Δευτέρα 6 Δεκέμβρη>> Το τραγούδι είναι 52 χρονών. H μπάντα έχει πάψει να υπάρχει προ πολλού. Οι άγγλοι progressive rockers King Crimson, στον πρώτο τους δίσκο το 1969, έγραφαν, συνέθεταν, τραγουδούσαν μέσα στο ζόφο ενός ενδεχόμενου πυρηνικού πολέμου. Η σύγχυση / επιτάφιος παραμένει δυστυχώς δυσοίωνα επίκαιρη…
Ο τοίχος που πάνω του έγραψαν οι προφήτες / Μοιάζει να γεμίζει ρωγμές / Πάνω απ’ τα εργαλεία του θανάτου / Λάμπει το ηλιόφωτο
Όταν ο καθένας θα ‘χει κομματιαστεί / Από εφιάλτες κι όνειρα / Κανείς δεν θα φοράει δάφνινο στεφάνι / Όταν η σιωπή θα πνίγει τις κραυγές
Η σύγχυση θα γίνει ο επιτάφιός μου / Καθώς προχωρώ σ’ ένα διαλυμένο μονοπάτι / Αν τα καταφέρουμε / Μπορούμε να αράξουμε και να γελάμε / Αλλά φοβάμαι ότι αύριο θα κλαίω / Ναι, φοβάμαι ότι αύριο θα κλαίω
Ανάμεσα στις σιδερένιες πύλες της μοίρας / Έχουν πέσει οι σπόροι του χρόνου / Και ποτίζονται απ’ τις πράξεις / Εκείνων που ξέρουν κι εκείνων που έγιναν γνωστοί / Η γνώση είναι θανατηφόρος φίλος / Αν κανείς δεν βάζει κανόνες / Η μοίρα όλης της ανθρωπότητας, το βλέπω / Είναι στα χέρια ηλιθίων
Μετά απ’ αυτό τι να ευχηθούμε; Απαισιοδοξία της σκέψης, αισιοδοξία της δράσης! που έλεγε ο Γκράμσι, σ’ άλλους δύσκολους καιρούς…