Σάββατο 20 Μάρτη. Δεν ήταν πολύ καλύτερη η «ατμόσφαιρα» στην υποτιθέμενη «συνάντηση γνωριμίας» δύο ημερών μεταξύ του Παρωπίδα και του επιτελείου του και αντιπροσωπείας του Πεκίνου στο Anchorage της Αλάσκας. Μετά τα εισαγωγικά «καλώς ήρθατε» / «καλώς σας βρήκαμε» ο Παρωπίδας ξεκίνησε (παρόντων των καμερών) επίθεση κατά του Πεκίνου με όλο το σετ των κατηγοριών: Χονγκ Κονγκ, γενοκτονία στην Xinjiang, κυβερνοεπιθέσεις, κλοπή της αμερικανικής τεχνολογίας, ταϊβάν, κατασκοπεία…. Ύστερα έδιωξε τους αμερικάνους δημοσιογράφους γιατί φανταζόταν τι θα ακολουθούσε: επί 15 λεπτά ο επικεφαλής της κινέζικης αντιπροσωπίας Yang Jiechi κατακεραύνωσε τους οικοδεσπότες του για ρατσιστές και πολεμοκάπηλους· τονίζοντας ότι οι αμερικάνοι δεν μπορούν να μιλούν με τους κινέζους από θέση ισχύος… Κλπ κλπ.
Γιατί, λοιπόν, η κινεζική αντιπροσωπεία έμεινε στην Αλάσκα για δυο μέρες; Επειδή το Πεκίνο ακολουθεί την ίδια τακτική με την Μόσχα (και την Τεχεράνη): ξέροντας ότι δεν πρόκειται να υπάρξει καμμία συμφωνία πια με την Ουάσιγκτον (σίγουρα όχι τέτοια που δεν θα είναι στα μέτρα της) παριστάνουν (περί παράστασης πρόκειται…) τους συζητήσιμους και τους διαλλακτικούς. Η «εξυπνάδα», η «κομψότητα» και η ειρωνεία – όταν απέναντι βρίσκονται παραζαλισμένοι πιστολέρο – δεν είναι ατομικό χαρακτηριστικό· είναι τακτική να ρεζιλέψεις τον αντίπαλο σε όσους περισσότερους θεατές γίνεται.
Ο πιο αδύνατος το παίζει σκληρός, για να κρύψει την αδυναμία του λένε στο Πεκίνο. Κατά τον Παρωπίδα (το είπε κι αυτό στον εισαγωγικό καυγά) η αμερικανική σκληρότητα μπορεί μερικές φορές να προκαλεί πόνο, να είναι άσχημη, αλλά κάνει τους αμερικάνους πιο δυνατούς και πιο ενωμένους.
Που σημαίνει τι; Ή παγκόσμιος πόλεμος ή fentanyl; Χίλιες φορές το δεύτερο!!!