Year: 2021

Palestine free! (3)

Δευτέρα 17 Μάη. Η “πολιτική της ρουκέτας” εκ μέρους της Hamas και των υπόλοιπων αντιστασιακών οργανώσεων στη λωρίδα της Γάζα ήταν δίκαιη από ηθική άποψη, ωστόσο δεν μπορούσε να πάει πέρα απ’ την “λογική των αντιποίνων” μέσα στη διαρκή και απάνθρωπη αιχμαλωσία των παλαιστίνιων. Πολλές φορές δοκιμάστηκε, κι άλλες τόσες το πράγμα κατέληξε σε διαπραγματεύσεις για εκεχειρία (με μεσολαβητή, συνήθως, την χούντα του Καΐρου) με κάποιες πενιχρές και πάντα ανακλίσιμες “υποχωρήσεις” του απαρτχάιντ Τελ Αβίβ. Η “πολιτική της ρουκέτας” δεν μπόρεσε να ανοίξει προοπτικές και ανταγωνιστικές δυνατότητες ούτε για τους αιχμάλωτους στη Γάζα, ούτε για τους αιχμάλωτους στην υπόλοιπη κατεχόμενη Παλαιστίνη, είτε στη δυτική Όχθη, ειτε στην Ιερουσαλήμ/al Quds, είτε οπουδήποτε αλλού μέσα στην ισραηλινή επικράτεια. Αυτό είναι το νόημα της γνώμης μας ότι ο “πολιτικός κύκλος” αυτού του είδους ένοπλης δράσης έχει τελειώσει, και ότι έχει ξεπεραστεί… (Χωρίς να συνυπολογίζουμε τις συνέπειες του να είναι η Χαμάς εξουσία στη Γάζα).

Αντίθετα, ο αντι-απαρτχάιντ πολιτικός προσανατολισμός του κινήματος BDS, που ξεκίνησε από Παλαιστίνιους και αναπτύχθηκε διεθνώς εκτός κατεχόμενων, φώτισε τον μαύρο ορίζοντα με ένα καθαρό και έντονο φως, χωρίς σκιές, ανοίγοντας δύσκολες μεν αλλά σαφείς προοπτικές στον αγώνα για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Δημιούργησε νέες, σταθερές συμμαχίες στον δυτικό «πολιτισμένο» κόσμο, και τρόμαξε τόσο το απαρτχάιντ καθεστώς ώστε να επιστρατεύει κάθε βρώμικη δυνατότητα που διαθέτει για να το φρενάρει· σε μερικές περιπτώσεις με μικρή επιτυχία, συνολικά όμως αποτυγχάνοντας. Πράγματι: το πόσο φοβάται το Τελ Αβίβ τον προσανατολισμό του αντι-απαρτχάιντ αγώνα το δείχνει ο τρόπος που οι διεθνείς σύμμαχοί του έχουν προσπαθήσει να κατακρεουργήσουν ακόμα και τα δικά τους συντάγματα για να επιβάλουν λογοκρισία…

Όπως, όμως, έχει εύστοχα παρατηρηθεί δεν υπάρχει ως αυτή τη στιγμή ορατός πολιτικός οργανισμός μέσα στην κατεχόμενη Παλαιστίνη για να αναλάβει εκεί την δουλειά του αναπροσανατολισμού και της εξέλιξης της «γραμμής» που καθαρά υποδεικνύει το BDS. H Fatah σαν πάντα κυρίαρχη στην ΟΑΠ και η πολιτικά προσοδική συμμορία του Abbas δεν θα μπορούσαν έτσι κι αλλιώς να αναλάβουν αυτά τα πολιτικά καθήκοντα· το μόνο που κάνουν είναι να παζαρεύουν τις μικροεξουσίες τους με το Τελ Αβίβ και τους διάφορους τοξικούς της αραβικής χερσονήσου. Όμως ούτε η Hamas μπορεί.

Η εξέγερση του Sheikh Jarrah ανήκει (κατά την ταπεινή μας άποψη) σ’ αυτήν την “γραμμή”, του BDS· που παραμένει “πολιτικά ορφανή” μεν στην κατεχόμενη Παλαιστίνη αλλά θα μπορούσε να αναδείξει το δικό της εντόπιο πολιτικό προσωπικό, τις δικές της μορφές οργάνωσης, απ’ τα κάτω. Η Hamas επανα-ενεργοποιώντας την “πολιτική της ρουκέτας” (την οποία, ας το επαναλάβουμε, είχε βάλει στην άκρη σ’ όλη τη διάρκεια της Μεγάλης Πορείας για την Επιστροφή παρά τον τεράστιο όγκο των δολοφονιών και των σακατεμάτων των διαδηλωτών· και την είχε βάλει στην άκρη επειδή δεν κινδύνευε από εκείνες τις διαδηλώσεις η ηγεμονία της στη Γάζα…) έκανε ό,τι χειρότερο θα μπορούσε: “καπέλωσε” μια διαφορετική δυναμική που ξεπερνάει την δική της “γραμμή”.

Ξέρουμε ότι “αυτά συμβαίνουν”…. Επίσης ξέρουμε ότι βρισκόμαστε έξω απ’ τον χορό. Ωστόσο η Ιστορία των κολασμένων δεν έχει περιθώρια για παζάρια…

Cosmosis

Δευτέρα 10 Μάη. Ένας νιγηριανο-βρετανός ράπερ, ο Skepta· ένας νιγηριανός ποιητής και συγγραφέας, ο Ben Okri· κι ένας νιγηριανός θρύλος του afrobeat, ο ντράμερ Tony (Oladipo) Allen (πέθανε πριν ένα χρόνο) για τον οποίο πολλοί είπαν όσο ζούσε ότι ίσως είναι ο μεγαλύτερος ντράμερ ever. Φίλος και συνοδοιπόρος του Feta Kuti για πολλά χρόνια (30 άλμπουμ μαζί), ο Allen ακολουθώντας ύστερα την δική του διαδρομή διέσχισε δημιουργικά όλα τα είδη που μπορούσαν να περιστραφούν γύρω απ’ τους αφρικάνικους ρυθμούς, απ’ το dub και το r&b ως την ηλεκτρονική και την rap.

Τι καλύτερο γι’ αυτή την βδομάδα απ’ την Όσμωση του Κόσμου;

Με τις καλημέρες μας.

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την δύση (1)…

Δευτέρα 10 Μάη. Φάντασμα; Ναι! Του κομμουνισμού!!! Αυτό, τουλάχιστον, έχει το μενού κουτόχορτου τις τελευταίες ημέρες. Καθώς το σφυροδρέπανο ανεμίζει πάνω απ’ το αμερικανικό καπιτώλιο (και το ελληνικό κοινοβούλιο…) παθιασμένοι κομμουνιστές σαν τον νυσταλέο Jo και τον ρημαδοΚούλη δίνουν αποφασισμένο αγώνα για να κατεδαφίσουν τους ακρογωνιαίους λίθους της βιομηχανίας υγείας (αυτός είναι πρώτος, «μεταβατικός» στόχος στο δρόμο για την αταξική κοινωνία…): τα «πνευματικά δικαίωματα».

Όχι, δεν είναι πρωταπριλιά! Ή, πιο σωστά, στον κόσμο των ώριμα αντεστραμμένων εννοιών και λέξεων, κάθε μέρα είναι πρωταπριλιά! Είπε, άραγε, κάτι που το εννοούσε ο νυσταλέος Jo όταν μίλησε για «πάγωμα των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας» για τις πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης των αμερικανικών εταιρειών; Ή μήπως έγινε το αντίθετο, εννοούσε κάτι αλλά όχι εκείνο που προκύπτει απ’ την κυριολεκτική, «παλιού τύπου» ερμηνεία της φράσης του; Ας δούμε την απάντηση «πίσω απ’ τις γραμμές».

Πρώτ’ απ’ όλα: το κίνητρο του νυσταλέου Jo είναι, υποτίθεται, «ο τρίτος κόσμος». Συγκινητικό…. αλλά τι ξαφνική ευαισθησία είναι αυτή; Πίσω απ’ τον δήθεν ανθρωπισμό του αμερικάνου προέδρου ένα μόνο όνομα κράτους έχει κυρίως σημασία αυτή την στιγμή: ινδία! Αυτό εξηγεί καθαρά γιατί τον έπιασε τώρα το ανθρωπιστικό του κόψιμο: επειδή τώρα το ινδικό καθεστώς εμφανίζεται να έχει κάποιο πρόβλημα (πάντως πολύ μικρότερο απ’ τις τερατολογίες των δυτικών media).

Να θυμίσουμε ότι το Ν. Δελχί πέταξε την pfizer έξω απ’ την επικράτειά του, στερώντας της μια εν δυνάμει «αγορά» 1,3 δις «πελατών»!!! Ο λόγος ήταν ότι οι ινδοί ειδικοί δεν έχουν ιδιαίτερη εμπιστοσύνη ούτε στις «δοκιμές» που έχει κάνει ως τώρα η συγκεκριμένη φαρμακομαφία, ούτε στις δυτικές (αμερικανική, ευρωπαϊκή) «εγκρίσεις», ούτε στην ίδια την τεχνολογία mRNA. Η επιλογή του Ν. Δελχί δεν πέρασε καθόλου απαρατήρηση από πολλά ακόμα κράτη της αφρικής και της ασίας… Όπως δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το γεγονός πως ήδη 6 (έξι) ιδιωτικές ινδικές φαρμακοβιομηχανίες έχουν υπογράψει συμφωνία με το russian direct investment fund (που προωθεί το sputnikV) για την παραγωγή 750 εκατομυρίων δόσεων της συγκεκριμένης πλατφόρμας για ινδική χρήση.

Αλλά τώρα η pfizer προσπαθεί να αρπάξει την ευκαιρία (την «ανάγκη»…) για να μπει κι αυτή στην ινδία. Η Ουάσιγκτον ενδιαφέρεται ιδιαίτερα να αρπάξει τον δεξιό Modi απ’ το λαιμό, τώρα που έχει την ευκαιρία: θέλει «στρατιωτικές διευκολύνσεις» (δηλαδή βάσεις) στην ινδική επικράτεια ενόψει της μισο-αποχώρησης του στρατού της απ’ το αφγανιστάν· θέλει επιπλέον να τραβήξει το ινδικό καθεστώς πιο βαθιά στην αντι-σινική συμμαχία. Οι γενετικές πλατφόρμες είναι όπλο· η pfizer και η moderna είναι «πολεμικές βιομηχανίες»· πως, όμως, θα γίνει «ελκυστική» η εισβολή της πρώτης στην ινδία χωρίς ο Modi να πέσει στα σκοινιά, ειδικά όταν έχει θέσει προ πολλού το ζήτημα των πατεντών;

It’s a good question: μήπως το να μπορέσει η ινδική φαρμακοβιομηχανία (που είναι ο μεγαλύτερος υπ-εργολάβος των δυτικών φαρμακομαφιών) να φτιάξει την mRNA πλατφόρμα της pfizer είναι ένας τρόπος να σωθούν τα προσχήματα;

Πράγματι, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος: μα δεν θα ήταν αρκετό να κλείσει η pfizer μια συμφωνία παραγωγής με κάποια ινδική βιομηχανία όπως έχουν κάνει άλλοι; Η astrazeneca το έχει κάνει ήδη στην ινδία (με το Serum Institute, αλλά η παραγωγή προορίζεται αποκλειστικά για την αγγλία) ενώ η γερμανική biontech (ο «εφευρέτης» της πλατφόρμας που παράγει και πουλάει η pfizer) έχει κλείσει ήδη συμφωνία με την κινεζική fosum pharma για παραγωγή της πλατφόρμας στην κίνα. Και η εταιρεία του ρωσικού sputnik V έχει κάνει αντίστοιχα deal με ιταλικές και άλλες βιομηχανίες, για χρήση εκτός ρωσίας. Που είναι, λοιπόν, το πρόβλημα;

Το πρόβλημα (το αμερικανικό, όχι φαρμακευτικό αλλά γεωπολιτικό…) είναι ότι ακόμα και σ’ αυτές τις περιπτώσεις υπεργολαβιών οι «μητρικές» κρατάνε τα μυστικά τους για τους εαυτούς τους και προμηθεύουν οι ίδιες τους υπεργολάβους με το μέρος εκείνο της παραγωγής που κάνουν οι ίδιες. (Είναι κάτι σαν την coca cola: αν και φτιάχνεται σε πολλά μέρη του κόσμου, η βασική συνταγή είναι μυστική και η σχετική πρώτη ύλη έρχεται απ’ τα κεντρικά στις ηπα). Συνεπώς ενώ μια συμφωνία υπεργολαβικής παραγωγής θα μπορούσε θεωρητικά να κλείσει εύκολα, είναι προφανές ότι το ινδικό φαρμακο-κεφάλαιο θέλει περισσότερα απ’ τις ηπα· όλο το know how – για να δελεαστεί.

(Φωτογραφία: Αυτό κι αν λέγεται “αδυναμία προσαρμογής στα δυτικά δεδομένα”! Η φωτογραφία είναι της περασμένης Κυριακής 2 Μάη. Ενώ οι δυτικοί δημαγωγοί έχουν βαφτίσει την ινδία “τεράστιο Bergamo” για να πείσουν τους δικούς τους υποτελείς να τσακιστούν και να πάνε να πλατφορμιαστούν, οι ίδιοι οι ινδοί / ες δεν έχουν καταλάβει ότι πρέπει να πεθαίνουν σαν τις μύγες. Εδώ συνωστίζονται – και βλέπετε πόσο “απερίσκεπτα” – περιμένοντας τα αποτελέσματα τοπικών εκλογών…

Γίνεται δουλειά έτσι; Πότε θα πειθαρχήσουν στην εικονική πραγματικότητα;)

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την δύση (2)…

Δευτέρα 10 Μάη. Το κωμικό της υπόθεσης (που δεν πρόκειται να μάθετε απ’ τους ντόπιους “φιλοαμερικάνους” συγγνώμη, “κομμουνιστές” – θέλαμε να πούμε – δημαγωγούς…) είναι ότι το ίδιο γκουβέρνο, του νυσταλέου Jo, που σκέφτηκε φωναχτά τα περί προσωρινής αναστολής της πατέντας των πλατφορμών, ΔΕΝ θέλει να μάθουν τα «μυστικά» η Μόσχα και το Πεκίνο, που είναι ανταγωνιστές και σ’ αυτό το πεδίο!! Το Πεκίνο, είναι γνωστό, έχει τους δικούς του mRNA βιοτεχνολόγους και, εφόσον δεν μπήκε στην αρένα της προώθησης της συγκεκριμένης τεχνολογίας, είναι άγνωστο το πόσα γνωρίζουν (μάλλον πολλά, οπότε φυλάγονται!)… Σε κάθε περίπτωση ο νυσταλέος δεν είναι ούτε θέλει να θεωρηθεί «προδότης»!!! Δεν πρόκειται να παραχωρήσει τα αμερικανικά «μυστικά» (είπαμε: οι πλατφόρμες γενετικής μετάλλαξης είναι όπλα!!!) στους εχθρούς μόνο και μόνο επειδή έχει κάτι θεματάκια με την αριστερή του πτέρυγα, οπότε η καρδιά του σπαράζει για τους όχι πλατοφορμιασμένους του «τρίτου κόσμου»!!!

Προκύπτει λοιπόν ότι ο νυσταλέος και το επιτελείο του κάτι άλλο σκεφτόταν (την ινδία, και πιθανόν τη νότια αφρική…)· κάτι άλλο είπε (περί πατέντας…)· και τώρα μοιάζει να έχει μπλέξει με βάση αυτό που είπε και όχι εκείνο που εννοούσε…

Τι σημαίνει «έχει μπλέξει»; Την θέση να μην υπάρχει «πνευματική ιδιοκτησία» για τις μαγικές συνταγές των φαρμακομαφιών την είχε προτείνει στις 18 Μάη του 2020 (πριν ένα χρόνο) ο αυτοκράτορας Xi μιλώντας (στην 73η συνέλευση των μελών του π.ο.υ.) για δημόσιο παγκόσμιο αγαθό (προκειμένου για τα όποια εμβόλια ή «σανεμβόλια» επρόκειτο να εγκριθούν) για να συγκεντρώσει την υποστηρίξη τουλάχιστον άλλων 140 κρατών· κυρίως του λεγόμενου «τρίτου κόσμου». Ο χαρακτηρισμός global public good είναι αποδεκτός στα διεθνή καπιταλιστικά ήθη και έθιμα σαν βάση για την αισθητή μείωση των «πνευματικών δικαιωμάτων» αλλά και των τιμών και των κερδών των επιχειρήσεων που τα παράγουν. Τελικά τότε είχε εγκριθεί (χωρίς, πάντως, την ψήφο της Ουάσιγκτον) μια γενικόλογη διακήρυξη / ευχολόγιο για την διεθνή συνεργασία που δεν περιόριζε ούτε τις πατέντες ούτε τα κέρδη· ούτε περιελάμβανε τον ορισμό “global public good”.

Το ζήτημα επανέφεραν τον περασμένο Οκτώβρη η ινδία, η νότια αφρική και ακόμα 57 κρατη μέλη του π.ο.υ. ζητώντας την εξαίρεση των εμβολίων (και των πλατφορμών) απ’ την διεθνή συμφωνία για την «προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων» / trips – και πάλι χωρίς αποτέλεσμα: ο πλατφορμιασμός έμπαινε στις ράγες του στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο και, όπως το έχουμε ξαναπεί, τα δυτικά καθεστώτα είχαν πέσει στην παγίδα που τα ίδια έστησαν, την υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας… Ενώ θα ήθελαν να ηγεμονεύσουν πλατφορμιαστικά σε διάφορα μήκη και πλάτη του πλανήτη δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν στους τρομοκρατημένους υπηκόους τους εξαγωγές πριν τελειώσει η δουλειά στο εσωτερικό τους.

Μεταξύ άλλων το μπλέξιμο έγκειται στο ότι η Ουάσιγκτον, εξαιτίας της μεγαλοφυούς ιδέας περί πατεντών την οποία σε καμμία περίπτωση δεν εννοεί κυριολεκτικά, θα πρέπει τώρα να μπει σε διαπραγματεύσεις με τον π.ο.υ. (και μέσω αυτού) για «κάτι» που θα είναι εμφανώς διαφορετικό απ’ την απεμπόληση των πνευματικών δικαιωμάτων και την παράδοση των μυστικών στους εχθρούς· διαπραγματεύσεις παρελκυστικές λίγο πολύ, που θα κρατήσουν μήνες. Πολλούς μήνες…

Και θα πρέπει να χρεώσει το σούρσιμο ή/και την αποτυχία των διαρπαγματεύσεων σε κάποιους άλλους.

(φωτογραφία: Πλάνο απ’ το εργοστάσιο παραγωγής των biontech/pfizer στο Reinbek της γερμανίας. Αυστηρά μέτρα ασφαλείας καθώς, τι να τα ξαναλέμε, το χειρότερο, το πιο επικίνδυνο που μπορεί να πάθει κάποιος σήμερα είναι να κολλήσει καμμιά πλατφόρμα…)

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την δύση (3)…

Δευτέρα 10 Μάη. Δεν τελειώνει εδώ ούτε η ιστορία ούτε το μπλέξιμο. Σύμφωνα με τις επιθυμίες και τις προετοιμασίες του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος η “φονική πανδημία” (δηλαδή μια ιογενής αρρώστια που θα βαφτιζόταν “φονική πανδημία”…) ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να σκάσει είτε στην αφρική είτε στη λατινική αμερική, σε “τριτοκοσμικές” ζώνες που ενδιαφέρουν έντονα τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς – και καθόλου για την υγεία των κατοίκων τους!! Αν συνέβαινε έτσι, τότε οι πλατφόρμες θα έπεφταν σαν ακρίδες πάνω τους, θα γίνονταν η δωρεάν “ανθρώπινη πρώτη ύλη” των πειραμάτων του δυτικού συμπλέγματος (πριν γίνει επανεισαγωγή στη δύση…) αλλά, επιπλέον, θα ανανεωνόταν η τόσο πολύτιμη δυτική πολλαπλή αποικιοκρατία – με υγιεινιστική σημαία. “Για το καλό των λαών”…

Τα πράγματα δεν έγιναν έτσι. Ο τσαχπίνης έσκασε σε μια κινέζικη επαρχία. Οι δυτικοί δημαγωγοί πανηγύρισαν ευχόμενοι και προφητεύοντας την “κατάρρευση της αυτοκρατορίας του Xi”, αυτού του τόσο επικίνδυνου και ανέκφραστου ανταγωνιστή… Πριν, όμως, στεγνώσει το σάλιο των θριαμβολογιών τους, το κινεζικό καθεστώς είχε αντιμετωπίσει το “κακό”, που εν τω μεταξύ είχε μεταφερθεί όχι στον “τρίτο κόσμο” αλλά στον πρώτο, στον δυτικό, φορτωμένο ήδη με την μυθολογία της Αποκάλυψης και του Μεγάλου Θανατικού. Αναγκαστικά οι προτεραιότητες του δυτικού συμπλέγματος ανατράπηκαν: όχι οι “τριτοκοσμικοί” αλλά οι δικοί τους υπήκοοι θα έπρεπε να γίνουν μαλλιοκούβαρα το playground της γενετικής μηχανικής· συν όλα τα υπόλοιπα και απαραίτητα (πραξικοπήματα, κατάργηση θεμελειωδών ελευθεριών, κλπ).

Ώσπου να αποικιοποιήσουν τις «δικές τους» κοινωνίες τα αφεντικά του δυτικού συμπλέγματος, οι ανταγωνιστές (Μόσχα και Πεκίνο αλλά ακόμα και το Ν. Δελχί) είχαν καταφέρει να επεκταθούν «υγιειονομικά» / φαρμακευτικά (άρα και πολιτικά) στις περιοχές εκείνες που τα αρχικά δυτικά όνειρα προόριζαν για easy job. Διπλή αποτυχία, στα όρια της συντριβής με κριτήρια 4ου παγκόσμιου πολέμου: και οι (διεθνώς άγνωστες) ρωσικές και κινεζικές φαρμακοβιομηχανίες βγήκαν καλπάζοντας απ’ τα εθνικά τους σύνορα κερδίζοντας άνετα παγκόσμια αναγνώριση, και οι δυτικοί πληθυσμοί αποδείχθηκαν πιο ζόρικοι απ’ όσο θα έπρεπε (για τα συμφέροντα του συμπλέγματος!), απορρίπτωντας (απ’ το περασμένο φθινόπωρο και μετά) όλο και πιο έντονα τους εκβιασμούς και την «θεραπεία»!

Μ’ αυτά τα δεδομένα (ποιός τα αμφισβητεί;) η όψιμη καούρα για τους «φτωχούς, απροστάτευτους και πένητες» του πλανήτη, συσκευασμένη στην ίδια στάνταρ υγιεινιστική τρομοεκστρατεία («αν δεν τους βάλουμε κάτω απ’ την μπότα μας θα γίνουν οι βρωμιάρηδες φυτώρια μεταλλάξεων που θα έρχονται στα κάστρα μας») είναι ο γνωστός ιστορικός δυτικός ιμπεριαλισμός μασκαρεμένος με τα λόγια που προορίζονταν να ακουστούν την άνοιξη του 2020 – αν δεν είχε γίνει η (όπως αποδείχθηκε γρήγορα) «στραβή» με την Wuhan!

Ναι, είναι αλήθεια! Τ’ αφεντικά του δυτικού συμπλέγματος «ενδιαφέρονται» για τους τριτοκοσμικούς!! Όχι, όμως, για τους λόγους που θα προτιμούσαν (: να τους ξανακατακτήσουν και να τους χρησιμοποιήσουν σαν το πρώτο μαζικό πεδίο πλατφορμιασμού δοκιμάζοντάς τον πριν τον μεταφέρουν σε βάρος των δικών τους υπηκόων) αλλά για τον αντίθετο: επειδή τους χάνουν, και πιθανότατα τους χάνουν για πάντα, απ’ τους ανταγωνιστές τους!!!

Έτσι ο ψόφιος «κομμουνισμός» του νυσταλέου έχει, μεν, μια κάποια «λογική» γενικού δυτικού καπιταλιστικού συμφέροντος… μόνο που τώρα πια είναι «αμυντικός» και, εξαιτίας αυτής της υποχρεωτικής αμυντικότητας, δεν εκφράζει καν και καν την συναίνεση των φαρμακομαφιόζων και των υπόλοιπων του συμπλέγματος. Οι οποίοι έχουν εξασφαλίσει ήδη εκείνο που ποθούσαν: την fast track έγκριση όλων των επόμενων πλατφορμών τους, είτε για τον τσαχπίνη είτε για την γρίπη είτε για οτιδήποτε άλλο, χωρίς αυτές τις βαρετές και γεμάτες ψέματα “δοκιμές”…

Τι απομένει από την πατεντολογία; Προς το παρόν και στο ορατό μέλλον ο θόρυβος μιας αγχωμένης επιχείρησης δημόσιων σχέσεων εκ μέρους μιας παρηκμασμένης υπερδύναμης στα κενά κρανία των οπαδών της… Ευτυχώς πάντως που υπάρχουν οι συμμαχικοί δημαγωγοί (τύπου ελλαδιστάν) για να κάνουν διατάσεις και κάμψεις προς τιμήν του (νυσταλέου) γίγαντα του ανθρωπισμού: ένα ακόμα εθνικό κωμικό μονόπρακτο.

Ας μην το ξεχνάμε: το Joνυσταλεάν ψάχνει επειγόντως συμμάχους, «φίλους», κάποιους να το αγαπήσουν τέλος πάντων… Τι να κάνει και ο νυσταλέος; Άν ο αντίπαλος έχει σφυροδρέπανο, σηκώνει κι αυτός λάβαρο «παγκόσμιας αδελφοσύνης»…

(φωτογραφία: Hey men, I kill for money! But if you ‘re friends I’ll kill you for nothing!)

Κεντρική ασία

Δευτέρα 10 Μάη. Καθώς οι ηλίθιοι έχουν συγκινηθεί με την ανθρωπιστική persona του νυσταλέου, άλλοι στο γκουβέρνο του ψάχνουν που να παρκάρουν τον στρατό που αποσύρουν απ’ το αφγανιστάν, στην περίπτωση που «δεν κάτσει» το Ν. Δελχί.

Μια προσπάθεια (δείγμα αβεβαιότητας έως απελπισίας!) γίνεται με το ουζμπεκιστάν και το τατζικιστάν. Είναι «πιασμένα» βέβαια: το δεύτερο είναι πλήρες μέλος της (υπό την Μόσχα) «συμφωνίας για την συλλογική ασφάλεια» στον «μετασοβιετικό χώρο», ενώ το πρώτο είναι μέλος του συμφώνου της Σαγκάης, και επίσης παρατηρητής στην «ευρασιατική οικονομική ένωση». Θα δείξει ο killer της Μόσχας κατανόηση στα αμερικανικά προβλήματα όπως είχε κάνει το 2001 και το 2002; Αποκλείεται!

Ποιά βάσκανος μοίρα σπρώχνει, λοιπόν, το Joνυσταλεάν να κτυπάει τέτοιες πόρτες; Είναι μόνο η νοσταλγία των μακρινών εποχών, στα ‘90s και στα early ‘00s, που η Μόσχα ήταν ερείπιο και η Ουάσιγκτον εμφανιζόταν σ’ αυτά τα κράτη σαν «πληρώνουμε και μας κάνετε υποκλίσεις»; Τι ψάχνει το Joνυσταλεάν πέρα απ’ την «αδελφοσύνη των λαών» αν είναι να τρυπιούνται με την αμερικανική γενετική μηχανική; Κατά πρώτο λόγο αεροδρόμια. Αν δεν του δώσει η Ισλαμαμπάντ (με αδρά ανταλλάγματα) ή το Ν. Δελχί, θα αναγκαστεί να τραβήξει τα ιπτάμενα μέσα του δυτικότερα: είτε στην τουρκία (με ακόμα πιο μεγάλο τίμημα…) είτε (ακόμα χειρότερα σαν απόσταση) στην αραβική χερσόνησο, στην επικράτεια του πάντα φιλόξενου τοξικού. Πρακτικά η μισοπαραδοχή της ήττας στο αφγανιστάν δημιουργεί σοβαρά προβλήματα logistics εφόσον ο στόχος παραμένει πάντα το «μαλακό υπογάστριο» της κίνας (η επαρχία Xinjang), της ρωσίας και του ιράν.

Για να το πούμε απλά: σίγουρα στο αφγανιστάν θα μείνουν «συνεργάτες» της Ουάσιγκτον, μισθοφόροι ή ντόπιοι. Σίγουρα επίσης, σαν αντίβαρο, το Joνυσταλεάν θα προσπαθήσει να ενισχύει την (και στρατιωτική) παρουσία του στα άλλα μέτωπα, στην ανατολική ευρώπη, στη νότια θάλασσα της κίνας και στην αφρική. Όμως ακόμα κι αυτή η μερική αποχώρηση απ’ το αφγανιστάν δεν είναι σ’ αυτή τη φάση τίποτα λιγότερο από υποχώρηση. Και, φυσικά, η αφγανική επικράτεια δεν θα μείνει «γεωπολιτικά άδεια»…

(Φωτογραφία: Οριστική υποστολή σημαίας στο αμερικανικό στρατόπεδο “camp Anthonic” στην Helmand του αφγανιστάν, πριν μια βδομάδα).

Εξέγερση

Δευτέρα 10 Μάη. Ξεκίνησαν εναντίον του αποκλεισμού της Damaskus Gate, στα τείχη της παλιάς πόλης της Ιερουσαλήμ / al Quds, στις αρχές του ραμαζανιού τον περασμένο μήνα. Ο ισραηλινός στρατός κατοχής ικανοποίησε το αίτημα των πιο άγριων ανάμεσα στις μάζες των ισραηλινών φασιστών, και έβαλε κάγκελα στην πύλη, απαγορεύοντας στους Παλαιστίνιους να μαζεύονται εκεί ή να περνάνε προς και από το al Aqsa. Είναι μέρος της παράδοσης του απαρτχάιντ, που σκοπεύει μεσοπρόθεσμα να καταστρέψει το τζαμί: κάθε φορά που υπάρχει μουσουλμανική γιορτή, οι παλαιστίνιοι “σερβίρονται” επιπλέον μερίδες βίας… Αυτή τη φορά όμως εκδηλώθηκε ο “απροειδοποίητος παράγοντας”: η οργή. Μέρα μετά την μέρα και νύχτα μετά την νύχτα οι οδομαχίες έγιναν ρουτίνα· μέχρι που το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς αναγκάστηκε να υποχωρήσει, αποσύρωντας τα κάγκελα και τον στρατό.

Συνεχίζεται εδώ και πολλές μέρες με αφορμή τις ισραηλινές προσπάθειες εκκένωσης / απαλλοτρίωσης παλαιστινιακών σπιτιών στη γειτονιά Sheikh Jarrah, στον ανατολικό (παλαιστινιακό) τομέα της παλιάς πόλης. Το απαρτχάιντ καθεστώς εφαρμόζει σταθερά το σχέδιο για εξανδραποδισμό των παλαιστινίων και απ’ την al Quds, που έχει επιταχυνθεί από τότε που το ψόφιο κουνάβι (και άλλες «συμμαχικές δυνάμεις») αναγνώρισαν την πόλη σαν «πρωτεύουσά» του.

Η εξέγερση σε urban συνθήκες είναι δύσκολο να ελεγχθεί, παρότι το ισραηλινό φασισταριό χρησιμοποιεί όλα τα μέσα του. Εν τω μεταξύ έχει επεκταθεί τόσο στη λωρίδα της Γάζα όσο και στη δυτική Όχθη, καθώς η καθημερινότητα γίνεται όλο και πιο ασφυκτική· ενώ πλησιάζει η ημέρα της Nakba, αλλά και η μνήμη της σφαγής δεκάδων άοπλων διαδηλωτών απ’ τον ισραηλινό στρατό, στις 15 Μάη το 2018 στη Γάζα, στη διάρκεια των διαδηλώσεων της Μεγάλης Επιστροφής.

Πολλοί καλοθελητές και εγκάθετοι έχουν προφητεύσει πολλές φορές ότι οι παλαιστίνιοι είναι μοιρολάτρες, θα συμβιβαστούν με την «μοίρα» που τους επιφυλάσσει το απαρτχάιντ καθεστώς, και θα λουφάξουν. Ειδικά μετά τις σφαγές το 2018 – 2019 στη Γάζα.

Τώρα ξανα-καταπίνουν την φιδίσια γλώσσα τους…