Year: 2021

Πάνω απ’ όλα η επιστημοσύνη!

Παρασκευή 19 Μάρτη. Με την σεμνότητα και την ταπεινότητα που ταιριάζει όταν απέναντι είναι τα γαλόνια, η ασταμάτητη μηχανή κλίνει ευλαβικά το γόνυ στο μεγαλείο, στην ακρίβεια, στην ανθρωπιά και στην σταθερότητα των απόψεων όχι μόνο του συγκεκριμένου γενετιστή αλλά και όλης εκείνης της επιστημοσύνης που με φωσφοριζέ τεχνολογίες έχει αναλάβει την σωτηρία μας.

Οι 2 πιο κάτω δηλώσεις χωρίζονται από λίγες μόνο εβδομάδες· αλλά ποιός θυμάται και τι σημασία έχει; Σημασία έχουν μόνο οι public relations – και η βιομηχανία της υγείας ζει και αναπνέει με δαύτες.

Αύριο; Αύριο θα είναι μια άλλη μέρα…

Οι σφαίρες είναι complicating!

Πέμπτη 18 Μάρτη. Tρίβετε ή δεν τρίβετε τα μάτια σας είναι γεγονός: Ο Ρicardo Cardona κρατούσε ένα μαχαίρι κάπου στο Bronx τον περασμένο Απρίλη (του 2020)· οι μπάτσοι τον πυροβόλησαν 11 φορές, οι 7 σφαίρες τον πέτυχαν στο σώμα· πέθανε…

Ναι, αλλά από τι πέθανε; Από τον τσαχπίνη!!! Οι εφτά σφαίρες απλά επιδείνωσαν την κατάστασή του – είπαν οι ειδικοί…

Κοινή δεξαμενή α λα αμερικέν! (Για να καταλάβετε πόσο μακριά πήγε και συνεχίζει να πηγαίνει η δημιουργική λογιστική του θανάτου…)

Αλλά αν πρόκειται για τις πλατφόρμες; Ωωωω… Αυτές όχι μόνο δεν σκοτώνουν αλλά, αντίθετα, προσφέρουν αθανασία· και ικανότητες Νeo… Με την σύριγγα στο μπράτσο εφτά σφαίρες τις σταματάς για πλάκα…

Ελληνική κατάθλιψη 1

Πέμπτη 18 Μάρτη. Γράφαμε πριν μέρες (Τετάρτη 10 Μάρτη, τρέξε, τρέξε!) ότι ο ιμπεριαλιστικός σχεδιασμός που υπηρετεί μεν τώρα το ρημαδογκουβέρνο αλλά ωρίμασε άγρια επί φαιορόζ γκουβέρνου (2015 – 2019) τραβάει ζόρια, και ότι ο ρημαδο—–Νικόλας έτρεξε πρόσφατα να πέσει στα πόδια του φίλου κι αδελφού χασάπη του Καΐρου μπας και αποφύγει την επίσημη οριοθέτηση αοζ μεταξύ της αιγυπτιακής χούντας και του τουρκικού καθεστώτος. Η αλήθεια είναι μαύρη για την Αθήνα· και το ζήτημα της αοζ στην ανατολική Μεσόγειο είναι πια ένα κουρέλι, απομεινάρι ενός υπερ-φιλόδοξου σχεδίου που προώθησαν οι φαιορόζ απ’ το 2015 και μετά («περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου», σωλήνας east med) που τώρα πια το έχουν φάει τα ψάρια.

Πέρα απ’ τις τυπικά εννοημένες μπίζνες (που παίζουν είτε έτσι είτε αλλιώς, είτε εκεί είτε παρακεί) οι “ροζ” και οι “φαιές” βιτρίνες του ελληνικού ιμπεριαλισμού (συριζα και ανελ για να συνεννοούμαστε), με διακομματική, εθνική συναίνεση φυσικά, πλασσαρίστηκαν σ’ έναν ημιάξονα σαφέστατα εχθρικό στο ευρασιατικό project, ποντάροντας ότι η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο θα τον «ολοκληρώσουν» και θα τον ενδυναμώσουν. Η συμμαχία Αθήνας – Λευκωσίας – Καΐρου – Τελ Αβίβ – Ριάντ – Αμπού Ντάμπι («όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί»!) φαινόταν (στα μάτια των ντόπιων πολιτικών βιτρινών) πολλά υποσχόμενη τόσο γεωγραφικά όσο και οικονομικά, με νούμερο 1 ελληνικό εθνικό στόχο τον αποκλεισμό της Άγκυρας απ’ την ανατολική Μεσόγειο· ή, σε μια πιο «ρεαλιστική» (α λα ελληνικά) προοπτική, τον εξαναγκασμό της σε διαπραγματεύσεις από θέση αδυναμίας.

Αυτός ο σχεδιασμός ήταν τρομακτικά φιλόδοξος, εξαιρετικά επιθετικός, αλλά και τυφλός, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Το 2015 και το 2016 η υπό τον Obama Ουάσιγκτον δεν φαινόταν να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα «προσόντα» του ελλαδιστάν (γι’ αυτό και, παρά τα παρακάλια και την δράση του ισραηλινού λόμπυ στην Ουάσιγκτον, ο Obama δεν δέησε να καλέσει τον τενεκεδένιο (: Τσίπρα) στην Ουάσιγκτον). Επιπλέον η εμφάνιση της Μόσχας στο συριακό πεδίο μάχης το φθινόπωρο του 2015 εννοήθηκε απ’ τους ντόπιους ινστρούκτουρες μέσα απ’ το πρίσμα του αώνιου αντιτουρκισμού: με δυο λόγια δεν κατάλαβαν την τύφλα τους. Υποθέτουμε βάσιμα πώς όπως στην Ουάσιγκτον και στο Λονδίνο (ο καθένας για τους λόγους του) έτσι και στην Αθήνα είχαν ποντάρει τα λεφτά τους στον isis και στους υποστηρικτές του, θεωρώντας βέβαιο ότι η Μόσχα θα υποστεί ένα ακόμα «αφγανιστάν» στο συριακό πεδίο μάχης. Ακόμα κι όταν η Άγκυρα έκανε καθαρή «στροφή» συμμαχώντας με την Μόσχα και την Τεχεράνη (κι έτσι, ουσιαστικά αλλά κρυφά και με την Δαμασκό), υπήρχε ακόμα ακμαία η ελπίδα ότι …. η «τρομοκρατία θα νικήσει»!

Έκαναν όμως, χάρη στον εθνορατσισμό τους (και σ’ αυτά τα ζητήματα η εντόπια θεωρούμενη «αριστερά» είναι ακροδεξιά!) κάτι που ξεπερνούσε κατά πολύ ακόμα και τις τυπικές διακρατικές σχέσεις σε καιρό ειρήνης: όχι απλά έδωσαν πολιτικό άσυλο σε 8 τούρκους χουντοκαραβανάδες (ανάμεσά τους και κάποιους που είχαν προσπαθήσει να σκοτώσουν τον Εrdogan στη διάρκεια του ευτυχώς αποτυχημένου πραξικοπήματος στις 15 Ιούλη του 2016) αλλά τους ανακήρυξαν “εθνικούς ήρωες” του ελλαδιστάν! Ούτε η Ουάσιγκτον δεν έχει κάνει κάτι τόσο πρόστυχο για αποτυχημένους πραξικοπηματίες! (Εκ των υστέρων υποθέτουμε βάσιμα πως επρόκειτο για καραβανάδες – πράκτορες είτε του Λονδίνου, είτε του Τελ Αβίβ, είτε της Ουάσιγκτον, είτε και της Αθήνας…)

Από εκείνο το χρονικό σημείο και μετά ήταν εύλογο (και δίκαιο…) ότι οι τούρκοι ισλαμοδημοκράτες, έχοντας “λάβει το μήνυμα”, θα εγκατέλειπαν την αυτοσυγκράτησή τους (στην ανατολική Μεσόγειο) και ότι θα ξεδίπλωναν τον δικό τους ιμπεριαλισμό, που – παρεπιπτόντως… – ταιριάζει μια χαρά στο ευρασιατικό project.

Έτσι, όταν στρογγυλοκάθησε στο άσπρο σπίτι το ψόφιο κουνάβι (αρχές 2017), κι όταν ο γίγαντας, ο ογκόλιθος τότε υπ.εξ. Νick the Greek (: Κοτζιάς) έτρεχε με τους χάρτες παραπάσχαλα για να πουλήσει τα ελληνικά «κάλλη» στην Ουάσιγκτον, μπορούσε κάποιος να είναι σίγουρος (η ασταμάτητη μηχανή ήταν!) ότι όπως και στο εσωτερικό του έτσι και στην «εξωτερική πολιτική» του το ελληνικό καθεστώς βούλιαζε στην παρακμή του.

Ελληνική κατάθλιψη 2

Πέμπτη 18 Μάρτη. Οι κρίκοι της συγκεκριμένης ιμπεριαλιστικής αλυσίδας άρχισαν να ραγίζουν και να σπάνε όταν το σχέδιο «πένσα» απ’ την μεριά του ρωσικού και του τουρκικού ιμπεριαλισμού πέτυχε όχι μόνο στο συριακό πεδίο μάχης αλλά και στο λιβυκό. Αυτή η δεύτερη επιτυχία κτύπησε καίρια τον σύμμαχο του ελλαδιστάν που έτρεξε να παρακαλέσει ο ρημαδο—–Νικόλας: την αιγυπτιακή χούντα.

Όλοι όσοι πόνταραν στον «τζενεράλ» Haftar (το Παρίσι, το Αμπού Ντάμπι, το Κάιρο, η Αθήνα) έχασαν στο λιβυκό πεδίο μάχης· σίγουρα έχασαν σε σχέση μ’ αυτά που επεδίωκαν. Ειδικά όμως για την αιγυπτιακή χούντα η ήττα ήταν υπόδειξη ρεαλισμού: για να σταματήσει (ο υποστηριζόμενος απ’ την Άγκυρα) στρατός του Saraj έξω απ’ την Σύρτη, ο Sisi (παρά τους μιλιταριστικούς θεατρινισμούς του) έπρεπε να προσαρμοστεί στην «πένσα», άρα στους σχεδιασμούς του δίπολου Μόσχα – Άγκυρα· μ’ άλλα λόγια θα έπρεπε να διαπραγματευτεί έμμεσα με την δεύτερη. Κι αυτό ακριβώς έκανε, προς ευχαρίστηση του τουρκικού καθεστώτος. Πολύ πριν αρχίσει ο θόρυβος για την τουρκική και την αιγυπτιακή αοζ, Άγκυρα και Κάιρο είχαν βρει μια «σιωπηρή» ισορροπία στη λιβυκή στεριά…

Συνέβαιναν παράλληλα κι άλλες εξελίξεις. Η ήττα του σχεδίου του άξονα για την συρία και το ιράκ άρχισε να συμπληρώνεται με την ήττα στην υεμένη· ο τοξικός, που νόμιζε (και άλλοι νόμιζαν) ότι έχει καβαλήσει το κύμα της Ιστορίας άρχισε να στριμώχνεται στα σκοινιά· ο γαλλικός ιμπεριαλισμός «ατύχησε» στον λίβανο και άρχισε να ζορίζεται στο Sahel· και το ψοφιοκουναβιστάν, προκειμένου να συγκρατήσει την όποια αμερικανική παρουσία στη μέση Ανατολή, έσπρωξε μια «συμμαχία των ηττημένων», με κέντρο το Τελ Αβίβ: οι πετροχούντες της σαουδικής αραβίας και των εμιράτων (η πρώτη κάπως συγκεκαλυμένα) έκαναν το salto mortale ελπίζοντας ότι θα διασωθούν έτσι (και ότι η παλαιστίνη θα βγει στο σφυρί).

Αυτή καθ’ αυτή μια τέτοιου είδους «σύμπτυξη δυνάμεων» μπορεί να χαροποίησε το ελλαδιστάν και τον ιμπεριαλισμό του… Αλλά για την χούντα του Καΐρου το ζήτημα δεν ήταν και δεν είναι τόσο απλό. Στον πυρήνα της, ιστορικά, η εξωτερική πολιτική του αιγυπτιακού κράτους μοιάζει με την ελληνική: αναζήτηση και προσπορισμός γεωπολιτικών προσόδων. Σε αντίθεση όμως με την περίπτωση του ελλαδιστάν (όπου το νο 1 εθνικό κεφάλαιο, οι εφοπλιστές, καθορίζει τις συμμαχίες) το Κάιρο προτιμάει να πατάει, όσο μπορεί, σε δύο βάρκες. Η βασική του προίκα λέγεται Σουέζ· Σουέζ σημαίνει ταυτόχρονα Μεσόγειος και Ερυθρά Θάλασσα· κι αυτά τα δύο μαζί σημαίνουν «πρόσεχε για να έχεις»: κάποτε η χερσόνησος του Σινά (δηλαδή η μία όχθη της διώρυγας) βρέθηκε υπό την κατοχή του ισραήλ…

Τώρα η μία απ’ τις δύο βάρκες είναι «ο άξονας των ηττημένων», ενώ η άλλη (πέρα απ’ την Μόσχα με την οποία παραδοσιακά οι σχέσεις είναι καλές, και το Πεκίνο που είναι σημαντικός «επενδυτής» και στην αίγυπτο) περιλαμβάνει Άγκυρα, Ντόχα και Τεχεράνη. Τι θα έπρεπε να κάνει η αιγυπτιακή χούντα απέναντι στην πρώτη; Αυτό που κάνει: αν όχι μια «ανοικτή ειρήνη» σίγουρα μια ανοικτή τακτική «όχι τριβές». Ο χασάπης Sisi όχι μόνο βλέπει αλλά νοιώθει άμεσα (για παράδειγμα) την σαουδαραβική παρακμή: πούλησε δυο αιγυπτιακά νησάκια στην ερυθρά θάλασσα, σε στρατηγική θέση, το Tiran και το Sanafir, παρά τις σοβαρές εσωτερικές αντιδράσεις, με αντάλλαγμα σαουδαραβικές χορηγίες και δάνεια με πολλά μηδενικά· αλλά τώρα το Ριάντ ζορίζεται, και επιπλέον φαίνεται να προτιμάει σαν «επενδυτικό στόχο» το απαρτχάιντ ισραήλ… Σαν σουνιτική ιδεολογία ο ουαχαβιτισμός δεν είναι πια κάτι που πρέπει να «σέβεται» το Κάιρο· με αυξανόμενη την επιρροή των τούρκων χριστιανοδημοκρατών (και μέσω αυτών της μουσουλμανικής αδελφότητας) στους αραβικούς πληθυσμούς, καλύτερο θα ήταν να βρει τρόπους «συνεννόησης» με την Άγκυρα… Η τουρκική διπλωματία (και οι υπηρεσίες) προσφέρονται να βοηθήσουν το Κάιρο στην κρίσιμη διένεξη του με την Αντίς Αμπέμπα για το φράγμα πάνω στο Νείλο ενόσω ο τοξικός των εμιράτων κάνει το ακριβώς αντίθετο… Αν προσθέσει κανείς και την ισορροπία στο λιβυκό πεδίο μάχης, αυτά δεν είναι λίγα, όσο κι αν δεν αρέσουν στην Αθήνα…

Οπωσδήποτε ισχύει και τώρα, σ’ αυτήν την ρευστότητα, ότι μεταξύ κρατών «δεν υπάρχουν φιλίες, υπάρχουν συμφέροντα». Στην παρούσα ιστορική συγκυρία και με τους τωρινούς συσχετισμούς δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή (μέση Ανατολή, Αφρική…) τα γεωπολιτικά συμφέροντα της αιγύπτου δεν εξυπηρετούνται μέσω της πλήρους ταύτισης με την Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, το Τελ Αβίβ και τους γύρω συμμάχους τους· άρα η απόκλιση (μερικές φορές ορατή…) απ’ τους στόχους του ελληνικού ιμπεριαλισμού είναι κάτι παραπάνω από λογική. Κι ενώ η χούντα φοβάται πάντα την μουσουλμανική αδελφότητα στο εσωτερικό της αιγύπτου και, κατά συνέπεια, δεν μπορεί να είναι σίγουρη για τις «δεύτερες σκέψεις» της Άγκυρας, είναι σοφότερο (και κατ’ αρχήν πιο χρήσιμο) να κρατάει ισορροπίες με το τουρκικό καθεστώς, παρά να βρυχάται αντιτουρκικά (με ξένα κόλυβα) σαν το ελληνικό ποντίκι…

Τι απομένει στο ελλαδιστάν; Τα προσχήματα… η astrazeneca… η pfizer… τα παραμύθια (αυτά τα τελευταία: όπως πάντα!)

Θάνατος και στους τρεις!

Πέμπτη 18 Μάρτη. Ο νυσταλέος Jo μίλησε! Και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους! Οι ρώσοι; Α χα! Αυτοί προσπάθησαν να υποστηρίξουν το ψόφιο κουνάβι στις προηγούμενες εκλογές, με υπόγειο και φθονερό τρόπο φυσικά, άρα χώθηκαν στην ύψιστη δημοκρατική διαδικασία του ύψιστου δημοκρατικού καθεστώτος του γαλαξία… οπότε πρέπει να τιμωρηθούν!

Ειδικά όμως ο Putin; Αυτός είναι wanted, dead or alive! Ρωτάει χτες ο άνκορμαν του ABC George Stephanopoulos (όποια πέτρα και να σηκώσεις…) τον νυσταλέο Jo εντελώς τυχαία: Πιστεύετε ότι ο ρώσος πρόεδρος είναι δολοφόνος; Και ο νυσταλέος, κάπως ανάμεσα σε χασμουρητό και φαγούρα στα δάκτυλα, απαντάει: Μμμμμμ-μμμμμ, ναι…. Πρόσθεσε αργότερα ότι “δεν έχει ψυχή” (πράγμα αναμενόμενο για δολοφόνο)…

Οι μουλάδες της Τεχεράνης; Α χα! Αυτοί προσπάθησαν να υπονομεύσουν το ψόφιο κουνάβι στις προηγούμενες εκλογές, με υπόγειο και φθονερό τρόπο φυσικά, άρα χώθηκαν στην ύψιστη δημοκρατική διαδικασία του ύψιστου δημοκρατικού καθεστώτος του γαλαξία… οπότε πρέπει να τιμωρηθούν! (Ο George δεν ρώτησε αν είναι κι αυτοί δολοφόνοι… Περιττό…)

Οι «κομμουνιστές» του Πεκίνου; Α χα! Αυτοί δεν έκαναν τίποτα, αλλά το σκέφτηκαν να χωθούν στην ύψιστη δημοκρατική διαδικασία του ύψιστου δημοκρατικού καθεστώτος του γαλαξία… οπότε πρέπει να τιμωρηθούν! Άλλωστε κάνουν «γενοκτονία» στην Xinjiang…

Σπάνια εποχή, και τα σπασμένα τα πληρώνουμε ήδη… Όποιος πάντως θέλει να δει την παράνοια της εξουσίας (και της παρακμής) μπορεί να το κάνει…

Μετά απ’ αυτά η Μόσχα ανακάλεσε τον πρεσβευτή της Anatoly Antonov από την Ουάσιγκτον, για διαβουλεύσεις (πάντα έτσι δικαιολογούνται τέτοιες κινήσεις). Αυτό θεωρείται σημαντικό έως πολύ σημαντικό γεγονός – κατά την γνώμη μας όμως ήταν απλά υποχρεωτικό.

Το πραγματικά σημαντικό θα είναι όταν ο γιου ες άρμυ θα αναγκαστεί να τα μαζέψει απ’ το ιράκ ή την συρία ή και τα δυο.

Το ισοζύγιο είναι θετικό

Τετάρτη 17 Μάρτη. Είναι μια βρώμικη, απάνθρωπη ιδέα, που δεν ζέχνει μόνο «ceo» αλλά επίσης υποδεικνύει τα σύγχρονα θεσμικά νεο-νεο-φασιστικά χαρακτηριστικά των καπιταλιστικών κρατών: μην ανησυχείτε (λένε) αν πεθάνουν καμπόσοι απ’ την γενετική μηχανική· το όφελος είναι μεγαλύτερο…

Υπάρχει κάπου, λοιπόν, μια ζυγαριά. Δεν είναι αόρατη· είναι «πειραγμένη»! Απ’ την μια μεριά βαραίνουν οι θάνατοι – από – το – φάρμακο: είναι θάνατοι πραγματικοί, από αιτία ηθικά (και όχι μόνο…) απαράδεκτη, έχουν βάρος αναπόδραστο. Απ’ την άλλη μεριά υπάρχει το όφελος… Αλλά αυτό είναι εντελώς κατασκευασμένο. Το μέτρο του είναι οι παραστάσεις και αναπαραστάσεις της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, η κατασκευή της απειλής του Μαζικού Θανάτου, η Αποκάλυψη η ίδια!!!

Αν αυτή η δόλια κατασκευή μπει στη μια μεριά της ζυγαριάς, αν εκεί τοποθετηθούν όλες οι «κοινές δεξαμενές» που έφτιαξαν κράτη και αφεντικά, αν σ’ αυτή τη μεριά μπει το Θέαμα του Απόλυτου Θανάτου, τότε είναι σίγουρο πως όσοι θάνατοι – απ’ – τα – φάρμακα κι αν προκύψουν στην άλλη μεριά της, το όφελος θα είναι πάντα μεγαλύτερο! Μόνο που δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί «θεραπευτικό» παρά μόνο με την απόλυτη διαστροφή των εννοιών.

Αυτό το σχήμα, αυτή η ιδεολογική κατασκευή, δεν έχει καμμία σχέση ούτε με την ιατρική (έστω: σαν μακριά, πολύ μακριά ιστορία) ούτε με οποιαδήποτε έννοια θεραπείας – για – όλους!!! Είναι το σχήμα του πολέμου! Μόνο στον πόλεμο «δικαιούται» ο στρατηγός (που δεν κινδυνεύει να πεθάνει) να πει «ναι, είχαμε μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς απ’ την μεριά μας· αλλά το όφελος είναι μεγαλύτερο· νικήσαμε!!!». Μόνο στον πόλεμο καθάρματα (που δεν κινδυνεύουν καθόλου) σαν την υπ.εξ. του Κλίντον κυρία Ολμπράιτ «δικαιούνται» να πουν ναι, αξίζει τον κόπο μπροστά στο θάνατο χλιάδων παιδιών στο ιράκ εξαιτίας των αμερικανικών τιμωριών στα ‘90s. Μόνο στον πόλεμο την ζυγαριά της ζωής και του θανάτου την κρατάει (και την “πειράζει”) το αφεντικό…

Το γεγονός, το πολιτικό γεγονός των ημερών, είναι ότι αυτή η ρητορική, η ρητορική του “θα πεθάνετε για καλό σκοπό”, εμφανίζεται σε ευρεία προβολή σαν η νέα κανονικότητα… Όχι της ιατρικής! Ξεχάστε την! Θα την βρίσκετε όλο και πιο δύσκολα, κάπου κρυμμένη, κάπου ντροπιασμένη, κάπου παράνομη. Είναι η νέα κανονικότητα της βιο-πληροφορικοποιημένης “βιομηχανίας της υγείας”! Σ’ αυτήν την βιομηχανία και, κυρίως, στην εκστρατεία της νομιμοποίησής της, έχει αναπτυχθεί προ πολλού (και έχει ειπωθεί δημόσια) σαν κανόνας το “ισοζύγιο” του πόσοι και ποιοί θάνατοι συμφέρουν…

Όπως κάθε βιομηχανία ως τώρα, όπως κάθε αφεντικό, έτσι και η βιομηχανία της υγείας και τα αφεντικά της έχουν ένα λογιστήριο ζωής και θανάτου. Κι ένα “όφελος” που – αν θέλετε το καταλαβαίνετε – δεν είναι δικό σας και δικό μας, αλλά έτσι πουλιέται…

Το ευρωπαϊκό πρόβλημα: «τρίτο κύμα», δηλαδή τρικυμία!

Τετάρτη 17 Μάρτη. …Μιλώντας γενικά, παγκόσμια έχουν υπάρξει τρεις διαφορετικοί τρόποι αντίδρασης απέναντι στον ιό… Στη μια άκρη βρίσκεται η στρατηγική του «laissez-faire» όπως στις Ηπα και στη Βραζιλία. Στην άλλη άκρη βρίσκονται μερικά ανατολικοασιατικά κράτη, με μια αυστηρή πολιτική «μηδενισμού του covid» που προσπάθησε να εξαφανίσει τον ιό μέσα από αυστηρά συλλογικά μέσα. Η τρίτη εκδοχή είναι η Ευρώπη: πολύ περισσότερο σαν αντίδραση παρά σαν πρόληψη, επηρεασμένη έντονα απ’ τις απαιτήσεις επιχειρηματικών τομέων… Είναι μια διαρκής αναμέτρηση που δεν θα τελειώσει μέχρι να ολοκληρωθεί ο μαζικός εμβολιασμός…

Αυτά τα λέει ένας προφέσορας «δημόσιας υγείας», ονόματι Joan Benach, ενός πανεπιστημίου στη Βαρκελώνη. Κι όπως είναι συνηθισμένο για τους προφέσορες, εκθέτει μια συλλογή μισών αληθειών και ολόκληρων ψεμμάτων που έχει ξεκινήσει ήδη καριέρα – σίγουρα στον δυτικό κόσμο.

Πρώτο ψέμα: η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία στην ευρώπη, τα πραξικοπήματα, οι καθολικές απαγορεύσεις, η αυστηρή πολιτική αν όχι «μηδενισμού του covid» σίγουρα ισοπέδωσης της καμπύλης, δεν ήταν στην εκρηκτική επιβολή της καθόλου «αντίδραση»! Ήταν προληπτική, προληπτικότατη – την περασμένη άνοιξη!

Δεύτερο ψέμα: η στρατηγική του «laissez-faire» στις ηπα ή/και στη βραζιλία ήταν περισσότερο πολιτική και ιδεολογική διακήρυξη παρά σχέδιο. Μιας και τα δύο κράτη είναι ομοσπονδιακά, οι αποφάσεις λαμβάνονταν στην κλίμακα της πολιτείας· κι εκεί υπήρξε όλη η γκάμα «πακέτων αντιμετώπισης»…

Τρίτο ψέμα: η στρατηγική «εξαφάνισης του covid» πράγματι διακηρύχτηκε και έγινε προσπάθεια να εφαρμοστεί, ας πούμε στη νέα ζηλανδία ή/και στην αυστραλία. Πρόκειται για σκέτη ιδεολογία, και φυσικά αξίζει το όνομα «στρατηγική» μόνο επειδή αφορά σχετικά αραιοκατοικημένα νησιά. Όμως αν θεωρείται ότι μια zoonotic επιδημία ξεκινάει από ένα ή δύο «ασθενείς νο μηδέν», τότε πέντε ή δέκα κρούσματα κάθε μέρα δεν είναι με κανέναν τρόπο «εξαφάνιση του covid»· είναι, διαρκώς, σπίθες εδώ κι εκεί έτοιμες να γίνουν πυρκαγιά. Η νέα ζηλανδία είναι τέτοια περίπτωση και σήμερα.

Τέταρτο ψέμα: το μεγαλύτερο μέρος της αφρικής, η ιαπωνία, η νότια κορέα, σε ποιά απ’ αυτές τις δήθεν «τρεις» στρατηγικές ανήκουν; Οι δύο τελευταίες και «κρούσματα» έχουν, και θανάτους· σε μικρούς αριθμούς σε σχέση με τον πληθυσμό τους. Και – bingo! – οι ιάπωνες είναι μάλλον απίθανο να δεχτούν να «εμβολιαστούν» με οτιδήποτε παρουσιάζεται σαν «εμβόλιο»….

Δεν υπήρξαν (και δεν υπάρχουν) λοιπόν τρεις ή δεκατρείς στρατηγικές! Υπάρχουν δύο και μόνο δύο. Η μία λέγεται αντιμετωπίζω τον ιό σαν αυτό που είναι, ακριβώς στα πραγματικά του μέτρα. Η άλλη λέγεται αξιοποιώ τον ιό για να προωθήσω τα συμφέροντά μου (ή/και τα συμφέροντα των χρηματοδοτών μου…), οπότε τον ξεχυλώνω στα μέτρα αυτών των συμφερόντων.

Τα κράτη / αφεντικά της μίας κατηγορίας και της άλλης δεν διαφέρουν ως προς τη θέση τους μέσα στην τυπική οργάνωση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Διαφέρουν όμως ως προς τη θέση τους στον παγκόσμιο καταμερισμό και, κυρίως, ως προς τις βλέψεις (ή και τις δυνατότητές) τους για την θέση τους στο κοντινό μέλλον, στις πρώτες φάσεις της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Είναι κοινότοπο ότι κανένας ιός δεν εξαφανίστηκε ποτέ με κατ’ οίκον διπλοκλείδωμα – συνεπώς και μόνο να αναφέρεται κάτι τέτοιο σαν «σχέδιο» δείχνει άγρια επιθετικότητα (εκ μέρους των κυβερνήσεων / αφεντικών) ακόμα και στην κοινή λογική / νοημοσύνη. Όπως, όμως, παρατηρούν στην μακρινή ασία, η δύση αντιμετώπιζε πάντα τα «παράσιτα» με φωτιά· ενώ αλλού φρόντιζαν να δυναμώσουν το έδαφος… Τώρα η φωτιά καίει στα πόδια των πυρομανών…

Το δυτικό βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα στριμώχτηκε πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι φανταζόταν, και αναγκάστηκε να επιβάλει τους όρους της άγριας πρωταρχικής του συσσώρευσης σε μεγάλο βαθμό «εντός έδρας». Τρώει τις σάρκες και τα μυαλά των αιχμάλωτων υπηκόων του, τρώει ακόμα και τις σάρκες των πολιτικών του βιτρινών, όπως το έκανε άλλες δυο φορές στον 20ο αιώνα, στους δύο παγκόσμιους πολέμους· όχι, όμως, στον τρίτο (τον λεγόμενο «ψυχρό»). Ό,τι εμφανίζεται σαν «δυσκολία αντιμετώπισης της πανδημίας» στον δυτικό κόσμο είναι έκφραση αυτής της «ειρωνείας της Ιστορίας»: αν και τα αφεντικά του δυτικού συμπλέγματος σκόπευαν να αξιοποιήσουν την τερατώδη «υπερμεγέθυνση» της απειλής του τσαχπίνη για να επιβληθούν «ανθρωπιστικά» και «ιαματικά» στην αφρική, στη λατινική αμερική, και στη νότια / νοτιανατολική ασία, τώρα πια άλλοτε μεν επιτίθενται σαν ωμοί μαφιόζοι (pfizer στη λατινική αμερική αλλά και στο πακιστάν…) κι άλλοτε παλεύουν να γλυτώσουν την δυσφήμιση (astrazeneca). Προσπαθεί το σύμπλεγμα (κι ως ένα βαθμό καταφέρνει) να επιβάλει την δική του αλγοριθμική αναδιάρθρωση στο εσωτερικό του· αλλά είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να την επιβάλει μόνιμα στο εξωτερικό του.

Και ιδού η συνέχεια της ειρωνείας της Ιστορίας: εμφανίζονται σαν «σωτήρες» οι rivals έχοντας κάνει τι; Επεκτεινόμενοι όπου μπορούν εκτός των συνόρων τους! Η κυρία Von der Leyen μπορεί να ξύνει το κεφάλι της γιατί οι rivals δεν εμβολιάζουν τους πληθυσμούς τους αλλά κάνουν εξαγωγές· και ο κύριος Draghi μπορεί να θυμώνει που οι ιταλικές φαρμακοβιομηχανίες υπέγραψαν deal για να φτιάχνουν το sputnik V (μέχρι και για «αποικιοκρατία» έφτασε να μιλήσει ο έρμος!), αλλά είναι αλήθεια: ο δυτικός καπιταλισμός κατασκεύασε ένα τέρας σαν όπλο μαζικής καταστροφής των Άλλων, και τώρα αυτό τρώει αναγκαστικά τις ουρές του… Και, άκουσον άκουσον, εμφανίζονται σαν «ελευθερωτές» πάνω σε άσπρα άλογα ποιοί; Οι rivals!

Ναι λοιπόν, είναι αλήθεια. Δεν είναι όλες οι στρατηγικές πετυχημένες, ούτε όλοι οι στρατηγοί νικητές!

Τα πτώματα όμως των «ένδοξα πεσόντων ανώνυμων φαντάρων» είναι πάντα πτώματα…

Συμμαχία στο φεγγάρι

Τετάρτη 17 Μάρτη. Πριν μια βδομάδα και κάτι, στις 9 Μάρτη, ο Zhang Kejian εκ μέρους της «κινεζικής εθνικής υπηρεσίας διαστήματος» (CNSA) και ο Dmitry Rogozin εκ μέρους της ρωσικής Roscosmos υπέγραψαν διακρατική συμφωνία συνεργασίας για την κατασκευή και την λειτουργία ενός «διεθνούς σταθμού έρευνας στη σελήνη»: μια κοινή βάση επί του εδάφους, τεχνοεπιστημονική και όχι μόνο.

Με τόσους δορυφόρους να περιστρέφονται γύρω απ’ την γη, κι όλο και μεγαλύτερη στρατηγική σημασία τέτοιων δορυφόρων και για στρατιωτική χρήση, το διάστημα έχει γίνει de facto πεδίο αναμέτρησης στον οξυνόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό. Και το φεγγάρι είναι η πιο κοντινή «διαστημική ήπειρος» που πρέπει να κατακτηθεί.

Το ψοφιοκουναβιστάν πρόλαβε πέρυσι να αναγγείλει το «πρόγραμμα Άρτεμις» για τον εποικισμό της σελήνης ως το 2024… «Εποικισμός» δεν σημαίνει απλά την δημιουργία κάποιας βάσης, αλλά την κατάκτηση «ζωνών ασφαλείας» στο φεγγάρι. Δηλαδή την εξασφάλιση πως από εκεί δεν θα μπορεί κάποιος να «σημαδέψει» αμερικανικούς στόχους (χερσαίους ή διαστημικούς). Αν και υπήρχε απ’ το ’90 και μετά συνεργασία μεταξύ της Nasa και της Roscosmos σε διαστημικά προγράμματα, η Ουάσιγκτον επέκλεισε την Μόσχα απ’το «πρόγραμμα Άρτεμις». Η συμφωνία με το Πεκίνο είναι η ρωσικη απάντηση.

Το Πεκίνο έχει ένα ήδη καλά εξελιγμένο διαστημικό πρόγραμμα: στις 23 Νοέμβρη του 2020 εκτόξευσε στο φεγγάρι ένα ρομποτικό όχημα (Chang’e 5) που προσεδαφίστηκε στη σκοτεινή πλευρά στις 1 Δεκέμβρη, μάζεψε σχεδόν 2 κιλά δείγματα του εδάφους και επέστρεψε στη γη στις 16 Δεκέμβρη. Αυτή ήταν η 5η κινεζική αποστολή εξερεύνησης του φεγγαριού, η πρώτη με συγκέντρωση και μεταφορά δειγμάτων του εδάφους… Και, αυτό έχει ενδιαφέρον, ήταν η πρώτη ανθρώπινη διαστημική αποστολή τέτοιου είδους απ’ το 1976, όταν παρόμοια δουλειά είχε κάνει το σοβιετικό Luna 24. Μπορεί κανείς να φανταστεί τις τεχνολογικές εξελίξεις απ’ το 1976 ως το 2020 και το γιατί η κινεζική επιχείρηση είναι (αυτή η στιγμή) η πιο άρτια τεχνολογικά, παρότι δεν έχει κάνει ακόμα ανθρώπινο πάτημα στο φεγγάρι.

Αλλά ο διαστημικός ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός που έχει ξεκινήσει ήδη δεν θα μοιάζει καθόλου με τον αμερικανο-ρωσικό των δεκαετιών του 1960 και του 1970. Τότε το φεγγάρι αυτό καθ’ αυτό ήταν αδιάφορο σαν «αξία χρήσης», είχε συμβολική σημασία, και το κύριο ζήτημα ήταν η ανάπτυξη των διηπειρωτικών πυραύλων (για πολεμική χρήση)· συνεπώς τα «διαστημικά προγράμματα» ήταν η εντυπωσιακή και για ευρεία κατανάλωση βιτρίνα τους ανταγωνισμού για την πυραυλική τεχνολογία. Τώρα όλος ο χώρος απ’ την γη ως τη σελήνη έχει αποικιοποιηθεί και αποικιοποιείται καπιταλιστικά· και κάποιου είδους «πόλεμοι στο διάστημα», ας πούμε καταστροφή δορυφόρων ή επιθέσεις έξω απ’ την ατμόσφαιρα προς την επιφάνεια της γης, δεν είναι επιστημονική φαντασία.

Μ’ αυτά τα δεδομένα το Πεκίνο έχει μεγάλες φιλοδοξίες. Όχι μόνο σχεδιάζει να δημιουργήσει μια «ειδική οικονομική ζώνη» γης-σελήνης ως το 2050 (άρα μόνιμες «μετακινήσεις» ανάμεσά τους) αλλά επίσης να προσθέσει έναν διαστημικό κλάδο στους «δρόμους του μεταξιού». Αυτό σημαίνει ότι θα προσφέρει συνεργασίες και ανταλλάγματα σε όλους τους συμμάχους της στην ασία, στην αφρική και στη λατινικη αμερική, ώστε να εγκατασταθούν εκεί διάφοροι γήινοι σταθμοί διαστημικής χρήσης.

Το βέβαιο είναι πως όταν οι δυτικοί ακούνε ότι «το Πεκίνο σχεδιάζει μέχρι τότε να…» ανατριχιάζουν. Αφενός επειδή έχουν καταλάβει ότι το κινεζικό καθεστώς έχει τους πόρους (ανθρώπους και χρήμα) για να κάνει πραγματικότητα σχέδια μαμμούθ. Αφετέρου επειδή πετυχαίνει αυτούς τους στόχους νωρίτερα απ’ τα ανακοινωμένα χρονοδιαγράμματα.

Η υπογραφή της διαστημικής συνεργασίας μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου έχει θορυβήσει την Ουάσιγκτον· αλλά κανείς εκεί δεν πρέπει να ξαφνιάστηκε. Τώρα θα μπορούν να προσθέτουν στον κατάλογο της επικινδυνότητας των rivals και το «…θα μας πέσουν στο κεφάλι!!…»

(φωτογραφία πάνω: Η υπογραφή. Κάτω: το Chang’e 5 μάλλον σε γραφιστική αναπαράσταση).

Βιομηχανία εναντίον εργασίας

Τρίτη 16 Μάρτη. Τώρα αρχίζουν τα ζόρικα όχι μόνο για τους ορκισμένους caradinieri και pfizerοι αλλά και εκείνους που είναι κάτι απ’ αυτά τα δύο (ή και τα δύο) αλλά προσπαθούν μέσα από συνδικαλιστικούς ελιγμούς να ξεγλυστρίσουν δηλώνοντας ότι είναι “και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ”. Και με τα βασικά δόγματα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας και αντικυβερνητικοί…

Τα αφεντικά του εντόπιου οργανωμένου τουρισμού, τα μαγαζιά δηλαδή που έχουν παρτίδες με tour operators (τύπου ΤUI) λένε ότι υφίστανται «πιέσεις» να εμβολιάσουν το σύνολο των μισθωτών τους (άρα να επιβάλουν de facto to «πιστοποιητικό εμβολιασμού» σαν όρο εργασίας…). Διαφορετικά (λένε) οι operators θα πάρουν τα «πακέτα» τους και θα τα πάνε αλλού… Με άλλα λόγια άρχισαν τα τύμπανα των πιο χοντρών εκβιασμών σε βάρος των εργατών απ’ τα αφεντικά στα οποία – δεν πρόκειται να το ξεχάσουμε ποτέ! – ήταν οι caradinieri (συμπεριλαμβανόμενων ακόμα και των πιο «επαναστατών») που ανέθεσαν την ευθύνη (δηλαδή το εργοδοτικό δικαίωμα) να ελέγξουν την (fake…) μολυσματικότητα και μεταδοτικότητα του τσαχπίνη.

Ήταν προβλέψιμη αυτή η εξέλιξη· για να μην πούμε ότι ήταν προσχεδιασμένη. Όλοι όσοι επιχειρηματολόγησαν, σαν γνήσιοι αντικυβερνητικοί, ότι «ο τουρισμός και ο ρημαδοΚούλης ξανάφεραν τον covid στο ελλαδιστάν» πάνω που τον είχαμε εξαφανίσει (το περασμένο καλοκαίρι), γνήσιοι caradinieri (και πολλοί της αριστεράς του κράτους και του κεφάλαιου), θα πρέπει τώρα να υπερασπιστούν το δικαίωμα κάθε εργάτη να αρνηθεί τον πλατφορμιασμό – διακινδυνεύοντας να υπερασπιστούν αρκετούς αντι-caradinieri! Επιπλέον, οι caradinieri που εξελίχθηκαν σε pfizerους και έριξαν στην πιάτσα το σύνθημα «ο εμβολιασμός είναι επαναστατικό καθήκον» πρέπει να καταγγείλουν όσους εργάτες και εργάτριες (στη βιομηχανία του τουρισμού εν προκειμένω) καταλαβαίνουν περισσότερα και αρνούνται να γίνουν πειραματόζωα των φαρμακομαφιών, και να συμφωνήσουν στις απολύσεις τους (ή στο να μην προσλαμβάνονται) ρίχνοντας στην πιάτσα άλλο ένα σύνθημα, «το ψηφιακό φακέλωμα υγείας είναι επαναστατικό καθήκον»!

Εννοείται πως τα αφεντικά του τουρισμού δεν είναι τα μόνα που ενδιαφέρονται για τον κοινωνικό ευγονισμό. Είναι όμως αρκετά για να επιβληθούν σε πολλές χιλιάδες εργατών και εργατριών, ντόπιων και μεταναστών, δημιουργώντας ένα «καλό παράδειγμα» μεγάλης έκτασης. Από την στιγμή που η υγεία όπως ορίζεται απ’ το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα (δηλαδή: η αρρώστια…) θα γίνει όρος εργασίας, όλοι οι δαίμονες της ακόμα πιο άγριας εκμετάλλευσης θα βγουν απ’ τις κρυψώνες τους.

Την δική μας (αισχρά μειοψηφική, επιμένουμε) θέση την ξέρετε. Δεν έχει να κάνει με το ποιες βιομηχανίες μας αρέσουν και ποιές όχι· έχει άμεση σχέση μόνο με την εργατική αξιοπρέπεια. Όταν λέμε ΌΧΙ εννοούμε ΌΧΙ, τελεία και παύλα.

Εν τω μεταξύ τα αφεντικά του τουρισμού λένε ότι δεν μπορούν μόνα τους να επιβάλουν το υγιεινιστικό απαρτχάιντ στους εργάτες τους· θα είναι παράνομο… Πρέπει η κυβέρνηση (λένε) να νομοθετήσει ότι εκεί κι εκεί κι εκεί ο πλατφορμιασμός είναι υποχρεωτικός. Παιχνιδάκι αυτό για την συνηθισμένη αντιπολίτευση· αλλά με τι επιχειρήματα άραγε;

O καλός ο συνδικαλιστής πάντα εφευρίσκει κάτι…

(φωτογραφία: Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο!!)

Απαρτχάιντ εναντίον απαρχάιντ!

Τρίτη 16 Μάρτη. …Η θεραπεία [το εμβόλιο COVID] είναι γνωστό ότι προκάλεσε το θάνατο πολλών ανθρώπων, και υπήρξαν σοβαρές βλάβες (μεταξύ των οποίων πρόκληση αναπηρίας και παράλυσης) μετά τη χορήγηση του εμβολίου. Παρά το γεγονός αυτό, η κυβέρνηση δεν διέταξε έρευνα για το θέμα. Είναι ενδιαφέρον ότι το Υπουργείο Υγείας παραδέχτηκε ανοιχτά ότι το 41% ​​των αστυνομικών, στρατιωτικών, εκπαιδευτικών και ιατρικών υπαλλήλων που είχαν εμβολιαστεί υπέστη σοβαρές παρενέργειες και τέθηκε σε κίνδυνο η ζωή τους….

…Έχει ήδη αποδειχθεί ότι πολλοί άνθρωποι έχουν πεθάνει από αυτή τη θεραπεία, έχουν υποστεί βλάβη, έχουν καταστεί ανάπηροι και παρέλυσαν….

Ποιοί ψεκασμένοι λένε τέτοια πράγματα; Και που τα λένε; Ψυχραιμία: pfizerοι όλου του κόσμου ανασυνταχτείτε!!! Αυτά, και άλλα πολλά, περιλαμβάνονται στη μήνυση που έκαναν ισραηλινοί υπήκοοι, εναντίον του ισραηλινού κράτους; Πού; Κατ’ αρχήν στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης!!! (Ευχαριστούμε τον Τ. που μας υπέδειξε σχετικό δημοσίευμα).

Ναι, ναι, ναι! Πρόκειται για έναν ad hoc σύλλογο με όνομα Anshei Emet («λαός της αλήθειας») που έχει δημιουργηθεί στο Τελ Αβίβ για να σταματήσει τον υποχρεωτικό πλατφορμιασμό των ισραηλινών υπηκόων, με τις πλατφόρμες της pfizer! Συγκροτημένη αυτή η οργάνωση από δικηγόρους, γιατρούς και ακτιβιστές, δηλώνει ότι θα πάει πολύ μακριά. Θα καταθέσει την μήνυσή της και στο Δικαστήριο της Νυρεμβέργης (τον θεματοφύλακα των αντιναζιστικών δικών και καταδικών μετά το τέλος του β παγκόσμιου πολέμου), κατηγορώντας το κράτος της ότι παραβιάζει εκείνες τις αποφάσεις που απαγορεύουν τα «ιατρικά πειράματα» ερήμην των πειραματοζώων και την άσκηση εκβιασμών σε βάρος τους (πράγμα που κάνουν ήδη όλα τα πρωτοκοσμικά κράτη). Με δυο λόγια τα μέλη του Αnshei Emet είναι ένα χιλιοστό πριν κατηγορήσουν το ισραηλινό κράτος για ναζισμό! O tempora o mores!!

Μπορεί να έχει εγκαταστήσει εδώ και δεκαετίες το πιο φονικό απαρτχάιντ που θα ήταν δυνατόν· μπορεί να καταστρέφει τις ζωές και τα απαραίτητα της ζωής για εκατομύρια παλαιστίνους αιχμάλωτους· μπορεί να τους σκοτώνει δέκα δέκα και πενήντα πενήντα μαζί· μπορεί να τους στερεί το ρεύμα, το νερό, τα φάρμακα· μπορεί να καταστρέφει τις καλλιέργειες τους και να γκρεμίζει τα σπίτια τους· μπορεί να τους φυλακίζει επ’ αόριστο σε διάφορα κάτεργα, χωρίς καν δίκες· όμως όλα κι όλα: η βαρβαρότητα αυτού του κράτους (του ισραηλινού) ανακαλύπτεται μόλις έχει γίνει κοινότοπη, «μια απ’ τα ίδια» των υπόλοιπων πρωτοκοσμικών κρατών! Μόλις αντί για τανκς και βόμβες αρχίσει να ανεμίζει σύριγγες… Κοίτα κάτι πράγματα…

Απ’ την άλλη μεριά πόσο αξιολύπητοι είναι τα ελληνικά αφεντικά, οι πολιτικές βιτρίνες τους αλλά και ο τρομοκρατημένος και πρόθυμος να πλατφορμιαστεί λαός, που όλοι έχουν κάνει το ρατσιστικό ισραηλινό καθεστώς υγιειονομικό εικόνισμα και παράδειγμα προς μίμηση; Τι θα πάθει ο λαός και οι ταγοί του αν μάθουν (η ασταμάτητη μηχανή έχει υπόψη της τις σχετικές μετρήσεις από ανεξάρτητες έρευνες…) ότι η πλατφόρμα γενετικής τροποποίησης των pfizer/biontech έχει σκοτώσει πολλούς εκεί, στο «παράδειγμα προς μίμηση», και έχει σακατέψει ακόμα περισσότερους;

Όλα καταρρέουν πια!!! Αstrazeneca με DNA πλατφόρμα απ’ την μια, mRNA πλατφόρμες απ’ την άλλη, και στη μέση η “εθνική επιτροπή εμβολιασμών” που υπερασπίζεται (στα οχυρά του Ρούπελ) όλο και περισσότερο μόνη (καθώς το ένα μετά το άλλο τα ευρωπαϊκά κράτη αποσύρουν προσωρινά έστω την εμπιστοσύνη τους στην πρώτη…) το δίκιο και τις μπίζνες της αυτού μεγαλειότητας της βασίλισσας, του Βorduk, του νυσταλέου Jo, και του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος (που είναι “μεγάλος χορηγός” στα μέρη μας….). ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΠΛΑΤΦΟΡΜΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΑΝ ΗΡΩΕΣ ΑΛΛΑ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΠΟΥ ΠΛΑΤΦΟΡΜΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ!! Ουάου!!!

Αδέλφια! Θα μας πεθάνουν που θα μας πεθάνουν, ας πιάσουμε τις παραλίες κι ας πάμε για ψάρεμα!!! Πάρτε τα smartphones σας, πάρτε ό,τι παλιοκασσετόφωνα με μπαταρίες έχουν απομείνει, πάρτε και ό,τι κουρντιστό πικάπ για δίσκους βακελίτη βρείτε σε κανά υπόγειο, κι αφού για το σφαγείο μας προορίζουν (κι όσο δεν σηκώνουμε κεφάλι), ας πηδήξουμε στο κενό τουλάχιστον χορεύοντας…

(Όχι, δεν είναι η προτασή ΜΑΣ! Είναι η προτασή ΣΑΣ! Είναι η εθνική αγάπη στα μελοδράματα! Ζάλογγο γουστάρετε ω caradinieri, ω pfizerοι; Ζάλογγο θα έχετε – επί τη εθνική επετείω!!…)

(φωτογραφία επάνω: Τίτλος: Αγωγή κατατέθηκε στο δικαστήριο της Χάγης για να σταματήσουν τα καταναγκαστικά εμβόλια στο Ισραήλ. Υπότιτλος: Υποβλήθηκε μήνυση στο Δικαστήριο της Χάγης από τους δικηγόρους Ruth Makhachovsky και Arie Suchowolski με θέμα: Παραβίαση του κώδικα της Νυρεμβέργης από την κυβέρνηση του Ισραήλ και άλλους).