Year: 2021

Μέχρι πού φτάνει ο Ατλαντικός;

Δευτέρα 21 Ιούνη>> Ως τον Ειρηνικό βέβαια! Ολόκληρο! Και οπωσδήποτε περιλαμβάνει την ταϊβάν… Αυτό είναι το πολιτικο/στρατιωτικό συμπέρασμα απ’ την τελευταία σύνοδο του νατο, στις 14 του μήνα: για πρώτη φορά στην ιστορία του έχει αναφορά στο κινεζικό κράτος ως απειλή. Η παράγραφος 55 του τελικού «κειμένου» (για τους οχτρούς) γράφει επί λέξει:

Οι δηλωμένες φιλοδοξίες της Κίνας και η δυναμική συμπεριφορά της αποτελούν συστηματικές απειλές για την διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες και σε περιοχές σχετικές με την ασφάλεια της Συμμαχίας. Ανησυχούμε γι’ αυτές τις πιεστικές πολιτικές που βρίσκονται σε αντίθεση με τις θεμελειώδεις αξίες που περιλαμβάνονται στη Συμφωνία της Ουάσιγκτον. Η Κίνα επεκτείνει γρήγορα το πυρηνικό οπλοστάσιό της με περισσότερες κεφαλές και μεγαλύτερο αριθμό σύνθετων συστημάτων μεταφοράς του, για να αποκτήσει μια πυρηνική τριάδα. Είναι αδιαφανής στον στρατιωτικό εκσυγχρονισμό της και δημόσια έχει δηλώσει την σύνθεση στρατιωτικών και πολιτικών μέσων. Συνεργάζεται επίσης στρατιωτικά με την Ρωσία, συμπεριλαμβανόμενης της συμμετοχής της σε Ρωσικές ασκήσεις στην Ευρω-Αταλντική περιοχή. Ανησυχούμε με την συχνή έλλειψη διαφάνειας απ’ την μεριά της Κίνας και την χρήση παραπληροφόρησης. Καλούμε την Κίνα να τηρήσει τις διεθνείς δεσμεύσεις της και να δράσει με υπευθυνότητα στο διεθνές σύστημα, συμπεριλαμβανομένων του διαστήματος, του κυβερνοχώρου και των θαλασσών, για να κρατήσει τον ρόλο της σαν μεγάλη δύναμη.

Αυτά τα υποστηρίζει ένα κράτος που πανηγύριζε όταν έβλεπε εκατοντάδες σημαίες του στην εξέγερση του Χονγκ Κονγκ την οποία στήριξε με κάθε μέσο· που προσπαθεί να αποκτήσει «πάτημα» στην ταϊβάν· που περιπολεί στ’ ανοικτά της κίνας… Και όχι ένα κράτος που πανηγυρίζει για τις σημαίες με το σφυροδρέπανο στις διαδηλώσεις του BLM· προσπαθεί να αποκτήσει «πάτημα» στην κούβα· και περιπολεί στα ανοικτά του Joνυσταλεάν…

Η επόμενη παράγραφος, η νο 56, είναι η μισή σε μέγεθος σε σχέση με την νο 55, και μιλάει για «εποικοδομητικό διάλογο με την Κίνα όπου είναι δυνατόν». Οι δημαγωγοί (κι όχι μόνο στα μέρη μας) δείχνουν αυτήν για να βγάλουν το σοφό πόρισμα ότι η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της «δεν είναι πολύ σκληροί» απέναντι στο Πεκίνο… Κοροϊδεύουν. Με δεδομένα τα διαφορετικά καπιταλιστικά συμφέροντα στον «δυτικό κόσμο», αυτή η νο 1 επίσημη στοχοποίηση του κινεζικού κράτους / κεφάλαιου εκ μέρους του νατο ΔΕΝ θα μπορούσε να φτάσει στο σημείο να είναι κάτι πριν από κήρυξη πολέμου!..

Είναι όμως κάτι αρκετά παραπάνω από αναμέτρηση μεταξύ ηπα και κίνας: αποτελεί την βάση για να μπορούν οι «πρόθυμοι» του νατο (μπορείτε να βάλετε πρώτο πρώτο το Λονδίνο), πέρα απ’ τον usarmy, να γυροφέρνουν στη νότια θάλασσα της κίνας… Και να δοκιμάσουν να ξαναζεστάνουν την παλιά αποικιοκρατική ιστορία τους σ’ αυτήν τη ζώνη του πλανήτη που κάποτε λεγόταν «ινδοκίνα»: τη νοτιοανατολική ασία.

Εκείνοι που θέλουν να κουκουλώσουν τις δυτικές ιμπεριαλιστικές κινήσεις στο (είναι τέτοιο σίγουρα για την Ουάσιγκτον) «κύριο μέτωπο» του 4ου παγκόσμιου, στον Ειρηνικό, δείχνουν τις πιο light προσεγγίσεις (αντι-σινικές μεν αλλά όχι ακόμα κραυγαλέες) διάφορων ευρωπαϊκών κρατών. Πράγματι, δεν θα είναι το Βερολίνο που θα τρέξει πρώτο και καλύτερο να «υπερασπιστεί την ελευθερία της ναυσιπλοΐας» στα ανοικτά της Σαγκάης… Αλλά, επίσης, δεν ήταν το Βερολίνο εκείνο που «υιοθέτησε» στρατιωτικά την Βαρσοβία και τα κράτη της Βαλτικής· ούτε είναι εκείνο που κάνει και ξανακάνει στρατιωτικά γιγα-γυμνάσια στα δυτικά σύνορα της ρωσίας (αν και συμμετέχει…), με τις σημαίες του νατο, για την «υπεράσπιση της διεθνούς τάξης»… Όντως, δεν είναι όλοι οι ευρωπαϊκοί καπιταλισμοί «αντισινικοί» στον ίδιο πολιτικό βαθμό και με την ίδια ένταση, όπως δεν είναι το ίδιο «αντιρωσικοί»…. Και τί έγινε; Έγινε ότι το Βερολίνο έπρεπε σχεδόν να πάρει την άδεια της Ουάσιγκτον και να της δώσει ανταλλάγματα να φτιάξει τον nordstream 2…

Ένα επιπλέον στοιχείο του εγκλήματος είναι το γεγονός του πως σκοπεύει να αξιοποιήσει αυτήν την «ατλαντική» στοχοποίηση του Πεκίνου για να επιταχύνει αυτό που ορέγεται σαν «ασιατικό νατο», με την συμμετοχή του Τόκιο, του Ν. Δελχί και της Καμπέρα. Με το παρατσούκλι Quad η επιχείρηση αυτή έχει ξεκινήσει απ’ τους καιρούς του ψόφιου κουναβιού, με ορισμένες δυσκολίες. Κυρίως απ’ την άποψη ότι το Τόκιο και το Ν. Δελχί ξέρουν πως μια τέτοια συμμαχία τους με την Ουάσιγκτον είναι ασύμμετρη: βρίσκονται δίπλα στην κινεζική επικράτεια, μ’ ότι αυτό σημαίνει σε περίπτωση πλήρους παγκόσμιου πολέμου…

Εντάσσοντας, τώρα, επίσημα το Λονδίνο (μέσω «ατλαντικού νατο») στην «αντιμετώπιση του εχθρού», είναι πιθανό ότι η Ουάσιγκτον ελπίζει στις ιστορικές (και αποκιακές) σχέσεις του αγγλικού κράτους τόσο με το ινδικό όσο και με το αυστραλιανό. (Ας θυμήσουμε ότι το τελευταίο, μαζί με το νεοζηλανδικό, ανήκει στην «βρετανική κοινοπολιτεία» και τυπικά έχει βασίλισσα: την σχεδόν αιωνόβια κυρία του Μπάκιγχαμ…)

SCO

Δευτέρα 21 Ιούνη>> Καθόλου τυχαία, μόλις επισημοποιήθηκε το νατοϊκό γρύλισμα προς την μεριά του, το Πεκίνο θύμισε την Συμφωνία της Σαγκάης (επίσημα: Shanghai Cooperation Organization / SCO). Πρόκειται για πολιτικο/light στρατιωτική συμμαχία στην οποία συμμετέχουν κίνα, ρωσία, καζακστάν, κιργιζιστάν, τατζικιστάν, ουζμπεκιστάν· κι απ’ το καλοκαίρι του 2017 το πακιστάν και η ινδία. Η συμμετοχή της τελευταίας είναι ενδιαφέρουσα αφού η Ουάσιγκτον την θέλει στη quad. Αλλά έγινε αναγκαστική εφόσον η Ισλαμαμπάντ ήταν βέβαιο ότι θα απαντούσε «ναι» στην πρόσκληση της Μόσχας πριν λίγα χρόνια. (Άλλο ενδιαφέρον επίκαιρο: το Ν. Δελχί έχει αναλάβει να δημιουργήσει εντός sco έναν οργανισμό για την παραδοσιακή ιατρική στην ασία…) Θέση “παρατηρητή” στις συνόδους του SCO έχουν η Άγκυρα και η Τεχεράνη.

Ο SCO δεν είναι ως τώρα ένα συμπαγές αντίβαρο του νατο του είδους που ήταν το «σύμφωνο της Βαρσοβίας» στην διάρκεια του 3ου παγκόσμιου («ψυχρού») πολέμου. Ωστόσο είτε η επέκταση του «ατλαντικού νατο» στην ασία, είτε οι μιλιταριστικές κινήσεις της Ουάσιγκτον και των πιο στενών συμμάχων της στην περιοχή, είτε και τα δύο μαζί, μεσοπρόθεσμα θα το κάνουν πιο συμπαγές· με την εξαίρεση, προφανώς, του Ν. Δελχί. Στους δηλωμένους στόχους του SCO είναι η διεθνής ισορροπία σ’ έναν πολυ-πολικό πλανήτη· αυτό, δηλαδή, που καθαρά εχθρεύεται ο δυτικός καπιταλισμός καθώς σημαίνει αμφισβήτηση της δυτικής ηγεμονίας.

Εν τω μεταξύ, και παράλληλα με τα πιο πάνω, «τρέχει» η «μοίρα» του αφγανιστάν. Ο usarmy και οι υπόλοιποι νατοϊκοί σύμμαχοί του αποχωρούν (αν και όχι απόλυτα) ηττημένοι μετά από 18 χρόνια πολέμου και κατοχής… η Ουάσιγκτον ψάχνει για βάση ή βάσεις κάπου κοντά (και δεν βρίσκει ως τώρα)… και η Άγκυρα υποστηρίζει πως είναι η πιο κατάλληλη για να προσέχει το αεροδρόμιο της Καμπούλ…

Αυτό το τελευταίο είναι ένα ακόμα «θαύμα» της τακτικής της πένσας που ακολουθούν Άγκυρα και Μόσχα! Την έχουμε περιγράψει προβλέποντας με ακρίβεια τις εξελίξεις στο συριακό και στο λιβυκό πεδίο μάχης, όπως και στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Ενώ, δηλαδή, το τουρκικό καθεστώς έχει το περιθώριο να δηλώνει (ταυτόχρονα σαν μέλος του νατο και με ισλαμοδημοκρατική διακυβέρνηση…) ότι μπορεί να γίνει αποδεκτό σαν «μέρος της λύσης» για το μετακατοχικό αφγανιστάν (οι ταλιμπάν επίσημα διαφωνούν…) και «για λογαριασμό της Ουάσιγκτον», είναι γνωστό ότι οι ταλιμπάν είχαν αποκτήσει σταθερές σχέσεις τόσο με το Πεκίνο όσο και με την Μόσχα! Έτσι, ενώ οι επαγγελματίες ηλίθιοι που πληρώνονται σαν «γεωπολιτικοί αναλυτές» τόσο στα μέρη μας όσο και αλλού στη δύση, υποστηρίζουν ότι «o Erdogan τα σπάει με τον Putin και τα βρίσκει με τον Biden», Άγκυρα, Ισλαμαμπάντ, Μόσχα, Πεκίνο (εκτός απ’ την πρώτη οι άλλοι τρεις μέλη του sco…), σε συνεργασία οπωσδήποτε με τους ταλιμπάν, είναι οι πραγματικοί νικητές στα υψίπεδα. Και το νατο, που στις δηλώσεις του ονειρεύεται να φρενάρει και να ελέγξει το Πεκίνο και το ευρασιατικό project, ο ηττημένος…

Σύγχυση και αποπροσανατολισμός

Δευτέρα 21 Ιούνη>> Μια δήλωση του νυσταλέου, όταν έχει τελειώσει το ραντεβού του με την ανεγκέφαλη αλεπού (aka Putin) στη Γενεύη την περασμένη Τετάρτη, μπορεί να μαρτυράει εκείνο το “μωραίνει ο Κύριος ον βούλεται απωλέσε”. Τι δήλωσε ο νυσταλέος;

… Η Ρωσία βρίσκεται σε πολύ, πολύ δύσκολη θέση τώρα… Πιέζεται σοβαρά απ’ την Κίνα… Θέλουν με μεγάλη απελπισία να παραμείνουν μια μεγάλη δύναμη…

Το θέωρημα της Ουάσιγκτον πάει ως εξής: η κίνα αναπτύσσεται συνέχεια και πάει να γίνει (και) στρατιωτική υπεδύναμη· η ρωσία έχει μεγάλα σύνορα με την κίνα και οικονομία σε κακή κατάσταση· οπότε κινδυνεύει να την καταπιεί· η μόνη της ελπίδα (της ρωσίας) είναι οι ηπα… ‘Οχι, δεν είναι σενάριο. Αυτά τα είπε ο νυσταλέος στη συνέντευξη τύπου που έδωσε…

Θα σκεφτείτε πως τα επιτελεία στην Ουάσιγκτον έχουν αρρωστήσει βαριά. Η αλήθεια είναι κάπως διαφορετική. Ο αμερικανικός μιλιταρισμός χρειάζεται κάποιο χρόνο αφενός για να στρατιωτική αναδιάρθρωσή του και αφετέρου για να “αναπτύξει” νέα όπλα αλλά και “άμυνα” απέναντι σε ορισμένα πολύ εξελιγμένα ρωσικά. Είκοσι χρόνια “πολέμου κατά της τρομοκρατίας” απέτυχαν να καθηλώσουν τους ανταγωνιστές, αλλά διαμόρφωσαν τακτικές και μέσα (όπλα) που είναι ξεπερασμένα. Ένα απ’ τα θεωρούμενα σοβαρά αμερικανικά καραβανο-έντυπα το defence one, το έθεσε ως εξής (ο τονισμός δικός μας):

Ο Biden μπορεί να διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος…. Έχοντας υπόψη ότι λιγότερο ακριβά επιθετικά όπλα μπορούν πάντα να αναπτυχθούν για να ξεπεράσουν, να σαμποτάρουν ή να καταστρέψουν κάθε πιθανό αμυντικό σύστημα, η διοίκησή του μπορεί να γυρίσει στην διπλωματία, να επιδιώξει αποδείξιμες αμοιβαίες μειώσεις [σ.σ.: εννοεί μειώσεις κάποιων κατηγοριών όπλων], να εμποδίσει την ανάπτυξη νέων απειλών, και να αντιμετωπίσει αυξανόμενους κινδύνους όπως η οπλοποίηση του διαστήματος και οι cyber απειλές. Αυτό θα επιτρέψει την μεταφορά χρημάτων από όπλα που δεν δουλεύουν σε προγράμματα που μπορούν να ξαναστήσουν και να ενισχύσουν την αμερικανική ασφάλεια.

Κατά την ταπεινή μας άποψη η τελευταία φράση είναι “κλειδί”. Εδώ και χρόνια η πολεμική τεχνολογία τόσο της Μόσχας όσο και του Πεκίνου ενώ είναι πολύ λιγότερο κοστοβόρα απ’ την αμερικανική αποδεικνύεται το ίδιο ή και περισσότερο αποτελεσματική. Και παρότι η Ουάσιγκτον έχει πάντα ένα ισχυρό ερευνητικό δυναμικό για στρατιωτική χρήση, όταν κάποιες “εφευρέσεις” πρέπει να μπουν στη γραμμή παραγωγής τα κόστη εκτοξεύονται δυσανάλογα σε σχέση με τα αποτελέσματα. Οι ογκώδεις (κι όλο και περισσότερο ογκώδεις) «προϋπολογισμοί άμυνας» του ψοφιοκουναβιστάν και του Joνυσταλεάν, που σημαίνουν όλο και μεγαλύτερο (κρατικό) χρέος, αυξάνουν βέβαια τα κέρδη των αμερικανικών εταιρειών πολέμου· αλλά δεν εξασφαλίζουν υπεροπλία απέναντι στη Μόσχα και το Πεκίνο· κυρίως την πρώτη. Παράδειγμα ο avangard, ένα είδος υπερηχητικού πυραύλου διαφοροποιούμενης τροχιάς, χαμηλής πτήσης, επιδεχόμενου πυρηνική κεφαλή, που παρουσίασε η ανεγκέφαλη αλεπού μαζί με άλλα πέντε στρατηγικά όπλα το 2018: έχει μπει απ’ τα τέλη του 2019 στο ρωσικό οπλοστάσιο, και ο αμερικανικός στρατός δεν έχει τρόπο να τον αντιμετωπίσει.

Απ’ την στιγμή που το ρωσικό καθεστώς δήλωσε ότι θα απαντά επιθετικά σε ό,τι παραβιάζει “τις κόκκινες γραμμές” του (μια κουβέντα που ειπώθηκε κατά την διάρκεια της πρόσφατης προετοιμαζόμενης “ουκρανικής προβοκάτσιας”…) η Ουάσιγκτον πρέπει να παραστήσει ότι “θέλει διάλογο” μαζί της, μέχρις ότου θεωρήσει ότι μπορεί να υπερφαλαγγίζει την ρωσική πολεμική τεχνολογία. Κι αυτό όχι βέβαια σε 3 τέρμινα.

Προς εσωτερική (κατά κύριο λόγο) κατανάλωση, και προς μετριασμό των πολύ έντονων αντι-ρωσικών παθών μέσα στους “δημοκρατικούς”, λανσάρεται η αναβίωση μιας παλιάς αμερικανικής τακτικής, της δεκαετίας του 1970. Ένα “διαίρει κίνα / ρωσία – και βασίλευε”. Αφού ο κινεζικός καπιταλισμός θεωρείται ήδη (και είναι) επικίνδυνος αντίπαλος, είναι απαραίτητο (έτσι πάει το πράγμα) να γίνει πιο ρηχή η στρατηγική του σχέση με τον ρωσικό. Συνεπώς θα χρειάζεται πότε πότε και κάποιο “καρώτο” προς τη Μόσχα… για να την “σώσει απ’ τον θανάσιμο εναγκαλισμό του Πεκίνου”…

Αυτό ήταν το (ας πούμε) “νόημα” των χοντροκομένων δηλώσεων του νυσταλέου. Εννοείται πως όποιος στο αμέρικα ή οπουδήποτε αλλού πιστεύει σε τέτοιες “εκτιμήσεις”, καλύτερα να περιμένει σωτηρία απ’ τον batman…

Chet Boghassa

Δευτέρα 14 Ιούνη>> Τα κορίτσια στη Boghassa δεν θα μάθουν ποτέ / Ότι φύγαμε μετά την πρώτη επίθεση / Ελευθερώσαμε το χωριό μας με παλιά πιστόλια / με μαχαίρια και με πέτρες / γιατί αλλιώς θα είχαμε πεθάνει μαζί / Κι όταν σκέφτομαι πως πολεμήσαμε / χωρίς νερό το χάραμα / θυμάμαι ότι οι άντρες μας ήταν γενναίοι.

Τα κορίτσια στη Boghassa δεν θα μάθουν ποτέ / Ότι φύγαμε μετά την πρώτη επίθεση.

Ένα παλιό τραγούδι των Tinariwen, που μιλάει για τον απελευθερωτικό αγώνα των Tuareg, πρώτα σε δική τους ερμηνεία:

Κι εδώ σε μια πρόσφατη, στο τέλος της περασμένης χρονιάς, instrumental διασκευή του ίδιου τραγουδιού απ’ τον Mdou Moctar, σε μια αυτοσχέδια, απρογραμμάτιστη, για τους γείτονες συναυλία στη άκρη της Niamey, πρωτεύουσας του Νίγηρα. Από τον τελευταίο δίσκο του (Μάης του 2021) Afrique Victime…

Επειδή στη «μαύρη ήπειρο» δεν πρόκειται να ξαναχάσουν την υπερηφάνειά που τους στέρησαν οι δυτικοί λευκοί επί αιώνες, και επειδή οι κοινωνίες εκεί δηλώνουν η μία μετά την άλλη πως αρνούνται να ξαναγίνουν πειραματόζωα των δυτικών φαρμακομαφιών, τις πλατφόρμες που τάχα τόσο «γενναιόδωρα» προσφέρουν οι πρωτοκοσμικοί (επειδή τους περισσεύουν) ας τις βάλουν …. εκεί που ξέρουν.

Όσο για όσους phizeroi χρησιμοποιούν σαν επιχείρημα υπέρ των φαρμακομαφιών τον «παγκόσμιο νότο» και τις ανάγκες του (αυτές που εγκρίνουν οι ίδιοι δηλαδή…), μιας και δεν έχουν ιδέα για το τι συμβαίνει εκεί, ας ασχοληθούν μόνο μ’ αυτό που ξέρουν καλά: τους εαυτούς τους…

Μια τάξη κομμάτια και θρύψαλα

Δευτέρα 14 Ιούνη>> Θα μπορούσε να είναι ο ορισμός της σύγχισης αν όχι κάτι χειρότερο. Ή θα μπορούσε να είναι κάτι αδιάφορο, σκέτη «κακία» εκ μέρους μας – διαλέγει ο καθένας και παίρνει. Πώς είναι, όμως, δυνατόν να υπάρχει αποδοχή των προταγμάτων (συμπεριλαμβανόμενων των διαταγών) ενός συστήματος όταν σηκώνει την σημαία «διαχείριση της υγείας της εργατικής τάξης» και να εκδηλώνεται αντίδραση όταν η σημαία γράφει «διαχείριση της εργασίας»; Η απορία μας αφορά, φυσικά, το πρώτο: η επιθετική προσπάθεια ενίσχυσης της κερδοφορίας των (μικρομεσαίων αφεντικών) μέσω του πρόσφατου νομοσχεδίου είναι, άραγε, κάτι διαφορετικό από (και) παράγοντας νοσηρότητας για τις ζωές των σύγχρονων μισθωτών; Φτιάχνουν, μήπως, οι αγαπημένες φαρμακομαφίες “εμβόλιο για την υπερκόπωση”; (Γιατί όχι;…) Κι αν ισχύει ότι η δουλειά-είναι-σκότωμα, πώς είναι δυνατόν να γίνεται δεκτό ότι το ίδιο γκουβέρνο εδώ και 16 μήνες «πασχίζει για την υγεία του λαού» και μάλιστα να του γίνεται κριτική απ’ τα δεξιά, ότι «δεν είναι αρκετά αυστηρό»;

Δεν θα δώσουμε απάντηση τώρα. Είναι γεγονός όμως ότι το πως γίνεται αντιληπτή η μισθωτή εργασία και ο ορίζοντας των ζητημάτων που την αφορούν άμεσα και έμμεσα στον 21ο αιώνα ορίζεται στα μέρη μας όχι απ’ την εργατική συνείδηση αλλά απ’ αυτό που θα ονομάζαμε «μικροαστικό εκλεκτικισμό»· με ισχυρές δόσεις κορπορατισμού του 20ου αιώνα. Η παράταση του ωραρίου είναι βέβαιο ότι προκαλεί ζημιές στη ζωή και στην υγεία όσων αναγκάζονται να την υποστούν… Είναι βέβαιο επίσης ότι κανείς δεν θέλει να δουλεύει παραπάνω, πολλοί και πολλές όμως αναγκάζονται να το κάνουν επειδή οι μισθοί είναι ψίχουλα· συνεπώς το ζήτημα του χρόνου εργασίας και του μισθού είναι απόλυτα δεμένα… Είναι βέβαιο τέλος (για εμάς) πως όταν ένας κυβερνητικός ακροδεξιός πλασιέ γαυγίζει πως «όσοι δεν εμβολιάζονται μπορούν να κριθούν επικίνδυνοι και να απολυθούν» αναφέρεται γενικά στην πειθαρχία των μισθωτών εντός και εκτός χώρου / χρόνου εργασίας. Αναφέρεται είτε το ξέρει είτε όχι στους «νέους όρους» οργάνωσης της καπιταλιστικής συσσώρευσης· και πάντως όχι στον καϋμό του μήπως δεν νοιώθουν καλά οι προλετάριοι…

Για να το πούμε διαφορετικά. Εκείνοι που ονειρεύονται μια νέα εκδοχή των «ταγμάτων ανεπιθυμήτων», ορέγονται και απειλούν με «τμήματα εργασίας μολυσματικών», γίνονται (έστω σιωπηλά) αποδεκτοί σαν τέτοιοι· χωρίς να νοιάζεται κανείς για το γεγονός ότι έτσι νομιμοποιείται ο νεο-ολοκληρωτισμός (τους) που, φυσικά, σε ένα άλλο πεδίο, θα νομοθετήσει υπέρ του απόλυτου «διευθυντικού δικαιώματος» για τον χρόνο εργασίας – με έναν διαφανή φερετζέ δήθεν «συναίνεσης των δύο πλευρών».

Μπορεί να φαίνεται εύκολο και βολικό να σπάει η εργατική πραγματικότητα σε κομματάκια που είναι άσχετα μεταξύ τους οπότε το κάθε φορά «αντικυβερνητικό άχτι» να διαλέγει εκείνο που φαίνεται αβανταδόρικο. Αλλά ο καπιταλισμός σαν τέτοιος δεν είναι παζλ. Διατρέχεται από ενιαία λογική και «γεννάει» χειρισμούς σε συνοχή. Ο ακροδεξιός πλασιέ μπορεί να έδρασε τυχαία ή όχι· πουλάει όμως τώρα ένα συγκεκριμένο είδος, που λέγεται «αντιεργατικός ολοκληρωτισμός με πρόσχημα την υγεία»· και γαύγισε υπέρ «απολύσεων για λόγους δημόσιας υγείας» ακριβώς μια μέρα πριν από μια γενική απεργία της 10ης Ιούνη.

Σ’ αυτήν δεν ακούστηκε κιχ!!!

Βρέθηκε, μήπως, ο «συναινετικός δεσμός» της ταξικής ειρήνης στις σύριγγες των φαρμακομαφιών; Ή μήπως ο εργατικός ανταγωνισμός αρχίζει και τελειώνει σε ένα μπάχαλο;

Και τώρα η ερώτηση του ενός…

Δευτέρα 14 Ιούνη>> Ας πούμε, με αρκετή δόση ειρωνείας έως και αυτοσαρκασμού (για να μην θεωρηθούμε πλεονέκτες) «Και Τώρα Η Ερώτηση Του Ενός Σεντ»:

Μέσα στο σύννεφο του συνδικαλιστικού καιροσκοπισμού που εκτονώνει τις όποιες ανησυχίες as usual, υπάρχει κάποιος που μπορεί να απαντήσει στο με ποιο τρόπο τα κύματα των εξελισσόμενων αναδιαρθρώσεων των σχέσεων εργασίας έχουν σχέση με την «ευχή» (τους ξέφυγε!..) του γνωστού παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ «δεν έχω ιδιοκτησία και είμαι ευτυχής»; Υπάρχει μπροστά μας ένα έτοιμο κομμουνιστικό μέλλον και δεν το βλέπουμε – ή το αντίθετο; Και ποια (θέλουν τ’ αφεντικά) να είναι η θέση της μισθωτής σκλαβιάς σ’ αυτό το “αντίθετο”;

Υπάρχει απάντηση! Και έχει σχέση (και) με τον χρόνο εργασίας – με τις προδιαγραφές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης που έχει ήδη ξεκινήσει.. Άντε να βοηθήσουμε λίγο: η (μονολεκτική!) απάντηση αρχίζει με έναν αριθμό, που δεν είναι το 4…

Ας αφήσουμε την εντόπια «ανατρεπτικότητα» να την βρει, με την βαθιά σοφία που την διακρίνει.

Δεν είναι καλό να σε αντιμετωπίζουν σαν ανόητο…

Δευτέρα 14 Ιούνη>> Κάποιοι θα πρέπει (επιτέλους) να νοιώσουν ηλίθιοι. Και να το παραδεχτούν (δεν είναι ντροπή να αναγνωρίζει κανείς την ευπιστία του).

Όχι εσείς πάντως – όσοι / όσες τέλος πάντων παρακολουθείτε σταθερά την ασταμάτητη μηχανή στις προσπάθειες της να προφυλάξει τα μυαλά (και όχι μόνο) απ’ την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία.

Θα θυμάστε πόσες φορές έχουμε μιλήσει (και σιχτιρίσει) την «δημιουργική λογιστική θανάτου» και την «κοινή δεξαμενή», πάνω στην οποία στήθηκε το Θέαμα της φονικότητας του τσαχπίνη. Θα θυμάστε επίσης την επιμονή μας ότι τα θεμέλια αυτής της φρικτής κατασκευής ήταν οι «ασυμπτωματικοί», το θέωρημα δηλαδή πως όποιος / όποια βγαίνει «positive» (απ’ τα εντελώς προβληματικά και ακατάλληλα γι’ αυτή τη δουλειά PCR τεστς…) είναι …. «κρούσμα» και, άρα, δημόσιος κίνδυνος!

Ήρθε η στιγμή να αποκαλυφθεί επίσημα όλη αυτή η υποδομή του εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας (που λέγεται «δυτική διαχείριση της πανδημίας») και μάλιστα με τον πιο επίσημο τρόπο. Πριν λίγες ημέρες η αγγλική independent έγραψε:

… Το NHS («εθνικό συστημα υγείας») της αγγλίας έδωσε οδηγίες στα νοσοκομεία να αλλάξουν την ημερήσια ροή data … Τους ειπώθηκε να αλλάξουν τον τρόπο που συλλέγουν τα data από ασθενείς που έχουν μολυνθεί απ’ τον κορονοιό διαφοροποιώντας ανάμεσα σ’ αυτούς που είναι πραγματικά αρρωστοι με συμπτώματα και εκείνους που έχουν θετικό τεστ ενώ βρίσκονται σε θεραπεία για κάτι άλλο.

Μια πηγή του NHS είπε ότι τα καινούργια δεδομένα θα είναι «πιο ρεαλιστικά», αφού δεν είναι όλοι οι ασθενείς άρρωστοι απ’ τον ιό, προσθέτοντας: «Αλλά αυτό θα κάνει τα νούμερα να φαίνονται καλύτερα αφού πάντα υπήρχαν κάποιες, ας πούμε συγκοπές, σε ανθρώπους που είχαν επίσης covid σαν εύρημα».

Γιατί αυτή η ξαφνική φιλαλήθεια του αγγλικού συστήματος υγείας; Γιατί αποφάσισε να χωρίσει τους νοσηλευόμενους «με» τον τσαχπίνη απ’ τους νοσηλευόμενους «από» τον τσαχπίνη, διαχωρίζοντας (και μειώνοντας δραστικά…) μ’ αυτόν τον τρόπο όχι μόνο τα «κρούσματα» αλλά και τις αποδόσεις θανάτων στον τσαχπίνη; Το έχετε μαντέψει, το λέει όμως ρητά και το ρεπορτάζ του independent:

… [Το NHS λέει] ότι η κίνηση έγινε για να βοηθήσει την ανάλυση των αποτελεσμάτων του προγράμματος εμβολιασμού και του κατά πόσο είναι πετυχημένο στο να μειώνει τη νοσηρότητα της covid-19….

Πολύ απλά: «φουσκώσαμε σε βαθμό κακουργήματος «κρούσματα» και θανάτους επί μήνες για να σας πατήσουμε στον σβέρκο, και τώρα ξεφουσκώνουμε για να αποδείξουμε την αποτελεσματικότητα των πλατφορμών γενετικής μηχανικής»…. Δεν είναι μια ομορφιά ο καπιταλισμός; Δεν είναι μια ομορφιά που τα αφεντικά νοιώθουν τέτοια άνεση ώστε φτύνουν στα μούτρα τους υπηκόους τους;

Για το θέμα είχε ρεπορτάζ και μια ακόμα καθεστωτική εφημερίδα, η telegraf. Ο καθηγητής Keith Willett, διευθυντής περιστατικών του αγγλικού NHS, αποσαφήνισε σ’ αυτήν:

…Με απλά λόγια αυτό μπορεί να θεωρηθεί σαν δυαδικός διαχωρισμός ανάμεσα σε όσους νοσηλεύονται «για την covid-19» και εκείνους που νοσηλεύονται «με την covid-19». Ζητάμε αυτόν τον δυαδικό διαχωρισμό για τους ασθενείς που μπαίνουν τώρα στα νοσοκομεία και γι’ αυτούς που θα διαγιγνώσκονται από εδώ και πέρα με covid στα νοσοκομεία.

Το «απο ‘δω και πέρα» είναι η 7 Ιούνη – η μέρα που η καθεστωτική λογιστική για τον τσαχπίνη, στην αγγλία, αποφάσισε ότι τώρα πρέπει να υπηρετήσει άλλο σκοπό απ’ ότι μέχρι τότε (και για πάνω από 1 χρόνο).

Και «ότι έγινε έγινε»!!! Όσοι κι όσες – και υπήρξαν τέτοιοι τίμιοι – που υποστήριζαν με στοιχεία ότι οι θάνατοι εξαιτίας του τσαχπίνη, οι θάνατοι από επιπλοκές που προκαλούσε αυτός, ήταν λιγότεροι από 10% όσων χρεώνονταν σ’ αυτόν· όσοι τίμιοι υποστηρίξαν ότι η κατασκευή των «ασυμπτωματικών» και τα κοντέρ των «κρουσμάτων» ήταν μια τεράστια, συγχρονισμένη, σκόπιμη και δόλια κατασκευή πλαστότητας με σκοπό την πρόκληση τρόμου και την πειθάρχηση των αιχμάλωτων πληθυσμών, όλοι και όλες που λοιδωρήθηκαν, συκοφαντήθηκαν, ελεεινολογήθηκαν δημόσια (από τα media και τα παρα-media) είχαν δίκιο… Αλλά «περασμένα ξεχασμένα»… Ε;

Τώρα η δουλειά που πρέπει να γίνει είναι να «αποδειχθεί» ότι οι πλατφόρμες γενετικής μηχανικής είναι «αποτελεσματικές»… Και «ασφαλείς» βέβαια· άλλο ένα πεδίο δόξης λαμπρής στη δημιουργική λογιστική, τώρα όχι με πολλαπλασιασμούς πάνω σε πολλαπλασιασμούς αλλά με διαιρέσεις, αφαιρέσεις – και απόκρυψη.

Κάποιοι, πολλοί, πάρα πολλοί, θα πρέπει να νοιώσουν ηλίθιοι! Και να εκραγούν εναντίον εκείνων που τους έκαναν τέτοιους.

Αλλά χρειάζεται θάρρος, κουράγιο, αυτοκριτική…. Σπάνια, εξαιρετικά σπάνια χαρακτηριστικά πια…

Έχουν εξαπατήσει οι φαρμακομαφίες τους «ελεγκτές» τους;

Δευτέρα 14 Ιούνη>> Χέζουν οι αρκούδες στο δάσος;

Νεώτερα επίσημα στοιχεία προερχόμενα απ’ τον καναδά αλλά και απ’ τον ευρωπαϊκό ΕΜΑ δείχνουν ότι η έγκριση της πλατφόρμας γενετικής μηχανικής των pfizer/biontech έγινε παραβιάζοντας βασικούς κανόνες ελέγχου! Αποκαλύπτεται ότι προκειμένου η φαρμακομαφία να πάρει την έγκριση (και οι «ελεγκτές» να την δώσουν) τα στάνταρ πρωτόκολλα παραβιάστηκαν. Προκύπτει, τέλος, ότι τόσο οι «ελεγκτές» όσο και η φαρμακομαφία ήξεραν εκ των προτέρων ότι «κάποια πράγματα δεν θα πάνε καλά»… Κι έχουμε κάθε λόγο να εκτιμάμε ότι αυτό το όργιο μεταξύ «ειδικών» και φαρμακομαφιόζων δεν αφορά μόνο την συγκεκριμένη εταιρεία…

Τι έχει συμβεί; Σύμφωνα με τις στάνταρ διαδικασίες ελέγχου για καινούργια φάρμακα (που ισχύουν και για τα εμβόλια ή/και ότι παρουσιαζεται σαν εμβόλιο…) δύο έρευνες πρέπει να γίνουν οπωσδήποτε. Η μία ονομάζεται φαρμακοκινητική (pharmacokinetics) και αφορά την διασπορά των ουσιών του φαρμάκου στο σώμα: την απορρόφησή του, την επίδρασή του στον μεταβολισμό, την αποβολή του. Η άλλη ονομάζεται βιοδιανεμητική (biodistribution) και αφορά μεγαλύτερη εστίαση της επίδρασής του σε συγκεκριμένα ευαίσθητα όργανα (για παράδειγμα τον εγκέφαλο ή/και το αναπαραγωγικό σύστημα).

Σύμφωνα με την τελική έκθεση της ΕΜΑ για την πλατφόρμα της pfizer (που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 19 Φλεβάρη του 2021 και μπορείτε να την βρείτε ολόκληρη – 140 σελίδες – εδώ): Δεν έγιναν παραδοσιακές φαρμακοκινητικές και βιοδιανεμητικές μελέτες για το υποψήφιο εμβόλιο BNT162b2 (ο κωδικός της πλατφόρμας της pfizer).

Αντί να παρουσιάσει στους ελεγκτές του ΕΜΑ τέτοιου είδους έρευνες, η αμερικανική φαρμακομαφία τους παρουσίασε άλλες. Στις οποίες ΔΕΝ είχε χρησιμοποιήσει την πλατφόρμα της με την spike πρωτεΐνη του τσαχπίνη, αλλά με άλλο, «δανεικό» mRNA, που παράγει μια “φωτοβόλα” πρωτεΐνη, άσχετη με το θέμα. Επιπλέον, στις έρευνες που παρουσίασε, είχε χρησιμοποιήσει και ένα ραδιενεργό υλικό, για να “σημαδέψει” αυτό το “δανεικό” mRNA, ώστε να παρατηρηθεί η κίνησή του…

Κοροϊδία… Ακόμα κι έτσι όμως, σ’ αυτές τις «μαϊμού» έρευνες της φαρμακομαφίας (που ενέκριναν οι ελεγκτές του ΕΜΑ κλείνοντας τα μάτια, πιθανότατα κάτω από πιέσεις και εντολές πολιτικών απ’ τα ευρωπαϊκά κράτη) προέκυψε ότι το «υλικό» (που στις κανονικές πλατφόρμες είναι κομμάτι απ’ το mRNA του τσαχπίνη) μένει μόνο για λίγο στο σημείο της ένεσης. Ύστερα από λίγες ώρες αρχίζει να διασπείρεται μέσω του κυκλοφορικού σε όλο το σώμα, φτάνοντας και στον εγκέφαλο, και σε άλλα όργανα (για παράδειγμα στο συκώτι), και στο αναπαραγωγικό σύστημα! (Αυτές οι έρευνες έγιναν σε ζώα).

Τι σημαίνει αυτή η διάχυση; Θεωρητικά, σύμφωνα με τα παραμύθια των φαρμακομαφιών και των λακέδων τους, τα μυϊκά κύτταρα (εκεί που γίνεται η ένεση…) θα αρχίσουν να συμπεριφέρονται σαν ιικά, και το ανοσοποιητικό θα τρέξει να τα καταστρέψει ενισχυόμενο γι’ αυτήν την αποστολή. Έτσι θα προκύψει η ανοσία. Αν όμως το ιικό mRNA διασπείρεται σε διάφορα σημεία του σώματος τότε θα «προσβάλει» κι εκεί τα κύτταρα – συνεπώς το ανοσοποιητικό θα πρέπει να καταστρέψει και αυτά. Κατά τους ειδικούς που έχουν πια στα χέρια τους την μεγάλη απάτη αυτών των «ερευνών» και αυτών των «εγκρίσεων» είναι ιδιαίτερα πιθανό πως οι βλάβες (σε εκατοντάδες χιλιάδες πειραματόζωα / ανθρώπους) και οι θάνατοι (πλησιάζουν συνολικά, απ’ όλες τις πλατφόρμες, τις 20.000 σε βόρεια αμερική και ευρώπη) οφείλονται σ’ αυτήν την «εκτός σχεδίου» διασπορά του mRNA των πλατφορμών της pfizer και της moderna.

Από στενά «επιστημονική» άποψη υπάρχει πια μια τεκμηριωμένη ανησυχία. Ότι με πρόσχημα την «έκτακτη ανάγκη» εγκρίθηκαν «σανεμβόλια» που δεν έπρεπε, εφόσον οι δοκιμές τους δεν ικανοποιούσαν βασικούς κανόνες.

Από πολιτική άποψη όμως (τέτοια είναι η δική μας) το πράγμα είναι πολύ χειρότερο. Γιατί η «έκτακτη ανάγκη» σκηνοθετήθηκε ακριβώς για να γίνουν τέτοιες «εγκρίσεις»! Όλη η τρομοεκστρατεία, που συνεχίζεται τώρα με τις απειλές για καταναγκαστικό πλατφορμιασμό και ποινές σ’ όσους τολμούν να λένε ΟΧΙ!, είναι κατ’ ουσίαν βιο-πολιτικό, δηλαδή πολιτικό έργο. Και σ’ αυτό έχουν συμμετάσχει πολλοί περισσότεροι απ’ αυτές καθαυτές τις φαρμακομαφίες.

Καταναγκασμός, βία κι άλλα ωραία

Δευτέρα 14 Ιούνη>> Τα εκατομμύρια των Spectacle Victims νομίζουν ότι η καθεστωτική βία (που υφίστανται και τα ίδια) είναι μόδα. Νομίζουν ότι οι πλατφορμιασμοί είναι tattoo. Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι πως μόνο σε μέρη σαν το ελλαδιστάν (μέρη δηλαδή όπου η πρόσφυση στην εξουσία και οι πολιτικές πρόσοδοι είναι η εθνική νόρμα) αυτά τα Victims γίνονται και τα ίδια αναπαραγωγοί της psyop: Έκλεισες ραντεβού για στο αόρατο δικαστήριο της «νέας κανονικότητας». Στην πραγματικότητα όχι για λόγους υγείας, ό,τι παπαριές κι αν λέγονται. Για λόγους πειθαρχίας. (Γινόταν το ίδιο ακριβώς όταν έλεγες ότι δεν πρόκειται να πας στο στρατό: ο άλλος, αγανακτισμένος, απαντούσε «κι εγώ μαλάκας είμαι που πήγα;», εννοώντας ότι αν είναι όλοι μαλάκες τότε ο.κ….)

Οι μικροαστοί ποτέ δεν καταλαβαίνουν, ποτέ δεν βλέπουν τον ορίζοντα! Όταν συστρατεύονται με ολοκληρωτικά καθεστώτα θεωρούν ότι κάνουν κάτι φυσιολογικό: μπαίνουν στον «ρου της ιστορίας», με την ελπίδα πάντα των ωφελημάτων. Τώρα, για παράδειγμα, νομίζουν ότι με τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής αποκτούν «ανοσία» – ούτε που τους περνάει απ’ το μυαλό ότι απλά γίνονται αιώνια πελατάκια του συμπλέγματος… Κι όσο περισσότερο είναι προσανατολισμένοι στην όποια εξουσία, τόσο περισσότερο πιστεύουν ότι κάποια ψίχουλα περισσεύουν και γι’ αυτούς. «Ανοσίας» εν προκειμένω.

Στην γαλλία, στην ισπανία, στη γερμανία ή στην ιταλία όσοι πλατφορμιάζονται είναι τουλάχιστον διακριτικοί. Δεν θέλουν να γίνουν τσιράκια: φταίει η ιστορικη συγκρότηση των σχέσεών τους με την μορφή-κράτος. Εδώ συμβαίνει το αντίθετο: τα κόμπλεξ και η ανασφάλεια (ακόμα και για τον πλατφορμιασμό) γίνονται επιθετικότητα. Και το σύστημα τρίβει τα χέρια του (δες ενισχυτικά και το τελευταίο σημερινό σχόλιο).

Ποιά είναι η πραγματικότητα; Κατ’ αρχήν, για να μην κουράζονται οι λακέδες και οι τσάτσοι: αυτούς τους υγιειονομικούς καταναγκασμούς, αυτήν την δικτατορία στο όνομα της υγείας (και ό,τι άλλο) θα την πολεμήσουμε όσο δεν πάει!!! Θα την πολεμήσουμε ακόμα και για λογαριασμό τους· όταν κάποιοι από δαύτους αρχίσουν να πνίγονται και καταλάβουν θα είναι αργά. Και δεν είμαστε λίγοι / ες. Αυτό σημαίνει ότι το διακομματικό σύστημα ίσως χρειαστεί να ξανανοίξει τα «ξερονήσια» – εν είδει Σπιναλόγκας…

Δεύτερον, αυτήν την περίοδο το ελληνικό καθεστώς (διακομματικά, μέσα κι έξω απ’ την βουλή, το τονίζουμε) κάνει ψυχολογικό πόλεμο σχετικά με τον «εμβολιαστικό» καταναγκασμό. Είναι του είδους «κάτσε καλά γιατί θα σε δείρω» που λένε διάφοροι γονείς στα παιδιά τους. Κάποιες φορές πιάνει, κάποιες όχι: βλέπετε, ακόμα και τα κανονικά νήπια χαμπαριάζουν διαισθητικά περισσότερα από πολλούς ενήλικες καθηλωμένους στο πρωκτικό στάδιο!

Αν εξαιρέσουμε μια πρωτοβάθμια δικαστική απόφαση στην ιταλία, που επέβαλε τον καταναγκασμό στους υγιειονομικούς (για την οποία δεν ξέρουμε ακόμα την τύχη της σε υψηλότερου βαθμού δικαστήρια), και λαμβάνοντας υπόψη τους υπαρκτούς συσχετισμούς δύναμης σε διάφορες δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες, δεν ξέρουμε άλλο μέρος που να γίνεται τέτοια επιθετική ψυχολογική εκστρατεία «υγιειονομικής» βαρβαρότητας όπως στο ελλαδιστάν. Γενικά μιλώντας το ζήτημα του καταναγκασμού είναι τόσο εξώφθαλμα παράνομο σύμφωνα με το τυπικό σύνταγμα των αστικών κρατών ώστε οι πολιτικές βιτρίνες διστάζουν ακόμα να πατήσουν και εκεί (μετά τα συνταγματικά πραξικοπήματα των γενικευμένων απαγορεύσεων)· συν το γεγονός ότι έχουν ήδη διαμορφωθεί σε πολλές κοινωνίες ικανά αναχώματα σε ότι αφορά αυτό ακριβώς το τυπικό σύνταγμα. Στο ελλαδιστάν, απ’ την άλλη, όλα αυτά είναι τόσο σχετικά όσο βολεύει τον γενικευμένο μικροαστισμό και τα αφεντικά του. Ο κάθε καραγκιόζης, «ειδικός» ή όχι, μπορεί να λέει την παπαριά του – and the show (δηλαδή η psyop) goes on.

Εκείνο που καταλαβαίνουμε όμως καλά είναι το εξής: η εστίαση στους υγιειονομικούς και, σε δεύτερο χρόνο, στους εκπαιδευτικούς, αφορά την εκτίμηση του ντόπιου καθεστώτος και των λακέδων του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος για το ποιοί είναι οι «αδύνατοι κρίκοι στην αλυσίδα εργασίας του κοινωνικού εργοστάσιου». Έχοντας αυτοί οι τομείς κρατικά συνδικάτα (της δεξιάς και της αριστεράς του συστήματος…) και χωνεμένη την σκλαβιά του «κλαδικού συμφέροντος» επί δεκαετίες, φαίνεται ότι το διακομματικό γκουβέρνο εκτιμάει πως μπορεί να τρολάρει τους γιατρούς, τους νοσηλευτές και τους εκπαιδευτικούς χωρίς κανένα κόστος. Κι ως τώρα αποδεικνύεται πως πράγματι δεν έχει κόστος…

Αντίθετα, και παρότι το επιχείρημα «της επαφής με πλήθος τρίτων» θα ίσχυε απόλυτα, αυτό το ίδιο διακομματικό γκουβέρνο δεν τολμάει να αγγίξει (με την απειλή και τους εκβιασμούς του καταναγκαστικού πλατφορμιασμού) τους εξής δημόσιους υπαλλήλους: την αστυνομία, τους μόνιμους αξιωματικούς του στρατού, και την εκκλησία. (Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων: δεν εννοούμε ότι θα έπρεπε να το κάνει!!!). Γιατί δεν αγγίζει τον σκληρό πυρήνα των κρατικών μηχανισμών; Γιατί εκεί υπάρχει (όπως παντού) υψηλό ποσοστό απόρριψης της υγιεινιστικής εκστρατείας· και οποιαδήποτε «πίεση» θα προκαλέσει έκρηξη!!!

Τι επιδιώκει, λοιπόν το διακομματικό γκουβέρνο μέσω αυτών των ψυχολογικών εκβιασμών ειδικά απέναντι σε υγιειονομικούς και εκπαιδευτικούς; Δεν θα βρει κανείς την απάντηση αν δεν μελετήσει την «τύχη» που έχει η δημόσια υγεία και η δημόσια εκπαίδευση μέσα στις δεδομένες τάσεις της 4ης βιομηχανικής επανάστασης!!! Το φορντικό σύστημα (στη δημόσια υγεία και εκπαίδευση) είναι υπό κατάργηση· και οι μισθωτοί σ’ αυτά (που κοιμούνται τον ύπνο της ρουτίνας και των φόβων τους…) υπό υποτίμηση. Κατά συνέπεια το να αντιμετωπιστούν όλοι και όλες σ’ αυτούς τους τομείς σαν μάζα κρέατος στην οποία μπορεί να ασκηθεί κατά βούληση οποιοσδήποτε καθεστωτικός εκβιασμός είναι η πίσω όψη της άγριας υποτίμησής τους.

Το να αναγορευτούν ΑΥΤΟΙ σε «κρέας» για την συγκεκριμένη εκστρατεία και όχι οι μισθωτοί της δημόσιας τάξης, του στρατού ή του θρησκευτικού μηχανισμού (επαναλαμβάνουμε: μακριά από εμάς το «πιάστε κι αυτούς»!!!) δεν θα έχει μεν κάποιο «ολικό υγιειονομικό» αποτέλεσμα (σιγά!!!), θα έχει όμως μια παραδειγματική πολιτική λειτουργία σε ότι αφορά τον έλεγχο της μισθωτής εργασίας συνολικά: οπουδήποτε αυτή θεωρείται «υποτιμημένη» θα πρέπει να αποδεικνύει την «αξία» της με όρους σκληρής πειθαρχίας!!! (Θα σου λένε «εμβολιάστηκες» όχι εκεί που έχουν ανάγκη τις γνώσεις σου, αλλά εκεί που θα θέλουν να σου πουν «περιμένουν πολλοί στην ουρά – εμβολιασμένοι»…) Σκεφτείτε το: οι εκβιασμοί στους εκπαιδευτικούς του δημόσιου μεταφέρονται αυτόματα στους εκπαιδευτικούς των φροντιστηρίων· οι εκβιασμοί στους υγιειονομικούς του δημόσιου τομέα μεταφέρονται το ίδιο εύκολα στους μισθωτούς της ιδιωτικής βιομηχανίας υγείας. Κι εκεί «επιβάλλονται» αλλιώς. Ο έλεγχος της μισθωτής εργασίας γενικά: μην έρθει κανείς σε πέντε χρόνια να μας πει «δίκιο είχατε!» – ντάξει;

Φυσικά, όπως στο «κάτσε φρόνιμα γιατί θα σε δείρω» έτσι κι εδώ υπάρχει ένας τυπικός φραγμός: αν πρόκειται για μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους δεν γίνεται να απολυθούν… με το ισχύον τυπικό σύνταγμα. Συνεπώς οι εκβιασμοί είναι προς το παρόν άσφαιροι. Όποιος, όποια, θέλει όμως να σηκώσει το κεφάλι και να δει τον ορίζοντα θα «θυμηθεί» ότι η κατάργηση της μονιμότητας (των δημόσιων υπαλλήλων) είναι από χρόνια στον πάγκο – και δεν μιλάμε για τις υπόλοιπες σχέσεις εργασίας (προσωρινοί, ωρομίσθιοι, εργολαβικοί). Ίσως όχι τους επόμενους μήνες αλλά τα κοντινά επόμενα χρόνια να επιχειρήσει κάποιο γκουβέρνο το άλμα: να χρησιμοποιήσει αυτήν ή την επόμενη υγιεινιστική τρομοκρατία (μην έχετε αυταπάτες: θα υπάρξει κι άλλη, κι άλλη – έχουν «κτυπήσει φλέβα» τ’ αφεντικά!) για να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς και σ’ αυτό το πεδίο.

Τι σημαίνουν αυτά; Κατά την ταπεινή μας γνώμη σημαίνουν πως υπάρχουν και σοβαροί λόγοι και (ακόμα…) χρόνος αντίστασης!!! Ό,τι και και να λένε οι επαγγελματίες και οι εθελοντές του ψυχολογικού πολέμου, σ’ αυτήν την φάση δεν κάνουν (και δεν μπορούν να κάνουν) τίποτα άλλο απ’ το να απειλούν, από θέσεις εξουσίας και βίας βέβαια. (Φυσικά αυτός ο χρόνος δεν είναι απεριόριστος…. Μιλάμε για τους επόμενους μήνες, συμπεριλαμβανόμενων των καλοκαιρινών…)

Υπάρχουν σοβαροί λόγοι και χρόνος αντίστασης ακόμα και για όσους έχουν πέσει θύματα των εκβιαστικών πλατφορμιασμών! Αντίθετα, κάθε οπισθοχώρηση, κάθε ατομική «σοφία» του είδους «ε, τι να κάνω; θα το κάνουν υποχρεωτικό οπότε σκύβω το κεφάλι και πάω», ταΐζει το θηρίο, ενισχύει την άμεση, μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη επιθετικότητά του. Και, ας είναι βέβαιο, δεν θα γλυτώσει κανέναν αυτό το πλήθος ατομικών συνθηκολογήσεων!

Προφανώς δεν απευθυνόμαστε στο «επαναστατικό αίσθημα» κανενός – δεν υπάρχει τέτοιο! Απευθυνόμαστε μόνο στη λογική, στην ιστορική, κριτική λογική· όπου υπάρχει περιθώριο γι’ αυτήν. Και στο σθένος.

Όπου δεν υπάρχουν; Χμμμμμ…. Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά!..

Το ξέρουμε. Κανένας, καμμία δεν ήταν έτοιμος / έτοιμη για κρίσιμες και ριζοσπαστικές στάσεις ζωής· αλλά και κανείς δεν διαλέγει σε τι καιρούς θα ζήσει. Πρόκειται γι’ αυτό που λέγεται το ύψος των περιστάσεων! Δεν αφορά τους «ήρωες» αλλά τους κανονικούς, τους συνηθισμένους ανθρώπους, τους κοινούς θνητούς, το αν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων ή όχι.

Μετά από σχεδόν 1,5 χρόνο «τα κουκιά είναι μετρημένα».

Νοτιοανατολική πτέρυγα του συμπλέγματος;

Δευτέρα 14 Ιούνη>> Όσοι / όσες ενδιαφέρονται και κάνουν τον κόπο να μαθαίνουν (όλους αυτούς τους μήνες) το τι επιβάλλεται σε μια σειρά ευρωπαϊκών κράτων, θα συμφωνήσουν: κάτι «περίεργο» συμβαίνει με την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία α λα ελληνικά. Δεν θα αραδιάσουμε τα συμπτώματα αυτού του «περίεργου». Το τελευταίο, όμως, είναι το πιο δηλητηριώδες: οι φήμες, οι απειλές και πιθανόν οι γκουβερνοαποφάσεις για τον καταναγκαστικό πλατφορμιασμό. Όχι, αυτό δεν συμβαίνει παντού εις τα ευρώπας και δεν έχει σχέση (όπως σχεδόν τίποτα) με υγιειονομικούς σκοπούς!

Πριν συνεχίσουμε δύο μικρές υπενθυμίσεις. Πρώτον, ούτε την 1η ούτε την 2η βιομηχανική επανάσταση οι εξουσίες εντός ελλαδιστάν τις πέρασαν κατά τα «μέσα πρότυπα» άλλων ευρωπαϊκών κρατών! Το κρίσιμο ήταν ο έλεγχος της εντόπιας εργατικής τάξης· κι εκεί (μάρτυρας ο 20ος αιώνας) οι ντόπιοι προεστοί και κοτζαμπάσηδες ΔΕΝ υιοθέτησαν τον κεϋνσιανισμό (όταν αυτό έγινε, στα ‘80s, είχε ήδη αρχίσει να «ξεπερνιέται» διεθνώς – και προκάλεσε χρεωκοπία στα τέλη της δεκαετίας). Επέλεξαν, αντίθετα, τον αποκλεισμό όσων περισσότερων μπορούσαν απ’ τις πολιτικές προσόδους, δηλαδή έναν εμφύλιο διάρκειας 60 χρόνων· και πάμπολλες “καταστάσεις έκτακτης ανάγκης”…

Και δεύτερον, η διαχείριση του «σκανδάλου novartis» στο ελλαδιστάν ΔΕΝ έχει καμμία σχέση με το πως αντιμετώπισαν την ίδια ιστορία άλλα κράτη (: υπήρξε ανάλογο «σκάνδαλο» και αλλού). Με απλά λόγια στο ελλαδιστάν ΔΕΝ άγγιξε κανείς τις ιερές αγελάδες του «ιατρικού σώματος», παρότι οι αμερικανικές έρευνες για το θέμα είχαν πλήρη στοιχεία, «ονόματα και διευθύνσεις» των εκατοντάδων γιατρών που δωροδοκούσε η συγκεκριμένη φαρμακομαφία. Οπότε: το ελλαδιστάν ήταν και παρεμένει play ground για τις φαρμακομαφίες σε ασυνήθιστο βαθμό, με πρωτοφανή ευκολία και με διακομματική συναίνεση, σε σύγκριση με ευρωπαϊκά (και όχι μόνο) κράτη· κι αυτό το ξέρουν τόσο οι φαρμακομαφίες όσο και οι εντόπιες πολιτικές βιτρίνες…. Η γενική σιωπή για τις δωροδοκίες είναι (ποιός δεν το καταλαβαίνει) μια μορφή πολιτικής προσόδου για τους δωροδοκούμενους.

Η σχέση κράτους και κεφάλαιου προσδιορίζει έτσι κι αλλιώς τις καθεστωτικές «πολιτικές». Αν υπάρχει (και υπάρχει) μια «ανορθόδοξη» (αν μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε έτσι· αν και δεν σπάνια στον καπιταλιστικό πλανήτη…) σχέση κράτους και κεφάλαιου στο ελλαδιστάν, αυτή οπωσδήποτε θα αναδυθεί στη διάρκεια αυτής της «μεταβατικής περιόδου» προς την 4η βιομηχανική επανάσταση· και οπωσδήποτε θα είναι βίαιη και αυταρχική. Μέσα στις γενικές τάσεις μεν· αλλά με «υπερβάλλοντα ζήλο»…

Γιατί, λοιπόν, το ρημαδογκουβέρνο (και πρακτικά όλο το κηφηναριό των πολιτικών βιτρινών δια της σιωπής) «κουνάει το δάκτυλο» απειλώντας ότι θα επιβάλει ουσιαστικά στρατιωτικό νόμο πρώτα στους υγιειονομικούς, ύστερα στους εκπαιδευτικούς και όπου αλλού γουστάρει; Αν αλλού η «κατάσταση εξαίρεσης» έχει υπάρξει, ιστορικά, όντως «εξαίρεση», για το ελλαδιστάν είναι το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της εξουσίας – πράγμα που σημαίνει ότι το playground των φαρμακομαφιών μπορεί να συμπληρωθεί! (Και μην πει κάποιος αφελής ότι το ελλαδιστάν είναι «μικρή αγορά»…. Μια χαρά είναι και σαν «αγορά» και σαν in vivo δοκιμαστικός σωλήνας…)

Πάντα η «έκτακτη ανάγκη» μεθοδευόταν απ’ τα ντόπια αφεντικά με το ένα τους μάτι στις διεθνείς συμμαχίες και στις γεωπολιτικές προσόδους που επεδίωκαν ή/και απολάμβαναν. (Όπως ακριβώς υποδείκνυαν τα «μεγάλα αφεντικά», οι ιδιοκτήτες των πλωτών εργοστασίων).

Μπορούμε τώρα να εντοπίσουμε «υγιειοπολιτικές» προσόδους; Τι συμφωνίες έχουν γίνει άραγε μεταξύ γκουβέρνου και «επενδυτών» όπως η microsoft και η pfizer, που αποτελούν βασικό τμήμα της σπονδυλικής στήλης του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος; Τι συμφωνίες έχουν γίνει μεταξύ γκουβέρνου και της σκιώδους παρακρατικής palantir; Τι «δεσμεύσεις» έχουν αναληφθεί έναντι ποίων ανταλλαγμάτων;

Κάποιοι «καλοθελητές» θα πουν ότι κάνοντας τέτοιες ερωτήσεις βλέπουμε φαντάσματα…. Αμ δε! Τα ερωτήματα είναι πολύ περισσότερα απ’ όσο νομίζουν· όπως και το βάθος όλης αυτής της ιστορίας…