Year: 2021

Οι σωστές δουλειές (1)

Τρίτη 19 Οκτώβρη>> Βάλτε στην άκρη, προς στιγμήν, αυτά που ξέρετε για την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία. Και δείτε το παρακάτω video, διάρκειας 1,5 λεπτού. Θα χρειαστεί να το ξαναδείτε, ίσως και τρίτη φορά – δεν θα πιστεύετε στα μάτια σας. Στη συνέχεια θα σας βοηθήσουμε εξηγώντας.

Πριν απ’ όλα οι συστάσεις. Εκτός απ’ τον δημοσιογράφο και τον Fauci, ο τρίτος που μιλάει είναι ο Rick Bright, πρώην διευθυντής της Biomedical Advanced Research and Development Authority (BARDA). H BARDA είναι υπηρεσία του αμερικανικού υπουργείου υγείας, αρμόδια κυρίως για αντίμετρα κατά της βιοτρομοκρατίας και, επιπρόσθετα, για τις πανδημίες γρίπης ή καινούργιες ιώσεις.

Πρόκειται για εκδήλωση του Milken Institute. Αυτό το «μαγαζί» δημιουργήθηκε το 1991 από τον πρώην τραπεζίτη Michael Milken, που έγινε γνωστός σαν πρωτοπόρος στη δημιουργία και στην αξιοποίηση των «junk bonds», των χρηματιστηριακών προϊόντων / σκουπιδιών, ενώ καταδικάστηκε σε φυλάκιση για παραβίαση της χρηματιστηριακής νομοθεσίας. Το «ινστιτούτο» του, τυπικό παράδειγμα του κυριλέ μαφιόζικου ξεπλύματος στις ηπα, εμφανίζεται σαν think tank που ασχολείται με την «επίλυση κοινωνικών προβλημάτων μέσω χρηματιστηριακών καινοτομιών και των νόμων της αγοράς» με έμφαση στο «ανθρώπινο κεφάλαιο».

To «συνέδριο για το μέλλον της υγείας» έγινε στις 28, 29 και 30 Οκτώβρη του 2019. Μεταξύ των χορηγών ήταν φαρμακοβιομηχανίες όπως η Genentech (θυγατρική της Roche), η Merck, η Pfizer, η Heron…

Ανάμεσα στα πολλά παράλληλα workshops και διαλέξεις που έγιναν στις 3 ημέρες (με μια χιλιάδα συμμετέχοντες…) υπήρχαν θέματα όπως «Οι νέες τεχνολογίες που τουρμπο-αλλάζουν την εξέλιξη της ιατρικής», «Η ενεργοποίηση της τεχνητής νοημοσύνης στην έρευνα και στις εφαρμογές των βιο-φαρμακευτικών εταιρειών», «Η δύναμη των data στην πρόληψη, στην πρόβλεψη και στην εξατομίκευση της φροντίδας υγείας», «Ξαναορίζοντας την φιλανθρωπική ανακάλυψη φαρμάκων», «Οι θεραπείες 2.0 του 21ου αιώνα», κλπ. Με λίγα λόγια δεν επρόκειτο για κρυφή συνάντηση συνωμοτών, αλλά για ένα (ακόμα) κεντρικό δημόσιο ραντεβού όλων των ενδιαφερόμενων της βιομηχανίας της υγείας εν όψει (τότε) του μεγάλου άλματος της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Στους ομιλητές, εκτός από δεκάδες ceo και ιδιοκτήτες πολλών ειδών επιχειρήσεων (φαρμακευτικές, ασφαλιστικές, μήντια) και πανεπιστημιακούς / ερευνητές, υπήρχαν υπουργοί του ψόφιου κουναβιού (υγείας, αστικής ανάπτυξης…) γερουσιαστές, βουλευτές… Όλος ο καλός ο κόσμος.

(Είναι η πραγματικότητα που διάφοροι ηλίθιοι ή εγκάθετοι επώνυμοι influencers caradinieri και pfizerοι αρνούνται να παραδεχτούν ότι υπηρετούν.)

Το συγκεκριμένο video είναι μοντάζ 2 αποσπασμάτων απ’ την συζήτηση με θέμα «Ξεπερνώντας την γρίπη: η αναζήτηση ενός παγκόσμιου εμβολίου», που απασχόλησε στις 29 Οκτώβρη 2019. Εν τω μεταξύ εντελώς συμπτωματικά το εν λόγω συνέδριο ξεκίνησε 10 ημέρες μετά από ένα άλλο σημαντικό γεγονός, μια άσκηση «φονικής πανδημίας κορωνοϊού», που έγινε στις 18 Οκτώβρη 2019 στη Ν. Υόρκη, οργανωμένο απ’ το «παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ», το «ίδρυμα Bill & Melinda Gates», και το χωμένο παντού «John Hopkins Center for Health Security». Αναφερόμαστε στο “event 201”.

Εντελώς συμπτωματικά; Καθώς πλησίαζε το τέλος του 2019, τα δυτικά αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος ένοιωθαν όλο και μεγαλύτερη ασφυξία επειδή καθυστερούσαν την κατάληψη του κοινωνικού εργοστάσιου ενόσω ο ασιάτης αντίπαλός τους προέλαυνε… Μια ασφυξία που την διαχειρίζονταν με όλο και πυκνότερες (και προπαγανδιστικές) προετοιμασίες για το «μεγάλο ντου»….

Οι σωστές δουλειές (2)

Τρίτη 19 Οκτώβρη>> Και τώρα στο κυρίως θέμα. Οι καθεστωτικοί συνήγοροι που αποκαλούνται «fact checkers» προσπάθησαν να αθωώσουν τους Fauci και Bright… Πουθενά στη διάρκεια της συζήτησης δεν έκαναν κάποιο σχόλιο που να υποδεικνύει ένα σχέδιο «μαζικού κοινωνικού εκφοβισμού» χρησιμοποιώντας έναν «καινούργιο ιό» έγραψαν οι «fact checkers» στις 10 Ιούνη του 2021, μετά την ανακάλυψη της συγκεκριμένης εκδήλωσης και την δημοσιοποίηση του video της.

Πράγματι… Η λέξη «φόβος» δεν αναφέρεται καθαρά… Μετά την εντυπωσιακή «θέση» του δημοσιογράφου περί “ανατίναξης του συστήματος υγείας”, οι δυο «ειδικοί» μιλούν για την αποδιάρθρωση του υπάρχοντος (ως το 2019) συστήματος διαγνώσεων και εμβολιαστικών θεραπειών∙ μιλούν για τα εμπόδια που δημιουργεί ο «παλιός τρόπος» των κλασσικών και αποτελεσματικών εμβολίων (οι αδρανοποιημένοι ιοί των παραδοσιακών εμβολίων παράγονταν σε αυγά) ∙ παραδέχονται πως αν εφαρμοστούν οι κανόνες ασφαλείας σε ένα «νέο εμβόλιο» θα χρειαστούν 10 χρόνια για να βγει στην αγορά (άρα αυτοί οι κανόνες πρέπει να σμπαραλιαστούν για να τελειώνει η ιστορία με την ασφάλεια των γενετικών επεμβάσεων…)∙ δεν αναφέρονται ρητά στη γενετική μηχανική σαν το «μέλλον» αλλά είναι ξεκάθαρο πως αυτήν εννοούν∙ αναφέρονται εν τέλει ελάχιστα συγκεκαλυμένα στη δημιουργία ενός «σοκ» που θα μετατρέψει το RNA ‘ενός νέου ιού που θα προκύψει στην κίνα’ (διαβολεμένη σύμπτωση!!!) σε ‘νέου τύπου εμβόλια’ (σαν «έμπλαστρα» τα φαντάζεται ο Bright…)

Όντως, στο στόμα αυτού του πρώην κρατικού μεγαλοστελέχους ο «νέος ιός» δεν σημαίνει υποχρεωτικά κορωνοϊό. Θα μπορούσε να εννοεί έναν «νέο ιό γρίπης», αφού άλλωστε το θέμα της συζήτησης ήταν το «ξεπέρασμα της γρίπης». Έχοντας όμως δίπλα του τον Fauci αποκλείεται να αγνοούσε ότι ο συγκεκριμένος μαφιόζος ήταν χωμένος βαθιά σε πειράματα μετατροπής κορωνοϊών σε όπλα (και) στο βιολογικό εργαστήριο της Wuhan… Εξάλλου, ακριβώς για μια πανδημία κορωνοϊού είχαν ασχοληθεί πριν λίγες ημέρες στο “event 201”, αν και όχι κινεζικής προέλευσης. Αποκλείεται κοτζάμ Bright να μην παρακολούθησε την συγκεκριμένη «άσκηση».

Εκείνο που κουβεντιαζόταν λοιπόν, όμορφα κι ωραία, στις 29 Οκτώβρη του 2019, ήταν αυτό που μπορείτε να διαβάσετε πιο αναλυτικά στο ερχόμενο cyborg 22 σε ένα κείμενο για τις «πατέντες κορωνοϊών»: επειδή η γρίπη ήταν και είναι εξαιρετικά οικεία στους πληθυσμούς, η προσπάθεια καθολικής τεχνολογικής επιβολής μέσω σοκ γύρω από έναν ιό γρίπης είχε ανυπέρβλητα κοινωνικά όρια. (Ουσιαστικά απέτυχε δυο φορές, το 2003 και το 2009). Το τεχνολογικά «καινούργιο» για να επιβληθεί καθολικά (σαν «παγκόσμιο εμβόλιο»…) χρειαζόταν μια «καινούργια αφορμή», τέτοια που οι δημαγωγοί του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος να πουν στους υποτελείς («από μέσα», δηλαδή σαν «ειδικοί») … δεν μας νοιάζει ποια είναι η αντίληψή σας, εμείς θα ορίσουμε το πρόβλημα…. με αποδιοργανωτικό και επαναληπτικό τρόπο… (γιατί χρειάζονται και τα δύο…)» Σαν carpet bombing που θα έλεγε η περιθωριακή ασταμάτητη μηχανή.

Η κατάλληλη «καινούργια αφορμή» θα μπορούσε να κατασκευαστεί μόνο γύρω από «κάτι» που θα προβαλλόταν σαν «καινούργιο, άγνωστο, φονικό» – ενώ στην πραγματικότητα ήταν παλιό, γνωστό, πατενταρισμένο, και όχι ιδιαίτερα επικίνδυνο…

Αν τα πιο πάνω σας φαίνεται ότι ανταποκρίνονται στο περιεχόμενο όσων που είδατε και ακούσατε σε 1,5 λεπτό, βάλτε ξανά στη θέση τους όσα ξέρετε και έχετε / έχουμε ζήσει και ζούμε με την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία.

Ταιριάζουν απόλυτα… Όχι;

Συμβαίνουν στην ιταλία

Τρίτη 19 Οκτώβρη>> Δεν υπάρχει παντού ο ελληνικός κοινωνικός και ιδεολογικός ξεπεσμός (για να μην πούμε ξεφτίλα).

Στην ιταλία, στις 11 Οκτώβρη, έγινε παν-ιταλική απεργία, οργανωμένη απ’ τις επιτροπές και τα σωματεία βάσης, κόντρα στα 3 μεγάλα καθεστωτικά συνδικάτα (Cgil, Cisl και Uil). Μια σειρά ομοσπονδιών σωματείων βάσης (οι cobas, που είναι η εξέλιξη της εργατικής αυτονομίας και οι cub, unicobas, sgb, orsa) οργάνωσαν απεργίες, μεγάλες διαδηλώσεις, αποκλεισμούς, μπλοκαρίσματα δρόμων, και άλλες παράλληλες ενέργειες. Με μια σειρά επιμέρους αιτήματα (τις περισσότερες φορές αυξήσεις μισθών), αλλά κοινό και ενιαίο την απόρριψη του «green pass» που ο φασιστοφιλελεύθερος Ντράγκι έκανε υποχρεωτικό για όλους τους εργάτες και εργάτριες απ’ τις 15 Οκτώβρη. Λιμάνια, σχολεία, μαζικά μέσα μεταφοράς, αεροδρόμια, ντελίβερι, μεταφορές και αποθήκες, εμπορικές αλυσίδες λιανικής και άλλοι τομείς όπου κυριαρχούν μεταξύ των εργατών οι επιτροπές βάσης «νέκρωσαν»: έστω και με καθυστέρηση μεγάλο μέρος της ιταλικής εργατικής τάξης προσπαθεί να πάρει πίσω το έδαφος που έχασε εξαιτίας της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας. Και πολύ καλά κάνει! Τορίνο, Μιλάνο, Γένοβα, Μπολώνια, Φλωρεντία, Ρώμη, Νάπολη, Τάραντας, Παλέρμο ήταν τα μαζικότερα κέντρα της απεργίας. Εννοείται πως ο ιταλικός ΣΕΒ, η confindustria, στηρίζει φανατικά την επιβολή των πλατφορμιασμών σ’ όλους τους μισθωτούς… (Όπως θα έλεγαν και οι ντόπιοι caradinieri / pfizerοι, ο καπιταλισμός φροντίζει την υγεία του προλεταριάτου…)

(Μια προσπάθεια του ιταλικού βαθέος κράτους να προβοκάρει τις ριζοσπαστικές εργατικές  οργανώσεις κινητοποιώντας το φασισταριό δυο μέρες πριν την γενική απεργία απέτυχε: μόνο οι ηλίθιοι τρώνε στην ιταλία όπως άλλωστε και στο ελλαδιστάν οποιαδήποτε συσχέτιση μεταξύ φασιστών και της αντικαπιταλιστικής εργατικής απόρριψης των πλατφορμιασμών…)

Ειδική αναφορά χρειάζεται για τους λιμενεργάτες της Τεργέστης κατά κύριο λόγο, καθώς και εκείνους στη Γένοβα και στην Ανκόνα. Ήδη απ’ την ημέρα που ο Ντράγκι ανακοίνωσε τον μέγα-εκβιασμό της απαίτησης «διαβατηρίου υγείας» σε όλες τις δουλειές, στην Τεργέστη, με 950 εργάτες απ’ τους οποίους μόνο οι 350 έχουν πλατφορμιαστεί, ξεκίνησαν κινητοποιήσεις του σωματείου βάσης εκεί. Στην πρώτη απεργία τους (πριν την 11 Οκτώβρη) συμμετείχαν οι 900 απ’ τους 950, ενώ στη διαδήλωση που έγινε στο κέντρο της Τεργέστης συμμετείχαν 30.000 άτομα. Μετά την 11η Οκτώβρη, στις 15 (ημέρα έναρξης της εφαρμογής του «υγιειονομικού διαβατηρίου») έγινε καινούργια απεργία καλεσμένη απ’ τις επιτροπές βάσης (παρότι κηρύχτηκε «παράνομη») στο λιμάνι και σε άλλες δουλειές στην πόλη, με περίπου 8.000 εργάτες να συγκεντρώνονται και να αποκλείουν όλες τις πύλες του λιμανιού. «Είναι κανείς που θέλει να μπει για δουλειά;» ήταν ένα κεντρικό σύνθημα, εννοώντας ότι και οι πλατφορμιασμένοι πρέπει να αντισταθούν στον υγιειονομικό ρατσισμό. Το αυτόνομο συνδικάτο απειλεί ότι θα κατέβει σε απεργία διαρκείας ως το τέλος Δεκέμβρη…

Η διακήρυξη της Ρώμης (1)

Τρίτη 19 Οκτώβρη>> Δεν είναι μόνο οι αντιτρομοκρατικές απεργίες που συμβαίνουν στην ιταλία. Στις 6 Σεπτέμβρη στη Ρώμη οι υπουργοί υγείας των “g20” δήλωσαν την πρόθεσή τους να «προστατέψουν την δημόσια υγεία» – με τους γνωστούς τρόπους…

Σαν απάντηση, απ’ τις 12 ως τις 14 Σεπτέμβρη, έγινε στην ίδια πόλη μια παγκόσμια συνάντηση γιατρών για να απαντήσουν με αλήθειες στην εξουσία σε σχέση με την έρευνα και την θεραπεία της covid. Συμμετείχαν εκατοντάδες γιατροί και νοσοκόμοι, και την διακήρυξη που εξέδωσαν (Physicians Declaration) υπέγραψαν μέσα σε λίγες ώρες πάνω από 10.000 γιατροί από διάφορα μέρη του κόσμου. Πρόκειται για ιδιαίτερα σημαντικές θέσεις, και θα πούμε δυο λόγια γι’ αυτές στη συνέχεια:

   Εμείς, γιατροί του κόσμου, ενωμένοι και πιστοί στον Όρκο του Ιπποκράτη, αναγνωρίζοντας ότι το επάγγελμα του γιατρού όπως το γνωρίζουμε βρίσκεται σε σταυροδρόμι, είμαστε υποχρεωμένοι να δηλώσουμε τα εξής:

Με δεδομένο πως είναι υπέρτατη ευθύνη και καθήκον μας να στηρίξουμε και να αποκαταστήσουμε την αξιοπρέπεια, την ακεραιότητα, την τέχνη και την επιστήμη της ιατρικής∙

Με δεδομένο ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια χωρίς προηγούμενο επίθεση στη δυνατότητά μας να φροντίζουμε τους ασθενείς μας∙

Με δεδομένο ότι οι πολιτικοί έχουν αποφασίσει να επιβάλλουν μια «one size fits all» στρατηγική θεραπείας, που οδηγεί σε αχρείαστες ασθένειες και θανάτους αντί να εφαρμοστούν οι βασικές αντιλήψεις της ατομικής, προσωπικής προσέγγισης στη φροντίδα κάθε ασθενούς που είναι αποδεδειγμένα ασφαλής και πιο αποτελεσματική∙

Με δεδομένο ότι οι γιατροί και όλοι οι άλλοι πάροχοι υπηρεσιών υγείας που δουλεύουν στην πρώτη γραμμή, αξιοποιώντας τις γνώσεις επιδημιολογίας, παθοφυσιολογίας και φαρμακολογίας, είναι συχνά οι πρώτοι που εντοπίζουν καινούργιες, εν δυνάμει σωτήριες θεραπείες∙

Με δεδομένο ότι οι γιατροί όλο και περισσότερο εμποδίζονται απ’ το να συμμετάσχουν σε ανοικτό επιστημονικό διάλογο και ανταλλαγή απόψεων για καινούργιες και εκκολαπτόμενες ασθένειες, διακινδυνεύοντας όχι μόνο την ουσία του ιατρικού επαγγέλματος αλλά, ακόμα πιο σημαντικό και ακόμα πιο τραγικό, τις ζωές των ασθενών μας∙

Με δεδομένο ότι χιλιάδες γιατροί εμποδίζονται απ’ το να παράσχουν θεραπείες στους ασθενείς τους, εξαιτίας φραγμών που μπαίνουν από φαρμακευτικές εταιρείες, διοικήσεις νοσοκομείων και δημόσιες υπηρεσίες υγείας, ακυρώνοντας την μεγάλη πλειοψηφία των παρόχων υπηρεσιών υγείας στο να προστατέψουν τους ασθενείς τους απ’ την ασθένεια. Οι γιατροί τώρα συμβουλεύουν τους ασθενείς τους απλά να γυρίσουν στο σπίτι τους (επιτρέποντας έτσι τον πολλαπλασιασμό του ιού) και να επιστρέψουν όταν χειροτερέψει η ασθένεια, πράγμα που έχει σαν αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες ασθενείς να πεθαίνουν εξαιτίας του ότι δεν είχαν έγκαιρη φροντίδα∙

Με δεδομένο ότι αυτό δεν είναι ιατρική, αυτό δεν είναι φροντίδα. Αυτές οι πολιτικές πρακτικά μπορεί να συνιστούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Με αυτά τα δεδομένα:

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ ότι η σχέση ανάμεσα στον ασθενή και τον γιατρό πρέπει να αποκατασταθεί. Η καρδιά της ιατρικής είναι αυτή ακριβώς η σχέση, που επιτρέπει στους γιατρούς να καταλαβαίνουν τους ασθενείς και την κατάστασή τους, να διαμορφώνουν θεραπείες με τις καλύτερες πιθανότητας επιτυχίας, ενόσω ο ασθενής είναι ενεργητικός μέτοχος στη θεραπεία του.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ ότι οι πολιτικές παρεμβάσεις στην ιατρική πρακτική και στη σχέση γιατρού – ασθενούς πρέπει να σταματήσει. Οι γιατροί και όλοι όσοι προσφέρουν φροντίδα υγείας πρέπει να είναι ελεύθεροι να ασκούν την τέχνη και την επιστήμη της ιατρικής χωρίς τον φόβο τιμωρίας, λογοκρισίας, λασπολογίας εναντίον τους, πειθαρχικών διώξεων, ακύρωσης της άδειάς τους, απώλειας της ασφαλιστικής τους κάλυψης, χωρίς να ανακατεύονται κυβερνητικές υπηρεσίες και οργανισμοί – που μας εμποδίζουν ακόμα περισσότερο να φροντίζουμε όσους έχουν ανάγκη. Περισσότερο από ποτέ το δικαίωμα και η δυνατότητα της ανταλλαγής αντικειμενικών επιστημονικών ευρημάτων που επιτρέπουν την καλύτερη κατανόηση της ασθένειας πρέπει να προστατευτούν.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ ότι οι γιατροί πρέπει να προστατέψουμε το δικαίωμά μας να συνταγογραφούμε θεραπείες, τηρώντας την αρχή ΠΡΩΤ’ ΑΠ ΟΛΑ ΜΗΝ ΠΡΟΚΑΛΕΙΣ ΒΛΑΒΗ. Δεν πρέπει να απαγορεύεται στους γιατρούς να συνταγογραφούν ασφαλείς και αποτελεσματικές θεραπείες. Αυτές οι απαγορεύσεις συνεχίζουν να προκαλούν αχρείαστη αρρώστια και θάνατο. Το δικαίωμα των ασθενών να επιλέγουν θεραπεία αφού πρώτα ενημερωθούν πλήρως για τους κινδύνους και τα οφέλη κάθε επιλογής, πρέπει να αποκατασταθεί.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ να καλέσουμε τους γιατρούς όλου του κόσμου και όλους τους παρόχους φροντίδας υγείας να ενωθούν μαζί μας στον ευγενή αγώνα να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη, την ακεραιότητα και τον επαγγελματισμό των ιατρικών πράξεων.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ να καλέσουμε τους επιστήμονες όλου του κόσμου  που κάνουν βιοϊατρικές έρευνες και υπηρετούν τις υψηλότερες ηθικές και δεοντολογικές προδιαγραφές, να επιμείνουν στη δυνατότητά τους να πραγματοποιούν και να δημοσιοποιούν αντικειμενικές, εμπειρικές έρευνες χωρίς τον φόβο των αντιποίνων στην υπόληψη, στην καριέρα και στην ζωή τους.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ να προσκαλέσουμε τους ασθενείς που πιστεύουν στη σημασία της σχέσης γιατρού – ασθενούς και στη δυνατότητά τους να είναι ενεργητικοί συμμέτοχοι στη θεραπεία τους, να απαιτήσουν πρόσβαση σε ιατρική φροντίδα βασισμένη στην επιστήμη.

Η διακήρυξη της Ρώμης (2)

Τρίτη 19 Οκτώβρη>> Είναι ξεκάθαρο τι λένε χιλιάδες γιατροί (είναι αμφίβολο αν υπάρχουν έλληνες ανάμεσά τους και πόσοι είναι). Στην ιταλία, περισσότεροι από 6.000 κλινικοί γιατροί, δημιούργησαν από πέρυσι ένα λογαριασμό (σε anti-social μήντιο – μερικές φορές μπορούν να αξιοποιηθούν για καλό σκοπό!) για την φροντίδα στο σπίτι όσων έχουν ήπια ή μέτρια συμπτώματα μόλυνσης απ’ τον τσαχπίνη, με ιατρικές φυσικά οδηγίες… Η λογική του εγχειρήματος ήταν διπλή: απ’ την μια μεριά να πάψει να φοβάται και να τρέμει ο κόσμος, πράγμα που επιδεινώνει όποια ασθένεια∙ και απ’ την άλλη να σταματήσουν οι εισαγωγές στα νοσοκομεία και οι διασωληνώσεις που σκοτώνουν από μόνες τους. Στο βάθος του το εγχείρημα λέει καθαρά: δεν χρειάζονται πλατφορμιασμοί γενετικής μηχανικής! Το ζητούμενο αυτής της δράσης ήταν και είναι διπλό: σπάσιμο της υγιεινιστικής τρομοκρατίας και των φονικών συνεπειών της, αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων με ήπια, πλατιά διαθέσιμα και αποτελεσματικά μέσα / φάρμακα. Ταυτόχρονα οι ίδιοι γιατροί έκαναν μηνύσεις στο ιταλικό κράτος κατηγορώντας το ότι τα «πρωτόκολλα» που επέβαλε στα νοσοκομεία ήταν συνταγές θανάτου. Κατηγορούν την πολιτική εξουσία του ιταλικού κράτους / κεφάλαιου για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας… Νομικά μπορεί να μην πετύχουν. Από πολιτική άποψη όμως και αυτή η πλευρά της δράσης τους έχει σημασία.

Αντίστοιχες πρωτοβουλίες / δράσεις δημιουργήθηκαν απ’ τα κάτω σε πολλά κράτη του κόσμου. Απ’ τις ηπα μέχρι την ασία και την αφρική (όχι, πάντως, στο ελλαδιστάν!!). Όπου εντοπιστούν λοιδωρούνται, ποινικοποιούνται, εμποδίζονται με κάθε τρόπο… Ήταν και είναι η γενναία απάντηση της έντιμης ιατρικής απέναντι στα αφεντικά της καταστροφής / αναδιάρθρωσής της, απέναντι στην «βιοτεχνολογικοποίηση», στην «μηχανοποίηση» και στην «datoποίηση» που προωθεί βίαια και τρομοκρατικά για δικό της όφελος η επελαύνουσα βιομηχανία της υγείας.

Η πιο πάνω διακήρυξη είναι η ως τώρα κορύφωση αυτής της λίγο πολύ υπόγειας διεργασίας. Και όποιος καταλαβαίνει βρίσκει σ’ αυτήν δυο τουλάχιστον στοιχεία που κατάγονται κατευθείαν απ’ την κινηματική, ανταγωνιστική κριτική των ‘60s και των ‘70s, απέναντι στην τότε «μαζική, φορντική» ιατρική. Πρώτο, την αξία της αμεσότητας, της φυσικής σχέσης ανάμεσα σε θεράποντα και θεραπευόμενο. Και, δεύτερο, ακόμα σημαντικότερο, το ότι ασθενής δεν είναι «ουδέτερος», δεν είναι ένα «πράγμα» πάνω στο οποίο ασκείται βία, μονοπώλιο γνώσης, εξουσία∙ αλλά είναι το ζωντανό στοιχείο της θεραπείας, πρωταγωνιστής της, συν-εταίρος της διαδικασίας.

Στο ελληνικό σύστημα υγείας, είτε δημόσιο είτε ιδιωτικό, αυτά είχαν χαθεί προ πολλού (ή, για να μην είμαστε άδικοι και ισοπεδωτικοί, υπάρχουν μόνο σαν εξαιρέσεις) θαμμένα πίσω από ψευδεπίγραφο «ενδιαφέρον του γιατρού» που στην ουσία μετράει πελάτες και φράγκα. Είναι ίσως αυτή η εξαφάνιση που έκανε εύκολα εφικτό για το μεγαλύτερο μέρος των εντόπιων γιατρών το να ταχθούν με τις φαρμακομαφίες, συστήνοντας στους «πελάτες τους» (άσχετα με την ειδικότητά τους και την πλήρη άγνοιά τους για τις εξελίξεις στη γενετική μηχανική) να κάνουν το «εμβόλιο» – χωρίς, φυσικά, να αναλαμβάνουν οποιαδήποτε απτή, συγκεκριμένη ευθύνη για τις συνέπειες! Είναι αυτή η εξαφάνιση που πιθανότατα δεν είναι τόσο μεγάλη σε άλλες καπιταλιστικές κοινωνίες, εξαφάνιση του πραγματικού, αληθινού, έντιμου ενδιαφέροντος του θεράποντα για τον θεραπευόμενο, που έχει οδηγήσει τους εντόπιους γιατρούς να αρνούνται την σχέση της γενετικής μηχανικής με σοβαρές βλάβες ή και θανάτους.

Αυτήν την διακήρυξη την κρατάμε σε θέση καλή. Δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθούν τα πράγματα, ξέρουμε όμως τι πολεμάμε.

Twist it

Δευτέρα 18 Οκτώβρη>>Το έχουμε ξαναπαίξει, αλλά στα αγαπημένα η επανάληψη δεν βλάπτει, έτσι δεν είναι; Ray Charles λοιπόν, με John Belushi και Dan Aykroyd (Blues Brothers) για την περίσταση.

Και μην ξεχνάτε. Αν δεν μπορείτε να το πείτε χορέψτε το!

Καλή βδομάδα.

Με το δελτίο…

Δευτέρα 18 Οκτώβρη>> Αν τα λιμάνια είναι έτοιμα για να φορτώσουν δεν υπάρχουν οδηγοί για τις νταλίκες… Αν υπάρχουν οδηγοί για τις νταλίκες δεν υπάρχουν καύσιμα… Αν υπάρχουν καύσιμα δεν υπάρχουν κοντέινερ για να φορτωθούν… Με μια μέθοδο του είδους «ο σκύλος κυνηγάει την ουρά του – και δεν την πιάνει» διάφορα αφεντικά του καπιταλισμού σκηνοθετούν την «επόμενη σπανιότητα», μετά την σπανιότητα υγείας… «Ελλείψεις των πάντων, συμπεριλαμβανόμενων των τροφίμων»: να μια εκστρατεία που έχει αρχίσει να ξεδιπλώνεται. Μαζί με την μεταφυσική της: όπως έγινε με έναν γενικά μικρής σοβαρότητας ιό, έτσι και τώρα η «πηγή των προβλημάτων» είναι ομιχλώδης τόσο όσο χρειάζεται για να επιβληθούν καινούργιες πειθαρχίες.

Έχουμε γράψει ήδη για τον ρόλο των τζογαδόρων στα χρηματιστήρια στην εκτόξευση πολλών τιμών σε βασικά  εμπορεύματα. Δυο κουβέντες τώρα για τα μαγικά κουτιά μεταφορών μεγάλων αποστάσεων για τα είδη που μπορούν να συσκευαστούν έτσι: containers… Υπάρχει μεγάλη έλλειψη containers διεκτραγωδούν οι «ειδικοί»… Μα που πήγαν τα containers;

Όταν, πέρυσι, επιβλήθηκαν στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο όλες οι απαγορεύσεις (που πέτυχαν να αρρωστήσουν όσο το δυνατόν περισσότερους), οι αγορές μέσω ηλεκτρονικών παραγγελιών εκτοξεύτηκαν (στη δύση), όχι όμως στα πάντα. Υπήρξε μια αξιοσημείωτη κάμψη του διεθνούς εμπορίου, και ειδικά των εξαγωγών απ’ την ασία προς την ευρώπη και την βόρεια αμερική.

Αυτό κανονικά θα σήμαινε αξιοσημείωτη πτώση των ναύλων… Προκειμένου να κρατήσουν κάπως σταθερές τις τιμές των ναυλώσεων, οι εφοπλιστές με κοντεϊνεράδικα απέσυραν ένα ποσοστό του στόλου τους. Κυρίως όμως σταμάτησαν να φορτώνουν άδεια κοντέινερ απ’ την δύση προς την ανατολή: έχαναν χρόνο (τόσο στο φόρτωμα όσο και στην μεταφορά) και δεν τους συνέφερε (θεώρησαν).

Αυτό συνεχίστηκε και το 2021: απ’ την μια μεριά η ασιατική (και όχι μόνο η κινέζικη) παραγωγή εμπορευμάτων αυξήθηκε, μαζί με την (δυτική) ζήτηση. Απ’ την άλλη μεριά τα άδεια κοντέινερ άρχισαν να στοιβάζονται εντονότερα στα δυτικά λιμάνια. ‘Ετσι το πράγμα έφτασε στο σημείο το 40% των κοντέινερ που πηγαίνουν στις ηπα να συσσωρεύεται στα μεγάλα λιμάνια όταν αδειάζουν και να μην επιστρέφουν στην ασία για να ξαναγεμίσουν∙ σε μια περίοδο όπου η ασιατική παραγωγή και οι παραγγελίες / εξαγωγές προς τη δύση αυξάνονται, εντονότερα απ’ τον Μάη του 2021 και μετά.

Οι μεγαλύτερες βιομηχανίες κοντέινερ βρίσκονται σε ασιατικά κράτη. Τρεις κινεζικές (CIMC, DFIC, και CXIC) κατασκευάζουν το 80% της παγκόσμιας ποσότητας. Έχουν αυξήσει την παραγωγή τους, αλλά η κατασκευή καινούργιων δεν μπορεί να γίνει με την ταχύτητα που απαιτεί αυτή η μονόπλευρη συσσώρευση / εγκατάλειψη των άδειων σε δυτικά (κυρίως αμερικάνικα) λιμάνια. Προσθέστε κι αυτό: μεγάλη παραγωγή κοντέινερ υπήρξε μεταξύ 2005 και 2009, αλλά αυτά τα κουτιά έχουν μέσο όρο ζωής 15 χρόνια. Συνεπώς εκτός απ’ τα άδεια συσσωρευμένα στα δυτικά λιμάνια πρέπει να αντικατασταθούν και τα παλιά….

Η τεχνητή έλλειψη κοντέινερ ανεβάζει και την δική τους τιμή (τα αγοράζουν οι μεγάλες μεταφορικές) που φυσικά ανεβάζουν ανάλογα τις τιμές της μεταφοράς, αλλά και τα μεταφορικά τα ίδια (κέρδη για τους εφοπλιστές) αφού έχει ενταθεί ο συναγωνισμός μεταξύ των εισαγωγέων για το ποιος θα προλάβει να πάρει έγκαιρα τις παραγγελίες του. Μικρότερος όγκος μεταφερόμενων εμπορευμάτων (λόγω μειωμένου αριθμού κουτιών) + ακριβότερα μεταφορικά και «κόστος» κουτιού = αύξηση των τιμών αλλά και ελλείψεις.

Κερδίζει κάποιος απ’ αυτές τις μανούβρες; Οι κατασκευαστές container, αλλά και οι ιδιοκτήτες των πλοίων που τα μεταφέρουν. Υπάρχει όμως κι ένα κέρδος επιπλέον. Η καπιταλιστική μεταφυσική περιστρέφεται γύρω απ’ τον όρο «προβλήματα στην εφοδιαστική αλυσίδα», λέξεις με νόημα αόριστο, που δεν γίνεται χειροπιαστά κατανοητό απ’ τον μέσο υπήκοο. Κατά συνέπεια κάνει εκείνο για το οποίο εκπαιδεύτηκε επί σχεδόν 2 χρόνια: φοβάται. Φοβάται την ακρίβεια, φοβάται τις ελλείψεις, χωρίς να μπορεί να αποδώσει κάπου συγκεκριμένα την ευθύνη.

Το fear factory είναι το μόνο που δεν έχει κανένα πρόβλημα…”Πουλάει” μαζικά, χοντρική, και χωρίς containers…

Ένδοξες συμμαχίες (ένδοξοι παρακμιακοί)

Δευτέρα 18 Οκτώβρη>> Τα αφεντικά αυτού του κόσμου δεν νοιάζονται για τις ζωές των υπηκόων τους: αν τα συμφέροντά τους το απαιτούν μπορούν να «θυσιάσουν» μερικές εκατοντάδες χιλιάδες απ’ αυτούς (τους υπηκόους), αφού πρώτα τους ναρκώσουν με κάποιο εθνικό καθήκον. Η άποψη ότι ο καπιταλισμός χρειάζεται ζωντανούς και ικανούς μέχρι και τον τελευταίο εργάτη είναι επιεικώς βλακώδης. Αν ήταν έτσι δεν θα είχαν γίνει ούτε ο πρώτος ούτε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος…

Το πιο πάνω είναι μια γενική αρχή. Μέσα σ’ αυτήν το ελλαδιστάν ανήκει σε μια σχετικά μικρή κατηγορία κρατών των οποία τα «μεγάλα» αφεντικά έχουν ακόμα μεγαλύτερη ευχέρεια σε τέτοιες «θυσίες». Το νο1 «εθνικό κεφάλαιο», οι εφοπλιστές, δεν έχει σα βάση (καπιταλιστικής) συσσώρευσης την εθνοκρατική επικράτεια. Οι προλετάριοι που εκμεταλλεύεται μπορεί να είναι από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου: το νο 1 «εθνικό κεφάλαιο» είναι global λόγω ειδικότητας μέσα στον διεθνή καταμερισμό κεφαλαίου. Την εθνοκρατική επικράτεια την χρησιμοποιεί είτε σαν «ψήφο» σε πολυεθνικούς οργανισμούς είτε σαν «βάση» στις σχέσεις του με «μεγάλες δυνάμεις».

Αυτή η διαφορά, το κατά πόσο δηλαδή τα βασικά καπιταλιστικά αφεντικά του ενός κράτους ή του άλλου «έχουν ανάγκη» τους υποτελείς τους (έστω ένα καλό τμήμα τους) για την παραγωγή και υπεξαίρεση υπεραξίας ή όχι, μπορεί να εξηγήσει διάφορες παραξενιές της ελληνικής ιστορίας. Και, ειδικά, την συμμετοχή του ελληνικού κράτους σε παγκόσμιους πολέμους∙ με την μεριά ποιών, εναντίον ποιών. (Ακόμα και ο ιδεολογικά φασίστας Μεταξάς με την αγγλία ήταν σύμμαχος… Επειδή… το νο1 «εθνικό κεφάλαιο»…)

Είναι αυτή η οπτική που προτείνουμε για να αναλυθούν τα τελευταία κατορθώματα των εκπροσώπων του ελληνικού ιμπεριαλισμού. Αν οι εφοπλιστές έχουν αφήσει την διαχείριση των «εσωτερικών υποθέσεων» του ελληνικού κράτους στις πολιτικές βιτρίνες και στο βαθύ κράτος, αν αδιαφόρησαν πανηγυρικά για την δημιουργία (πριν δυο αιώνες) αστικού κράτους και αντίθετα, στα μέσα του 20ου αιώνα, προτίμησαν να ευλογήσουν την αντι-κομμουνιστική / αντι-εργατική βία (: «εμφύλιος) εξαιτίας της δικής τους οργανικής συμμαχίας πρώτα με το Λονδίνο και ύστερα με την Ουάσιγκτον, σε ότι αφορά τους προσανατολισμούς και τις διεθνείς συμμαχίες του προσοδικού γεωπολιτικού μοντέλου διεύθυνσης έχουν αποφασιστικό ρόλο. Τι σημαίνουν, λοιπόν, αντιμετωπίζοντας έτσι το ζήτημα, οι με-πολλές-φαμφάρες πρόσφατες «συμφωνίες στρατηγικής σχέσης» πρώτα με το Παρίσι και μετά με την Ουάσιγκτον ενόσω οι παγκόσμιες ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις οξύνονται σταθερά;

Έχουμε αναλύσει σημαντικές περιόδους του ελληνικού ιμπεριαλισμού αλλού (σειρά anti-imp, εκδ. αντισχολείο), και δεν είναι δυνατό να μεταφέρουμε εδώ στοιχεία και ντοκουμέντα. Για χάρη της αναφοράς δύο μόνο. Πρώτο, ο ελληνικός ιμπεριαλισμός «νίκησε» μόνο όταν είχε σημαντικούς συμμάχους (π.χ. 1ος και 2ος βαλκανικός πόλεμος)∙ μάλιστα σε παγκόσμιους πολέμους οι νίκες ήταν των συμμάχων του και καθόλου δικές του (1ος, 2ος, 3ος που στα μέρη μας ονομάστηκε «εμφύλιος»…) – επωφελήθηκε απ’ αυτές… Αντίθετα, όπου επιτέθηκε χωρίς σημαντικούς συμμάχους κατατροπώθηκε («ατυχής πόλεμος» 1897, «μικρασιατική καταστροφή» 1922). Πράγμα που σημαίνει ότι η θρυλική «πολεμική αρετή των ελλήνων» είναι μύθος.

Δεύτερο, ο λόγος που ο ελληνικός ιμπεριαλισμός μπορούσε να επωφεληθεί απ’ τις νίκες των συμμάχων του ήταν η γεωγραφική θέση του ελληνικού οικοπέδου στους (τότε) ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς. Στο βαθμό που τον 1ο, στον 2ο, ακόμα και στον 3ο (τον λεγόμενο «ψυχρό») η ευρώπη ήταν (ή μπορούσε να γίνει) μείζον πεδίο της στρατιωτικής σύγκρουσης, η άκρη της βαλκανικής χερσονήσου και η θέση της στην ανατολική Μεσόγειο μπορούσε, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, να θεωρηθεί σημαντική. Έχουμε ονομάσει αυτή τη σχέση γεωγραφικής θέσης / κερδών γεωπολιτική πρόσοδο.

Ισχύει ακόμα αυτό; Στους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς του 4ου παγκόσμιου και με βάση τα όπλα και τις τακτικές αυτού του πολέμου, το ελληνικό οικόπεδο εξακολουθεί να έχει αξία τόση όση θα ήθελαν τα ντόπια ή και τα εκτός συνόρων αφεντικά; Οι τωρινές συμμαχίες του ελληνικού ιμπεριαλισμού (σύμφωνα με τα συμφέροντα του νο 1 «εθνικού κεφάλαιου»…) γίνονται επειδή κρατάει πάντα το «γερό χαρτί» της σημαντικής γεωγραφικής θέσης; Κι αν όχι, τότε τι είδους είναι πια αυτές οι συμμαχίες;

(φωτογραφία: απεριόριστη κρατική / καπιταλιστική φροντίδα για την εργατική τάξη…)

Περασμένα μεγαλεία

Δευτέρα 18 Οκτώβρη>> «Κάποτε μας παρακαλούσαν… τώρα τους παρακαλάμε…» Αυτό παρατηρούσε μελαγχολικά μια πρώην αριστερή και νυν καραδεξιά δημαγωγική περσόνα στην πρωϊνή της ραδιοφωνική εκπομπή στις 15 του μήνα. Το πρώτο (το «μας παρακαλούσαν») είναι συζητήσιμο… Το δεύτερο όμως είναι γεγονός. Απ’ τις αρχές του 2015, επί φαιορόζ γκουβέρνου, γιγάντιες πολιτικές βιτρίνες σαν τον ψεκασμένο (τότε) υπ.αμ και τον ογκόλιθο (τότε) υπ.εξ. φίλησαν όσες κατουρημένες ποδιές μπορούσαν στην Ουάσιγκτον προκειμένου να πείσουν τον μεγάλο σύμμαχο ότι το ελληνικό οικόπεδο έχει αξία για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Ο ψεκασμένος υπ.αμ. της «πρώτης φοράς αριστεράς» διέπρεψε στο να κάνει προσφορές κάθε είδους: απ’ τα υποτιθέμενα εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου του Αιγαίου, μέχρι την Κάρπαθο για στρατιωτική βάση. Το ρημαδογκουβέρνο συνέχισε αυτήν την παράδοση των παρακαλιών: και την Σκύρο έδινε… προκειμένου το Joνυσταλεάν να κάνει μια «καλή δήλωση υπέρ…» Κάτι ενδιαφέρον συμβαίνει! Και με δεδομένες τις σταθερές επιλογές του νο 1 «εθνικού κεφάλαιου», αυτό θα το πληρώσουμε εμείς.

Τα πρώτα δείγματα εμφανίστηκαν αφενός με την «στρατηγική σχέση» ελλαδιστάν – ενωμένων αραβικών εμιράτων (τα οποία εμφανίστηκαν σαν μια «δύναμη της Μεσογείου»!!!), αφετέρου με την αποτυχημένη προσπάθεια οριοθέτησης αοζ με την χούντα της αιγύπτου παρά την απεριόριστη ελληνική υποστήριξη προς τον χασάπη Σίσι και την συμμορία του. Ο θρυλικός «πυλώνας σταθερότητας στην ανατολική Μεσόγειο» (έτσι διαφημίζει εαυτόν το ελλαδιστάν) δεν φαινόταν να πουλάει ιδιαίτερα. Αν προσέθετε κάποιος τις ήττες του ελληνικού ιμπεριαλισμού στη λιβύη και στην αρμενία θα συμπέραινε «μωραίνει ο κύριος…»

Η «στρατηγική σχέση» με το Παρίσι ήρθε να δώσει μια κωμική διάσταση στο έργο «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική». Αν ένα κράτος χρεωμένο ως τις ρίζες των μαλλιών των υπηκόων του δίνει 10 δις ευρώ σε ένα άλλο για να αγοράσει όπλα κρατώντας στοιχειωδώς ζωντανή την πολεμική / ναυπηγική βιομηχανία του δεύτερου, κι αν επίσης δεσμεύεται να δώσει κάποια βοήθεια στις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες του δεύτερου, τότε ναι. Ένας βασιλιάς σαν τον Μακρόν μπορεί να δείξει μεγαλοψυχία και να υποσχεθεί ότι «αν δεχτείτε επίθεση πάρτε μας τηλέφωνο». (Το Παρίσι έχει παράδοση σε τέτοιες υποσχέσεις. Είχε δώσει κάποτε μια ανάλογη στην Βαρσοβία…) Όμως αυτό το ολοφάνερα ετεροβαρές deal δεν είναι εκδήλωση σημαντικού ενδιαφέροντος του γαλλικού ιμπεριαλισμού για το ελλαδιστάν, έτσι δεν είναι; Αν πληρώνεις για μια (αμφίβολη μάλιστα) προστασία…;;; Μάλλον για εκδήλωση του «… τους παρακαλάμε» πρόκειται.

Όσο για τις ηπα; Μετά τον φίλο κι αδελφό Πομπηία (Pompeo) ήρθε ο Παρωπίδας (Blinken)…

(φωτογραφία: «Μα κανείς δεν ενδιαφέρεται για την σχέση μας;»)