Δευτέρα 10 Μάη. Δεν τελειώνει εδώ ούτε η ιστορία ούτε το μπλέξιμο. Σύμφωνα με τις επιθυμίες και τις προετοιμασίες του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος η “φονική πανδημία” (δηλαδή μια ιογενής αρρώστια που θα βαφτιζόταν “φονική πανδημία”…) ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να σκάσει είτε στην αφρική είτε στη λατινική αμερική, σε “τριτοκοσμικές” ζώνες που ενδιαφέρουν έντονα τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς – και καθόλου για την υγεία των κατοίκων τους!! Αν συνέβαινε έτσι, τότε οι πλατφόρμες θα έπεφταν σαν ακρίδες πάνω τους, θα γίνονταν η δωρεάν “ανθρώπινη πρώτη ύλη” των πειραμάτων του δυτικού συμπλέγματος (πριν γίνει επανεισαγωγή στη δύση…) αλλά, επιπλέον, θα ανανεωνόταν η τόσο πολύτιμη δυτική πολλαπλή αποικιοκρατία – με υγιεινιστική σημαία. “Για το καλό των λαών”…
Τα πράγματα δεν έγιναν έτσι. Ο τσαχπίνης έσκασε σε μια κινέζικη επαρχία. Οι δυτικοί δημαγωγοί πανηγύρισαν ευχόμενοι και προφητεύοντας την “κατάρρευση της αυτοκρατορίας του Xi”, αυτού του τόσο επικίνδυνου και ανέκφραστου ανταγωνιστή… Πριν, όμως, στεγνώσει το σάλιο των θριαμβολογιών τους, το κινεζικό καθεστώς είχε αντιμετωπίσει το “κακό”, που εν τω μεταξύ είχε μεταφερθεί όχι στον “τρίτο κόσμο” αλλά στον πρώτο, στον δυτικό, φορτωμένο ήδη με την μυθολογία της Αποκάλυψης και του Μεγάλου Θανατικού. Αναγκαστικά οι προτεραιότητες του δυτικού συμπλέγματος ανατράπηκαν: όχι οι “τριτοκοσμικοί” αλλά οι δικοί τους υπήκοοι θα έπρεπε να γίνουν μαλλιοκούβαρα το playground της γενετικής μηχανικής· συν όλα τα υπόλοιπα και απαραίτητα (πραξικοπήματα, κατάργηση θεμελειωδών ελευθεριών, κλπ).
Ώσπου να αποικιοποιήσουν τις «δικές τους» κοινωνίες τα αφεντικά του δυτικού συμπλέγματος, οι ανταγωνιστές (Μόσχα και Πεκίνο αλλά ακόμα και το Ν. Δελχί) είχαν καταφέρει να επεκταθούν «υγιειονομικά» / φαρμακευτικά (άρα και πολιτικά) στις περιοχές εκείνες που τα αρχικά δυτικά όνειρα προόριζαν για easy job. Διπλή αποτυχία, στα όρια της συντριβής με κριτήρια 4ου παγκόσμιου πολέμου: και οι (διεθνώς άγνωστες) ρωσικές και κινεζικές φαρμακοβιομηχανίες βγήκαν καλπάζοντας απ’ τα εθνικά τους σύνορα κερδίζοντας άνετα παγκόσμια αναγνώριση, και οι δυτικοί πληθυσμοί αποδείχθηκαν πιο ζόρικοι απ’ όσο θα έπρεπε (για τα συμφέροντα του συμπλέγματος!), απορρίπτωντας (απ’ το περασμένο φθινόπωρο και μετά) όλο και πιο έντονα τους εκβιασμούς και την «θεραπεία»!
Μ’ αυτά τα δεδομένα (ποιός τα αμφισβητεί;) η όψιμη καούρα για τους «φτωχούς, απροστάτευτους και πένητες» του πλανήτη, συσκευασμένη στην ίδια στάνταρ υγιεινιστική τρομοεκστρατεία («αν δεν τους βάλουμε κάτω απ’ την μπότα μας θα γίνουν οι βρωμιάρηδες φυτώρια μεταλλάξεων που θα έρχονται στα κάστρα μας») είναι ο γνωστός ιστορικός δυτικός ιμπεριαλισμός μασκαρεμένος με τα λόγια που προορίζονταν να ακουστούν την άνοιξη του 2020 – αν δεν είχε γίνει η (όπως αποδείχθηκε γρήγορα) «στραβή» με την Wuhan!
Ναι, είναι αλήθεια! Τ’ αφεντικά του δυτικού συμπλέγματος «ενδιαφέρονται» για τους τριτοκοσμικούς!! Όχι, όμως, για τους λόγους που θα προτιμούσαν (: να τους ξανακατακτήσουν και να τους χρησιμοποιήσουν σαν το πρώτο μαζικό πεδίο πλατφορμιασμού δοκιμάζοντάς τον πριν τον μεταφέρουν σε βάρος των δικών τους υπηκόων) αλλά για τον αντίθετο: επειδή τους χάνουν, και πιθανότατα τους χάνουν για πάντα, απ’ τους ανταγωνιστές τους!!!
Έτσι ο ψόφιος «κομμουνισμός» του νυσταλέου έχει, μεν, μια κάποια «λογική» γενικού δυτικού καπιταλιστικού συμφέροντος… μόνο που τώρα πια είναι «αμυντικός» και, εξαιτίας αυτής της υποχρεωτικής αμυντικότητας, δεν εκφράζει καν και καν την συναίνεση των φαρμακομαφιόζων και των υπόλοιπων του συμπλέγματος. Οι οποίοι έχουν εξασφαλίσει ήδη εκείνο που ποθούσαν: την fast track έγκριση όλων των επόμενων πλατφορμών τους, είτε για τον τσαχπίνη είτε για την γρίπη είτε για οτιδήποτε άλλο, χωρίς αυτές τις βαρετές και γεμάτες ψέματα “δοκιμές”…
Τι απομένει από την πατεντολογία; Προς το παρόν και στο ορατό μέλλον ο θόρυβος μιας αγχωμένης επιχείρησης δημόσιων σχέσεων εκ μέρους μιας παρηκμασμένης υπερδύναμης στα κενά κρανία των οπαδών της… Ευτυχώς πάντως που υπάρχουν οι συμμαχικοί δημαγωγοί (τύπου ελλαδιστάν) για να κάνουν διατάσεις και κάμψεις προς τιμήν του (νυσταλέου) γίγαντα του ανθρωπισμού: ένα ακόμα εθνικό κωμικό μονόπρακτο.
Ας μην το ξεχνάμε: το Joνυσταλεάν ψάχνει επειγόντως συμμάχους, «φίλους», κάποιους να το αγαπήσουν τέλος πάντων… Τι να κάνει και ο νυσταλέος; Άν ο αντίπαλος έχει σφυροδρέπανο, σηκώνει κι αυτός λάβαρο «παγκόσμιας αδελφοσύνης»…
(φωτογραφία: Hey men, I kill for money! But if you ‘re friends I’ll kill you for nothing!)