Year: 2021

200 χρόνια (παραμυθιών) είναι αρκετά! (1)

Τρίτη 16 Μάρτη. Αν έπρεπε κάποιος να διαβάσει ένα και μόνο ένα βιβλίο για να απομυθοποιήσει όχι μόνο την επανάσταση του 1821 αλλά συνολικά την δημιουργία (και την πραγματική εθνική ιδεολογία) του νέου ελληνικού κράτους, αυτό είναι το βιβλίο του Ν. Κασομούλη: Ενθυμήματα Στρατιωτικά της Επαναστάσεων των Ελλήνων 1821-1833. Η λέξη «βιβλίο» θα μπορούσε βέβαια να ξεγελάσει. Πρόκειται για 3 τόμους 553+749+633=1935 σελίδων (!), γραμμένων σε μια γλώσσα τυπικά μεν ελληνική αλλά και αρκετά d.i.y. (πραγματική πάντως μέσα σε εκείνα τα ιστορικά δεδομένα), που χρειάζεται εξοικείωση μέχρι να αρχίσει να γίνεται κατανοητή στις λεπτομέρειές της.

Κι όμως, μ’ αυτές τις δυσκολίες, τα “στρατιωτικά ενθυμήματα” έχουν ένα μοναδικό προσόν, ακριβώς εκείνο που τα έσπρωξε στο περιθώριο της εθνικιστικής μυθολογίας (για το ’21 και όχι μόνο), να είναι γνωστά μόνο σε εξιδεικευμένους ιστορικούς: γράφτηκαν από κάποιον που συμμετείχε στρατιωτικά αλλά και “γραφειοκρατικά” σ’ όλη αυτήν την ιστορία, κρατώντας διαρκώς σημειώσεις, έγγραφα και προφορικές συνεννοήσεις, χωρίς να νοιάζεται να “κτενίσει” (δηλαδή να λογοκρίνει) την πραγματικότητα ώστε να ταιριάζει σε κάποια επική κρατική ιδεολογία! Μ’ άλλα λόγια τα “στρατιωτικά ενθυμήματα” είναι ό,τι πιο κοντινό θα μπορούσε να φανταστεί κανείς σε ρεπορτάζ – απ’ – την – πρώτη – γραμμή, σε μια εποχή που θα ήταν αδιανόητο για κάποιον να κάνει τέτοια δουλειά για τόσο πολύ καιρό.

Δεν θα διδάσκονταν ποτέ και πουθενά επιλεγμένα αποσπάσματα αυτού του ρεπορτάζ! Θα κατέστρεφαν τα εθνικά παραμύθια!

Ποιά είναι η πραγματικότητα όπως εντοπίζεται απ’ το έργο του Κασομούλη; Ένα μικρό, ελάχιστο δείγμα (τόμος Β, σελ. 32 – 33):

… Πριν έβγουν οι βαθμοί και οι μισθοί από την Κυβέρνησιν εύρισκες μέγα μέρος των Ελλήνων όπου έτρεχαν εις τον πόλεμον μόνο από πατριωτισμόν….

[σ.σ.: Από τις αρχές του 1822 συστάθηκε κάτι σαν “κράτος” του οποίου η βασικότερη δουλειά ήταν να μοιράζει – κατά προτίμηση στους “οικείους και φίλους” – λεφτά που έρχονταν είτε σαν δάνεια είτε σαν χορηγείες ελλήνων αστών και φιλελλήνων της ευρώπης, αλλά επίσης αξιώματα (“βαθμούς”) και γη· γη που θα γινόταν “κρατική” μετά την “απελευθέρωση”…]

Οι παλαιοί Αρματωλοί αισχύνοντο να ονομασθούν μισθωτοί. Τους βαθμούς τους περιφρονούσαν, αλλά και πολλοί άλλοι άξιοι, οίτινες είχον την επιρροήν από μόνην την παληκαργιάν εις τους στρατιώτας, δεν εδέχθησαν ούτε βαθμόν ούτε μισθόν, έως έναν καιρόν.

Ο πόλεμος κατά των Ανταρτών [σ.σ.: Εννοεί τον εμφύλιο ρουμελιωτών – μωραϊτών που ξεκίνησε πολύ γρήγορα, με υλικό επίδικο ακριβώς τις “αμοιβές”…] έβαλεν εις την αυτήν την Κυβέρνησιν να μεταχειριστή και το εν και το άλλο [σ.σ.: και τους μισθούς και τους βαθμούς / αξιώματα], τα οποία εστάθησαν η πηγή των επόμενων διχονοιών και έριδων αναμεταξύ των στρατιωτικών.

Οι Σουλιώται όλοι σχεδόν εμισθώθησαν, οι μεν υπό την άμεσον διοίκησιν της Κυβερνήσεως, οι δε υπό άλλους οπλαρχηγούς, και άγοντο και με την περίστασιν. [σ.σ.: Δρώντας σαν μισθοφόροι πήγαιναν σε όποιον έδινε τα περισσότερα]. Αφού αποσύρθηκαν από την πατρίδα τως εις τα Νησιά, και εβγήκαν έπειτα και έξω, αναγκασμένοι από την δυστυχίαν, έτρεξεν ο καθείς όπου ήτον μισθός.

Εις Κορυφούς [σ.σ.: Corfu, η Κέρκυρα] εκατοικούσαν έως τότε, και απ’ εκεί η επιτροπή της εκεί συστημένης Ελλ. Εταιρίας τους επλήρωνε ανά δώδεκα δίστηλα και τους έβγαζεν εις την Ελλάδα από εκει, μυστικώς από την εκεί Αγγλικήν κυβέρνησιν, και με αδρά έξοδα…

Οι Πελοποννήσιοι προύχοντες εμίσθωσαν εκτελεστικήν δύναμιν από Ρουμελιώτας να υπερασπίζονται και να επιρρεάζουν εις τους λαούς της Πελοποννήσου.

Αφού η διαφθορά αυτή των βαθμών και μισθών διεδόθη εις όλους, ο λαός ετραβήχθη από το πολεμικό χρέος, στηριζόμενος εις τα μισθωτά στρατεύματα…

(φωτογραφία: Αυτός λένε ότι είναι ο συγγραφέας, ο Κασομούλης. Δεν του φαίνεται…)

200 χρόνια (παραμυθιών) είναι αρκετά! (2)

Τρίτη 16 Μάρτη. Θα υπέθετε κάποιος πως, έστω, πληρωνόταν κάθε ένας που μπορούσε να πολεμήσει… Λάθος!!! Τα λεφτά δίνονταν στους «αξιωματικούς» τους, ανάλογα με το πόσους «στρατιώτες» δήλωνε ο καθένας ότι έχει υπό τις διαταγές του! Οι οποίοι, προφανώς, ήταν … εκατοντάδες, μπορεί και χιλιάδες – αλλά συνήθως ανύπαρκτοι! (Μετά από πολλά πολλά χρόνια, με τις αγροτικές επιδοτήσεις της ε.ε., οι έλληνες αγρότες θα δήλωναν εκτάσεις συνολικά όσο η έκταση της ελληνικής ξηράς συν όλο το Αιγαίο! ¨Οσο για κοπάδια; Εκατοντάδες χιλιάδες ζώα έβοσκαν στις απέραντες ελληνικές πεδιάδες…)

Γι’ αυτόν τον λόγο είχαν σημασία οι «βαθμοί», τα «αξιώματα» που μοίραζε το… Κράτος! Ο Κασομούλης μιλάει για τα «διπλώματα», που ήταν απόδοση βαθμών αξιωματικού τακτικού στρατού στους χύμα οπλαρχηγούς ώστε, στη συνέχεια, να δηλώνουν ότι έχουν «στρατολογήσει» τόσους όσους επέτρεπε ο «βαθμός» τους· εικονικά βέβαια…. (τόμος Β, σελ. 25):

… Τα διπλώματα με ψηφίσματα [σ.σ.: του «νομοθετικού» και του «εκτελεστικού» του «κράτους»] έβγαιναν ωσάν από τον φούρνον πλέον, και στάσιν δεν είχαν. 25 διπλώματα ζητούσεν και ο Στορνάρης – παραδειγματιζόμενος από τους άλλους – αντιστρατηγίας, χιλιαρχίας και εκατονταρχίας με αναφοράν του προς την Κυβέρνησιν, τα οποία επικυρώθηκαν την 25 Φεβρουαρίου, και ετιμήθην κ’ εγώ με τον βαθμόν του χιλιάρχου.

Όλοι οι Έλληνες γελούσαν δια τούτο, πλην και κανένας από όσους πλησιάζαν την Κυβέρνησιν δεν το έρριπτεν. Ωμιλήθη εις το Βουλευτικόν αύτη η κατάχρησις· εγνωμοδότησαν ότι, δια να παύση η κατάχρησις, πρέπει να δώσουν σε όσους ζητήσουν ό,τι λογής βαθμόν ζητήσουν, και ούτως πάλιν να επιστρέψωμεν εις τα πρώτα [σ.σ.: Στις διαρκείς προαγωγές…]

Αρκεί να είχες ένα Βουλευτήν ή ένα γραμματικάκι φίλου – η δουλειά σου τελείωνεν. Όλοι οι εν τοις πράγμασι συνήργησαν και δια τους συγγενείς των και δια τους φίλους των, και ούτως εκάρπισαν τόσοι συμβιβασμοί, όσοι δεν ήλπιζεν κανένας. Και κανένας δεν ζητούσεν χρήματα του βαθμού. [σ.σ.: Τακτική «διαδοχικών προσεγγίσεων»! Πρώτα «έκλειναν» το αξίωμα και απαιτούσαν αργότερα τον μισθό που του αντιστοιχούσε και τα λεφτά για τους μισθούς των πραγματικών και εικονικών στρατιών τους…]

… Πλήθος «αξιωματικοί της Διοικήσεως» εφύτρωσαν, και κανένας δεν ήξευρεν πόσους έχει ο ίδιος στρατιώτας. Οι νεοφυτευμένοι αξιωματικοί καμμίαν επίρροιαν προς τους στρατιώτας των είχαν· όλους τους προσκαλούσεν η Κυβερνησις υπό την οδηγίαν των επισημοτέρων και κηρυγμένων υπερ αυτής οπλαρχηγών, όμως η επιρροή των επισημότερων τούτων δεν έπιπτεν, μ’ όλην την ηθικήν επιρροήν όπου απέκτησε η Κυβέρνησις…

Να το θυμίσουμε, για να μην γίνει παρεξήγηση: αυτά συνέβαιναν το 1822, το 1823…

200 χρόνια (παραμυθιών) είναι αρκετά! (3)

Τρίτη 16 Μάρτη. Οι (κανονικοί) παράδες δεν αρκούσαν βέβαια. Τα δανεικά ή/και οι δωρεές δεν ήταν συνεχούς ροής! Τι μηχανεύτηκε το (νέο ελληνικό) «κράτος» πριν καν και καν υπάρξει σαν αναγνωρισμένο διεθνώς; Χαρτιά, «βεβαιώσεις» – ένα είδος «επιταγών»!!! Ο Κασομούλης τα ονομάζει «προσόδους», όπως υποθέτουμε τις αποκαλούσαν γενικά!!… Παρακαλούμε συγκρατείστε το πόσο παλιές είναι οι πολιτικές πρόσοδοι και ο προσοδισμός στα μέρη μας! Πριν καν «ελευθερωθούν»…

Μπορεί αυτά τα «πιστοποιητικά» του είδους «έχει λαμβάνειν», οι πρόσοδοι (εν όψει της άφιξης μελλοντικών δανείων ή/και δωρεών…), να έλυναν το πρόβλημα της δωροδοκίας / μισθοφορίας, δημιουργούσαν όμως άλλα. Για παράδειγμα αφού δεν ήταν γρόσια, τι θα μπορούσε να πληρώσει κάποιος μ’ ένα τέτοιο «χαρτί», που ωστόσο είχε θέση φυσικού χρήματος; Αναπτύχθηκε έτσι γρήγορα μια παράλληλη αγορά «σπασίματος» αυτών των πρωτόλειων επιταγών! Όσοι είχαν ρευστό τις αγόραζαν (όχι, βέβαια, στην αναγραφόμενη «αξία»!) δίνοντας γρόσια. Συγκέντρωναν ύστερα αυτές τις «προσόδους», και επειδή ήταν οι πλούσιοι κοτζαμπάσηδες ή έμποροι της εποχής και είχαν «άκρες» στην κυβέρνηση, τις έστελναν μαζεμένες για να πληρωθούν! Και είναι αναμενόμενο πως όσοι μεσολαβούσαν για να γίνουν αυτές οι πληρωμές (όταν γίνονταν…) κρατούσαν κι αυτοί το ποσοστό τους, για τον κόπο τους…

Θα έλεγε κάποιος ότι η τοκογλυφία έγινε βασικό συστατικό στοιχείο της επανάστασης· έστω της διατήρησης ένοπλου δυναμικού ώστε να μοιάζει πειστικό προς τα έξω ότι γίνεται κάποια επανάσταση…

Υπήρχαν, τέλος, οι «παροχές σε είδος». Σε γη. Ο Κασομούλης περιγράφει αλλού ότι οι Υδραίοι καραβοκύρηδες αρνούνταν πεισματικά να μεταφέρουν με τα πλοία τους τρόφιμα και μπαρούτι στους πολιορκούμενους απ’ την στεριά στο Μεσολόγγι, αν δεν τους δινόταν γη, εκτάσεις, απέναντι, στην χερσόνησο της Τροιζήνας! Μόνο όταν πήραν αυτά που ζητούσαν ξεκίνησαν να κάνουν τον γύρο της Πελοποννήσου για να φτάσουν ως τους πεινασμένους και εξαθλιωμένους Μεσολογγίτες…

Καθώς περνούσαν τα χρόνια του «αγώνα» και το πλιάτσικο στο ρευστό συστηματοποιήθηκε (λιγότεροι τσέπωναν περισσότερα…), οι παροχές / υποσχέσεις γης διευρύνθηκαν απ’ το «κράτος». Ήταν ο μόνος πόρος που μπορούσε να μοιράζεται στα πιο χαμηλά κοινωνικά στρώματα, στα βουνά και στα λαγκάδια της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας. Αυτό προϋπέθετε βέβαια ότι η επανάσταση θα κέρδιζε· πράγμα που έγινε μόνο χάρη στη στρατιωτική επέμβαση των «ξένων», των «μεγάλων δυνάμεων» – γιατί κατά τα υπόλοιπα η επανάσταση είχε ηττηθεί πλήρως πριν τη ναυμαχία στο Ναυαρίνο…

Μπορεί πάντως ο καθένας να φανταστεί πόσο «εθνικό ιδεώδες» υπήρχε σε έναν πληθυσμό που πολεμούσε (όπως και όταν πολεμούσε…) μόνο για τα λεφτά (ή άλλου είδους προσόδους…)… Καθώς και τι είδους σχέση, εν μέρει ιδιοτελή και εν μέρει φαντασιακή, ανέπτυξε αυτός ο πληθυσμός με τους χρηματοδότες του (και, εν τέλει, τους στρατιωτικούς σωτήρες του), τους «ξένους» (δηλαδή τις «μεγάλες δυνάμεις»). Η πεποίθηση ότι (οι ξένοι) «μας έχουν ανάγκη» δεν δημιουργήθηκε ούτε απ’ τον μύθο «του δοσίματος των φώτων του πολιτισμού» ούτε απ’ την γνώση της ευρωπαϊκής διπλωματίας· αλλά απ’ την ωμότητα του μας πληρώνουν (παρότι σε μεγάλο βαθμό επρόκειτο για δανεικά…). Σε συνδυασμό με την καθημερινή εμπειρία της φτώχιας (: «ψωροκώσταινα») διαμορφώθηκαν οι ιδεολογικοί όροι μιας εντελώς πρωτότυπης, πιθανότατα παγκόσμια, διπολικής εθνικής ιδεολογίας.

Ως γνωστόν ο «διπολισμός» στην ατομική αυτο-εννόηση θεωρείται σοβαρή ψυχολογική διαταραχή. Σκεφτείτε τι είναι όταν πρόκειται για μαζικό και διαρκώς ανατροφοδοτούμενο φαινόμενο…

Ένα κορίτσι απ’ την φαβέλα…

Δευτέρα 15 Μάρτη. Κάτι απλό και κατανοητό (pop θα το έλεγε κάποιος), απ’ την βραζιλία. Ina Wroldsen (φωνή), Alok (dj).

Καλή βδομάδα!

Doha

Δευτέρα 15 Μάρτη. Οι συναντήσεις την προηγούμενη Τετάρτη και Πέμπτη δεν θα γινόταν θέμα στα μέρη μας (ίσως ούτε αλλού στον δυτικό κόσμο). Το να συναντηθούν οι υπ.εξ. της τουρκίας, της ρωσίας και του κατάρ δεν είναι σπουδαίο θέμα – ε;

No problem. Όπως ίσως θυμάστε έχουμε υποστηρίξει ότι μαζί (ή λίγο μετά) την Άγκυρα, στροφή 180 μοιρών σε σχέση με το συριακό πεδίο μάχης έκανε και το σεϊχάτο του κατάρ: πέρασε στο μπλοκ της Αστάνα, αν και διακριτικά. Κάπου το 2016… Το ραντεβού της περασμένης Τετάρτης (του 2021) ήταν η επισημοποίηση αυτής της συμμετοχής: η συζήτηση είχε βέβαια συρία, πολύ συρία· είχε όμως κι άλλα. Όπως: αφγανιστάν.

Αυτό που ανακοινώθηκε μ’ αυτόν τον τρόπο επίσημα είναι ότι η Ντόχα θα συμμετάσχει στις προσπάθειες για πολιτική λύση στη συρία… Χρειάζεται «αποκωδικοποίηση»; Η Ντόχα ως το 2015 πλήρωνε αντικαθεστωτικούς ένοπλους στο συριακό πεδίο μάχης (: την μουσουλμανική αδελφότητα), όπως έκανε και η Άγκυρα. Οι τοξικοί του Ριάντ και του Αμπού Ντάμπι πλήρωναν τους ουαχαβίτες. Μετά η Ντόχα σταμάτησε· πράγμα που, μαζί με άλλες επιλογές, «τρέλλανε» τον τοξικό του Ριάντ που το καλοκαίρι του 2017 σχεδόν κήρυξε πόλεμο στο κατάρ, παρέα με άλλους διάσημους χουντικούς: των εμιράτων, του μπαχρέιν και της αιγύπτου. Τελικά ο πόλεμος πήρε μορφή οικονομική / εμπορική, αν και βίαιη… Η Ντόχα δεν είχε σοβαρό πρόβλημα, εξαιτίας των πολύ καλών σχέσεων με την Τεχεράνη (που ανέλαβε αμέσως την τροφοδοσία δια θαλάσσης όλων των ειδών ανάγκης που αποκλείστηκαν λόγω του τοξικού εμπάργκο) και την Άγκυρα (που αύξησε τον στρατό της στη βάση της στο κατάρ).

Πέρασε καιρός από τότε, ο τοξικός του Ριάντ είναι και δεν είναι, και το μπλοκ της Αστάνα θέλει να κλείσει όσο δυνατόν περισσότερες «τρύπες» (και) στο συριακό πεδίο μάχης, λόγω της προεδρίας του νυσταλέου Jo και των υαινών που τον ακολουθούν. Ασφαλώς η Ντόχα συμφωνεί· και η επισημοποίηση της βοήθειάς της, ενισχύει την «πειθώ» της σε όσους ένοπλους μπορεί να επηρεάσει στο Idlib. Πρακτικά ενισχύει το πολιτικό της κύρος έναντι του Ριάντ – και εναντίον του. Επιπλέον, με δεδομένο ότι το Joνυσταλεάν δεν έχει στραφεί εναντίον της Ντόχα (και ούτε πρόκειται: στο κατάρ έχει την μεγαλύτερη βάση του στη μέση Ανατολή…), η παρουσία της στην όποια διαδικασία πολιτικής λύσης στη συρία αφαιρεί απ’ την Ουάσιγκτον τα επιχειρήματα περί rivals (: Μόσχα, Τεχεράνη και αρκετή Άγκυρα) που είναι παλιοχαρακτήρες και θα καταστρέψουν τη μέση Ανατολή.

Γράψαμε «αφαιρεί απ’ την Ουάσιγκτον»; Πρέπει να προσθέσουμε: και απ’ το Λονδίνο! Πώς αντιδρά σήμερα μια πολύ πρώην αυτοκρατορία που θα ήθελε να αναβιώσει το ένδοξο κυριαρχικό παρελθόν της αλλά βλέπει κάτι πρίγκηπες του οίκου των Thani να την γράφουν για χάρη της Δαμασκού; Απειλώντας να αφαιρέσει την αγγλική υπηκοότητα απ’ την αγγλογεννημένη και αγγλοθρεμένη κυρία Asma al-Assad! Ωωωω! Το Λονδίνο έριξε κάτι πυραύλους κατά του Άσσαντ τo 2018, αλλά κράτησε το χειρότερο για τώρα… Ε;

Αυτές οι εξελίξεις στο συριακό και ευρύτερα μεσανατολικό πεδίο μάχης (που θα έχουν συνέχεια, καθώς το επόμενο ραντεβού της τριάδας θα γίνει σύντομα στην Άγκυρα) κτυπάει και την ελληνική καθεστωτική ρητορική. Οι ελληνικές συμμαχίες, εν μέρει συμφεροντολογικές και εν μέρει της απελπισίας, είναι – ως γνωστόν – με το Ριάντ και το Αμπού Ντάμπι. Είναι οι συμμαχίες του συμμάχου, του απαρτχάιντ ισραηλινού καθεστώτος.

Όμως όταν συμμαχείς με παρακμιακούς έχεις πάντα την έγνοια της απέναντι πλευράς, του εχθρού. Σαν οικονομικός και ιδεολογικός παράγοντας στις αραβικές κοινωνίες (και όχι μόνο…) το κατάρ κάθε άλλο παρά αμελητέο είναι. Συνεπώς η δημόσια αναγνώρισή του ως μέλους του μπλοκ της Αστάνα είναι ιδιαίτερα ενοχλητική. Κάθε τι που αδυνατίζει ή δυσκολεύει τον «μεγάλο κρίκο» του άξονα (την Ουάσιγκτον) είναι ζόρι για την Αθήνα και τις ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες της.

Τέτοια ζόρια δεν θα είναι λίγα στο κοντινό μέλλον…

(φωτογραφία πάνω: Αριστερά ο Cavusoglu, δεξιά ο Lavrov, και στη μέση ο Mohammed bin Abdulrahman Al Thani, μασκοφορεμένος, πριν λίγες ημέρες. Η αισθητική δεν είναι η καλύτερη, αλλά ενδεχομένως η διακόσμηση να είναι επίχρυση, οπότε τα κριτήρια αλλάζουν…

φωτογραφία κάτω: Η “αγγλοσύνη” της κυρίας Άσσαντ θα ήταν, ασφαλώς, καρφί στο μάτι του Παρισιού, τους καιρούς που αυτοί οι δύο ιστορικοί ιμπεριαλισμοί, ο αγγλικός και ο γαλλικός, πίστευαν ότι μπορούν να μοιράζονται τον έλεγχο της μέσης Ανατολής… Τώρα πια θεωρείται προβληματικό ή και επικίνδυνο προνόμιο. Χάνοντας το έδαφος στη μέση Ανατολή το Λονδίνο πιστεύει φαίνεται ότι μπορεί να κρατήσει τον τουπέ του. Δεν το σκέφτηκαν όμως, αλλά αν η κυρία Άσσαντ συμμαχήσει με την κυρία Μέγκαν σε μια αντιρατσιστική βάση και σ’ ένα αντι-ιμπεριαλιστικό metoo;)

Κανένας λόγος ανησυχίας!

Δευτέρα 15 Μάρτη. Ναι, υπάρχει «εθνική επιτροπή εμβολιασμών» και στο ελλαδιστάν – αν δεν το ξέρατε. Τι ακριβώς κάνει; Σε περίπτωση που χρειαστεί μεταφράζει στα ελληνικά τις ανακοινώσεις της ευρωπαϊκής ΕΜΑ, και της αντίστοιχης αγγλικής, αν είναι διαθέσιμη. Φυσικά (και για να μην υποψιαστεί ο οποιοσδήποτε νοσηρός εγκέφαλος κάτι περί αργομισθίας) σαν «εθνική» που είναι η επιτροπή, παρακολουθεί, και αξιολογεί, και αγρυπνεί αδιάλειπτα – για την προάσπιση της υγείας των πολιτών της χώρας.

Να κάνει δικούς της ελέγχους όχι, δεν χρειάζεται… Να έχει δική της γνώμη (και νομική ευθύνη…) είναι επικίνδυνο… Με απλά λόγια θέλει να είναι μια «επιτροπή» καλών προθέσεων και περιορισμένης ευθύνης· πράγμα που θα μπορούσε να είναι ο κάθε οπαδός της γενετικής μηχανικής, και μάλιστα αισθητά φτηνότερα.

Συνεπώς η πλατφόρμα γενετικής μηχανικής της astrazeneca είναι μια χαρά – λέει η «εθνική» μιας και έτσι πάει η μετάφραση. Επίσης (λέει η επιτροπή) ότι «η χρονική σύμπτωση [των θρομβοεμβολικών επεισοδίων] διαφέρει απ’ την αιτιολογική συσχέτιση», πράγμα γενικά σωστό εκτός αν πρόκειται για positive (ή κατ’ εκτίμηση τέτοιο) απ’ τον τσαχπίνη. Και, οπωσδήποτε … Ο αριθμός τους [των θρομβοεμβολικών επεισοδίων] σε εμβολιασμένα άτομα δεν είναι μεγαλύτερος από τον αναμενόμενο στον γενικό πληθυσμό.

Τι κι αν αυτά τα «επεισόδια» προκύπτουν σε υγιή άτομα που ΔΕΝ θα πάθαιναν τέτοιο κακό αν ΔΕΝ είχαν πλατφορμιαστεί; Τι σημασία έχει αυτό; Τώρα που καθιερώθηκε σαν ιδέα και σαν εφαρμογή η ιδέα και η τακτική της «κοινής δεξαμενής», φτιάχνονται μία, δύο, πολλές! Και κάθε «εθνική» μπορεί να ρίχνει στην κατάλληλη δεξαμενή τον όποιο αριθμό (νεκρών) την βολεύει, και να αντιλαμβάνεται τον «γενικό πληθυσμό» σαν μια μάζα μελλοθάνατων για τους οποίους το μόνο ζήτημα άξιο προσοχής είναι σε ποια στατιστική κατηγορία θα καταταχτούν (χωρίς νεκροψία…)

Πάντα καταλαβαίναμε κάθε τι «εθνικό» σα νεκροταφείο. Η «επιτροπή εμβολιασμών» το επιβεβαιώνει· νάναι καλά οι άνθρωποι…

Οι εγκεκριμένοι

Δευτέρα 15 Μάρτη. Αυτό που απειλούν (δηλαδή: σχεδιάζουν) στον δυτικό κόσμο, το κινέζικο καθεστώς το βάζει ήδη σε εφαρμογή. Κι αυτό είναι πολύ άσχημο, ειδικά να λάβει κάποιος σοβαρά υπόψη του πως τα δυτικά κράτη / κεφάλαια κυνηγούν τις πειθαρχικές / ελεγκτικές πρωτοβουλίες του Πεκίνου ελπίζοντας ότι βάζοντας τις κοινωνίες «τους» σε πιο πλήρη ψηφιακό ζυγό θα πετύχουν κάποιου είδους εκτόξευση του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματός τους, ώστε να αναμετρηθεί με ελπίδες νίκης με το κινεζικό / ασιατικό ανάλογο.

Το κινεζικό καθεστώς ανακοίνωσε ότι ξεκινάει την «δοκιμαστική εφαρμογή» του δικού του «πιστοποιητικού εμβολιασμού» ως free pass για όσους ξένους μπαίνουν στην κινεζική επικράτεια μέσω Hong Kong. Το Πεκίνο κάνει το Hong Kong «πύλη εισόδου» σ’ αυτή τη φάση: ενώ για να φτάσει κανείς εκεί χρειάζεται βίζα (και δεν ξέρουμε τι άλλο από υγιεινομική άποψη), όσοι / όσες έχουν βαρέσει κάποιο απ’ τα 3 κινεζικά εμβόλια θα μπορεί να μπαίνει στην mainland κίνα απ’ το Hong Kong επιδεικνύοντας απλά το (ψηφιακό) πιστοποιητικό του εμβολιασμού του. Αυτό λέγεται «διευκόλυνση», κι αλλοίμονο σ’ όποιον σκεφτεί ότι είναι δουλεία!

Τα κινεζικής κατασκευής εμβόλια έχουν απλωθεί σε διάφορες περιοχές του πλανήτη, και φαίνεται πως είναι αρκετά ακόμα κι απ’ τα δυτικά αφεντικά που τα προτιμούν. Γι’ αυτό πληρώνουν καμμιά 30 χιλιάδες δολάρια για να ταξιδέψουν ως τα εμιράτα κι εκεί, με όλες τις ανέσεις και τις ξενοδοχειακές πολυτέλειες παραμονής για δυο βδομάδες, να βαρέσουν τις δυο δόσεις της sinopharm. (Σύντομα η τουρκία θα είναι μια πολύ πιο φτηνή και προσιτή λύση για όλους…). Δημιουργώντας αυτήν την «πύλη επίδειξης πιστοποίησης εμβολιασμού από κινεζικό εμβόλιο» στο Hong Kong το κινεζικό καθεστώς κτυπάει μ’ έναν σμπάρο πολλά τρυγόνια. Αφενός λέει σ’ όσους θέλουν να ταξιδέψουν προς τα εκεί ότι «Ο.Κ., βρείτε όπου θέλετε κάποιο απ’ τα εμβόλιά μας και είστε ευπρόσδεκτοι». Αυτό λέγεται «προώθηση προϊόντος και διαδικασίας», που αυτή τη στιγμή τα δυτικά αφεντικά πολύ θα ήθελαν να κάνουν, αλλά δεν μπορούν.

Αφετέρου φτιάχνει βάσεις δεδομένων υγείας για τους εισερχόμενους και τεστάρει την απόδοση των σχετικών αλγόριθμων για την επεξεργασία τους· κάτι που επίσης επιδιώκουν τα δυτικά αφεντικά, έχοντας μείνει πιο πίσω. Τρίτο και τελευταίο: το Πεκίνο δημιουργεί το δικό του «πρότυπο». Γιατί όσοι μη κινέζοι βαρέσουν τα κινεζικά εμβόλια (παίρνοντας και το αντίστοιχο «πιστοποιητικό») δεν πρόκειται να ξανασηκώσουν τα μανίκια στις δυτικές πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης· θα έχουν όμως την απαίτηση αυτά τα κινεζικά πιστοποιητικά να είναι αποδεκτά και για τις μετακινήσεις τους στη δύση!… Λογικό δεν είναι;

Ανάλογα με τον αριθμό τους αλλά, κυρίως, το status τους, αυτοί οι «προδότες» θα λειτουργήσουν σαν εσωτερικός δούρειος ίππος στις προδιαγραφές των δυτικών ηλεκτρονικών συστημάτων επιτήρησης και ελέγχου («υγείας»….), έτσι ώστε να προσαρμοστούν στα κινεζικά πρωτόκολλα. Δηλαδή να τα υιοθετήσουν. Κι έτσι, όμορφα κι ωραία, το αφεντικά του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος ίσως ανακαλύψουν ότι «το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον»: προσπαθώντας να κινεζοποιήσουν (ας μας επιτραπεί η έκφραση) τις αλγοριθμικές φυλακές τους αναγκάζονται να αφήσουν περάσματα στο real chinese σύμπλεγμα…

Έτσι ή αλλιώς πολύ κακό – για εμάς.

Ο πραγματικός χάκερ είναι το αφεντικό!

Κυριακή 14 Μάρτη. Ναι, δεν ξέρατε (σας το χρεώνουμε, έπρεπε να έχετε φροντίσει αλλά εν πάσει περιπτώσει το αναγνωρίζουμε…) Ναι, επειδή δεν ξέρατε, η ασταμάτητη μηχανή έπεσε με τα μούτρα στο διάβασμα και στην έρευνα, με διπλάσια ένταση απ’ ότι πριν, για να καταλάβει όσο πιο καθαρά γίνεται, και να μπορεί να μεταφέρει την επίγνωση σε «ανειδίκευτους». Και το έκανε, συστηματικά και με προσοχή. Ίσως το παράκανε.

Με αποτέλεσμα; Μηδαμινό, τόσο από γνωσιολογική όσο και από πολιτική άποψη – και μ’ αυτό το τελευταίο δεν εννοούμε κάποιο δικό μας όφελος. Εννοούμε μάλλον την συνειδητοποίηση, την τρομακτική συνειδητοποίηση της ιστορικής συγκυρίας σ’ όλη της την έκταση· την αστραπή την στιγμή του κινδύνου που αναφέρει ο Benjamin, ταυτόχρονα σαν μνήμη και σαν πρόγνωση… (Τι άλλο είναι η συνείδηση;). Η ασταμάτητη μηχανή έκανε το μέρος της δουλειάς που της αναλογούσε με το παραπάνω, προχωρώντας με σφιγμένα τα δόντια στον απέραντο διανοητικό, ηθικό και πολιτικό βάλτο ανάμεσα στα ξερατά των ηλιθίων και την μελαγχολία των βαριεστημένων, σαν αυτόνομη εργάτρια (ίσως μοναδική νοτίως του Δούναβη) – κι αύριο, το ξέρει, εκτός απ’ την χολή θα εισπράττει και την αχαριστία… Στο ελλαδιστάν ζούμε….

«Δεν καταλαβαίνουμε» (το motto του «χαζού», που τον απαλλάσει από κάθε ευθύνη) – αυτό εξακολουθεί να ισχύει. Μια ακόμα προσπάθεια θα αλλάξει κάτι; Όχι, δεν θα αλλάξει. Η άγνοια, το καταλαβαίνουμε με θυμό, έχει συγκεκριμένη μικροαστική σκοπιμότητα: άσε τώρα, που να μπλέξουμε… Καλύτερα τα απλά, τα τετριμμένα.

Θα επιμείνουμε όμως· για τα (πολιτικά) πεθαμένα μας και μόνο – ίσως.

Ο κύριος που θα δείτε στη συνέχεια (να τον δείτε, το video είναι 10λεπτο, δεν είναι δα σπουδαίος κόπος!) λέγεται Tal Zaks. Είναι ο επικεφαλής «ιατρός» της moderna από το 2015, την οποία κάπου την έχετε ακούσει: φτιάχνει πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης των κυττάρων – σημαδεύοντας τα δικά σας / μας κύτταρα, τα κύτταρα των φίλων, των γνωστών σας / μας, των πάντων… Και εξηγεί, σε μια σύντομη διάλεξη (στο TED), το 2017 (επαναλαμβάνουμε: το 2017…) αυτό που οι ηλίθιοι δεν καταλαβαίνουν, οι εγκάθετοι προσπαθούν να απαγορεύσουν να φωνάζουμε, και οι υπόλοιποι (παριστάνουν ότι) «δεν καταλαβαίνουν», επειδή άσε τώρα, που να μπλέξουμε…

Αν δεν είμαστε τόσο αποτελεσματικοί στην εξήγηση του πράγματος, ακούστε τον καθ’ ύλη αρμόδιο… Και επειδή, απ’ ότι έχουμε καταλάβει, οι περισσότεροι / ες έχετε κρεμάσει κορνιζαρισμένο το lower που κάποτε πήρατε στο παιδικό σας δωμάτιο, αμέσως μετά έχουμε την μετάφραση 1 λεπτού απ’ την ομιλία του· είναι αρκετό.

 

[0.43 – 1.51]… Είμαι εδώ σήμερα για να σας πω ότι χακάρουμε πράγματι το software της ζωής. Κι αυτό αλλάζει τον τρόπο που σκεφτόμαστε την πρόληψη και την θεραπεία των ασθενειών. Να, σε 30 δευτερόλεπτα, τι πρέπει να ξέρετε για την βιολογία: το σώμα μας είναι φτιαγμένο από όργανα, τα όργανά μας είναι φτιαγμένα από κύτταρα, και σε κάθε κύτταρο υπάρχει κάτι που λέγεται messenger RNA ή εν συντομία mRNA, που μεταφέρει τις κρίσιμες πληροφορίες απ’ το DNA, απ’ τα γονίδιά μας, στην πρωτεΐνη, που είναι τα data που δημιουργεί το software. Αυτές είναι οι κρίσιμες πληροφορίες που καθορίζουν τι πραγματικά θα κάνει ένα κύτταρο.

Αυτό λοιπόν το θεωρούμε σαν λειτουργικό σύστημα. και δεν είναι μόνο σε κάθε κύτταρο του δικού μας σώματος, είναι στην πραγματικότητα σε κάθε κύτταρο κάθε ζωντανού οργανισμού. Είναι το ίδιο πράγμα. Οπότε αν μπορείς πραγματικά να το αλλάξεις αυτό, αυτό που λέμε software of life, αν μπορείς να εισάγεις μια γραμμή κώδικα ή να αλλάξεις μια γραμμή κώδικα, προκύπτει ότι δημιουργούνται προφανείς συνέπειες σε οτιδήποτε, απ’ την γρίπη ως τον καρκίνο…

Αυτό το κατόρθωμα ο ειδικός το ονομάζει “πληροφορική θεραπεία”… Εμείς; Βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα… Του καπιταλισμού, στην φάση της 4ης βιομηχανικής επανάστασής του.

Αν το αφεντικό χακάρει την ζωή είναι αόρατο;

Κυριακή 14 Μάρτη. Δεν είναι η πρώτη φορά που τεκμηριώνουμε τις θέσεις μας με τις δηλώσεις των ίδιων των φαρμακο-μαφιών… Δεν είναι η πρώτη φορά που θυμίζουμε πως η παραπάνω αφίσα (του περασμένου Νοέμβρη / Δεκέμβρη) ήταν απόλυτα ακριβής· μια έντιμη (και αισχρά μειοψηφική) προσπάθεια να υποδειχθεί ο κίνδυνος… Αλλά δεν είναι αρκετό να υποδειχθεί ο κίνδυνος· πρέπει να μην κοιτάει ο καθένας και η καθεμιά τον αφαλό του / της· για να μην πούμε τίποτα χειρότερο.

Γιατί είναι τρομερά επικίνδυνο το «χακάρισμα του software της ζωής»; Δεν θέλουν, άραγε, οι φαρμακο-μαφίες να φροντίσουν για την καλή μας υγεία, έχοντας κι αυτές τα κέρδη τους; Όχι!!! Ο πρώτος λόγος είναι ότι οι χάκερς γενετιστές ΔΕΝ ξέρουν τις συνέπειες των «ηλεκτρο-γενετικών παιχνιδιών τους» (αν και έχουν δει μερικές στα πειράματα που έχουν κάνει σε ζωά… προσέχοντας, φυσικά, να μην πολυδιαρρέουν…) Εμφανίζονται καλοκάγαθοι και γλυκούληδες με υποσχέσεις ότι θα γιατρέψουν τα πάντα· εισπράτουν το ζεστό χειροκρότημα των ανόητων αιχμαλώτων τους· όμως πότε υποσχέθηκαν κάτι διαφορετικό; Οι μόνες υποσχέσεις που πραγματικά τηρούνται απ’ τις φαρμακομαφίες είναι αυτές απέναντι στους μετόχους τους και τους ceo τους. Για τα υπόλοιπα; Μα ελάτε τώρα, πώς κάνετε έτσι; Ο αριθμός των θρομβοεμβολικών επεισοδίων σε εμβολιασμένα άτομα δεν υπερβαίνει τον αριθμό που αντιστοιχεί στην συνήθη νοσηρότητα του γενικού πληθυσμού… (λέει η ΕΜΑ). Κι αν υπάρξει κάποιο πρόβλημα με τις πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης που ‘υπερβαίνει τον αριθμό’ και δεν μπορούμε να το κρύψουμε ή να το φορτώσουμε αλλού, θα κάνουμε «ένορκη διοικητική εξέταση»…

Ο δεύτερος λόγος είναι πως αν η καπιταλιστική τεχνοεπιστήμη και οι ειδικοί της έχουν την δυνατότητα να «χακάρουν το sοftware της ζωής» (και την έχουν αποκτήσει, το δείχνουν και καμαρώνουν!) δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα στο δισεκατομύριο να την χρησιμοποιούν αποκλειστικά για «αγαθούς σκοπούς», ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν τέτοιοι. Εκτός απ’ το να αυξήσουν την κερδοφορία τους απ’ τον έλεγχο και την ιδιοκτησία πάνω στη ζωή, θα χρησιμοποιήσουν αυτές τις τεχνολογίες και σαν όπλα! Για να το πούμε ακόμα πιο καθαρά: η απαλλοτρίωση του ανθρώπινου ανοσοποιητικού και της λειτουργίας των κυττάρων απ’ το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα ΕΙΝΑΙ ΟΠΛΟ – άσχετα με το πως και από ποιούς θα χρησιμοποιείται τώρα και στο μέλλον! Αυτός είναι λόγος της μαζικής και συστηματικής δημιουργίας σύγχυσης μέσα από διασπορά καθεστωτικών ψεμμάτων, ενίσχυση της άγνοιας, αντιπερισπασμούς, εκβιασμούς, απαγορεύσεις, ανταμοιβές για την συνθηκολόγηση, και άλλα κόλπα ψυχολογικού πολέμου.

Όλα όσα μεθοδεύτηκαν ως τώρα, όλα όσα επαινέθηκαν ως τώρα, όλα όσα κούρασαν ως τώρα, οι καθολικές απαγορεύσεις, τα πραξικοπήματα, η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, όλα ήταν τα μέσα για να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός: η μέση κοινωνική συγκατάνευση, με το «καλό» (τον τρόμο…) ή το «κακό» (τις απειλές του «πιστοποιητικού»), στο χακάρισμα της ζωής.

Να, λοιπόν, που βρισκόμαστε αυτήν την στιγμή από πολιτική ανταγωνιστική, εργατική άποψη (ας πούμε ότι θα μπορούσε να υπάρχει τέτοια…): μετά από 12 μήνες πολέμου, αντί για μια καλά τεκμηριωμένη και οργανωμένη αντίδραση στη θανατο-πολιτική και θανατο-τεχνολογία των αφεντικών, στα μέρη μας αδιαφορία για την προέλαση τους… Σα να είναι κάτι περαστικό… Σα να υπάρχουν τρύπες για να κρυφτούμε…

Οι αιχμάλωτοι δεν θέλουν καν να διανοηθούν ότι δεν υπάρχει καμμία «πολιτική υγείας Μητσοτάκη»· ότι το ντόπιο ρημαδογκουβέρνο με τους «ειδικούς» και τους κάθε είδους δημαγωγούς του, είναι μαριονέτες του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, όπως το γκουβέρνο της Μέρκελ, του Borduk στην αγγλία… όπως όλες οι υπόλοιπες πρωτοκοσμικές πολιτικές και «τεχνικές» βιτρίνες· ότι όλες αυτές οι βιτρίνες εκτός απ’ το να επιβάλλουν τις προϋποθέσεις της θανατο/τεχνολογίας με διατάγματα έχουν ρόλο και στο να απορροφήσουν τους όποιους κραδασμούς, τις όποιες κοινωνικές αντιδράσεις· ότι «μπαίνουν μπροστά» για να μη φαίνεται αυτό που υπάρχει από πίσω, η καπιταλιστική αναδιάρθρωση δηλαδή και τα χαρακτηριστικά της, η «βιομηχανία της υγείας» και οι μεθοδεύσεις της…

Εκεί βρισκόμαστε· τόσο χαμηλά: με το ζόρι (ή και όχι) μπλεγμένοι στα δίκτυα της φανερής και της κρυφής ενσωμάτωσης…