Τρίτη 16 Μάρτη. Θα υπέθετε κάποιος πως, έστω, πληρωνόταν κάθε ένας που μπορούσε να πολεμήσει… Λάθος!!! Τα λεφτά δίνονταν στους «αξιωματικούς» τους, ανάλογα με το πόσους «στρατιώτες» δήλωνε ο καθένας ότι έχει υπό τις διαταγές του! Οι οποίοι, προφανώς, ήταν … εκατοντάδες, μπορεί και χιλιάδες – αλλά συνήθως ανύπαρκτοι! (Μετά από πολλά πολλά χρόνια, με τις αγροτικές επιδοτήσεις της ε.ε., οι έλληνες αγρότες θα δήλωναν εκτάσεις συνολικά όσο η έκταση της ελληνικής ξηράς συν όλο το Αιγαίο! ¨Οσο για κοπάδια; Εκατοντάδες χιλιάδες ζώα έβοσκαν στις απέραντες ελληνικές πεδιάδες…)
Γι’ αυτόν τον λόγο είχαν σημασία οι «βαθμοί», τα «αξιώματα» που μοίραζε το… Κράτος! Ο Κασομούλης μιλάει για τα «διπλώματα», που ήταν απόδοση βαθμών αξιωματικού τακτικού στρατού στους χύμα οπλαρχηγούς ώστε, στη συνέχεια, να δηλώνουν ότι έχουν «στρατολογήσει» τόσους όσους επέτρεπε ο «βαθμός» τους· εικονικά βέβαια…. (τόμος Β, σελ. 25):
… Τα διπλώματα με ψηφίσματα [σ.σ.: του «νομοθετικού» και του «εκτελεστικού» του «κράτους»] έβγαιναν ωσάν από τον φούρνον πλέον, και στάσιν δεν είχαν. 25 διπλώματα ζητούσεν και ο Στορνάρης – παραδειγματιζόμενος από τους άλλους – αντιστρατηγίας, χιλιαρχίας και εκατονταρχίας με αναφοράν του προς την Κυβέρνησιν, τα οποία επικυρώθηκαν την 25 Φεβρουαρίου, και ετιμήθην κ’ εγώ με τον βαθμόν του χιλιάρχου.
Όλοι οι Έλληνες γελούσαν δια τούτο, πλην και κανένας από όσους πλησιάζαν την Κυβέρνησιν δεν το έρριπτεν. Ωμιλήθη εις το Βουλευτικόν αύτη η κατάχρησις· εγνωμοδότησαν ότι, δια να παύση η κατάχρησις, πρέπει να δώσουν σε όσους ζητήσουν ό,τι λογής βαθμόν ζητήσουν, και ούτως πάλιν να επιστρέψωμεν εις τα πρώτα [σ.σ.: Στις διαρκείς προαγωγές…]
Αρκεί να είχες ένα Βουλευτήν ή ένα γραμματικάκι φίλου – η δουλειά σου τελείωνεν. Όλοι οι εν τοις πράγμασι συνήργησαν και δια τους συγγενείς των και δια τους φίλους των, και ούτως εκάρπισαν τόσοι συμβιβασμοί, όσοι δεν ήλπιζεν κανένας. Και κανένας δεν ζητούσεν χρήματα του βαθμού. [σ.σ.: Τακτική «διαδοχικών προσεγγίσεων»! Πρώτα «έκλειναν» το αξίωμα και απαιτούσαν αργότερα τον μισθό που του αντιστοιχούσε και τα λεφτά για τους μισθούς των πραγματικών και εικονικών στρατιών τους…]
… Πλήθος «αξιωματικοί της Διοικήσεως» εφύτρωσαν, και κανένας δεν ήξευρεν πόσους έχει ο ίδιος στρατιώτας. Οι νεοφυτευμένοι αξιωματικοί καμμίαν επίρροιαν προς τους στρατιώτας των είχαν· όλους τους προσκαλούσεν η Κυβερνησις υπό την οδηγίαν των επισημοτέρων και κηρυγμένων υπερ αυτής οπλαρχηγών, όμως η επιρροή των επισημότερων τούτων δεν έπιπτεν, μ’ όλην την ηθικήν επιρροήν όπου απέκτησε η Κυβέρνησις…
Να το θυμίσουμε, για να μην γίνει παρεξήγηση: αυτά συνέβαιναν το 1822, το 1823…