICC ενεργοποιήθηκε την 1 Ιούλη του 2002 έχοντας την έγκριση 123 κρατών. Άλλα 42 δεν υπέγραψαν την συνθήκη της Ρώμης, κατά συνέπεια δεν αναγνωρίζουν το ICC και τις αρμοδιότητές του. Ανάμεσα σ’ αυτά είναι η κίνα, η ινδία, η ρωσία, οι ηπα, το ισραήλ… Δεν θα ήταν άδικο να ειπωθεί ότι το ICC, φτιαγμένο στις αρχές του 4ου παγκόσμιου πολέμου, ήταν απ’ την σύστασή του την ίδια καταδικασμένο να αδρανοποιηθεί για σοβαρές περιπτώσεις: δεν υπάρχουν ακόμα οι σαφείς νικητές που θα δικάσουν τους σαφώς ηττημένους…

Σ’ αυτόν τον μισοζώντανο / μισοπεθαμένο «διεθνή οργανισμό απονομής δικαιοσύνης» προσέφυγε το 2015 η «παλαιστινιακή αρχή» (σαν μέλος της συνθήκης της Ρώμης) για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε ο ισραηλινός στρατός στην ισοπέδωση της λωρίδας της Γάζα από τις 8 Ιούλη ως τις 26 Αυγούστου του 2014. Ας θυμίσουμε εκείνη την «επιτυχία» του πιο καλά εξοπλισμένου στρατού στον κόσμο εναντίον του πιο κακά εξοπλισμένου (Hamas): πάνω από 2.000 άμαχοι παλαιστίνιοι νεκροί, σχεδόν 11.000 τραυματίες (συμπεριλαμβανόμενων πάνω από 3.300 παιδιών), 7.000 σπίτια ισοπεδωμένα, 10.000 επιπλέον με σοβαρές ζημιές ώστε να μην μπορούν να κατοικηθούν – έναντι 67 νεκρών ισραηλινών στρατιωτών και 5 αμάχων νεκρών, και 469 / 269 (καραβανάδες / άμαχοι) τραυματιών.

Μιας που ο ICC δεν ελέγχεται απ’ τα μη μέλη του, τον Δεκέμβρη του 2019 ανακοίνωσε έρευνα για την διάπραξη εγκλημάτων πολέμου απ’ τον ισραηλινό στρατό, την Hamas και την «παλαιστινιακή αρχή» (ένας ελιγμός για μην φανεί η έρευνα μονομερής…) στη διάρκεια του «πολέμου στη Γάζα»… Αλλά και με τους εποικιστικούς οικισμούς στη δυτική Όχθη. Και, σα να μην έφτανε αυτό, τον Μάρτη του 2020 ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει σε έρευνα για την διάπραξη εγκλημάτων πολέμου απ’ τον αμερικανικό στρατό σε σχέση με το αφγανιστάν…

Αν θα ήταν ποτέ δυνατόν να είναι μερικοί πρωτοκοσμικοί ιμπεριαλισμοί, και μάλιστα ο αμερικανικός και ο ισραηλινός, εγκληματίες πολέμου!!!

* To ICC δεν έχει σχέση και είναι ιστορικά παλιότερο απ’ το International Criminal Tribunal for the former Yogoslavia (ICTY) που συστάθηκε ad hoc απ’ τον οηε το 1993.

Διεθνείς δικαστές 2…

Παρασκευή 5 Μάρτη. Η αντίδραση του ψόφιου κουναβιού απέναντι σ’ αυτήν την απίστευτη προσβολή (των αμερικανικών ιδεωδών) ήταν ακαριαία: άρχισε να επιβάλει κυρώσεις, τιμωρίες και απαγορεύσεις σε οποιονδήποτε (απ’ το ICC) θα τολμούσε να κάνει τέτοια έρευνα σε σχέση με το αφγανιστάν… Ιδιαίτερη περιποίηση επιφυλάχτηκε την εισαγγελέα του ICC Fatou Bensouda – μια δικαστικό απ’ την γκάμπια… Δεν βρέθηκε σε κάποιο χαντάκι, αλλά ακόμα κι αυτό θα μπορούσε να της συμβεί. (Αν θα ήταν ποτέ δυνατόν μια εισαγγελέας απ’ την αφρική να κατηγορήσει λευκούς και δημοκράτες για εγκληματίες πολέμου!)

Η αντιμετώπιση του άλλου θράσους της ίδιας Fatou Bensouda, σε σχέση με την Παλαιστίνη, έπεσε στους ώμους του νυσταλέου Jo. Ως γνωστόν το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo είναι πολύ διαφορετικό από εκείνο του ψόφιου κουναβιού (εεε;). Οι μεν ήταν φασίστες, οι δε είναι βαθιά δημοκράτες, φύλακες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, σε βαθμό ακόμα και παρεξήγησης… Ή όχι;

Πριν 2 μέρες ο υπ.εξ. του Joνυσταλεάν Παρωπίδας (: Blinken – blinker είναι αυτός που φοράει παρωπίδες…) έβαλε τα πράγματα στη θέση τους:

Σήμερα η Εισαγγελέας του ICC, της οποίας η θητεία τελειώνει τον Ιούνιο, επιβεβαίωσε την έναρξη μιας έρευνας για την Παλαιστινιακή κατάσταση. Οι ΗΠΑ είναι ισχυρά αντίθετες και βαθιά απογοητευμένες απ’ αυτήν την απόφαση. Το ICC δεν έχει αρμοδιότητα γι’ αυτό το θέμα. Το Ισραήλ δεν είναι μέλος του ΙCC και δεν έχει ζητήσει την κρίση του δικαστηρίου, και έχουμε σοβαρές ανησυχίες για τις προσπάθειες του ICC να ασκήσει την αρμοδιότητά του πάνω σε Ισραηλινό προσωπικό. Οι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να θεωρηθούν σαν κυρίαρχο κράτος και, κατά συνέπεια, δεν έχουν δικαίωμα να συμμετέχουν σαν κράτος ή να ζητήσουν απόφαση του ICC…

Αναμενόμενο θα πείτε. Σωστά. Με μία υποσημείωση: ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη! Αν η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της ήταν οι κυρίαρχοι του πλανήτη το ζήτημα θα τέλειωνε πριν καν ανοίξει. Αλλά δεν είναι. Μια απόδειξη είναι ότι ο νυσταλέος Jo έχει κάνει τα «ανθρώπινα δικαίωματα» και τις «ελευθερίες» σημαία του εναντίον των rivals: του Πεκίνου, της Μόσχας, της Τεχεράνης… Βάζει ποινές και τιμωρίες μάλιστα κατά της Μόσχας επειδή έβαλε στην φυλακή έναν φασίστα καταχραστή καταδικασμένο πριν χρόνια.

Η συγκεκριμένη αμερικανική σημαία είναι ήδη κουρέλι· κι όχι, βέβαια, για εμάς εδώ! Εκείνα που το Joνυσταλεάν δεν μπορεί να καταπιεί θα τα αναλάβουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, οι rivals. Όχι, δεν θα γίνει το κινεζικό καθεστώς υπερασπιστής τους, δεν χρειάζεται. Θα υποδεικνύει όμως σε κάθε ενδιαφερόμενο την ολοφάνερη οπλοποίηση του θέματος – και είναι πολλοί σ’ αυτόν τον πλανήτη που δεν θέλουν να βρίσκονται στο επιλεκτικό στόχαστρο της «ελευθερίας α λα αμερικέν»….

(φωτογραφία πάνω: ο ισραηλινός υπ.εξ. Benny Gantz δηλώνει ότι φοβάται πως πολλοί ισραηλινοί θα μπορούσαν να κατηγορηθούν σαν εγκλήματα πολέμου. Είναι πολύ πιθανό, αλλά ο Gantz τους προτιμάει σαν ανθρώπινη ασπίδα. Γιατί αυτός ήταν ο στρατιωτικός επικεφαλής της ισοπέδωσης της Γάζας το 2014, και ήταν τόσο περήφανος ώστε πριν τις εκλογές του Απρίλη του 2019, την διαφήμιζε. Τώρα αρκεί το δικό του «υλικό» για να κηρυχτεί επίσημα εγκληματίας πολέμου. Δεν πρόκειται βέβαια:

Διεθνείς συμμαχίες

Παρασκευή 5 Μάρτη. Οι σχέσεις του ψόφιου κουναβιού και του κυβερνο-σογιού του με τον τοξικό του Ριάντ είναι γνωστές. Ο νυσταλέος Jo υποσχόταν (προεκλογικά) πως το δημοκρατικό και ανθρωπιστικό του φλέγμα δεν θα μπορούσε να συγχωρήσει ή να διαγράψει το γεγονός ότι την διαταγή για την δολοφονία (και το κομμάτιασμα) του Khashoggi δόθηκε απ’ τον τοξικό· θα τον τιμωρούσε λοιπόν.

Το ξανασκέφτηκε σαν κυβερνήτης. Τον άφησε στο απυρόβλητο, βάζοντας «κυρώσεις» σε άλλους, κατώτερους αξιωματούχους της πετροχούντας. «Ρεαλισμός» θα πείτε. Σωστά.

Μόνο που δεν είχε τρόπο να δικαιολογήσει μια τέτοια εξαίρεση. Κι όταν βρήκε έναν έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Η εκπρόσωπός του Jen Psaki το έθεσε ως εξής:

…Ιστορικά, κι ακόμα και στην πρόσφατη ιστορία, οι κυβερνήσεις των δημοκρατικών και των ρεπουμπλικάνων δεν βάζουν κυρώσεις σε ηγέτες ξένων κυβερνήσεων με τις οποίες έχουμε διπλωματικές σχέσεις, αλλά ακόμα κι αν δεν έχουμε διπλωματικές σχέσεις…

Δεν ήταν δα δύσκολο να αποκαλυφθεί το ψέμα. Έχουν αποφασιστεί αμερικανικές τιμωρίες εναντίον «ηγετών με τους οποίους δεν έχουν διπλωματικές σχέσεις»: εναντίον του Maduro (βενεζουέλα), του Χαμενεΐ (ιράν), του Λουκασένκο (λευκορωσία), του Άσαντ (συρία)…

Απομένουν, φυσικά, εκείνοι με τους οποίους η Ουάσιγκτον έχει όχι απλά διπλωματικές σχέσεις αλλά συγκεκριμένα συμφέροντα. Ο τοξικός εμπίπτει σ’ αυτήν την κατηγορία. Μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα χρήσιμος πια για οτιδήποτε άλλο εκτός απ’ το έδαφος της επικράτειάς του (για αμερικανικές βάσεις)· αλλά αυτό θα μπορούσε να σημαίνει διάφορα για την «διαχείρισή» του απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον, εκτός απ’ το να τιμωρηθεί. Γιατί τότε θα υπήρχε ο κίνδυνος να στραφεί (για να σώσει το τομάρι του) στους rivals.

Για το ψόφιο κουνάβι ήταν εύκολο να διαπιστωθεί το ποιόν του, απ’ την πρώτη μέρα της προεδρίας του. Ο νυσταλέος Jo, η καλύτερη επιλογή που αποφάσισαν ότι θα μπορούσαν να κάνουν οι «δημοκρατικοί» το 2020, αποδεικνύει ωστόσο ότι πέρα από ιδιοσυγκρασίες και προσωπικότητες, οι υπηρέτες των ζορισμάτων μιας πρώην υπερδύναμης δεν μπορούν παρά να κινούνται (πολιτικά) με όλο και πιο στριμωγμένους ελιγμούς.

Αυτό δεν διαφεύγει από κανέναν.

(Οπωσδήποτε υπάρχει αλληλεγγύη μεταξύ των εγκληματιών – και στο ελλαδιστάν φροντίζουν πάντα να έχουν τους σωστούς φίλους και συμμάχους. Εδώ ένας τυχαίος βομβαρδισμός της Sana’a – απ’ τους τοξικούς και τους μισθοφόρους τους:

Είναι απειλή; Όχι, είναι προειδοποίηση…

Πέμπτη 4 Μάρτη. Αργά ή γρήγορα το ποτήρι της υπομονής, συμπεριλαμβανόμενης της υπομονής της Συριακής κυβέρνησης μπορεί να ξεχυλίσει, και τότε θα ακολουθήσει ένα ανταποδοτικό κτύπημα, που θα οδηγήσει σε έναν καινούργιο γύρο έντασης. Αυτές οι επιθέσεις πρέπει να σταματήσουν, είναι αντιπαραγωγικές. Ελπίζω η Ισραηλινή πλευρά θα ακούσει τις ανησυχίες μας, συμπεριλαμβανόμενων των ανησυχιών για την πιθανή κλιμάκωση της βίας στη Συρία.

Αυτά ξεκαθάρισε πριν καμμιά βδομάδα ο Alexander Laverentiev, «ειδικός απεσταλμένος» της ανεγκέφαλης αλεπούς (Putin) στη συρία. Με θέμα τις εντεινόμενες (και σταθερά αναπάντητες) επιθέσεις του φασιστικού ισραηλινού κράτους εναντίον της συριακής επικράτειας· με το «άλλοθι» ενός κηρυγμένου πολέμου του Τελ Αβίβ κατά της Τεχεράνης, επί συριακού εδάφους… Δεν είναι η πρώτη φορά που η Μόσχα εκνευρίζεται και το δείχνει με τον ισραηλινό μιλιταρισμό. Στις 18 Σεπτέμβρη του 2018 ισραηλινά βομβαρδιστικά που είχαν κτυπήσει στη περιοχή της Λατάκεια «κρύφτηκαν» πίσω από ένα ρωσικό μεταγωγικό για να γλυτώσουν τους συριακούς αντιαεροπορικούς πυραύλους· με αποτέλεσμα να κτυπηθεί αυτό, σκοτώνοντας 15 ρώσους πεζοναύτες που μετέφερε. Τότε η Μόσχα είχε τρίξει τα δόντια στο Τελ Αβίβ, αλλά δεν είχε προχωρήσει σε φανερά αντίποινα.

Τώρα η κατάσταση έχει επιδεινωθεί. Χωρίς isis πια εδώ και λίγα χρόνια στη συρία και στο ιράκ να παίζει τον διπλό ρόλο του (απ’ την μια μεριά του υποτιθέμενου «στόχου της αντιτρομοκρατικής εκστρατείας» του άξονα και απ’ την άλλη του παράγοντα μόνιμης «δημιουργικής καταστροφής» στη μέση Ανατολή που θα έκοβε την κινεζική οικονομική επέκταση προς τη Μεσόγειο και την ρωσική κάθοδο προς τον ινδικό) ο τοξικός του Ριάντ έχει αχρηστευτεί. Και το «κενό» το καλύπτουν όλο και πιο εντατικά «αυτοπροσώπως» μέλη του άξονα. Το Τελ Αβίβ απ’ τη μια και το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo απ’ την άλλη, που είναι δηλωμένο κόμμα του πολέμου.

Το μπλοκ της Αστάνα και κάθε μέλος του χωριστά κινείται προς το παρόν σε μια γραμμή «αποτροπής» αυτής της οξυμένης επιθετικότητας. Η Άγκυρα με τις κινήσεις της (και) στο Αιγαίο, αφού η Μαύρη Θάλασσα είναι όλο και εντονότερα στο στόχαστρο της Ουάσιγκτον… Η Μόσχα με προειδοποιήσεις σαν την πιο πάνω προς το Τελ Αβίβ, με συστηματικές επιθέσεις στους αντικαθεστωτικούς του Idlib και αλλού, έχοντας ωστόσο το ένα μάτι της στην ουκρανική επικράτεια (ο νυσταλέος Jo σαν υπ.εξ. του Obama είχε άμεση εμπλοκή στο πραξικόπημα του 2014) που πολλά δείχνουν ότι θα ξαναεπιστρατευτεί… Και η Τεχεράνη προσπαθώντας απ’ την μια να αποφύγει τις «διπλωματικές» τρικλοποδιές του Joνυσταλεάν και απ’ την άλλη να κρατήσει μακριά τα όπλα του…

Η προειδοποίηση του Laverentiev δεν έχει μυστηριώδες περιεχόμενο. Λέει απλά ότι θα έρθει μια στιγμή που θα ρίξουμε κάποιο απ’ τα αεροπλάνα σας. Δεν είναι το πιο απλό πράγμα στον κόσμο αφού, για να γλυτώσουν από πυραυλικό κτύπημα τα ισραηλινά πολεμικά συχνά απομακρύνονται αρκετά απ’ τον συριακό εναέριο χώρο «πυροβολώντας» απ’ την ανατολική Μεσόγειο.

Η Μόσχα φημίζεται για την «υπομονή» της κι όχι για κούφιες κουβέντες. Έχει εγκαταστήσει στις συριακές βάσεις της τεχνολογίες ηλεκτρονικού πολέμου απέναντι στον οποίο το Τελ Αβίβ πιθανόν να μην έχει αντίμετρα. Πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχουν παραπάνω από ένας τρόπος να περάσει απ’ τα λόγια στα έργα αν ο ισραηλινός μιλιταρισμός συνεχίσει να δρα σα να μην έχει αντίπαλο.

Θα φανεί.