Month: September 2021

Blow up 2

Δευτέρα 27 Σεπτέμβρη>> Τι είναι όμως αυτή η «ιατρική ακριβείας» που ονομάζεται επίσης «εξατομικευμένη ιατρική»; Είναι ουσιαστικά η συγκέντρωση (απ’ την βιομηχανία της υγείας) όλων των data υγείας του καθενός, απ’ την γέννησή του ως τον θάνατό του, συμπεριλαμβανόμενου του γενετικού κώδικα, των συνηθειών, των συμπεριφορών του, του περιβάλλοντός του κοντινού και πιο μακρινού και των αλληλεπιδράσεών του μ’ αυτό (των επιγενετικών παραγόντων δηλαδή…) με σκοπό, υποτίθεται, να «κόβονται και να ράβονται στα μέτρα του», σαν κουστούμι, φάρμακα και θεραπείες. Αυτό προβάλλεται (και θα το δείτε μπροστά σας στο όχι μακρινό μέλλον…) σαν αντίδοτο στην «απρόσωπη» και «ισοπεδωτική» ιατρική του 20ου αιώνα, την μαζική, φορντική ιατρική θα λέγαμε, που παρότι ποτέ δεν ήταν «απρόσωπη» και «ισοπεδωτική» τόσο όσο κατηγορείται, είχε πράγματι γενικευτικές παραδοχές και νόρμες με όρους δημογραφίας και διαχείρισης πλήθους α λα μαζική παραγωγή.

Ωραίο ακούγεται αυτό το «να σεβόμαστε τον καθένα χωριστά», έτσι δεν είναι; Αμ δε!!! Πίσω απ’ την βιτρίνα του ατομικού υγιεινιστικού κουστουμιού κρύβονται φίδια. Το ένα φίδι ίσως το μαντεύετε: είναι η πλήρης και «τεκμηριωμένη» μεταφορά στον καθένα και στην καθεμιά της «ευθύνης» για τις συνέπειες υγείας που έχει «ο τρόπος ζωής του / της» – πράγμα που είναι συνώνυμο με την μεταφορά στον καθένα και στην καθεμιά του κόστους της όποιας θεραπείας του… για να μην καταρρεύσει (απ’ την «κοινωνική ανευθυνότητά» του / της) το σύστημα υγείας… Θυμίζει τίποτα;

Το ακριβώς δίπλα φίδι είναι το ίδιο με το προηγούμενο, όχι όμως με αιτιολόγηση «κοινωνικής ανευθυνότητας» αλλά γενετικής / γονιδιακής ανεπάρκειας ή αδυναμίας… Γενετικός ρατσισμός ή και ευγονισμός – έχουν γραφτεί πολλά γι’ αυτόν την εποχή που υπήρχε ένα ευρύτερο θάρρος κριτικής…

Ακριβώς παραδίπλα, αλλά στο κέντρο αυτής της (αλγοριθμικής) βιοπολιτικής είναι το γενετικό και όχι μόνο φακέλωμα των πάντων… Και, φυσικά, η διαρκής «επιτήρηση υγείας» που ακολουθώντας τα βήματα της «πολιτικής»  του αυτοκινητοβιομήχανου Φορντ όταν εγκαινίασε το σύστημα μαζικής παραγωγής διπλασιάζοντας τα μεροκάματα πριν έναν αιώνα, θα αφορά την «σωστή ζωή», την επιβεβαίωση και την επιβράβευσή της. Αυτό θυμίζει κάτι μήπως;

Δεν τελειώνουν εδώ τα φίδια της precision medicine. Εγγράφεται (και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά) στο σκοπό της μείωσης του κόστους της φροντίδας υγείας, της μείωσης του κόστους της «κοινωνικής αναπαραγωγής» για τ’ αφεντικά, όχι απλά και μόνο μέσα απ’ την μεταφορά των όποιων εξόδων στον «όχι με σωστό τρόπο ζωής» ασθενή αλλά, κυρίως, μέσα απ’ την διαμόρφωση αυστηρών και διαρκώς ελεγχόμενων «υγιεινών τρόπων ζωής». Αυτή η precision medicine είναι το αποκορύφωμα της «πρόληψης», που είναι με την σειρά της απεριόριστη. (Η «πρόληψη» έχει αποδειχθεί το γνωσιο/πολιτικό θεώρημα του κάθε είδους ελέγχου… Κι όποιος δεν φροντίζει να είναι προληπτικός θα θεωρείται σχεδόν εγκληματίας…)

Οι τωρινές πλατφόρμες γενετικής μηχανικής είναι η πρώτη (από ιστορική άποψη) μαζική, άγρια, βίαιη επίθεση των βιοτεχνολόγων στην κοινωνική και προσωπική καθημερινότητα, η πρώτη τέτοιας κλίμακας εκστρατεία καταστροφής κάθε αυτοτελούς ατομικής ή/και κοινωνικής γνώσης για το σώμα (συμπεριλαμβανομένων των γνώσεων της κλινικής ιατρικής), το πρώτο σκληρό «μάθημα» με τίτλο «οι γενετιστές, οι μπηχεβιοριστές και οι πληροφορικάριοι ξέρουν την αλήθεια», και μόνον αυτοί. Θα μπορούσαν να θεωρηθούν ένα είδος εισαγωγής στο νέο μοντέλο, όχι ακόμα απ’ την άποψη της εξατομίκευσης (εκτός αν πρόκειται για τον θάνατο ή το σακάτεμα εξαιτίας τους, όπου πάντα φταίει ο πελάτης…) αλλά απ’ την άποψη των «μέσων θεραπείας».

Θα πει κάποιος: μα και ο πλατφορμιασμός είναι μαζικός, γενικευμένος και αδιαφοροποίητος! Είναι μια τυπική εκδοχή του φορντικού one size fits all! Τι δουλειά έχει με την «εξατομικευμένη ιατρική»;

Πράγματι, κατ’ αρχήν έτσι ακριβώς συμβαίνει. Όμως για πρώτη φορά στην ιστορία των μαζικών, γενικευμένων και αδιαφοροποίητων εκστρατειών «πρόληψης» αυτή η συγκεκριμένη έχει ήδη ενσωματωμένη την δυνατότητα «αυτοκριτικής» / διόρθωσης, δηλαδή την τεχνική δυνατότητα εσωτερικών διαφοροποιήσεων! Μπορεί να μην λέγεται δημόσια, αλλά πίσω απ’ την σκηνή το ζήτημα της δοσολογίας (της ποσότητας των νανοστοιχείων που περιλαμβάνεται σε κάθε τσίμπημα…) είναι ένα στάνταρ ερώτημα. Η ποσότητα σε σχέση με το ιστορικό κάθε πλατφορμιαζόμενου. Στο όχι μακρινό μέλλον θα μπορούσε αυτό ένα είναι η αρχή της εξατομίκευσης – με δεδομένο ότι φυσικά η mRNA τεχνολογία έχει μέλλον, και ότι οι φαρμακομαφίες θα αντικαταστήσουν άμεσα τα παραδοσιακά εμβόλια με πλατφόρμες γενετικής μηχανικής. Κι αυτό είναι βέβαια ο άμεσος, τωρινός στόχος, η πρώτη προτεραιότητα. Η «αντικατάσταση / μετατρεψιμότητα» των συστατικών ενός (υποτιθέμενου) φαρμακευτικού παράγοντα και η ευελιξία στη σύστασή του είναι μια απ’ τις βασικές υλικές βάσεις της «εξατομικευμένης» προσέγγισης, όχι απ’ την μεριά του πελάτη αλλά απ’ την μεριά της βιομηχανίας της υγείας. Πάντα με κριτήρια ζημιάς για το πλήθος / οφέλους υπέρ της.

Τι σημαίνει αυτό;

Blow up 3

Δευτέρα 27 Σεπτέμβρη>> Όταν, τον περασμένο Δεκέμβρη, διάφοροι δημαγωγοί και σφουγγοκωλάριοι του συστήματος λύσσαξαν με την αφίσα μας «δεν είναι εμβόλια, είναι πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης των κυττάρων» και καλούσαν τον κύριο κράτος να μας δέσει για «διασπορά ψευδών ειδήσεων», οι ίδιοι δεν ήξεραν ακριβώς γιατί λυσσάνε εναντίον μας. Τα αφεντικά τους όμως ήξεραν.

Αν και τα έχουμε γράψει αναλυτικά για καιρό ας τα επαναλάβουμε περιληπτικά. Αυτά που επιβάλλονται σαν «εμβόλια» όχι μόνον δεν είναι τέτοια αλλά είναι, από πολλές απόψεις, το αντίθετο. Οι βιοτεχνολόγοι στην υπηρεσία των αφεντικών της βιομηχανίας της υγείας, δοκιμάζουν ένα «σασί», μια τεχνητή κατασκευή σε νανοκλίμακα, που πρέπει να λειτουργεί σαν φορέας γενετικού υλικού (οποιουδήποτε τέτοιου), ικανός αυτός ο φορέας, απ’ την μια να ξεγελάει / τυφλώνει το ανοσοποιητικό σύστημα για να δράσει «αόρατος» και απ’ την άλλη να τρυπάει την μεμβράνη των κυττάρων εισβάλοντας σ’ αυτά για να «ξεφορτώσει» το γενετικό υλικό που κουβαλάει.

Η ιδέα αυτής της ιστορίας είναι κατ’ αρχήν η πετυχημένη «πλοήγηση» ενός τέτοιου «σασί», μιας τέτοιας «πλατφόρμας», μέσα στο ανθρώπινο σώμα χωρίς το ανοσοποιητικό να την αντιλαμβάνεται σαν ξένο σώμα, όπως είναι, και να την καταστρέφει. Ειδικά γι’ αυτό το ζήτημα έγιναν επί χρόνια πειράματα, υπήρχαν τρανταχτές αποτυχίες, μέχρι που όπως φαίνεται βρέθηκαν κάποιες (μυστικές και όπως όλα δείχνουν τοξικές) συνταγές… Από εκεί και πέρα, το γενετικό υλικό που κουβαλάει (για να αλλοτριώσει τα κύτταρα) αυτό το «σασί» μπορεί να αλλάζει ανάλογα με την περίσταση. Μερικές αλληλουχίες Χ ή Ψ ή Ζ, με τον τάδε ή τον δείνα στόχο… Η precision medicine στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σ’ αυτήν την δυνατότητα εύκολης αλλαγής «γενετικού φορτίου / κώδικα» πάνω/μέσα σ’ ένα αξιόπιστο «σασί / εισβολέα», σε μια πατενταρισμένη απ’ την μία ή την άλλη βιομηχανία «πλατφόρμα». Το «κουστούμι» μπορεί να έχει πολλά διαφορετικά κοψίματα αλλά έχει πάντα περιορισμένη γκάμα υλικών και «ραψίματος»….

Το ζήτημα αυτό έχει πολύ μεγαλύτερο βάθος – αλλά δεν είναι η ασταμάτητη μηχανή το μέρος για περισσότερα (για όσους μπορούν να διαβάζουν υπάρχει το cyborg…) Υποθέτουμε ότι σε πολύ γενικές γραμμές καταλαβαίνει όποιος θέλει το γιατί οι πλατφόρμες γενετικής μηχανικής, εμφανιζόμενες σαν «εμβόλια», φονικές και άχρηστες ήδη, όχι μόνο δεν είναι ένα «δευτερεύον θέμα» αλλά, αντίθετα, ήταν εξ αρχής ο άξονας περιστροφής της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο! Και τέτοιος παραμένει. Εκατοντάδες εκατομμύρια έχουν επενδυθεί εδώ και χρόνια στο genetic engineering και πολλαπλάσια επενδύονται για το κοντινό και πιο μακρινό μέλλον στην μετατροπή της ιατρικής σε γενετική κοπτοραπτική. Οι κατ’ οίκον μαζικές φυλακίσεις, οι κάθε είδους απαγορεύσεις και οι κάθε είδους διαταγές, ήταν και είναι «χαμηλής τεχνολογίας». Πειθαρχικά αποτελεσματικές μεν, αλλά χωρίς φανερή υπαγωγή σ’ ένα σχέδιο αντάξιο της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, αν τις αντιμετωπίσει κανείς αποσπασματικά, κομμάτι κομμάτι. Το κέντρο τους, κέντρο αντάξιο του καπιταλιστικού 21ου αιώνα και της πλήρους υπαγωγής των κοινωνιών στο κεφάλαιο, είναι υψηλής, υψηλότατης τεχνολογίας! Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Όπως άλλοτε η ατμομηχανή, η τηλέγραφος, το ηλεκτρικό ρεύμα / δίκτυο ή η απόσταξη του πετρελαίου και ο κινητήρας εσωτερικής καύσης, έτσι και τώρα ο καπιταλισμός σα σύστημα «ανοίγει τον δρόμο του» μηχανικά!

Είναι, τουλάχιστον, αυτή η «ιατρική ακριβείας» ακριβής; Η υπόσχεσή της για «εξατομικευμένη θεραπευτική επιτυχία» είναι βάσιμη; Όχι!!! Όλο αυτό το κόλπο στηρίζεται (ως προς την «θεραπευτική» ευστοχία του) σε στατιστικές εκτιμήσεις και δημογραφικά διαγράμματα. Ακόμα και η «ερμηνεία» του ίδιου του ανθρώπινου γονιδιώματος είναι βασικά στατιστικού τύπου! Συνεπώς η «εξατομίκευση» είναι τέτοια και τόση όση επιτρέπει η κατάταξη του καθενός και της καθεμιάς, είτε από γενετική άποψη είτε απ’ την άποψη του τρόπου ζωής, σε κατάλληλα επιλεγμένα υποσύνολα / τύπους. Ένα φάντασμα, ιδεολογία… Ο ελεγχόμενος φορμαλισμός της εξουσίας… Οι περιφράξεις, αυτή τη φορά κινούμενες… Από πολλές απόψεις η διέπουσα αρχή της precision medicine είναι η ταιηλοροποίηση του συνόλου της καθημερινής ζωής και των βιολογικών υποθεμάτων της σε όλες τις ζωϊκές μορφές, και οπωσδήποτε του είδους μας – ως το πιο ακραίο σημείο που επιτρέπει η κάθε φορά διαθέσιμη τεχνολογία καταγραφής, αποθήκευσης και επεξεργασίας (data).

Η διαγραφόμενη επιτυχία αυτού του μοντέλου δεν είναι υγιειονομική αλλά πολιτική, με την έννοια των τεχνικών της (καπιταλιστικής) εξουσίας. Η επιδίωξη δεν είναι η υγεία – τι θα κάνουν δηλαδή οι φαρμακομαφίες; Θα γίνουν καστανάδες; Όχι λοιπόν. Η επιδίωξη είναι η μέσω γενετικής μηχανικής μαζική προσαρμογή σε ελεγχόμενα και εξελισσόμενα «πρότυπα νοσηρότητας» και «πρωτόκολλα διαχείρισης» τέτοια που να επιτρέπουν την κάθε φορά κατάλληλη / πρέπουσα κοινωνική διαστρωμάτωση / διαφοροποίηση. Τόσο της εργασίας ειδικά, όσο και της ζωής στο σύνολό της. Πάντα υπό την προϋπόθεση πως η συντριπτική πλειονότητα των υπηκόων θα «αποδεικνύεται» ασθενική, δηλαδή αδύναμη να φροντίσει τον εαυτό της, εξαρτημένη απ’ την βιομηχανία της υγείας. (Α-σθενής: χωρίς σθένος…)

Οι ανίδεοι μια ιδέα έχουν μόνο, για τον εαυτό τους… Οι άσχετοι μια γλώσσα μόνο χρησιμοποιούν, της άγνοιας τους… Οι ματαιόδοξοι μια φορεσιά έχουν μόνο, τον ναρκισσισμό τους… Αυτά είναι ανθρώπινα βέβαια. Αλλά ο καπιταλισμός σα σύστημα δε δίνει δεκάρα τσακιστή. Κι ούτε φοβάται φυσικά μην τον παρεξηγήσουν.

Δεν μπορείς να αναλύσεις τον ελέφαντα – στο – δωμάτιο λέγοντας ότι είναι ποντικός με προβοσκίδα και μεγάλα αυτιά, κι ότι το βασικό μ’ αυτόν είναι τα ποντικοκούραδα επειδή μόνο τέτοιου μεγέθους κόπρανα μπορείς να σκουπίσεις απ’ το πάτωμα. Δεν μπορείς να αντιληφθείς τον καπιταλισμό του 21ου αιώνα φέρνοντάς τον στα μέτρα της μυωπίας σου. Οι διαχωρισμοί και η διαστρωμάτωση δεν είναι στατικές καταστάσεις – έχουν δυναμική και ρευστότητα που καθοδηγείται τεχνολογικά. Θυμηθείτε τον Rove: φτιάχνουμε πραγματικότητες και μόλις προσπαθήσετε να τις καταλάβετε φτιάχνουμε καινούργιες… Η δημιουργική καταστροφή / ρευστοποίηση των κοινωνικών σχέσεων απ’ το κεφάλαιο συμπεριλαμβάνει ακόμα και τις κουτοπόνηρες μπαμπεσιές των παλιών καιρών – κι έχει «ατμομηχανές».

Η ζωή δεν συνεχίζεται «as usual»….

 

Blow up 4

Δευτέρα 27 Σεπτέμβρη>> Αντίθετα, εκείνο που πλασσάρεται σαν «αριστερά» (με την ευρεία έννοια) προσπαθεί να μείνει as usual. Από την άγνοια για την γενετική μηχανική ένα μεγάλο μέρος της, και οπωσδήποτε του στελεχικού δυναμικού της, έχει περάσει στην απώθηση. «Δεν είναι τα εμβόλια το θέμα…» λένε, σε διάφορες παραλλαγές. Μερικοί πονηροί το προχωρούν περισσότερο: «Με τα εμβόλια ασχολούνται οι φασίστες…»

Πότε ακούστηκε για πρώτη φορά και επαναλήφθηκε έκτοτε άπειρες φορές ότι «τα εμβόλια θα μας σώσουν»; Την περασμένη άνοιξη, του 2020, ενόσω βρισκόταν σε εξέλιξη το πρώτο βήμα τρομοκρατίας και διάλυσης των συνταγμάτων. Την ίδια ακριβώς εποχή άρχισε η προπαγάνδα του «μετά τα πράγματα θα είναι διαφορετικά, η ζωή θα είναι αλλιώς» με την μορφή σοφού αξιώματος. Χωρίς να εξηγείται το γιατί η αντιμετώπιση ενός ιού θα «αλλάξει τα πάντα» – λες και ήταν η πρώτη ίωση στην ιστορία του ανθρώπινου είδους…

Δεν θα χρειαζόταν ιδιαίτερη έρευνα για να διαπιστώσει κάθε ενδιαφερόμενος ότι η «κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης για λόγους υγείας» δεν ήταν η πρώτη αλλά η τρίτη στον 21ο αιώνα («γρίπη των πτηνών» και «γρίπη των χοίρων» είχαν προηγηθεί), ήταν όμως πράγματι η πρώτη τόσο καλά και βίαια οργανωμένη. Δεν θα χρειαζόταν επίσης μεγάλη σοφία για να καταλάβει κάθε ενδιαφερόμενος ότι «κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης» σημαίνει μεταφορά του κέντρου των αποφάσεων (ή της αιτιολόγησής τους) σε συγκεκριμένους κάθε φορά μηχανισμούς «ειδικών», που «ξέρουν». Ποιοι ήταν αυτοί οι μηχανισμοί στη συγκεκριμένη περίπτωση; Όχι εκείνοι που φαίνονταν (οι αγορασμένοι απ’ τις big pharma «ειδικοί» για παράδειγμα…) αλλά εκείνοι που όριζαν το timing και την «ποιότητα» της «κυρίως επίθεσης στον αόρατο εχθρό». Οι φαρμακομαφίες. Ο εκπρόσωπος του αμερικάνικου βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος κυρ Βασίλης (ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, aka Bill Gates) έλαμψε στο προσκήνιο για μερικούς μήνες – ίσα για να θυμίζει ότι το επίδικο της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας μόνο σχέση με την υγεία δεν είχε. Οι ίδιες οι εταιρείες και τα logo τους άρχισαν να γίνονται διάσημα ήδη απ’ τις αρχές του καλοκαιριού του 2020 – γιατί άραγε;

Χωρίς «τον άσσο στο μανίκι» (δηλαδή τις εφαρμογές των genetics) όλα τα υπόλοιπα θα ήταν απλά αδιέξοδα: οι μαζικές κατ’ οίκον φυλακίσεις, το κουρέλιασμα των συνταγμάτων και των θεσμίσεων υπέρ των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, το δημαγωγικό carpet bombing, η δημιουργική λογιστική θανάτου, οι «κοινές δεξαμενές»… Κάθε ένα απ’ αυτά είχε ειδικό περιεχόμενο, την ιδιαίτερη στόχευσή του, αυτό είναι βέβαιο. Αλλά ο άξονας περιστροφής και η «πηγή» νοηματοδότησης κάθε «μέτρου για την δημόσια υγεία» ήταν διακριτά: όλα επρόκειτο να ξεπεραστούν με τη «λύση του δράματος», απ’ τον «από μηχανής θεό»: την γενετική μηχανική. Σαν κομμάτια ενός παζλ αποκάλυπταν την «εικόνα» μόνο όταν τοποθετούνταν στο σωστό πλαίσιο.

Δείτε, για παράδειγμα, το ζήτημα του ψηφιακού, υγιεινιστικού (ή και συμπεριφορικού) φακελώματος. Ή δείτε την σύνδεση εργασίας και πλατφορμιασμών (που, πάντως, δεν είναι ακόμα γενικευμένη ούτε καν στην ευρώπη). Δε νοείται φακέλωμα – για – το φακέλωμα, ούτε εργασιακή πειθαρχία – για – την – εργασιακή πειθαρχία. Και τα δύο βρίσκονται σε εξέλιξη εδώ και μερικά χρόνια. Όμως με τρόπο τυχαίο, σποραδικό, μέσα από πρωτοβουλίες αφεντικών (κυρίως στις ηπα), και με «εργαλείο» τα wareables, σαν φορητές μηχανές διαρκούς καταγραφής της «κατάστασης της υγείας» καθενός που φοράει ένα από δαύτα.

Μπορεί να υποθέσει ο καθένας ότι τέτοιου είδους αλγοριθμικές αυτό-φυλακίσεις είχαν (και έχουν) προοπτική… Όμως η προοπτική με βάση τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, η προοπτική δηλαδή με βάση την ατομική επιλογή, είναι αργή. Πολύ αργή. Ακόμα κι έτσι, μέσω των wareables και των data υγείας, το τέλος της διαδρομής θα ήταν αυτό: η precision medicine. Όχι, όμως, και το τεχνικό της υπόστρωμα!!! Η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία και η «έξοδος / λύση» της γενετικής μηχανικής, όχι απλά επιτάχυνε άγρια και βίαια μια διαδικασία που είχε ήδη ξεκινήσει, αλλά της έδωσε και την υλική / τεχνολογική “υγιεινιστική” καρδιά της. Εν τέλει υπάρχει και ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός, η αναμέτρηση με την κίνα… Ποιος θα περιμένει την «ελεύθερη αγορά» να οργανώσει / στρατιωτικοποιήσει κατάλληλα το (δυτικό) κοινωνικό εργοστάσιο;

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο το δυτικό βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα κατασκεύασε ένα σωματικό και εν-σωματώσιμο Θέαμα θανάτου που ξεκινούσε απ’ την μύτη και το στόμα και πήγαινε κατευθείαν στις εντατικές, χωρίς τίποτα ενδιάμεσο, χωρίς κανένα μέρος του σώματος και χωρίς κανένα μέσο που να επιτρέπει «άμυνα κατά του εχθρού»! Έπρεπε να σκηνοθετηθεί ένα θρίλερ μοιραίου (εκτός υπακοής και πειθαρχίας) μαζικού θανάτου, μόνο και μόνο για να δοξαστεί η «λύση»! Κι αυτή δεν θα μπορούσε να είναι μια – οποιαδήποτε – λύση! Απαγορεύτηκαν τα πάντα, συκοφαντήθηκαν οι πάντες που τόλμησαν να κινούνται «εκτός γραμμής»! Εξ αρχής η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία δούλευε για ένα και μόνο ένα αφεντικό: το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα. Για μία και μόνο μία «υπεύθυνη κοινωνικά στάση»: σήκωσε το μανίκι σου, έχω τον άσσο στη σύριγγα για σένα… There is no alternative – για όσους θυμούνται τι σημαίνει αυτό…

Η «αριστερή» (με την ευρεία έννοια) απώθηση είναι σαφέστατα ηθελημένη. Μετά από 1,5 χρόνο δεν μπορεί κανείς να μιλάει για άγνοια. Είναι επιλογή. Είναι συνενοχή, και είναι οργανική. Μερικές φορές παίρνει κωμικοτραγικά χαρακτηριστικά. Όπως όταν, για παράδειγμα, ανασταίνεται ο Λένιν και οι εκστρατείες εμβολιασμών από τους μπολσεβίκους πριν έναν αιώνα, τότε που τα εμβόλια ήταν όντως εμβόλια κι όχι GMO! Μπορεί κάποιος να εξηγήσει με τον «κύκλο του Carnot» (1824…) την λειτουργία του διαδικτύου; Ε, άλλο τόσο είναι δυνατό να εξηγήσει τις γενετικές επεμβάσεις μέσω της βιογραφίας του Pasteur! (Κι ο Λένιν δεν φταίει σε τίποτα!)

Μπορεί όμως να θάψει βαθιά τα τελευταία υπόλοιπα ιστορικού διαλεκτικού υλισμού, όσα τέλος πάντων έχουν απομείνει στα μυαλά, εξαφανίζοντας όχι μόνο την εργατική κριτική αλλά και κάθε προϋπόθεσή της. Και μπορεί επίσης να γελοιοποιηθεί, αβαντάροντας σαν κομπάρσος τρίτης διαλογής τον πυρήνα του ως τώρα πιο βίαιου και φονικού μετασχηματισμού των κοινωνικών σχέσεων μέσα σε ελάχιστο χρόνο, για λογαριασμό του κεφάλαιου και της μορφής – κράτος, στις ιστορικά πιο πρόσφατες και ολοκληρωτικές εκδοχές τους.

(Πόσο κυνικό είναι διάφοροι «φίλοι των εργατών» να σπάνε στα δύο τον εκβιασμό «αν δεν εμβολιαστείς θα μείνεις άνεργος» λέγοντας κρυόκωλα ότι το θέμα δεν είναι τα «εμβόλια»; Και πόσο συνένοχο στην καθεστωτική βία; Αν ο εκβιασμός ήταν «αν δεν ρουφιανέψεις θα μείνεις άνεργος» θα έλεγαν ότι το θέμα δεν είναι η ρουφιανιά;

Απ’ ότι φαίνεται ναι…)

The Nubian

Δευτέρα 20 Σεπτέμβρη>> Αυτό μας είχε ξεφύγει. Τυχαίο τράκο λοιπόν και οι Orange Blossom σε μια συναυλία πριν 6 χρόνια.

Καλή δύναμη.

Το ζύγι και η πραγματικότητα 1

Δευτέρα 20 Σεπτέμβρη>> Πώς γίνεται αυτό το «θαύμα»; Πώς γίνεται και στο ελλαδιστάν (όπως και στις ηπα) όσοι / όσες νοσηλεύονται σαν «περιπτώσεις covid 19» να είναι (λένε οι ειδικοί δημαγωγοί…) κατά 90% «ανεμβολίαστοι» (θα έλεγαν κατά 110% αλλά θα ακουγόταν κάπως υπερβολικό!), πώς γίνεται αυτό όταν πια οι ίδιες οι φαρμακομαφίες, προωθώντας τα σχέδιά τους, αναγνωρίζουν ότι μετά 6 μήνες οι πλατφόρμες τους «δεν δουλεύουν», κι όταν το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ παραδέχεται ότι απ’ το 77% ως το 83% (ανάλογα με την ηλικιακή κατηγορία) των «περιπτώσεων covid19» στα νοσοκομεία του είναι πλατφορμιασμένοι;

Μαντέψτε: οι «δημιουργικοί λογιστές» θανάτου βρίσκουν πάντα κόλπα. Είναι τα αμερικανικά cdc που πρωτοστατούν, δείχνοντας πολλά για το παρόν και το μέλλον του δυτικού καπιταλιστικού κόσμου, των κρατών και των κοινωνιών του. Σύμφωνα λοιπόν με τις οδηγίες των αμερικανικών cdc:

– Για να θεωρηθεί κάποιος πλατφορμιασμένος σαν «περίπτωση covid» πρέπει να εισαχθεί σε νοσοκομείο τουλάχιστον 14 ημέρες μετά την ολοκλήρωση του πλατφορμιασμού του (με δυο δόσεις ή μία για το «μονοδοσικό» της johnson). Αυτό σημαίνει πως αν «κολλήσει» είτε ανάμεσα στις δόσεις είτε έως και 13 ημέρες μετά την τελευταία κατατάσσεται στους «ανεμβολίαστους»…

– Τα θρυλικά pcr που παράγουν μαζικά «συμπτώματα» έχουν πια διαφορετικές οδηγίες χρήσης: για τους μη πλατφορμιασμένους γίνονται πάντα σε 40 ή και παραπάνω κύκλους, για να βγει απ’ την μύγα ξύγκι «θετικότητας»… Αντίθετα για τους πλατφορμιασμένους είναι αρκετοί 28 κύκλοι, ή και λιγότεροι….

– Για να θεωρηθεί κάποιος πλατφορμιασμένος «περίπτωση covid» πρέπει να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο ή/και να πεθάνει εκεί…

Εννοείται ότι η «κοινή δεξαμενή» απόδοσης θανάτων (στον sars-cov-2) συνεχίζεται. Μετά απ’ αυτή την «τέχνη» της απόκρυψης και, επιπλέον, την σταθερή αποσιώπηση των χιλιάδων δολοφονιών και των εκατοντάδων χιλιάδων σακατεμένων απ’ τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής, είναι να απορεί κανείς που οι πλατφορμιασμένοι που επιζούν παραμένουν φοβισμένοι και δεν νοιώθουν αθάνατοι.

Αυτοί, τα αφεντικά του συμπλέγματος, κάνουν εκείνο που έχουν ανακοινώσει πριν 2 δεκαετίες: δημιουργούν πραγματικότητες (στα μέτρα τους και κατά τα συμφέροντά τους) και προσπαθούν να τις επιβάλλουν στους αιχμάλωτους υπήκοους. Γίνονται δεκτές αυτές οι σαν-κινούμενη-άμμος πραγματικότητες απ’ τους κρατούμενους; Άλλοι τις τρώνε, άλλοι όχι. Αλλά φαίνεται ότι οι καλύτεροι καταναλωτές αυτών των τερατωδών ψεμμάτων είναι οι ίδιοι οι παραγωγοί τους, δηλαδή οι καθεστωτικοί μηχανισμοί… Είναι η μορφή – κράτος που προσπαθεί να επιβάλλει τη «νέα σκέψη» απειλώντας, εκβιάζοντας και τιμωρώντας όσους αρνούνται να παραδοθούν. Συνεπώς η δουλειά γίνεται – ή έτσι μοιάζει.

Για ποια δουλειά μιλάμε όμως; Στον ύστερο καπιταλισμό, στη φάση της βίαιης μετάβασης στις νόρμες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, στην ιστορική περίοδο των «απόλυτων υπολογισμών», στην αυτοκρατορία των data, τα κράτη και τα αφεντικά, κοροϊδεύοντας συστηματικά και άγρια έχουν φτάσει στο σημείο να αγνοούν τα μεγέθη της πραγματικής πραγματικότητας!!! Όχι, είναι απίθανο να κρατάνε διπλά βιβλία σε σχέση με τις «απώλειες» της τρομοεκστρατείας τους! Απλά τις πλαστογραφούν και τις αγνοούν συστηματικά. Με άλλα λόγια αδιαφορούν για την πραγματική κατάσταση η οποία, ακόμα και για τα δικά τους σχέδια, θα έπρεπε να «μετριέται» με ακρίβεια!

Όπως αποδεικνύεται πανηγυρικά και αλλού (π.χ. στα «οικονομικά της 20χρονης κατοχής του αφγανιστάν» όπου τεράστια ποσά «χάθηκαν» σε κατάλληλες αλλά όχι και εντοπίσιμες τσέπες) οι εικονικές πραγματικότητες εδώ ή εκεί, που παράγονται για να συντηρήσουν την κοινωνική πειθαρχία (και την καπιταλιστική κερδοφορία), γίνονται το σαθρό έδαφος για τις επόμενες εικονικές πραγματικότητες. Κι έτσι πάει, όσο πάει…

Μπορεί έτσι να συντηρείται η εξουσία της κατοχής – της κατοχής επί του κοινωνικού πεδίου. Αλλά από αυστηρά καπιταλιστική άποψη είναι αυτοκαταστροφικό. Αν όχι για άλλους λόγους, σίγουρα επειδή οι διαβόητοι “rivals” δεν καταφεύγουν σε τέτοια φτηνά κόλπα…

Το ζύγι και η πραγματικότητα 2

Δευτέρα 20 Σεπτέμβρη>> Η λέξη «υποκαταγραφή» (των «απωλειών» απ’ την επίθεση της γενετικής μηχανικής) είναι, ίσως, παραπλανητική. Εάν οποιαδήποτε καπιταλιστική επιχείρηση, παραγωγός οποιουδήποτε εμπορεύματος, από αυτοκίνητα μέχρι παπούτσια, έκρυβε τα προβλήματα που δημιουργεί το προϊόν της, θα θεωρούνταν επιεικώς επιχείρηση απατεώνων (και η μετοχή της θα είχε πιάσει πάτο στα «χρηματιστήρια αξιών»). Αν αυτά τα προβλήματα ήταν φόνοι και σακατέματα, θα θεωρούνταν τυπική, εγκληματική οργάνωση. Κι αν είχε εξασφαλίσει απ’ το αντίστοιχο κράτος ατιμωρησία συν την συνεργασία στην απόκρυψη, κάθε στοιχειωδώς λογικός άνθρωπος θα μιλούσε για νεοφασιστικό καθεστώς…

Όχι πια! Σίγουρα όχι για τις φαρμακομαφίες. Η εγκληματική, νεοφασιστική ρητορική, διέδιδε ως πρόσφατα πως «οι σοβαρές, φονικές παρενέργειες είναι πολύ λίγες» και ότι, εν πάσει περιπτώσει ρε αδερφέ, «συμφέρουν, γιατί είναι λιγότερες απ’ τις απώλειες του sars-cov-2»… Απ’ την μια ένας ιός κι απ’ την άλλη οι φαρμακομαφίες: ο πρώτος σκοτώνει τσάμπα, αλλά οι δεύτερες τσεπώνουν 20 δολάρια για κάθε τρύπημα: συμφέρει να πληρώνεσαι για να σκοτώνεις, πράγματι!

Για το δεύτερο σκέλος της δημιουργικής λογιστικής θανάτου και των κοινών δεξαμενών, ξέρουμε πια. Οι έρευνες που έχουν γίνει με νεκροψίες, που είναι ο μόνος ασφαλής τρόπος να διαπιστωθεί η πραγματική αιτία / οι πραγματικές αιτίες θανάτου, δείχνουν ότι μόνο ένα ποσοστό μεταξύ 4% και 6% των θανάτων που έχουν χρεωθεί στον τσαχπίνη οφείλονται πράγματι σε δικές του παρενέργειες. Στο υπόλοιπο 94% ως 96% οι θάνατοι έχουν προκληθεί από έναν συνδυασμό αιτίων, ανάμεσα στις οποίες ο τσαχπίνης δεν είναι ο σημαντικότερος ή ο κυρίως υπεύθυνος. (Μεταξύ αυτών των θανάτων, σε άγνωστο αριθμό, αιτία θανάτου είναι οι διασωληνώσεις, άλλα ιατρικά λάθη και διάφορα τοξικά φαρμακευτικά πειράματα…). Με αυτά τα δεδομένα οι πραγματικοί θάνατοι απ’ την covid, παγκόσμια, δεν είναι 4,5 μύρια αλλά 270.000. Προκύπτει επίσης καθαρά το γιατί τα καπιταλιστικά κράτη με τα θεωρούμενα καλύτερα υγιειονομικά συστήματα στον πλανήτη και στην ιστορία (βασικά τα δυτικά) έχουν τρομακτικά δυσανάλογους «θανάτους λόγω covid» σε σχέση με κράτη θεωρούμενα «υπανάπτυκτα» (π.χ. αφρικανικά) ή με το κινεζικό: απλά, πολύ απλά, σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν έβαλαν μπροστά την μηχανή του διανοητικού κιμά και της υγιεινιστικής τρομοκρατίας… Είτε επειδή αυτά δεν θα «πούλαγαν», είτε επειδή ήταν άχρηστα.

Για το πρώτο όμως σκέλος της πιο πάνω εξίσωσης, το πόσοι είναι δηλαδή οι θάνατοι / δολοφονίες και τα σακατέματα απ’ τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής που πλασσάρονται σαν «εμβόλια», εκεί η διαχείριση είναι η ακριβώς αντίθετη: «εξαφάνιση». Το σε ποιο βαθμό και σε ποια κλίμακα γίνονται αυτές οι εξαφανίσεις, έχει σχέση (και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά) με τις ειδικές, τις ιδιαίτερες καπιταλιστικές συνθήκες κάθε κράτους / κοινωνίας, και με τα ειδικά, ιδιαίτερα συμφέροντα που ικανοποιούνται απ’ την βίαιη επέλαση του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος. Σε τέτοιο σημείο ώστε αυτή η δημιουργική λογιστική θανάτου – και – «αθανασίας» θα μπορούσε να αξιοποιηθεί, σε συνδυασμό με τα βασικά καπιταλιστικά και κρατικά χαρακτηριστικά εδώ ή εκεί, σαν ποιοτικός δείκτης της όποιας καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης… Για παράδειγμα, η ελληνική εκδοχή αυτής της δημιουργικής λογιστικής δεν θα μπορούσε να αποσυνδεθεί ούτε απ’ τις αγωνιώδεις προσπάθειες για «επενδύσεις υψηλής τεχνολογίας» (εκ μέρους του συμπλέγματος), ούτε όμως, απ’ την άλλη μεριά απ’ τον εξαιρετικά υψηλό βαθμό διαφθοράς / χρηματισμού απ’ τις φαρμακομαφίες μεγάλου μέρους των εντόπιων γιατρών, δημαγωγών και όχι μόνο…

Ο καθηγητής καρδιολογίας Κ. Αρβανίτης στα μέσα του περασμένου Ιούνη έκανε την παρακάτω ανάρτηση:

ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ (ΓΙΑΤΡΟΥ) Ο ΤΡΑΧΗΛΟΣ ΚΙΤΡΙΝΗ ΚΑΡΤΑ ΔΕΝ ΥΠΟΦΕΡΕΙ…

Είναι πασίγνωστο, ότι ο μέσος Ελληνας γιατρός δεν τα πάει καλά με την συμπλήρωση κίτρινων καρτών, για παρενέργειες φαρμάκων και εμβολίων.

Αυτό το γνωρίζει ο καθένας. Αλλά με τούτα τα “εμβόλια” το κακό έχει παραγίνει. Το έχουμε φτάσει σε άλλο επίπεδο!

Μου έχουν έρθει αμέτρητες καταγγελίες από διάφορους, που έκαναν εμβόλιο είτε οι ίδιοι, είτε κάποιος δικός τους και που εμφάνισαν παρενέργειες, που όμως ΚΑΝΕΙΣ δεν τους έδωσε σημασία, όταν πήγαν να την αναφέρουν.

Υπάρχουν και περιστατικά που νοσηλεύτηκαν και παρόλο που  νοσηλεύτηκαν, ουδείς συμπλήρωσε κίτρινη κάρτα για αυτούς!

Ίσως, εκτός από την παροιμιώδη βαριεστημάρα και τον ωχαδερφισμό, να έχουν δοθεί και εντολές, να αγνοούν όσους μπορούν, εκτός αν οι συγγενείς είναι ιδιαίτερα επίμονοι…

Όμως, τα λόγια αυτά αν δεν συνοδεύονταν από αριθμούς, θα ήταν μόνο για να περνάει η ώρα.

Πάμε λοιπόν σε αριθμούς, χωρίς άλλες καθυστέρηση.

ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΙΝΑΚΑΚΙΑ ΠΟΛΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ

Στα παρακάτω 4 πινακάκια, φαίνονται οι παρενέργειες των νέων εμβολίων, όπως τις έχουν δηλώσει οι χώρες της Ευρώπης, στην υπηρεσία EudraVigilance.
Το κάθε ένα πινακάκι αφορά ένα μόνο εμβόλιο, ξεχωριστά.

Πήρα σαν χώρα σύγκρισης με την Ελλάδα, την Ολλανδία, επειδή:

1) Οι δύο χώρες έχουν χρησιμοποιήσει και τα 4 εμβόλια

2) Έχουν παραπλήσιο ποσοστό πλήρως εμβολιασμένων.
(Ελλάδα 28,4%,  Ολλανδία 27,6%)

3) Έχουν χορηγήσει παραπλήσιο αριθμό ενέσεων, ανά χίλιους κατοίκους
(Ελλάδα 710 δόσεις/1000 κατ.  Ολλανδία 750 δόσεις/1000 κατ.)

ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΠΟΥ ΔΗΛΩΣΑΝ

1) PFIZER
Ολλανδία:  30.247
Ελλάδα :  2.288  ( 13 φορές λιγότερες)

2) ASTRA–ZENEKA
Ολλανδία: 32.937
Ελλάδα : 1.059  ( 31 φορές λιγότερες)

3) MODERNA
Ολλανδία: 10.049
Ελλάδα :  110 ( 91 φορές λιγότερες)

4) Johnson & Johnson
Ολλανδία: 5.957
Ελλλάδα:  36 ( 165 φορές λιγότερες)

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Δύο είναι τα πιθανά συμπεράσματα:

1) Η Ελλάδα είναι χώρα υπερανθρώπων.

2) Οι Ελληνες γιατροί αποφεύγουν τις κίτρινες κάρτες, όπως ο διάολος το λιβάνι.

Ενα από τα δύο αληθεύει. Ποιο από τα δύο;
Που να ξέρουμε;
Δεν έχει αποφανθεί ακόμη η ακαταδίωκτη επιτροπή.
_______________________________________

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

Πηγή: EudraVigilance
Αποτελέσματα:  ως 19 Ιουνίου 2021.

ΣΥΝΟΛΙΚΑ
Ολλανδία:  79.190
Ελλάδα:  3.493 (23 φορές λιγότερες)

Για να λέμε όμως και του στραβού το δίκιο, σε απόλυτα νούμερα, η Ελλάδα έχει χορηγήσει το 60% των δόσεων της Ολλανδίας.

Θα περίμενε κανείς να έχουμε δηλώσει το 60% των παρενεργειών της Ολλανδίας.  Όμως οι 3.493 της Ελλάδας, σε σχέση με τους 79.190 της Ολλανδίας, δεν είναι το 60%, αλλά μόλις το 4,4% ( 14 φορές λιγότερες του αναμενομένου).

Το καϋμένο το ολλανδικό κράτος δεν προηγείται όμως παντού του ελληνικού στο δίπολο δημιουργικής λογιστικής θανάτου / αθανασίας. Αν και έχει 70% παραπάνω πληθυσμό, έχει ως χτες δηλωμένους μόνο 25% παραπάνω θανάτους χρεωμένους στον covid: 18.114 έναντι 14.466 στο ελλαδιστάν. Υστερεί – κι έτσι όπως το πάει η διαφορά θα μικρύνει το επόμενο διάστημα…

Δεν έχουμε όμως την σύγκριση ανάμεσα σ’ έναν ειλικρινή καπιταλισμό και σ’ έναν ψεύτη, ένα κράτος τίμιο απέναντι στους πολίτες του απέναντι σ’ ένα άτιμο. Έχουμε μάλλον δύο διαφορετικούς «βαθμούς αξιοποίησης» της τρομοεκστρατείας, που παραπέμπουν υποχρεωτικά σε μια διαβάθμιση συμφερόντων αλλά και εναρκτήριας, αφετηριακής θέσης σε σχέση με την μετάβαση στις νόρμες της 4ης καπιταλιστικής επανάστασης: όσο πιο «πίσω» είναι ένας φιλόδοξος κρατικο/καπιταλιστικός σχηματισμός σε σχέση με τους στόχους του, τόσο περισσότερο «σκοτώνει» (χρεώνοντας τον τσαχπίνη) και τόσο περισσότερο «ανασταίνει» (χάρη στις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής)… Είναι, πράγματι, “θαύμα”!

Οπωσδήποτε υπεισέρχονται και διάφοροι επιμέρους αλλά όχι ασήμαντοι παράγοντες. Για παράδειγμα το ποσοστό δωροδοκιών των γιατρών και, κυρίως, των «ειδικών» απ’ τις φαρμακομαφίες μπορεί να διαφέρει στην ολλανδία απ’ ότι στο ελλαδιστάν. Δεν έχουμε ωστόσο στοιχεία, οπότε δεν μπορούμε να γίνουμε συγκεκριμένοι.

Επιπλέον το άρθρο 11 του ολλανδικού συντάγματος κατοχυρώνει την ελεύθερη αυτοδιάθεση του σώματος των υπηκόων και, κατά συνέπεια, απαγορεύει οποιονδήποτε πλατφορμιακό καταναγκασμό. Η ολλανδική κυβέρνηση ωστόσο δεν κάθεται εντελώς με σταυρωμένα χέρια: απ’ τις 25 Σεπτέμβρη θα απαιτούνται είτε πλατφορμιασμός είτε αρνητικό τεστ για να μπει κάποιος σε μαγαζί φαγητού ή ποτατζίδικο. Απομένει στο πόπολο να δράσει κατάλληλα ώστε να δείξει στην κυβέρνηση του Rutte την απερισκεψία της.

(φωτογραφία επάνω: Όταν το αυστραλέζικο κράτος δεν κλείνει παραγγελίες υποβρυχίων, κλείνει παραγγελίες λογισμικού «αναγνώρισης προσώπου». Εν προκειμένω οι δύο πιο πολυπληθείς επαρχίες της αυστραλίας, η South Wales και η Victoria (όπου και το Sydney) έχουν ξεκινήσει ήδη το ψηφιακό φακέλωμα των υπηκόων τους και την χρήση αλγορίθμων τεχνητής νοημοσύνης ώστε να αναγνωρίζονται αν βρίσκονται στη σωστή θέση. Ο λόγος; Απλός, κατανοητός, και στην υπηρεσία της «κοινωνικής ευθύνης»: για να μην τολμάνε να βγαίνουν απ’ τα σπίτια τους άμα βρίσκονται σε υγιεινιστική κατ’οίκον φυλάκιση – κοινώς καραντίνα…

Το σχέδιο είναι αυτό: οι αιχμάλωτοι θα καλούνται απ’ το «σύστημα» σε τυχαίες ώρες / στιγμές να βγάζουν και να του στέλνουν «selfie», όπου να φαίνεται κάπως και ο περιβάλλον χώρος. Ύστερα το «σύστημα» θα ελέγχει μέσω «αναγνώρισης προσώπου» αν είναι όντως αυτοί, στο σπίτι τους. Αν δεν είναι θα αναλαμβάνει η αστυνομία την εξυχνίαση της υπόθεσης…

Θα πρέπει, λοιπόν, να καταλάβουμε ότι το αυστραλέζικο καθεστώς έχει μεγάλη βιασύνη να πηδήξει στα πρώτα βαγόνια της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Επίσης θα πρέπει να καταλάβουμε ότι το “πανοπτικό” του Bentham έχει εξελιχθεί πολύ…)

Μετά τις ν δόσεις, η ν+1 δωρεάν στον ύπνο σας!!

Δευτέρα 20 Σεπτέμβρη>> Κι έτσι, με μια αξιοσημείωτη αδιαφορία και κυνισμό, οι πλατφορμιασμένοι καλούνται να ξαναδώσουν μπράτσο. Είναι η «τρίτη δόση», απλά η προηγούμενη της τέταρτης και της πέμπτης (είχαμε ενημερώσει έγκαιρα πως η ε.ε. έχει κάνει τόσο μεγάλες παραγγελίες που αναλογούν σε 5 ή και παραπάνω δόσεις για κάθε ψυχή στην ε.ε….)

Αλλού η αναγγελία του καταναγκασμού (είτε λέγεται ρητά είτε όχι, με το ζόρι θα προωθηθεί κι αυτή, ή τέτοιες είναι οι προθέσεις των αρχόντων – δεν γίνεται αλλιώς…) μιας ακόμα «δόσης», μετά το «ένα εξάμηνο και πολύ είναι» (στην πραγματικότητα ένα τετράμηνο…) της υποτιθέμενης τεχνητής ανοσίας που απλά ξεχαρβαλώνει το ανοσοποιητικό σύστημα, ομολογημένο επίσημα πια απ’ τις φαρμακομαφίες (με πρώτη της phizer…), θεωρήθηκε, εύλογα, κοροϊδία. Εξαπάτηση απ’ την αρχή. Πολλοί απ’ όσους απ’ την περασμένη άνοιξη και μετά είτε πείστηκαν είτε εκβιάστηκαν «να κερδίσουν την ελευθερία τους» μέσω πλατφορμών, καταλαβαίνουν τώρα πως είναι απλά όμηροι ενός πλάνου κοινωνικής κατοχής, που δεν έχει καμμία σχέση με καμμία «υγεία»! Νεαροί και νεαρές, για παράδειγμα, εξαναγκάστηκαν να υποκύψουν για να κάνουν καλοκαιρινές διακοπές – τώρα πως εκβιαστούν;

Ταυτόχρονα ενώ το καθεστώς κυνηγάει κάθε έναν και κάθε μία που απορρίπτει τις πλατφόρμες, όσοι μπήκαν στον κουβά μέχρι και τον περασμένο Απρίλη ξαναείναι «ανεμβολιάστοι» – και ο αριθμός μεγαλώνει κάθε μέρα που περνάει. Πρακτικά πολύ σύντομα τα θρυλικά «ποσοστά εμβολιασμού» θα είναι άλλο ένα διακοσμητικό νούμερο στη δημιουργική λογιστική της τρομοεκστρατείας, χωρίς καμμία πρακτική σημασία – καταγέλαστο στην όποια προπαγανδιστική χρήση του.

Και, φυσικά, καθόλου βέβαιο δεν πρέπει να θεωρείται πως εκείνοι που έδωσαν μία ή δύο φορές μπράτσο θα τρέξουν να ξαναδώσουν, έτσι για τις «αναμνήσεις». Παρά την διατεταγμένη αποσιώπηση οι φονικές παρενέργειες γίνονται όλο και πιο συχνά γνωστές, και είναι λογικό να σκεφτούν ακόμα κι εκείνοι που το απώθησαν ως τώρα ότι η ρώσικη ρουλέτα της γενετικής τροποποίησης των κυττάρων έχει πάντα μια σφαίρα στη θαλάμη. Για την τρίτη δόση; Για την τέταρτη; Για την πέμπτη; Όχι «υγεία» αλλά ούτε καν απλή επιβίωση δεν μπορεί να ονομαστεί αυτό!

Όλα αυτά είναι ανύπαρκτα για την καθεστωτική δημαγωγία, που εξακολουθεί να ζει στην βίαιη, εμετική ευτυχία της εικονικής πραγματικότητάς της. «Αν δεν μιλάμε για κάτι τότε αυτό δεν υπάρχει»: να ένας παλιός εντόπιος μικροαστικός κοινωνικός κανόνας που έχει γίνει καθεστωτική νόρμα. Αλλά αυτή η εικονική πραγματικότητα φυραίνει διαρκώς. Ενώ οι «διαδοχικές δόσεις» ταιριάζουν απόλυτα στο επιχειρησιακό σχέδιο των φαρμακομαφιών και των βαρώνων της πληροφορικής και της αλγοριθμικής φυλακής, επιβαρύνουν αισθητά τους κρατικούς προϋπολογισμούς. Τι θα κάνουν τα κράτη, ας πούμε το ελληνικό; Θα ζητήσουν προσεχώς απ’ τα μπράτσα να βάζουν το χέρι τους στην τσέπη για να πληρώνουν την γενετική αλυσίδα τους, δηλαδή τις «δόσεις»; Πόσοι θα έχουν γίνει βιο-εξαρτημένοι με σύνδρομα στέρησης χωρίς αυτές έτσι ώστε να τις πληρώνουν;

Υπάρχουν κάποια αδιόρατα ίχνη ότι ο κανιβαλικός «μήνας του μέλιτος» μεταξύ συμπλέγματος και κρατών έχει φάει τα ψωμιά του. Η εξυπηρέτηση των δεύτερων στο πρώτο ήταν και παραμένει οργανική και αναπόφευκτη. Όμως τα τρέχοντα συμφέροντα των πολιτικών βιτρινών δεν μπορούν να σηκώσουν την θηριώδη αύξηση της κερδοφορίας των αμερικανικών κατά κύριο λόγο φαρμακομαφιών απλά επειδή έτσι – γίνονται – οι – δουλειές.

Αν δεν εφευρεθεί σύντομα κάποια καινούργια «μεγα-απειλή»…

(Video: Οι λακέδες χαριεντίζονται μεταξύ τους τον περασμένο Ιούλη. Χοροστατεί ο ένας Άρης, ο δεξιός: να τους την κάνουμε την ένεση στον ύπνο τους, όπως τα ζώα…)

Vingt mille lieues sous les mers*

Δευτέρα 20 Σεπτέμβρη>> Το συμβόλαιο ήταν παχύ παχύ. Πενήντα δισεκατομύρια αυστραλέζικα δολάρια, για 12 υποβρύχια. Ήταν τέλος του 2015 ή αρχές του 2016, και νικητής στο διαγωνισμό ήταν η γαλλική DCNS (μετέπειτα Naval Group). Ο τότε γάλλος πρόεδρος Hollande πανηγύρισε για την «συμφωνία του αιώνα»: χιλιάδες θέσεις εργασίας για το γαλλικό στρατοβιομηχανικό σύμπλεγμα…

Υπήρχαν, βέβαια, κάποια προβληματάκια. Ο εν λόγω τύπος υποβρυχίων ήταν στα σχέδια, δεν είχε κατασκευαστεί ούτε ένα. Με δυο λόγια η Καμπέρα αγόραζε «μακέτο». Μετά προέκυψε αυτό που στα ελληνικά λέγεται «υπερκοστολόγηση εκ των υστέρων»: άλλα 50 δισεκατομυριάκια θα ήταν απαραίτητα για την συντήρηση των 12 υποβρυχίων, υπό την καθοδήγηση φυσικά της κατασκευάστριας. Εν τω μεταξύ είχαν αρχίσει οι γκρίνιες. Πόσο κομμάτι της κατασκευής θα γίνει στη γαλλία και πόσο στην αυστραλία; Η δεύτερη δεν έχει ναυπηγείο κατάλληλο για υποβρύχια, αλλά κάποιες καλές υπεργολαβίες για τα ηλεκτρονικά συστήματα θα μπορούσε (και θα έπρεπε) να τις αναλάβει…

Η παράδοση των πρώτων κομματιών είχε κανονιστεί για το 2030… Αλλά απ’ τον περασμένο Μάη το deal έδειχνε ότι πάει για ναυάγιο σε ρηχά νερά. Πολύ περισσότερο που διάφοροι ανταγωνιστές της Naval Group δεν είχαν πάψει να πηγαίνουν με ντοσιέ στο αυστραλέζικο υπ.αμ. για φτηνότερες και γρηγορότερες προσφορές…

Μπορεί ο τρόπος της αλλαγής παραγγελίας να μην ήταν και τόσο κομψός. Αλλά η Καμπέρα είχε αλλάξει ήδη σχεδιασμούς. Θα προτιμούσε να πληρώσει την ρήτρα ακύρωσής της και να ξεφορτωθεί τα έτσι κι αλλιώς ανύπαρκτα γαλλικά υποβρύχια. Όμως ο πομπώδης τρόπος που αυτό ανακοινώθηκε έσπασε τα νεύρα του βασιλιά Μακρόν: ήταν κομμένος και ραμμένος γι’ αυτό. Είχε και ο βασιλιάς τα δίκια του: τον ξεφτύλισαν…

Το τι τα θέλει τα made in usa υποβρύχια το αυστραλέζικο καθεστώς είναι προφανές: να κάνουν παρέα στα αμερικανικά στις περιπολίες τους στη νότια θάλασσα της κίνας. Συμβατά συστήματα επικοινωνιών, συμβατά όπλα… μια ωραία ατμόσφαιρα. Όμως δεν θα είναι έτοιμα ούτε αύριο ούτε σ’ ένα χρόνο, ούτε σε δύο.

Κι εκεί θα προκύψει σίγουρα ένα πρόβλημα: δεν είναι σοφό να λέγεσαι αυστραλία και να προκαλείς τόσο ανοικτά το Πεκίνο. Το κινέζικο κράτος / κεφάλαιο έχει αποδεδειγμένα την δυνατότητα να ναυπηγεί 4 υποβρύχια ταυτόχρονα, στο ίδιο διάστημα που οπουδήποτε αλλού στον καπιταλιστικό πλανήτη ναυπηγούν ένα. Πράγμα που σημαίνει ότι ο αυστραλέζικος υποβρύχιος στόλος, όταν θα είναι έτοιμος, δεν θα αλλάξει στο ελάχιστο τους συσχετισμούς όπλων (και δυνάμεων) στην ευρύτερη περιοχή υπέρ των αμερικανο-αγγλο-αυστραλών…

Αντίθετα θα σπρώξει κάποιους γείτονες προς την μεριά της κίνας. Εκτός απ’ το θυμωμένο Παρίσι με την τελευταία αμερικανική παραγγελία έχει θορυβηθεί και η ισλαμική Τζακάρτα (ινδονησία): βρίσκεται ακριβώς απέναντι.

Τι απομένει απ’ αυτήν την σύντομη οικονομική – πολιτική διαμάχη; Κάποτε το Παρίσι είχε μεγάλες αποικίες στην ινδοκίνα. Κάποτε… Τώρα δεν μπορεί να ελπίζει σε οποιαδήποτε σημαντική επιρροή χωρίς την άδεια (και τον έλεγχο) της Ουάσιγκτον. Τον περασμένο Ιούλη ο γάλλος υπ.αμ. Jean-Yves Le Drian ευρισκόμενος στην αμερικανική πρωτεύουσα, είχε την έμπνευση να δηλώσει αλαζονικά τις φιλοδοξίες του γαλλικού ιμπεριαλισμού: Η Γαλλία είπε ήταν ένα έθνος του ινδικού-ειρηνικού, κατέχοντας περιοχές που της έδιναν την δεύτερη σε μέγεθος αποκλειστική οικονομική ζώνη, και μόνιμη στρατιωτική παρουσία 8.500 ανδρών…

Η απάντηση της Ουάσιγκτον δεν άργησε: «ήταν!!» “Πάρτε τα υποβρύχιά σας και δρόμο!!”, χοντροκομμένα… Περασμένα μεγαλεία… Αλλά ο βασιλιάς Μακρόν φαίνεται πως έχει ξεχάσει την μάχη και την ήττα του γαλλικού στρατού και των συμμάχων του στο Dien Bien Phu του βιετνάμ. Είναι «παλιά» βέβαια, του 1954. Οπότε λίγος ρεαλισμός δεν θα έβλαπτε. Καλύτερα μια χαμένη παραγγελία τώρα παρά ένα, δύο, τρία πολλά Dien Bien Phu στο μέλλον…

* Είκοσι χιλιάδες λεύγες υπό την θάλασσα – Ιούλιος Βερν, 1859 (;)…

(φωτογραφία: Οι Viet Minh σηκώνουν την σημαία τους στο αρχηγείο του γαλλικού στρατού στο Dien Ben Phu. Μετά την συντριπτική ήττα του το Παρίσι αναγκάστηκε, το 1954, να αποχωρήσει απ’ όλες τις αποικίες του στην ινδοκίνα…)

Ινδοκούς

Δευτέρα 20 Σεπτέμβρη>> Μακριά απ’ τις παρακμιακές αναμνήσεις, τα μίση και τα πάθη μεταξύ δυτικών ιμπεριαλισμών, στο Dushanbe, πρωτεύουσα του τατζικιστάν, τα κράτη του «συμφώνου της Σαγκάης» είχαν τις δικές τους καλές κι όχι και τόσο καλές στιγμές στα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας. Επιπλέον, οι «παλιοί» δέχτηκαν τον καινούργιο: η Τεχεράνη είναι απ’ τις 17 Σεπτέμβρη επίσημο μέλος…

Ένα βασικό θέμα της συνάντησης ήταν η κατάσταση στο αφγανιστάν – και η στήριξη της «νέας κατάστασης» εκεί. Το κοινό ανακοινωθέν είχε ωστόσο μόνο λίγο παραπάνω από 150 λέξεις γι’ αυτό. Η αιτία αναμενόμενη: στο σύμφωνο της Σαγκάης (SCO) συμμετέχει και το Νέο Δελχί. Που όντας βαθύτατα ενοχλημένο για τη νίκη των ταλιμπάν, προτιμάει να ακολουθήσει την Ουάσιγκτον στην «μεταχείριση της νέας κατάστασης», εκτός (ακόμα) απ’ το να επιτρέψει βάσεις / πάρκινγκ του αμερικανικού στρατού στο ινδικό έδαφος… Η στάση του Modi στη διάρκεια της συνόδου ήταν έντονα απορριπτική των προσεγγίσεων των υπόλοιπων μελών, με επικλήσεις στη «διεθνή κοινότητα» – το ψευδώνυμο της δύσης δηλαδή…

No problem… Οι υπ.εξ. του Πεκίνου, της Μόσχας, της Τεχεράνης και της Ισλαμαμπάντ συναντήθηκαν χωριστά, πάντα στο Dushanbe, να τα πουν με την ησυχία τους για το αφγανιστάν. Μπορούμε από εδώ και στο εξής να μιλάμε για το «μπλοκ του ινδοκούς», περιλαμβάνοντας επιπλέον την Άγκυρα, την Ντόχα, την Τασκένδη (ουζμπεκιστάν) και την Αστάνα (Νουρ Σουλτάν, καζακστάν).

Δεν πρόκειται, έτσι απλά, για την τύχη του αφγανιστάν. Πρόκειται για την προσπάθεια ανάκτησης του πλήρους ελέγχου της κεντρικής ασίας σε βάρος των δυτικών. Ίσως για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση και με τέτοια χαρακτηριστικά. Με άμεσες προεκτάσεις στην ανατολική Μεσόγειο, στην μαύρη θάλασσα, στον ινδικό ωκεανό, στην ερυθρά θάλασσα, και φυσικά στην αφρική…

Αν και δεν μπορούμε να μιλάμε ακόμα για μια συμπαγή στρατιωτική συμμαχία σ’ όλη αυτή την ασιατική έκταση (η οποία θα συμπεριλάβει σύντομα και τον λίβανο, και το ιράκ και την συρία, εκτός απ’ το αμερικανο/ypg κρατούμενο τμήμα της) ίσως δεν είναι καν αυτό το ζητούμενο για την Μόσχα και το Πεκίνο. Οι στρατοί τους είναι υπεραρκετοί για να αντιμετωπίσουν οποιονδήποτε συνδυασμό «συμμαχίας των προθύμων» υπό την αμερικάνικη σημαία. Το σημαντικότερο είναι η δημιουργία μιας λειτουργικής ευρασιατικής ζώνης πρώτων υλών, εργασίας, μεταφοράς, επικοινωνιών, νέων τεχνολογιών, εμπορευμάτων.

Αυτό αφήνει τους ιστορικούς δυτικούς ιμπεριαλισμούς με λίγες αλλά δυστυχώς υπαρκτές επιλογές. Εκτός απ’ την πάντα ανοικτή «επίθεση κατά μέτωπο» (που θα μπορούσε να θεωρηθεί “επίθεση αυτοκτονίας”, αλλά ποτέ δεν πρέπει να αποκλείεται, το αντίθετο…) υπάρχει και η δυνατότητα των μόνιμων προβοκατσιών, μικρότερης ή μεγαλύτερης κλίμακας, έτσι ώστε να υπάρχει πάντα αποσταθεροποίηση και εμπόδια.

Οι γείτονες της Καμπούλ (Μόσχα, Πεκίνο, Τεχεράνη, Ισλαμαμπάντ) μιλούν σταθερά για το καθήκον των ταλιμπάν στον έλεγχο του εδάφους τους και στο να εμποδίσουν τους εγκάθετους του isis που έχει μεταφέρει εκεί ο αμερικανικός στρατός να δράσουν. Αλλά η αντιμετώπιση αυτού του κινδύνου είναι πιο σύνθετη και χρονοβόρα. Οι ταλιμπάν είναι βέβαιο ότι θα καταστείλουν τους γνωστούς πυρήνες του isis στο έδαφός τους, αλλά σημαντικότερο ακόμα είναι οι πληροφορίες που θα συγκεντρώνουν. Επιπλέον το Πεκίνο, που δεν μπορεί να περιμένει θαύματα όταν βάλει μπροστά τις «επενδύσεις» του στο αφγανιστάν (όπου θαύμα θα ήταν η εξαφάνιση των σαμποτάζ και των παρόμοιων επιθέσεων) φαίνεται πως επεξεργάζεται ένα σχέδιο «προχωράμε παρακάπτοντας όσο είναι δυνατόν τις νάρκες». ( Ήδη οι μισθοφόροι των δυτικών υπηρεσιών και των μεσανατολικών συμμάχων τους έχουν αναλάβει δράση εναντίον κινέζων μηχανικών και εργατών – στο πακιστάν.)

Ο u.s army και οι σύμμαχοί του έφυγαν μεν απ’ το αφγανιστάν, είναι σίγουρο όμως ότι έχουν αφήσει πίσω τους πυρήνες πρακτόρων, μισθοφόρων, εν ενεργεία ή «εν υπνώσει». Το κοντινό μέλλον θα δείξει αν το μπλοκ του ινδοκούς θα τους εξουδετερώσει ή όχι.

Αλλά προχωράει.