Year: 2021

«Ισλαμικός» καπιταλισμός: κατάρρευση ή απογείωση;

Τετάρτη 22 Δεκέμβρη>> …Τι κάνει, λοιπόν, αυτός ο τρισάθλιος «σουλτάνος» και κατά τους έλληνες βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού; Κάνει αυτό ακριβώς που θα έκανε το ντόπιο κόμμα της δραχμής αν ο πολιτικός του εκπρόσωπος, ο τενεκεδένιος, δεν βρισκόταν μπροστά στον τόμο με τις «επείγουσες οδηγίες εξόδου απ’ την ευρωζώνη» που είχαν ετοιμάσει οι γραφειοκράτες των Βρυξελών, το καλοκαίρι του 2015: υποτιμάει το εθνικό τουρκικό νόμισμα έτσι ώστε να κάνει την εργασία και τα πάγια (π.χ. ακίνητα) φτηνά μέσα στον παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό!!!..

Αυτά γράφαμε μεταξύ άλλων πριν 3 βδομάδα (1 Δεκέμβρη) υπό τον τίτλο «Η τουρκία υπό κατάρρευση». Να τώρα μερικά στοιχεία από μια πηγή υπεράνω υποψίας για «φιλοτουρκισμό» ή μειωμένο πατριωτισμό: την ναυτεμπορική στις 15 Δεκέμβρη (Η «μαγική εικόνα» των Erdoganomics):

… Η τουρκική κυβέρνηση αναμένεται να παρουσιάσει σύντομα στο Κοινοβούλιο συμπληρωματικό προϋπολογισμό για το επόμενο έτος, όπως ανέφεραν δύο αξιωματούχοι, καθότι η ελεύθερη πτώση της λίρας, που έχει απολέσει φέτος 50% της αξίας της έναντι του δολαρίου, έχει «γονατίσει» τον υφιστάμενο προϋπολογισμό με έξτρα δαπάνες. Παρ’ όλα αυτά, το έλλειμα του προϋπολογισμού έχει μειωθεί στο 1,5% του ΑΕΠ στη διάρκεια του 2021 και προβλέπεται να διαμορφωθεί στο 3,5% φέτος και το επόμενο έτος.

Την ίδια στιγμή, τα τελευταία στατιστικά στοιχεία στην Τουρκία έδειξαν ότι οι εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 33,44% τον Νοέμβριο φθάνοντας στα 21,5 δις δολάρια συγκριτικά με την αντίστοιχη περσινή περίοδο. Στο ενδεκάμηνο του 2021, οι συνολικές εξαγωγές της Τουρκίας εκτινάχτηκαν στα 203,1 δις δολάρια, αυξανόμενες 33,82% σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο. Επίσης, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της χώρας εκτιμάται ότι παρουσίασε πλεόνασμα ρεκόρ τον Οκτώβριο, ύψους 2,4 δις δολαρίων, έχοντας άνοδο για τρίτο διαδοχικό μήνα, σύμφωνα με αναλυτές του Reuters.

… Ο Ερντογάν ακολουθεί ένα παράδοξο μοντέλο υποτίμησης του νομίσματος για να δώσει ώθηση στις εξαγωγές… προκειμένου να επιτύχει τον στόχο του που είναι ανάπτυξη βασιζόμενη σε επενδύσεις, απασχόληση και παραγωγή, όπως έχει δηλώσει κατά καιρούς, με φιλοδοξία να καταστήσει την Τουρκία το πιο σημαντικό μεταποιητικό κέντρο μεταξύ Κίνας και Ευρώπης. Το τουρκικό ΑΕΠ αυξήθηκε με ρυθμό 7,4% το τρίτο τρίμηνο του 2021, που είναι ο υψηλότερος μεταξύ των χωρών μελών του G20…

Έτσι έχουν τα πράγματα, και ούτε οι ισλαμοδημοκράτες είναι τρελοί, ούτε το επιχείρημα περί «ισλαμικής λογικής» για τα χαμηλά επιτόκια των τουρκικών τραπεζών είναι κάτι παραπάνω από προπέτασμα καπνού απ’ την μεριά τους για εσωτερική χρήση. Η τωρινή κυβέρνηση στην Άγκυρα ακολουθεί συνειδητά μια τυπικά καπιταλιστική τακτική υποτίμησης του νομίσματος (άρα σχετικής υποτίμησης της εργασίας και των ακινήτων με βάση τους διεθνείς όρους) έτσι ώστε να εκτοξεύσει με εξαγωγικό προσανατολισμό την αγροτοκτηνοτροφική και την βιομηχανική παραγωγή της, «τραβώντας και ξένες επενδύσεις». Κάποιος ίσως σκεφτεί ότι πρόκειται για εξαγωγές εμπορευμάτων «έντασης εργασίας», χαμηλής ποιότητας, που δεν θα μπορούσαν να σταθούν στη διεθνή αγορά αν δεν ήταν εξαιρετικά φτηνά… Λάθος! Ο τουρκικός καπιταλισμός εξάγει (μεταξύ άλλων) στρατιωτικά drones και ελικόπτερα (άρα είδη υψηλής τεχνολογίας), τα οποία όμως πουλάει σε κράτη / καπιταλισμούς της «περιφέρειας»: στην αφρική ή/και στην ασία. Θέλουν λοιπόν οι ισλαμοδημοκράτες να είναι και αυτά φτηνά. Εν τέλει, ας το επαναλάβουμε, επιδιώκουν αυτό: στο βαθμό που ευρωπαϊκοί καπιταλισμοί θέλουν να «μικρύνουν» την εδαφική και την πολιτική απόσταση μεταφοράς εμπορευμάτων, μηχανημάτων και εξαρτημάτων που κατασκευάζονται στην ανατολική ασία, να επιλέξουν σαν «κοντινό» προμηθευτή τον τουρκικό καπιταλισμό…

Αλλά αυτή η τυπικά καπιταλιστική τακτική υποτίμησης του νομίσματος έχει συνέπειες, κυρίως σε ότι αφορά την εσωτερική κατανάλωση και την καθημερινή ζωή της τουρκικής εργατικής τάξης, και των μικροαστών, αλλά και τμημάτων των μεσοαστών. (Επιτρέπει επίσης το διεθνές χρηματιστηριακό τζογάρισμα εναντίον της τουρκικής λίρας, πράγμα που αποδεικνύεται απ’ τις απότομες αυξομειώσεις της συναλλαγματικής ισοτιμίας της, ακόμα και μέσα στην ίδια μέρα…)

Ο υψηλός πληθωρισμός (21,3%) είναι η αναπόφευκτη συνέπεια αυτής της τακτικής∙ το ξέρουν οι πάντες, άσχετα από θρησκεία! Το ξέρει και ο Ερντογάν, που υποσχέθηκε προχτές πως «όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή θα τον πάει στο 4%», όπως έκανε και στην πρώτη φάση της πρωθυπουργίας του, πριν κάμποσα χρόνια… Δεν είπε πότε θα γίνει αυτό (μέσω αύξησης των επιτοκίων…) Εν τω μεταξύ ανακοίνωσε τον διπλασιασμό του βασικού μισθού, (που ακόμα κι έτσι παραμένει συγκριτικά ιδιαίτερα χαμηλός)…

Την «κατάρρευση της τουρκίας» την βλέπουν μόνο οι ανοιχτομάτηδες του ελληνικού εθνικισμού / ιμπεριαλισμού. Είναι οι τελευταίοι που ενδιαφέρονται για την κατάσταση της εργατικής τάξης εκεί∙ θα τους ήταν υπεραρκετό αν ανέτρεπε τον «σουλτάνο».

(φωτογραφίες πάνω: Μπορεί η πατριωτική, εθνικιστική δημαγωγία να ενημερώνει για το αν έβηξε ο “σουλτάνος” (με τον ίδιο επαγγελματισμό που προπαγανδίζει πόσους σκοτώνει ο ιός…) αλλά για τέτοιες “κακές” ειδήσεις κουβέντα. Επικεφαλής 16 αφρικανικών κρατών και πάνω από 100 υπουργοί και εκπρόσωποι της αφρικανικής ένωσης και της οικονομικής κοινότητας των κρατών της δυτικής αφρικής συμμετείχαν πρόσφατα σε 3ήμερη σύνοδο στην Άγκυρα, με θέμα τις οικονομικές σχέσεις τους με τον τουρκικό καπιταλισμό. Εισαγωγές / εξαγωγές… τα γνωστά. Τον περασμένο Οκτώβρη είχε γίνει άλλη μια τέτοια σύνοδος, με επιχειρηματίες και δεκάδες υπουργούς από αφρικανικά κράτη, ενώ τον ίδιο μήνα ο “ετοιμόρροπος” Ερντογάν πήγε στη νιγηρία, στην αγκόλα και στο τόγκο.

Οι ισλαμοδημοκράτες της Άγκυρας, δίπλα στη Μόσχα και στο Πεκίνο, βρίσκουν “χρυσό” στα αφρικανικά κράτη καθώς αυτά απομακρύνονται με ταχύτητα απ’ τους λευκούς αποικιοκράτες της δύσης. Σε κάθε περίπτωση αυτά δεν είναι συμπτώματα κατάρρευσης…)

Ζει το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ;

Τετάρτη 22 Δεκέμβρη>> Δώσαμε αυτό το όνομα στη «συνεννόηση» ανάμεσα στη Μόσχα, το Πεκίνο, την Σεούλ και την Πγιονγκγιάνγκ το 2017 σε σχέση με το μέλλον της κορεατικής χερσονήσου: την μείωση της αμερικανικής επιρροής και παρουσίας στη (νότια κορέα), και δευτερευόντως την στάση απέναντι στον αναδυόμενο ιαπωνικό μιλιταρισμό. Ήταν το 2018 που με την «επίθεση γοητείας» προς το ψόφιο κουνάβι (: Τραμπ) το μπλοκ προσπάθησε να αποσπάσει την υπογραφή του σε μια διακήρυξη τέλους του πολέμου στην κορεατική χερσόνησο που (είτε το ξέρετε είτε όχι) τυπικά συνεχίζεται απ’ το 1953 (όταν έληξε ουσιαστικά), πράγμα που επιτρέπει στην Ουάσιγκτον να διατηρεί μεγάλες βάσεις στη νότια κορέα. Η προσπάθεια, ως γνωστόν, απέτυχε, αφού το «βαθύ κράτος» του ψοφιοκουναβιστάν (με επικεφαλής τον υπ.εξ. Πομπηία) κατάφερε να φρενάρει τον Τραμπ, που φλέρταρε ιδιαίτερα με την ιδέα ενός νόμπελ ειρήνης (αν υπέγραφε τη λήξη του πολέμου…)

Από τότε το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ σταμάτησε να «ακούγεται». Εξαφανίστηκε; Όχι βέβαια. Και τα 4 κράτη ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για την όποια έστω μετρημένη «από-αμερικανοποίηση» της κορεατικής χερσονήσου, τώρα ακόμα περισσότερο καθώς οξύνονται οι αντιθέσεις ανάμεσα στο Joνυσταλεάν και τους συμμάχους του απ’ τη μια μεριά και το ευρασιατικό project απ’ την άλλη.

Πριν μια βδομάδα ο σοσιαλδημοκράτης νοτιοκορεάτης πρόεδρος Moon Jae-in, συνεντευξιαζόμενος στην Canberra (αυστραλία) δήλωσε ότι τα δύο κορεατικά κράτη έχουν συμφωνήσει στα βασικά για την υπογραφή της τυπικής λήξης του πολέμου. Πρόσθεσε ότι δεν έχει γίνει δυνατό να υπογραφτεί επειδή η Πγιονγκγιάνγκ βάζει σαν όρο τον τερματισμό της αμερικανικής επιθετικότητας εναντίον της, που σημαίνει τον τερματισμό διάφορων οικονομικών και εμπορικών κυρώσεων κατά του βορειοκορεατικού καθεστώτος.

Η δήλωση του Moon (και η στιγμή που έγινε) έχει ενδιαφέρον. Πρώτον, επειδή τοποθετεί την Πγιονγκγιάνγκ (περίπου) στη θέση της Τεχεράνης, η οποία απαιτεί το ίδιο (τον τερματισμό των αμερικανικών κυρώσεων σε βάρος της) έχοντας την φανερή και πολύπλευρη υποστήριξη τόσο της Μόσχας όσο και του Πεκίνου. Και δεύτερον επειδή η Kim Yo-jong, η ντίβα αδελφή του βορειοκορεάτη προέδρου Kim Jong-un (η οποία θεωρείται νο 2 στο καθεστώς) είχε δηλώσει νωρίτερα ότι «βρίσκει ενδιαφέρουσα και καλή την πρόταση του Moon για τερματισμό του πολέμου» – μια κουβέντα που είχε να ακουστεί απ’ το 2018.

Μπορεί αυτά να υποδεικνύουν κάποιες υπόγειες κινήσεις του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ; Δεν το ξέρουμε… Ωστόσο, μετά την αποτυχία της ρυμούλκησης του ψόφιου κουναβιού το 2018 και τα 4 κράτη ξέρουν ότι θα πρέπει να βρουν ένα τρόπο να παρακάμψουν πιέζοντας (ή να πιέσουν παρακάμπτοντας) την Ουάσιγκτον. Για την οποία οι βάσεις στη νότια κορέα είναι στρατηγικής σημασίας, και απέναντι στην κίνα. Αν και η αμερικανική υπογραφή είναι απόλυτα απαραίτητη για μια πλήρη τυπικά συμφωνία ειρήνης, το να υπογράψουν ένα σχετικά απλό και λιτό κείμενο η Πγιονγκγιάνγκ, η Σεούλ και το Πεκίνο, και στη συνέχεια να το φέρουν στο συμβούλιο ασφαλείας του οηε (όπου θεωρείται δεδομένη η υποστήριξή του και απ’ το Παρίσι) θα ήταν μια σημαντική πίεση προς την Ουάσιγκτον. Οι πιο σκληροί εκπρόσωποι του αμερικανικού ιμπεριαλισμού ασφαλώς θα γίνονταν έξαλλοι και θα χρησιμοποιούσαν σαν επιχείρημα τα πυρηνικά όπλα της βόρειας κορέας. Αλλά είναι αμφίβολο αν, πέρα απ’ το Τόκιο και την Καμπέρα, θα έβρισκαν άλλους σημαντικούς υποστηρικτές.

Ουκρανία

Τετάρτη 22 Δεκέμβρη>> Λόγω του μεγέθους των σημερινών σχολίων αλλά και της σοβαρότητας του θέματος, το μεταθέτουμε για την επόμενη εβδομάδα…

Τετάρτη 22 Δεκέμβρη

Δευτέρα 20 Δεκέμβρη>> Σε δυο μέρες η συνέχεια των σημερινών αναφορών + μια επισκόπηση περιοχών του πλανήτη: Τι εξακολουθεί να θέλει η Ουάσιγκτον απ’ το «ουκρανικό πρόβλημα»; Κινείται το «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ»; Αν δεν καταρρέει ο τουρκικός καπιταλισμός μήπως απογειώνεται;

Eδώ την ερχόμενη Τετάρτη.

Imarhan

Δευτέρα 20 Δεκέμβρη>> H έρημος είναι γόνιμη γη. Οι με (αλγερίνικη υπηκόοτητα) Tuareg Imarhan ανήκουν στα desert blues, αν και (θέλουμε να υποψιαζόμαστε) όχι με τον τρόπο που προβλέπει η δυτική ethnic βιομηχανία του θεάματος. Ωστόσο επωφελούνται απ’ αυτήν (το video από συναυλία στο L.A., το 2016, στη διάρκεια μιας τουρνέ που έπιασε και την γαλλία), δίνοντας παρά τη θέλησή τους τα απαραίτητα «αντιρατσιστικά» άλλοθι… Μένει να φανεί αν (και πότε) θα γυρίσουν πίσω, στην tenere∙ πότε και αν θα γίνουν εκτός από «παιδιά των Tinariwen» διάδοχοι των αγώνων τους.

Με τις ευχές μας για τις μέρες, για την επέτειο των γενεθλίων του γιού του αφεντικού (αν ήταν άλλος δεν θα μπορούσε να σβήσει 2021 κεράκια!!), για τα αστεράκια που βλέπουμε ενδιάμεσα στα απανωτά κτυπήματα – και για τις θυμωμένες αντοχές του κόσμου…

Περί χειρουργικής

Δευτέρα 20 Δεκέμβρη>> Πότε πότε εμφανίζονται εδώ ή εκεί caradinieri / pfizerοι που, καθώς είναι εντελώς ignorants για το ποια είναι τα μέσα του σύγχρονου καπιταλισμού, του καπιταλισμού της «4ης βιομηχανικής επανάστασης» (μισούν ακόμα κι αυτούς τους όρους!), στρέφονται νοσταλγικά όσο πιο παλιά μπορούν, για να δανειστούν γνώμες (ή τσιτάτα) έναν ή και ενάμισυ αιώνα παλιά – υπέρ της υγιεινιστικής τρoμοεκστρατείας, της γενετικής μηχανικής, του social engineering…

Ένας φίλος της ασταμάτητης μηχανής (τον ευχαριστούμε κι από εδώ) ανέσυρε απ’ την σκόνη του χρόνου τα πιο κάτω αποσπάσματα. Ποιος άραγε να έλεγε τέτοια πράγματα;

… Το ανθρώπινο σώμα είναι θνητό από τη φύση του. Επομένως η ασθένεια είναι κάτι το αναπόφευκτο. Για ποιόν λόγο ένας άνθρωπος πηγαίνει στον γιατρό μόνο όταν είναι άρρωστος και όχι όταν είναι καλά; Επειδή δεν είναι μόνο η ασθένεια ένα απαραίτητο κακό, αλλά και ο ίδιος ο γιατρός. Υπό συνεχή ιατρική επίβλεψη η ζωή θα γινόταν αντιληπτή ως ένα κακό, και το σώμα ως ένα αντικείμενο θεραπείας των ιατρικών θεσμών. Δεν είναι ο θάνατος πιο επιθυμητός από μια ζωή που είναι απλά ένα προληπτικό μέτρο ενάντια στον θάνατο; Δεν είναι η ελεύθερη κίνηση κομμάτι της ζωής; Τι παραπάνω είναι μια ασθένεια αν όχι ζωή παρεμποδισμένη στην ελευθερία της; Ένας αιώνιος γιατρός θα ήταν μια ασθένεια από την οποία δεν θα είχαμε ούτε καν την προοπτική του θανάτου, παρά μόνο την πιθανότητα της ζωής. Αφήστε τη ζωή να πεθάνει· ο θάνατος δεν πρέπει να ζήσει…

Για να γίνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα για τους caradinieri / prizerοι με νοσταλγία στο ιστορικό παρελθόν της «αριστεράς» (με την ευρεία έννοια), ο τύπος που έγραψε το πιο πάνω μιλούσε… για την λογοκρισία! Λογοκρισία που άλλοτε ωμά κι άλλοτε με περικοκλάδες υποστηρίζουν οι τωρινοί. Αμέσως μετά τις πιο πάνω φράσεις, η θέση του παλιού συγγραφέα συνεχίζεται έτσι:

… Η αφετηρία της λογοκρισίας είναι ότι η αρρώστια είναι η κανονική κατάσταση, ή ότι η κανονική κατάσταση, η ελευθερία, πρέπει να θεωρείται αρρώστια. Η λογοκρισία διαρκώς επιμένει απέναντι στον τύπο ότι αυτός, ο τύπος, είναι άρρωστος∙ και ακόμα κι αν αυτός φέρει τις καλύτερες αποδείξεις για την σωματική του υγεία, οφείλει να επιτρέψει να τον θεραπεύσουν. Αλλά η λογοκρισία δεν είναι καν ένας σπουδαγμένος γιατρός που χρησιμοποιεί διαφορετικά φάρμακα ανάλογα με την αρρώστια. Είναι ένας επαρχιακός χειρούργος που έχει μόνο μια μηχανική πανάκεια για τα πάντα, τα ψαλίδια. Δεν είναι καν ένας χειρούργος που έχει σκοπό να αποκαταστήσει την υγεία μου, είναι ένας αισθητικός χειρούργος που θεωρεί περιττό οτιδήποτε τον ενοχλεί απ’ το σώμα μου, και κόβει οτιδήποτε θεωρεί αποκρουστικό∙ είναι ένας χασάπης που εξαφανίζει ένα εξάνθημα για να μη φαίνεται, αδιαφορώντας εντελώς για το αν αυτό θα επηρεάσει πιο ευαίσθητα εσωτερικά όργανα.

Θεωρείτε ότι είναι λάθος να μπαίνουν τα πουλιά σε κλουβιά. Μα δεν είναι τα κλουβιά ένα προληπτικό μέτρο απέναντι στα όρνια, στις σφαίρες και στις καταιγίδες; Θεωρείτε ότι είναι βαρβαρότητα το τυφλώνει κάποιος τα αηδόνια, αλλά δεν σας φαίνεται καθόλου βάρβαρο το να βγάζετε τα μάτια του τύπου με την λογοκρισία. Θεωρείτε δεσποτισμό το να κουρέψετε έναν ελεύθερο άνθρωπο ενάντια στη θέλησή του, αλλά η λογοκρισία κόβει καθημερινά την σάρκα της ανθρώπινης σκέψης και επιτρέπει να υπάρχουν μόνο σώματα χωρίς καρδιές, υποταγμένα σώματα που δεν δείχνουν καμία αντίδραση, κι αυτά τα λέτε υγιή!

Παράξενο και ενδιαφέρον! Ένας νεαρός, ένας 25χρονος, κάπου κάποτε συνδύασε την κατασκευασμένη, την επιβεβλημένη νοσηρότητα των σωμάτων με την κατασκευασμένη, την επιβεβλημένη νοσηρότητα των σκέψεων… Δεν φαίνεται να είχε ιδέα από γενετική (και κοινωνική) μηχανική∙ έκανε μόνο λογικές, παραδειγματικές συσχετίσεις. Λέτε να υποψιαζόταν ότι μετά από πολύ καιρό ελάχιστοι θα μπορούσαν να κάνουν καν και καν τέτοιους στέρεους συλλογισμούς, και οι περισσότεροι δεν θα μπορούσαν ούτε καν να τους καταλάβουν ακόμα κι αν τους έβλεπαν γραμμένους μπροστά τους, αφιονισμένοι, τυφλωμένοι απ’ τον συνδυασμό έπαρσης και άγνοιας; Μα ποιος ήταν;

Λεγόταν Karl Marx. Και αυτά είναι απόσπασματα άρθρου του (από μια σειρά άρθρων ενάντια στη λογοκρισία…) γραμμένο στη γερμανική Rheinische Zeitung, στις 12 Μάη του 1842 (σελίδα 30 απ’ την συλλογή των κειμένων, στα αγγλικά).

Περίεργο… Αυτός ο …πώς τον λένε;… ο Marx… γιατί και σε ποιούς σηκώνει συνέχεια το μεσαίο δάκτυλο του χεριού του;

Οι ελέφαντες, ο συνήθης ύποπτος και ο σουρεαλισμός

Δευτέρα 20 Δεκέμβρη>> Ενόσω οι πολιτικές βιτρίνες διαπληκτίζονται για το πόσο ψεύτης είναι ο ένας και πόσο θεοεμπαίκτης ο άλλος, μια αγέλη ελεφάντων βγαίνει απ’ την μελέτη του (αρχι-ιερέα της προσευχής των 6) Τσιόρδα και του Θ. Λύτρα και όλοι κάνουν ότι δεν τους βλέπουν. Λίγες φράσεις του δεύτερου ερευνητή (από συνέντευξη στην καθεστωτική «καθημερινή») δείχνουν τις πατημασιές, αλλά…

…. Τα τρία ευρήματα που σχετίζονται με αυξημένη θνητότητα ήταν, πέραν από την ηλικία φυσικά, όπως γράφουμε και στο άρθρο, ο φόρτος των διασωληνώσεων που ήταν εκείνη τη στιγμή, το αν νοσηλεύονται στην Αθήνα ή εκτός Αττικής και το αν νοσηλεύονται εντός ή εκτός ΜΕΘ. Αυτοί οι τρεις παράγοντες σχετίζονται με αυξημένη θνητότητα των διασωληνωμένων ασθενών.

… Σημαίνει ότι πιθανότατα … θα έχουμε παραπάνω θνητότητα στους ανθρώπους αυτούς απ’ ό,τι θα είχαμε αν νοσηλεύονταν με χαμηλότερο φορτίο. Άρα αυτή τη στιγμή χάνουμε ανθρώπους που πιθανότατα δεν θα χάνονταν αν το φορτίο στις ΜΕΘ ήταν μικρότερο…

Τι σημαίνουν αυτά; Άσχετα από πόσους «έχει δολοφονήσει» ο ρημαδοΚούλης, όλοι αυτοί οι θάνατοι έχουν χρεωθεί …. στον «συνήθη ύποπτο». Στον τσαχπίνη! Αποδεικνύεται λοιπόν ότι διασωληνωμένοι ασθενείς μπορεί να πεθαίνουν επειδή βρέθηκαν στο Αγρίνιο, στον Πύργο ή στην Κέρκυρα για παράδειγμα (τα εκεί νοσοκομεία είχαν 100% θανάτους στις εντατικές πριν κάμποσους μήνες), ή επειδή είναι «μεγάλο το φορτίο στις ΜΕΘ»…. πάντως όχι απ’ τον sars-cov-2! Κι ας συνυπολογιστεί ότι δεν έχει γίνει καμμία έρευνα για το πόσοι (διασωληνωμένοι ή όχι) πεθαίνουν στα ελληνικά νοσοκομεία από φονικές ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, στις οποίες έχουν απ’ τα υψηλότερα ρεκόρ στην ευρώπη, αλλά … όχι απ’ τον sars-cov-2!

Να λοιπόν η έμμεση αλλά ξεκάθαρη απόδειξη ότι το ελληνικό θανατόμετρο είναι ντοπαρισμένο, και ότι η ντόπια δημιουργική λογιστική θανάτου είναι πρότυπο υπηρέτριας της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας! «Μα…» θα πει κάποιος «η πιο πάνω έρευνα είναι στατιστική και όχι αιτιολογική… Δεν ερευνήθηκε για ποιο λόγο πέθανε ένας προς έναν…» Πράγματι. Όμως και οι ημερήσιοι απολογισμοί του θανατόμετρου είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από αιτιολογικοί! Τα μόνο αυστηρά (και επιστημονικά) δεδομένα που δείχνουν τις πραγματικές αιτίες θανάτου όσων χρεώνονται στον τσαχπίνη είναι από νεκροψίες (εκτός ελλάδας βέβαια). Και ξέρουμε απ’ αυτές ότι μόνο το 2% έως 5% των θανάτων που χρεώνονται στον τσαχπίνη οφείλονται πράγματι σε επιπλοκές της μόλυνσης απ’ αυτόν, και μόνο σ’ αυτές. Ξέρουμε κι άλλα: όσο περισσότερο κρατάει η διασωλήνωση τόσο δυσκολότερο είναι (ειδικά για ηλικιωμένους ανθρώπους) να επιζήσουν, αφού ατονούν εντελώς οι (συχνά εξασθενημένοι) μύες του θώρακα οπότε οι άνθρωποι μετά την «τεχνητή αναπνοή» δεν μπορούν να ανασάνουν μόνοι τους. Θάνατος διασωληνωμένου ύστερα από 1 ή 2 ή 3 μήνες (είτε κάποιος βρίσκεται εντός είτε εκτός εντατικής) ΔΕΝ οφείλεται στον τσαχπίνη∙ η λοίμωξη υποχωρεί πολύ γρηγορότερα. Οφείλεται στις όποιες «παρενέργειες» της διασωλήνωσης ή, ακόμα, της ίδιας της νοσηλείας (ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις).

Κι εκεί αρχίζει εκείνο που αν ήταν installation θα θεωρούνταν πρωτοπόρο δείγμα εφαρμοσμένου σουρεαλισμού αλλά, δυστυχώς, είναι παρακμιακή μαζική κοινοτοπία: μαζί και ταυτόχρονα στη δημόσια σφαίρα διαγράφονται οι τροχιές του «πόσους σκοτώνει ο Μητσοτάκης» ή/και του «πόσους σκοτώνει η ανισόμετρη ανάπτυξη του ε.σ.υ.» ή/και του «πόσους σκοτώνει η έλλειψη εντατικολόγων» ΚΑΙ οι ημερήσιες αναφορές του θανατόμετρου (100 τη μια μέρα, 80 την άλλη, 120 την τρίτη…) σαν απόδειξη… ναι, σαν απόδειξη (όχι της κυβερνομοχθηρίας, της ανισομέρειας ή των ελλείψεων, αλλά) της φονικότητας του ιού! Ως εάν, αφού πρώτα έγινε αδιάφορο το πόσοι πεθαίνουν ΜΕ και πόσοι πεθαίνουν ΑΠΟ τον τσαχπίνη, τώρα να έχει προστεθεί μια ακόμα ετικέτα, ένα tag ακόμα, το πόσοι πεθαίνουν «δολοφονημένοι» (από την ρημαδοΚούλη, τα αιώνια προβλήματα του ελληνικού ε.σ.υ., ή ό,τι….) χωρίς όμως το ένα “topic” να μπερδεύεται με το άλλο! Σαν «ανεξάρτητες» σταθερές: άλλο το θανατόμετρο, άλλο τα νοσοκομεία, κι άλλο οι κομματικές έριδες…

Είναι ένα κατόρθωμα του ώριμου Θεάματος: παράνοια! Μαζική, καθολική… βιωμένη ως «πραγματικότητα»!

(φωτογραφία: Αν κάνετε συλλογή απ’ την καθεστωτική διασπορά ψευδών ειδήσεων, κρατείστε κι αυτό! Μπορεί να είναι γελοίο, μπορεί να είναι απελπισμένο, αλλά είναι real καθεστωτικό! Όχι, οι πλατφόρμες δεν σου εξασφαλίζουν τίποτα, εκτός απ’ τις φονικές, σακατευτικές παρενέργειές τους. Αν όμως αρρωστήσεις μετά τα τσιμπήματα μην βλαστημίσεις! Όχι! Είσαι τυχερός! Είσαι “σούπερ”! Μπορεί να γίνεις και αθάνατος – υπάρχει και τέτοια “μελέτη”, από το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ αυτή…)

Ο υπαρκτός καπιταλισμός

Δευτέρα 20 Δεκέμβρη>> Ποιος να το θυμάται άραγε; Πριν πάνω από ένα χρόνο, στις 21 Νοέμβρη του 2020, κάτω απ’ τον τίτλο Προμελέτη 1 γράφαμε ανάμεσα στα άλλα κι αυτό:

… Αν, λοιπόν, κάποιος προσπαθήσει να κρατήσει και την βεβαιότητα της υψηλής φονικότητας / επικινδυνότητας του covid, και το αίτημα «περισσότερων μ.ε.θ.» είναι πολύ πιθανό (για εμάς βέβαιο!) ότι χάνει κάτι απ’ τα βασικά (και μαζί του ΟΛΑ τα βασικά αυτής της καπιταλιστικής εκστρατείας θανάτου / σωτηρίας): το ότι, δηλαδή, η υψηλή φονικότητα του covid είναι μια προσχεδιασμένη δημαγωγική τρομο-εκστρατεία που έχει δοκιμαστεί ήδη άλλες δυο φορές τα τελευταία 15 χρόνια με ιούς γρίπης, με στόχο να αναδιαρθρώσει τόσο ριζικά τα συστήματα υγείας ώστε, ενδεχομένως, να απομείνουν απ’ αυτά … μόνον οι «εντατικές»! Δεν θα επανέλθουμε αναλυτικά μιας και αυτό το έχουμε τονίσει ήδη, αλλά μια υπενθύμιση είναι απαραίτητη: κανείς δεν δίνει σημασία στο γεγονός ότι σε πολλά κράτη τα δημόσια συστήματα υγείας ουσιαστικά ΕΚΚΕΝΩΝΟΝΤΑΙ «εξαιτίας» του φονιά covid· ούτε κανείς ασχολείται με το ποιάς φανερής καπιταλιστικής τάσης είναι τμήμα, οργανικό μέρος, αυτή η φονική ΕΚΚΕΝΩΣΗ!

ΑΝ ο covid ΔΕΝ είναι ο φονιάς που μας λένε· ΑΝ η τρέχουσα κλινική ιατρική ΔΕΝ μπορεί να προσφέρει σε ηλικιωμένους ασθενείς με ήδη σοβαρά προβλήματα υγείας τίποτα άλλο πέρα από έναν θάνατο στην εντατική καθυστερημένο για μερικές ημέρες (αλλά καταλογογραφημένο επιτήδεια σ’ ένα κιτάπι θανάτου χρήσιμο για διάφορους σκοπούς)· κι ΑΝ, τελικά, ΔΕΝ ήταν καθόλου αναγκαίο, υπό νορμάλ και λογικές συνθήκες αντιμετώπισής του covid, να φτάνουν τόσοι στις πόρτες των νοσοκομείων… με δυο λόγια ΑΝ δεν είχε χρησιμοποιηθεί η τρομοκρατία σαν μέθοδος τεχνητής αύξησης της ζήτησης (ιδού, λοιπόν, η πολιτική οικονομία!) τότε είναι πιθανό ότι ακόμα και «λειψά», «ελλειμματικά», «προβληματικά» από πάρα πολλές και καθημερινές πλευρές δημόσια συστήματα υγείας σαν το ελληνικό θα τα έβγαζαν πέρα. Εν τω μεταξύ η απαίτηση του να γίνει, επιτέλους, όντως δημόσιο και έντιμο αυτό το σύστημα θα παρέμενε πάντα εύλογη, έγκυρη (και συγκρουσιακή…)

Συνεπώς (λέμε) ο ιστορικός διαλεκτικός υλιστής οφείλει να γνωρίζει αν έχει μπροστά του μια τρομακτική έκρηξη ενός ηφαιστείου που απλώνει ένα τεράστιο σύννεφο σκόνης πάνω από μεγάλο μέρος του πλανήτη (οπότε τα «λειψά», «ελλειματικά», «προβληματικά» συστήματα υγείας αποδεικνύονται πρώτα πρώτα ανεπαρκή για τις περιστάσεις) ή μια τρομακτική προμελετημένη εκστρατεία τεχνο-πολιτικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης που απλώνεται πολύ μακρύτερα απ’ τα δημόσια συστήματα υγείας, σε άλλες περιοχές της κοινωνικής ζωής (και της κρατικής εξουσίας), πρακτικά σε όλες… Οφείλει να γνωρίζει αν έχει μπροστά του την αντιμετώπιση μιας αυθεντικής φυσικής καταστροφής (και τις ανεπάρκειες σ’ αυτήν την αντιμετώπιση) ή αν έχει μπροστά του την «φυσικοποίηση» της καπιταλιστικής «δημιουργικής καταστροφής», με πολιορκητικό κριό την ήδη τερατώδη βιομηχανία της υγείας… και σημαία έναν κορονοϊό…

Υποθέτουμε πως όποιος θέλει να καταλάβει την σοβαρή διαφορά ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο την καταλαβαίνει· ακόμα κι αν οι διατυπώσεις μας είναι συνοπτικές… Αν δεν μπορεί να ξεχωρίσει τι είναι τι τότε, λυπούμαστε, ακόμα και παρά την θέλησή του, συμμετέχει σ’ αυτήν την «φυσικοποίηση»!

Η εκκένωση των δημόσιων συστημάτων υγείας (και, ως ένα βαθμό, και των ιδιωτικών / ιδιωτικοποιημένων με την μορφή που απέκτησαν σαν απομιμήσεις των δημόσιων) και η μετατροπή τους σ’ αυτή τη φάση σε «συστήματα μιας αρρώστιας» (σε μεγάλο βαθμό σε «συστήματα του μύθου μιας αρρώστιας) ήταν τόσο εκρηκτική, τόσο βίαιη, τόσο ορατή και, ταυτόχρονα, τόσο «πολυχειροκροτημένη» στα τέλη του 2020, ώστε το να μιλήσουμε για το τέλος της κλινικής (με την έννοια του γενικού, μαζικού νοσοκομείου που υπήρξε δημιούργημα των αντιλήψεων περί δημόσιας υγείας της επαναστατικής αστικής τάξης στον 19ο αιώνα και έφτασε στον 20ο στην φορντική / ταιηλορική ολοκλήρωσή του) έγινε ένα ακόμα (αιρετικό) εργατικό καθήκον μας. Οπωσδήποτε η εκκένωση δεν ήταν ελληνικό φαινόμενο∙ ήταν κοινή εξέλιξη σε αρκετά κράτη του δυτικού καπιταλισμού (οπωσδήποτε του ευρωπαϊκού).

Θα έπρεπε να έχει διαβάσει κάθε ενδιαφερόμενος τα manual για την «ιατρική του 21ου αιώνα» που κυκλοφορούν εδώ και πολλά χρόνια είτε από «επώνυμους ειδικούς / μελλοντολόγους», είτε από τις εταιρείες της βιομηχανίας της υγείας 4.0, είτε από φιλόδοξα και ευαγή ιδρύματα του είδους “παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ”…  συνήθως με τις υπογραφές όλων αυτών μαζί… Όμως ακόμα κι αν δεν το είχε κάνει έγκαιρα (… είμαστε «κολληματίες» που παρακολουθούμε και τέτοια ζητήματα εδώ και καμμιά 30 χρόνια, έτσι δεν είναι;) θα ήταν τουλάχιστον αρκετό να κοιτάει ο καθένας τις πραγματικές αλλαγές χωρίς τις τσίμπλες της τρομοεκστρατείας στα μάτια του. Έτσι ώστε να βλέπει.

Χρειαζόταν και κάτι ακόμα: μια καλή ιστορική / διαλεκτική συνείδηση, και καθόλου ο χρήσιμος επαρχιωτισμός της εθνικής ιδεολογίας. Το ελληνικό δημόσιο σύστημα υγείας (ε.σ.υ.) έχει την δική του μικρή (σε σχέση με άλλα αντίστοιχα ευρωπαϊκά) ιστορία∙ έχει τις δικές του ιδιαίτερες αδυναμίες απ’ την αρχή και παραμορφώσεις στη συνέχεια∙ μισο-αναπτύχθηκε και «κλαδεύτηκε» μέσα σε συγκεκριμένες κοινωνικές και ιδεολογικές αντιλήψεις και θεσμίσεις∙ απαλλοτριώθηκε απ’ τις big pharma και την ιδιωτική ιατρική με απόλυτα «ελληνικό τρόπο»∙ συνεπώς είναι μεν ένα (καθυστερημένο χρονικά) τμήμα / δείγμα του δυτικού κράτους πρόνοιας, αλλά είναι υποχρεωμένο να κουβαλάει τα μεγάλα του κουσούρια ΜΑΖΙ με τις γενικές καπιταλιστικές τάσεις της κρίσης / αναδιάρθρωσης. Πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζεται μεγάλη προσοχή για να ξεχωρίσει κανείς τα μεν (τα «εθνικά ελαττώματα») απ’ τις δε (τις γενικές καπιταλιστικές τάσεις) και να διακρίνει τις δεύτερες πίσω και μέσα απ’ τα πρώτα. Ειδικά σε ιστορικές περιόδους σαν αυτή που έχει πέσει τώρα στα κεφάλια μας.

Ενώ, λοιπόν, την εκκένωση (την αναγγελία του τέλους της κλινικής λέμε) μπορούσε ο καθένας να την ακουμπήσει, να την αγγίξει, και στο ελλαδιστάν, ΜΟΝΟ αν έφευγε-απ’-το-χωριό, αν ασχολούνταν με το τι-γίνεται-αλλού (στην ιταλία, στη γερμανία, στη γαλλία, στην αγγλία…) θα μπορούσε να εντοπίσει τα γενικά χαρακτηριστικά της τάσης, άρα και την στρατηγική σημασία της (μέσα στην ευρύτερη καπιταλιστική αναδιάρθρωση). Διαφορετικά, στην καλύτερη περίπτωση, θα νόμιζε πως έχει να κάνει απλά με μερικά απ’ τα χρόνια κουσούρια του ελληνικού ε.σ.υ., οπότε θα ξανάπαιζε την χιλιοπαιγμένη διαχρονικά «μουσική»: … λεφτά για την υγεία κι όχι την αστυνομία…

Σωστό μεν αλλά εκτός ιστορικών εξελίξεων.

H οργανωμένη, γενική νοσηρότητα

Δευτέρα 20 Δεκέμβρη>> Δεν μπορούν να «αναπτυχθούν» κερδοφόρες επιχειρήσεις αν δεν υπάρχουν σε μεγάλη έκταση «ανάγκες» για τα εμπορεύματα αυτών των επιχειρήσεων. Και τα αφεντικά έμαθαν (όχι τώρα, εδώ και δεκαετίες) ότι τις κοινωνικές «ανάγκες» πρέπει να τις κατασκευάζουν αντί να περιμένουν μήπως προκύψουν μόνες τους. Απέκτησαν και το know how της μαζικής κατασκευής «αναγκών».

Για να «αναπτυχθεί» η βιομηχανία της υγείας τις ερχόμενες δεκαετίες δεν θέλει υγιείς πληθυσμούς!!! Θέλει το αντίθετο: διαρκή, μαζική νοσηρότητα – δεν είναι λογικό από καπιταλιστική άποψη; Οι φλογερές και δήθεν φιλάνθρωπες αναγγελίες, εδώ και χρόνια, απ’ τα στόματα αφεντικών, περί επερχόμενων μεταδοτικών ασθενειών / πανδημιών πλανητικής κλίμακας δεν ήταν (και δεν θα μπορούσαν να είναι) «προφητείες» άδολων οιωνοσκόπων! Ήταν επίμονες αναγγελίες του τι ακριβώς χρειαζόταν και χρειάζεται το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα για να «αναπτύξει» τόσο την κερδοφορία όσο και τον διαρκή έλεγχό του επί των κοινωνιών! Όπως ακριβώς οι βιομηχανίες όπλων δεν «αναπτύσσονται» μέσα από τα give peace a chance, έτσι και η καλή υγεία των υποτελών είναι ζημιά για τους έμπορους «υγείας». Πρακτικά και καθαρά πρέπει να μεθοδεύουν και να οργανώνουν τη νοσηρότητα των πληθυσμών (κρατώντας τους ωστόσο «λειτουργικούς» τόσο όσο θα χρειάζεται η παραγωγή και η digital κατανάλωση).

Όπως ακριβώς το διείδε ο νεαρός Marx: η αρρώστια είναι η κανονική κατάσταση… η ελευθερία είναι αρρώστια… Και η αιώνια αρρώστια (ή η αιώνια, υποχόνδρια ανησυχία για την υγεία / αρρώστια) κάνει τον αιώνιο γιατρό κύριο, ρυθμιστή, μεσολαβητή των σωμάτων και των σκέψεων.

Δύο χρόνια υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας δεν είναι ένας αιώνας. Είναι όμως μια καλή αρχή για έναν αιώνα.

Να (φωτο επάνω) μια ενδεικτική ανταπόκριση απ’ το βέλγιο (ευχαριστούμε τον Μ. για την αποστολή): Συναγερμός από τους ογκολόγους: Μετά την πανδημία μια επιδημία καρκίνων προ των πυλών!

Θα σχολίαζε ειρωνικά κάποιος: μετά τους λοιμωξιολόγους κι ανάμεσα στους ελεεινολόγους ιδού και οι ογκολόγοι! Αλλά είναι πιο σοβαρά τα πράγματα. Απόσπασμα απ’ το δημοσίευμα της καθεστωτικής le soir:

… Το πρόβλημα είναι οργανωτικό και ηθικό. Η καθυστέρηση της φροντίδας είναι ωρολογιακή βόμβα, ειδικά για τους καρκινοπαθείς.

Μετά την πανδημία μας περιμένει επιδημία καρκίνου! Ο Vincent Donckier, επικεφαλής του χειρουργικού τμήματος του Ινστιτούτου Bordet, του κέντρου καρκίνου του ULB, δίνει το ίδιο σήμα κινδύνου με αυτό που ξεκίνησε τον Φεβρουάριο ο διευθυντής του Π.Ο.Υ. Ευρώπης: «Πρέπει να περιμένουμε υπερβολική θνησιμότητα από καρκίνο τους μήνες ή τα επόμενα χρόνια».

Στο Βέλγιο περίπου 5.000 καρκίνοι δεν έχουν διαγνωστεί από την αρχή της κρίσης, εκτιμά το Ταμείο για τον Καρκίνο. Υπάρχουν πολλοί λόγοι γι’ αυτό, είτε πρόκειται για αναβολή ραντεβού λόγω υπερφόρτωσης του νοσοκομείου, είτε λόγω ντόμινο από αυτές τις αναβολές περίθαλψης στα ημερολόγια των διαφόρων τμημάτων, είτε φόβου να πάμε στο νοσοκομείο. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι όσο νωρίτερα γίνεται ο προληπτικός έλεγχος, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες ανάρρωσης ή επιβίωσης. Αυτά έχουν επίσης επηρεαστεί έντονα από την αναβολή των θεραπειών, ενώ ο καρκίνος απαιτεί ολοκληρωμένη φροντίδα…

Μπορεί κάποιος να διαβάσει στο πιο πάνω απόσπασμα ένα απ’ τα πρακτικά αποτελέσματα της εκκένωσης του (δημόσιου) συστήματος φροντίδας υγείας∙ του βελγίου, όχι του ελλαδιστάν… Δεν είναι πάντως οι καρκίνοι που δεν διαγνώστηκαν και οι αντικαρκινικές θεραπείες που δεν έγιναν εδώ και σχεδόν 2 χρόνια η μόνη συνέπεια της εκκένωσης∙ υπάρχουν πολλές ακόμα σοβαρές και χρόνιες αρρώστιες.

Μπορεί κανείς να θεωρήσει αυτήν την συνέπεια της εκκένωσης σαν ένα «ατύχημα», σαν «αβλεψία» των σχεδιαστών και των εκτελεστών της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας; Ναι, αν θεωρεί το πολιτικό σύστημα των Βρυξελών και την βελγική κυβέρνηση ένα μάτσο ηλίθιους, δολοφόνους εξ αμελείας, που δεν καταλαβαίνουν, ακόμα κι αν αυτό-που-δεν-καταλαβαίνουν κρατάει σχεδόν 2 χρόνια… Αν κάτι τέτοιο δεν ισχύει (και δεν βρίσκουμε λόγο για να είναι πανηλίθιοι οι άρχοντες του βελγίου) τότε οι 5.000 αδιάγνωστοι καρκίνοι είναι μέρος της επιδιωκόμενης «νέας κανονικότητας» στη δημόσια υγεία. Μέρος της οργανωμένης γενικής νοσηρότητας των πληθυσμών.

Χρειάζεται μήπως να θυμίσουμε ότι «η διαχείριση των καρκίνων» είναι το πεδίο όπου θα λάμψει η γενετική μηχανική τύπου mRNA ή/και τροποποίησης του DNA; Ή μήπως χρειάζεται να υποδείξουμε το γεγονός ότι αν υπάρχει ένα «απόθεμα αδιάγνωστων καρκίνων» τότε μπορούν να κρυφτούν μια χαρά κάτω απ’ τον μανδύα του οι καρκίνοι που θα προκληθούν απ’ το χακάρισμα του ανοσοποιητικού συστήματος; Είναι πολλαπλά ωφέλιμοι οι επιπλέον καρκίνοι! Όπως τα επιπλέον αυτοάνοσα νοσήματα (αναμένεται ότι θα εκτοξευτούν!) ή η μαζική ψυχολογική κατάρρευση (ήδη γεγονός): μονά κερδίζουμε – ζυγά χάνετε θα έλεγε γελώντας σαρδόνια ο κάθε Bourla…

Σε κάθε περίπτωση μιλώντας για τους καρκινοπαθείς δεν πρόκειται για «5.000 χαμένους πελάτες» της βιομηχανίας της υγείας 4.0 στο βέλγιο! Πρόκειται, αντίθετα, για μια καλή παρτίδα κατασκευασμένων «πελατών» των γενετικών θεραπειών και της ανάλογης βιομηχανίας, μαζί φυσικά με όλους εκείνους που δημιουργούν ήδη οι διαδοχικές «δόσεις» των πλατφορμιασμών.

Το μέλλον σαν οργανωμένη νοσηρότητα είναι εδώ. Και θα εδραιωθεί αν δεν το εμποδίσουμε.