Δευτέρα 12 Ιούλη>> Ένας μεταμοντέρνος προφέσορ θεολογίας στο πανεπιστήμιο Columbia ονόματι Marc C. Taylor εξέδωσε πρόσφατα ένα βιβλίο για την ακρωτηριασμένη ζωή στην 4η βιομηχανική επανάσταση. Φυσικά δεν την ονομάζει έτσι, και είναι υπέρ… Ο τίτλος είναι δηλωτικός: Intervolution, Smart Bodies, Smart Things.
H καθεστωτική «καθημερινή» και ο Μανώλης Ανδριωτάκης αφιέρωσαν χτες μια σελίδα στις απόψεις του Taylor υπό τον τίτλο Το Διαδίκτυο των Σωμάτων. Αντιγράφουμε ενδεικτικά:
… Οι ίδιες τεχνολογίες που διέπουν το Δίκτυο των Πραγμάτων χρησιμοποιούνται τώρα για να δημιουργηθεί ένα Διαδίκτυο των Σωμάτων. «Φέροντες υπολογιστές όπως η αντλία της ινσουλίνης, αλλά και εμφυτεύσιμες συσκευές, όπως βηματοδότες και τσιπ στον εγκέφαλο, συνδέονται στο υπολογιστικό νέφος σε απομακρυσμένα κέντρα δεδομένων, όπου οι σωματικές λειτουργίες και δράσεις παρακολουθούνται, ρυθμίζονται και τροποποιούνται. Σώματα διασκορπισμένα στον χώρο και στον χρόνο διασυνδέονται ολοένα και περισσότερο στον παγκόσμιο ιστό. Το Δίκτυο των Πραγμάτων και το Δίκτυο των Σωμάτων είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα – το καθένα απαιτεί την παρουσία του άλλου». Ο Τέιλορ αναφέρεται σε αυτό το υπερδίκτυο ως το «τεχνολογικό ασυνείδητο του 21ου αιώνα».
… Βρισκόμαστε σ’ ένα σημείο χωρίς επιστροφή. Το δίκτυο των δικτύων, εκεί όπου τέμνεται το εσωτερικό δίκτυο του σώματος (intranet) με το Δίκτυο των Πραγμάτων και το Δίκτυο των Σωμάτων, θα εκκινήσει μια νέα φάση, όπου τα όρια μεταξύ ανθρώπου και μηχανής θα ξεθωριάσουν οριστικά. Ο άνθρωπος, όπως λέει ο Τέιλορ, «διεξελίσσεται», εξελίσσεται δηλαδή μέσω και μαζί με τις τεχνολογίες του. Το σώμα μας πλέον δεν μας ανήκει…. Ξημερώνει μια συναρπαστική εποχή.
Δεν υπάρχει κανένα «υπολογιστικό νέφος», ο Taylor απλά λέει το γνωστό χρήσιμο, καθησυχαστικό, παραπλανητικό ψέμα… Υπάρχουν μόνο γιγάντιοι σκληροί δίσκοι και σύνθετοι αλγόριθμοι ιδιοκτησίας παντοδύναμων εταιρειών και των κρατών που συγκεντρώνουν, αποθηκεύουν, επεξεργάζονται και παράγουν κέρδη και έλεγχο από τα data – data – data. Kλεμμένα ή δοσμένα οικειοθελώς, από παντού. Και δεν ξημερώνει καμμία «συναρπαστικότητα», εκτός αν η αλγοριθμική επιτήρηση / φυλάκιση και η βαθιά μαζική κατάθλιψη του ακρωτηριασμένου ζωντανού είναι αυτό που έλειπε…
Χωρίς να κάνουμε διαφήμιση, σκεφτόμαστε. Την ώρα που το ευρύ κοινό ενός μαζικού μήντιου σαν την «καθημερινή» διαβάζει όλα αυτά (και είτε γουστάρει είτε τρομάζει) δεν είναι ασυγχώρητη οκνηρία να λέτε όλοι εσείς ότι δεν μπορείτε να διαβάσετε το (περιοδικό) cyborg; Διακινδυνεύεται να μείνετε ignorants από βαριεστημάρα;
Σας έχει κατακτήσει ήδη το «τεχνολογικό ασυνείδητο»;