Month: August 2021

Να σου πω την μοίρα σου, να σου πω το ριζικό σου!

Πέμπτη 12 Αυγούστου>> Αυτοί επάνω είναι δυο καλά δείγματα απ’ την αφρόκρεμα της εντόπιας επιστημοσύνης. Με τους υπολογιστές τους, τους αλγόριθμούς τους, τις καμπύλες τους, τα διαγράμματά τους, τις προβλέψεις τους, με τα όλα τους. Κι όποιος είναι καλός σ’ αυτή την δουλειά είναι ακριβός. Εννοούμε ότι πληρώνεται καλά. (Ο Ferguson πάντως είναι ο τέλειος, η παγκόσμια κορυφή).

Δεν είναι ούτε καφετζούδες ούτε χαρτορίχτρες. Είναι Επιστήμονες (με το «ε» κεφαλαίο). Απ’ την άλλη οι καφετζούδες και οι χαρτορίχτρες είναι πολύ πολύ φτηνότερες.

Και πολύ πιο τίμιες (υποψιαζόμαστε…)

Ινδοκούς

Πέμπτη 12 Αυγούστου>> Η γρήγορη προέλαση των ταλιμπάν δεν έχει μόνο αποτέλεσμά της τον έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους της αφγανικής υπαίθρου και την γρήγορη κατάληψη, την μία μετά την άλλη, επαρχιακών πόλεων. Ίσως σημαντικότερο είναι ότι στις περισσότερες περιπτώσεις ο τακτικός αφγανικός στρατός (της Καμπούλ) είτε παραδίδεται μαζί με τον οπλισμό του, είτε τον αφήνει και φεύγει (αν μπορεί) ζητώντας άσυλο σε γειτονικά κράτη. Μ’ άλλα λόγια μέρα με την μέρα οι ταλιμπάν γίνονται ισχυρότεροι από κάθε άποψη (τεχνικά, ηθικά) και η υποτιθέμενη κυβέρνηση στην Καμπούλ όλο και πιο ανίσχυρη. H Ουάσιγκτον προσπαθεί να εμποδίσει μια γρήγορη πλήρη νίκη τους, βομβαρδίζοντας με στρατηγικά βομβαρδιστικά B-52, που απογειώνονται απ’ το κατάρ: εκείνο που ενδιαφέρεται να συντηρήσει (και οι εκπρόσωποί της στην Καμπούλ βολεύονται) είναι την δημιουργική (και εμπόλεμη) ασάφεια για το ποιός κυβερνάει στα αφγανικά υψίπεδα: μια παραλλαγή του «μοντέλου συρία» όπου στη θέση των ypg είναι η επίσημη κυβέρνηση.

Μόσχα, Πεκίνο, Τεχεράνη και Ισλαμαμπάντ ενοχλούνται βαθιά από μια τέτοια προοπτική· δεν μπορούν όμως να υποστηρίξουν ανοικτά μια επίθεση των ταλιμπάν κατά της Καμπούλ, που μπορεί μεν να κατέληγε σε νίκη τους αλλά θα ήταν ιδιαίτερα αιματηρή. Στους υπολογισμούς υπεισέρχονται και μερικές χιλιάδες αφγανών που αποτελούν μια «μικρομεσαία τάξη» των μεγαλύτερων πόλεων που δημιουργήθηκε στα 20 χρόνια της κατοχής χάρη σ’ αυτήν και στη «μαύρη οικονομία» που αναπτύχθηκε γύρω απ’ τον κατοχικό στρατό. Φοβούνται για την τύχη τους αν επικρατήσουν απόλυτα οι ταλιμπάν (λογικό) και συγκροτούν ένα πιθανό καινούργιο κύμα μεταναστών, περιμένοντας «με τις βαλίτσες στο χέρι», για να διαφύγουν προς τα γειτονικά κράτη. Κυρίως την τουρκία και το ιράν – που δεν χαίρονται.

Το ιδανικό προς στιγμήν θα ήταν οι ταλιμπάν να μείνουν έξω απ’ την Herat και την Καμπούλ (οι δύο μεγαλύτερες πόλεις που έχουν μείνει εκτός του άμεσου ελέγχου τους) στη βάση κάποιων απ’ αυτές τις ατέρμονες διαπραγματεύσεις για «πολιτική λύση». Έχει ξεκινήσει ένας ακόμα γύρος τέτοιου είδους στη Ντόχα. Αλλά ό,τι έχει απομείνει απ’ την φιλοαμερικάνικη διοίκηση στην Καμπούλ αγωνιά για το αν θα συνεχίσει να υπάρχει καν και καν· ενώ οι ταλιμπάν έχουν την δυνατότητα να την στριμώξουν σχεδόν ασφυκτικά απλά κόβοντας όλους τους δρόμους γύρω γύρω, αφήνοντας μόνο το αεροδρόμιο. Ο Ghani («πρόεδρος» του αφγανιστάν…) ελπίζει μόνο να κερδίσει χρόνο αλλά με άγνωστη κατάληξη· οι ταλιμπάν (και οι φανεροί ή όχι και τόσο φανεροί συμμαχοί τους) μάλλον βιάζονται, και πάντως δεν θα έχουν κάποιο μακροπρόθεσμο όφελος με υβριδικές καταστάσεις.

Η συμβουλή του Πεκίνου προς τους ταλιμπάν είναι: μην νικήσετε πολύ γρήγορα, μην ρίξετε την κυβέρνηση του Ghani με την μία… Αυτό σημαίνει α) ότι οι ταλιμπάν θα πρέπει να κατακτήσουν τώρα ό,τι περισσότερο μπορούν αφήνοντας στον Ghani την καρέκλα στην πρωτεύουσα και μια αδύναμη (στρατιωτικά) ψευδαίσθηση, β) ότι θα πρέπει ύστερα να οργανώσουν τις περιοχές που θα ελέγχουν έτσι ώστε να είναι βιώσιμες (και οικονομικά, με την βοήθεια του Πεκίνου…), και γ) να δημιουργήσουν ένα άτυπο σύνορο στο εσωτερικό του αφγανιστάν εμποδίζοντας αποτελεσματικά οποιαδήποτε φιλοδοξία «αντεπίθεσης» απ’ την μεριά της Καμπούλ.

Είναι αυτό εφικτό; Και πώς θα αντιδράσει η Ουάσιγκτον που προσπαθεί να μείνει στο αφγανιστάν ενόσω «φεύγει»;

Το νατο στον ειρηνικό

Πέμπτη 12 Αυγούστου>> Ενόσω ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός καταλαβαίνει ότι «δεν πρέπει να χάσει εντελώς στο αφγανιστάν», προσπαθεί να γίνει ακόμα πιο απειλητικός (ή προβοκατόρικος) στο κυρίως μέτωπο του 4ου παγκόσμιου. Στον Ειρηνικό, και ακόμα πιο συγκεκριμένα γύρω απ’ την ταϊβάν. Πουλάει και ξαναπουλάει όπλα στην φιλοαμερικάνικη διοίκηση του νησιού, κάνει και ξανακάνει ασκήσεις στα πέριξ, φωνάζει και τους ευρωπαίους συμμάχους να πάρουν μέρος: εκτός απ’ το πάντα φιλόδοξο Λονδίνο, το Παρίσι, το Βερολίνο…

Είναι μια τακτική ανάματος διάφορων φυτιλιών ταυτόχρονα, με την ελπίδα (έωλη) ότι θα μείνουν «chicken game» και ότι το Πεκίνο θα αναγκαστεί να υποχωρήσει. Στην πιο πρόσφατη μη στρατιωτική εξέλιξη, το λιθουανικό κράτος δέχτηκε να ανοίξει στο Vilnius «διπλωματική αντιπροσωπεία» με το όνομα «γραφείο αντιπροσωπείας της ταϊβάν». Αν και δεν πρόκειται για πλήρη πρεσβεία, είναι ό,τι πιο κοντινό σ’ αυτήν· αν και δεν είναι πλήρης επίσημη αναγνώριση κράτους, είναι ό,τι πιο κοντινό σ’ αυτήν.

Η συνηθισμένη πρακτική ως τώρα, όπου άνοιγαν τέτοιου είδους γραφεία σε ευρωπαϊκό έδαφος (για εμπορικούς συνήθως λόγους) ήταν με το όνομα “Taipei”, το όνομα της πρωτεύουσας. Υπάρχουν τέτοια γραφεία στην αγγλία, στην γαλλία και στην γερμανία· το μαγαζί στο Vilnius και μέσω αυτού, ουσιαστικά, το γκουβέρνο της λιθουανίας κάνει ένα άλμα αναγνωρίζοντας έμμεσα αλλά καθαρά αντιπροσώπευση όχι πόλης αλλά ευρύτερης διοικητικής οντότητας, δηλαδή κράτους… Πέρασαν 18 χρόνια για να ανοίξει καινούργιο «γραφείο αντιπροσωπείας» σε ευρωπαϊκό κράτος η ταϊβάν· και η συγκεκριμένη κίνηση μαζί με το όνομά της έχει την έγκριση και την καθοδήγηση της Ουάσιγκτον. Και πιο ειδικά του «american institute of taiwan». Αναμενόμενο το ότι και άλλα ευρωπαϊκά κράτη με ιδιαίτερη φιλία με την Ουάσιγκτον θα προχωρήσουν σε ανάλογο δρόμο, δημιουργώντας de facto μια «μισοαναγνώριση της ανεξαρτησίας της ταϊβάν».

Το Πεκίνο εκνευρίζεται. Πρόσφατα έστειλε 24 πολεμικά του πάνω απ’ το νησί, εγκαινιάζοντας μια τακτική στρατιωτικών απειλών. Στο τέλος του δρόμου δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός απ’ την καθαρή «επανένωση» της ταϊβάν με την κινέζικη επικράτεια, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο (είτε ο «ένας» είτε ο «άλλος» είναι εκείνος που έχει δηλώσει ήδη το κινεζικό καθεστώς, δηλαδή η στρατιωτική κατάληψη). Διαφορετικά η Ουάσιγκτον σταδιακά θα βρει τρόπο ακόμα και βάση να δημιουργήσει εκεί…

Το μόνο ερώτημα που υπάρχει είναι πόσο μακρύς θα είναι αυτός ο δρόμος…

Κι άλλα γραφεία…

Πέμπτη 12 Αυγούστου>> Στη δεκαετία του ’90, όταν μετά την διάλυση της γιουγκοσλαβίας ήταν στον πάγκο του χασάπη (για ηπα, ευρώπη, ρωσία) η διάλυση KAI της τουρκίας, το pkk διέθετε «εξόριστο κοινοβούλιο» (του μελλοντικού ανεξάρτητου κουρδικού κράτους) το οποίο συνεδρίαζε νόμιμα και επίσημα σε διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Το ίδιο συνέβαινε και με ένα «εξόριστο αρμενικό κοινοβούλιο», εκπρόσωπος υποτίθεται των ανατολικών περιοχών της τουρκίας, που επίσης θα απελευθερώνονταν μετά την διάλυση: κι αυτό επίσης είχε θερμή φιλοξενία στα ευρωπαϊκά κράτη.

Το ξέσπασμα της κρίσης του 1997 – 1998 (η «κατάρρευση των ασιατικών τίγρεων») άλλαξε τους πρωτοκοσμικούς σχεδιασμούς και η διάλυση της τουρκίας εγκαταλείφθηκε. (Περισσότερα δεν μπορούμε να περιγράψουμε εδώ, το έχουμε κάνει στο παρελθόν, στο χάρτινο Sarajevo). To pkk έγινε «τρομοκρατική οργάνωση», και ο Οτσαλάν απο εκεί που ήταν μελλοντικός αρχηγός κράτους δεν έβρισκε άσυλο πουθενά στους πρώην συμμάχους του….

Φαίνεται ότι τώρα, καθώς οξύνεται ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός παγκόσμια, διάφορα ευρωπαϊκά κράτη ξαναζεσταίνουν αυτήν την παλιά (και βρώμικη) τακτική. Αυτήν την φορά σε βάρος της συριακής επικράτειας, του καθεστώτος Άσαντ· αλλά, σίγουρα, και των συμμάχων του.

Οι μισθοφόροι του αμερικανικού στρατού κατοχής της ανατολικής συρίας, οι ypg, ανακοίνωσαν ότι θα ανοίξουν διπλωματικό γραφείο στη Γενεύη, με σκοπό να έχουν «επίσημη παρουσία στην ευρώπη και να αναπτύξουν σχέσεις με ευρωπαϊκά κράτη». Σύμφωνα με την ανακοίνωσή τους σκοπεύουν να ανοίξουν ανάλογα γραφεία και αλλού: στη γαλλία, στη γερμανία, στη σουηδία, στο λουξεμβούργο, στο βέλγιο και στην ολλανδία.

Άσχετα με την άποψη της Άγκυρας για το θέμα, οι ypg έχουν καταλάβει με την βοήθεια και την κάλυψη του αμερικανικού στρατού σχεδόν το ¼ της συριακής επικράτειας, περιοχές άσχετες απ’ την κατοικούμενη από κούρδους βόρεια συρία· είναι στρατός κατοχής για τους εντόπιους άραβες, και κάνουν καταναγκαστικές στρατολογήσεις· δουλεύουν για την Ουάσιγκτον· χρηματοδοτούνται απ’ το σαουδαραβικό καθεστώς για να σταματήσουν το «μπλοκ της Αστάνα»· και ασχολούνται με το λαθρεμπόριο (απ’ τις συριακές πετρελαιοπηγές που βρίσκονται στα ανατολικά του Ευφράτη) και το ξέπλυμα των εσόδων…

Τίποτα απ’ αυτά δεν είναι βέβαια εμπόδιο για την «υψηλή γεωπολιτική» των δυτικών ιμπεριαλισμών, ειδικά σε συνθήκες εντεινόμενου παγκόσμιου πολέμου. Αφού «δεν έκατσε» το σχέδιο με τον isis, καλοί είναι και οι ypg.

(Όταν αλλάξουν και πάλι οι συσχετισμοί και ξανα-βρεθούν «ξεκρέμαστοι» απ’ τους συμμάχους τους, όπως έγινε στα τέλη των ‘90s, πάλι δεν θα καταλάβουν… Ή μήπως καταλαβαίνουν ότι σ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο το να είσαι εργολάβος, proxy, μισθοφόρος, είναι μια δουλειά με ζήτηση;)

Djourou

Δευτέρα 9 Αυγούστου>> Μπορεί να σημαίνει χορδή, μπορεί να σημαίνει και κλωστή. Ο μαλινέζος Ballake Sissoko και η Sona Jobarteh παίζουν κόρα – δηλαδή κάτι πολύ λεπτό…

Ενδιαφέρει;

Δευτέρα 9 Αυγούστου>> Καθώς ο αμερικανικός / νατοϊκός στρατός μισοφεύγει απ’ το αφγανιστάν αφήνει πίσω του αν όχι τα «αποσπάσματα θανάτου» σίγουρα τα κατορθώματά τους επί 20 χρόνια…

Θα γράψουμε για τον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό κάποια στιγμή τις επόμενες ημέρες, μεσοβδόμαδα. Δείτε εν τω μεταξύ αυτό το 16 λεπτών video απ’ τα «empire files» της Abby Martin….

Η πίσω φωτιά

Δευτέρα 9 Αυγούστου>> Οι κάτοικοι της βόρειας Εύβοιας το υποψιάζονται, είτε το λένε είτε όχι: προτεραιότητα στην αντιμετώπιση της φωτιάς είχε εκείνη στους πρόποδες της Πάρνηθας· συνεπώς για ένα κρίσιμο διάστημα δεν υπήρχαν οι «απαραίτητοι πόροι» για την δική τους περίπτωση.

Από πρώτη ματιά αυτή η κρατική επιλογή έχει μια βάση. Μέσα στην απειλούμενη ζώνη στην Πάρνηθα, δεξιά κι αριστερά της autostrada Αθήνα – Λαμία, υπάρχουν πολλές αποθήκες και βιομηχανίες, κάποιες με μεγάλες ποσότητες εύφλεκτων χημικών. Συνεπώς η προτεραιότητα ήταν εύλογη.

Όποιος όμως έχει την σχετική γνώση (ελάχιστοι δηλαδή…) μπορεί να διακρίνει πίσω απ’ αυτό το «εύλογο» κάτι άλλο. Λέγεται σπανιότητα των πόρων – και είναι μια απ’ τις κολώνες που πάνω της κτίστηκε (και) η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία. Θα κτιστούν κι άλλα «θαύματα» μ’ αυτήν σα θεμέλιο.

Τι σημαίνει «σπανιότητα πόρων»; Σημαίνει ότι το (άλλοτε) «κράτος πρόνοιας», τώρα πια κράτος-της-αναδιάρθρωσης, «θέλει μεν αλλά δεν μπορεί», επειδή δεν έχει απεριόριστους πόρους· και, κατά συνέπεια, κάνει επιλογές (μεταξύ όσων έχουν ανάγκη) για το που θα «κατευθύνει αυτούς τους πόρους».

Βασικό πεδίο αυτής της κρατικής μηχανικής είναι τα τελευταία χρόνια εκείνο που λεγόταν «δημόσια υγεία» – η μεγάλη βρετανία είναι πρωτοπόρα στην ευρώπη σε μέτρα κοινωνικού ευγονισμού… Όμως η πιο πανηγυρική (και διεστραμμένη) επίδειξη αυτού του «οι πόροι είναι περιορισμένοι» έγινε από πέρυσι μπροστά τα μάτια όλων: ήταν το θεώρημα της «κατάρρευσης του συστήματος υγείας» λόγω … του τσαχπίνη….

Στα μέρη μας δεν έγινε σαφές το πολιτικό νόημα αυτής της ξαφνικής «ομολογίας» του κυρίου κράτους «μωρέ θέλω αλλά δεν μπορώ», επειδή το δημόσιο σύστημα υγείας θεωρείται έτσι κι αλλιώς παρακμιακό. Η ντόπια αριστερά του κράτους και του κεφάλαιου με τις παραφυάδες της βολεύτηκε: άρχισε να ζητάει περισσότερες μεθ, ακόμα περισσότερες μεθ, ξεχνώντας (;;;) ότι σκοπός οποιουδήποτε σοβαρού συστήματος υγείας δεν είναι η διασωλήνωση στην εντατική αλλά η θεραπεία πολύ πριν – η οποία (θεραπεία) στην περίπτωση του τσαχπίνη απαγορεύτηκε δια ροπάλου απ’ τις φαρμακομαφίες!!!

Το ενδιαφέρον είναι ότι το ίδιο ακριβώς σύνθημα, η ίδια ακριβώς απειλή περί «κατάρρευσης του συστήματος» χρησιμοποιήθηκε και στην καλά αναπτυγμένη γερμανία – και ήταν ένα τερατώδες ψέμα, που αποκαλύφθηκε επίσημα πρόσφατα: ποτέ το γερμανικό δημόσιο σύστημα υγείας δεν απειλήθηκε με κατάρρευση, ποτέ οι θρυλικές γερμανικές μεθ δεν κορέστηκαν· στην πραγματικότητα ποτέ δεν έφτασαν καν στη μέση της δυναμικότητάς τους λόγω covid μολύνσεων!

Γιατί, λοιπόν, όχι στο ελλαδιστάν αλλά σ’ όλη την ευρώπη χρησιμοποιήθηκαν ψευδή, πλαστά «πορίσματα» περί «κατάρρευσης»; Και γιατί η σπανιότητα των πόρων είτε πρόκειται για την δημόσια υγεία είτε για άλλους τομείς κρατικής αρμοδιότητας έχει μπει ύπουλα στην ημερήσια διάταξη; Επειδή, λέμε, ένα βασικό στοιχείο της αναδιάρθρωσης α λα 4η βιομηχανική επανάσταση είναι το δίπολο ατομική πειθαρχία / έπαινος / απόρριψη (δείτε πιο κάτω τον κύριο Τούντα). Και, κατά συνέπεια, δεν θα είναι καθόλου «αυτονόητη» η παροχή υπηρεσιών απ’ την μεριά του όποιου κράτους σε οποιονδήποτε τις έχει ανάγκη. Το «δεν έχουμε αρκετά μέσα» είναι η τεχνική / ιδεολογική νομιμοποίηση της επιλεκτικής κατανομής των δημόσιων πόρων.

Τι γίνεται λοιπόν εν όψει τέτοιων εξελίξεων; Οι λέξεις “συλλογική αυτοδιεύθυνση” θυμίζουν κάτι;

Χμμ….

Δείτε τώρα το «εύλογο» της πρόσφατης πυροσβεστικής προτεραιότητας κάτω απ’ αυτό το πρίσμα… Χωρίς να παρασυρθείτε στις γνωστές αντικυβερνητικές κορώνες.

Θα σας χρειαστεί.

(φωτογραφία: Δεν είναι απ’ το ελλαδιστάν. Είναι απ’ την μακρινή Καλιφόρνια. Οι φωτιές μοιάζουν…)

Η δύναμη της εξουσίας

Δευτέρα 9 Αυγούστου>> Είναι τρομακτική και ανησυχητική η γοητεία που προκαλεί το γεγονός ότι τεράστια ψέματα και τερατώδεις αναλήθειες μπορούν σε τελευταία ανάλυση να καθιερωθούν ως αναμφισβήτητα γεγονότα… ότι η διαφορά ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα μπορεί να πάψει να είναι αντικειμενική και να γίνει απλή υπόθεση δύναμης και πονηριάς, πίεσης και αδιάκοπης επανάληψης…

Hannah Arendt

Ποτέ πια! (εκτός αν είναι αναβαθμισμένος): οι σημαδεμένοι

Δευτέρα 9 Αυγούστου>> …Στην ελβετία υπάρχει μια συζήτηση για το κατά πόσο οι ανεμβολίαστοι θα πρέπει να έχουν πάνω τους ορατά σημάδια. Αυτοί είναι κυρίως οι νοσηλευτές στα κέντρα ηλικιωμένων, οι γιατροί και οι νοσηλευτές…

Ο ….. έκανε μια πρόταση σ’ αυτή τη συζήτηση: «Θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να φοράνε ένα αυτοκόλλητο που να δείχνει αν έχουν εμβολιαστεί ή όχι»….

Ακριβώς έτσι: οι «καταραμένοι» (καταραμένοι επειδή έτσι αποφάσισε γι’ αυτούς κάποια εξουσία μαζί με τους πολυπληθείς λακέδες της) θα «φοράνε κάτι που να δείχνει τι είναι». Κι ίσως (γιατί όχι;) οι άλλοι, οι «κανονικοί», θα τους πετάνε πέτρες (αν βρίσκουν), θα τους φτύνουν, θα τους κτυπάνε αν επιμένουν να κυκλοφορούν: αν ρίξετε μια ματιά στα antisocial media θα δείτε κάμποσους αποφασισμένους “ανατροπείς” caradinieri / phizeroi που είναι έτοιμοι και γι’ αυτό. Το κάνουν ήδη ψηφιακά, θα το κάνουν και κανονικά αν τους το ζητήσει ο «στρατηγός» τους.

Οι πιο πάνω φράσεις δεν είναι επιστημονική φαντασία. Είναι μια πρόταση που έγινε πολύ πρόσφατα στην ελβετία… Και επειδή ζέχνει ως το κόκκαλο ναζισμό, υποθέτουμε ότι σκέφτεσθε πως κάποιος νεο-ναζί την έκανε.

Πράγματι, επί της ουσίας είναι τέτοιος. Αλλά τυπικά είναι μέλος του «εθνικού συμβουλίου» και επικεφαλής του κόμματος των πρασίνων (με 16 βουλευτές)… Λέγεται Jurg Grossen… Εννοείται πως είναι υπέρμαχος όλων των “προοδευτικών” ιδεών για την κλιματική αλλαγή, όπως ο περιορισμός της κατανάλωσης κρέατος…

Σας ξαφνιάζει; Θα χρειαστεί κάποιος καιρός να εξηγήσουμε από εδώ (ή από κάπου δίπλα) και να καταλάβετε το γιατί ο παραδοσιακός φασισμός / ναζισμός και τα απομεινάρια του, ο ιστορικός ολοκληρωτισμός της 2ης βιομηχανικής επανάστασης δηλαδή, είναι τώρα η εφεδρεία του συστήματος (όσο κι αν εμφανίζεται σαν υπερασπιστής της ελευθερίας…!!!) και το γιατί στην αιχμή του νέου ολοκληρωτισμού, του ολοκληρωτισμού που υπηρετεί την μετάβαση στην 4η βιομηχανική επανάσταση, βρίσκεται η αριστερά του κράτους και του κεφάλαιου, συμπεριλαμβανόμενης της μεγάλης πλειοψηφίας των «οικολόγων», «πράσινων», κλπ. (Παρεπιπτόντως: έχετε ακούσει κάτι τις απ’ τους ντόπιους «προστάτες της φύσης και της βιοποικιλότητας» εναντίον της γενετικής μηχανικής και των γενετικά μεταλλαγμένων vectors;)

Θα πείτε: ο.κ., ένα κάθαρμα της νέας εξουσίας είπε την ιδέα του… Πράγματι, είναι μόνο ένα κάθαρμα της εξουσίας. Επιπλέον η θύμιση της μεταχείρισης των εβραίων απ’ τους ναζί πριν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης (το «άστρο του δαβίδ» στο πέτο, για να ξεχωρίζουν) είναι χρήσιμη μεν σαν ιστορική αναλογία· θα είναι όμως εντελώς λάθος να περιμένει κανείς ότι το κράτος/κεφάλαιο και το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα θα κάνει στον 21ο αιώνα εκείνο που έκανε στις αρχές του 20ου το φροντικό / βιομηχανικό σύμπλεγμα και οι κυβερνήσεις του. Όχι, υπάρχουν πολύ καλύτερα εργαλεία!

Το είχαμε γράψει τότε, δεν θα το θυμάστε: τον περασμένο Απρίλη, τον Απρίλη του 2020 και του «πρώτου κύματος», ο πρίγπηπας του Λιχτενστάιν αποφάσισε να αγοράσει 38.000 «φορετά» (bracelets), όσα ο πληθυσμός του πριγκηπάτου, και να τα «χαρίσει» (δηλαδή: επιβάλει…) στους υπηκόους του ώστε να ανιχνεύονται κάποια συμπτώματα του τσαχπίνη (π.χ. πυρετός) just in time. Με όλα τα συνακόλουθα… (Τα «φορετά» ήταν κατασκευή μιας ελβετικής τεχνολογικής εταιρείας).

Είναι άγνωστο πόσο μακριά πήγε εκείνο το πρόγραμμα / πείραμα. Το πιθανότερο είναι να απέτυχε στον κυρίως στόχο του, εξαιτίας της έλλειψης δεδομένων για να κουρνιστούν τόσο νωρίς οι κατάλληλοι αλγόριθμοι. ‘Ηταν όμως μια καλή προκαταβολή, όπως άλλωστε και η ιδέα του ελβετού φασιστο-οικολόγου.

Ιδού λοιπόν η άσκηση σκέψης: αν το κράτος κάνει καταναγκαστικά για τους υπηκόους τα wearables με συγκεκριμένες «εφαρμογές συγκέντρωσης data υγείας» (επιδοτώντας ίσως την αγορά τους…) τότε το ποιος είναι σε ποια κατάσταση (και όχι μόνο σε σχέση με τις συγκεκριμένες πλατφόρμες γενετικής μηχανικής) θα είναι εύκολα διαπιστώσιμο… απ’ το μεγάλο πανοπτικό. Χωρίς κίτρινα αστέρια.

Ηθικό δίδαγμα: το ότι ένα κάθαρμα της εξουσίας, «πράσινο» ή «μαύρο», πετάει την ιδέα του είναι ιστορικά προσδιορισμένο. Είναι εφικτό το καινούργιο “μαρκάρισμα” επειδή έχουν ήδη διαμορφωθεί κάποιοι ιδεολογικοί και κοινωνικοί όροι υπέρ του. Και, εννοείται, η τεχνολογία της αλγοριθμικής φυλακής, είναι έτοιμη με τα αφεντικά της περιμένουν με αγωνία…

Η βιομετρία είναι έτοιμη να μας καταπιεί!