Month: July 2021

Το άρωμα της χαβούζας (ή πως να βρεις το φως μέσα στα βαθιά σου μεσάνυχτα)

Δευτέρα 19 Ιούλη>> Απ’ την μεγάλη (αλλοίμονο) συλλογή της η ασταμάτητη μηχανή δεν άντεξε τον πειρασμό – συγχωρείστε την! Οι δύο παρακάτω «αναρτήσεις» (έτσι λέγονται αυτά τα αριστουργήματα;) είναι μικρά διαμάντια στο βόθρο των antisocial media. Ο λόγος της λάμψης τους δεν φαίνεται: ο εκλεκτός κύριος που τις υπογράφει είναι γιατρός.

Μπορεί λοιπόν ο καθένας να θαυμάσει την λεπτότητα, την οξύνοια, την ακρίβεια των παρατηρήσεων και των διατυπώσεων, το καλό γούστο, το ανοικτό μυαλό, την ειλικρίνεια, με δυο λόγια όλα όσα θα περίμενε από έναν οργανικό διανοούμενο – όπως ένας γιατρός… Ή μπορεί να αναρωτηθεί αν θα εμπιστευόταν (σαν γιατρό…) έναν τύπο που πριν ανακαλύψει την ευκολία των antisocial media (τόχει!!!) έγραφε με μαρκαδόρο στους τοίχους των αποχωρητηρίων – και ίσως το κάνει ακόμα.

Εν τω μεταξύ υπάρχουν άλλοι που εδώ και 25 τουλάχιστον χρόνια δεν μας έβλεπαν πουθενά (εκεί που είμασταν) αφού, άλλωστε, δεν είμαστε κομματικοί και δεν φοράμε καρτελάκι στο λαιμό…. Δεν μας έβλεπαν επειδή δεν έπρεπε να υπάρχουμε, δεν έδιναν την έγκρισή τους να υπάρχουμε (λες και τους την ζήτησε κανείς…) Αλλά, φευ, μας είδαν, είδαν τους αυτόνομους (!!!) στη φασιστομάζωξη στο Σύνταγμα την περασμένη Τετάρτη!!! Όπως μας είδε και ο γιατρός… Λαμπρά!!!

Τι διορατικότητα λοιπόν!!! Αυτό είναι: πριν πλατοφρομιαστείς σου έχουν ανάψει τα λαμπάκια (και να σκεφτείς ότι δεν παρουσιάζουμε όλα τα στοιχεία μας σχετικά με το παρελθόν των απόψεων του καθενός…) Πλατφορμιάζεσαι και μαζί με τα λαμπάκια βρίσκεις το φως σου!!!!

Ε, το λοιπόν οι φαρμακομαφίες κάνουν θαύματα: αποκαλύπτουν τους αυτόνομους…. Νάναι καλά οι pfizer, η moderna, η astrazeneca· κι όλοι οι επαγγελματίες δολοφόνοι!

Ινδοκούς

Δευτέρα 19 Ιούλη>> Αν για τη νομιμοποίηση της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας στη δύση ο καθολικός αποκλεισμός στη Wuhan (και μόνον αυτός…) χρησιμοποιήθηκε σαν το «ιδανικό πρότυπο», αρχίζει να γίνεται κωμωδία η προσπάθεια των ηπα να αντιγράψουν και σ’ άλλα πεδία την τακτική του κινεζικού κράτους / κεφάλαιου.

Είναι γνωστό ότι απ’ την αγγλική Κορνουάλη και την «σύνοδο των g7» τον περασμένο Ιούνη ο νυσταλέος Jo ανήγγειλε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα «επενδύσεων και ανάπτυξης» για να αντιμετωπίσει το ήδη σε εξέλιξη κινεζικό σχέδιο των «δρόμων του μεταξιού». Μ’ άλλα λόγια η παρακμιακή Ουάσιγκτον, που πλησιάζει έναν γκρεμό σε ότι αφορά το νόμισμά της, αποφάσισε ότι το βούτυρο και όχι οι βόμβες είναι η σημαία της πλανητικής ηγεμονίας της.

Σε μια μικρότερη κλίμακα αλλά με το ίδιο ακριβώς πνεύμα, την περασμένη Παρασκευή στην Τασκένδη υπογράφτηκε «τετραμερής διπλωματική συμφωνία για την περιφερειακή συνδεσιμότητα» μεταξύ εκπροσώπων του δημάρχου Καμπούλ (αφγανιστάν), του πακιστάν, του ουζμπεκιστάν και, φυσικά, των ηπα. Στην ανακοίνωση (δωρεάν είναι) οι εκπρόσωποι των 4 κρατών αναγνωρίζουν «την ιστορική ευκαιρία να ανοίξουν δρόμους για το διεθνές εμπόριο, και θα συνεργαστούν για να αναπτύξουν το εμπόριο, θα δημιουργήσουν δρόμους μεταφορών και θα ενισχύσουν τις σχέσεις μεταξύ επιχειρήσεων». Είχε προηγηθεί η σύνοδος του sco (σύμφωνο της Σαγκάης) και της ομάδας εργασίας sco-αφγανιστάν στην Dushanbe του τατζικιστάν – πράγμα που σημαίνει ότι μια βαριά σκιά έπεφτε πάνω στους εκπροσώπους των ηπα…

Λαχανιασμένο αμερικανικό βούτυρο και για το Ινδοκούς λοιπόν, σαν κάλυψη της ήττας, των αμερικάνων εργολάβων που θα παραμείνουν εκεί, και για να μην λένε οι κακεντρεχείς ότι η Ουάσιγκτον έχασε την κεντρική ασία…. Όμως απ’ την μεριά του Πεκίνου οι σχεδιασμοί και οι προετοιμασίες (για επενδύσεις στο αφγανικό έδαφος) είναι προχωρημένα, και δεν χρειάζονται διπλωματικές γλύκες. Απ’ την άλλη μεριά η Ισλαμαμπάντ και η Μόσχα υπέγραψαν προχτές μια συμφωνία μαμμούθ για την κατασκευή ενός αγωγού φυσικού αερίου 1.100 χιλιομέτρων που θα συνδέει το Καράτσι με τη Λαχώρη, και θα τροφοδοτείται με υγροποιημένο αέριο στο Καράτσι προερχόμενο απ’ το κατάρ.

Οι σχέσεις αυτές είναι τόσο ώριμες, ώστε ακόμα και το Παρίσι φαίνεται να ανησυχεί· σαν προαγωγός της ελευθερίας πάντα. Κάποια γαλλικά μήντια κατηγορούν το Πεκίνο για διπλά στάνταρ (ουιγούροι, ταλιμπάν) – γκρίνια… Ο εκπρόσωπος των ταλιμπάν Suhail Shaheen δήλωσε τις προάλλες ότι η κίνα είναι φιλική χώρα – και δεν υπάρχει λόγος για περισσότερα.

Αν χρειάστηκαν 20 χρόνια για να παραδεχτεί η Ουάσιγκτον (και οι σύμμαχοί της) ότι ηττήθηκε στρατιωτικά στο αφγανιστάν δεν θα χρειαστούν άλλα 20 για να αναγνωρίσει ότι αυτή η ήττα ήταν οριστική και δεν χωράει υποκατάστατα. Φυσικά όλοι οι γύρω, συμπεριλαμβανομένης της Μόσχας και του Πεκίνου, δηλώνουν ευχαριστημένοι που η Ουάσιγκτον υπόσχεται «ανάπτυξη» και όχι drones.

Όχι επειδή το πιστεύουν. Αλλά επειδή είναι …. καλωσυνάτοι ιμπεριαλισμοί!! (Και επειδή ξέρουν ότι η Ουάσιγκτον θα προσπαθήσει να φτιάξει δικούς τους μισθοφόρους «τζιχαντιστές» στο αφγανιστάν…)

(φωτογραφία: Ο κατοχικός στρατός του αφγανιστάν δεν πήρε μαζί του τα σκουπίδια του. Εδώ μια γωνιά της θρυλικής βάσης Bagram…)

Μέση Ανατολή

Δευτέρα 19 Ιούλη>> Αφού λοιπόν (λέμε τώρα….) η Ουάσιγκτον ανακαλύπτει τον δρόμο της «καπιταλιστικής αρετής» (ειρήνη και ανάπτυξη…. λέμε τώρα…) ίσως θα πρέπει να κρατήσει κάμποσο βούτυρο και για την μέση Ανατολή. Ο αεικίνητος υπ.εξ. Wang Yi βρέθηκε το περασμένο Σάββατο στη Δαμασκό, εντελώς συμπτωματικά την ημέρα που ο Άσσαντ ορκίστηκε για 4η φορά πρόεδρος, μετά την νίκη του στις τελευταίες εκλογές… Εντελώς συμπτωματικά.

Ο Wang Yi δεν είναι σε ταξίδι για φανφάρες· είναι για δουλειές (αυτή τη βδομάδα θα πάει στο Κάιρο και στο Αλγέρι – η δεύτερη φορά μέσα σε 6 μήνες που βρίσκεται στην περιοχή). Παρότι δεν έγινε γνωστό τι συμφωνήθηκε, δεν πρέπει να αποκλείσουμε ότι το Πεκίνο θα ενδιαφερόταν για κάποια (όχι να βγάζει μάτι) στρατιωτική παρουσία στο συριακό πεδίο μάχης, σε επίπεδο καραβανο-ειδικών.

Θα υπάρξει συνέχεια…

(φωτογραφία: Μην σας ξεγελούν οι μάσκες. Αυτοί είναι: ο Άσσαντ και ο Wang Yi)

Yamore

Δευτέρα 12 Ιούλη>> Η Cesaria Evora απ’ το πράσινο ακρωτήριο και ο μαλινέζος Salif Keita τραγουδούν Yamore. Ένα τραγούδι απ’ το μακρινό 2002. Ένα τραγούδι για την αγάπη, για τον έρωτα, που τον βαραίνει η αντίσταση, οι μάχες….

Καλή εβδομάδα anyway…

Ινδοκούς

Δευτέρα 12 Ιούλη>> Καθώς στα μέρη μας και όχι μόνο η δημόσια σφαίρα είναι βαριά «νοσογόνα» λόγω της συνεχιζόμενης εγκληματικής διαχείρισης του τσαχπίνη (όλες οι επόμενες αναφορές αφιερωμένες σ’ αυτήν…) σε άλλα σημεία του πλανήτη υπάρχουν εξελίξεις που θα είναι καθοριστικές. Ένα απ’ αυτά (που παρακολουθούμε στοιχειωδώς) είναι το αφγανιστάν. Εδώ η Ιστορία δεν σούρνεται. Προχωράει με δρασκελιές.

Ως γνωστόν ο αμερικανικός στρατός και οι νατοϊκοί σύμμαχοί του αποχωρούν μετά από 20 χρόνια πολέμου / κατοχής και μια δεινή ήττα. Το «αποχωρούν» έχει σχετική σημασία: το Joνυσταλεάν ψάχνει στα γύρω κράτη έδαφος για να παρκάρει στρατό και μέσα ώστε το αφγανιστάν (δηλαδή το μαλακό υπογράστριο κίνας και ρωσίας) να παραμείνει υπό επιτήρηση. Ψάχνει κυρίως στο ουζμπεκιστάν και στο τατζικιστάν – και εισπράτει ευγενικές αρνήσεις. Θεωρητικά θα βόλευε η ινδία. Όμως τα πολιτικά αφεντικά της δεν φαίνονται διατιθέμενα να ρισκάρουν, αφού ακόμα κι ένας αεροπορικός βομβαρδισμός με drone που ξεκίνησε από ινδικό έδαφος θα μετατρέψει την ινδία σε μέρος του πολέμου…. Και υπάρχουν εκατομμύρια μουσουλμάνοι ινδοί υπήκοοι.

Συνεπώς η Ουάσιγκτον προσπαθεί να δει αν και πόσο βολεύεται απ’ τις βάσεις που έχει στο κατάρ και στη σαουδική αραβία.

Απ’ την άλλη μεριά οι ταλιμπάν κατακτούν όλο και μεγαλύτερο μέρος του αφγανικού εδάφους, και μάλιστα χωρίς ή με ελάχιστες μάχες. Μεγάλα τμήματα του επίσημου τακτικού στρατού της Καμπούλ (αυτοί που εκπαίδευαν επί χρόνια οι αμερικάνοι), είτε παραδίδονται και γυρνούν στα σπίτια τους, είτε περνάνε στις τάξεις των ταλιμπάν, είτε (αν οι αποστάσεις βολεύουν) διαφεύγουν ζητώντας άσυλο σε διπλανά κράτη. Τελευταία επιτυχία των ταλιμπάν είναι η κατάληψη (χωρίς μάχη) της Κανταχάρ – της μεγαλύτερης και στρατηγικότερης πόλης στα νοτιοανατολικά, δεύτερης σε μέγεθος στο αφγανιστάν. Οι ταλιμπάν υποστηρίζουν ότι ελέγχουν ήδη το 85% της αφγανικής επικράτειας· ένα νούμερο που είναι μάλλον υπερβολικό σήμερα, αλλά πολύ πιθανό σε μια βδομάδα ή δυο.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η «δημαρχία» της Καμπούλ, που υποτίθεται πως είναι κυβέρνηση ολόκληρου του αφγανιστάν, είτε μετράει ημέρες είτε ελπίζει ότι οι σύμμαχοί της (ηπα, νατο) δεν θα την εγκαταλείψουν εντελώς. Οι ταλιμπάν έχουν δηλώσει ότι δεν θα επιχειρήσουν να καταλάβουν την Καμπούλ, εννοώντας ίσως «προς το παρόν». Ένα υβριδικό καθεστώς, με τους ταλιμπάν να ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος του αφγανιστάν και τον Ashraf Ghani να παριστάνει τον κυβερνήτη της χώρας απ’ την περικυκλωμένη Καμπούλ, είναι πιθανό για τους επόμενους μήνες. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, αυτό εξαρτιέται απ’ τους ταλιμπάν.

Όμως αυτοί οι ταλιμπάν δεν είναι στην ίδια φάση όπως ήταν στα ‘90ς (όταν πήραν την εξουσία και πάλι με έναν πόλεμο αστραπή) κι ως το 2001, όταν άρχισε η αμερικανική εισβολή. Τα χρόνια της αντίστασης στην κατοχή τους εκπαίδευσαν στη διεθνή διπλωματία και στη σημασία των συμμάχων, πέρα απ’ την σίγουρη Ισλαμαμπάντ: Μόσχα, Πεκίνο, Τεχεράνη.

Για παράδειγμα, κάθε 3 ή 4 μήνες μια αντιπροσωπεία τους βρίσκεται στη Μόσχα (ήταν εκεί και την προηγούμενη εβδομάδα) για σοβαρές συζητήσεις των οποίων το περιεχόμενο δεν ανακοινώνεται. Ενώ έχουν συμφωνήσει με το Πεκίνο για μεγάλα έργα υποδομής που θα επιτρέψουν την σύνδεση του κινεζικού εδάφους με το πακιστανικό μέσω της αφγανικής επαρχίας Badakhshan στα βορειοανατολικά. Είναι ένας κλάδος των «δρόμων του μεταξιού» που καταλήγει στο πακιστανικό λιμάνι Gwadar, στον ινδικό, απέναντι απ’ το ομάν, και θεωρείται στρατηγικής σημασίας για το Πεκίνο.

Επιπλέον, ενώ στα ‘90s οι ταλιμπάν ήταν αποκλειστικά Παστούν (η μεγαλύτερη αριθμητικά φυλή), τα χρόνια της ένοπλης αντίστασης τους τροφοδότησαν και με άλλες εθνότητες. Όπως τατζίκους, στα βόρεια. Άλλες φυλές, που θα μπορούσαν να υποστηρίζουν τον Ghani εναντίον τους δεν το κάνουν, προτιμώντας να μείνουν ουδέτερες μέχρι να διαμορφωθεί η καινούργια, μετα-αποικιακή κατάσταση. Ο συνδυασμός όλων αυτών των δεδομένων δείχνει ότι είτε σαν κεντρική εξουσία είτε σαν «85%», οι ταλιμπάν είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν μια πιο μετριοπαθή (σε σχέση με την ιδεολογία τους) «εσωτερική πολιτική» σε σχέση με την δεκαετία του 1990. Αφενός για να μην προκαλούν αχρείαστες τριβές και εντάσεις· αφετέρου επειδή δεν τους συμφέρει «οικονομικά» αν οι σύμμαχοι (κυρίως Μόσχα και Πεκίνο) πρόκειται να επενδύσουν στο αφγανικό έδαφος και υπέδαφος.

Πώς, όμως, θα αντιδράσει μεσοπρόθεσμα ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός μετά την ήττα και την ορμητική αλλαγή των συσχετισμών σ’ αυτή την στρατηγικής σημασίας περιοχή; Το παράδειγμα των ταλιμπάν είναι σίγουρο ότι εμπνέει και την ιρακινή αντίσταση· οι ρουκέτες στις αμερικανικές βάσεις στο ιράκ πέφτουν σαν το χαλάζι, και το μόνο που μειώνει τους κινδύνους για τον us army είναι ότι πρόκειται για «αυτοκατασκευές» περιορισμένης ακρίβειας και φονικότητας. Οι Houthis, νοτιότερα, βελτιώνουν τις θέσεις και τα όπλα τους στην υεμένη.

Κι αφού ακόμα και μια τέτοια αποχώρηση απ’ το αφγανιστάν επιτρέπει στους rivals να βελτιώσουν τις δικές τους θέσεις, τι θα ακολουθήσει;

Ποιός χρειάζεται τους «αγανακτισμένους»;

Δευτέρα 12 Ιούλη>> Η ιστορία επαναλαμβάνεται πρώτα σαν φάρσα κι ύστερα σαν τραγωδία – μια φράση του Μαρξ χιλιοειπωμένη. Στην περίπτωση των αγανακτισμένων η φάρσα ήταν εξ αρχής, το 2011. Η επανάληψή της δεν θα είναι τραγωδία· ακόμα κι αν βρεθούν και πάλι νεροκουβαλητές.

Οι αγανακτισμένοι 1.0 (μπορούμε να κάνουμε αρίθμηση πια, είναι κάτι σαν τα «κύματα»…) γέννησαν εκείνο που εξ’ αρχής ήταν προορισμένοι να γεννήσουν. Ένα πασοκ+ που μαζί με τους ακροδεξιούς «light» κυβέρνησε για μια 4ετία· και τα βοθρολύματα έγιναν τρίτο κόμμα στο κοινοβούλιο. Φυσικά ήταν πολλοί και διάφοροι που είχαν άλλα όνειρα και φιλοδοξίες απ’ τον «λαό»… Πολλοί και διάφοροι που ήταν ανίκανοι να δουν πέρα απ’ την μύτη τους παρά τον «επαναστατικό» ναρκισσισμό τους. Ή, ίσως, εξαιτίας του.

Σε κάθε περίπτωση είμασταν ξεκάθαροι: ΜΑΚΡΥΑ! Για να μας βρίζουν οι ίδιοι όπως και τώρα, για «ελιτιστές» και αποσυνάγωγους… (Never mind…)

Τους αγανακτισμένους 2.0 ποιός τους χρειάζεται; Το σύστημα το ίδιο κατ’ αρχήν. Είναι γνωστό ότι υπάρχει αρκετή ποσότητα δεξιών / ακροδεξιών που απορρίπτουν την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, με μια γκάμα απόψεων που ξεκινούν απ’ την τερατολογία και φτάνουν ως τον τυπικό συντηρητισμό. Υπάρχουν επίσης φιλόδοξοι ποιμένες / κομματάρχες που μπορούν να «τρυγίσουν» αντιπολιτευτικά αυτόν τον εθνοπατριωτικό πυρήνα που είναι αναγκασμένος να αντιλαμβάνεται την τρομοεκστρατεία σαν «προσβολή στην ελληνικότητά» του, αφού δεν υπάρχει στον γαλαξία τίποτα άλλο εκτός απ’ την “προσβολή της ελληνικότητας”… Ο «τρύγος» υπόσχεται πολλά αφού οι επόμενες εκλογές θα γίνουν με απλή αναλογική, οπότε όλοι μπορούν να κάνουν την κοινοβουλευτική τους προίκα. Και ακόμα ειδικότερα αφού ο μάνατζερ ρημαδοΚούλης και το στενό τεχνοκρατικό επιτελείο του απ’ την μια μεριά θέλουν μια λογική ισορροπία με τον «αιώνιο εχθρό», και απ’ την άλλη δύσκολα θα κλείσουν πολιτικο/προσοδικά στόματα με χιλιάρικα απ’ τις έκτακτες χρηματοδοτήσεις της ε.ε. (Ο ρημαδοΚούλης έχει πρόβλημα με το ίδιο του το κόμμα / παράταξη, αυτό είναι γνωστό – γι’ αυτό άλλωστε του κολλήσαμε εξ αρχής το «ρημαδο…») Υπάρχει ο Τράγκας, υπάρχει ο γραμματοκομιστής του γυιού του αφεντικού, υπάρχει και ο Καζάκης… Μπορεί να αναστηθεί ακόμα και ο φαιός Πάνος… Οι μνηστήρες είναι πολλοί…

Οι αγανακτισμένοι 1.0 έπρεπε να ρίξουν απ’ την καρέκλα του τον Παπανδρέου τον Γ – ήταν η «ιστορική αναγκαιότητα» του βαθέος πασοκ… Οι αγανακτισμένοι 2.0 πριονίζουν την καρέκλα του Μητσοτάκη του Β – είναι το ζητούμενο της βαθιάς δεξιάς. Οι αγανακτισμένοι 1.0 οικειοποιήθηκαν ένα παλιό αναρχικό σύνθημα («να καεί…») εννοώντας το αντίθετο… Οι αγανακτισμένοι 2.0 μπορεί να δηλώσουν μέχρι και «ενάντια στο απαρτχάιντ», την στιγμή που (σαν εθνικόφρονες παλαιού ή νέου τύπου…) το στηρίζουν με χέρια και πόδια εκεί που είναι αιματηρό, φονικό αλλά «συμμαχικό»: στην Παλαιστίνη…

Υπάρχουν και κάποιες διαφορές, πέρα απ’ την συγκυρία. Το βαθύ πασοκ ήταν και είναι πολύ πιο ικανό στην διαχείριση της αριστεράς του κράτους και του κεφάλαιου· ενώ η βαθιά δεξιά όχι το ίδιο. Αυτό σημαίνει ότι οι «δυο πλατείες» (η «πάνω» και η «κάτω») του 2011 δεν είναι στρατηγικά αναγκαίες τώρα. Άλλωστε το μεγαλύτερο μέρος της άλλοτε “κάτω” πλατείας τώρα διαδίδει “κομμουνισμό μέσω ενέσεων”…

Οι γαλανόλευκες ξαναβγαίνουν απ’ τα πολιτικά σεντούκια – και «φωτιά στα μπατζάκια» εκείνων που φυτρώνουν εκεί που δεν τους έσπειραν…

Ας πρόσεχαν…

(φωτογραφία: Τι χρωστάνε δηλαδή τα ρίφια; Άλλο μπλέξιμο: να είσαι φόλα υπέρ των πλατφορμών αλλά και αντισπισιστής… Τι κάνεις σε τέτοια περίπτωση; Προτείνεις ένα σακί πατάτες για έπαθλο…)

Η αρχή του τέλους των φαρμάκων

Δευτέρα 12 Ιούλη>> Στον ενάμισυ χρόνο της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας ελάχιστοι μεν αλλά χαρακτηριστικοί «αιρετικοί» ειδικοί, κυρίως στις ηπα, έχουν αναφερθεί σε μια απαγόρευση που δεν έχει τύχει της προσοχής που αξίζει: την απαγόρευση των φαρμάκων για τις περιπτώσεις σοβαρής ασθένειας εξαιτίας του τσαχπίνη. Αυτοί οι ελάχιστοι αλλά καλοί γνώστες του θέματος έχουν καταγγείλει τόσο το σύμπλεγμα όσο και τις κρατικές υπηρεσίες (τύπου FDA, CDC) και τους δημαγωγούς για την απαγόρευση, αφού έχουν βρεθεί αποτελεσματικά φάρμακα, και μάλιστα φτηνά… Θα προσθέσουμε επαναλαμβάνοντας: τόσο η παραδοσιακή κινέζικη ιατρική όσο και η αντίστοιχη αφρικάνικη έχουν επιδείξει μεγάλη φαρμακευτική επιτυχία στην αντιμετώπιση των μέτριας έντασης αλλά και των σοβαρών περιστατικών επιπλοκών λόγω τσαχπίνη. (Με την λέξη «φάρμακο» δεν εννοούμε μόνο τα χημικά, αλλά κάθε συγκεκριμένη μέθοδο αντιμετώπισης μιας συγκεκριμένης κατάστασης – εκτός των χειρουργικών τέτοιων…)

Γιατί, λοιπόν, έχουν απαγορευτεί τα φάρμακα; Ποιά είναι η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στο φάρμακο και στον «προληπτικό» μαζικό πλατφορμιασμό; Γιατί, εν τέλει, οι φαρμακομαφίες (σαν καπιταλιστικές επιχειρήσεις) δεν ερεύνησαν και δεν έφτιαξαν φάρμακα ενώ, αντίθετα, τα «εμβόλια» ήταν στο στόμα της μαζικής δημαγωγίας σχεδόν απ’ τον Μάρτη του 2020; Και γιατί όλος αυτός ο δημαγωγικός συφερτός των αυτοαποκαλούμενων «γιατρών» (αμφισβητούμε πλέον ανοικτά αν πράγματι πρέπει να θεωρούνται τέτοιοι!) κάνει γαργάρα το ζήτημα των φαρμάκων και έχει μόνιμα μια σύριγγα στη γλώσσα του;

Το φάρμακο προορίζεται για όποιον είναι άρρωστος· και άρρωστος, με την παλιά, κλασσική, ιστορική έννοια, είναι εκείνος που έχει συμπτώματα. Όπως συμβαίνει συνήθως με τους αερομεταφερόμενους ιούς, αρρωσταίνει (δηλαδή έχει συμπτώματα) ένα μικρό μόνο μέρος εκείνων που πιθανώς θα «φιλοξενήσουν» στο σώμα τους έναν τέτοιο ιό· καθώς το φυσικό ανοσοποιητικό σύστημα του είδους μας είναι φτιαγμένο ακριβώς για να αντιμετωπίσει τέτοιες περιστάσεις. Άρα το φάρμακο έχει (μιλώντας γενικά) πολύ μικρότερο «κύκλο πελατών» σε σχέση με οποιαδήποτε μαζική, καθολική, τυφλή, αδιάκριτη παρέμβαση τύπου «εμβολιασμός».

Αυτή η ποσοτική διαφορά είναι εύκολα κατανοητή – αλλά δεν είναι το τέλος της εξελισσόμενης (καπιταλιστικής) αναδιάρθρωσης που επιβάλει η «βιομηχανία της υγείας». Είναι μάλλον η αρχή της. Γιατί φάρμακο και σύμπτωμα είναι αλληλένδετες καταστάσεις σ’ όλη την ιστορία του (οργανωμένου κοινωνικά) είδους μας, όπως και ένας κάποιος καταμερισμός γνώσεων (και ενδεχομένως εργασίας) τόσο για την αναγνώριση των συμπτωμάτων όσο και για την επιλογή του κατάλληλου φαρμάκου. Εφόσον, όμως, το σύμπλεγμα θέλει να εξαφανίσει την διαγνωστική / γνωσιακή αξία του συμπτώματος μια για πάντα, δεν μπορεί παρά να εξαφανίσει επίσης την ιατρική εστίαση στο σύμπτωμα. Δηλαδή το φάρμακο.

Τι βάζει στη θέση του δίπολου σύμπτωμα / φάρμακο η βιοτεχνολογικο-πληροφορική «βιομηχανία της υγείας»; Βάζει την πιθανολογική νοσηρότητα των πάντων! Το «όλοι είναι εν δυνάμει άρρωστοι, σ’ όλη την ζωή τους»! Αυτή η πιθανολογική νοσηρότητα μπορεί να αποδοθεί σε περιβάλλοντα (κοινωνικά ή/και φυσικά), κυρίως όμως «ανιχνεύεται» και «ελέγχεται» γενετικά – αυτή είναι η τρέχουσα «επιστημοσύνη». Για τους πάντες. Ο καθένας μπορεί να «αρρωστήσει»… ο καθένας μπορεί να «πάθει»… ο καθένας είναι ευάλωτος…. είμαστε γενετικά αδύναμοι σαν είδος πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη!

Η επιβολή της πιθανολογικής νοσηρότητας (που, σαν ιδέα, έχει «χειραφετηθεί» απ’ το σύμπτωμα, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί ή να απορριφθεί εμπειρικά, απ’ τον καθένα και την καθεμιά, ούτε ατομικά ούτε συλλογικά…) είναι, φυσικά, απόλυτα αυθαίρετη. Για την ακρίβεια: κατασκευάζεται και κρίνεται ΜΟΝΟ απ’ τους «ειδικούς». Και μάλιστα ΜΟΝΟ από εκείνους τους ειδικούς που υπηρετούν πιστά το καινούργιο βιο-πληροφορικό καθεστώς, την βιοπολιτική του καπιταλιστικού 21ου αιώνα. Έχουμε, κατά συνέπεια, την άγρια γνωσιολογική απαλλοτρίωση του πως ο καθένας αντιλαμβάνεται το κορμί του και την κατάστασή του, και την εκστρατεία να νομιμοποιηθεί για τα πάντα και για πάντα η εξουσία / γνώση των «ειδικών» – υπαλλήλων του συμπλέγματος.

Αυτή η αιώνια πιθανολογική νοσηρότητα, από την πρώτη στιγμή της γέννησης ως την στιγμή του θανάτου, «ανιχνευόμενη» και «ελεγχόμενη» γενετικά, είναι η λεωφόρος της καθολικής βιο-τεχνολογικοποίησης της καθημερινής ζωής. Ο καθένας (θα) είναι υποχρεωμένος να κάνει διαρκώς «service υγείας» και, φυσικά, «γενετικό update» κάθε φορά που μια καινούργια «εφαρμογή / app» (θα) είναι διαθέσιμη. Είναι η λεωφόρος του μετα-ανθρωπισμού στο βαθμό που το είδος «άνθρωπος» είχε ως τώρα ορισμένες διαχρονικές σταθερές, απτούς τρόπους αυτο-αντίληψης ειδικά για την φυσική του κατάσταση.

Δεν υπάρχει, λοιπόν, μόνο κάποια ποσοτική διαφορά ανάμεσα στην σχετικά περιορισμένη και περιστασιακή χρήση του φαρμάκου απ’ την μια μεριά και στην καθολική, γενικευμένη χρήση των τεχνικών ανίχνευσης και ελέγχου (πρακτικά: ποτέ θεραπείας!) της πιθανολογικής νοσηρότητας απ’ την άλλη, στο όνομα της μεταφυσικής ιδέας της «πρόληψης». Υπάρχει μια πολύ σημαντικότερη ποιοτική, στρατηγική διαφορά. Κι αυτό είναι σαφές στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία εδώ και 1,5 χρόνο – που όχι μόνο θα συνεχιστεί αλλά και θα πολλαπλασιαστεί (με άλλους ιούς…) κατά την ταπεινή μας άποψη. Η ουσιαστική απαγόρευση των (δοκιμασμένων, φτηνών και αποτελεσματικών) φαρμάκων για τις όποιες επιπλοκές λόγω τσαχπίνη είναι πολιτικό γεγονός πρώτης τάξης επειδή δεν είναι απλά μια απόφαση λογιστηρίου του είδους «από που θα βγάλουμε τα περισσότερα κέρδη;» αλλά είναι μια μεθοδική και καλά προετοιμασμένη στις περισσότερες πλευρές της (αν και όχι σε όλες) επίθεση στην ανθρώπινη εμπειρία της ζωής. Αυτό που προσπαθεί να πετύχει το σύμπλεγμα είναι ένα είδος άγριας, πρωταρχικής συσσώρευσης των άμεσων γνώσεων για το σώμα και την κατάστασή του. Εν τέλει, υπό το πρίσμα της δια βίου πιθανολογικής νοσηρότητας, κανείς ποτέ δεν θα είναι υγιής ή άρρωστος (με την παλιά έννοια: της ύπαρξης ή μη συμπτωμάτων)· και (θα) απαγορεύεται να ξέρει τι είναι πέρα απ’ τις διαπιστώσεις και τα πορίσματα της βιο-τεχνολογικής εξουσίας.

Η ουσιαστική απαγόρευση των φαρμάκων επιβεβαιώνει (για όποιους χρειάζονται μια τέτοια επιβεβαίωση) μια απ’ τις εξ’ αρχής θέσεις μας: ποτέ σ’ αυτήν την ιστορία δεν ήταν στόχος η υγεία – ότι κι αν νόμιζαν ή νομίζουν οι ignorants!!! O στόχος ήταν η ανακατασκευή της ιδέας για την «υγεία», τους όρους της, τις πιστοποιήσεις της. Αν και η λέξη παραμένει η ίδια, το νόημά της αντιστρέφεται: τώρα «υγεία» (θα πρέπει να) σημαίνει την δια βίου εξάρτηση απ’ την σχετική βιομηχανία.

Πίσω απ’ τα κροκοδείλια δάκρυα των λακέδων του συμπλέγματος καμμία «ανθρώπινη ζωή» δεν επρόκειτο να σωθεί· το ακριβώς αντίθετο!! Η δημιουργική λογιστική θανάτου και οι κοινές δεξαμενές έδειξαν απ’ την πρώτη στιγμή ότι ο «πειθαρχημένος στρατός κατά του αόρατου εχθρού» ήταν απλά κρέας, όποια ιδέα κι αν είχε ο καθένας και η καθεμιά για τον εαυτό του /της. Τόσο η γενική άποψη για το τι είναι ζωή όσο και οι ειδικές, ατομικές εκφάνσεις της, έπρεπε να καταστραφούν, προκειμένου να αντικατασταθούν από κάτι μόνιμα ρευστό, μόνιμα επίφοβο, μόνιμα ελεγχόμενο απ’ τα πάνω, μόνιμα μεσολαβημένο απ’ τις μηχανές και μόνιμα με «συμβολική / ανταλλακτική αξία», που μπορεί να ονομαστεί «ζωή plus», «post ζωή» ή ό,τι άλλο.

Αυτό είναι που βρίσκεται σε βίαιη εξέλιξη.

(φωτογραφία: Καλοπληρωμένος ενθουσιασμός από ένα γερμανικό καθεστωτικό μήντιο. Η μεταλλαξιογόνα γενετική μηχανική προς το παρόν σκοτώνει, σακατεύει και δεν προστατεύει· αλλά είναι το μέλλον διάολε!

Η Πανάκεια ήταν μια αρχαιοελληνική θεότητα που γιάτρευε τα πάντα· το spiegel την βρήκε στους εκτυπωτές rna…)

Η αναδιάρθρωση έχει ξεκινήσει

Δευτέρα 12 Ιούλη>> Μια νέα ρητορική για την δύναμη και την εξουσία (επί των σωμάτων και επί πτωμάτων…) αναδύεται μέσα απ’ την εκστρατεία του μαζικού πλατφορμιασμού! Οι χιλιάδες δολοφονημένοι απ’ τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής, που είναι ταυτόχρονα παρόντες και απόντες νεκροί, και οι πολλαπλάσιοι σακατεμένοι (κι αυτοί επίσης υπαρκτοί / ανύπαρκτοι) δεν είναι απλά μια θηριώδης «παράπλευρη απώλεια» σε μια κατά τα άλλα ευγενή προσπάθεια-για-την-σωτηρία-του-κόσμου. Είναι οι δολοφονημένοι απ’ τους πρωτοσμικούς στρατούς αφγανοί, ιρακινοί, παλαιστίνιοι, στην μητροπολιτική εκδοχή: μια μαζική τελετουργική «θυσία» που έχουν αναγκαστεί να κάνουν, «υπνωτισμένες» οι πρωτοκοσμικές καπιταλιστικές κοινωνίες… για να αποκαθαρθούν ριζικά απ’ τις «παλιές» ιδέες τους για την ζωή και τον θάνατο, και να υιοθετήσουν τις καινούργιες νόρμες. Και μοιάζει να την αποδέχονται…

Δείτε, για παράδειγμα, τους hipsters αυτών των καινούργιων κανόνων. Δεν χάνουν την ευκαιρία να προβάλουν τα μπρατσάκια τους (ή τις μπρατσάρες τους…) στα antisocial media, μ’ ένα τσιρώτο σε κάποιο σημείο, σα να έχουν κάνει κάποιο σπουδαίο κατόρθωμα. Ή σα να θέλουν να επιβεβαιώσουν δημόσια στο «αόρατο» αφεντικό ότι «ναι, είμαι μαζί σου»!!! Το τσιρώτο παίζει τον ίδιο ρόλο με την πουλάδα στο μανίκι της καραβανοστολής….

Παντελώς άσχετοι και ανίκανοι να συνειδητοποιήσουν ποιον καπιταλισμό ασπάζονται, είναι ωστόσο πρόθυμοι να «παίξουν» στο υγιεινιστικό θέαμα που άλλοι σκηνοθετούν. Μοστράροντας σαν κομπάρσοι απορρίπτουν πρώτοι και καλύτεροι την πραγματικότητα του θανάτου εξαιτίας της γενετικής μηχανικής· περιγελούν το γεγονός ότι δεκάδες χιλιάδες ήταν πριν ζωντανοί και μετά όχι ή ήταν πριν αρτιμελείς και μετά όχι εξαιτίας των πλατφορμών. Δεν υπάρχει ζωή έξω απ’ τις βιοτεχνολογίες ακόμα κι αν αυτές σκοτώνουν διαλαλούν με τον φτηνό τρόπο που τους αναλογεί. Η μόνη ζωή είναι αυτή που πουλάει το αόρατο αφεντικό: η «ζωή plus»…

Δείτε, επίσης, και το συμμετρικά ανάποδο. Πόσοι ντρέπονται να παραδεχτούν ότι οι θάνατοι των οικείων τους μετά από τον πλατφορμιασμό οφείλονται σ’ αυτόν και μόνον σ’ αυτόν; Πόσοι ντρέπονται να παραδεχτούν ότι οι σοβαρές βλάβες που έπαθαν και παθαίνουν, μόνιμες ή όχι, οφείλονται σ’ αυτόν και μόνον σ’ αυτόν; Άλλες εποχές θα ήταν αδιανόητο ένα τέτοιο αίσθημα, το να ντρέπεσαι να χρεώσεις τον δολοφόνο για το έγκλημά του… Σε πυροβολούν και λες «ναι μωρέ, πάντα είχα μια φαγούρα σ’ αυτό το σημείο»;

Κι όμως. Φαίνεται πως τώρα η εσωτερίκευση των υγιεινιστικών (καπιταλιστικών) προσταγών έχει προχωρήσει τόσο πολύ σε ικανά τμήματα των πρωτοκοσμικών πληθυσμών ώστε ακόμα και η ζωή (με την παλιά έννοια: η ζωή ολόκληρη!) έχει μικρότερη σημασία απ’ την συμμόρφωση και την πειθαρχία! Τι σημαίνει «εσωτερίκευση των υγιεινιστικών καπιταλιστικών προσταγών»; Σημαίνει ότι αφού Αυτοί Που Έχουν την Εξουσία λένε ότι «είμαι καλά» με τις πλατφόρμες, τότε δεν μπορεί παρά να είμαι – διαφορετικά αμφισβητώ των εξουσία τους… Κι αυτό είναι επικίνδυνο…

Μ’ αυτή την έννοια το να λέει κάποιος ότι «ο μαζικός εμβολιασμός είναι σχεδιασμένος για να αποτύχει» είναι επικίνδυνη τύφλα. (Την έχει την τύφλα της η και καλά “επαναστατική” ιντελιγκέντσια του λαού και του τόπου…) Πρώτον, επειδή η ίδια η λέξη «εμβολιασμός» είναι απόλυτα παραπλανητική – δεν πρόκειται για εμβόλια!!!. Δεύτερον επειδή δεν υπάρχει ταξικός προσδιορισμός στην επίθεση απ’ την σκοπιά του «μετα-ανθρωπισμού». Ή αν υπάρξει, μπορεί να είναι κάλλιστα ο ανάποδος: “πουσαρισμένοι”, “ενισχυμένοι” βιοτεχνολογικά προορίζονται ήδη να είναι οι απλοί πεζοναύτες και όχι οι στρατηγοί! Εν τέλει θυμηθείτε τον Musk που απορρίπτει τις πλατφόρμες ΚΑΙ, ταυτόχρονα, προωθεί τον νευρολογικό έλεγχο μέσω της εταιρείας του neuralink. Πράγμα που σημαίνει ότι το κτήνος της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης δεν εξαρτιέται καθόλου από μια μονάχα τεχνική και την αποδοχή της…

Το γεγονός ότι μεγάλο μέρος των πρωτοκοσμικών πληθυσμών εξακολουθούν να αρνούνται να γίνουν πειραματόζωα ΔΕΝ ήταν και ΔΕΝ θα μπορούσε να είναι ζητούμενο της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας! Όπως, άλλωστε, το γεγονός ότι οι ταλιμπάν αντιστάθηκαν με επιτυχία στο αφγανιστάν δεν θα μπορούσε να είναι ζητούμενο της νατοϊκής κατοχής! Αν ήταν έτσι με το colpo grosso της γενετικής μηχανικής και των σχεδιασμένων μεταλλάξεων, αν δηλαδή το ζητούμενο των αφεντικών ήταν οι αρνήσεις, τότε κάθε πονηρός θα μπορούσε να προτείνει «ε, τότε, να πλατφορμιαστούμε όλοι για να τους χαλάσουμε τα σχέδια!!!» Βλακώδες; Ναι. Αλλά αυτά συμβαίνουν όταν μπερδεύονται οι ανεπιθύμητες (για τα αφεντικά) αντιδράσεις σε μια τέτοιας κλίμακας και έντασης αναδιάρθρωση με τις πραγματικές αιτίες και τους πραγματικούς στόχους της. (Το είπαμε για την ναρκισσιστική τύφλα, ε;)

Ενώ, λοιπόν, από ποσοτική άποψη ο μαζικός πλατφορμιασμός υπολείπεται ακόμα κατά πολύ των «εξόδων» και των «επενδύσεων» της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, από ποιοτική (και πολιτική / ιδεολογική) άποψη τα αποτελέσματα είναι κάπως καλύτερα για τ’ αφεντικά. ΔΕΝ χρεώνονται (ακόμα) για τον κανιβαλισμό των μαζικών δολοφονιών και των μαζικών σακατεμάτων, ΔΕΝ χρεώνονται για την «αντίστροφη δημιουργική λογιστική θανάτου» (το γεγονός ότι αποκρύπτουν συστηματικά αυτές τις «απώλειες»), ΔΕΝ χρεώνονται για την μαζική απελευθέρωση γενετικά τροποποιημένων οργανισμών στα ανθρώπινα κορμιά, και ΔΕΝ χρεώνονται την γενικευμένη βία αυτής της Αλλαγής Παραδείγματος που θα έχει συνέχεια απ’ την μεριά τους με διάφορες μορφές.

(φωτογραφία: Μήπως τα ληγμένα είναι πιο “ακουστικά”; Για να ερωτηθούν οι εντόπιοι φανς – πρέπει να βρεθεί μια λύση… Είναι μονοδοσικό, ε; Μπαμ και κάτω!)

Διαστροφές της «νέας» βιοπολιτικής

Δευτέρα 12 Ιούλη>> Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι που πεθαίνουν τώρα από τον covid στην αγγλία έχουν εμβολιαστεί

Μ’ αυτόν τον τίτλο σ’ ένα άρθρο του καθεστωτικού guardian στις 27 Ιούνη του 2021, θα περίμενε κανείς κάτι του είδους «Αποκάλυψη Τώρα!» Αλλά όχι. Όχι στο ελλαδιστάν όπου τα ψέμματα είναι 200% τέτοια, αλλά στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας η θανατοπολιτική της γενετικής μηχανικής έχει αρχίσει να ξεχυλίζει. Κι έτσι κάποιοι, προσπαθώντας να αποφύγουν να σπάνε πέτρες σ’ όλη την υπόλοιπη ζωή τους, επιχειρούν να διαστρέψουν τα υπόλοιπα της κοινής λογικής. Ό,τι έχει απομείνει. Ιδού οι 3 πρώτες παράγραφοι του σχετικού άρθρου (ο τονισμός με bold δικός μας):

Ένα πρωτοσέλιδο της MailOnline στις 13 Ιούνη έγραφε «Μελέτη δείχνει ότι 29% από 42 άτομα που πέθαναν εξαιτίας της νέας παραλλαγής είχαν κάνει ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ ΔΟΣΕΙΣ». Στην τεχνική αναφορά της Public Health England στις 25 Ιούνη αυτό το νούμερο ανέβηκε στο 43% (οι 50 απ’ τους 117) με την πλειονότητα (60%) να έχει κάνει τουλάχιστον μια δόση.

Θα μπορούσε να είναι ανησυχητικό ότι η πλειονότητα των ανθρώπων που πεθαίνουν στην Αγγλία απ’ την τώρα πια κυρίαρχη μετάλλαξη Δέλτα (Β.1.617.2) έχουν εμβολιαστεί. Όχι, αυτό είναι εκείνο που θα μπορούσαμε να περιμένουμε από ένα αποτελεσματικό αλλά ατελές εμβόλιο, με ένα προφίλ κινδύνου που διαφοροποιείται ανάλογα με την ηλικία και το πως έγιναν τα εμβόλια.

Σκεφτείτε έναν υποθετικό κόσμο όπου οι πάντες έχουν κάνει ένα εμβόλιο που δεν είναι τέλειο. Αν και ο ρυθμός θανάτων θα μείνει χαμηλός, οποιοσδήποτε πεθαίνει θα έχει εμβολιαστεί.

…

Καταλάβατε; Συμβαίνει ακριβώς ό,τι είχε προβλέψει ο Geert Vanden Bossche (ξαναδείτε: Η καπιταλιστική έφοδος στον ουρανό είναι στον αυτόματο πιλότο; Δευτέρα 28 Ιούνη). Συμβαίνει ότι ο μαζικός πλατφορμιασμός εν μέσω μιας ικανής εξάπλωσης ενός (γενικά ασήμαντου) ιού, πέρα απ’ τους φόνους που πετυχαίνει σαν «παρενέργειες», εκβιάζει μεταλλάξεις του τσαχπίνη (ως τώρα ήπιες) που όμως θα κτυπήσουν ΚΥΡΙΩΣ τους πλατφορμιασμένους! Επειδή, απλά, πολύ απλά, οι πλατφόρμες γενετικής μηχανικής ΔΕΝ ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα αλλά το χακάρουν – και το αδυνατίζουν! Όσοι έχουν απορρίψει τις GMO πλατφόρμες (και δεν έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας) έχουν σε γενικές γραμμές ισχυρότερο ανοσοποιητικό….

Αλλά όχι – λέει ο καθεστωτικός guardian…. Απλά οι πλατφόρμες δεν είναι (ακόμα) τέλειες· ανθρώπινο δημιουργήμα είναι άλλωστε…. Ε; Τιιι;;; Πώς είπατε; Πολύ συγκινητικό…

Υπάρχει κάτι βρώμικο, κάτι δόλιο σ’ αυτήν την απόκρυψη / διαστρέβλωση της αλήθειας; Μα φυσικά – για επαγγελματίες δημαγωγούς πρόκειται…. Η μαφία pfizer/biontech ετοιμάζει «νέα παραλλαγή» της πλατφόρμας της, για να αντιμετωπίσει (λέει) και την μετάλλαξη Δ· ενώ αιτείται αρμοδίως (στον FDA κατ’ αρχήν) και μια «τρίτη δόση» το φθινόπωρο…

Τα κέρδη και ο έλεγχος πάνω στα κορμιά δεν έχουν καμμία ατέλεια!!!