Τρίτη 23 Φλεβάρη. «Να δικαστεί ο πρόεδρος!» Όχι, δεν αφορά το ψόφιο κουνάβι· αυτό την γλύτωσε. Αφορά τον ιρανό πρόεδρο Rouhani: μιας και η πλειοψηφία του κοινοβουλίου θεωρούνται «σκληροπυρηνικοί», ψήφισαν χτες πως κάνοντας αυτό το «μισό βήμα» για το οποίο γράφαμε χτες, παραβίασε το νόμο που είχε ψηφιστεί τον περασμένο Δεκέμβρη, το νόμο που προέβλεπε την διορία μέχρι τις 21 Φλεβάρη (να πάρει πίσω η Ουάσιγκτον όλες τις τιμωρίες) – διαφορετικά…
Τυπικά ίσως έχουν δίκιο. Ουσιαστικά όμως συνεχίζουν την προεκλογική τους εκστρατεία εν όψει των προεδρικών εκλογών στα μέσα του ερχόμενου Ιούνη. Η θεωρούμενη πιο hard core πλευρά του ιρανικού καθεστώτος κέρδισε συντριπτική νίκη στις βουλευτικές εκλογές που έγιναν στις 21 του περασμένου Φλεβάρη: 221 καρέκλες (είχαν 83) έναντι μόλις 20 των μεταρρυθμιστών / Rouhani (είχαν 121). Μ’ αυτά τα δεδομένα έχουν στο χέρι τη νίκη και στις προεδρικές, εκτός εάν μέχρι τότε συνεχίζει να παίζεται το έργο «η Ουάσιγκτον επιστρέφει στην συμφωνία… την είδαμε να έρχεται…»
Στο πολύπλοκο σύστημα εξουσίας του ιράν δεν είναι το κοινοβούλιο που μπορεί μόνο του να «καταργήσει» έναν πρόεδρο που, άλλωστε, έχει ακόμα 4 μόνο μήνες θητεία ακόμα. Το ανώτατο συμβούλιο εθνικής ασφαλείας, για παράδειγμα, ένα άλλο όργανο εξουσίας που έχει την αρμοδιότητα και για το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν, δήλωσε χτες ότι η συμφωνία που έκανε η κυβέρνηση Rouhani για την 3μηνη παράταση είναι συμβατή με το νόμο του Δεκέμβρη, αυτόν που επικαλούνται οι σκληροπυρηνικοί κοινοβουλευτικοί. Κάποια μέλη δε της «συνέλευσης των ειδικών» (πρόκειται για τους παπάδες που δεν εκλέγονται και αποτελούν το ανώτατο όργανο εξουσίας στο ιράν αφού εκλέγουν τον «ανώτατο ηγέτη» – τώρα είναι ο Khamenei) θύμισαν ότι η «γραμμή» είναι πρώτα άρση όλων των τιμωριών που επέβαλε το ψόφιο κουνάβι, μετά επιστροφή της Τεχεράνης στις προβλέψεις της συμφωνίας του ‘15· και καμμία συζήτηση ή διαπραγμάτευση για οτιδήποτε άλλο… Σα να λέμε: “κράτησαν το ίσιο”…
Έχει το ενδιαφέρον του το να δώσει το ιρανικό καθεστώς στο σύνολό του προς τρίτους μια εικόνα «οξυμένων εσωτερικών διαφωνιών»… Με βάση το πως το αμερικανικό καθεστώς αντιλαμβάνεται τον κόσμο, είναι ικανό να πιστέψει πως μπορεί να οξύνει αυτές τις αντιθέσεις κάνοντας μισό ακόμα βήμα…
(Έχει κι αυτό ενδιαφέρον, κι ας το ξέρει όποιος ενδιαφέρεται για το θέμα. Ενώ ο νυσταλέος Jo ονειρεύεται (;) ότι δείχνοντας μια κάποια καλωσύνη-με-κυνόδοντες θα καταφέρει να βάλει προς συζήτηση το πυραυλικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, το ιρανικό καθεστώς απ’ την μεριά του, προκειμένου να «αναγνωρίσει» ότι η Ουάσιγκτον ξαναγύρισε στη συμφωνία, πέρα απ’ την κατάργηση των τιμωριών, θέλει και εγγυήσεις ότι ένας επόμενος πρόεδρος, οποτεδήποτε, δεν θα κάνει αυτά που έκανε το ψόφιο κουνάβι! Είναι απίθανο να μπορούν να δοθούν τέτοιες εγγυήσεις, εκτός αν η συμφωνία του 2015 ή όποια άλλη γίνει μέρος του αμερικανικού συντάγματος! Οπότε η Τεχεράνη μπορεί να λέει σταθερά «δεν σας έχουμε εμπιστοσύνη»…
Επιπλέον μπορεί να ζητάει αποζημιώσεις για τις ζημιές που έχουν προκαλέσει οι ψοφιοκουναβικές τιμωρίες απ’ το 2018 που επιβλήθηκαν και μετά (σε 1 τρις δολάρια τις υπολογίζει…), καθώς και το κεφάλι ενός αμερικάνου αρχιστράτηγου σαν εκδήλωση συγγνώμης για την δολοφονία του Soleimani…)