Δευτέρα 28 Ιούνη>> Κανένα απ’ τα θηριώδη «υγειονομικά μέτρα» που επιβλήθηκαν δια της βίας στον «πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού» δεν είχε (και δεν έχει) οποιαδήποτε υγιειονομική αξία! Αυτό είναι πια τόσο ολοφάνερο ώστε μόνο πολιτικά και κοινωνικά θεόστραβοι δεν μπορούν να το καταλάβουν – και τέτοιοι υπάρχουν δυστυχώς πολλοί. Τον αυστηρό υγιειονομικό ορθολογισμό τον επέδειξε, ποιός άλλος;, το κράτος / κεφάλαιο που ΔΕΝ χρειαζόταν επιτάχυνση του ελέγχου της κοινωνικής αναπαραγωγής, επειδή τον είχε πετύχει ήδη σε ικανοποιητικό βαθμό… Το κινεζικό.
Τα συγχρονισμένα και με πρωτοφανή βία πραξικοπήματα που έγιναν ταυτόχρονα (και συνεχίζονται) σ’ όλον τον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο, είχαν διπλό χαρακτήρα. Αφενός εναντίον των πληθυσμών, των οποίων οι συμπεριφορές θα έπρεπε να αλλάξουν εκ θεμελίων ώστε να προσαρμοστούν στις προδιαγραφές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Αφετέρου εναντίον άλλων μερίδων του κεφάλαιου, των «πιο καθυστερημένων», που άνθησαν πάνω στις «παλιές» συμπεριφορές, τα «παλιά» ήθη και έθιμα, την «παλιά» αγορά: άλλες απ’ αυτές τις καπιταλιστικές δραστηριότητες πρόκειται να εξαφανιστούν, κι άλλες να προσαρμοστούν / αναδιαρθρωθούν δια της βίας.
Η ιστορικά υλιστική προσέγγιση μπορεί όμως να υποδείξει ότι το «φάρμακο» στην «αναπτυξιακή υστέρηση» και στον ατελή έλεγχο της κοινωνικής αναπαραγωγής στον δυτικό καπιταλισμό (: η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία) έχει όλα τα δομικά ελαττώματα της δυτικής … φαρμακολογίας! Ναι μεν έχει καταφέρει να επιταχύνει ορισμένες πλευρές της «μετάβασης»… Ναι μεν έχει καταφέρει να κατοχυρώσει πλευρές της αναδιάρθρωσης του ελέγχου επί των κοινωνιών, όπως για παράδειγμα το «δικαίωμα» της μορφής-κράτος να αναστέλει κατά βούληση ελευθερίες και δικαιώματα, κάτι που μέχρι πριν 2 χρόνια θεωρούνταν απλά αδιανόητο… Με δυο λόγια η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία έχει πράγματι σημαντικές πολιτικές επιτυχίες. Ταυτόχρονα όμως η δυτική καπιταλιστική «έφοδος στον ουρανό» έχει εμπλακεί στον φαύλο κύκλο των ίδιων των υγιειονομικών θεωρημάτων που χρησιμοποιεί για τη νομιμοποίησή της (και την παραπλάνηση των υπηκόων…), προκαλώντας μια εκτεταμένη κρίση εμπιστοσύνης μεγάλου μέρους των πρωτοκοσμικών κοινωνιών. Μια εκτεταμένη κρίση εμπιστοσύνης που μπορεί να είναι άγουρη και αντιφατική από πολιτική άποψη (άρα να θεωρείται απ’ τα αφεντικά «διαχειρίσιμη») αλλά οξύνει ορισμένες απ’ τις εσωτερικές δομικές αντιφάσεις του καπιταλισμού στη δυτική, χριστιανική εκδοχή του.
Το αποτέλεσμα είναι αυτό που ενδεικτικά φαίνεται στον πιο κάτω πίνακα: η απόσταση απ’ τον «στρατηγικό ανταγωνιστή» αυτό το διάστημα, απ’ το 2020 ως τα μέσα του 2021, όχι μόνο δεν μικραίνει αλλά, αντίθετα, μεγαλώνει!
Η ασταμάτητη μηχανή εκτιμάει πως αν όχι το σύνολο σίγουρα το μεγαλύτερο μέρος των στελεχών του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος και οι υψηλόβαθμοι λακέδες τους είναι κοκάκηδες. Ποτέ δεν λαμβάνονται υπ’ όψη τέτοιου είδους δεδομένα όταν αναλύονται οι συμπεριφορές των αφεντικών και των ειδικών τους. Όμως ο κοκάκιας έχει απ’ την μια μεριά υπερτονισμένη (συχνά παρανοϊκά) την αίσθηση της δύναμής του, και απ’ την άλλη μεριά ανικανότητα ελιγμών μπροστά στις συνέπειες των πράξεών του. Απλά επιχειρεί να «λύσει» δια της βίας τα προβλήματα που δια της βίας δημιουργεί. Είναι ο τύπος που κρατάει μόνο ένα σφυρί…
Μια έκφανση αυτού του «φαύλου κύκλου των υγιεινομικών θεωρημάτων» είναι … οι μεταλλάξεις του τσαχπίνη!