Month: March 2021

Βρίζοντας το κοινό

Δευτέρα 22 Μάρτη.>> Τέσσερα βιβλία κανονικού μεγέθους των 250 σελίδων το καθένα, μόνο το κείμενο, xωρίς φωτογραφίες: τόσα χοντρικά είναι αυτά που έχουν γραφτεί εδώ σχετικά με τον τσαχπίνη μέσα σ’ ένα χρόνο.

Έχει κανείς την αίσθηση ότι έχει διαβάσει χίλιες (1000) σελίδες βιβλίου στην ασταμάτητη μηχανή; Μάλλον απίθανο. Το καθημερινό τρίλεπτο ή τετράλεπτο (τόσο χρειάζεται η ανάγνωση) και το καθημερινό πεντάωρο ως οκτάωρο (τόσο χρειάζεται το ψάξιμο και το γράψιμο) είναι δυο μεγέθη τόσο άνισα ώστε κάποια στιγμή δικαιούται να αναρωτηθεί (ο «παραγωγός»…) what for?… και ο μέσος «καταναλωτής» να μην μπορεί να δώσει μιαν απάντηση που να φέρει μια κάποια ισορροπία… Εν τέλει ο μέσος «καταναλωτής» έχει τον χρόνο με την μεριά του, μπορεί να σερφάρει στον κυβερνοχώρο ή μπορεί να ελεεινολογήσει αυτά που διάβασε. Αντίθετα ο «παραγωγός» έχει σταθερά τον χρόνο εναντίον του: πρέπει να προλάβει (την καπιταλιστική / κρατική κίνηση…) έγκαιρα και έγκυρα· και πρέπει να το κάνει θεωρώντας τον κάθε άγνωστο αναγνώστη σαν υψηλής νοημοσύνης και ηθικής…

Αυτά τα δεδομένα είναι καταραμένα. Και έγιναν ακόμα σκληρότερα απ’ την στιγμή που ο μέσος «καταναλωτής» ασταμάτητης μηχανής άρχισε να πολλαπλασιάζεται εδώ και πολλούς μήνες· τσαχπίνης γαρ. Όσες (πολιτικές) εξηγήσεις κι αν βρήκε ο «παραγωγός» για να είναι συνεπής σε ένα καθημερινό ραντεβού με μερικές χιλιάδες αγνώστων, δεν θα μπορούσε να αποφύγει αυτό το συνειδησιακό όριο: οι αναγνώστες έχουν την τάση να νοιώθουν «πελάτες» και να συμπεριφέρονται ανάλογα (πάντα έχουν δίκιο!), όμως η ασταμάτητη μηχανή δεν είναι μαγαζί, δεν «πουλάει» κάτι για να πανηγυρίζει με την «αύξηση της πελατείας»! Κι όμως: τα «καταναλωτικά ήθη» ήταν / είναι πάντα εκεί, μπροστά της, στην «άλλη μεριά του σήματος», σ’ αυτές τις χιλιάδες των άγνωστων «επισκεπτών» – κάποτε και στους γνωστούς.

Αφού τέτοιες είναι οι γενικές ιδεολογικές συνθήκες, τα μέσα κοινωνικά ήθη (και όχι οι προθέσεις και οι στόχοι του «παραγωγού»…) που καθορίζουν την πρόσληψη αυτού του καθημερινού τρίλεπτου, τετράλεπτου, τότε what for? τα πολύωρα, ανελέητα νυχτέρια; Κι αν ο κάθε κουφιοκέφαλος κανίβαλος ή το κάθε κοπρόσκυλο των κλασσικών media ή των antisocial media μπορεί, κοιτώντας απ’ την κλειδαρότρυπα του σκοταδιού του να αυτοϊκανοποιείται αφοδεύοντας πάνω σ’ αυτά τα ξενύχτια, τότε πως οι υπόλοιποι «καταναλωτές» μπορούν να τον πετάξουν με τις κλωτσιές έξω απ’ το «κοινό», ώστε να αποκατασταθεί μια κάποια ελάχιστη ίσως αλλά οπωσδήποτε έντιμη κοινότητα; Θέλουν, άραγε, καν και καν, να διαχωριστούν απ’ την σαβούρα που είναι βέβαια «μακριά» σαν φυσική απόσταση αλλά εντελώς δίπλα σαν ψηφιακή; Ο κόσμος των ψηφιακών μεσολαβήσεων περιλαμβάνει μεγάλες δυνατότητες συνειδησιακής, διανοητικής υποτίμησης και λίγες ανατίμησης· η εξωτερίκευση και η ανάδευση της σαβούρας έχει γίνει όπλο των κυρίαρχων· το θηρίο της «ψηφιακής κουλτούρας» (έτσι λέγεται;) καταβροχθίζει πολλά..

Η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει οριστικές απαντήσεις για όλα αυτά· αλλά δεν θέλει να μείνει αδρανής. Υποστηρίζει ότι το μέσο δεν είναι το μήνυμα (όπως ισχυριζόταν ο Μακ Λούαν)· ωστόσο το μικροαστικό σκουπιδαριό που μπορεί να σκεπάσει οποιοδήποτε μέσο είναι ένα πολύ δυσοίωνο μήνυμα! Και όχι μόνο “μήνυμα”.

Οι καιροί στους οποίους μας έχουν σπρώξει δεν επιτρέπουν φιλαυτίες, ναρκισσισμούς, κολακείες. Δεν επιτρέπουν επίσης (αυτό δείτε το σαν ζήτημα αρχής) το τυφλό κυνήγι των «likes», όπως κι αν εκδηλώνονται. Έφτασε, λοιπόν, η στιγμή να αλλάξει η ασταμάτητη μηχανή. Το είχε υπονοήσει απ’ τις 1 Μάρτη: έγραφε τότε για τα γενέθλιά της, ότι έγινε (στην ψηφιακή εκδοχή της) 5 χρονών, και πως έχει δόντια. Δαγκώνει. Ακόμα κι αν πρέπει τώρα να δαγκώσει τη γλώσσα της.

Από σήμερα η ασταμάτητη μηχανή γίνεται εβδομαδιαία· αντί για καθημερινή. Μια φορά την εβδομάδα, κάθε Δευτέρα ή Τρίτη· και μόνο σε (κατά την κρίση της) εξαιρετικά επείγουσες καταστάσεις άλλη μια μέρα, όποια χρειαστεί. Αλλά, το ξαναλέμε, αυτό το τελευταίο θα είναι εξαίρεση. Ο κανονικός ρυθμός της θα είναι εβδομαδιαίος. Μια συνειδητή άρνηση εργασίας, άρνηση της κατανάλωσής της και της απονεύρωσής της μέσω της αλλοτρίωσης και της συνήθειας· μια άρνηση με situ καταβολές (το αναγνωρίζει).

Αυτό σημαίνει, φυσικά, λιγότερη ύλη· και πιο επιλεκτική. Απ’ την άλλη μεριά θα απελευθερωθεί χρόνος για να πέσει μεγαλύτερο βάρος στα άλλα δύο σκέλη του project Sarajevo/αόρατες πόλεις: στο Sarajevo.pdf και στα τετράδια για εργατική χρήση. Μεγαλύτερη προσοχή στην εμβάθυνση· αλλά, επίσης, μεγαλύτερη προσοχή σε όσες / όσους εννοούν να υποστηρίζουν στον έναν ή στον άλλο βαθμό το εγχείρημα.

Δεν είναι μια απόφαση εν θερμώ· το αντίθετο. Είναι όμως μια απόφαση θυμωμένη. Εδώ και πολύ καιρό. Ο θυμός δεν έγινε εμπόδιο στην όσο το δυνατό αρτιώτερη καθημερινή εργατική αντιπληροφόρηση και κριτική· αλλά ήταν παρών πίσω τους. Πριν αποφασίσει να δαγκώσει την γλώσσα της η ασταμάτητη μηχανή έσφιξε τα δόντια για πολλούς μήνες. Θυμός όχι μόνο απέναντι στ’ αφεντικά – εκεί είναι αυτονόητος. Θυμός επίσης απέναντι στην αδράνεια, στις υπεκφυγές, στην ψυχολογικοποίηση, τις φτηνές δικαιολογίες· σ’ ότι τέλος πάντων ευνοείται απ’ τα καταναλωτικά (και αυτοκαταναλωτικά) ήθη και έθιμα.

Υπάρχει κάτι άδικο σ’ αυτήν την αλλαγή: αντιμετωπίζουμε τους πάντες σαν «μέσους καταναλωτές» ενώ δεν είναι έτσι. Το ξέρουμε. Ξέρουμε ότι υπάρχουν άγνωστοι αναγνώστες με τους οποίους θα άξιζε να αποκτήσουμε καλύτερη και ουσιαστικότερη σχέση· κι αυτοί / αυτές το ίδιο, απ’ την μεριά τους. Για τα δύσκολα που είναι μπροστά μας. Γι’ αυτό και η συγκεκριμένη απόφαση είναι προσωρινή, μεταβατική. Υπάρχουν κάποιες σκέψεις για μεγαλύτερες αλλαγές στο πως θα λειτουργεί αυτό εδώ το εργατικό, αυτόνομο, πολιτικό, ανταγωνιστικό site – αλλά χρειάζονται κάποιον χρόνο για να ωριμάσουν και να αποκτήσουν μορφή.

Όταν θα είναι έτοιμες θα τις ανακοινώσουμε.

Αυτά. Και μια αφιέρωση σ’ όσες / όσους έχουν ακόμα ψυχή και νοιώθουν τα λόγια και τα νοήματα:

Αυτοί που σας (μας) «περιποιούνται»

Κυριακή 21 Μάρτη. Σίγουρα δεν θέλετε να ξέρετε δυσάρεστα πράγματα. Ειδικά τέτοιες εποχές. Μερικά απ’ αυτά τα απωθητικά φωτίζουν ωστόσο με σκληρό φως εκείνα που ζούμε (και οι περισσότεροι προσπαθούν να απωθήσουν ή απλά να εκτονώσουν).

H «επιχείρηση ελευθερία του ιράκ» δεν ήταν σαν την «επιχείρηση ελευθερία» του πλατφορμιασμού – είχε όμως τον ίδιο πυρήνα θανάτου, εξαπάτησης, κυριαρχίας. Ξεκίνησε σα χτες, στις 20 Μάρτη, πριν 18 χρόνια. Το 2003. Τα δυτικά αφεντικά, αυτά που τώρα μαθαίνουν τους υποτελείς τους τι (πρέπει να) είναι η «υγεία» τους, και γιατί η «ελευθερία» τους πρέπει να είναι «υγιής», ξέρουν καλά τι κάνουν και γιατί το βαφτίζουν όπως το βαφτίζουν.

Το 8λεπτο video που ακολουθεί δείχνει παραδειγματικά το είδος της «υγιούς ελευθερίας» που εξασφάλισαν τα δυτικά, πρωτοκοσμικά αφεντικά , στους ιρακινούς και στις ιρακινές· ειδικά στα παιδιά τους. Ασχολείται με την Βασόρα. (Ευχαριστούμε τον Σ. για την αποστολή· και τον υποτιτλισμό).

Σίγουρα είναι σκληρό το φως που (και) απ’ την Βασόρα έρχεται να πέσει πάνω στις υποσχέσεις των δυτικών αφεντικών προς τους υπηκόους τους – εσάς κι εμάς. Σκληρό κι ανατριχιαστικό. Σίγουρα οι caradinieri και οι pfizerοι της «αριστεράς» κάθε είδους και απόχρωσης θα εξοργιστούν με την συσχέτιση: αυτοί εκεί (θα πουν ή θα εννοήσουν…) είναι οι Άλλοι – ενώ Εμείς (θα πουν…) είμαστε Εμείς, είμαστε οι Λευκοί, είμαστε οι Πρωτοκοσμικοί, είμαστε οι Πειθαρχημένοι Στρατιώτες…. και μας φροντίζουν στ’ αλήθεια οι αφέντες… Το καλό μας θέλουν… Αν μας σακατέψουν πώς θα βγάζουν τα κέρδη τους;

Ναι… έτσι είναι… αν νομίζετε ότι ο καπιταλισμός είναι φιλάνθρωπος… και εχθρικός προς την θανατοπολιτική… Αν αυτό νομίζετε…

Δείτε λοιπόν. Στο κάτω κάτω τι είναι πιο εύκολο απ’ το να κλείνουμε τα μάτια, απ’ το να μην ξέρουμε και απ’ το να ξεχνάμε;

(Μόνο εμείς, οι πρωτοκοσμικοί, ξεχνάμε… Η λήθη είναι το δώρο της συμμετοχής ή/και της συνενοχής μας… Οι Άλλοι δεν ξεχνούν…)

Η διαρκής ανακατασκευή της «πραγματικότητας»

Κυριακή 21 Μάρτη. Είναι η τρίτη (ή μήπως η τέταρτη;) φορά που θυμίζουμε την πιο κάτω κουβέντα με την (μάταιη ως τώρα) «ελπίδα» πως θα γίνει κατανοητό το ευρύτερο περιβάλλον της ιστορικής κίνησης, στη φάση της άγριας αναδιάρθρωσης, της επέλασης (στην καπιταλιστική δύση κατά κύριο λόγο) των «κανονικοτήτων» που είναι οι οργανωμένες νόρμες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Νόρμες όχι μόνο εργασίας ή κατανάλωσης· νόρμες εννοήσης, επανα-νοηματοδότησης της ζωής και του θανάτου.

Πριν 18 χρόνια λοιπόν ένας τύπος είπε δημόσια τα εξής, σαν απάντηση σε μια συγκεκριμένη ερώτηση:

…Είμαστε μια αυτοκρατορία πλέον, και όταν δρούμε δημιουργούμε την δική μας πραγματικότητα. Κι ενόσω εσείς θα μελετάτε αυτήν την πραγματικότητα – με ζήλεια – εμείς θα δρούμε ξανά, δημιουργώντας άλλες νέες πραγματικότητες, τις οποίες θα μπορείτε να μελετήσετε επίσης, κι έτσι θα πηγαίνουν τα πράγματα. Είμαστε πρωταγωνιστές της ιστορίας … και εσείς, όλοι εσείς, θα μείνετε πίσω και απλά θα μελετάτε τι κάνουμε…

Ο συγκεκριμένος «τύπος» λεγόταν Karl Rove και ήταν (τότε) «ειδικός σύμβουλος ασφαλείας» του αμερικάνου προέδρου Bush του Β. Η ερώτηση αφορούσε τη «νομιμότητα» της εισβολής στο ιράκ. Και ο «σύμβουλος» έδωσε την απάντηση που με δυο λόγια θα διατυπώναμε ως εξής: εξουσία είναι το να μπορείς να δημιουργείς τετελεσμένα. Κι άσε τους άλλους να ψάχνονται…

Πόσο μέσα σ’ αυτό το δόγμα αποδείχθηκαν οι πρωτοκοσμικές κοινωνίες απ’ τις αρχές του 2020 ως και σήμερα; Απόλυτα – ο Rove ήταν ο «προφήτης» του παροξυσμού της εξουσίας του Θεάματος. Τώρα πια το Εγώ ειμί οι πραγματικότητές σου ήτινες σώζουν εσέ· ουκ έσονται σοι πραγματικότητες έτερες πλην εμού είναι η «πρώτη εντολή του θεού»: της καπιταλιστικής τεχνολογίας.

Αφού οι μηχανές πλαστογράφησης / προπαγάνδας των αφεντικών του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος κατάφεραν να φτιάξουν, εξ εφόδου, την «φοβερή φονικότητα» του τσαχπίνη αλλά και την «φοβερή μολυσματικότητα» των …. «ασυμπτωματικών» (κινήσεις νο 1 και 2)· αφού «νομιμοποίησαν» τα συνταγματικά πραξικοπήματα και τις καθολικές απαγορεύσεις / ρυθμίσεις των ανθρώπινων / κοινωνικών συμπεριφορών κι αφού επέβαλαν την γρήγορη επέκταση των ψηφιακών μεσολαβήσεων σχεδόν παντού (κινήσεις νο 3 και 4)· αφού επέβαλαν την δημιουργική λογιστική θανάτου με τα άχρηστα / σκόπιμα δόλια τεστ και τις κοινές δεξαμενές (κίνηση νο 5 και 6)· αφού προπαγάνδισαν / συσκότισαν την γενετική μηχανική και τις μεταλλάξεις των ανθρώπινων κυττάρων / οργανισμών πουλώντας τες σαν την μοναδική «σωτηρία απ’ το κακό» (κίνηση νο 7)· αφού άρχισαν να επιβάλλουν τους πλατφορμιασμούς σαν «λύτρωση» παρά τα όποια τεχνικά και όχι μόνο προβλήματα επιμελητείας (κίνηση νο 8)· έφτασαν στο σημείο της επιβολής του καθολικού ψηφιακού φακελώματος με την ψευδή μορφή του «διαβατηρίου» (κίνηση νο 9)· και βρίσκονται προ των πυλών της επίσημης ποινικοποίησης / απαγόρευσης οποιαδήποτε θεωρητικής κριτικής (: λογοκρισία) και πρακτικής απόρριψης / ανυπακοής (κίνηση νο 10).

Κάναμε, το ξέρετε, ότι καλύτερο ήταν δυνατόν σαν εργατική κριτική και αντιπληροφόρηση για να προειδοποιήσουμε έγκαιρα πως αυτή θα ήταν η αλληλουχία των κινήσεων, τα διαδοχικά βήματα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας. Αφού τα αφεντικά του συμπλέγματος είχαν πολύ πριν τον τσαχπίνη συγκεκριμενοποιήσει τους στόχους και τα συμφέροντά τους. Με μεγάλη λύπη παρατηρούμε τώρα πως στα μέρη μας οι όποιες αντιδράσεις (εκτός ή εντός εισαγωγικών…) περιστρέφονται αμήχανα και αδέξια γύρω απ’ την κίνηση 3 και μόνον αυτή· και πάλι τόσο ξώφαλτσα ώστε να μην διαταραχτεί η αλυσίδα, να μην «ενοχληθούν» ούτε οι προηγούμενοι ούτε οι επόμενοι κρίκοι της. Ενδεχομένως, και μόνο στα λόγια, βερμπαλιστικά, κάποιοι να προσπαθούν να παραστήσουν ότι είναι αντίθετοι και στην κίνηση νο 9… Πώς, όμως, είναι δυνατόν να αμφισβητηθούν και να πολεμηθούν τα πανωσηκώματα της τρομοεκστρατείας αν τα θεμέλια και οι πρώτοι όροφοί της γίνονται πάντα δεκτά; Δεν γίνεται! Περισσεύει, λοιπόν, ο καιροσκοπισμός συνδικαλιστικού τύπου…

Η ιδέα ότι «κάπως θα τις καπουλάρουμε» ψευτοκτυπώντας κρίκους που φαίνονται πιασάρικοι αφήνοντας όμως την αλυσίδα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας στη θέση και στην ιδεολογική και μπηχεβιοριστική ισχύ της, όσο κι αν μοιάζει ικανοποιητική για το μεροδούλι / μεροφάι εκείνου που θεωρείται στα μέρη μας «πολιτική», είναι απλά ένα μέρος της κατασκευής πολλών πραγματικοτήτων απ’ την μεριά των αφεντικών· είναι μέρος της ιστορικής διαλεκτικής κίνησης της εξουσίας τους. Δείτε, για παράδειγμα, την δήθεν αντιπολιτευτική τακτική της Κουμουνδούρου, που στηρίζει αναφανδόν όλον τον πυρήνα του «πολεμού κατά του αόρατου εχθρού» (: του πολέμου κατάκτησης του κοινωνικού πεδίου απ’ το σύμπλεγμα / κεφάλαιο / κράτος, του πολέμου υπέρ της μηχανικής μεσολάβησής του, του πολέμου υπέρ της μετατροπής του σε πεδίο καθολικής εκμετάλλευσης και κυριαρχίας) αλλά βρίσκει εδώ κι εκεί κάτι για να παραστήσει ότι διαφωνεί.

Οι ευγονιστές είναι εδώ! (1)

Κυριακή 21 Μάρτη. Έρχεται, έχει αναγγελθεί, η κίνηση νο 11: η υγιεινιστική επιτήρηση, πειθάρχηση, διαστρωμάτωση και διατίμηση της σύγχρονης εργατικής τάξης. Σε πρώτο χρόνο η κίνηση νο 11 μοιάζει “on / off”: «προσλαμβάνεσαι / απολύεσαι» αν είσαι ή δεν είσαι εγκεκριμένος/η με βάση τις καινούργιες νόρμες περί «υγείας», «προστασίας της δημόσιας υγείας», «κοινωνικής ευθύνης»… Έχουμε δώσει το όνομα της σ’ αυτήν την εξέλιξη: κοινωνικός ευγονισμός 2.0, υγιεινιστικό απαρτχάιντ – τόσο για το σύνολο της ζωής όσο και ειδικά για την εκμετάλλευση της εργασίας και της ανθρώπινης δημιουργικότητας.

Κατευθείαν απ’ τους στάβλους της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας ο μοντελίστας υγείας και προφέσορ πνευμονολογίας στο πανεπιστήμιο Κρήτης Νίκος Τζανάκης άνοιξε πριν μια βδομάδα τα χαρτιά της κίνησης νο 11:

… Οι αρνητές του κορωνοϊού και οι αντιεμβολιαστές μας αφαιρούν το δικαίωμα στη ζωή… Μας αφαιρούν το δημοκρατικό μας δικαίωμα να προφυλασσόμαστε από κινδύνους. Καταπατούν το δικαίωμά μας στην ελευθερία και τη ζωή. Γιατί αν αυτός κολλήσει και κολλήσει εμένα, μπορεί να πεθάνω εγώ και όχι αυτός. Οπότε όταν μιλάμε για δημοκρατία, πρώτα απ’ όλα την καταπατούν αυτοί…

…Και σ’ αυτήν την συντεταγμένη πορεία δεν έχουν θέση, ούτε αυτοί που δεν θέλουν να εμβολιαστούν, ούτε οι αρνητές της μάσκας , ούτε οι οποιοιδήποτε αρνητές του κορωνοϊού. Διότι αυτοί λειτουργούν σαν βόμβες μέσα στην κοινωνία…

Η δεοντολογία του “πυροτεχνουργού υγείας” είναι γνωστή στα μέρη μας απ’ την εποχή των ανηλίκων που βαφτίστηκαν “υγιειονομικές βόμβες” – απ’ την περασμένη άνοιξη δηλαδή. Είναι αναμενόμενο λοιπόν πως όταν γίνεται “πόλεμος” και υπάρχουν “βόμβες” (: “όπλα μαζικής καταστροφής”… όπως στο ιράκ ένα πράγμα…), δημιουργούνται και οι πρέπουσες εμπόλεμες συμμαχίες μεταξύ κρατών, ειδικών/αξιωματικών, κλπ. Οι συμμαχίες των προθύμων… Μόνο που για να περάσουν τον Ατλαντικό οι καλές ιδέες του κοινωνικού ευγονισμού, του υγιεινιστικού απαρτχάιντ, και να φτάσουν ως τα μέρη μας χρειάζονται κάποιοι μήνες. Τις ίδιες προτάσεις του έλληνα προφέσορα είχαν διατυπώσει αμερικάνοι όμοιοί του στις αρχές Αυγούστου του 2020:

Να νικήσουμε τον covid-19 απαιτώντας τον εμβολιασμό όλων. Δεν είναι αντιαμερικάνικο, είναι πατριωτικό.

Να κάνουμε τα εμβόλια ελεύθερα, να μην επιτρέψουμε θρησκευτικές ή προσωπικές αντιρρήσεις, και να τιμωρήσουμε όσους δεν εμβολιαστούν. Απειλούν τις ζωές των άλλων.

Στον ίδιο ακριβώς «πατριωτικό» δρόμο (ακριβώς στον ίδιο!!!) πορεύεται και η φιλόδοξη («ζήτω η δραχμή»!) άκρα αριστερά, με τις πάγιες συνδικαλιστικές ρητορείες της (ξέχασε το “έξω απ’ το νατο” – κολλάει παντού). Έχει κάνει ήδη αρκετά μέτρα:

Κάτι μας «έμαθε» ο κορωνοϊός. Αν ένας νοσεί, όλοι κινδυνεύουμε!

Δεν θα μάθουν τίποτα ποτέ! Τίποτα και ποτέ δεν θα μάθουν!!! Προφανώς στηρίζουν και το υγιεινιστικό απαρτχάιντ και τις απολύσεις των «αρνητών»… (Απλά ντρέπονται ακόμα να το πουν ανοικτά…)

Στο αμέρικα πάντως, πέρυσι, προέκυψε μια κάποια κατακραυγή για την τιμωρία (φυλάκιση; ηλεκτρική καρέκλα;) όσων δεν εμβολιαστούν. Λίγες ημέρες μετά έγινε μια μικρή διόρθωση στο πρόταγμα:

Η λέξη «να τιμωρήσουμε» άλλαξε σε «να δημιουργήσουμε αντικίνητρα»…

Δεν είναι Γιάννης, είναι Γιαννάκης… 

Οι ευγονιστές είναι εδώ! (2)

Κυριακή 21 Μάρτη. Η «on/off» εκδοχή της κίνησης νο 11 δεν είναι καθόλου η τελική. Όταν η κυρία Ursula von der Layen παρουσίασε, όλο καμάρι, πριν 4 ημέρες το «ψηφιακό πράσινο πιστοποιητικό» (υγείας), τις προδιαγραφές και την μορφή του κατ’ αρχήν, υποσχόμενη ότι «μόλις περάσει το κακό το πράσινο ψηφιακό θα καταργηθεί», είπε ψέμματα. Απλά και καθαρά. (Δουλειά της είναι άλλωστε…) Σύμφωνα με τους υπολογισμούς (ή τις «υποσχέσεις») των υποστηρικτών του κακού, αυτό μπορεί να περάσει ακόμα και σε λίγους μήνες…

Αμ δε! Τόση επένδυση σε τεχνολογία και υποδομές, τόσα έξοδα, μόνο για να πηδήξει κουτσά στραβά αυτό το καλοκαίρι η βιομηχανία του τουρισμού; Έφτασε το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα μ’ όλα τα βαριά του όπλα και ονόματα (φαρμακομαφίες, πληροφορικομαφίες, κρατικές υπηρεσίες, τις ασφαλιστικές με το όπλο παρά πόδα…) στο κυρίως θέμα του, και θα κάνει μόνο «περιορισμένο αριθμό παραστάσεων για λίγους μήνες ακόμα – μην το χάσετε;» Όχι βέβαια!!! Καινούργιοι εχθροί, καινούργιες απειλές, μπορεί και παλιές αναβαθμισμένες, περιμένουν έτοιμες στη γωνία. Τώρα που βρήκαν παπά… Δεν χαραμίζουν τα «ευαγγέλια» τους οι δημαγωγοί όταν μας καλωσορίζουν στις αλγοριθμικές φυλακές!

Ο (αντιTrump) δημοκρατικός κυβερνήτης της Ν. Υόρκης μπορεί να μην είναι τόσο «θεός» για τους ντόπιους caradinieri και pfizerοι, αλλά παρουσίασε το δικό του όπλο (πάντα για τον γνωστό πόλεμο…) στο οποίο έδωσε το όνομα ενός αυθεντικά νεοϋρκέζικου εμβλήματος: Excelsion. Excelsion Pass λέγεται το ψηφιακό πράσινο στο «μήλο». Το ότι πρόκειται για προσαρμογή / επέκταση της τεχνολογίας digital health pass που ανέπτυξε η IBM σε συνεργασία με την (φαρμακομαφία) moderna τι να σημαίνει άραγε; Ότι το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα παρακαλάει κι εύχεται να ξεμπερδέψει η ανθρωπότητα το γρηγορότερο απ’ τον τσαχπίνη;

Το άγαλμα της ελευθερίας είναι πάντως παρόν· μια ειρωνική υπενθύμιση του πόσο νερό κύλησε εν τω μεταξύ στη βάση του.

Δεν είναι, σε κάθε περίπτωση, καθόλου τελική η “on/off” εκδοχή της κίνησης νο 11. Έχει συνέχεια, που μπορεί να είναι οι κινήσεις νο 12, νο 13, νο 14… Το να απολυθούν μερικές χιλιάδες μισθωτοί σε διάφορους τομείς επειδή αρνούνται να υποταχτούν στην τωρινή φάση του (υγιεινιστικού) εκβιασμού και μετά, σε λίγο, ο εκβιασμός να εξατμιστεί (!!) θα ήταν απόλυτα αδιάφορο για το σύμπλεγμα· και για τις πειθαρχήσεις διαρκείας που απαιτεί η 4η βιομηχανική επανάσταση και η όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Εκείνο που έχει ξεκινήσει σαν όρος της νέας συσσώρευσης είναι η διαρκής επιτήρηση των πάντων (με άλλοθι την «προστασία της υγείας» του καθενός αλλά και του συνόλου) και η διαρκής διατίμηση της ζωής, της ικανότητας εργασίας, των γνώσεων, των συμπεριφορών, των ηθών, των εθίμων: από πριν την γέννηση ως και μετά τον θάνατο…

Τα data, τα big data, δεν είναι «χρυσάφι» για να αξιοποιούνται μια φορά στο τόσο, ακόμα κι αν πρόκειται για μαζικές απολύσεις! Οι «έξυπνοι αλγόριθμοι» δεν έχουν αξία αν τον περισσότερο χρόνο …κοιμούνται! Η παραγωγική, καταναλωτική, αισθητηριακή, ηθική αναδιάρθρωση του καπιταλισμού (και των αιχμαλώτων) δεν ακρωτηριάζεται περιοριζόμενη …στο πότε (και αν) κάνει διακοπές ο καθένας, το αν ταξιδεύει με αεροπλάνο ή το αν πηγαίνει στο γήπεδο! Αφορά τα πάντα. Συμπεριλαμβανομένων (καθόλου ασήμαντο) των αλλαγών στη ζωή του / της, των «ανόδων» και των «πτώσεων»… Η οργανωμένη ρύθμιση των συμπεριφορών και ο οργανωμένος έλεγχός τους είναι πολύ περισσότερα απ’ την τιμωρία. Περιλαμβάνουν και την ανταμοιβή. Περιλαμβάνουν όλες τις αποχρώσεις της μιας και της άλλης. Περιλαμβάνουν και την «μετάνοια»· την επιβλεψή της· την «προσαρμογή»· την πρόβλεψη της «συμβατότητας» ή της «μη συμβατότητας» του καθενός και της καθεμιάς στο ένα ή στο άλλο είδος δουλειάς, συμπεριφοράς, ακόμα και κατοικίας ή/και πόλης· τις γνώσεις· την ατομική μνήμη· τον διαρκώς ρευστό καταμερισμό εργασίας και ζωής απ’ την μικροκλίμακα του ατόμου ως την μεγακλίμακα του πλήθους…

Με δυο λόγια: πρόκειται για δυναμική, ευέλικτη και διαρκώς εξελισσόμενη διαδικασία.

Στρατηγική και τακτικές (του κράτους και του κεφάλαιου)

Κυριακή 21 Μάρτη. Η κυρία von der Layen έκανε όμως κάτι που από πρώτη ματιά μοιάζει παράξενο. Παρουσίασε το “ψηφιακό πράσινο πιστοποιητικό” της ε.ε., ως να είναι λειτουργικό σε λίγο, ενόσω δεν έχει επιλυθεί κανένα απ’ τα πολιτικά ζητήματα που προϋποθέτουν την λειτουργικότητά του: κυρίως η μοιρασιά (και οι όροι της μοιρασιάς) των καπιταλιστικά πολύτιμων δεδομένων υγείας των υπηκόων κάθε κράτους με τα υπόλοιπα. Η “λεπτομέρεια” που τόνισε αυτήν την παραξενιά (για όσους καταλαβαίνουν, δηλαδή για ελάχιστους δυστυχώς) ήταν ότι άφησε στη δικαιοδοσία κάθε κράτους / μέλους χωριστά την αρμοδιότητα του πως θα χειριστούν τα “πιστοποιητικά” από ταξιδιώτες / υπηκόους τρίτων χωρών, εκτός ζώνης σέγκεν… Ας πούμε απ’ την ρωσία, ή την κίνα… Παράξενο, πολύ παράξενο. Τί γίνεται εδώ; Θα κάνει συμφωνία η ανεγκέφαλη αλεπού π.χ. με την Αθήνα που θα τις επιτρέπει πρόσβαση στα δεδομένα υγείας των ρώσων υπηκόων … για να κάνουν διακοπές στην Κρήτη διασώσοντας την κρητική βιομηχανία τουρισμού; Ποιός κοροϊδεύει ποιόν;

Ας το θυμίσουμε (το έχουμε ξαναπεί…) γιατί είναι σημαντικό. Οι barcodes (και το «QR υγείας» είναι ένας τέτοιος) από μόνοι τους είναι εντελώς άχρηστοι. Πάρτε οποιοδήποτε εμπόρευμα που έχει έναν τέτοιο barcode και κοιτάξτε τον όση ώρα θέλετε· δεν θα καταλάβετε τίποτα! Η αξία του QR (που είναι, μόνο, η απεικόνιση κάποιων «αριθμών») όπως και κάθε άλλου barcode έγκειται στο να παραπέμπει σε μια βάση δεδομένων. Σε «φακέλους». Χωρίς αυτήν την data base, άρα χωρίς την δυνατότητα να σκαναριστεί και να “συνδεθεί η εικόνα” της κωδικοποίησης με την κατάλληλη βάση δεδομένων, o QR είναι απλά μια τεχνο-απάτη!

Υπάρχουν λοιπόν έτοιμες αυτές οι (εθνικές) βάσεις δεδομένων (υγείας κατ’ αρχήν) για κάθε γερμανό, ιταλό, μαλτέζο, ρώσο, ιάπωνα, κινέζο, ινδό που θα ταξιδέψει είτε εντός ζώνης σέγκεν είτε προς αυτήν; Και κυρίως υπάρχουν οι διακρατικές συμφωνίες που θα επιτρέψουν σ’ έναν έλληνα υπάλληλο στο αεροδρόμιο Ηρακλείου ή Κέρκυρας να σκανάρει αυτούς τους «QR υγείας» μπαίνοντας αυτόματα στη γερμανική, ιταλική, μαλτέζικη, ρωσική, ιαπωνική, κινέζικη, ινδική (εθνική) βάση δεδομένων για να επιβεβαιώσει ότι το πιστοποιητικό είναι αυθεντικό;

Όχι – λέμε. (Και θα χρειαστεί καιρός για να γίνουν αυτές οι διακρατικές συμφωνίες, γιατί θα πρέπει να λυθούν ζητήματα «εθνικής ασφάλειας data»… Υπάρχει αυτή η διάσταση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού και εδώ. Γιατί εκείνο το κράτος / τα κράτη που θα έχει/ουν τον έλεγχο του συστήματος που θα αναγκαστούν να εγκαταστήσουν κι άλλα για να γίνεται αυτή η «πρόσβαση», θα μπορεί/ούν επίσης να παρεισφρύουν υπόγεια και κρυφά στα data χωράφια των άλλων…) Συνεπώς, προς το παρόν, αυτά τα πιστοποιητικά θα είναι πανεύκολο να πλαστογραφηθούν· ειδικά στην διεθνή χρήση τους! Όπως και θα γίνει!!!

Γιατί η ασταμάτητη μηχανή είναι τόσο σίγουρη; Γιατί ξέρει ότι αυτό ακριβώς έγινε στο «κράτος πιλότο», στο ρατσιστικό, απαρτχάιντ ισραήλ! Έχοντας ένα καλό ποσοστό πλατφορμιασμένων, το Τελ Αβίβ άρχισε την έκδοση «QR υγείας» χωρίς άμεση και ασφαλή σύνδεσή τους με την βάση δεδομένων· με αποτέλεσμα να υπάρξει ένα τεράστιο πάρτυ πλαστών κωδικών και πιστοποιητικών! Μα;;;; Τί στην ευχή; Πώς θα μπορούσε ένα τέτοιο φασιστικό καθεστώς να κάνει τέτοιο λάθος; Και, ανάλογα, πώς θα μπορούσε κοτζάμ ε.ε. να φτιάχνει τα δικά της πιστοποιητικά χωρίς να έχει εξασφαλίσει την εγκυρότητά τους μέσω διασυνδεμένων εθνικών βάσεων δεδομένων;

Καμμία έκπληξη!!! Όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα του εκμαυλισμού! Ξέροντας τα αφεντικά του συμπλέγματος και τους μεσο- και μακρο-πρόθεσμους στόχους τους και ότι, προς το παρόν, στις μάζες των δυτικών αιχμαλώτων (εντονότερα σε γερμανία και γαλλία) υπάρχουν ισχυρές αντιδράσεις για τον πλατφορμιασμό και θα υπάρξουν εξίσου για την πιστοποίηση / ψηφιακό φακέλωμα, επέλεξαν μια παραλλαγή της τακτικής που ακολουθεί εδώ και δεκαετίες η αμερικανική κεντρική τράπεζα σε σχέση με το δολάριο· μια τακτική που έγινε πιο κοινότοπη τα τελευταία χρόνια στον κυβερνοχώρο. Η fed ουδέποτε έφτιαξε χαρτονομίσματα δολαρίου που να είναι εξαιρετικά δύσκολο να παραχαρακτούν… Το αντίθετο: άφησε εν γνώσει της τους παραχαράκτες του δολαρίου να κάνουν την δουλειά τους! Γιατί έτσι μεγάλωνε η διεθνής / παγκόσμια κυκλοφορία του δολαρίου· κι άλλωστε η πραγματική του αξία ήταν πάντα ο αμερικανικός στρατός και οι κατακτήσεις του στον πλανήτη, κι όχι τα υδατογραφήματα. Στο διαδίκτυο πάλι πολλές εταιρείες αφήνουν «χύμα» και «δωρεάν» τις εφαρμογές τους μέχρι να αποκτήσουν έναν ικανό όγκο χρηστών· μετά αρχίζει το άρμεγμα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο…

Στην προκειμένη περίπτωση λοιπόν (υποστηρίζουμε) τα αφεντικά του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος αφήνουν συνειδητά και σκόπιμα ανοικτή την δυνατότητα πλαστογραφίας για ένα ορισμένο διάστημα! Στην ε.ε. βιάστηκαν να σπρώξουν κάτι τόσο στρατηγικής σημασίας που δεν είναι ωστόσο ακόμα πραγματικά λειτουργικό, λαμβάνοντας υπόψη τους (είμαστε σίγουροι!) ότι αυτοί οι επικίνδυνοι και καθόλου αμελητέοι αριθμητικά αμφισβητίες της τρομοεκστρατείας θα φτιάξουν εύκολα (ή θα αγοράσουν φτηνά) ένα «πιστοποιητικό» αν το χρειαστούν. Κι έτσι δεν θα βρεθούν αντιμέτωποι με το απαρτχάιντ τώρα.

Αυτό λέγεται «εξοικείωση»… Μία, δύο, τρεις… Όταν θα είναι τεχνικά έτοιμη η κίνηση νο 11Β, δηλαδή το ουσιαστικό ψηφιακό φακέλωμα (στο ισραήλ είναι…), και τα πλαστά θα εντοπίζονται πανεύκολα, θα πρέπει οι αμφισβητίες (που εν τω μεταξύ θα έχουν βολευτεί, θα έχουν κατεβάσει τις σημαίες της κριτικής τους, αλλά θα ξωπεταχτούν με όλες τις συνέπειες σε βάρος τους…) να γυρίσουν πίσω, στην αμφισβήτηση προηγούμενων κινήσεων, για να στηρίξουν το «όχι στον QR»… Όμως τότε θα είναι αργά. Θα φαίνονται σαν “ψεκασμένοι” που έκαναν χρήση του πλαστού νομίσματος ελευθερίας κινήσεων, αλλά στραβώνουν και τσινάνε όταν επιβληθεί το γνήσιο…

Σας φαίνεται μακιαβελικό κάτι τέτοιο; Αν ναι, πείτε ότι «η ασταμάτητη μηχανή έχει τρελαθεί» – είναι εύκολο… Θυμηθείτε όμως: όλη η προέλαση της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας έχει γίνει πάνω σε ψέμματα και κατασκευές πραγματικοτήτων…

(Το να «τρελάθηκε» η ασταμάτητη μηχανή είναι αδιάφορο για τους πάντες εκτός απ’ την ίδια… Το άλλο όμως; Η κεντρική κατασκευή «πραγματικοτήτων»;)

(φωτογραφία: Μια απορία κι ένα σχεδιάγραμμα τμήματος της ψηφιακής / ηλεκτρονικής σχέσης ανάμεσα σ’ ένα κουτάκι με μαύρα και άσπρα τετραγωνάκια (QR) και ένα ψηφιακό αρχείο / βάση δεδομένων πoυ δεν το βλέπει κανένας «κωδικοποιημένος». Ακαταλαβίστικα όλα αυτά για τους περισσότερους – αλλά υπαρκτότατα…)

Πολεμικές προετοιμασίες

Σάββατο 20 Μάρτη. Το κράτος της αυτού μεγαλειότητας βασίλισσας της αγγλίας, της ουαλίας, της σκωτίας, της βόρειας ιρλανδίας και διαφόρων ακόμα σημείων του πλανήτη, έχει 195 πυρηνικές κεφαλές (αν και τα υποβρύχιά του που μπορούν να εκτοξεύσουν τους φορείς / πυραύλους είναι υπό αμερικανικό έλεγχο). Μια κυβερνητική απόφαση του 2010 είχε βάλει στόχο την μείωσή τους στις 180… Όχι πια.

Το καινούργιο «αμυντικό δόγμα» της παγκόσμιας βρετανίας (προσοχή: “παγκόσμιας” πια… όχι απλά “μεγάλης”!…) που δημοσιεύτηκε πρόσφατα (ένα ντοκουμέντο 114 σελίδων) προβλέπει την αύξησή τους σε 250. Ποιός είναι ο στόχος; Το Πεκίνο… και η Μόσχα… και… : το Λονδίνο ονειρεύεται (πάντα μαζί με την Ουάσιγκτον) ότι θα κυριαρχήσει στον ινδικό – ειρηνικό, αφού (λέει το δόγμα) στα κράτη της περιοχής βρίσκεται «η μηχανή ανάπτυξης» του πλανήτη… Και δεν πρέπει να μείνουν χωρίς το δυτικό ατσάλινο χέρι στον λαιμό τους…

Αλλά… Όπως κάθε ιμπεριαλιστικό κράτος έτσι κι αυτό της βασίλισσας οφείλει να εξασφαλίσει την (απόλυτη) πειθαρχία στα νώτα του· δηλαδή στην επικράτειά του. Διότι όπως επαναλαμβάνει σταθερά η έκθεση η διάκριση ανάμεσα σε εσωτερική και διεθνή ασφάλεια έχει θολώσει… τα σύνορα ανάμεσα σε πόλεμο και ειρήνη, ευημερία και ασφάλεια, εμπόριο και ανάπτυξη, εσωτερική και εξωτερική πολιτική γίνονται όλο και πιο περιττά…

Θα τονώσουμε το κοινωνικό σθένος στο Η.Β. απέναντι σε κάθε είδος παραπληροφόρησης… Η επένδυση στην άσκηση εκ μέρους της κυβέρνησης των συμπεριφορικών επιστημών, η επιτήρηση του ορίζοντα και οι στρατηγικές επικοινωνίες θα μας βοηθήσουν να βελτιώσουμε την απάντησή μας σε κάθε εκστρατεία παραπληροφόρησης….

… Οι πόλεμοι συνεχίζουν να κερδίζονται στα ανθρώπινα μυαλά… το interent είναι εσωτερικό τμήμα του πεδίου μάχης στον 21ο αιώνα, συνεπώς φυσικές και εικονικές επιχειρήσεις πρέπει να συνδυαστούν και να ενισχυθούν για να προκληθούν συνειδησιακές μεταβολές… Πρέπει να έχουμε αποτελεσματικά μέσα για να σχηματίσουμε τις ανθρώπινες αντιλήψεις και συμπεριφορές…. Οι πληφορορίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να εξαπατήσουμε ή σαν κάλυψη και απόκρυψη για να εξαπατήσουμε…

Πιθανόν να τα θεωρήσετε κοινότοπα αυτά… Ίσως δεν θα έπρεπε – για το καλό σας. Ο βρετανικός στρατός έχει ήδη τμήμα ψυχολογικού / πληροφοριακού πολέμου, την περιβόητη 77η ταξιαρχία. Θα σας φανεί κοινότοπο ή αδιάφορο το γεγονός ότι η 77η ταξιαρχία έχει άμεση συμμετοχή στην «αντιμετώπιση της πανδημίας» (δηλαδή των υπηκόων); Και τι είναι το βρετανικό (και το αμερικανικό και το ισραηλινό) κράτος αν όχι παράδειγμα προς μίμηση για τους συμμάχους τους;

Ξέρουμε τι θα γράψουν οι ιστορικοί του μέλλοντος (αν υπάρχουν τέτοιοι) για την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία και για τις δύο «διαστάσεις» της, εκείνην της «εσωτερικής πολιτικής» των δυτικών αφεντικών (του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος) και εκείνην της «εξωτερικής πολιτικής» τους· που (τι κοινότοπο ε;) δεν έχουν σύνορα μεταξύ τους…

Εσείς;

Ματαιωμένα όνειρα 1

Σάββατο 20 Μάρτη. … Για να θέσω με μια ορολογία που πάει πίσω στην πιο βίαιη εποχή των αρχαίων αυτοκρατοριών, τα τρία μεγάλα απαραίτητα της ιμπεριαλιστικής γεωστρατηγικής είναι το να εμποδιστεί η σύγκρουση και να διατηρηθεί η εξάρτηση ασφαλείας μεταξύ των βασσάλων, να κρατηθούν οι υποτελείς ενδοτικοί και προστατευμένοι, και να μείνουν οι βάρβαροι χωρισμένοι μεταξύ τους…

Η «μεγάλη σκακιέρα» του Zbigniew Brzezinski (από εκεί είναι το απόσπασμα) εκδόθηκε το 1997 όταν ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός μπορούσε να καμαρώνει (ή να ψωνίζεται) πως είναι ο μόνος κυρίαρχος, η μόνη υπερδύναμη στον πλανήτη γη. Οι «βάσσαλοι» ήταν κατά κύριο λόγο η γερμανία και η ιαπωνία· οι «υποτελείς» βρίσκονταν κυρίως στη μέση Ανατολή και στην Αφρική· και οι «βάρβαροι» που έπρεπε να εμποδιστούν να συμμαχήσουν ήταν η ρωσία, η κίνα και το ιράν.

Σχεδόν τα πάντα έχουν αλλάξει στις (μη) ισορροπίες και στον ενδικαπιταλιστικό ανταγωνισμό απ’ το 1997, το 1998 και το 1999 όταν η «μεγάλη σκακιέρα» έγινε το ευαγγέλιο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Αλλά στην Ουάσιγκτον βρυκολακιάζει πάντα ο ίδιος εφιάλτης, άσχετα από προέδρους και κόμματα: να κρατηθούν χώρια μεταξύ τους η Μόσχα, το Πεκίνο και η Τεχεράνη. Όσο περισσότερο το προσπαθούν οι διαδοχικές αμερικανικές κυβερνήσεις τόσο κοντύτερα έρχονται οι «βάρβαροι»· σα να μην έφτανε αυτό, προστίθενται στη μεριά τους και καινούργοι.

Ποιός βγήκε να κατηγορήσει τον νυσταλέο Jo για τον χαρακτηρισμό «δολοφόνος» και «άψυχος» που έριξε κατά της ανεγκέφαλης αλεπούς; Ένας «βάρβαρος»: ο Erdogan:

Οι δηλώσεις του κ. Biden κατά του κ. Putin δεν ταιριάζουν σ’ έναν πρόεδρο, και το να βγαίνει ένας πρόεδρος και να κάνει τέτοιους χαρακτηρισμούς εναντίον του προέδρου μιας χώρας σαν την Ρωσία είναι στ’ αλήθεια απαράδεκτο, δεν είναι κάτι που μπορεί κάποιος να το χωνέψει…. Κατά την γνώμη μου ο κ. Putin έκανε αυτό που έπρεπε, δίνοντας μια πολύ, πολύ έξυπνη και κομψή απάντηση…

Ότι, τηρουμένων των δεδομένων (μιλάμε για δύο πυρηνοκίνητες πολιτικές βιτρίνες), η απάντηση της ανεγκέφαλης αλεπούς ήταν έξυπνη, κομψή και ειρωνική ισχύει. Αλλά γιατί θεώρησε σκόπιμο να την χειροκροτήσει ο «βάρβαρος» της Άγκυρας, κατηγορώντας ευθέως τον νυσταλέο Jo ότι είναι απρεπής και χοντροκομμένος;

Ένα μέρος της απάντησης βρίσκεται στο ότι όλοι βλέπουν ότι ο νυσταλέος είναι μια πολιτική βιτρίνα που παραπαίει (για λόγους υγείας)· και ότι το να έχει αυτόν σαν πρόεδρο το αμερικανικό κράτος σημαίνει πως παραπαίει το ίδιο. Δεν είναι μυστικό βέβαια ότι ο νυσταλέος Jo προορίζεται να καταναλωθεί γρήγορα (όσο γρήγορα χρειαστεί) και να αντικατασταθεί απ’ την πρόεδρό του (την Kamala Harris) πριν λήξει η θητεία του. Ίσως και στη μέση της, σε δύο χρόνια.

Όμως ο χρόνος κυλάει γρήγορα, ειδικά όταν η αναδυόμενη «υπερδύναμη», το κινεζικό καθεστώς, εξελίσσεται με ταχύτητα που με βάση τα δυτικά στάνταρς θα μπορούσε να υπάρξει μόνο μετά από έναν πόλεμο. Όποτε κι αν υπάρξει μια κυβέρνηση της (τζαμαϊκανο-ασιατικής καταγωγής) Harris θα έχει σαφώς διαφορετική «όψη» απ’ αυτήν του νυσταλέου Jo ή και του ψόφιου κουναβιού. Δεν θα μπορεί όμως να έχει διαφορετική στρατηγική για την διατήρηση του αμερικανικού μεγαλείου απ’ αυτήν που έχει απομείνει: του τσαμπουκά, των απειλών, της επίδειξης (στρατιωτικών) δυνάμεων…

Διάφοροι λένε ότι ο νυσταλέος Jo κάνει πάντα (δημόσια) χοντροκομμένους χαρακτηρισμούς για όσους δεν γουστάρει. Έχει αποκαλέσει ήδη (όντας ακόμα υποψήφιος, πέρυσι) τον κινέζο πρόεδρο Xi «κακοποιό», τον βορειοκορεάτη Kim «χίτλερ» και τον Erdogan «τύρρανο». Το 2016, όταν υποψήφια ήταν η Clinton, είχε αποκαλέσει την ανεγκέφαλη αλεπού «νέο χίτλερ»… Οι δημοκρατικοί (στη συμμαχία τους πια με τους νεο-συντηρητικούς) απλά εκφράζουν με το περιορισμένο τους λεξιλόγιο την όλο και πιο ανεξέλεγκτη έχθρα τους απέναντι στους rivals.

Πίσω απ’ το θέατρο της χοντροκοπιάς ή/και της κομψότητας βρίσκονται τα αδιέξοδα της πρώην υπερδύναμης και η αυτοπεποίθηση των αντιπάλων της. Οικονομικά και γεωπολιτικά και τα μεν και η δε.

Στους καυγάδες οι βρισιές είναι απλά η εισαγωγή στα κλωτσομπουνίδια…

Ματαιωμένα όνειρα 2

Σάββατο 20 Μάρτη. Δεν ήταν πολύ καλύτερη η «ατμόσφαιρα» στην υποτιθέμενη «συνάντηση γνωριμίας» δύο ημερών μεταξύ του Παρωπίδα και του επιτελείου του και αντιπροσωπείας του Πεκίνου στο Anchorage της Αλάσκας. Μετά τα εισαγωγικά «καλώς ήρθατε» / «καλώς σας βρήκαμε» ο Παρωπίδας ξεκίνησε (παρόντων των καμερών) επίθεση κατά του Πεκίνου με όλο το σετ των κατηγοριών: Χονγκ Κονγκ, γενοκτονία στην Xinjiang, κυβερνοεπιθέσεις, κλοπή της αμερικανικής τεχνολογίας, ταϊβάν, κατασκοπεία…. Ύστερα έδιωξε τους αμερικάνους δημοσιογράφους γιατί φανταζόταν τι θα ακολουθούσε: επί 15 λεπτά ο επικεφαλής της κινέζικης αντιπροσωπίας Yang Jiechi κατακεραύνωσε τους οικοδεσπότες του για ρατσιστές και πολεμοκάπηλους· τονίζοντας ότι οι αμερικάνοι δεν μπορούν να μιλούν με τους κινέζους από θέση ισχύος… Κλπ κλπ.

Γιατί, λοιπόν, η κινεζική αντιπροσωπεία έμεινε στην Αλάσκα για δυο μέρες; Επειδή το Πεκίνο ακολουθεί την ίδια τακτική με την Μόσχα (και την Τεχεράνη): ξέροντας ότι δεν πρόκειται να υπάρξει καμμία συμφωνία πια με την Ουάσιγκτον (σίγουρα όχι τέτοια που δεν θα είναι στα μέτρα της) παριστάνουν (περί παράστασης πρόκειται…) τους συζητήσιμους και τους διαλλακτικούς. Η «εξυπνάδα», η «κομψότητα» και η ειρωνεία – όταν απέναντι βρίσκονται παραζαλισμένοι πιστολέρο – δεν είναι ατομικό χαρακτηριστικό· είναι τακτική να ρεζιλέψεις τον αντίπαλο σε όσους περισσότερους θεατές γίνεται.

Ο πιο αδύνατος το παίζει σκληρός, για να κρύψει την αδυναμία του λένε στο Πεκίνο. Κατά τον Παρωπίδα (το είπε κι αυτό στον εισαγωγικό καυγά) η αμερικανική σκληρότητα μπορεί μερικές φορές να προκαλεί πόνο, να είναι άσχημη, αλλά κάνει τους αμερικάνους πιο δυνατούς και πιο ενωμένους.

Που σημαίνει τι; Ή παγκόσμιος πόλεμος ή fentanyl; Χίλιες φορές το δεύτερο!!!

Το σπίτι του κρεμασμένου

Σάββατο 20 Μάρτη. Η ε.ε. απειλεί να βάλει τιμωρίες εναντίον (4) κινέζων αξιωματούχων και ενός οργανισμού: για την «γενοκτονία» στην Xinjang… Εννοείται ότι το Πεκίνο θα απαντήσει. Αλλά το δυτικό πρόβλημα είναι τόσο βαθύ ώστε είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί ήρεμα.

Για 5 αιώνες τα δυτικά κράτη, πρώτα τα ευρωπαϊκά και στη συνέχεια (και) το αμερικανικό, έμαθαν ότι ηγεμονία είναι να κρύβεις τα εγκλήματα της κυριαρχίας σου· ή να τα “αναγνωρίζεις” φραστικά όταν αυτή η “αναγνώριση” δεν έχει καμμία συνέπεια. Ταυτόχρονα, τα ίδια αυτά ιμπεριαλιστικά και μαζικά δολοφονικά κράτη, κρατούσαν για τους εαυτούς τους (για την ιμπεριαλιστική μυθολογία τους) ανώτερους σκοπούς “για το καλό” εκείνων που έσφαζαν, αιχμαλώτιζαν, ταπείνωναν: εκπολιτισμού, εκδημοκρατισμού, απελευθέρωσης… Ήταν το ναρκισσιστικά και αυτάρεσκα αποκαλούμενο Φορτίο του Λευκού Ανθρώπου: η χριστιανική ευθύνη του να “φτιάξει τον κόσμο” (έτσι ώστε να τον εκμεταλλεύεται αιώνια).

Τις τελευταίες δεκαετίες αυτό το “φορτίο” πήρε την μορφή της “προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων και ελευθεριών”. Ο αμερικανικός στρατός πήγε στο αφγανιστάν για να απελευθερώσει τις αφγανές απ’ την πατριαρχία· 20 χρόνια μετά δεν φεύγει όχι επειδή θέλει να συνεχίσει αυτήν την “ιεραποστολή” αλλά επειδή “θα αδυνατίσει η αμερικανική άμυνα”… Το τι σημαίνει “προστασία δικαιωμάτων” για τους δυτικούς καπιταλισμούς μορφοποιήθηκε τέλεια από πέρυσι, όταν έγινε ξανά (κι αυτή δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία) “έκτακτη ανάγκη καταπίεσης, τρομοκράτησης και ελέγχου” στο εσωτερικό τους. Σε κάθε περίπτωση όχι μόνο οι πολιτικές βιτρίνες αλλά και μεγάλα τμήματα των πρωτοκοσμικών πληθυσμών εξακολουθούν να προσκυνούν και να πιστεύουν την μυθολογία της “ηθικής ανωτερότητας του λευκού ανθρώπου” (χριστιανού πάντα) απέναντι σε οποιοδήποτε άλλο ανθρώπινο ον του πλανήτη.

Οι δυτικοί έχουν κάνει όπλο αυτήν την υποτιθέμενη “ηθική και πολιτισμική ανωτερότητα”, που είναι σκέτα η εμπρός όψη του ιμπεριαλισμού τους. Μόνο που τώρα, προσπαθώντας να το ξαναχρησιμοποιήσουν, πυροβολούν τα πόδια τους. Δεν πρέπει να υπάρχει μέρος του πλανήτη που να μην έχει ζωντανές μνήμες, ακόμα και τωρινή εμπειρία, της δυτικής αποικιοκρατίας και του δυτικού ιμπεριαλισμού. Λατινική αμερική; Αφρική; Ασία;

Όσο πιο απελπισμένα τα τωρινά δυτικά κράτη / αφεντικά επιμένουν ότι έχουν θεόσταλτο δικαίωμα να “τιμωρούν” τους άλλους (άλλοτε παραμορφώνοντας την πραγματικότητα και άλλοτε κατασκευάζοντάς την κατά βούληση) κρατώντας φυσικά τις συμμαχίες τους με φρικτά καθεστώτα όπως η αιγυπτιακή χούντα και το ισραηλινό απαρτχάιντ, τόσο ευκολότερα βγάζουν στον αφρό αυτές τις μνήμες και αυτές τις εμπειρίες του υπόλοιπου πλανήτη. Κι όσο περισσότερο βγαίνουν αυτά στον αφρό, τόσο διευκολύνεται ο κινεζικός και ο ρωσικός ιμπεριαλισμός, σαν προτιμητέο αντιπαράδειγμα. Το ότι κάποιοι ονομάζουν αυτούς τους ιμπεριαλισμούς “άξονα της αντίστασης” είναι χαρακτηριστικό…

Φυσικά τα οικονομικά συμφέροντα είναι που καθορίζουν τις συμπεριφορές οποιουδήποτε αφεντικού και οποιουδήποτε κράτους. Κι εκεί το Πεκίνο δεν υστερεί: τα δικά του καπιταλιστικά σχέδια και η δυνατότητά του να τα υλοποιεί, δέκα και εκατό φορές μεγαλύτερα απ’ το αμερικανικό “σχέδιο Μάρσαλ”, εκτιμώνται πολύ καλύτερα σε σχέση με τις δυτικές ψευτο-ηθικολογίες· ειδικά αφού 101 φορές στις 100 αυτές συνοδεύονται από στρατιωτικές αρβύλες, βομβαρδιστικά, και “παράπλευρες απώλειες” σε εντόπιους γάμους και βαφτίσια.

Κάθε φορά που οι δυτικοί “τιμωρούν” τους ανταγωνιστές τους για παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων, αυτοί – κι όχι μόνον αυτοί – απαντούν κοίτα ποιοί μιλάνε! Η Μόσχα απάντησε στον χαρακτηρισμό “φονιάς” κατά του Putin θυμίζοντας πως όλη η ιστορία της βόρειας αμερικής είναι ιστορία αίματος… απ’ την εξόντωση των αυτοχθόνων μέχρι τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι. Στις κατηγορίες περί «γενοκτονίας» στην Xinjiang το Πεκίνο απαντάει ότι ο πληθυσμός της επαρχίας έχει υπερδιπλασιαστεί τις τελευταίες 4 δεκαετίες, και ότι γενοκτονίες έκαναν οι λευκοί στις «κατακτήσεις» τους· και οι ναζί στην ευρώπη. Και φυσικά στο Πεκίνο και όχι μόνο θυμούνται καλά τους “πολέμους του οπίου”, το βιετνάμ, τα μαζικά εγκλήματα του ιαπωνικού φασισμού…

Αυτά ακούγονται σ’ όλον τον πλανήτη – είναι πανεύκολο πια. Οι ιδεολογικές ευκολίες που είχαν (ή νόμιζαν πως έχουν) οι δυτικοί καπιταλισμοί έχουν τελειώσει. Δεν πριονίζουν πια το κλαδί που πάνω του κάθονται· έχει σπάσει, κι όλοι το βλέπουν, εκτός απ’ τους ίδιους…

Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί!

(φωτογραφία: Οι δυτικοί έφτιαξαν στα μέτρα τους μια “πολιτική ορθότητα” – αλλά τρέμουν την γεωπολιτική νέμεση…)