Δευτέρα 15 Νοέμβρη>> Είναι «στατιστικές εξαιρέσεις», ε; Το δόγμα ότι οι δολοφονημένοι και οι σακατεμένοι απ’ τις φαρμακομαφίες (από τα αφεντικά ενός σχεδίου γενετικής κυριαρχίας δηλαδή…) είναι λιγότεροι απ’ τους νεκρούς που η δημιουργική λογιστική θανάτου και η «κοινή δεξαμενή» αποδίδουν στον sars-cov-2 συνεχίζει να ανεμίζει καταθλιπτικά. Οι θάνατοι διατιμώνται: εκείνοι της κοινής δεξαμενής είναι υψηλής συμβολικής αξίας, συνεπώς χρήσιμοι. Οι άλλοι, οι δολοφονίες, είναι ενοχλητικοί κι ασήμαντοι, και δεν πρέπει να ασχολείται κανείς μαζί τους.
Κάποτε, για να αντικρουστεί η δημιουργική λογιστική ανεργίας των αφεντικών και των κρατών τους, υπήρχε η απάντηση πως κάθε άνεργος είναι 100% τέτοιος. Ισχύει και τώρα: κάθε δολοφονημένος ή σακατεμένος απ’ τις φαρμακομαφίες είναι 100% τέτοιος.
Μερικές φορές αυτό το μαζικό έγκλημα φαίνεται ανοικτά. Μην ανησυχείτε όμως: η τρομοκρατία τύπου “φέρετρα στο Bergamo” κερδίζει (ακόμα)… Και σίγουρα θα βρεθούν τα τσακάλια που θα πουν: όχι, δεν είναι απ’ τους πλατφορμιασμούς αυτοί οι θάνατοι σε δημόσια θέα∙ άλλαξαν τα κοκτέιλ της ντόπας, αυτό τους σκοτώνει!
Εεεε; Και τους προπονητές;